E L – Tom
Tomasz Miodek
inż. elektryk
NIP 944 – 102 – 98 – 36
REGON 356778264
30 – 377 Kraków tel. 0-509-190-769
ul. Jemiołowa 19b e - mail: eltom7@op.pl
SPECYFIKACJA TECHNICZNA WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH ZWIĄZANA Z ROZBIÓRKĄ ISTNIEJĄCEJ SIECI ELEKTROENERGETYCZNEJ NAPOWIETRZNEJ SN 15 kV ORAZ BUDOWĄ SIECI ELEKTROENERGETYCZNEJ
KABLOWEJ SN 15 kV W ZWIĄZKU Z BUDOWĄ PLACU ZABAW DLA DZIECI NA DZIAŁCE NR 396/4 W MIEJSCOWOŚCI BIAŁY KOŚCIÓŁ GM. WIELKA WIEŚ
Adres: Biały Kościół Gm. Wielka Wieś
dz. nr 368/3; 396/3; 397/1 – obr. Biały Kościół
Inwestor: Gmina Wielka Wieś Plac Wspólnoty 1 32 – 085 Szyce
Projektował: inż. elektryk Tomasz Miodek upr. bud. MAP/0053/PWOE/03
Sprawdził: mgr inż. elektryk Mariusz Mistarz upr. bud. MAP/0054/POOE/03
Kraków czerwiec 2019
1. CZĘŚĆ OGÓLNA.
1.1. Nazwa nadana zamówieniu przez Zamawiającego.
Rozbiórka istniejącej sieci elektroenergetycznej napowietrznej SN 15 kV oraz budowa sieci elektroenergetycznej kablowej SN 15 kV w związku z budową placu zabaw dla dzieci na działce nr 396/4 w miejscowości Biały Kościół Gm. Wielka Wieś.
1.2. Przedmiot Specyfikacji Technicznej.
Przedmiotem niniejszej Specyfikacji Technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z budową i wyposażeniem kablowych linii energetycznych 15kV.
1.3. Przedmiot i zakres robót objętych Specyfikacją Techniczną.
Ustalenia zawarte w niniejszej Specyfikacji Technicznej dotyczą zasad wykonywania i odbioru robót związanych z:
- układaniem kabli w ziemi, w rurach osłonowych i na słupach linii napowietrznych, - montażem muf i głowic kablowych,
- montażem konstrukcji wsporczych do mocowania i układania kabli oraz mocowania – głowic kablowych,
- montażem słupów energetycznych, - montażem słupów energetycznych,
- montażem przewodów elektrycznych gołych lub niepełoizolowanych, - montażem konstrukcji wsporczych,
- montażem izolatorów i ograniczników przepięć oraz innego osprzętu związanego z instalowaniem napowietrznych linii energetycznych,
- montażem instalacji uziemiających dla potrzeb napowietrznych linii energetycznych, wraz z transportem i składowaniem materiałów, trasowaniem linii, robotami ziemnymi, przygotowaniem podłoża i robotami towarzyszącymi.
Specyfikacja Techniczna dotyczy wszystkich czynności mających na celu wykonanie robót związanych z:
kompletacją wszystkich materiałów potrzebnych do wykonania podanych wyżej prac,
wykonaniem wszelkich robót pomocniczych w celu przygotowania podłoża (roboty ślusarsko-spawalnicze, montaż elementów osprzętu instalacyjnego, itp.),
ułożeniem wszystkich materiałów w sposób i w miejscu zgodnym z dokumentacją techniczną,
wykonaniem oznakowania zgodnego z dokumentacją techniczną wszystkich elementów wyznaczonych w dokumentacji,
wykonaniem oznakowania zgodnego z dokumentacją techniczną wszystkich wyznaczonych kabli i linii,
przeprowadzeniem wymaganych prób i badań oraz potwierdzenie protokołami kwalifikującymi montowany element linii energetycznej.
1.4. Określenia podstawowe, definicje.
Określenia podane w niniejszej Specyfikacji Technicznej są zgodne z odpowiednimi normami oraz określeniami podanymi w Specyfikacji Technicznej „Roboty budowlane" kod CPV 45000000-7, a także podanymi poniżej:
Część czynna – przewód lub inny element przewodzący, wchodzący w skład instalacji elektrycznej lub urządzenia, który w warunkach normalnej pracy instalacji elektrycznej może być pod napięciem a nie spełnia funkcji przewodu ochronnego (przewody ochronne PE i ochronno-neutralne PEN nie są częścią czynną).
Napięcie znamionowe kabla UO/U – napięcie na jakie zbudowano i oznaczono kabel, przy czym:
UO – napięcie pomiędzy żyłą roboczą a ziemią lub żyłą powrotną kabla, U – napięcie międzyprzewodowe kabla.
Średnie napięcie „SN" – powyżej 1kV do 30kV (czasem nietypowe 40kV lub 60kV).
Przewody linii energetycznych – materiały służące do przesyłania energii elektrycznej, w wybrane miejsce.
Przewody powinny być oznaczone zgodnie z PN-EN 60446:2010 „Zasady podstawowe i bezpieczeństwa przy współdziałaniu człowieka z maszyną, znakowanie i identyfikacja.
Identyfikacja przewodów kolorami albo znakami alfanumerycznymi.”. Jeżeli niezbędna jest identyfikacja zacisków, to powinny być one oznaczone zgodnie z PN-EN 60445:2010 „Zasady podstawowe i bezpieczeństwa przy współdziałaniu człowieka z maszyną, znakowanie i identyfikacja. Identyfikacja zacisków urządzeń i zakończeń przewodów.”.
Jeżeli instalacja jest wykonywana przy użyciu nowych materiałów, wynalazków lub metod prowadzących do odstępstw od zasad dokumentu wieloczęściowego PN-HD 60364, to wynikowy stopień bezpieczeństwa instalacji nie powinien być mniejszy niż uzyskany zgodnie z dokumentem wieloczęściowym PN-HD 60364.
Konstrukcje wsporcze – zespół elementów, pomiędzy którymi rozwiesza się przewody linii energetycznych lub na których osadza się elementy wyposażenia linii energetycznych.
Obostrzenie – wszelkie dodatkowe wymagania dotyczące linii, dla której wymagane jest zwiększone bezpieczeństwo.
Zbliżenie – występuje wówczas jeśli odległość rzutów poziomych linii od innego obiektu jest mniejsza od połowy wysokości zawieszenia najwyżej położonego, nieuziemionego przewodu linii i nie zachodzi jednocześnie skrzyżowanie (nie zachodzi, gdy różne linie prowadzone są na wspólnej konstrukcji).
Typy skrzyżowań i zbliżeń linii energetycznych:
wzajemne oraz z przewodami trakcji elektrycznej i liniami telekomunikacyjnymi; także dwie lub więcej linii prowadzonych na wspólnej konstrukcji wsporczej,
z budynkami,
z rurociągami, taśmociągami, itp.,
z budowlami: mostami, wiaduktami, tamami, jazami, śluzami, itp.,
z drogami komunikacyjnymi: kołowymi, kolejowymi (w tym kolejami linowymi), wodnymi (w tym ze szlakami turystycznymi),
z innymi obiektami, wymienionymi w normie podanej poniżej.
Stopnie obostrzenia elektroenergetycznych linii napowietrznych na skrzyżowaniach i zbliżeniach z obiektami, minimalne odległości pomiędzy elementami oraz sposoby wykonywania podaje PN-E-05100-1:1998 „Elektroenergetyczne linie napowietrzne.
Projektowanie i budowa. Linie prądu przemiennego z przewodami roboczymi gołymi.”.
Przygotowanie podłoża – zespół czynności wykonywanych przed układaniem przewodów mających na celu zapewnienie możliwości ich ułożenia zgodnie z dokumentacją. Zalicza się tu następujące grupy czynności:
wiercenie i przebijanie otworów przelotowych i nieprzelotowych,
osadzanie kołków w podłożu, w tym ich wstrzeliwanie,
montaż uchwytów do mocowania rur i przewodów,
montaż konstrukcji wsporczych.
Kabel elektroenergetyczny – odmiana przewodu, służącego do przesyłania energii elektrycznej.
Linia kablowa – kabel wielożyłowy lub wiązka kabli jednożyłowych w układzie wielofazowym albo kilka kabli połączonych równolegle, które wraz z osprzętem ułożone są na wspólnej trasie, łącząc zaciski dwóch urządzeń elektroenergetycznych.
Trasa kablowa – pas terenu lub przestrzeń, w której osi symetrii ułożono jedną lub więcej linii kablowych.
Skrzyżowanie – miejsce na trasie kablowej, w którym rzuty poziome różnych linii kablowych pokrywają się lub przecinają.
Zbliżenie – miejsce na trasie kablowej, w którym odległość pomiędzy różnymi liniami kablowymi, urządzeniem podziemnym lub drogą komunikacyjną jest mniejsza, niż odległość dopuszczalna dla danych warunków układania bez stosowania przegród lub rur osłonowych i nie występuje skrzyżowanie.
Żyła robocza - izolowana żyła wykonana z miedzi lub aluminium, służąca w kablu elektroenergetycznym do przesyłania energii elektrycznej. Jako część przewodząca może występować drut o przekroju kołowym, owalnym lub wycinek koła (sektor) lub linka, złożona z wielu drutów o mniejszym przekroju.
Żyła powrotna – wymagana bezwzględnie dla kabli elektroenergetycznych o izolacji z tworzyw sztucznych. Wykonana zwykle jako warstwa metaliczna (druty lub taśmy miedziane), współosiowa z przewodzącym ekranem niemetalicznym, znajdującym się na izolacji żyły lub w ośrodku kabla. Służy przewodzeniu prądów zwarciowych i wyrównawczych (prądów zakłóceniowych) w układzie wielofazowym.
Mufa kablowa – osprzęt kablowy służący połączeniu odcinków kabla lub kabli.
Głowica kablowa – osprzęt kablowy służący wykonaniu zakończeń kabli, ułatwiających ich podłączenie do innego elementu instalacji elektrycznej.
Przygotowanie podłoża – zespół czynności wykonywanych przed układaniem kabli mających na celu zapewnienie możliwości ich ułożenia zgodnie z dokumentacją. Zalicza się tu następujące grupy czynności:
wiercenie i przebijanie otworów przelotowych i nieprzelotowych,
osadzanie kołków w podłożu, w tym ich wstrzeliwanie,
montaż uchwytów do mocowania i układania kabli oraz montaż powłok z tworzyw sztucznych lub metalowych,
montaż konstrukcji wsporczych,
odkrywanie i zakrywanie kanałów kablowych.
1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót.
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją projektową, specyfikacjami technicznymi i poleceniami Inspektora nadzoru.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w Specyfikacji Technicznej „Roboty budowlane", kod CPV 45000000-7.
1.6. Dokumentacja robót montażowych.
Dokumentację robót montażowych elementów kablowych linii energetycznych 15kV stanowią:
projekt budowlany i wykonawczy w zakresie wynikającym z Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25.04.2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz. U. z 2012 r. nr 462) oraz Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 02.09.2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-użytkowego (Dz. U. z 2004 r. nr 202, poz. 2072 z późn. zm.),
specyfikacje techniczne wykonania i odbioru robót (obligatoryjne w przypadku zamówień publicznych), sporządzone zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 02.09.2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-użytkowego (Dz. U. z 2004 r. nr 202, poz. 2072, z późn. zm.),
dziennik budowy prowadzony zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 26.06.2002 r. w sprawie dziennika budowy, montażu i rozbiórki, tablicy informacyjnej oraz ogłoszenia zawierającego dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia (Dz. U. z 2002 r. nr 108, poz. 953 z późn. zm.),
dokumenty świadczące o dopuszczeniu do obrotu i powszechnego lub jednostkowego zastosowania użytych wyrobów budowlanych, zgodnie z Ustawą z dnia 16.04.2004 r.
o wyrobach budowlanych (Dz. U. z 2004 r. nr 92, poz. 881 z późń. zm.), karty techniczne wyrobów lub zalecenia producentów dotyczące stosowania wyrobów,
protokoły odbiorów częściowych, końcowych oraz robót zanikających i ulegających zakryciu z załączonymi protokołami z badań kontrolnych,
dokumentacja powykonawcza (zgodnie z art. 3, pkt 14 Ustawy z dnia 07.07.1994 r. Prawo budowlane – Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 z późn. zm.).
Montaż elementów instalacji linii energetycznych należy wykonywać na podstawie dokumentacji projektowej i szczegółowej specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót montażowych i instalacyjnych, opracowanych dla konkretnego przedmiotu zamówienia.
1.7. Nazwy i kody robót objętych zamówieniem.
Grupy robót, klasy robót lub kategorie robót:
45100000-8 – Przygotowanie terenu pod budowę.
45110000-1 – Roboty w zakresie burzenia i rozbiórki obiektów budowlanych; roboty ziemne.
45111200-0 – Roboty w zakresie przygotowania terenu pod budowę i roboty ziemne.
45111230-9 – Roboty w zakresie stabilizacji gruntu.
45112100-6 – Roboty w zakresie kopania rowów.
45113000-2 – Roboty na placu budowy.
45231400-9 – Roboty budowlane w zakresie budowy linii energetycznych.
45231400-9 – Roboty budowlane w zakresie budowy linii energetycznych.
45232200-4 – Roboty pomocnicze w zakresie linii energetycznych.
45262210-6 – Fundamentowanie.
45262400-5 – Wnoszenie konstrukcji ze stali konstrukcyjnej.
45442200-9 – Nakładanie powłok antykorozyjnych .
2. WYMAGANIA DOTYCZĄCE WŁAŚCIWOŚCI MATERIAŁÓW.
2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów.
Wszelkie nazwy własne produktów i materiałów przywołane w specyfikacji służą ustaleniu pożądanego standardu wykonania i określenia właściwości i wymogów technicznych założonych w dokumentacji technicznej dla projektowanych rozwiązań.
Dopuszcza się zamieszczenie rozwiązań w oparciu o produkty (wyroby) innych producentów pod warunkiem:
spełniania tych samych właściwości technicznych,
przedstawienia zamiennych rozwiązań na piśmie (dane techniczne, atesty, dopuszczenia do stosowania, uzyskanie akceptacji projektanta).
Ogólne wymagania dotyczące właściwości materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w Specyfikacji Technicznej „Roboty budowlane”, kod CPV 45000000-7.
Do wykonania i montażu instalacji, urządzeń elektrycznych i odbiorników energii elektrycznej w obiektach budowlanych należy stosować kable, osprzęt oraz aparaturę i urządzenia elektryczne posiadające dopuszczenie do stosowania w budownictwie.
Za dopuszczone do obrotu i stosowania uznaje się wyroby, dla których producent lub jego upoważniony przedstawiciel:
dokonał oceny zgodności z wymaganiami dokumentu odniesienia według określonego systemu oceny zgodności,
wydał deklarację zgodności z dokumentami odniesienia, takimi jak: zharmonizowane specyfikacje techniczne, normy opracowane przez Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną (IEC) i wprowadzone do zbioru Polskich Norm, normy krajowe opracowane z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa Międzynarodowej Komisji ds.
Przepisów Dotyczących Zatwierdzenia Sprzętu Elektrycznego (CEE), aprobaty techniczne,
oznakował wyroby znakiem CE lub znakiem budowlanym B zgodnie z obowiązującymi przepisami,
wydał deklarację zgodności z uznanymi regułami sztuki budowlanej, dla wyrobu umieszczonego w określonym przez Komisję Europejską wykazie wyrobów mających niewielkie znaczenie dla zdrowia i bezpieczeństwa,
wydał oświadczenie, że zapewniono zgodność wyrobu budowlanego, dopuszczonego do jednostkowego zastosowania w obiekcie budowlanym, z indywidualną dokumentacją projektową, sporządzoną przez projektanta obiektu lub z nim uzgodnioną.
Zastosowanie innych wyrobów, wyżej nie wymienionych, jest możliwe pod warunkiem posiadania przez nie dopuszczenia do stosowania w budownictwie i uwzględnienia ich w zatwierdzonym projekcie dotyczącym montażu urządzeń elektroenergetycznych w obiekcie budowlanym.
2.2. Rodzaje materiałów.
Wszystkie materiały do wykonania kablowych linii energetycznych 15kV powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w dokumentach odniesienia (normach, aprobatach technicznych).
Jednocześnie praktyczne przykłady zastosowania elementów linii, w tym urządzeń elektroenergetycznych zawierają opracowania typizacyjne – szczególnie albumy specjalizujących się w tym zakresie biur projektowych.
2.2.1. Kable elektroenergetyczne – rodzaje i układy.
Kable elektroenergetyczne jednożyłowe z żyłą miedzianą o izolacji z polietylenu usieciowanego z żyłą powrotną miedzianą koncentryczną uszczelnioną wzdłużnie i promieniowo, z powłoką z polietylenu termoplastycznego, na napięcie 8,7/15kV.
Oznaczenie XRUHAKXS – kabel (K) elektroenergetyczny z żyłą miedzianą, o polu promieniowym (H), o izolacji z polietylenu usieciowanego (XS) uszczelniony wzdłużnie (U) i promieniowo (R) o powłoce z polietylenu termoplastycznego (X). Układanie dokonywane jest w układzie płaskim lub trójkątnym, w sposób stykający się kabli ze sobą lub w układzie płaskim, z odstępem między kablami.
2.2.2. Osprzęt kablowy – głowice i mufy.
Głowice.
Termokurczliwe, napowietrzne, głowice średniego napięcia typu POLT-24D/1XO-L12A i POLT-24D/1XO-L12B, wykonane z termokurczliwej rury izolacyjnej odpornej na prądy pełzające i wpływy środowiskowe, uszczelnienia termotopliwego, warstwy sterującej polem elektrycznym, wypełniacza termotopliwego i uziemienia.
Druty żyły powrotnej lub przewód uziemiający są wciśnięte w uszczelnienie termotopliwe.
Zakończenie ekranu izolacji pokryte jest termotopliwym wypełniaczem sterującym. Rura izolacyjna, odporna na wyładowania zabrudzeniowe, pokryta wewnątrz warstwą sterująco- uszczelniającą, izoluje i uszczelnia obszar pomiędzy zakończeniem powłoki i końcówką kablową. Głowice zawierają końcówki śrubowe z urywanym łbem, z otworem pod śrubę M12.
Mufy.
Termokurczliwe, przejściowe, mufy średniego napięcia typu TRAJ-24/1x120-240-3HL, wykonane z termokurczliwej rury sterującej, pokrywającej żyły kabli i termotopliwego płatu sterującego nawiniętego na złączce, termotopliwego wypełniacza nawiniętego na zakończeniu ekranów kabli, prefabrykowanej, ekranowanej izolacji, ekranu metalicznego z plecionki miedzianej i sprężyn płaskich oraz uszczelnienia i osłony z grubościennej rury termokurczliwej z warstwą kleju termotopliwego, separującej syciwo kablowe od strony kabla o izolacji papierowej.
Termokurczliwa głowiczka rozdzielająca oraz rury z klejami termotopliwymi uszczelniają i zabezpieczają obszar zakończenia powłok metalowych kabli trójpowłokowych. Termotopliwy wypełniacz sterujący pokrywa zakończenie powłoki metalowej. Żyły robocze osłonięte są rurami separującymi syciwo kablowe. Tym samym kabel papierowy transformowany jest na kabel tworzywowy. Końce ekranów kabli tworzywowych pokryte są wypełniaczem sterującym.
Na wszystkich żyłach obkurczone są rury sterujące. Połączenie żył wykonane jest za pomocą złączek śrubowych. Termotopliwy wypełniacz sterujący uszczelnia końce żył kabla papierowego. Złączki owinięte są termotopliwym płatem sterującym. Izolację główną i jej ekran odtwarza prefabrykowany element koekstruzyjny. Powierzchnia zewnętrzna złącza owinięta jest na całej długości plecionką miedzianą, odtwarzającą ekran metaliczny kabli. Powłoki metalowe, pancerze i żyły powrotne kabli tworzywowych połączone są przy użyciu zestawów uziemiających. Zewnętrzną osłonę indywidualną każdej z żył stanowi termokurczliwa rura grubościenna z klejem.
2.2.3. Rury osłonowe i ich uszczelnienie.
Rury osłonowe do układania w ziemi typu SRS 110 i SRS 160, gładkościenne, wykonane z polietylenu wysokiej gęstości HDPE, używane przy układaniu kabli w trudnych warunkach terenowych, przy maksymalnych obciążenia transportowych, przeznaczone do przecisków i przewiertów o długości do 30m.
Rury osłonowe do układania w ziemi typu DVK 160, dwuścienne, karbowane, wykonane z polietylenu wysokiej gęstości HDPE, używane przy układaniu kabli tylko w wykopach otwartych, przeznaczone jako przepusty pod drogami, ulicami i torowiskami.
Dwuskładnikowa pianka poliuretanowa SOUDAFOAM 2K 400ml o bardzo krótkim czasie utwardzania, dużej gęstości i sztywności, do uszczelniania, wypełniania i izolacji rur osłonowych w ziemi.
2.2.4Przewody napowietrzne – rodzaje i układy.
Przewody samonośne w powłoce izolacyjnej z polietylenu usieciowanego z żyłami ze stopu aluminium, przeznaczone do linii energetycznych na napięcie 12/20kV (system PAS).
Oznaczenie AAsXSn – jednożyłowy przewód samonośny (s) z żyłą ze stopu aluminium (AA), w powłoce izolacyjnej z polietylenu usieciowanego uodpornionego na działanie promieni słonecznych (XS) oraz rozprzestrzenianie się płomienia (n). Żyły robocze wykonane są jako zagęszczone ze stopu ALMgSi. Montaż dokonywany jest w płaskim układzie przewodów.
2.2.5Konstrukcje wsporcze.
Podstawowymi elementami napowietrznej linii energetycznej 15kV są słupy (konstrukcje wsporcze osadzone w gruncie za pomocą ustoju lub fundamentu), których dobór uzależniony jest od napięcia znamionowego linii, typu, przekroju i naprężenia przewodów oraz ukształtowania i zagospodarowania terenu, po którym przebiega linia. Jako materiał na słupy należy stosować strunobetonowe żerdzie wirowane typu E.
W zależności od ilości żerdzi, wyróżnia się słupy pojedyncze, składające się z pojedynczej żerdzi lub podwójne, składające się z dwóch żerdzi skręconych ze sobą konstrukcjami stężającymi.
Wymiary wykopów, głębokość posadowienia, ilość i warunki użycia odpowiednich belek lub płyt ustojowych i fundamentowych oraz kręgów żelbetowych, rodzaj i ilość zbrojenia stalowego oraz rodzaj i ilość betonu, a także zestaw elementów dodatkowych, potrzebnych do prawidłowego montażu elementów ustoju lub fundamentu w całość, dla słupów wykonanych ze strunobetonowych żerdzi wirowanych typu E określają tabele zamieszczone w albumach i katalogach typowych rozwiązań linii napowietrznych średniego napięcia (wg pkt 10.2.1 Inne dokumenty i instrukcje). W ww. albumach i katalogach podane są również masy żerdzi oraz dopuszczalne siły użytkowe słupów. Siły te określają dopuszczalne obciążenie słupa siłami pochodzącymi od naciągu przewodów i parcia wiatru na przewody, słup i jego uzbrojenie.
Jako elementy ustojowe i fundamentowe słupów wykonanych ze strunobetonowych żerdzi wirowanych typu E stosuje się płyty ustojowe U-85 i U-130, fundamentowe PS-120, PS-160 i PS-200 oraz stopowe. Ponadto, do fundamentów studniowych stosuje się kręgi betonowe K-200/60 i beton C 16/20.
2.2.6Łączniki.
Rozłączniki napowietrzne modułowe typu RN III 24/4 są aparatami do stosowania w napowietrznych sieciach rozdzielczych 15kV i 20kV i przeznaczone są do rozłączania i łączenia prądu obciążenia do 100A. Prąd znamionowy ciągły rozłączników wynosi 400A.
Rozłączniki składają się z trzech niezależnych biegunów osadzonych na wspólnym wale.
Odległość między poszczególnymi biegunami może być regulowana w zakresie 450 - 650mm.
Modułowa budowa aparatu umożliwia montaż poszczególnych elementów - belka nośna, bieguny, napęd - na słupie bez użycia ciężkiego sprzętu. Budowa aparatu umożliwia jego zabudowę na standardowej żerdzi bez dodatkowych konstrukcji wsporczych.
Łączniki wyposażone są w izolatory kompozytowe z żywic cykloalifatycznych. Styki główne wykonane są z profilowanych płaskowników miedzianych dodatkowo zabezpieczonych poprzez cynowanie. Do izolatorów zamontowane są zespoły stykowe z powietrzną komorą
gaszeniową. Do izolatorów ruchomych zamontowane są zespoły stykowe ze stykiem rozłączającym i mechanizmem sprężynowym. Bieguny są łożyskowane tulejami mosiężnymi.
Przyłącze linii napowietrznej standardowo pozwala na zamocowanie przewodów elektroenergetycznych aluminiowych z izolacją lub gołych o przekroju 16 - 95mm2 (wykonanie specjalne umożliwia podłączenie przewodów o przekroju 120mm2). Elastyczny styk przejmuje skutki zginania na ruchomym biegunie aparatu. Konstrukcja aparatów pozwala na ich rozbudowę o dodatkowe moduły - uziemniki, komorę gaszeniową, ograniczniki przepięć lub dodatkowe izolatory - pozwalając na konfigurowanie w zależności od potrzeb. Rozłączniki mogą być zabudowane w pozycji horyzontalnej (poziomej) lub wertykalnej (pionowej).
Do rozłączników należy zastosować napędy ręczne dostosowane do długości i średnicy wierzchołkowej żerdzi oraz sposobu zamocowania łącznika względem przewodów linii.
2.2.7Sprzęt instalacyjny.
Izolatory.
Stojące porcelanowe typu LWP 8-24 i typu LWP 8-24-S – liniowe wsporcze, wykonywane z tworzywa rodzaju C130, z okuciami aluminiowymi lub żeliwnymi cynkowanymi zanurzeniowo, montowanymi przy pomocy spoiwa siarkowego lub metalicznego, łączone w odpowiednie typy zawieszeń w zależności od zastosowanego słupa i wymaganego stopnia obostrzenia linii.
Wiszące kompozytowe typu SDI 90.280 – składają się z rdzenia szkło-epoksydowego typu ECR, osłony z gumy silikonowej LSR, okuć stalowych cynkowanych zanurzeniowo ze złączem uchowym, łączonych w odpowiednie typy zawieszeń w zależności od zastosowanego słupa i wymaganego stopnia obostrzenia linii.
Ograniczniki przepięć.
Beziskiernikowe z rezystorem tlenkowo-cynkowym, typu AZBD 222 w obudowie izolacyjnej z polimerów silikonowych, montowane poziomo na konstrukcji słupa, łączą poprzez górny zacisk przewód fazowy i poprzez dolny zacisk instalację uziemiającą.
Osprzęt.
Osprzęt przeznaczony do budowy elektroenergetycznych linii napowietrznych powinien spełniać wymagania norm: PN-E-06400-01:1991 „Osprzęt linii napowietrznych i stacji.
Postanowienia ogólne.” i PN-E-06400-02:1991 „Osprzęt linii napowietrznych i stacji. Osprzęt z przewodami giętkimi.” oraz w zakresie wytrzymałości mechanicznej wymagania normy PN-E- 05100-1:1998 „Elektroenergetyczne linie napowietrzne. Projektowanie i budowa. Linie prądu przemiennego z przewodami roboczymi gołymi.”.
Osprzęt powinien być zabezpieczony przed wpływami atmosferycznymi i korozją zgodnie z normą PN-E-04500:1993 „Elektroenergetyczne stalowe konstrukcje wsporcze. Powłoki ochronne cynkowe zanurzeniowe.”.
Części osprzętu przewodzącego prąd powinny być wykonane z materiałów mających przewodność elektryczną zbliżoną do przewodności przewodu oraz powinny mieć zapewnioną dostatecznie dużą powierzchnię styku i dokładność połączenia z przewodem lub innymi częściami przewodzącymi prąd, ponadto powinny być zabezpieczone od możliwości powstawania korozji elektrolitycznej. Do budowy linii należy stosować osprzęt nie powodujący nadmiernego powstawania ulotu oraz strat energii.
2.2.1. Rury osłonowe i ich uszczelnienie.
Rury osłonowe na przestrzenie otwarte typu BE 110 i BE 160, gładkościenne, wykonane z polietylenu wysokiej gęstości HDPE, używane do ochrony kabli na przestrzeniach otwartych.
Dwuskładnikowa pianka poliuretanowa SOUDAFOAM 2K 400ml o bardzo krótkim czasie utwardzania, dużej gęstości i sztywności, do uszczelniania, wypełniania i izolacji rur osłonowych w ziemi i na przestrzeniach otwartych.
2.3. Specyfikacja materiałowa.
L. p. Wyszczególnienie Jednostki
miary Ilość 1 Linia kablowa 3 x XRUHAKXS 1 x 120/25mm2 12/20kV m 105/128 2 Słupy sieci napowietrznej SN 15 kV wraz z uzbrojeniem szt. 2
2.4. Warunki przyjęcia na budowę materiałów do robót montażowych linii energetycznych.
Wyroby do robót montażowych mogą być przyjęte na budowę, jeśli spełniają następujące warunki:
są zgodne z ich wyszczególnieniem i charakterystyką podaną w dokumentacji projektowej i specyfikacji technicznej,
są właściwie oznakowane i opakowane,
spełniają wymagane właściwości wskazane odpowiednimi dokumentami odniesienia,
producent dostarczył dokumenty świadczące o dopuszczeniu do obrotu i powszechnego lub jednostkowego zastosowania, a w odniesieniu do fabrycznie przygotowanych prefabrykatów również karty katalogowe wyrobów lub firmowe wytyczne stosowania wyrobów.
Dostawa kabli o izolacji, powłoce lub osłonie z tworzyw sztucznych powinna odbywać się przy temperaturze wyższej niż -15°C.
Bębny z nawiniętym kablem nie mogą być zrzucane i przewracane na ich tarcze (na płask).
Niedopuszczalne jest stosowanie do robót montażowych wyrobów i materiałów nieznanego pochodzenia.
Przyjęcie materiałów i wyrobów na budowę powinno być potwierdzone wpisem do dziennika budowy.
2.5. Warunki przechowywania materiałów do montażu instalacji elektrycznych.
Wszystkie materiały pakowane powinny być przechowywane i magazynowane zgodnie z instrukcją producenta oraz wymaganiami odpowiednich norm.
Kable należy przechowywać na bębnach lub jeśli ilość kabla jest niewielka zwinięte w tzw.
„ósemkę". Końce kabli producent zabezpiecza przed przedostawaniem się wilgoci do wewnątrz i wyprowadza poza opakowanie dla ułatwienia kontroli parametrów (ciągłość żył, przekrój). W przypadku, gdy dokonuje się odcięcia części kabla należy zabezpieczyć pozostający w magazynie odcinek zalutowaną osłoną ołowianą lub kapturkiem, najlepiej termokurczliwym. W magazynie o miękkim podłożu należy ułożyć twarde podkłady pod tarcze bębna i zabezpieczyć klinami przed samoczynnym toczeniem.
Pozostały sprzęt i osprzęt podstawowy i pomocniczy należy przechowywać w oryginalnych opakowaniach, kartonach, opakowaniach foliowych. Szczególnie należy chronić przed wpływami atmosferycznymi: deszczem, mrozem oraz zawilgoceniem.
Pomieszczenie magazynowe do przechowywania wyrobów opakowanych powinno być suche i zabezpieczone przed zawilgoceniem.
Organizacja robót przeważnie przewiduje dostarczanie konstrukcji wsporczych w elementach (żerdzie słupów, elementy ustojów i fundamentów prefabrykowanych, konstrukcje) na składowisko dla danej budowy, a następnie przewóz na poszczególne stanowiska – miejsca montażu słupów. Szczególnie narażone na uszkodzenia są żerdzie słupów i elementy ustojów i fundamentów prefabrykowanych, dlatego wszelkie roboty przeładunkowe należy wykonywać dźwigiem z należytą starannością.
Miejsce składowania na budowie powinno być suche, niezarośnięte, posiadać dogodny dostęp i dojazd. Dopuszcza się składowanie w stosach przy zachowaniu zasady stosowania podkładów drewnianych na ziemi i między kolejnymi warstwami.
Stwierdzenie niewielkich ubytków masy betonowej elementu nie musi go dyskwalifikować, należy dokonać uzupełnień ubytków i wtedy można taki element zamontować w miejscu występowania mniejszego obciążenia.
Pęknięcia elementów powodują ich dyskwalifikację jako materiału do budowy konstrukcji wsporczych.
3. WYMAGANIA DOTYCZĄCE SPRZĘTU, MASZYN I NARZĘDZI.
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w Specyfikacji Technicznej „Roboty budowlane”, kod CPV 45000000-7.
Prace można wykonywać przy pomocy wszelkiego sprzętu zaakceptowanego przez Inspektora nadzoru.
4. WYMAGANIA DOTYCZĄCE TRANSPORTU.
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w Specyfikacji Technicznej „Roboty budowlane”, kod CPV 45000000-7.
Podczas transportu na budowę, ze składu przyobiektowego na stanowisko robocze należy zachować ostrożność, aby nie uszkodzić materiałów do montażu. Ze względu na możliwość uszkodzenia izolacji, minimalne temperatury wykonywania transportu, wynoszą: -15°C – dla kabli nawiniętych na bębny i -5°C – dla kabli zwiniętych w „ósemkę”.
Bębny z kablami muszą być w czasie transportu zabezpieczone przed przesuwaniem się.
W żadnym przypadku nie należy dopuścić do uderzania w zwoje kabla tarczą sąsiedniego bębna. Bębny z kablami można transportować tylko w pozycji stojącej, na tarczach.
Stosować dodatkowe opakowania materiałów w przypadku możliwości uszkodzeń transportowych.
5. WYMAGANIA DOTYCZĄCE WYKONANIA ROBÓT.
5.1. Ogólne wymagania dotyczące wykonania robót.
Ogólne zasady wykonania robót podano w Specyfikacji Technicznej „Roboty budowlane”, kod CPV 45000000-7.
Wykonawca jest odpowiedzialny za prowadzenie robót zgodnie z dokumentacją techniczną i umową oraz za jakość zastosowanych materiałów i jakość wykonanych robót.
Roboty winny być wykonane zgodnie z projektem, wymaganiami specyfikacji technicznych oraz poleceniami Inspektora nadzoru.
Przed przystąpieniem do robót zasadniczych należy dokonać przy udziale geodety trasowania przebiegu linii energetycznej, z zaznaczeniem, np. palikami jej charakterystycznych punktów.
5.2. Układanie kabli i oznaczanie linii kablowych.
Zakres robót obejmuje:
wyznaczenie trasy linii kablowej,
wykonanie robót ziemnych – rowów i wykopów kablowych,
nasypanie warstwy piasku na dno rowu kablowego,
układanie kabli w rowach i wykopach kablowych,
układanie kabli w rurach osłonowych, ułożonych w ziemi i na słupach,
nasypanie warstwy piasku na kable,
ułożenie folii oznaczeniowej,
zasypanie rowów i wykopów kablowych z rozplantowaniem lub wywiezieniem nadmiaru ziemi.
Uwagi dodatkowe:
1. Wytyczenia trasy kablowej powinien dokonać uprawniony geodeta, na podstawie projektu technicznego linii oraz map geodezyjnych. Przebieg trasy wyznacza się wbijanymi w grunt palikami drewnianymi lub prętami metalowymi. Trasę kablową należy prowadzić w taki sposób, aby zachować odpowiednie odległości kabli od innych elementów znajdujących się w ziemi. Szczegółowe odległości kabli od innych elementów znajdujących się w ziemi zawiera norma SEP N SEP-E-004 „Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe.
Projektowanie i budowa.”.
2. Ręczne wykopy powinny być wykonywane z zachowaniem zasad bezpieczeństwa i wg zaleceń wynikających ze specyfikacji technicznej „Roboty w zakresie przygotowania terenu pod budowę i roboty ziemne” kod CPV 45111200-0.
3. W celu uniknięcia uszkodzenia istniejących elementów znajdujących się w ziemi, należy przed rozpoczęciem prac ziemnych dokonać przekopów kontrolnych przez trasę kablową, prostopadle do jej osi, o głębokości większej od projektowanego dna wykopu i długości około 2m. Podobnych przekopów kontrolnych trasy kablowej należy dokonać przy istniejących budynkach i budowlach.
4. Szerokość rowu kablowego nie powinna być mniejsza od 0,5m.
5. Kable należy układać zgodnie z normą SEP N SEP-E-004 „Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Projektowanie i budowa.”
6. Kable w wykopie otwartym i pod drogami kołowymi należy układać na minimalnej głębokości 0,8m, pod chodnikami na minimalnej głębokości 0,4m a pod dnem rowu odwadniającego na minimalnej głębokości 0,5m.
7. Na skrzyżowaniach kabli z rurociągami: wodociągowymi, ściekowymi, gazowymi z gazami niepalnymi oraz z gazami i cieczami palnymi należy zachować minimalną odległość kabli od rurociągu równą 0,25m plus średnica rurociągu. Na skrzyżowaniach kabli z kablami nN, kablami SN oraz kablami innych użytkowników o UN ≤ 30kV należy zachować minimalną odległość kabli od krzyżowanych kabli równą 0,15m.
8. Na skrzyżowaniach z podziemnymi sieciami uzbrojenia terenu i drogą oraz przy wprowadzaniu na słupy, kable należy układać w rurach osłonowych, w celu zabezpieczenia ich przed uszkodzeniem. Końce rur osłonowych należy uszczelnić pianką poliuretanową dwuskładnikową. Średnica wewnętrzna rury osłonowej powinna być równa co najmniej 1,5-krotnej zewnętrznej średnicy wprowadzanego kabla, jednak nie mniejsza niż 50mm. W przypadku układania kilku kabli w jednej rurze osłonowej, powierzchnia jej otworu nie powinna być mniejsza niż trzykrotna suma powierzchni przekrojów ułożonych kabli.
9. Kable należy układać na dnie wykopu, jeżeli grunt jest piaszczysty, w pozostałych przypadkach kable należy układać na warstwie piasku o grubości co najmniej 10cm.
Ułożone kable należy zasypać warstwą piasku o grubości co najmniej 10cm, następnie
warstwą piasku lub rodzimego gruntu. Linia układanego kabla powinna być falista, aby ilość ułożonego kabla była większa o 3% od długości wykopu.
Stosuje się dwa sposoby układania kabli:
a) ręczny:
przenoszenie lub przesuwanie kabla w rękach,
przesuwanie kabla na rolkach.
b) mechaniczny:
przemieszczanie kabla znajdującego się na bębnie wożonym przez pojazd (traktor z przyczepą lub skrzyniowy samochód ciężarowy o napędzie terenowym, stojaki do bębnów),
przy pomocy rolek napędzanych (skrzyniowy samochód ciężarowy wyposażony w ciągarkę i żurawik, zespół rolek i zasilanie ich napędów z agregatu prądotwórczego lub zestawu kabli przenośnych, stojaki do bębnów),
przy pomocy ciągarki (tzw. uciąg czołowy) – podobny zestaw, jak dla układania przy pomocy rolek napędzanych, z dodatkowym kompletem uchwytów na żyły i pończoch stalowych. W celu uniknięcia uszkodzeń kabla wciągarka musi być wyposażona w ogranicznik siły ciągnięcia, której wartość dopuszczalną wyznacza się w zależności od całkowitego przekroju kabla.
10. Trasa linii kablowych ułożonych w ziemi powinna być na całej długości i szerokości oznaczona folią ostrzegawczą koloru czerwonego, która powinna znajdować się nad ułożonym kablem na wysokości nie mniejszej niż 25cm i nie większej niż 35cm.
11. Kable ułożone w ziemi powinny być zaopatrzone na całej długości w trwałe oznaczniki rozmieszczone w odstępach nie większych niż 10m oraz przy mufach i w miejscach charakterystycznych, np.: przy skrzyżowaniach, wejściach do rur osłonowych i przy słupach. Kable ułożone w powietrzu powinny być zaopatrzone w trwałe oznaczniki przy głowicach i odbiornikach oraz w takich miejscach i odstępach, aby identyfikacja kabla była jednoznaczna. Na oznacznikach należy umieścić trwałe napisy zawierające co najmniej:
numer ewidencyjny linii, typ kabla, znak użytkownika kabla, rok ułożenia linii kablowej.
12. Trasa kabli ułożonych w ziemi na terenach niezabudowanych, powinna być oznaczona trwałymi i widocznymi oznacznikami. Na prostej trasie kabla, oznaczniki powinny być rozmieszczone w odstępach nie większych niż 100m. Ponadto, należy je umieszczać w miejscach zmiany kierunku ułożenia kabla oraz w miejscach skrzyżowań i zbliżeń.
13. Temperatura kabli przy układaniu powinna być nie niższa od wartości podanej przez producenta kabli.
14. Promień gięcia kabli powinien być nie mniejszy od podanego przez producenta kabli. Przy braku danych, promień gięcia kabli jednożyłowych powinien być nie mniejszy niż 20- krotna zewnętrzna średnica kabla.
15. Przy słupach krańcowych (kablowych), mufie przejściowej oraz przy skrzyżowaniach z projektowaną drogą należy pozostawić zapasy kabli długości 3m.
5.3. Montaż osprzętu kablowego.
Zakres robót obejmuje:
montaż głowic kablowych,
montaż muf kablowych.
Uwagi dodatkowe:
1. Montażu osprzętu kablowego powinni dokonywać pracownicy dodatkowo przeszkoleni przez producenta montowanego osprzętu lub organ do tego uprawniony.
2. Montaż osprzętu kablowego powinien być dokonywany w czasie tego samego dnia.
3. Stosowany osprzęt kablowy powinien być nowy.
4. Osprzęt kablowy powinien być montowany w miejscu docelowego ułożenia, a jeśli jest to niemożliwe, w najbliższym sąsiedztwie np. obok rowu kablowego.
Nie wolno wykonywać połączenia głowic kablowych na poziomie terenu, a następnie umieszczać je na wymaganej wysokości, na słupie.
5.4. Montaż konstrukcji wsporczych.
Zakres robót obejmuje:
przemieszczenie prefabrykatów i materiałów z miejsca składowania na miejsce ustawiania,
wykonanie robót ziemnych, w tym staranne ubijanie warstwami przy zasypywaniu dołów oraz wymianę gruntu w przypadku nieodpowiedniego składu gruntu rodzimego,
wykonanie fundamentów i ustojów dla słupów,
montaż i ustawianie konstrukcji wsporczych.
Uwagi dodatkowe:
1. Przeładunek elementów linii w poziomie powinien być dokonywany przy użyciu dźwigu i zamocowań, z zastosowaniem uchwytów i / lub zawiesi uniemożliwiających wysunięcie lub niekontrolowany przechył elementu.
2. Roboty ziemne, takie jak wykopy pod posadowienie konstrukcji wsporczych wykonuje się mechanicznie (przy użyciu świdrów mechanicznych lub koparek) lub ręcznie. Świdry mechaniczne mają zastosowanie do wierceń w gruntach lekkich i o małej wilgotności.
Typowa średnica odwiertu wynosi 600mm. Większe otwory wykonywane są za pomocą wierteł zespolonych lub poprzez kilkukrotne wiercenie.
Koparkami wykonuje się wykopy do posadowienia słupów z rozbudowanymi fundamentami lub ustojami, stosując koparki jednołyżkowe lub chwytakowe.
Ręczne wykopy powinny być wykonywane z zachowaniem zasad bezpieczeństwa i wg zaleceń wynikających ze specyfikacji technicznej „Roboty w zakresie przygotowania terenu pod budowę i roboty ziemne” kod CPV 45111200-0.
Dla ułatwienia wykonywania prac w gotowym wykopie stosuje się wykonanie jednej ściany schodkowej – ilość schodków zależy od spoistości gruntu i głębokości dna.
3. Posadowienie słupów – w zależności od typu słupa stosuje się katalogowe rozwiązania ustojów płytowych oraz fundamentów prefabrykowanych i studniowych dobranych do gruntu średniego, zapewniających stabilność projektowanych słupów przy siłach na nie działających.
5.5. Montaż słupów linii energetycznych.
Prace montażowe słupa obejmują następujące czynności:
ułożenie elementów na stanowisku pracy,
montaż elementów fundamentowych lub ustojowych do słupa,
stawianie słupa – może odbywać się za pomocą dźwigu, nożyc ruchomych oraz wciągarki lub ciągnika,
montaż izolatorów,
montaż osprzętu.
5.6. Montaż przewodów linii energetycznych.
Zakres robót obejmuje:
dostarczenie przewodów do strefy montażowej, ułożenie na ziemi, na miejscu montażu wg projektu – wzdłuż sekcji,
roboty przygotowawcze o charakterze konstrukcyjnym, roboty zabezpieczające przed uszkodzeniem przewodów poprzez tarcie podczas ciągnięcia, itp.,
mocowanie przewodów na izolatorach,
łączenie przewodów,
montaż instalacji uziemiających,
prace wykończeniowe i próby pomontażowe.
Uwagi dodatkowe:
1. Zawieszanie przewodów – przewody mocuje się na izolatorach w sposób zależny od rodzaju słupa i stopnia obostrzenia linii.
Rodzaje zawieszeń: przelotowe, przelotowe i narożne, odciągowe. Wszystkie rodzaje zawieszeń mogą być jednocześnie stojące lub wiszące.
2. Łączenie przewodów w sekcjach linii przy obostrzeniu 2o jest niezalecane, natomiast przy obostrzeniu 3o zabronione, dla pozostałych przypadków wymaga bardzo starannego wykonania.
Zasady prawidłowego wykonywania połączeń przewodów:
odpowiednia konstrukcja złącza (przekroje, rodzaj materiałów i układ połączenia),
powierzchnie styku możliwie duże (stosować przekładki) i dobrze oczyszczone,
połączenia pewne, zabezpieczone podkładkami sprężynującymi i zabezpieczone przed korozją i utlenianiem: wazeliną bezkwasową na powierzchni lub lakierem bitumicznym w ziemi,
montaż złączek zakarbowanych – stosuje się je do łączenia dwóch jednakowych przewodów (ten sam materiał i średnica) i o przekroju do 240 mm2. Do łączenia przewodów między słupami (w przęśle) stosuje się złączki zakarbowane długie,
montaż złączek zaprasowanych – stosuje się je do łączenia dwóch przewodów jak w przypadku złączek zakarbowanych oraz przewodów o niejednorodnej budowie np. z rdzeniem stalowym lub przy pracach remontowych.
3. Montaż instalacji uziemiających ma na celu odprowadzenie ładunku elektrycznego do ziemi, w celu ograniczenia niebezpieczeństwa porażenia prądem elektrycznym oraz powstania przeskoku odwrotnego przy uderzeniu pioruna w słup. Dla większości rodzajów gruntów stosuje się uziomy głębinowe (prętowe), dla gruntów powyżej III kategorii, szczególnie dla skalistych, stosuje się uziomy otokowe taśmowe. Złącza w uziomie należy wykonać poprzez zaciski śrubowe (połączenie za pomocą minimalnie dwóch śrub M10) lub spawanie, zachowując minimalne długości połączeń: dla taśmy jej podwójna szerokość, dla pręta jego sześciokrotna średnica. Połączenia powinny być chronione przed korozją (środkiem asfaltowym) i przed uszkodzeniami mechanicznymi.
Połączenie słupa z instalacją należy wykonać przy użyciu zacisków probierczych śrubowych, które umożliwiają odłączenie uziomu od słupa dla przeprowadzenia badań rezystancji. Po każdym odłączeniu wymagana jest konserwacja zacisków wazeliną techniczną.
4. Przed przystąpieniem do wykonywania prób pomontażowych linii i w konsekwencji do przekazania jej do eksploatacji należy:
po robotach inwestycyjnych i remontowych uporządkować teren i przywrócić stan pierwotny chyba, że dokumentacja stanowi inaczej,
dokonać ostatecznego malowania konstrukcji stalowych, zgodnie z instrukcją dotyczącą ochrony antykorozyjnej i wytycznych z zakresu p-poż.,
umocować wszelkie tabliczki ostrzegawcze i numeracyjne, względnie dokonać malowania oznaczeń wg dokumentacji.
6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT.
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w Specyfikacji Technicznej „Roboty budowlane”, kod CPV 45000000-07.
Szczegółowy wykaz oraz zakres pomontażowych badań kabli i przewodów zawarty jest w PN-IEC 60364-6-61:2000 „Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych – Sprawdzanie.
Sprawdzanie odbiorcze.” i PN-E-04700:1998/Az1:2000 ”Urządzenia i układy elektryczne w obiektach elektroenergetycznych – Wytyczne przeprowadzania pomontażowych badań odbiorczych – (Zmiana Az1).”.
Ponadto, należy wykonać sprawdzenia odbiorcze składające się z oględzin częściowych i końcowych polegających na kontroli:
zgodności dokumentacji powykonawczej z projektem i ze stanem faktycznym,
jakości i zgodności wykonania robót z ustaloną w dokumentacji powykonawczej, normami, przepisami budowy oraz bhp,
poprawności wykonania i zabezpieczenia połączeń śrubowych instalacji elektrycznej potwierdzonych protokołem przez Wykonawcę montażu,
pomiarach rezystancji uziemień i wszelkich innych wynikających z dokumentacji technicznej, norm, przepisów budowy i eksploatacji lub uzgodnień z Inwestorem.
Po wykonaniu oględzin należy sporządzić protokóły z przeprowadzonych badań zgodnie z wymogami zawartymi w normie PN-IEC 60364-6-61:2000 „Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych – Sprawdzanie. Sprawdzanie odbiorcze.”.
Wszystkie materiały, urządzenia i aparaty nie spełniające wymagań podanych w odpowiednich punktach specyfikacji, zostaną odrzucone. Jeśli materiały nie spełniające wymagań zostały wbudowane lub zastosowane, to na polecenie Inspektora nadzoru Wykonawca wymieni je na właściwe, na własny koszt.
Na pisemne wystąpienie Wykonawcy Inspektor nadzoru może uznać wadę za niemającą zasadniczego wpływu na jakość funkcjonowania instalacji i ustalić zakres i wielkość potrąceń za obniżoną jakość.
7. WYMAGANIA DOTYCZĄCE PRZEDMIARU I OBMIARU ROBÓT.
Ogólne zasady przedmiaru i obmiaru podano w Specyfikacji Technicznej „Roboty budowlane”, kod CPV 45000000-7.
Obmiaru robót dokonuje się z natury (wykonanej roboty) przyjmując jednostki miary odpowiadające zawartym w dokumentacji i tak:
dla konstrukcji wsporczych: szt., kpl., kg, t,
dla kabli: km, m, kpl.,
dla osprzętu linii: szt., kpl.,
dla robót ziemnych: m, m3. 8. SPOSÓB ODBIORU ROBÓT.
Ogólne zasady odbioru robót podano w Specyfikacji Technicznej „Roboty budowlane”, kod CPV 45000000-7.
8.1. Odbiór międzyoperacyjny.
Odbiór międzyoperacyjny przeprowadzany jest po zakończeniu danego etapu robót mających wpływ na wykonanie dalszych prac.
Odbiorowi takiemu mogą podlegać m.in.:
usytuowanie i ułożenie rur osłonowych,
montaż wsporników,
podsypki i zasypki.
8.2. Odbiór częściowy.
Należy przeprowadzić badanie pomontażowe częściowe robót zanikających oraz elementów urządzeń, które ulegają zakryciu (np. wszelkie roboty zanikające), uniemożliwiając ocenę prawidłowości ich wykonania po całkowitym ukończeniu prac.
Podczas odbioru należy sprawdzić prawidłowość wykonania i montażu oraz zgodność z obowiązującymi przepisami i projektem:
wydzielonych instalacji np. instalacji uziemiającej,
wykopów,
rur osłonowych.
8.3. Odbiór końcowy.
Badania pomontażowe jako techniczne sprawdzenie jakości wykonanych robót należy przeprowadzić po zakończeniu robót elektrycznych przed przekazaniem użytkownikowi całości linii elektroenergetycznych.
Parametry badań oraz sposób przeprowadzenia badań są określone w normach:
PN-IEC 60364-6-61:2000 „Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych – Sprawdzanie.
Sprawdzanie odbiorcze.” i PN-E-04700:1998/Az1:2000 ”Urządzenia i układy elektryczne w obiektach elektroenergetycznych – Wytyczne przeprowadzania pomontażowych badań odbiorczych – (Zmiana Az1).”.
Wyniki badań trzeba zamieścić w protokole odbioru końcowego.
9. PODSTAWA ROZLICZENIA ROBÓT.
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy rozliczenia robót podano w Specyfikacji Technicznej
„Roboty budowlane”, kod CPV 45000000-7.
Zasady rozliczenia i płatności:
Rozliczenie robót montażowych linii i instalacji elektroenergetycznych może być dokonane jednorazowo po wykonaniu pełnego zakresu robót i ich końcowym odbiorze lub etapami określonymi w umowie, po dokonaniu odbiorów częściowych robót.
Ostateczne rozliczenie umowy pomiędzy Zamawiającym a Wykonawcą następuje po dokonaniu odbioru pogwarancyjnego.
Podstawę rozliczenia oraz płatności wykonanego i odebranego zakresu robót stanowi wartość tych robót obliczona na podstawie:
określonych w dokumentach umownych (ofercie) cen jednostkowych i ilości robót zaakceptowanych przez Zamawiającego lub
ustalonej w umowie kwoty ryczałtowej za określony zakres robót.
Ceny jednostkowe wykonania robót instalacji elektroenergetycznych lub kwoty ryczałtowe obejmujące roboty ww. uwzględniają:
przygotowanie stanowiska roboczego,
dostarczenie do stanowiska roboczego materiałów, narzędzi i sprzętu,
obsługę sprzętu nie posiadającego etatowej obsługi,
ustawienie i przestawienie drabin oraz lekkich rusztowań przestawnych umożliwiających wykonanie robót na wysokości do 4m (jeśli taka konieczność występuje),
usunięcie wad i usterek oraz naprawienie uszkodzeń powstałych w czasie robót,
uporządkowanie miejsca wykonywania robót,
usunięcie pozostałości, resztek i odpadów materiałów w sposób podany w specyfikacji technicznej,
likwidację stanowiska roboczego,
koszty pośrednie, zysk kalkulacyjny i ryzyko.
W kwotach ryczałtowych ujęte są również koszty montażu, demontażu i pracy rusztowań niezbędnych do wykonania robót na wysokości do 4m od poziomu terenu.
Przy rozliczaniu robót według uzgodnionych cen jednostkowych koszty niezbędnych
rusztowań mogą być uwzględnione w tych cenach lub stanowić podstawę oddzielnej płatności.
10. DOKUMENTY ODNIESIENIA.
10.1. Normy.
1. PN-E-06401-01:1990 „Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Osprzęt do kabli o napięciu znamionowym nie przekraczającym 30kV. Postanowienia ogólne.”.
2. PN-E-06401-02:1990 „Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Osprzęt do kabli o napięciu znamionowym nie przekraczającym 30kV. Połączenia i zakończenia żył.”.
3. PN-E-06401-04:1990 „Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Osprzęt do kabli o napięciu znamionowym nie przekraczającym 30kV. Mufy przelotowe na napięcie powyżej 0,6/1kV.”.
4. PN-E-06401-06:1990 „Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Osprzęt do kabli o napięciu znamionowym nie przekraczającym 30kV. Głowice napowietrzne na napięcie powyżej 0,6/1kV.”.
5. PN-E-05029:1990 „Kod do oznaczania barw.”.
6. PN-E-04700:1998 „Urządzenia i układy elektryczne w obiektach elektroenergetycznych.
Wytyczne przeprowadzania pomontażowych badań odbiorczych.”.
7. PN-E-04700:1998/Az1:2000 „Urządzenia i układy elektryczne w obiektach elektroenergetycznych. Wytyczne przeprowadzania pomontażowych badań odbiorczych (Zmiana Az1).”
8. PN-IEC 60050-604:1999 „Międzynarodowy słownik terminologiczny elektryki. Część 604:
Wytwarzanie, przesyłanie i rozdzielanie energii elektrycznej. Eksploatacja.”.
9. PN-HD 60364-1:2010 „Instalacje elektryczne niskiego napięcia. Część 1: Wymagania podstawowe, ustalanie ogólnych charakterystyk, definicje.”.
10. PN-HD 60364-4-41:2009 „Instalacje elektryczne niskiego napięcia. Część 4-41: Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa – Ochrona przed porażeniem elektrycznym.”.
11. PN-IEC 60364-4-442:1999 „Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Część 4- 442: Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa – Ochrona przed przepięciami – Ochrona instalacji niskiego napięcia przed przejściowymi przepięciami i uszkodzeniami przy doziemieniach w sieciach wysokiego napięcia.”.
12. PN-IEC 60364-4-473:1999 „Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Część 4- 473: Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Stosowanie środków ochrony zapewniających bezpieczeństwo – Postanowienia ogólne – Środki ochrony przed prądem przetężeniowym.”.
13. PN-HD 60364-5-51:2011 „Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Część 5-51:
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Postanowienia ogólne.”.
14. PN-IEC 60364-5-53:2000 „Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Część 5-53:
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego – Aparatura rozdzielcza i sterownicza.”.
15. PN-IEC 60364-6-61:2000 „Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Część 6-61:
Sprawdzanie. Sprawdzanie odbiorcze.”.
16. PN-EN 60445:2010 „Zasady podstawowe i bezpieczeństwa przy współdziałaniu człowieka z maszyną, znakowanie i identyfikacja. Identyfikacja zacisków urządzeń i zakończeń przewodów.”.
17. PN-EN 60446:2010 „Zasady podstawowe i bezpieczeństwa przy współdziałaniu człowieka z maszyną, znakowanie i identyfikacja. Identyfikacja przewodów kolorami albo znakami alfanumerycznymi.”.
18. PN-EN 61442:2005 (U) „Metody badań osprzętu przeznaczonego do kabli energetycznych na napięcia znamionowe od 3,6/6 (7,2) kV do 20,8/36 (42) kV.”.
19. PN-HD 605 S2:2008 (U) „Kable elektroenergetyczne – Dodatkowe metody badania.”.
20. PN-HD 620 S1:2002 (U) „Kable energetyczne o izolacji wytłaczanej na napięcie znamionowe od 3,6/6 (7,2) kV do 20,8/36 (42) kV.”.
21. PN-HD 620 S1:2002/A2:2006 (U) „Kable energetyczne o izolacji wytłaczanej na napięcie znamionowe od 3,6/6 (7,2) kV do 20,8/36 (42) kV. (Zmiana A2).”.
22. PN-HD 620 S1:2002/A3:2007 (U) „Kable energetyczne o izolacji wytłaczanej na napięcie znamionowe od 3,6/6 (7,2) kV do 20,8/36 (42) kV. (Zmiana A3).”.
23. PN-HD 621 S1:2003 (U) „Kable elektroenergetyczne średniego napięcia o izolacji papierowej przesyconej.”.
24. PN-HD 629.1 S2:2006 (U) „Badania osprzętu przeznaczonego do kabli na napięcie znamionowe od 3,6/6 (7,2) kV do 20,8/36 (42) kV. Część 1: Kable o izolacji wytłaczanej.”.
25. PN-HD 629.1 S2:2006/A1:2008 (U) „Badania osprzętu przeznaczonego do kabli na napięcie znamionowe od 3,6/6 (7,2) kV do 20,8/36 (42) kV. Część 1: Kable o izolacji wytłaczanej. (Zmiana A1).”.
26. PN-HD 629.2 S2:2006 (U) „Badania osprzętu przeznaczonego do kabli na napięcie znamionowe od 3,6/6 (7,2) kV do 20,8/36 (42) kV. Część 2: Kable o izolacji przesyconej.”.
27. PN-HD 629.2 S2:2006/A1:2008 (U) „Badania osprzętu przeznaczonego do kabli na napięcie znamionowe od 3,6/6 (7,2) kV do 20,8/36 (42) kV. Część 2: Kable o izolacji przesyconej. (Zmiana A1).”.
28. PN-E-04500:1993 „Elektroenergetyczne stalowe konstrukcje wsporcze. Powłoki ochronne cynkowe zanurzeniowe.”.
29. PN-EN ISO 1461:2011 „Powłoki cynkowe nanoszone na wyroby stalowe i żeliwne metodą zanurzeniową. Wymagania i metody badań.”
30. N SEP-E-004 „Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Projektowanie i budowa.”.
10.2. Inne dokumenty, instrukcje i przepisy.
10.2.1. Inne dokumenty i instrukcje.
Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montażowych (część V).
Wydanie 2, Wydawnictwo Akcydensowe, Warszawa, 1981 r.
Specyfikacja Techniczna „Roboty budowlane”, kod CPV 45000000-7.
Specyfikacja Techniczna „Roboty w zakresie przygotowania terenu pod budowę i roboty ziemne” kod CPV 45111200-0.
Poradnik montera elektryka. WNT, Warszawa, 1997 r.
Katalogi i karty materiałowe producentów.
Katalog słupów z łącznikami i głowicami kablowymi dla linii napowietrznych średniego napięcia 15-20kV z płaskim układem przewodów gołych 70 i 50mm2 na pojedynczych żerdziach wirowanych typu E i EM, LSNog 70 (50), Energolinia w Poznaniu, redakcja 1, Poznań, sierpień 2007 r. – EN – 340.
Album słupów z głowicami kablowymi, odłącznikami i rozłącznikami dla linii napowietrznych średniego napięcia 15-20kV z przewodami gołymi w układzie trójkątnym, na żerdziach wirowanych, LSN-g 35 (50), Tom III, Przewody o przekrojach 35 (50)mm2, Energolinia w Poznaniu, redakcja 1, Poznań, sierpień 2002 r.
Album słupów z łącznikami i głowicami kablowymi dla linii napowietrznych średniego napięcia 15-20kV z przewodami niepełnoizolowanymi o przekrojach 50-120mm2 w układzie płaskim, na pojedynczych żerdziach wirowanych, LSNiog-ENSTO, Tom II, Energolinia w Poznaniu i Ensto, Redakcja 1, Poznań, sierpień 2009 rok.
10.2.2. Ustawy.
Ustawa z dnia 16.04.2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz. U. z 2004 r. nr 92, poz. 881 z późń. zm.),
Ustawa z dnia 07.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 z późn. zm.).
10.3. Rozporządzenia.
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 02.09.2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-użytkowego (Dz. U. z 2004 r. nr 202, poz. 2072, z późn. zm.),
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26.06.2002 r. w sprawie dziennika budowy, montażu i rozbiórki, tablicy informacyjnej oraz ogłoszenia zawierającego dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia (Dz. U. z 2002 r. nr 108, poz. 953, z późn. zm.),
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 11.08.2004 r. w sprawie sposobów deklarowania zgodności wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym (Dz. U. z 2004 r. nr 198, poz. 2041, z późn. zm.),
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 11.08.2004 r. w sprawie systemów oceny zgodności, wymagań, jakie powinny spełniać notyfikowane jednostki uczestniczące w ocenie zgodności oraz sposobu oznaczenia wyrobów budowlanych oznakowania CE (Dz. U. z 2004 r. nr 195, poz. 2011).
