MIEJSCE POJĘCIA „WSPARCIE PSYCHOLOGICZNE”
W SŁOWNIKU ZAWODOWYM PSYCHOLOGÓW I PEDAGOGÓW PRAKTYKÓW
Streszczenie: Termin wsparcie psychologiczne używany jest powszechnie przez specjalistów z dziedziny psychologii i pedagogiki przy formułowaniu zaleceń do postępowania o charakterze terapeutycznym. Okazuje się jednak, iż pojęcie to nie ma jednoznacznej definicji określającej jego wartość rzeczową. Przy niejasnym znaczeniu denotacyjnym o wartości i popularności wsparcia psychologicznego świadczyć zatem może jego znaczenie konotacyjne. Dla zweryfiko- wania hipotez o pozytywnym obrazie emocjonalnym wzbudzanym przez to pojęcie, różnicach istniejących między asocjacjami budzonymi przez wsparcie psychologiczne i inne terminy z zakre- su specjalistycznej praktyki służącej zdrowiu psychicznemu przeprowadzono badanie metodą dyferencjału semantycznego wśród psychologów i pedagogów pracujących w dwóch miejskich specjalistycznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych w Olsztynie.
Słowa kluczowe: wsparcie psychologiczne, poradnictwo psychologiczne, psychoterapia.
Punktem wyjścia przeprowadzonego badania była obserwacja powszechności stosowania określenia wsparcie psychologiczne. Zastanawiająca wydała się swoboda z jaką pojęcie to używane jest w języku zawodowym psychologów i pedagogów. O ile w mowie potocznej obyć się można bez rygoru definiowania pojęć, od języka eksper- tów oczekiwać należy intersubiektywnej komunikowalności opartej na jasnej definicji w miejscu nieprecyzyjnego przeczucia. W słownikach i podręcznikach psychologii próżno szukać wyjaśnienia terminu wsparcie psychologiczne. Owszem, spotkać można określenia wsparcie społeczne, grupy wsparcia i wsparcie jako takie (szeroko rozumiana pomoc), daremne jest jednak poszukiwanie definicji wsparcia psychologicznego jako jasno określonej co do przedmiotu i typu działań aktywności specjalistycznej. Jest to o tyle istotne, że przy powszechności stosowania tego terminu w formułowaniu zale- ceń niewiele z niego wynika dla konkretnej praktyki. Innymi słowy, nie wiadomo, co właściwie zaleca się zalecając „wsparcie psychologiczne”.
Z jednej strony człon psychologiczności sugeruje kategorię ogólną, jak w przy- padku pomocy psychologicznej odnoszącej się do różnorodnych form specjalistycz- nej działalności psychologów
1. W związku z ową ogólnością rzeczowe, możliwe do bezpośredniego zastosowania, wskazanie do pracy terapeutycznej, rozumianej
1
J. C. Czabała, H. Sęk, Pomoc psychologiczna, [w:] Psychologia. Podręcznik akademicki, t. 3
[red.] J. Strelau, Gdańsk 2001, s. 605 – 621.
jako służącej zdrowiu, wymaga każdorazowo doprecyzowania – wskazania zamie- rzonej formy pomocy psychologicznej. Tymczasem termin wsparcie psychologiczne używany jako zalecenie wydaje się być wystarczająco zrozumiały, nie domaga się bowiem dalszego uściślania. Można więc odnieść wrażenie, że mimo swej psycho- logiczności jest określeniem precyzyjnym i jednoznacznym. Tu jednak również po- jawiają się przeszkody. O ile możliwe do bezpośredniego wprowadzenia w życie byłoby wskazanie potrzeby udzielenia pomocy w postaci wsparcia emocjonalnego czy materialnego, albo interwencji terapeutycznych o charakterze podtrzymują- cym, jak np. rada i pochwała
2, o tyle wsparcie psychologiczne nie daje żadnej jedno- znacznej wskazówki do celowego postępowania, pozostawiając raczej ogólny zarys w miejsce konkretnej instrukcji.
Na podstawie słownikowej znajomości znaczenia słów: wsparcie i psychologia, oraz reguł gramatyki języka polskiego można (w subiektywny i autorski sposób) wnioskować, że pojęcie wsparcie psychologiczne odnosi się do udzielania pomocy na podstawie wiedzy psychologicznej oraz przy użyciu narzędzi psychologicznych.
To wszystko – o celach i warunkach takiej pomocy nic nie wiadomo. Rzeczowa wartość tego określenia jest więc znikoma (lub żadna). Pojęcie jednak jest używa- ne, więc jego atrakcyjność wynikać musi z innego, niż przedmiotowe, źródła. Wyda- je się więc, iż o walorach terminu decyduje jego wartość emocjonalna. Połączenie profesjonalności wyrażonej przez psychologiczność ze sposobem niesienia pomocy poprzez właściwe wsparciu podtrzymywanie, ochranianie, ratowanie, czyli aktyw- ności z wyraźną nutą opiekuńczą, tworzy zestaw delikatnie skuteczny i troskliwie fachowy. I właśnie owo połączenie rozumiemy jako podstawę popularności pojęcia wsparcie psychologiczne. Istota nowości terminu, która zarazem wyjaśniałaby jego małą wartość rzeczową, tkwiłaby w próbie nadania specjalistycznym działaniom sprzyjającego kontekstu emocjonalnego. Psycholog udzielający wsparcia wydawać się może bardziej troskliwy i czuły, niż ten sam specjalista prowadzący wywiad kliniczny lub udzielający instruktażu w ramach psychoedukacji lub interwencji kry- zysowej. Wydaje się wreszcie, iż zabieg ten ma znaczenie przede wszystkim dla sa- mego specjalisty określającego w ten sposób stosunek do własnej pracy zawodowej.
Rozumowanie to prowadzi do postawienia pierwszej hipotezy:
Hipoteza pierwsza: Pojęcie wsparcie psychologiczne ma korzystną, związaną z odczuciem przyjemności, konotację emocjonalną u osób profesjonalnie zajmują- cych się świadczeniem pomocy psychologicznej i pedagogicznej.
W naszym rozumowaniu wskazywaliśmy na „nowość” pojęcia wsparcie psycho- logiczne. W tym sensie atrakcyjność nowego określania uwidacznia się poprzez od- różnianie od „starszych”, istniejących w słowniku specjalistów, pojęć opisujących tę samą rzeczywistość.
Pojęcia, które wybrano do porównywania z terminem wsparcie psychologiczne to poradnictwo psychologiczne i psychoterapia. Poradnictwo psychologiczne jest tu ro-
2
G. O. Gabbard, Psychoterapia psychodynamiczna w praktyce klinicznej, Kraków 2009, s. 101.
zumiane jako „forma pomocy oferowana osobom zdrowym, przeżywającym tak zwane kryzysy rozwojowe lub trudności przystosowawcze”
3. Psychoterapią nazy- wamy tu działanie lecznicze
4polegające na świadomym, celowym i programowym oddziaływaniu w celu usunięcia lub zmniejszenia zaburzeń w funkcjonowaniu psy- chicznym, somatycznym i społecznym
5. Oba pojęcia opisują praktykę o charakte- rze terapeutycznym, nie są jednak synonimami, co specjalistom z dziedziny psy- chologii i pedagogiki jest wiadome – poradnictwo psychologiczne od psychoterapii odróżnia m.in. grupa odbiorców, którymi, ogólnie rzecz biorąc, w wypadku porad- nictwa są osoby dobrze zorganizowane psychicznie znajdujące się w sytuacji kry- zysowej, w wypadku psychoterapii są to osoby borykające się z różnego rodzaju za- burzeniami zdrowia psychicznego. Zatem oba pojęcia znajdując się na podobnym poziomie „ogólności” mają część wspólną z domniemanym znaczeniem wsparcia psychologicznego i są od siebie wystarczająco różne, aby w perspektywie specjali- stycznej nie być utożsamiane.
W tym miejscu możemy postawić hipotezę drugą:
Hipoteza druga: Pojęcie wsparcie psychologiczne różni się konotacją emocjonalną od innych terminów specjalistycznych określających oddziaływania o charakterze terapeutycznym: poradnictwa psychologicznego i psychoterapii.
Dla zweryfikowania powyższych hipotez przeprowadzono badanie.
Metoda
Do zbadania emocjonalnego stosunku pracowników poradni psychologiczno- -pedagogicznych wobec pojęć: wsparcie psychologiczne, pomoc psychologiczna i psy- choterapia, wykorzystano metodę dyferencjału semantycznego (semantic differential – SD). Przyjęto, iż emocjonalny komponent postawy badanych wobec interesujące- go nas przedmiotu może być mierzony i opisywany w perspektywie konotacyjnego znaczenia pojęć. Definiowanie afektywnej strony znaczenia jest możliwe na kilku niezależnych wymiarach wyznaczających przestrzeń semantyczną
6. Dla określenia przestrzeni semantycznej posłużono się wyodrębnionymi przez twórców metody wymiarami: wartościowania, siły i aktywności, określonymi przez pary opozycyj- nych przymiotników:
– wartościowanie (cztery pary): dobry – zły, mądry – głupi, brzydki – ładny, życzliwy – okrutny;
3
J. C. Czabała, H. Sęk, dz. cyt., s. 617.
4
A. S. Reber, Słownik Psychologii, Warszawa 2000, s. 600.
5
H. Sęk, A. O. Brzezińska, Podstawy pomocy psychologicznej, [w:] Psychologia. Podręcznik aka- demicki, t. 2, [red.] J. Strelau, D. Doliński, Gdańsk 2008, s. 753.
6
J. Czapiński, Dyferencjał semantyczny, [w:] Materiały do nauczania psychologii, seria III, t. 3,
[red.] L. Wołoszowa, Warszawa 1978, s. 257 – 258.
– siła (trzy pary): słaby – mocny, lekki – ciężki, gruby – wątły;
– aktywność (trzy pary): szybki – wolny, aktywny – bierny, stłumiony – głośny.
W ten sposób otrzymano dziesięć skal, w których przestrzeń między spolary- zowanymi określeniami wyznaczono przez siedmiostopniowe graficzne kontinu- um. Odpowiednie miejsca przestrzeni między dwoma opozycyjnymi przymiotni- kami oznaczały siłę związku danego określenia z wybranym pojęciem. Spektrum siły związku obejmowało: brak wyraźnego związku, związek nieznaczny, związek istotny ale nie krańcowy, silny związek.
Dla ograniczenia efektu „halo” oceniane pojęcia z odpowiednimi skalami zo- stały ułożone w sposób losowy
7.
Opis badanej grupy
Psychologów i pedagogów ujęto w jedną grupę – pracowników poradni psy- chologiczno-pedagogicznych. Przyjęto, iż mimo specyficznego, odróżniającego je charakteru obu profesji w warunkach działalności poradni psychologiczno-pedago- gicznej, istnieje duży zakres części wspólnej obu aktywności zawodowych wyzna- czony przez szeroko rozumianą pomoc psychologiczno-pedagogiczną, obejmującą obszerny wachlarz oddziaływań o charakterze terapeutycznym, adresowanych do dzieci, młodzieży i dorosłych. Ponadto, co potwierdziły zebrane informacje, grupy psychologów i pedagogów były porównywalne pod względem płci, średniej wieku i stażu pracy. W końcu wspólne warunki pracy, także w wymiarze formalnym (psy- chologowie i pedagodzy mają wspólny status „pracowników pedagogicznych” za- trudnionych na podstawie tego samego aktu prawnego – Karty Nauczyciela), wspól- ny ogólny cel pracy definiowany przez statutowe zadania placówki oraz długotrwałe interakcje zawodowe i personalne dają podstawę do traktowania badanych psycho- logów i pedagogów jako części wspólnego jednorodnego środowiska zawodowego.
W badaniu udział wzięło 30 osób – psychologowie i pedagodzy pracujący w dwóch miejskich poradniach psychologiczno-pedagogicznych w Olsztynie. Gru- pa niemalże w całości złożona była z kobiet stanowiących ponad 96% badanych, co oddaje faktyczne proporcje płci pracowników zatrudnionych w wymienionych placówkach oświatowych.
7
Tamże, s. 261.
Tabela 1. Płeć badanych (łącznie: 30 osób)
Wyszczególnienie
kobieta mężczyzna
N % N %
psychologowie 16 53,3 0 0
pedagodzy 13 43,3 1 3,3
suma 29 96,6 1 3,3
Źródło: Źródło: opracowanie własne
Procentowy udział liczby psychologów i liczby pedagogów stanowi odpowied- nio 53,3% i 46,7% w całej badanej grupie, co również adekwatnie obrazuje realną proporcję pracowników obu poradni.
Tabela 2. Liczba psychologów i pedagogów wśród badanych
Wyszczególnienie N %
psychologowie 16 53,3
pedagodzy 14 46,7
suma 30 100
Źródło: Źródło: opracowanie własne
Spośród badanych osób 63% znajdowało się w przedziale między 41 a 55 rokiem życia, 73% natomiast pracowało w zawodzie psychologa lub pedagoga od 16 do 35 lat.
Tabela 3. Wiek badanych (łącznie: 30 osób)
Wyszczególnie- nie
24 – 40 lat 41 – 55 lat 56 – 67 lat
N % N % N %
psychologowie 2 6,6 9 30 5 16,6
pedagodzy 2 6,6 10 33,3 2 6,6
suma 4 13,3 19 63,3 7 23,3
Źródło: Źródło: opracowanie własne
Tabela 4. Długość stażu pracy badanych
Wyszczególnienie
0 – 14 lat 15 – 35 lat 36 – 45 lat
N % N % N %
psychologowie 2 6,6 13 43,3 1 3,3
pedagodzy 3 10 11 36,6 0 0
suma 5 16,6 24 79,9 1 3,3
Źródło: Źródło: opracowanie własne
Uśredniając powyższe dane, statystyczny przedstawiciel badanej grupy to ko- bieta w wieku 49 lat z wyższym wykształceniem psychologicznym lub pedagogicz- nym, pracująca w zawodzie od 24 lat.
Przebieg badania
Badanie zostało przeprowadzone w lutym i marcu 2012 roku. Wzięli w nim udział pracownicy pedagogiczni, psychologowie i pedagodzy, dwóch olsztyńskich specjalistycznych poradni psychologiczno-pedagogicznych. Badanie miało formę papierową, osoby badane pozostawały anonimowe.
Prezentacja wyników
W ocenie osób badanych termin wsparcie psychologiczne wzbudzało wyraźne skojarzenia z określeniami: „dobry”, „mądry”, „życzliwy” i „aktywny”, mniej inten- sywnie wiązane zaś było z określeniami: „ładny” i „mocny”.
Obserwowane asocjacje interesującego nas pojęcia wiązały się przede wszyst- kim z wymiarem „wartościowanie” – skojarzenie budziły cztery określenia w czte- rech parach opozycyjnych przymiotników. W dwóch pozostałych wymiarach, „siły”
i „aktywności”, znaczenie miały po jednym określeniu w trzech możliwych zesta-
wieniach.
Rysunek 1. Profil konotacji wsparcia psychologicznego
Źródło: Źródło: opracowanie własne
Jakościowy obraz otrzymanego profilu wskazuje, iż wybory dokonane przez respondentów tworzą wyraźnie pozytywny obraz emocjonalny ocenianego pojęcia.
Wsparcie psychologiczne budzi skojarzenia właściwe aktywności opartej na do- brej woli i żywym zainteresowaniu, przynoszącej korzyść w komfortowych (także estetycznie) warunkach. Można zaryzykować stwierdzenie, że takim samym ze- stawem przymiotników można opisać postać opiekuńczego, budzącego zaufanie rodzica.
Hipoteza o pozytywnej konotacji emocjonalnej pojęcia wsparcie psychologiczne została zweryfikowana pozytywnie.
Hipoteza druga zakładała istnienie różnicy między asocjacją wywoływaną przez pojęcie wsparcie psychologiczne oraz pojęcia poradnictwo psychologiczne i psy- choterapia. Weryfikacja hipotezy miała formę analizy poziomu istotności różnic uzyskanych wyników przy wykorzystaniu testu t-Studenta. Porównywano wyniki w kolejnych parach: wsparcie psychologiczne – poradnictwo psychologiczne, wsparcie psychologiczne – psychoterapia, poradnictwo psychologiczne – psychoterapia.
W przedstawionym niżej zestawieniu wyników kolejne pojęcia oznaczono jako:
WP – wsparcie psychologiczne PP – poradnictwo psychologiczne PS – psychoterapia
Określenie „dobry” było silniej kojarzone (wynik na poziomie tendencji) z po-
jęciem poradnictwo psychologiczne niż z pojęciem psychoterapia.
Tabela 5. Poziom istotności różnic w parach przymiotników wymiaru
„wartościowanie”
dobry (1) – zły (7) gr 1 gr 2
Śr.
gr 1 gr 2
sd
gr 1 gr 2 t df p
WP – PP 2,20 2,20 1,24 0,92 -0,00 58 1,000
WP – PS 2,20 2,73 1,24 1,36 -1,58 58 0,118
PP – PS 2,20 2,73 0,92 1,36 -1,77 58 0,081
mądry (1) – głu- pi (7) gr 1 gr 2
Śr.
gr 1 gr 2
sd
gr 1 gr 2 t df p
WP – PP 2,26 2,10 1,11 0,80 -0,66 58 0,508
WP – PS 2,26 2,36 1,11 1,12 -0,34 58 0,730
PP – PS 2,10 2,36 0,80 1,12 -1,05 58 0,296
brzydki (1) – ładny (7)
gr 1 gr 2
Śr.
gr 1 gr 2
sd
gr 1 gr 2 t df p
WP – PP 4,60 4,56 0,93 0,85 -0,14 58 0,885
WP – PS 4,60 4,40 0,93 0,96 0,81 58 0,418
PP – PS 4,56 4,40 0,85 0,96 0,70 58 0,483
życzliwy (1) – okrutny(7)
gr 1 gr 2
Śr.
gr 1 gr 2
sd
gr 1 gr 2 t df p
WP – PP 2,46 2,46 0,97 0,97 0,00 58 1,000
WP – PS 2,46 1,96 0,97 0,85 2,11 58 0,038*
PP – PS 2,46 1,96 0,97 0,85 2,11 58 0,038*
*