• Nie Znaleziono Wyników

Relacja prawnik – klient – na przykładzie zawodu adwokata

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Relacja prawnik – klient – na przykładzie zawodu adwokata"

Copied!
22
0
0

Pełen tekst

(1)

Relacja prawnik – klient – na przykładzie zawodu

adwokata

Etyka zawodów prawniczych

(2)

• Jacek Dubois w artykule Anatomia morderstwa,

Kwartalnik EP nr 1 /2016 /

2017, wyróżnił trzy oblicza

adwokata.

(3)

Adwokat - wojownik

(4)

Praca adwokata to

codzienna walka na sali

sądowej. Proces karny daje możliwość przygotowania batalii i wysłuchania na

koniec werdyktu sądu.

To szansa zmierzenia się z przeciwnikiem na wiedzę oraz zdolność

przekonywania.

(5)

Każdy człowiek ma w sobie coś z wojownika. Adwokat idzie do sądu z nadzieją, że stojąc obok swego

klienta, usłyszy werdykt: niewinny.

Dla każdego adwokata jest to największa nagroda.

Adwokat odczuwa potrzebę

zwycięstwa. Bez tej pasji stanie się urzędnikiem, a nie rycerzem sali sądowej.

(6)

Bycie adwokatem to nie dążenie do zwycięstwa za wszelką cenę, ale do wygranej zgodnej z regułami.

Zgodnie z przepisami kodeksu

postępowania karnego zadaniem sądu jest realizowanie prawdy materialnej, czyli dążenie by

sprawca przestępstwa został wykryty i pociągnięty do odpowiedzialności

karnej, a osoba niewinna takiej odpowiedzialności nie ponosiła.

(7)

• Dlatego w procesie nie

powinno być wygranych i przegranych.

Orzeczenie jest

wydawane w oparciu o ustaloną przez sąd

prawdę.

(8)

Adwokat – gwarant sprawiedliwości

(9)

Rola adwokata w procesie jest specyficzna. Jest on gwarantem sprawiedliwości (jego udział

sprawia, że oskarżony ma

zagwarantowane konstytucyjne prawo do obrony). Obrońca ma obowiązek działać tylko na

korzyść klienta, zatem jego

zadaniem nie jest dowodzenie tego co uzna za bliższe prawdy, lecz tego co jest korzystniejsze dla klienta.

(10)

• Taktyka obrony musi być realistyczna.

• Adwokat nie wybiera wersji absurdalnych, lecz możliwe do

udowodnienia w ramach

realiów procesu.

(11)

Adwokat nie jest

zakładnikiem swojego

klienta i nie musi popierać tych wersji zdarzeń, które z punktu widzenia obrony są samobójcze.

(12)

Jest związany linią obrony klienta, ale dla jej

przeprowadzenia powinien używać argumentów

logicznych, które są możliwe do zaakceptowania przez sąd.

(13)

Adwokat - reżyser

(14)

Podstawą przygotowania linii obrony są akta sprawy

(15)

Zawarte w nich dowody są

przedstawiane przez świadków,

najczęściej wzajemnie się wykluczające, wersje wydarzeń. Sąd oceniając

dowody ma dużą dowolność, musi się jednak przy tym kierować zasadami

prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.

(16)

W praktyce sąd szuka najbardziej prawdopodobnej wersji zdarzeń.

W tym celu bacznie słucha świadków, obserwuje ich, starając się ocenić czy kłamią, czy też mówią prawdę.

(17)

Adwokat kusi sąd przekonując, że prawdziwa jest wersja przedstawiana przez niego.

(18)

Adwokat jest reżyserem, jednak musi przestrzegać zasad

wynikających z prawa o adwokaturze i zasad etyki wykonywania zawodu.

(19)

Proces przed sądem jest tylko finałem pracy prawnika, poprzedzony czytaniem akt, rozmowami z oskarżonym, analizą prawną sprawy oraz przygotowaniem wniosków dowodowych.

(20)

Obrońca nie ma prawa namawiać oskarżonego do kłamstwa.

Obowiązkiem adwokata jest pomoc w znalezieniu najskuteczniejszej linii

obrony.

Osobie stojącej przed zarzutami

potrzebny jest obrońca, nie terapeuta.

(21)

Jak pomagać nie naruszając zasad etyki?

(22)

wyjaśnienie klientowi jego sytuacji prawnej

wskazanie na czym polega zarzucane mu przestępstwo

zapoznanie z przysługującymi mu prawami, np. prawem do milczenia

zapoznanie klienta z takimi instytucjami prawnymi jak świadek koronny czy

nadzwyczajne złagodzenie kary

poinformowanie o obowiązujących przepisach

Cytaty

Powiązane dokumenty

Jeśli żadna orbita nie jest jednoelementowa, to rozmiar każdej jest podzielny przez p, zatem i |M| jest podzielna przez p. Zamiast grafów można podobnie analizować

Jeśli więc ograniczymy ją do zbiorów, które spełniają względem niej warunek Carathéodory’ego, dostaniemy miarę nazywaną dwuwymiarową miarą Lebesgue’a – i to jest

Dodawanie jest działaniem dwuargumentowym, w jednym kroku umiemy dodać tylko dwie liczby, więc aby dodać nieskończenie wiele liczb, trzeba by wykonać nieskończenie wiele kroków,

przykładem jest relacja koloru zdefiniowana na zbiorze wszystkich samochodów, gdzie dwa samochody są w tej relacji, jeśli są tego samego koloru.. Jeszcze inny przykład to

Spoglądając z różnych stron na przykład na boisko piłkarskie, możemy stwierdzić, że raz wydaje nam się bliżej nieokreślonym czworokątem, raz trapezem, a z lotu ptaka

Następujące przestrzenie metryczne z metryką prostej euklidesowej są spójne dla dowolnych a, b ∈ R: odcinek otwarty (a, b), odcinek domknięty [a, b], domknięty jednostronnie [a,

nierozsądnie jest ustawić się dziobem żaglówki w stronę wiatru – wtedy na pewno nie popłyniemy we właściwą stronę – ale jak pokazuje teoria (i praktyka), rozwiązaniem

W przestrzeni dyskretnej w szczególności każdy jednopunktowy podzbiór jest otwarty – dla każdego punktu możemy więc znaleźć taką kulę, że nie ma w niej punktów innych niż