• Nie Znaleziono Wyników

PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA W TARNOWIE

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA W TARNOWIE"

Copied!
249
0
0

Pełen tekst

(1)

PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA W TARNOWIE

Instytut Ochrony Zdrowia Zakład Pielęgniarstwa

Studia stacjonarne I stopnia Kierunek pielęgniarstwo

Program Kształcenia

Przewodnik dydaktyczny dla studenta

Tarnów 20 1 r. 5

(2)

Spis treści

Wstęp ... 2

I. INFORMACJE OGÓLNE ... 5

1. Misja Zakładu Pielęgniarstwa ... 5

2. Podstawa prawna kształcenia pielęgniarek... 6

3. Formy studiów ... 7

II. STUDIA I STOPNIA ... 8

1. Opis efektów kształcenia na studiach I stopnia ... 8

2. Plan studiów I stopnia ... 33

3. Program studiów I stopnia ... 44

III. EGZAMIN DYPLOMOWY ... 243

(3)
(4)
(5)
(6)
(7)
(8)
(9)
(10)
(11)
(12)
(13)
(14)
(15)
(16)
(17)
(18)
(19)
(20)
(21)
(22)
(23)
(24)
(25)
(26)
(27)
(28)
(29)
(30)
(31)
(32)
(33)
(34)
(35)
(36)
(37)
(38)
(39)
(40)
(41)
(42)

ARKUSZ PRZEDMIOTU

Jednostka organizacyjna Instytut Ochrony Zdrowia/Zakład Pielęgniarstwa

Kierunek studiów Pielęgniarstwo

Nazwa modułu kształcenia/przedmiotu Anatomia Kod modułu kształcenia/przedmiotu 548 Kody Erasmusa

Punkty ECTS 2

Rodzaj modułu obowiązkowy

Rok studiów pierwszy

Semestr pierwszy

Typ zajęć stacjonarne

Liczba godzin Suma W     S       SK  

z rozbiciem na zajęcia 55 30     10       15  

Koordynator Małgorzata Kołpa

Prowadzący mgr Eliza Smoła

Język wykładowy polski

Zakres nauk podstawowych tak Zajęcia ogólnouczelniane/na innym

kierunku nie

Wymagania wstępne Znajomość biologii człowieka w zakresie szkoły średniej

Efekty kształcenia

Cel kształcenia: 

Student opisuje budowę ciała ludzkiego oraz wzajemne relacje poszczególnych jego części, posługuje się mianownictwem anatomicznym, oraz znajomością topografii ciała ludzkiego wykazuje odpowiedzialność za opanowanie i aktualizowanie wiedzy. 

W zakresie wiedzy: 

A.W1. Posługuje się mianownictwem anatomicznym 

A.W2. Omawia budowę ciała ludzkiego w podejściu topograficznym (kończyna górna i dolna, klatka piersiowa, brzuch, miednica, grzbiet, szyja, głowa) oraz czynnościowym (układ kostno­stawowy, układ mięśniowy, układ krążenia, układ oddechowy, układ pokarmowy, układ moczowy, układy płciowe, układ nerwowy i narządy zmysłów, powłoka wspólna);

W zakresie umiejętności: 

A.U1. Posługuje się w praktyce mianownictwem anatomicznym oraz wykorzystuje znajomość topografii ciała ludzkiego 

A.U2. Wykazuje różnice w budowie i charakteryzuje funkcje życiowe człowieka dorosłego i dziecka (układ kostno­stawowy, układ mięśniowy, układ oddechowy, układ pokarmowy) W zakresie kompetencji społecznych:

D.K2. systematycznie wzbogaca wiedzę zawodową i kształtuje umiejętności, dążąc do profesjonalizmu

Stosowane metody dydaktyczne Wykład informacyjny, wykład konwersatoryjny, film, dyskusja dydaktyczna, praca w grupach z pomocami dydaktycznymi

Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia

Pisemne kolokwia: 

1.Teoretyczne zaliczenie cząstkowe, odbywa się po zakończeniu danego materiału tematycznego (tematyka wykładów i ćwiczeń). 

2. W czasie semestru przewidzianych trzy kolokwia (po zakończeniu danego bloku tematycznego). 

Kolokwium składa się z 12 pytań otwartych ­ maksymalna ilość punktów wynosi 24.

Kryteria zaliczenia efektów kształcenia na kolokwium pisemnym:

100­90 % – max ilości punktów (24­22) – bardzo dobry 89 – 85% – max ilości punktów (21­20) ­ plus dobry 84 – 71% – max ilości punktów (19­17) – dobry

70 – 66% – max ilości punktów (16­15) – plus dostateczny 60 ­65% – max ilości punktów (13­14) – dostateczny 3.Praca samokształceniowa:

W ramach pracy własnej w semestrze I student zobowiązany jest do oddania pisemnej

(43)

pracy samokształceniowej wg ustalonych kryteriów:

­ temat podany jest przez prowadzącego co najmniej na dwa tygodnie przed terminem oddania pracy

­ zakres materiału powinien uwzględniać treści zgodnie z programem

­ forma szczegółowo zostaje omówiona na zajęciach seminaryjnych W ocenie pracy uwzględniana jest:

1. poprawność merytoryczna, stylistyczna, estetyka pracy 2. dobór literatury, poprawność zapisu piśmiennictwa

Forma i warunki zaliczenia

Zaliczenie na ocenę semestr I i II,  Egzamin końcowy pisemny semestr II  Warunki uzyskania zaliczenia: 

1. Obecność na zajęciach zgodnie z zasadami uczestnictwa. 

2. Uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich kolokwiów. 

3. Osoby, które uzyskają oceny bdb ze wszystkich kolokwiów mogą zostać zwolnione z egzaminu. Zwolnienie z egzaminu jest formą nagrody za wysokie wyniki uzyskane na kolokwiach i systematyczne przygotowywanie się do ćwiczeń.

4. Studenci, którzy nie uzyskają pozytywnych ocen z kolokwiów do końca semestru tracą pierwszy termin egzaminu i nie uzyskają zaliczenia z przedmiotu. Muszą oni uzyskać zaliczenie przed przystąpieniem do drugiego terminu. 

5. Pozytywne zaliczenie pracy samokształceniowej (bun) 

Egzamin końcowy z Anatomii ma formę pisemną i składa się z 50 pytań_ testowych obejmujących całość materiału (tematyka wykładów i ćwiczeń).

Za odpowiedź prawidłową student otrzymuje 1 punkt, za błędną 0 punktów. 

Do zaliczenia konieczne jest uzyskanie minimum 60% maksymalnej ilości punktów tj. 60.

Punktacja: 

100­90 % ­ max ilości punktów (100­90 pkt) – bardzo dobry, 89­85 % ­ max ilości punktów (89 ­85 pkt)– plus dobry, 84­71% ­ max ilości punktów (84 ­71 pkt)– dobry,

70 – 66% ­ max ilości punktów(70 ­66 pkt) – plus dostateczny, 60­65% ­ max ilości punktów (60 ­65 pkt) dostateczny.

Egzamin poprawkowy ma analogiczną formę do egzaminu w pierwszym terminie. 

Treści kształcenia (skrócony opis)

Przedmiot ma na celu zapoznanie studenta z budową człowieka pod względem topograficznym oraz z zasadami funkcjonowania poszczególnych jego elementów.

Omawiany jest układ ruchu (układ kostno­stawowo­więzadłowy i układ mięśniowy) oraz układ nerwowy ośrodkowy, obwodowy i autonomiczny. Całość dopełniają zagadnienia układu trzewnego uwzględniające położenie, budowę i funkcję narządów trzewnych (układy: pokarmowy, oddechowy, moczowo, płciowy, krwionośny, limfatyczny i dokrewny) narządów zmysłów oraz powłoki wspólnej. Przedmiot stanowi podstawę dla zrozumienia funkcji fizjologicznych organizmu, procesów patologicznych, jest wprowadzeniem do zajęć klinicznych realizowanych w kolejnych etapach kształcenia.

Treści kształcenia (pełny opis)

Wykłady: 

Semestr 1: 

1. Anatomia jako nauka. Znaczenie anatomii dla pielęgniarstwa. Topografia ciała ludzkiego.

Osie i płaszczyzny ruchu. Rodzaje połączeń kości. 

2. Budowa kręgu prawdziwego, cechy kręgów poszczególnych odcinków. Kręgosłup jako całość. Kostna budowa klatki piersiowej połączenia w jej obrębie. Klatka piersiowa jako całość. 

3. Budowa kości długich. Kości kończyny górnej i dolnej ­ podział, podstawowe informacje o budowie i topografii, połączenia w obrębie kończyny górnej. 

4. Kości kończyny dolnej ­ podział, podstawowe informacje o budowie i topografii, połączenia w obrębie kończyny dolnej. Miednica jako całość. 

5. Czaszka jako całość­ sklepienie i podstawa czaszki. Szwy i ciemiączka. Połączenia kości czaszki. 

6. Mięśnie tułowia podział. Mięśnie klatki piersiowej, przepona­ budowa, działanie, udział w oddychaniu. Mięśnie brzucha i grzbietu­ stabilizacja kręgosłupa, pojęcie tłoczni brzusznej.

Mięśnie kończyn górnej i dolnej­ przebieg, działanie, wpływ na ruchomość poszczególnych stawów, 

7. Układ oddechowy­ górne i dolne drogi oddechowe. Drzewo oskrzelowe. Budowa płuca i opłucnej, 

8. Układ trawienny­ położenie i budowa poszczególnych odcinków przewodu pokarmowego.

Budowa wątroby, dróg żółciowych. Trzustka ­budowa, podstawowe informacje o jej czynności. Otrzewna, 

Semestr II

1.Układ krążenia. Budowa serca. Krążenie płucne i jego znaczenie. Budowa naczyń krwionośnych. Krążenie płodowe, duży krwioobieg (część tętnicza i żylna), położenie naczyń w jamach ciała oraz okolicach kończyn, dostępność naczyń do pomiaru ciśnienie i iniekcji. Układ limfatyczny­ naczynia i węzły chłonne, śledziona, odpływ chłonki.

2.Gruczoły dokrewne­ położenie, budowa. Rodzaje hormonów, ich wpływ wzajemny na siebie, wpływ na inne narządy.

3.Układ moczowo­ płciowy budowa, położenie, podstawowe funkcje.

4.Układ nerwowy­ budowa neuronu, synapsy nerwowej, łuk odruchowy. Rdzeń kręgowy i opony. Podział mózgowia i omówienie szczegółowe poszczególnych jego części.

5.Obwodowy układ nerwowy. Nerwy czaszkowe­ funkcja, przebieg, nerwy rdzeniowe.

6.Autonomiczny układ nerwowy ­ budowa, mechanizm działania na wybrane narządy.

7.Narządy zmysłów: smaku, węchu, wzroku i przedsionkowo­ślimakowy ­ szczegółowe omówienie budowy i funkcji.

8.Budowa i funkcje skóry. Różnice w budowie skóry w zależności od okolicy ciała i wieku.

Seminaria: 

(44)

Semestr I:

1.Połączenia kości podział, omówienie szczegółowe poszczególnych połączeń kości. Budowa stawu. 

2.Podział i omówienie szczegółowe kośćca osiowego. Kości czaszki. 

3.Kości kończyn, podział i omówienie szczegółowe. 

4.Mięśnie tułowia: klatki piersiowej, brzucha, grzbietu. 

5.Mięśnie kończyn, głowy i szyi. 

6.Układ oddechowy 

7.Układ trawienny: podział, omówienie szczegółowe jamy ustnej, gardła, przełyku i jelit  8.Układ trawienny: wątroba, trzustka, otrzewna.

Semestr II:

1.Budowa, położenie, unaczynienie, unerwienie serca.

2.Krwioobieg duży i mały. Krążenie płodowe. Układ chłonny, śledziona. Naczynia krwionośne: podział i omówienie szczegółowe.

3.Układ moczowy. Układy płciowe.

4.Narządy zmysłów

5.Ośrodkowy układ nerwowy 6.Obwodowy układ nerwowy 7.Autonomiczny układ nerwowy

Literatura podstawowa i uzupełniająca

Literatura podstawowa: 

1.Michajlik A: Anatomia i fizjologia człowieka. PZWL, Warszawa 2003

2.Suder E., Brużewicz Sz.: Anatomia człowieka. Podręcznik i atlas dla studentów licencjatów medycznych. Górnicki Wydawnictwo Medyczne, Wrocław 2012 3.Sylwanowicz W.: Anatomia człowieka. PZWL, Warszawa 1999.

4.Woźniak W. (red.): Anatomia człowieka. Wyd. Med. Urban&Partner, Wrocław 2003.

Literatura uzupełniająca: 

1. Ignasiak Z.: Anatomia układu ruchu, Wydawnictwo Urban & Partner, 2007  2.Ignasiak Z.: Anatomia narządów wewnętrznych i układu nerwowego człowieka, Wydawnictwo Urban & Partner, 2008 

3.Marciniak T.: Anatomia prawidłowa człowieka. RU ZSP AM, 1991

4.Sobotta J.: Atlas anatomii człowieka. T. I, II. Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2006

5.Sokołowska ­ Pituchowa J.: Anatomia człowieka. PZWL, Warszawa 2006.

6.Bochenek A., Reicher M.: Anatomia człowieka. T.1 ­ 5. PZWL, Warszawa 2005.

Przyporządkowanie modułu kształcenia/przedmiotu do obszaru/obszarów kształcenia

Obszar nauk medycznych i nauk o zdrowiu oraz nauk o kulturze fizycznej

Dziedziny nauki – nauki o zdrowiu, nauki medyczne

Sposób określenia liczby punktów ECTS

Godziny wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego: 

­ wykłady ­ 40 godz.

­ ćwiczenia ­ 30 godz. 

Praca własna studenta:

­ samokształcenie ­ 15 godz.

­ przygotowanie do ćwiczeń ­ 15 godz.

­ przygotowanie do egzaminu ­ 35 godz. 

Łączny nakład pracy studenta: 135 godz.

Liczba punktów ECTS ­ zajęcia wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego

wykłady, seminaria, ­ 4 ECTS

Liczba punktów ECTS ­ zajęcia o

charakterze praktycznym nie dotyczy Opinia studentów na temat ECTS

Opinia pracodawców na temat efektów kształcenia dla modułu Opinia absolwentów na temat efektów kształcenia dla modułu

Komentarz prowadzącego o wprowadzonych zmianach

Komentarz prowadzącego na temat zamiarów wprowadzenia zmian Opinia studentów na temat przedmiotu

(45)

ARKUSZ PRZEDMIOTU

Jednostka organizacyjna Instytut Ochrony Zdrowia/Zakład Pielęgniarstwa

Kierunek studiów Pielęgniarstwo

Nazwa modułu kształcenia/przedmiotu Filozofia i etyka zawodu pielęgniarki Kod modułu kształcenia/przedmiotu 563

Kody Erasmusa 12.6

Punkty ECTS 1

Rodzaj modułu obowiązkowy

Rok studiów pierwszy

Semestr pierwszy

Typ zajęć stacjonarne

Liczba godzin Suma W      

z rozbiciem na zajęcia 25 25      

Koordynator Małgorzata Kołpa

Prowadzący mgr Krystyna Florek­ Tarczoń

Język wykładowy polski

Zakres nauk podstawowych tak Zajęcia ogólnouczelniane/na innym

kierunku nie

Wymagania wstępne brak

Efekty kształcenia

W wyniku kształcenia student:

W zakresie wiedzy:

B.W41.Różnicuje przedmiot etyki ogólnej i zawodowej

B.W42.Posiada wiedzę z zakresu koncepcji filozoficzno ­ etycznych przydatnych w pielęgniarstwie (psychologiczno ­ personalistyczna ,kosmiczno­ewolucyjna, etyka niezależna według Tadeusza Kotarbińskiego)

W zakresie umiejętności: 

B.U27.Różnicuje zakres uprawnień, obowiązków zawodowych i powinności moralnych w zindywidualizowanej sytuacji podmiotu opieki

B.U28.Szanuje godność osoby ludzkiej w relacji z podopiecznym i jego rodziną B.U29.Wie jak rozwiązywać dylematy moralne w praktyce zawodowej B.U30.Dba o rozwój moralny i kształtowanie sumienia

Stosowane metody dydaktyczne wykład informacyjny, dialog edukacyjny,

Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia

Metody sprawdzania osiągnięcia efektów kształcenia:

­ odpowiedzi ustne,

­ odpowiedzi pisemne ­ kolokwium w formie testu jednokrotnego wyboru Kryteria oceny zaliczenia pisemnego:

100­90 % – max ilości punktów – bardzo dobry 89 – 85% – max ilości punktów ­ plus dobry 84 – 71% – max ilości punktów – dobry

70 – 66% – max ilości punktów – plus dostateczny 60 ­65% – max ilości punktów – dostateczny

Forma i warunki zaliczenia

Przedmiot kończy się zaliczeniem na ocenę 

Forma zaliczenia: testy ( jednokrotnego wyboru, uzupełnień), Warunki uzyskania zaliczenia:

­ aktywny udział w dyskusjach,

­ w razie nieobecności ­ uzupełnienie i zaliczenie realizowanego materiału

­ zaliczenie testu końcowego na minimum 60% maksymalnej ilości punktów

Treści kształcenia (skrócony opis)

Relacje filozofii z zawodem pielęgniarki. Koncepcje filozoficzne człowieka. Etyka a moralność. Analiza sytuacji moralnej i procesu podejmowania decyzji moralnej. Wartości, normy i oceny moralne. Etyka w praktyce pielęgniarskiej. Kodeks etyki pielęgniarskiej.

Współczesne koncepcje etyczne w praktyce pielęgniarskiej.

Wykłady I semestr

(46)

Treści kształcenia (pełny opis)

1. Związek pielęgniarstwa z etyką 2. Definicja etyki i jej podział 3. Komponenty moralności

4. Rozróżnienie etyki ogólnej i zawodowej 5. Działy filozofii

6. Koncepcje filozoficzne człowieka 7. System wartości i podział 8. Koncepcje etyczne i ich podział 9. Kodeks polskiej pielęgniarki i położnej

Literatura podstawowa i uzupełniająca

Literatura podstawowa 

1.Tatoń J.: Filozofia w medycynie. PZWL, Warszawa 2003

2. Bartoszek A.: Człowiek w obliczu cierpienia i umierania. Moralne aspekty opieki paliatywnej. Katowice 2000

3. Fukuyama F.: Koniec człowieka. Konsekwencja rewolucji biotechnologicznej. Kraków 20044. Wrońska I., Mariański J.(red.): Etyka w pracy pielęgniarskiej. Podręcznik dla pielęgniarskich studiów licencjackich. Lublin 2002.

Literatura uzupełniająca:

1. Krzyżanowska Łagowska U.: Wartości duchowe w etosie pielęgniarskim. Kraków 2005.

2. Ślipko T.: Zarys etyki ogólnej. Kraków 2004.

3. Ślipko T.: Zarys etyki szczegółowej. Kraków 2005.

Przyporządkowanie modułu kształcenia/przedmiotu do obszaru/obszarów kształcenia

obszar nauk społecznych

Sposób określenia liczby punktów ECTS

Godziny wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego:

­ wykłady ­ 45 godz.

­ ćwiczenia – 10 godz.

Praca własna studenta:

­ samokształcenie ­ 20 godz.

­ przygotowanie do zaliczenia ­ 10 godz.

Łącznie 85 godzin nakładu pracy studenta.

Liczba punktów ECTS ­ zajęcia wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego

wykład, ćwiczenia, zaliczenie ­ 2 ECTS sem. I ­ 1 ECTS

sem. II ­ 1 ECTS Liczba punktów ECTS ­ zajęcia o

charakterze praktycznym nie dotyczy Opinia studentów na temat ECTS

Opinia pracodawców na temat efektów kształcenia dla modułu Opinia absolwentów na temat efektów kształcenia dla modułu

Komentarz prowadzącego o wprowadzonych zmianach

Komentarz prowadzącego na temat zamiarów wprowadzenia zmian Opinia studentów na temat przedmiotu

(47)

ARKUSZ PRZEDMIOTU

Jednostka organizacyjna Instytut Ochrony Zdrowia/Zakład Pielęgniarstwa

Kierunek studiów Pielęgniarstwo

Nazwa modułu kształcenia/przedmiotu Genetyka Kod modułu kształcenia/przedmiotu 553

Kody Erasmusa 12.6

Punkty ECTS 2

Rodzaj modułu obowiązkowy

Rok studiów pierwszy

Semestr pierwszy

Typ zajęć stacjonarne

Liczba godzin Suma W C       SK  

z rozbiciem na zajęcia 45 20 10       15  

Koordynator Małgorzata Kołpa

Prowadzący prof. dr hab. Jerzy Jaśkiewicz

Język wykładowy polski

Zakres nauk podstawowych tak Zajęcia ogólnouczelniane/na innym

kierunku nie

Wymagania wstępne Wymagania wstępne obejmują zakres wiadomości z biologii ze szczególnym uwzględnieniem biochemii, fizjologii człowieka i genetyki programu liceum

ogólnokształcącego przewidzianych do egzaminu maturalnego w stopniu podstawowym,

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

A.W10.Omawia funkcje genomu, transkryptomu i proteomu człowieka oraz podstawowe koncepcje regulacji ekspresji genów, w tym regulacji epigenetycznej;

A.W11.Opisuje budowę chromosomów oraz molekularne podłoże mutagenezy; zna profile metaboliczne podstawowych narządów;

A.W12.Wymienia zasady dziedziczenia różnej liczby cech, dziedziczenia cech ilościowych, niezależnego dziedziczenia cech oraz dziedziczenia pozajądrowej informacji genetycznej;

W zakresie umiejętności:

A.U6.Szacuje ryzyko ujawnienia się danej choroby w oparciu o zasady dziedziczenia i wpływ czynników środowiskowych;

A.U13.Wykorzystuje wiedzę na temat chorób uwarunkowanych genetycznie w profilaktyce nowotworów oraz diagnostyce prenatalnej;

Stosowane metody dydaktyczne wykład informacyjny, konwersatoryjny prezentacja multimedialna

dyskusja dydaktyczna

Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia

Studenci są oceniani na bieżąco na podstawie:

­ obecności i aktywności na zajęciach

­ odpowiedzi ustnych

­ odpowiedzi pisemnych na pytania otwarte lub pytania testowe

W ramach pracy własnej studenci zobowiązani są do przygotowania referatu (prezentacji ustnej) według następujących kryteriów:

­ temat powinien być uzgodniony z prowadzącym przedmiot przynajmniej 2 tygodnie przed jego wygłoszeniem

­ zakres tematyczny referatu powinien uwzględniać treści zgodnie z programem

­ prezentacja powinna trwać 7 – 10 minut, natomiast jej forma zostaje omówiona szczegółowo na zajęciach ćwiczeniowych.

Kryteria oceny efektów kształcenia ­ zaliczenie kolokwium cząstkowego w formie pytań otwartych i egzaminu w formie testu wielokrotnego wyboru

Kryteria oceny:

100­90 % – max ilości punktów – bardzo dobry 89 – 85% – max ilości punktów ­ plus dobry 84 – 71% – max ilości punktów – dobry

70 – 66% – max ilości punktów – plus dostateczny 60 ­65% – max ilości punktów – dostateczny wykłady ­ zaliczenie

samokształcenie ­ zaliczenie

(48)

Forma i warunki zaliczenia

ćwiczenia ­ zaliczenie z oceną

egzamin pisemny: test wielokrotnego wyboru Warunki dopuszczenia do egzaminu:

1. Obowiązkowa obecność na ćwiczeniach 2. Pozytywne oceny z kolokwiów cząstkowych

3. W przypadku braku zaliczenia jest przeprowadzane kolokwium dopuszczające.

4. Przygotowanie prezentacji na wybrany temat.

Warunkiem zaliczenia modułu jest uzyskanie 60% poprawnych odpowiedzi z testu egzaminacyjnego

Treści kształcenia (skrócony opis) Elementy genetyki klasycznej (prawa Mendla). Elementy embriologii, cytofizjologii i immunologii. Kariotyp człowieka. Dziedziczenie cech sprzężonych z płcią. Środowisko a zmienność organizmu. Mutacje genowe, chromosomowe. Czynniki mutagenne.

Treści kształcenia (pełny opis)

Budowa i funkcja kwasów nukleinowych.

Mutacje i naprawa DNA.

Ekspresja genów w komórkach prokariotycznych i eukariotycznych. Regulacja ekspresji genów prokariotycznych (model operonu) i regulacja transkrypcji genu eukariotycznego.

Cechy kodu genetycznego, produkty ekspresji genów – translacja i modyfikacja potranslacyjna białek.

Ewolucja genomów. Zmienność genetyczna.

Mechanizmy dziedziczenia. Dziedziczenie autosomalne jednogenowe dominujące i recesywne. Dziedziczenie sprzężone z płcią, zależne od płci, dziedziczenie dwu i wielogenowe.

Elementy biotechnologii (PCR, klonowanie DNA w wektorach, hybrydyzacja, enzymy restrykcyjne, biblioteki DNA i cDNA). Użyteczność metod biotechnologicznych w diagnostyce i terapii chorób genetycznych oraz produkcji leków, kosmetyków.

Organizmy modyfikowane genetycznie.

Literatura podstawowa i uzupełniająca

Literatura podstawowa:

1.DrewaG., FerencT.: Podstawy genetyki.Wyd. Urban &Partner, 2008 Literatura uzupełniająca:

1.John R. Bradley, David R. Johnson, Barbara R. Pober.: Genetyka medyczna, PZWL, 2009 2.TA. Brown.: Genomy. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001

3.Węgleński P.(red.): Genetyka molekularna. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000.

4. Bala J.(red.): Biologia molekularna w medycynie. PWN, 2008 Przyporządkowanie modułu

kształcenia/przedmiotu do obszaru/obszarów kształcenia

obszar nauk medycznych, nauk o zdrowiu i nauk o kulturze fizycznej dziedzina nauki ­ nauki o zdrowiu, nauki medyczne

Sposób określenia liczby punktów ECTS

Godziny wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego:

­ wykłady 20 godz.

­ ćwiczenia 10 godz.

Praca własna studenta:

samokształcenie ­ analiza literatury przedmiotu ­ 15 godz.

Łączny nakład pracy studenta ­ 45 godz.

Liczba punktów ECTS ­ zajęcia wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego

wykłady, ćwiczenia, egzamin ­ 2 ECTS

Liczba punktów ECTS ­ zajęcia o

charakterze praktycznym nie dotyczy Opinia studentów na temat ECTS

Opinia pracodawców na temat efektów kształcenia dla modułu Opinia absolwentów na temat efektów kształcenia dla modułu

Komentarz prowadzącego o wprowadzonych zmianach

Komentarz prowadzącego na temat zamiarów wprowadzenia zmian Opinia studentów na temat przedmiotu

(49)

ARKUSZ PRZEDMIOTU

Jednostka organizacyjna Instytut Ochrony Zdrowia/Zakład Pielęgniarstwa

Kierunek studiów Pielęgniarstwo

Nazwa modułu kształcenia/przedmiotu Biochemia i biofizyka Kod modułu kształcenia/przedmiotu 552

Kody Erasmusa 12.6

Punkty ECTS 1

Rodzaj modułu obowiązkowy

Rok studiów pierwszy

Semestr pierwszy

Typ zajęć stacjonarne

Liczba godzin Suma W       LO       SK  

z rozbiciem na zajęcia 45 10       20       15  

Koordynator Małgorzata Kołpa

Prowadzący dr hab Dariusz Latowski, mgr Monika Olchawa­Pajor

Język wykładowy polski

Zakres nauk podstawowych tak Zajęcia ogólnouczelniane/na innym

kierunku nie

Wymagania wstępne Wiedza ogólna w zakresie fizyki, biologii i chemii na poziomie szkoły średniej

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy: 

A.W5.Określa podstawowe reakcje związków nieorganicznych i organicznych w roztworach wodnych oraz prawa fizyczne wpływające na przepływ cieczy, a także czynniki

oddziałujące na opór naczyniowy przepływu krwi; 

A.W6. Wyjaśnia podstawy fizykochemiczne działania zmysłów wykorzystujących fizyczne nośniki informacji (fale dźwiękowe i elektromagnetyczne); 

A.W7. Określa fizyczne podstawy nieinwazyjnych i inwazyjnych metod obrazowania A.W9.Różnicuje budowę aminokwasów, nukleozydów, monosacharydów, kwasów karboksylowych i ich pochodnych wchodzących w skład makrocząsteczek obecnych w komórkach, macierzy zewnątrzkomórkowej i płynach ustrojowych, różnicuje witaminy W zakresie umiejętności: 

A.U3.prognozuje kierunek procesów biochemicznych w poszczególnych stanach klinicznych  A.U7.wykorzystuje znajomość praw fizyki do opisu zagadnień z zakresu biologii komórek, tkanek oraz procesów fizjologicznych, w szczególności do wyjaśnienia wpływu na organizm ludzki czynników zewnętrznych takich jak: temperatura, grawitacja, ciśnienie, pole elektromagnetyczne oraz promieniowanie jonizujące

A.U17.Ocenia szkodliwość dawki promieniowania jonizującego i stosuje się do zasad ochrony radiologicznej;

W zakresie kompetencji społecznych:

D.K2.Systematycznie wzbogaca wiedzę zawodową i kształtuje umiejętności, dążąc do profesjonalizmu.

Stosowane metody dydaktyczne Wykład informacyjny, seminaria laboratoryjne.

Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia

Ocena osiągnięcia założonych efektów w zakresie wiedzy i umiejętności:

Wykłady:

1. Test jednokrotnego wyboru sprawdzający wiedzę po odbyciu wykładów i samokształcenia, konieczność uzyskania 60% poprawnych odpowiedzi.

Za każdą prawidłową odpowiedź można otrzymać 1 pkt.

Skala ocen

100­90 % max ilości punktów – bardzo dobry 89 – 85% max ilości punktów – plus dobry 84 – 71% max ilości punktów – dobry

70 – 66% max ilości punktów – plus dostateczny 60 ­65% max ilości punktów – dostateczny. 

Zasady dopuszczenia do zaliczenia wykładów – zaliczenie zajęć laboratoryjnych.

Laboratoria:

Studenci są oceniani na bieżąco na podstawie:

­ obecności i aktywności na zajęciach (100% frekwencji)

(50)

­ wykazania się wiedzą w zakresie materiału określonego w zagadnieniach przez koordynatora przedmiotu – weryfikowanej przez odpytywanie ustne lub pisemne.

Skala ocen na podstawie uzyskanej średniej arytmetycznej obejmującej wszystkie formy oceny:

5,00 – 4,75 – bardzo dobry 4,74 – 4,25 – plus dobry 4,24 – 3,75 – dobry

3,74 – 3,25 – plus dostateczny 3,24 – 2,74 – dostateczny.

Praca własna:

W ramach pracy własnej studenci zobowiązani są do zapoznania się z określonymi wcześniej zagadnieniami, co poddawane jest weryfikacji ustnej lub pisemnej (pytania otwarte (kolokwium) test.

Forma i warunki zaliczenia

Wykład:

Zaliczenie może uzyskać student, który osiągnął co najmniej 60 % poprawnych odpowiedzi z testu jednokrotnego wyboru i uzyskał tym samym ocenę dostateczną.

Ćwiczenia laboratoryjne:

Zaliczenie może uzyskać student, który uczestniczył aktywnie we wszystkich zajęciach (100% obecność) i uzyskał pozytywną ocenę wynikające z weryfikacji ustnej i/lub pisemnej stopnia opanowania wymaganej tematyki.

Weryfikacja na każdych zajęciach.

Ocena końcowa

Ustalona według przyjętych kryteriów zaliczenia wiedzy i umiejętności oraz kompetencji społecznych studenta stanowi średnią arytmetyczną oceny z wykładów i laboratoriów, pod warunkiem uzyskania pozytywnej oceny z obu typów zajęć

Treści kształcenia (skrócony opis)

Wykłady:

Biochemiczne i biofizyczne podstawy integralności organizmu ludzkiego. 

Laboratoria:

Budowa i funkcje najważniejszych grup związków występujących w organizmie ludzkim.

Fizyko­chemiczne podstawy najważniejszych procesów i pojęć istotnych dla homeostazy organizmu człowieka.

Treści kształcenia (pełny opis)

Wykłady:

1. Podstawowe przemiany metaboliczne białek, węglowodanów i lipidów w organizmie człowieka. 

2. Korelacje międzynarządowe dla procesów adaptacji w takich stanach jak: sytość, głód, wysiłek, schorzenia metaboliczne, a także ciąża i laktacja. 

3. Hormony: regulacja wydzielania hormonów, układ gruczołowo­nerwowy, hormony jako związki regulujące procesy adaptacji. Zmiany wydzielania i regulacji hormonalnej związanej z wiekiem. Metaboliczne regulacje stanu otyłości i anoreksji oraz bulimii.

Metaboliczne regulacje osteoporozy, a także andro­ i menopauzy. Regulacja metaboliczne wykorzystania substratów energetycznych w wysiłku, ciąży oraz laktacji. Integracja hormonalno­neuronalna organizmu regulacji.

4. Biochemiczno­biofizyczne podstawy homeostazy organizmu ludzkiego. Praktyczne aspekty procesów biofizycznych zachodzących w organizmie człowieka oraz wpływu oddziaływania czynników fizycznych na żywy organizm. 

5. Człowiek jako układ biomechaniczny, właściwości biomechaniczne tkanek, wpływ czynników fizycznych na organizm człowieka.

6. Biofizyka układu krążenia: właściwości biofizyczne naczyń krwionośnych i krwi, automatyzm serca, defibrylacja, kardiowersja. 

7. Biofizyka układu oddechowego. Biofizyczne podstawy wzroku i słuchu. Promieniowanie rentgenowskie. Metody detekcji promieniowania jądrowego. Wpływ fal mechanicznych na organizm. Cechy fizyczne dźwięków. Zjawiska towarzyszące przechodzeniu ultradźwięków przez organizm.

8. Podstawy enzymologii – zymogeny w procesie trawienia białek.

9. Szlaki i cykle metaboliczne. Komórkowa lokalizacja przemian metabolicznych. Specyfika substratowa tkanek i narządów.

Laboratoria:

1. Woda i gospodarka wodna organizmu ludzkiego (osmoza, toniczność roztworów), leki a równowaga Donanna. Równowaga kwasowo­zasadowa i wodno­elektrolitowa organizmu człowieka. Stany odwodnienia i profilaktyka.

2. Podstawy diagnostyki laboratoryjnej i możliwości wykorzystania prostych urządzeń pozwalających mierzyć np. poziom glukozy we krwi, czy składników moczu. 

3. Budowa, właściwości i przemiany białek, węglowodanów, nukleotydów i lipidów.

4. Diagnostyka z wykorzystaniem PCR.

Literatura podstawowa i uzupełniająca

Literatura obowiązkowa: 

1.Hames D.B., Hooper N.M., Biochemia. Krótkie wykłady, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010;

2.Jaroszyk F.: Biofizyka, Podręcznik dla studentów, Wydawnictwo PZWL, Warszawa 2007  3.Jóźwiak Z. Bartosz G.: Biofizyka, Wybrane zagadnienia wraz z ćwiczeniami, Wydawnictwo PZWL, Warszawa 2007 

Literatura uzupełniająca: 

1.MurrayR.K i wsp: Biochemia Harpera. PZWL, 2008  2.Stryer L.: Biochemia. PZWL, 2008 

(51)

3.Jaroszyk F.(red.): Biofizyka. PZWL 2001 

4.Pilawski A.(red.): Podstawy biofizyki ­ podręcznik dla studentów medycyny. PZWL, 2005  5.Jóźwiak Z., Bartosz G.(red.): Wybrane zagadnienia wraz z ćwiczeniami. Wydawnictwo Naukowe PWN,2008 

6.Koolman J.: Biochemia­ilustrowany przewodnik. PZWL Warszawa. 2005 Przyporządkowanie modułu

kształcenia/przedmiotu do obszaru/obszarów kształcenia

Obszar nauk medycznych i nauk o zdrowiu oraz nauk o kulturze fizycznej Dziedziny nauki – nauki o zdrowiu, nauki medyczne

Sposób określenia liczby punktów ECTS

Godziny wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego:

­ wykłady – 10 godz.

­ laboratoria – 20 godz.

Praca własna studenta:

­ samokształcenie – 15 godz.

­ analiza literatury przedmiotu na wybrane tematy – 5 godz.

­ przygotowanie do ćwiczeń – 5 godz.

­ przygotowanie do zaliczenia – 10 godz.

Łącznie nakładu pracy studenta: 65 godz.

Liczba punktów ECTS ­ zajęcia wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego

Wykłady, laboratoria, zaliczenie – 1 ECTS

Liczba punktów ECTS ­ zajęcia o

charakterze praktycznym nie dotyczy Opinia studentów na temat ECTS

Opinia pracodawców na temat efektów kształcenia dla modułu Opinia absolwentów na temat efektów kształcenia dla modułu

Komentarz prowadzącego o wprowadzonych zmianach

Komentarz prowadzącego na temat zamiarów wprowadzenia zmian Opinia studentów na temat przedmiotu

(52)

ARKUSZ PRZEDMIOTU

Jednostka organizacyjna Instytut Ochrony Zdrowia/Zakład Pielęgniarstwa

Kierunek studiów Pielęgniarstwo

Nazwa modułu kształcenia/przedmiotu Psychologia Kod modułu kształcenia/przedmiotu 212

Kody Erasmusa 12.6

Punkty ECTS 2

Rodzaj modułu obowiązkowy

Rok studiów pierwszy

Semestr pierwszy

Typ zajęć stacjonarne

Liczba godzin Suma W C       SK  

z rozbiciem na zajęcia 55 20 20       15  

Koordynator Małgorzata Kołpa

Prowadzący mgr Urszula Kozioł

Język wykładowy polski

Zakres nauk podstawowych tak Zajęcia ogólnouczelniane/na innym

kierunku nie

Wymagania wstępne brak

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy: 

B.W1.Zna podstawy psychologii w zakresie zachowania i rozwoju człowieka, uwarunkowań jego prawidłowego i zaburzonego funkcjonowania; 

B.W2.Zna problematykę relacji człowiek­środowisko społeczne; 

B.W3.Omawia mechanizmy funkcjonowania człowieka w sytuacjach trudnych;

B.W4.Wymienia etapy i prawidłowości rozwoju psychicznego człowieka; 

B.W5.Różnicuje pojęcie emocji i motywacji oraz zna pojęcie osobowości i jej zaburzeń; 

B.W6.Charakteryzuje istotę i strukturę zjawisk zachodzących w procesie przekazywania i wymiany informacji; 

B.W7.Definiuje modele i style komunikacji interpersonalnej; 

B.W8.Zna techniki redukowania lęku i sposoby relaksacji oraz mechanizmy powstawania, działania i zapobiegania zespołowi wypalenia zawodowego; 

B.W14.Rozumie procesy poznawcze i różnicuje zachowania prawidłowe, zaburzone i patologiczne; 

W zakresie umiejętności: 

B.U1.Opracowuje zestawienie podstawowych determinantów zdrowia; 

B.U2.Ocenia wpływ choroby, hospitalizacji i innych sytuacji trudnych na stan fizyczny, psychiczny i funkcjonowanie społeczne człowieka; 

B.U3.Projektuje i realizuje w warunkach symulowanych elementarne formy pomocy psychologicznej; 

B.U4.Prognozuje wpływ choroby i hospitalizacji na stan psychiczny człowieka oraz zależności somatopsychiczne; 

B.U5.Analizuje postawy ludzkie, proces ich kształtowania i zmiany; 

B.U6.Ocenia funkcjonowanie człowieka w sytuacjach trudnych(stres, konflikt, frustracja); 

B.U7.Zna psychologiczne aspekty funkcjonowania człowieka w różnych okresach rozwojowych; 

B.U8.Zna psychospołeczne aspekty wychowania seksualnego i prorodzinnego; 

B.U9.Kontroluje błędy i bariery w procesie komunikowania się; 

B.U10.Wykazuje umiejętności aktywnego słuchania; 

B.U11.Wykorzystuje techniki komunikacji werbalnej, niewerbalnej i para werbalnej w opiece zdrowotnej; 

B.U12.Tworzy warunki do prawidłowej komunikacji pielęgniarka­pacjent oraz pielęgniarka­

personel medyczny; 

B.U13.Dokonuje wyboru właściwych technik redukowania lęku i metod relaksacyjnych; 

B.U14.Stosuje techniki zapobiegania zespołowi wypalenia zawodowego;

Stosowane metody dydaktyczne

Wykład informacyjny, wykład problemowy, wykład konwersatoryjny, metody ćwiczeniowo – praktyczne, problemowe,

dyskusja panelowa,  studium przypadku

Ocena osiągnięcia założonych efektów kształcenia

1.Egzamin pisemny składający się z 4 pytań otwartych sprawdzający wiedzę po odbyciu wykładów, konieczność uzyskania 60% poprawnych odpowiedzi, maksymalnie student może uzyskać 20puktów.

(53)

Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia

Kryteria uzyskania ocen z egzaminu:

60 ­65% max ilości punktów/12 pkt – dostateczny 

70 – 66% max ilości punktów /13­14 pkt – dostateczny plus 84 – 71% max ilości punktów /15­16 pkt – dobry

89 – 85% max ilości punktów/17 pkt – dobry plus 100­90 % max ilości punktów/18­20 pkt – bardzo dobry

2.Kolokwium na zakończenie ćwiczeń­ forma pisemna zawiera 4 pytania otwarte dotyczy zagadnień poruszanych na ćwiczeniach. Zasady punktacji jak powyżej.

Na ćwiczeniach stosuje się metodę punktowanej aktywności. Student, który uzyska maksymalną ilość punktów otrzymuję ocenę bardzo dobry i jest zwolniony z kolokwium zaliczeniowego.

3.Praca samokształceniowa (bez oceny).

Forma pisemna­esej.

Do uzyskania zaliczenia niezbędne jest wykazanie się umiejętnością interpretacji zdarzenia życiowego w oparciu o wybraną koncepcję psychologiczną.

Forma i warunki zaliczenia

wykłady ­ zaliczenie samokształcenie ­ zaliczenie ćwiczenia ­ zaliczenie z oceną

Przedmiot kończy się egzaminem pisemnym  Zasady dopuszczenia do egzaminu: 

1.uzyskanie wymaganej liczby obecności na ćwiczeniach,  2.uzyskanie zaliczenia z kolokwium, 

3.złożenie dokumentacji z samokształcenia i przyjęcie jej przez prowadzącego ćwiczenia Warunkiem zaliczenia egzaminu jest uzyskanie minimum 60% punktów z testu.

Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest:

­ uzyskanie minimum 60% punktów z testu

­ 100% obecności na zajęciach

Samokształcenie ­zaliczenie pisemnej pracy samokształceniowej

Treści kształcenia (skrócony opis)

Wybrane zagadnienia z psychologii poznawczej, rozwojowej, społecznej oraz klinicznej wyjaśniające zachowanie pacjenta w kontekście jego rozwoju, możliwości poznawczych oraz uwarunkowań emocjonalno­motywacyjnych. Funkcjonowanie człowieka w szeroko rozumianej sytuacji trudnej (choroby, urazu, hospitalizacji czy stresu). Psychologia osobowości i komunikacji w aspekcie przyszłej roli zawodowej pielęgniarki. Autodiagnoza własnego profilu osobowości oraz zdolności komunikacyjnych studenta. Relacja pacjent – pielęgniarka.

Treści kształcenia (pełny opis)

Wykłady 

1.Psychologia jako nauka. Przedmiot, cele, zadania, metody badawcze. Działy w psychologii, obszary zainteresowań, prawidłowości psychologiczne.

2.Doświadczenie w życiu człowieka. Koncepcja doświadczenia autotelicznego flow.

3.Osobowość człowieka, koncepcja psychonalityczna Z. Freuda. Mechanizmy obronne­

podział, funkcja, znaczenie i rola w życiu i rozwoju jednostki.

4.Obraz samego siebie­ definicja, czynniki kształtujące oraz wpływ na formułowanie dojrzałej osobowości. Koncepcja C. Rogersa.

5.Postrzeganie drugiego człowieka.

6.Psychologia zdrowia. Zdrowie w/g definicji WHO. Zdrowie jako dobrostan. Podejście holistyczne.

7.Człowiek w sytuacji choroby. Choroba jako sytuacja trudna. Choroba a schorzenie.

Koncepcja K. Wilbera. Sposoby reagowania i radzenia sobie z chorobą.

8.Nerwice i psychozy. Typy, rodzaje zaburzeń nerwicowych i psychotycznych. Relacja z pacjentem zaburzonym nerwowo lub psychicznie.

9.Psychoterapia. Przegląd wybranych koncepcji terapeutycznych.

10.Komunikacja niewerbalna. Przestrzeń człowieka. Pielęgniarka w przestrzeni intymnej pacjenta. Mimika, gesty, postawy, nawiązywanie kontaktu. Strój.

11.Komunikacja parawerbalna.

12.Komunikacja werbalna. Style komunikowania. Partnerski i niepartnerski sposób komunikacji. Umiejętność słuchania.

13.Porozumiewanie bez przemocy­ NVC. Relacja pacjent­ personel medyczny.

14.Błędy jatrogenne, ich kwalifikacja, geneza i konsekwencje.

15.Asertywność jako umiejętność.

16.Prawa własne i prawa innych. Prawa moje i mojego pacjenta.

17.Zachowania agresywne i uległe, ich przyczyny, źródła i konsekwencje w relacjach międzyludzkich. Test zachowań asertywnych.

18.Bariery w komunikacji. Bariery nadawcy i odbiorcy­ główne typy barier: osądzanie, decydowanie za innych, uciekanie od cudzych problemów.

19.Koncepcja oparta o proces komunikacji E. Berna. Komunikacja z poziomu Rodzica, Dorosłego i Dziecka.

20.Syndrom wypalenia zawodowego. Przyczyny, objawy , etapy wypalenia zawodowego, sposoby przeciwdziałania. Skutki wypalenia zawodowego.

Ćwiczenia 

1.Ćwiczenia wprowadzające. Co dają pielęgniarce wiedza i umiejętności psychologiczne?

Wprowadzenie w techniki i metody pracy w trakcie ćwiczeń, ustalenie wymagań i sposobu zaliczania.

2.Psychologia poznawcza. Spostrzeganie, uwaga, pamięć, mowa i myślenie, uczenie się i samokształcenie. Rozwojowe ujęcie tych funkcji, prawidłowości i zaburzenia w ich funkcjonowaniu.

3.Emocje i motywacje. Emocje­ klasyfikacja, komponenty fizjologiczne, wpływ emocji na procesy poznawcze i sprawność działania. Dojrzałość emocjonalna.

4.Motywacja­ charakterystyka procesu, konflikty jako źródło motywacji, potrzeby i wartości jako motywy, teoria potrzeb A. Maslowa. Motywacja pacjenta do współpracy z pielęgniarką w procesie leczenia.

(54)

5.Osobowość. Struktura osobowości, składniki ­ temperament, charakter, zdolności, postawy, inteligencja. Cechy dojrzałej osobowości, czynniki ją kształtujące. Test osobowości Eysencka. Poznanie własnych cech osobowości­ ekstrawersji, introwersji, neurotyzmu, zrównoważenia.

6.Analiza możliwości wykonywania zawodu pielęgniarki z uwzględnieniem wyników testu (formy pracy pielęgniarskiej, wiek pacjentów).

7.Psychologia rozwoju człowieka. Rozwój człowieka od poczęcia do późnej starości . Prawidłowości rozwojowe. Rozwój fizyczny, poznawczy, emocjonalny i społeczny.

8.Sposoby radzenia sobie z chorobą w poszczególnych etapach rozwoju. Stres. Definicja­

stres pozytywny i negatywny, przyczyny, symptomy, skutki, choroby psychosomatyczne.

Konstruktywne radzenie sobie ze stresem i lękiem. Relaksacja.

9.Zagrożenia cywilizacyjne.

10.Zdrowy styl życia.

11.Ewaluacja zajęć.

Literatura podstawowa i uzupełniająca

Literatura podstawowa: 

1.Gerrig R, Zimbardo P.: Psychologia i życie. PWN Warszawa 2006. 

2.Formański J.: Psychologia. PZWL Warszawa 1998. 

3.Strelau J. (red.): Psychologia. Podręcznik akademicki. GWP. Gdańsk 2000 4.Trempała J.(red.): Psychologia rozwoju człowieka. Wydawnictwo Naukowe PWN.

Warszawa 2011 

Literatura uzupełniająca: 

1.Herszen­Niejodek, Sęk H.(red.): Psychologia zdrowia. PWN Warszawa 1997 2.Szewczyk W. Rozumieć siebie i innych­ zarys psychologii. BIBLOS, Tarnów 2005.

3.Salmon P. Psychologia w medycynie. GWP. Gdańsk 2002

4.Rosenberg M.B.: Porozumienie bez przemocy. O języku serca. Czarna Owca. Warszawa 20125.Wilber.K.: Śmiertelni nieśmiertelni. Jacek Santorski&CO Wydawnictwo Warszawa 2002

Przyporządkowanie modułu kształcenia/przedmiotu do obszaru/obszarów kształcenia

obszar nauk społecznych

Sposób określenia liczby punktów ECTS

Godziny wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego i studenta:

­ wykłady ­ 20 godz.

­ ćwiczenia ­ 20 godz.

Praca własna studenta:

­ samokszałcenie ­ 15 godz.

­ przygotowanie do ćwiczeń ­ 10 godz.

­ przygotowanie do zaliczenia i egzaminu ­ 20 godz.

Łącznie nakład pracy studenta ­ 85 godz.

Liczba punktów ECTS ­ zajęcia wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego

wykłady, ćwiczenia, zaliczenie, egzamin ­ 2 ECTS

Liczba punktów ECTS ­ zajęcia o charakterze praktycznym Opinia studentów na temat ECTS Opinia pracodawców na temat efektów kształcenia dla modułu Opinia absolwentów na temat efektów kształcenia dla modułu

Komentarz prowadzącego o wprowadzonych zmianach

Komentarz prowadzącego na temat zamiarów wprowadzenia zmian Opinia studentów na temat przedmiotu

(55)

ARKUSZ PRZEDMIOTU

Jednostka organizacyjna Instytut Ochrony Zdrowia/Zakład Pielęgniarstwa

Kierunek studiów Pielęgniarstwo

Nazwa modułu kształcenia/przedmiotu Socjologia Kod modułu kształcenia/przedmiotu 472

Kody Erasmusa 12.6

Punkty ECTS 1

Rodzaj modułu obowiązkowy

Rok studiów pierwszy

Semestr pierwszy

Typ zajęć stacjonarne

Liczba godzin Suma W       SK  

z rozbiciem na zajęcia 40 25       15  

Koordynator Małgorzata Kołpa

Prowadzący dr Dariusz Dudzik

Język wykładowy polski

Zakres nauk podstawowych tak Zajęcia ogólnouczelniane/na innym

kierunku nie

Wymagania wstępne WOS / historia

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy: 

B.W9. Omawia mające zastosowanie w pielęgniarstwie wybrane teorie i metody modelowania rzeczywistości z perspektywy socjologii;

B.W10. Omawia wybrane obszary odrębności kulturowych i religijnych;

B.W11. Charakteryzuje zakres interakcji społecznej i procesu socjalizacji oraz działanie lokalnych społeczności i ekosystemu;

B.W12. Definiuje pojęcia grupy, organizacji, instytucji, populacji, społeczności i ekosystemu oraz zna zasady ich funkcjonowania;

B.W15. Definiuje i interpretuje zjawisko nierówności klasowej, etnicznej i płci oraz dyskryminację;

B.W27. Klasyfikuje czynniki warunkujące zdrowie w ujęciu jednostkowym i globalnym;

W zakresie umiejętności: 

B.U5. Analizuje postawy ludzkie, proces ich kształtowania i zmiany;

B.U6. Ocenia funkcjonowanie człowieka w sytuacjach trudnych (stres, konflikt, frustracja);

B.U9. Kontroluje błędy i bariery w procesie komunikowania się; 

B.U10. Wykazuje umiejętności aktywnego słuchania; 

B.U12. Tworzy warunki do prawidłowej komunikacji;

B.U14. Stosuje techniki zapobiegania zespołowi wypalenia zawodowego;

B.U15. Analizuje i krytycznie ocenia zjawisko dyskryminacji i rasizmu;

Stosowane metody dydaktyczne wykład informacyjny, konwersatoryjny prezentacjami multimedialnymi dyskusja dydaktyczna

Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia

Studenci będą oceniani na podstawie: 

­ uczestnictwa i aktywności na zajęciach,

­ przygotowania pracy samokształceniowej

­ zaliczenia testu na ocenę. 

Dodatkowe kryteria oceny stanowią terminowość wykonania zadania i dostosowanie się do wymagań dotyczących sposobu ich wykonania, określonych przez prowadzącego zajęcia  Terminy wykonania pracy samokształceniowej są ustalane ze studentami na pierwszych zajęciach.

Szczegółowe kryteria oceny zostaną omówione ze studentami na zajęciach. 

Test z pytaniami zamkniętymi i otwartymi – kryteria oceny:

100­90 % – max ilości punktów – bardzo dobry 89 – 85% – max ilości punktów ­ plus dobry 84 – 71% – max ilości punktów – dobry

70 – 66% – max ilości punktów – plus dostateczny 60 ­ 65% – max ilości punktów – dostateczny wykłady ­ zaliczenie pisemne na ocenę. ​ samokształcenie ­ zaliczenie ​

(56)

Forma i warunki zaliczenia

Warunkiem zaliczenia wykładów jest:

­ aktywność na zajęciach 

­ zaliczenie testu pisemnego na minimum 60% maksymalnej ilości punktów Forma zaliczenia samokształcenia:

esej na podstawie analizy dwóch artykułów naukowych na wybrany temat związany z treściami przedmiotu.

Treści kształcenia (skrócony opis) Poznanie tematyki związanej ze społeczeństwem, elementarne pojęcia z zakresu socjologii i socjologii zdrowia choroby i medycyny, mechanizmy funkcjonowania zbiorowości społecznych.

Treści kształcenia (pełny opis)

1.Zagadnienia wstępne. 

2.Komunikacja. Jednostka. 

3.Grupa społeczna. Teoria elit. 

4.Rodzina. Społeczeństwo I. 

5.Zdrowie. 

6.Role społeczne – pacjent, lekarz, pielęgniarka  7.Relacje pacjent – lekarz i pacjent – pielęgniarka. 

8.Modele społeczne ­ szpital. 

9.Niepełnosprawni. 

10.Śmierć. 

11.Metody i techniki badań.

Literatura podstawowa i uzupełniająca

Literatura podstawowa: 

1.Tobiasz­Adamczyk B.: Wybrane elementy socjologii zdrowia i choroby. Kraków 2000  2.Tobiasz­Adamczyk B.: Relacje lekarz–pacjent w perspektywie socjologii medycyny.

Kraków 2002 

3.Szacka B.: Wprowadzenie do socjologii. Oficyna Naukowa, Warszawa 2003  4.Sztompka P.: Socjologia. Znak, Kraków 2002 

Literatura uzupełniająca: 

1.Kawczyńska­Butrym Z., Taranowicz L, Majchrowska A.: Wybrane elementy socjologii dla pielęgniarek. Wydawnictwo Czelej, Lublin 2000 

2. Sztompka P., Kucia M.: Socjologia. Lektury. Wyd. Znak, Kraków 2005 3.Tabin M. (red.): Słownik socjologii i nauk społecznych. PWN, Warszawa 2006  4. Ostrowska A.: Socjologia medycyny. Podejmowane problemy. Kategorie analizy, IFiS PAN, Warszawa 2009

Przyporządkowanie modułu kształcenia/przedmiotu do obszaru/obszarów kształcenia

Sposób określenia liczby punktów ECTS

Godziny wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego i studentów: 

­ wykłady ­ 25 godz.

Praca własna studenta:

W ramach samokształcenia:

­ analiza literatury przedmiotu – 15 godz.

Łączny nakład pracy studenta: 40 godz.

Liczba punktów ECTS ­ zajęcia wymagające bezpośredniego udziału

nauczyciela akademickiego W ­ 1, Liczba punktów ECTS ­ zajęcia o

charakterze praktycznym nie dotyczy Opinia studentów na temat ECTS

Opinia pracodawców na temat efektów kształcenia dla modułu Opinia absolwentów na temat efektów kształcenia dla modułu

Komentarz prowadzącego o wprowadzonych zmianach

Komentarz prowadzącego na temat zamiarów wprowadzenia zmian Opinia studentów na temat przedmiotu

(57)

ARKUSZ PRZEDMIOTU

Jednostka organizacyjna Instytut Ochrony Zdrowia/Zakład Pielęgniarstwa

Kierunek studiów Pielęgniarstwo

Nazwa modułu kształcenia/przedmiotu Pedagogika Kod modułu kształcenia/przedmiotu 227

Kody Erasmusa 12.6

Punkty ECTS 2

Rodzaj modułu obowiązkowy

Rok studiów pierwszy

Semestr pierwszy

Typ zajęć stacjonarne

Liczba godzin Suma W C       SK  

z rozbiciem na zajęcia 55 20 20       15  

Koordynator Małgorzata Kołpa

Prowadzący dr Wanda Kulesza

Język wykładowy polski

Zakres nauk podstawowych tak Zajęcia ogólnouczelniane/na innym

kierunku nie

Wymagania wstępne brak

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

B.W14.Rozumie procesy poznawcze i różnicuje zachowania prawidłowe, zaburzone i patologiczne

B.W16.Objaśnia podstawowe pojęcia i zagadnienia z zakresu pedagogiki jako nauki stosowanej i procesu wychowania w aspekcie zjawiska społecznego (chorowania, zdrowienia, hospitalizacji, umierania)

B.W17.Wykazuje znajomość procesu kształcenia w ujęciu edukacji zdrowotnej;

B.W18.Zna problematykę metodyki edukacji zdrowotnej w odniesieniu do danej grupy odbiorców (dzieci, młodzież, dorośli, ludzie starsi).

W zakresie umiejętności:

B.U2.Ocenia wpływ choroby, hospitalizacji i innych sytuacji trudnych na stan fizyczny, psychiczny i funkcjonowanie społeczne człowieka.

B.U5.Analizuje postawy ludzkie, proces ich kształtowania i zmiany.

B.U15.Dokona analizy współczesnych problemów wychowawczych, społecznych i edukacyjnych z uwzględnieniem konsekwencji zjawiska dyskryminacji i rasizmu.

B.U16. Kontroluje i koordynuje działania zapobiegające dewiacjom i patologiom wśród dzieci i młodzieży

Stosowane metody dydaktyczne

wykład informacyjny, dyskusja,

praca w grupach, pogadanka,

przygotowanie referatu

Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia

Metody sprawdzania:

1. kontrola pisemna ­ test jednokrotnego wyboru(tematyka wykładów) 2. referat

3. samoocena (ćwiczenia) 4. ocena grupy (ćwiczenia)

Kryteria oceny efektów kształcenia w formie zaliczenia testowego:

100­90 % – max ilości punktów – bardzo dobry 89 – 85% – max ilości punktów ­ plus dobry 84 – 71% – max ilości punktów – dobry

70 – 66% – max ilości punktów – plus dostateczny 60 ­65% – max ilości punktów – dostateczny

Forma i warunki zaliczenia

wykłady ­ zaliczenie samokształcenie ­ zaliczenie ćwiczenia ­ zaliczenie z oceną egzamin ­ pisemny w formie testu  Ocena z egzaminu obejmuje:

­ wynik testu pisemnego ­ minimum 60% pozytywnych odpowiedzi

­ ocenę z referatu

Warunki zaliczenia modułu:

(58)

­ zaliczenie testu pisemnego

­ obecność na ćwiczeniach

­ systematyczne przygotowywanie się do zajęć w oparciu o podaną literaturę

­ referat

­ opanowanie zagadnień określonych w ramach samokształcenia

Treści kształcenia (skrócony opis)

Pedagogika jako nauka – jej miejsce wśród innych nauk społecznych. Zasady , cele, metody współczesnego wychowania. Środowiskowe uwarunkowania efektów wychowania.

Problemowe zachowania dzieci. Pojęcie dziecka trudnego. Dysfunkcjonalność w zachowaniach młodzieży. Profilaktyka i terapia resocjalizacyjna.

Treści kształcenia (pełny opis)

Wykłady:

1.Pedagogika jako nauka o wychowaniu. Związek pedagogiki z innymi naukami humanistycznymi.

2.Podstawowe pojęcia pedagogiczne (edukacja, wychowanie, socjalizacja, nauczanie, uczenie się, kształcenie, środowisko wychowujące).

3.Metody i cele badań pedagogicznych.

4.Rozwój i zmienność wychowania na przestrzeni wieków.

5.Wychowanie – rodzaje wychowania. Style wychowania.

6.Dziedziny wychowania. Istota i funkcje wychowania zdrowotnego.

7.Cele współczesnego wychowania. Metody i zasady wychowania.

8.Środowiskowe uwarunkowania wychowania. Rodzina jako środowisko wychowujące.

9.Funkcje rodziny. Pojęcie i rodzaje rodzin dysfunkcjonalnych.

10.Środowisko rówieśnicze. Patologia w zachowaniach współczesnej młodzieży. Działania prewencyjne i wyrównawcze.

11.Problemowe zachowania dzieci i młodzieży – diagnoza i terapia pedagogiczna.

12.Fragmentaryczne deficyty rozwojowe i ich konsekwencje w zachowaniach dzieci i młodzieży.

13.Specyfika pracy społeczno – wychowawczej pielęgniarki.

14.Rozwój kompetencji społecznych pielęgniarki – niezbędnych do pracy z dziećmi i młodzieżą w szpitalu i środowisku społecznym

Ćwiczenia:

1.Wychowanie jako kategoria socjologiczna, filozoficzna, psychologiczna i pedagogiczna.

2.Socjalizacja i integracja społeczna.

3.Środowisko społeczne, środowisko życia, środowisko wychowawcze.

4.Metody poznawania i diagnozy zachowań dziecka.

6.Metody poznawania grupy dziecięcej i młodzieżowej.

7.Pojęcie zaburzenia i dewiacji u dzieci i młodzieży ­ przyczyny i sposoby pracy.

8.Patologia dziecięca – rozpoznawanie, profilaktyka i terapia.

9.Praca z rodziną dysfunkcjonalną (dokumentacja „Niebieska karta).

10.Dziecko w szpitalu – psychologiczne i wychowawcze trudności problemy hospitalizacji dzieci.

11.Współpraca z rodzicami hospitalizowanego dziecka.

12.Sposoby zapobiegania patologii u dzieci i młodzieży współpraca z innymi instytucjami społeczno – wychowawczymi.

13.Osobowość i kompetencje społeczne pielęgniarki­ praca nad sobą.

14.Psychologiczne i społeczne aspekty pracy z ludźmi terminalnie chorymi w hospicjach.

Literatura podstawowa i uzupełniająca

Literatura podstawowa:

1.Ciechaniewicz W. (red): Pedagogika. Wyd. PZWL, Warszawa 2008.

2.Bartnicka K., Szybiak I.: Zarys historii wychowania. Wyd. Akad. „Żak” Warszawa 2001.

3.Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.): Pedagogika. Podręcznik akademicki. T. 1, 2. Wyd. PWN Warszawa 2008.

4.Dykcik W., Szychowiak B., (red): Nowatorskie i alternatywne metody w teorii i praktyce pedagogiki specjalnej, przewodnik metodyczny. Poznań 2001

Literatura uzupełniająca:

1.Kwieciński Z., Śliwerski B.: Pedagogika – podręcznik akademicki. Tom I i II Warszawa 20062.Marynowicz – Hetka E.: Pedagogika społeczna. Tom I i II Warszawa 2006

3.Sowa J.: Pedagogika specjalna w zarysie. Rzeszów 1998 4.Urban B., Stanik JM.: Resocjalizacja. Tom I i II Warszawa 2008 Czasopisma:

1. „Edukacja”

2. „Opieka­Wychowanie­Terapia”

3. „Pedagogika Społeczna” 

4. „Problemy Opiekuńczo­Wychowawcze”

5. „Niepełnosprawność i Rehabilitacja”

Przyporządkowanie modułu kształcenia/przedmiotu do obszaru/obszarów kształcenia

Sposób określenia liczby punktów ECTS

Godziny wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego i studentów: 

­ wykłady ­ 20 godz.

­ ćwiczenia ­ 20 godz.

Praca własna studenta:

­ Samokształcenie ­ dobór i analiza literatury przedmiotu – 15 godz.

­ przygotowanie do zaliczenia i egzaminu ­ 20 godz.

Łączny nakład pracy studenta: 75 godz.

Liczba punktów ECTS ­ zajęcia wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego

wykłady, ćwiczenia, zaliczenie ­ 2 ECTS

Liczba punktów ECTS ­ zajęcia o nie dotyczy

(59)

charakterze praktycznym Opinia studentów na temat ECTS Opinia pracodawców na temat efektów kształcenia dla modułu Opinia absolwentów na temat efektów kształcenia dla modułu

Komentarz prowadzącego o wprowadzonych zmianach

Komentarz prowadzącego na temat zamiarów wprowadzenia zmian Opinia studentów na temat przedmiotu

(60)

ARKUSZ PRZEDMIOTU

Jednostka organizacyjna Instytut Ochrony Zdrowia/Zakład Pielęgniarstwa

Kierunek studiów Pielęgniarstwo

Nazwa modułu kształcenia/przedmiotu Zdrowie publiczne Kod modułu kształcenia/przedmiotu 570

Kody Erasmusa 12.6

Punkty ECTS 3

Rodzaj modułu obowiązkowy

Rok studiów pierwszy

Semestr pierwszy

Typ zajęć stacjonarne

Liczba godzin Suma W C       SK  

z rozbiciem na zajęcia 80 30 30       20  

Koordynator Małgorzata Kołpa

Prowadzący dr n. o zdr. Maria Mika, dr A. Lisowska – Lis

Język wykładowy polski

Zakres nauk podstawowych tak Zajęcia ogólnouczelniane/na innym

kierunku nie

Wymagania wstępne Podstawy biologii i wiedzy o społeczeństwie ze szkoły średniej.

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy student:

B.W24.Przedstawia wiedzę o genezie, założeniach i zadaniach zdrowia publicznego w ramach systemowej koncepcji ochrony zdrowia

B.W25.Wskazuje kulturowe, społeczne i ekonomiczne uwarunkowania zdrowia publicznego.

B.W26.Zna pojęcia podstawowe dotyczące zdrowia i choroby oraz zagrożenia zdrowotne współczesnych społeczeństw świata.

B.W27.Klasyfikuje czynniki warunkujących zdrowie w ujęciu jednostkowym i globalnym. 

B.W28.Omawia zasady racjonalnego żywienia w świetle najnowszych badań naukowych.

B.W29.Charakteryzuje istotę profilaktyki i prewencji chorób. 

B.W30.Omawia podstawy organizacji Narodowego Systemu Zdrowia w Polsce.

B.W31.Wyjaśnia założenia modeli edukacji zdrowotnej, w tym model medycyny rodzinnej, rolę i zadania pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej.

B.W32.Wymienia zasady funkcjonowania rynku usług medycznych w Polsce oraz wybranych krajach UE.

W zakresie umiejętności student:

B.U1.Opracowuje zestawienia podstawowych determinantów zdrowia.

B.U19.Opracowuje projekty pielęgniarskich działań prozdrowotnych w środowisku zamieszkania, edukacji i pracy.

B.U20.Ocenia globalne trendy dotyczące ochrony zdrowia w aspekcie najnowszych danych epidemiologicznych i demograficznych.

B.U21.Interpretuje działania w zakresie polityki zdrowotnej i społecznej prowadzonej przez państwo na rzecz zdrowia publicznego.

B.U22.Dokonuje analizy i oceny funkcjonowania różnych systemów opieki medycznej oraz identyfikowania źródeł ich finansowania.

Stosowane metody dydaktyczne

1.Wykład informacyjny i konwersatoryjny

2.Metody aktywizujące (praca indywidualna i grupowa): metoda przypadków, metoda sytuacyjna, dyskusja dydaktyczna związana z ćwiczeniami, praca w grupach, „burza mózgów”, dyskusja wielokrotna, panelowa

3. Metody eksponujące: prezentacje multimedialne.

4. Samodzielna praca studenta, samokształcenie.

Metody sprawdzania efektów kształcenia: 

­ wykłady ­ zaliczenie pisemne – test jednokrotnego/wielokrotnego wyboru z tematyki wykładów

­ ćwiczenia ­ zaliczenie pisemne ­ test jednokrotnego/wielokrotnego wyboru z tematyki ćwiczeń

­ cenianie ciągłe

­ odpowiedzi ustne

­ samoocena studentów

­ praca samokształceniowa Kryteria oceny efektów kształcenia Zaliczenie testu według punktacji:

100­90 % – max ilości punktów – bardzo dobry

Cytaty

Powiązane dokumenty

W sekcji „Liczba punktów ECTS” suma punktów ECTS zajęć wymagających bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego i o charakterze praktycznym nie musi równać

W sekcji „Liczba punktów ECTS” suma punktów ECTS zajęć wymagających bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego i o charakterze praktycznym nie musi równać

bardzo dobry 5 Zasady ustalania oceny przedmiotu oraz wszystkich składowych form zaliczeniowych w przedmiocie:1. ćwiczenia audytoryjne, laboratorium, projekt, opisano szczegółowo

Praca własna; przygotowanie do ćwiczeń, przygotowanie do kolokwium 90 Sumaryczne obciążenie pracą studenta 150 Liczba punktów ECTS.. Zajęcia wymagające bezpośredniego

Treści kształcenia: (oddzielnie dla każdej z form zajęć dydaktycznych W./Ćw./L./P./Sem.) Laboratorium1. Kurs opiera się na podręczniku i programie uwzględniającym

bardzo dobry 5 Zasady ustalania oceny przedmiotu oraz wszystkich składowych form zaliczeniowych w przedmiocie:1. ćwiczenia audytoryjne, laboratorium, projekt, opisano szczegółowo

W wymaganym zakresie w miarę poprawnie potrafi zbudować i przetestować na sterowniku SIEMENS SIMATIC S7 300 aplikację zbudowaną z użyciem zaawansowanych narzędzi

Edukacja pielęgniarek nieprzerwanie zmienia się. Transformacja kształcenia pielęgniarek w Polsce wynika z dokonujących się przemian społecznych, z kształtującego się