Struktura narodowościowa ludności Czechosłowacji 1918-1938 : szkic statystyczny

(1)

Tomaszewski, Jerzy

Struktura narodowościowa ludności

Czechosłowacji 1918-1938 : szkic

statystyczny

Przegląd Historyczny 61/4, 645-670

1970

Artykuł umieszczony jest w kolekcji cyfrowej bazhum.muzhp.pl,

gromadzącej zawartość polskich czasopism humanistycznych

i społecznych, tworzonej przez Muzeum Historii Polski w Warszawie

w ramach prac podejmowanych na rzecz zapewnienia otwartego,

powszechnego i trwałego dostępu do polskiego dorobku naukowego

i kulturalnego.

Artykuł został opracowany do udostępnienia w Internecie dzięki

wsparciu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego w ramach

dofinansowania działalności upowszechniającej naukę.

(2)

JERZY TOMASZEWSKI

Struktura narodowościowa ludności Czechosłowacji 1918— 1938

Szkic statystyczny

1. Podstawowym źródłem dla poznania stosunków narodowościowych w Czechosłowacji są opublikowane w yniki spisów ludności z 1921 i 1930 r. Przyniosły one m ateriały o stosunkowo dużej wiarygodności. Niemniej przy analizie stosunków narodowościowych niezbędne jest wprowadzenie pew nych popraw ek i uzupełnień, gdyż na metodach publikacji wyników spisu zaciążyły ujem nie niektóre panujące współcześnie koncepcje poli tyczne.

Kwestionariusze spisowe zaw ierały p ytania o narodowość responden tów, instrukcja w yjaśniała jednakże, że „jako narodowość należy rozu mieć przynależność etniczną, której główną oznaką zew nętrzną jest z re guły język macierzysty... nie wolno zamiast narodowości określać przy należności do jakiegoś terytorium , nie można więc zapisać np. Hanak, Ślązak itp.” Powyższa zasada prowadziła do różnorodnych nieścisłości n a pograniczach etnograficznych, gdzie spotykano grupy ludności o nie- sprecyzowanej świadomości narodowej, posługujące się gwarami, nieraz trudnym i do ścisłego zakwalifikowania. Miało to znaczenie między inny m i na pograniczu językowym czesko-polskim. Na Śląsku, w św ietle po wszechnie przyjm owanego w Czechosłowacji poglądu o czeskim charak terze ludności tego regionu, komisarze spisowi często zapisywali osoby podające się za Ślązaków jako Czechów. W rezultacie więc opublikowane w yniki spisu zacierały istnienie grup ludności o nieskrystalizow anej św ia domości narodowej 2.

Stw ierdzić oczywiście można, że w w arunkach, gdy istniała niepodle gła Republika Czechosłowacka, okoliczności sprzyjały kształtow aniu się czeskiej lub słowackiej świadomości narodow ej, zwłaszcza u dzieci i mło dzieży poddanych wpływom szkołv. Działały jednakże równocześnie in ne czynniki, które m ogły pociągnąć umocnienie się odmiennych więzi narodowych (np. niemieckiej lub polskiej). W rezultacie w yniki spisów ludności nie pozwalają n a bliższe zbadanie przem ian w stru k tu rze n a rodowościowej ludności niektórych regionów.

D rugi istotny problem w ynikał z oficjalnie uznaw anej przez czoło wych polityków Republiki teorii jednego narodu czechosłowackiego; zgod nie z nią Słowacy mieli bvć jego gałęzią. We wszystkich publikacjach spisowych podaw ano łącznie Czechów i Słowaków jako osoby narodo wości czechosłowackiej; jedynie w nielicznych, i to mało istotnych,

wy-* P o t . Československá statistika sv. 9. R ada VI. Sčítáni lidu, s. 1. Sčítaní lidu...

ze dne 15. února 1921. I. Díl, s. 13 x.

1 Pozastaw iam y tu n a uboczu kwestię zasadności zastosowanych m etod, zw ła szcza . w 1921 r., gdy istniały jeszcze silne pozostałości świadomości regionalnej (np. na Morawach).

(3)

646 J E R Z Y T O M A S Z E W S K I

padkach w yodrębniano Słowaków. Dopiero A. B o h á č i P. H o r v a t h , na podstawie nieopublikowanych m ateriałów, przedstaw ili proporcje licz bowe m iędzy Słowakami a C zecham i3, zaś dalsze syntetyczne inform acje opublikowano dopiero w ostatnich latach, niestety, bez Wskazania źródeł lub metod obliczeń 4.

Podział na Czechów i Słowaków we wskazanych wydawnictwach m iał charakter przybliżony, gdyż pew na (nie wymieniona w znanych nam p u blikacjach) liczba osób podała narodowość czechosłowacką. A. -Boháč po dzielił tę grupę na Czechów i Słowaków w zależności od miejsca u ro dzenia. Było to chyba jedyne możliwe praktyczne rozwiązanie, choć trze ba się liczyć z n ader prawdopodobną możliwością, że wśród „Czechosło- waków” urodzonych n a Słowacji był pew ien odsetek Czechów. Tym sa mym w ykazano nieco zbyt niską liczbę Czechów na Słowacji.

K olejny problem stw arzało w yodrębnienie z ogółu ludności spisanej osób nie posiadających obyw atelstw a czechosłowackiego (wzorem staty styk z czasów Austro-W ęgier). Opublikowane w yniki spisów ludności za w ierały przede wszystkim inform acje o obyw atelach Republiki, zaś dane o obywatelach innych państw w ykazywano w oddzielnych, mniej szcze gółowych zestawieniach. Zabieg ten m iał w zasadzie charakter technicz ny, jednakże na terenie Śląska w pływ ał na zniekształcenie danych o stru k turze narodowościowej. Tam tejsze władze adm inistracyjne dyskrym ino wały bowiem miejscowych Polaków, którzy starali się o obyw atelstwo czechosłowackie 5.

Ogólne dane o stru k tu rze narodowościowej ludności Czechosłowacji w 1921 i 1930 r. zawiera tablica 1. Uwzględniono w niej zarówno oby w ateli Republiki, jak i innych państw . '

Już z tych ogólnych danych w ynika kilka wniosków. Zwraca przede wszystkim uwagę fakt szybkiego wzrostu liczby ludności ruskiej i sło wackiej, w m niejszym stopniu także ludności czeskiej. O wiele powol niejszy był przyrost liczby Niemców i Żydów, natom iast ludność w ęgier ska i polska zmniejszyła się. Nastąpiły też pew ne zmiany w rozmieszcze niu ludności. Przede wszystkim przeszło dw ukrotnie wzrosła liczba Sło waków na ziemiach czeskich, wolniej — choć również dość znacznie — zwiększyła się liczba Czechów w Słowacji.

2. P rzed pierw szą w ojną światową liczba Czechów zamieszkałych w Słowacji była niewielka. W edług spisu ludności z 1910 r. w całych Węgrzech znajdowało się 20,5 tys. poddanych austriackich, którzy jako język potoczny podali czeski, m orawski lub słowacki i pochodzili z ziem czeskich. A. Boháč podaje, że w 16 kom itatach słowackich przebyw ało 7,9 tys. Czechów®.

Po utw orzeniu Republiki Czechosłowackiej rozpoczął się napływ Cze chów do Słowacji. Spowodowały go względy obiektywne, a przede w szyst kim skutki dyskrym inacji Słowaków pod panow aniem węgierskim. Ja k

’ A. B o h á č , Ceši na S lo ven sku „Statistický obzor” 1935, n r 4—5; P. H o r - v á t h , Slováci v Č eských zemiach; tamże 1938, nr 5—6. Por. też P. H o r v á t h.

Príručka hospodárskej šta tistik y Slovenska, B ratislav a 1935, 6. 22. Drobne różnice

w liczbach w powyższych publikacjach nie m ają znaczenia.

4 Statistická ročenka R epubliky Č eskoslovenské 1957, s. 42; D ějiny Česko

slovenska v datech, P ra h a 1968, 6. 484. Dane te jed n ak zostały przeliczone dla terytorium współczesnej Czechosłowacji, a więc bez Rusi Podkarpackiej.

5 Por. Р. M axa do MZV 16 m aja 1923. AMZV P rah a, II sekce t. 93. •„ ö s te rre ic h is c h e S ta tis tik ”, Neue Folge, 2. Band, 3. Heft, tab lica A. IV; A. B o h á č , op. cit., s. 183.

(4)

S T R U K T U R A N A R O D O W O Ś C IO W A C Z E C H O S Ł O W A C J I (1918—193B)

■ Tablica 1

Ludność Czechosłowacji w latach 1921 i 1930 według narodowości (w tys.) Naro

dowość

Czecho

słowacja Czechy Morawy Śląsk Słowacja

Ruś Podkarpacka rok 1921 Ogółem 13 613,1 6 670,6 2 662,8 672,2 3 000,9 606,6 Czesi 6 842,6 4 394,4 2 365,6 » . 71,9 10,7 Słowacy 1 977,2 6,7 9,0· . 1 953,3 9,2 Niemcy 3 217,7 2 230,1 567,0 264,0 145,8 10,8 Węgrzy 761,8 6,2 0,7 0,2 650,6 104,1 Rusini b 477,4 10,5 2,2 0,6 88,9 375,2 Żydzi 190,9 12,6 18,4 4,7 73.6 81,6 Polacy 110,3 3,4 9,1 91,1 6,0 0,6 Inni 35,3 6,7 2,8 0,6 10,8 14,4 rok 1930 Ogółem 14 729,6 7 109,4 3 565,0 * 3 329,8 725,4 Czesi 7 445,0 4 701,7 2 602,9 * 121,7 18,7 Słowacy 2 311,6 30,4 14,0* 2 251,3 15,9 Niemcy 3 318,4 2 326,0 823,7 · 154,9 13,8 Węgrzy 719,5 529,3 115,8 Rusini ” 569,1 95,4 450,9 Żydzi 204,8 15,7 21,4* 72,7 95,0 Polacy 100,3 89,2* Inni 60,9 35,6 13,8* 41,5 15,3 U w a g a : D a n e o b e j m u j ą ł ą c z n i e o b y w a t e l i R e p u b l i k i o r a z i n n y c h p a ń s t w , a M o r a w y i Ś l ą s k ł ą c z n i e . b O s o b y , k t ó r e o k r e ś l i ł y s i ę j a k o U k r a i ń c y , R u s i n i , B i a ł o r u s i n i i R o s j a n i e . Ź r ó d ł o : Č e s k o s lo v e n s k á s t a t i s t ik a s v . 9, s . 6 0 X , Í 7 X ; s r . l i e , t a b l . 1; s v . 148, t a b l . 14; A . B o h á č . C eM n a S l o v e n s k u , „ S t a t i s t i c k ý o b z o r ” 1935, n r 4—5, s. 184, 188; P . H o r v á t h , S lo  v á c i o Č e s k ý c h z e m ia c h , „ S t a t i s i c k ý o b z o r ” 1938, n r 5—6, s . 223; S ta t i s t i c k á ro č e n k a R e p u b l ik y Č e s k o s lo v e n s k é 1957, s . 483.

w ynika z danych spisu ludności z 1910 r. wśród 18 264,2 tys. obyw ateli W ęgier 1 946,4 tys. jako swój język ojczysty w ym ieniło słowacki; sta nowiło to 10,7°/o ludności. Jednakże wśród około 46,6 tys. urzędników państwowych, samorządowych, sądowych, wójtów, sędziów i nauczycieli było zaledwie 150 S łow aków 7. Ogółem w służbie publicznej, urzędach i wolnych zawodach pracow ało w Węgrzech 230 tys. osób, w tym 2 911 Słowaków, z czego 1 423 położnych 8. Za czasów w ęgierskich Słowacy mo gli osiągnąć awans społeczny i w ykształcenie w p raktyce za cenę w yna rodowienia. Toteż gdy po 1918 r. trzeba było zastąpić węgierskich nauczy cieli, urzędników, sędziów itd. społeczeństwo słowackie nie posiadało wy starczających ku tem u kadr. Dotkliwą lukę zapełnić musieli Czesi.

N apływ fachowców czeskich rozpoczął się bezpośrednio po utw orze niu R epubliki i był bardzo szybki. 15 lutego 1921, w dniu spisu lu d ności, w Słowacji znajdowało się (po odliczeniu wojskowych i ich rodzin) 53,4 tys. Czechów. W porów naniu z 1019 r. był to w zrost niem al siedmio

’ A. B o h á č , op. cit., s. 183.

(5)

k r o tn y 9. Najliczniejsza grupa ludności czeskiej znalazła zatrudnienie w służbie publicznej i wolnych zawodach, poza tym w przem yśle i rze miośle oraz w kom unikacji. Z w ym ienionych działów utrzym yw ało się łącznie 41,7 tys. Czechów (w tym 28,0 tys. czynnych zawodowo)10. Zw ra ca uwagę, że w śród przybyszów zawodowo czynni stanow ili niem al 66%. P rzyjeżdżali bowiem ludzie młodzi, bez rodzin; naw et starsi początkowo pozostawiali rodziny w Czechach i sprowadzali je dopiero później.

Był to okres pod wielu względami pionierski. Nie tylko należało obsa dzić stanow iska opróżnione przez Węgrów, lecz także organizować od pod staw nowe życie społeczeństwa słowackiego. Szczególnie duże znaczenie m iała budowa szkolnictw a słowackiego. Uwieńczeniem jego stało się utw o rzenie w lecie 1919 r. U niw ersytetu im. A. Komeńskiego, przy pomocy czeskich pracowników naukow ych z U niw ersytetu K arola w P ra d z e u .

Opisane przem iany prow adziły do ukształtow ania się specyficznej stru k tu ry narodowościowej osób zatrudnionych w służbie publicznej (por. tablica 2). Podkreślić przy ty m należy, że duża część Czechów zajmo w ała stanow iska kierownicze. Istotną rolę odgrywali też w gospodarce; w przem yśle i rzemiośle n a 1000 urzędników Słowaków przypadało 631,3 Czechów, a w handlu i bankowości naw et 1 030,8 12.

Tablica 2 Czynni zawodowo w służbie publicznej w Słowacji w 1921 r. według narodowości

Narodowość Ogółem Admini stracja Oświata i wycho wanie Inna służba publ. i wolne zawody Poczta Koleje Ogółem 81 689 21 986 9 170 15 689 5 350 29 494 Czesi 18815 8 654 1 423 1 214 1 788 5 736 Słowacy 39 622 8 258 4 283 5 753 2 623 18 705 Wętrzy 14 876 3 661 2 290 4 764 686 3 475 Niemcy 3 762 860 508 1 399 148 847 Rusini ' 737 92 173 279 21 172 Żydzi 1 908 215 316 1 290 24 62 Inni 242 26 10 154 4 48 Cudzoziemcy 1 727 220 167 836 56 448 Ź r ó d ł o : A . B o h á č , C eSi n a S lo v e n s k u , ,,S t a t i s t i c k ý o b z o r " 1935, n r 4—5, s. 184.

Tendencja do w zrostu liczby ludności czeskiej utrzym ała się w latach następnych. Jednakże o ile do 1930 r. liczba Czechów czynnych zawo dowo wzrosła o 39,9%, to biernych zawodowo aż o 197,7% IS. Oznaczało

' K orzystam y z liczb podanych przez A. B o h a č a, op. cit., s. 184. '* A. B o h á č , ср. cit., s. 184.

11 Рот. B. V a r s i k, J. B a r t l , O. D o l a n , 50 Jahre K o m en ský-U niversität

in B ratislava 1919—1969, B ratislav a 1969, з. 33. O rozwoju ośw iaty por. też

H. В a t o w s к i, Z arys dziejów Słow acji w ostatnim dwudziestoleciu (1918—1937),

Słowacja i Słow acy, K raków 1938, s. 165.

іг A. B o h a ć , op. cit., s. 187. 11 Tamże, s. 188.

(6)

S T R U K T U R A N A R O D O W O Ś C IO W A C Z E C H O S Ł O W A C J I (1918—1938) 5 4 9

to stabilizację przybyszów, którzy sprowadzali rodziny z ziem czeskich, lub też je zakładali.

Równocześnie następow ały zm iany w stru k tu rze narodowościowej pracowników adm inistracji, służby zdrowia, wolnych zawodów, kolei i poczty. W porów naniu do sytuacji z 1921 r. wszędzie szybko w zrastało zatrudnienie Słowaków, wolniej — Czechów. Nadal jednak na kolejach słowackich połowę urzędników stanow ili Czesi. Równocześnie, z niew iel kimi w yjątkam i, m alała liczba pracowników narodowości węgierskiej i niemieckiej 14. Oznaczało to stopniow ą słowakizację w wymienionych dziedzinach, choć w dalszym ciągu Czesi odgryw ali dużą rolę.

Szybki w zrost liczby Słowaków zatrudnionych w różnych gałęziach służby publicznej został umożliwiony dzięki rozwojowi szkolnictwa, a m. in. w w yniku istnienia U niw ersytetu im. A. Komeńskiego. Jed n ak że — w gospodarce i technice nadal brakowało słowackich fachowców. Co więcej, kapitał słowacki był stosunkowo słaby. Ju ż w latach 1921— 1930 zarysow ała się więc zm iana ch arakteru im igracji czeskiej. W zrastał udział Czechów w przem yśle i rzemiośle (o 50,2%) oraz kredycie i handlu (o 67,9%), a przede wszystkim liczba przedsiębiorców (w przem yśle i rze miośle o 112,6%, w kredycie i handlu o 184,7%). W ypierali oni m. in. Żydów. W zrastała też liczba w ykwalifikow anych robotników czeskich 15. Sądzić można, że tendencja do w zrostu liczby Czechów zatrudnio nych w gospodarce słowackiej oraz przedsiębiorców czeskich utrzym ała się w latach trzydziestych. Po 1933 r. Słowację objęła fala inwestycji, podejm ow anych przez czeski kapitał; z reguły tow arzyszył tem u przyjazd fachow ców 16. Rozbudowa ośrodków wypoczynkowych również wiązała się z napływ em czeskich pracowników kierowniczych oraz przedsiębior ców 17.

Ja k w ynika z tablicy 1 oraz wyżej cytow anych danych z 1910 r., odsetek Czechów wśród ogółu ludności Słowacji wzrósł z 0,3% w 1910 r. do 2,4% w 1921 r. i 3,7% w 1930 r. Praw dopodobnie lata następne p rzy niosły dalszy wzrost. Udział Czechów kształtow ał się więc stosunkowo nisko. Mimo to w ciągu kilku la t pojawiła się w Słowacji „kw estia czes k a ”. Źródła jej tkw iły w dużei mierze w polityce rządu czechosłowac kiego, a przede wszystkim w głoszonej i realizowanej koncepcji czecho- słowakizmu *8. O ile w 1918 r. przynosiła ona Słowakom wyzwolenie spod ucisku węgierskiego i stw arzała perspektyw ę odrodzenia narodowego, o tyle, w m iarę rozwoju słowackiej inteligencji, życia politycznego, oświa ty, k u ltu ry itd., rola czechosłowakizmu w latach późniejszych ulegała zmianie zarówno w rzeczywistości, jak i w świadomości społecznej. Teza, że Słowacy są gałęzią narodu czechosłowackiego, oznaczała faktyczną nie- równoprawność narodu słowackiego 19.

Towarzyszyły tem u problem y ekonomiczne. W latach dwudziestych w ystąpiło zjawisko likw idacji części zakładów przem ysłowych w Sło wacji, które nie w ytrzym yw ały konkurencji fabryk czeskich20. W zrastało

14 Tamże, s. 188 n. 15 Tamże, s. 190.

,ł Por. J. F a 1 1 u s, V. P r ů c h a , P rohľad hospodárskeho vývo ja na S lo 

ven sku v rokoch 1918— 1945, B ratislava 1967, s. 53—54, 61, 97.

11 O pieram się n a inform acjach m ieszkańców podtatrzańskich miejscowości wypoczynkowych.

18 Por. w tej kw estii dyskusję na łam ach tygodnika „K ulturný 2ivot" w 1967 r. *· Por. m.in. L. L i p t á k , op. cit., s. 123 nn.

(7)

bezrobocie. Na wsi występowało przelu dn ien ie21. W tych w arunkach ro dziły się nastroje niechęci do Czechów, podsycane przez ugrupow ania nacjonalistyczne.

Ważnym czynnikiem powodującym antagonizm y stał się rozwój li czebny inteligencji słowackiej. Absolwenci szkół różnego typu poszuki wali pracy, a tymczasem większość wolnych miejsc została już obsadzona w pierwszych latach powojennych przez Czechów, których przecież nie można było zw alniać22. Rodziła się zatem konkurencja, a w ślad za nią konflikty o charakterze narodowym. Szczególnej ostrości n abrały one w latach wielkiego kryzysu.

Dodatkowym źródłem antagonizmów stał się stosunek wielu Czechów do k u ltu ry i języka słowackiego. Przybysze nader często nie rozumieli problemów Słowacji, język miejscowy traktow ali jako dialekt czeski, u ra żali uczucia narodow e S łow aków 23. W m iarę upływ u lat zapominano o ofiarnej pracy wielu Czechów w tru d n y m okresie bezpośrednio po wojnie.

N arastanie nastrojów niechętnych Czechom pociągało za sobą reakcję w postaci rozczarowania i poczucia krzyw dy u ludzi, którzy położyli nieraz duże zasługi w okresie powojennym.

Upośledzenie ekonomiczne Słowacji wyrażało się m. in. w znacznej em igracji osób poszukujących pracy. W okresie 1919— 1938 w edług sza cunków ze Słowacji wyemigrowało na stałe za granicę około 200 tys. osób, natom iast z ziem czeskich około 165 tys. o sób24. Wobec tego, że Sło wacja liczyła mniej ludności niż ziemie czeskie, em igracja słowacka miała znacznie większe natężenie niż czeska. Większość wychodźców opuściła kraj przed 1931 r., gdyż w czasie kryzysu k raje im igracyjne wprowadziły ograniczenia dla przyjeżdżających. Również duże rozm iary m iała emi gracja sezonowa. W latach 1919— 1938 ze Słowacji wyjechało w poszu kiwaniu pracy na sezonowy pobyt do A ustrii, F rancji i Niemiec około 220 tys. osób, zaś z ziem czeskich około 38 tys. osób 2S. I ta form a wychodź stw a uległa ograniczeniu w latach wielkiego kryzysu.

Obok tego rozw ijała się em igracja n a ziemie czeskie. Według danych Urzędu P racy w latach 1919— 1938 znalazło pracę w Czechach, na Mo rawach i Śląsku ogółem 269,5 tys. słowackich robotników sezonowych; maksimum przypadło w ‘1930 r. (ponad 20 tys. osób), po czym nastąpił spa dek rozmiarów w ędró w ek 2e. Trudno byłoby określić liczbę osób, które znajdowały pracę na własną rękę.

Obydwa spisy ludności przeprowadzono w miesiącach, gdy robotnicy sezonowi powrócili już do swych domów. Można zatem przyjąć, że m a teriały wówczas zebrane inform owały o liczbie Słowaków osiadłych na stałe n a ziemiach czeskich.

Trudno byłoby ustalić liczbę Słowaków, którzy przebyw ali n a zie miach czeskich przed pierwszą w ojną światową. W edług spisu ludności z 1910 r. znajdowało się wówczas w Czechach 9,0 tys. poddanych K oro ny św. Stefana pochodzących z Węgier, na Morawach — 10,6 tys., a na Śląsku 3,7 tys.27. Oczywiście tylko część z nich była narodowości sło wackiej.

11 Tamże, s. 133—135, 157 n.

ö Por. A. B o h a ć , op. cit., s. 183. ' ** Por. H. B a t o w s k i , op. cit., s. 165.

*4 J. S v e t o ň , O b yvateľstvo Slovenska za kapitalizm u, B ratislava 1968, s. 169. 15 Tamże, є. 177.

** Tamże, s. 178.

(8)

S T R U K T U R A N A R O D O W O Ś C IO W A C Z E C H O S Ł O W A C J I (1918—193«) ß 5 J

W 1921 r. spis ludności ujaw nił 6,7 tys. Słowaków w Czechach, a 9,0 tys. » n a M orawach i Śląsku 28. Jednakże ten sam spis wykazał, że w Czechach żyło 15,1 tys. osób urodzonych na Słowacji, a n a Morawach i Śląsku — 17,0 tys.*9. Innym i słowy, liczba osób urodzonych na Słowacji była prze szło dw ukrotnie wyższa niż tych, którzy określili swą narodowość jako słowacką. Z pewnością mogły być wśród nich dzieci czeskie urodzone w Słowacji. W świetle poprzednich inform acji o niewielkiej liczbie Cze chów, którzy mieszkali w Słowacji przed utworzeniem Republiki, oraz 0 charakterystycznych cechach imigracji czeskiej po 1918 r. stwierdzić możemy, że kw estia ta nie m iała większego znaczenia. Dochodzimy więc do wniosku, że pew na część Słowaków zamieszkujących ziemie czeskie podała narodowość czeską.

Podobne zjawisko w ystąpiło w 1930 r. Według danych spisowych w Czechach znajdowało się wówczas 30,4 tys. Słowaków, lecz 45,7 tys. osób podało jako miejsce urodzenia Słowację. Na Morawach i Śląsku liczby te wyniosły 14,0 tys. oraz 28,5 tvs. osób *°. Sądzić można, że bliższą rzeczywistości liczbę Słowaków na ziemiach czeskich uzyskamy, gdy przyjm iem y dane o osobach urodzonych w S łow acjisl.

Z przytoczonych danych wynika, że po 1918 r. rozpoczęła się mi gracja ludności słowackiej na ziemie czeskie. O jej stru ktu rze społecznej 1 zawodowej inform uje tablica 3.

Tablica 3 Struktura zawodowa i społeczna Słowaków na ziemiach czeskich w 1930 r. (w tys.)

Działy gospodarki Ogółem Czynni zawo dowo Samo dzielni i dzier żawcy Urzęd nicy. Niżsi funkcjo nariu sze, robot nicy, ucz niowie Poma gający człon kowie rodziny Bierni zawo dowo Służba do mowa Razem 44,5 35.4 6,1 0,7 28,6 0,3 7,3 1,5 Rolnictwo, rybac two i leśnictwo 16,7 13,0 0,2 0,0 12,8 0,2 3,3 0.2 Przemysł i rzemio sło 12,4 9,6 1,6 0,2 7,8 0,0 2,5 0,3

Handel, kredyt i ko

munikacja 5,3 3,8 2,2 0,2 1.4 0,1 0,8 0,6 Służba publiczna, wolne zawody i wojsko 7,0 6,3 0,1 0,3 5,9 0,0 0,4 0,3 w tym wojsko 5,5 5,5 0.1 5,4 — 0,0 .— Usługi osobiste 0,4 0,4 0,0 — 0,4 — 0,0 0,0 Inni 2,7 2,2 2,0 — 0,2 — 0,3 0,2 w tym uczniowie i studenci 1,2 1.0 1,0 — 0,0 — 0,1 0,1 Ź r ó d ł o : P . H o r v » t h , S lo v á c i v r e s k i c h z e m ia c h . „ S t a t i s t i c k ý o b z o r ” 1938, n r 5—6, s. 224. " P. H o r v á t h, op. cit., s. 223.

“ Československá statistika, sv. 37, tablica X II b.

“ P. H o r v á t h, op. c i t , s. 223; Československá statistika, sv. 146, tablica 5. 51 Por. J. S v e t o ň, op. cit.. s. 179.

(9)

(10)

S T R U K T U R A N A R O D O W O Ś C IO W A C Z E C H O S Ł O W A C J I (1918—1938)

Zw raca przede wszystkim uwagę niezw ykle w ysoki odsetek czynnych zawodowo wśród Słowaków zamieszkałych na ziemiach czeskich. W yni kało to z faktu, że w yjeżdżali przede w szystkim ludzie w wieku produk cyjnym, przew ażnie młodzi i bez rodzin. Najliczniejsza grupa znajdowała zatrudnienie jako robotnicy rolni. Jeśliby uwzględnić, że w 1930 r. w okre sie robót sezonowych przyjechało jeszcze przeszło 20 tys. robotników ze Słowacji, stw ierdzić możemy, że w ty m okresie większość Słowaków szukających pracy n a ziemiach czeskich pracow ała w rolnictwie.

Na drugim miejscu byli zatrudnieni w przem yśle oraz rzemiośle. Część z nich pracow ała w przem yśle (zwłaszcza na Śląsku), inni zaś zarobko wali jako w ędrow ni szklarze i druciarze (figurowali w spisie w śród sa modzielnych). Podobnie w handlu większość samodzielnych (około 2 tys. osób) stanow ili wędrowni h a n d la rz e 32. Słusznie więc stw ierdza P. H or vath, że „...chodzi w zasadzie o im igrację Słowaków n a miejsca w stru k turze społecznej ziem czeskich, które są niedostatecznie zaopatrzone w si łę roboczą, a w konsekw encji o obsadzanie najniżej w ynagradzanych za jęć” Μ. im ig racja słowacka ułatw iała przy tym przedsiębiorcom obniża nie płac robotników czeskich, co miało duże znaczenie zwłaszcza w la

tach wielkiego kryzysu Μ. ~

M igracje Czechów i Słowaków nosiły więc całkowicie odm ienny cha rakter. Z ziem czeskich wyjeżdżali fachowcy, inteligencja, w ykwalifiko wani robotnicy, innym i słowy przede w szystkim ludzie, którzy w nowym miejscu m ieli zająć stanow iska kierownicze, lub co najm niej wym agające wiedzy fachowej. Wiązała się z tym stosunkowo wyższa pozycja spo łeczna oraz zarobki. W przeciw nvm kierunku jechali ludzie bez kw ali fikacji, zmuszeni do w yjazdu niedostatkiem i brakiem możliwości zna lezienia pracy w rodzinnych okolicach. Na ziemiach czeskich znajdowali się u dołu drabiny społecznej.

Taki ch arak ter im ieracji słowackiej n a ziemie czeskie prow adził do istotnych konsekw encji społecznych i politycznych. P rzeciętny Czech, któ ry nie znał bliżej Słowacji, stykał się co najw yżej ze Słowakam i — niew ykw alifikow anym i robotnikam i, w ędrow nym i ubogimi rzem ieślnika * mi, handlarzam i itp. Sprzyjało to w ytw arzaniu się niekorzystnych dla Sło waków stereotypów w świadomości „małego czeskiego człowieka”. Wobec Słowacji przyjm ow ano postaw ę wyższości, traktow ano ją jako młodsze ' go, niezbyt rozgarniętego brata, którym należy kierować. W śród robot . ników pojaw iała się obawa przed konkurencją taniej słowackiej siły ro boczej, niekiedy niechęć do słabo uświadomionych klasowo przybyszów. Z drugiej stro ny em igrant słowacki czuł się izolowany od społeczeń stw a czeskiego, zdawał sobie spraw ę z pogardliwego lub naw et niechęt nego stosunku otoczenia oraz z wyzv.îku przedsiębiorców. Pogłębiało to nastroje antyczeskie.

Można się domyśleć, że wśród pew nej grupy em igrantów słowackich w ystąpiły jednak zjawiska odmienne. Ci, którzy uzyskali stałą pracę, zdobyli pew ne kw alifikacje fachowe i zaczynali w rastać w nowe otocze nie, niekiedy ukryw ali swe słowackie pochodzenie. Narodowość słowacką

odczuwali jako swego rodzaju obciążenie. Ta w łaśnie kategoria ludności podawała podczas spisu ludności narodowość czeską. Rozpoczynał się więc proces asymilacji. Zw raca uwagę fakt, że w 1930 r. największą

roz-** P. H o r v â t h , op. cit., s. 225. M Tamże.

(11)

€54 J E R Z Y T O M A S Z E W S K I

bieżność między liczbą osób, k tó re podały narodowość słowacką, a uro dzonymi w Słowacji, zanotowano na M orawach i Śląsku. Tam najw ięk sze skupisko ludności słowackiej znajdowało się w okręgach górniczych i przemysłowych. P racujący w kopalniach i fabrykach wychodźcy znaj dowali się w w arunkach najbardziej sprzyjających stabilizacji, a zara zem podlegali szczególnie dużemu naciskowi nacjonalizm u czeskiego, wy

rosłego na tle konfliktów z Polską.

Dochodzimy ostatecznie do wniosku, że m igracje Czechów i Słowa ków w okresie m iędzyw ojennym sprzyjały n arastaniu antagonizmów mię dzy obu narodam i, a więc ułatw iały rozwój nacjonalizmu. Podstawową przyczyną takich konsekw encji były istotne różnice ekonomiczne między obu częściami Republiki, k tó re określały ch arak ter ruchów m igracyjnych. Powodowało to istotne niebezpieczeństwo polityczne, gdyż w zajem ne anta

gonizmy, żale i pretensje w oczach w ielu ludzi (zwłaszcza w Słowacji) przesłaniały niew ątpliw e korzyści, które oba narody odniosły ze zjed

noczenia. _

3. Ludność polska w Czechosłowacji zamieszkiwała przede wszyst kim Śląsk. W edług spisów ludności znajdowało się tam ponad 80% ogółu Polaków w ykazanych w całym państw ie. Przez ziemię śląską przecho

dziła granica etnograficzna polsko-czeska, a zarazem znajdował się tam znaczny odsetek Niemców. Według spisu ludności z 1910 r. Polacy za m ieszkiwali przede w szystkim powiaty: Bielsko, F rysztat oraz Cieszyn, w których stanow ili większość ludności, a znaczna ich liczba mieszkała również w powiecie F rydek (por. tablica 4).

Tablica 4 Struktura narodowościowa ludności Śląska austriackiego w 1910 r.

Ludność _{W tym ludność o języku potocznym}

Nr obecna

na Powiaty (poddani _czeskim Cudzoziemcy mapie Austrii) ogółem niemieckim morawskim i słowackim polskim Śląsk 741 456 325 523 180 348 235 224 15 493 Bielsko m. 17 970 15144 133 2 562 598 Bielsko pow. 81 900 17631 663 63 580 935 61 Bílovec _ 45 053 14 327 30313 411 409 55 Bruntál 48 942 48 852 49 41 364 66 Cieszyn 100440 17045 6204 77147 2 112 Frydek m. 9 730 5123 4033 574 149 65 Frydek pow. 97 829 6814 76465 14519 1 128 53 FrýValdov 66990 66855 62 66 1 833 64 Frysztat 118 798 15 159 28 103 75462 3 232 54 Krnov 58430 58133 275 22 2 355 Opawa m. 29 587 27 240 2039 274 1 175 60 Opawa pow. 65 787 33 200 32006 560 1 203 Ź r ó d ł o : „ ö s t e r r e i c h i s c h e S t a t i s t i k " , N e u e F o lg e , B d . I, H . 1.

Po pierwszej wojnie światowej część powyższego obszaru (pow. Biel sko, część pow. Cieszyn i drobny fragm ent pow. Frysztat) w eszła w skład państw a polskiego, reszta zaś znalazła się w Czechosłowacji. Na terenie

(12)

przyznanym Czechosłowacji, według spisu z 1910 г., znajdowało się w po w iatach frydeckim , frysztackim i cieszyńskim 137,9 tys. Polaków, 114,4 tys. Czechów i 32,2 tys. N iem ców S5.

Spis z 1921 r. w ykazał znaczny spadek liczby ludności polskiej. Z ja wisko to częściowo spowodował fakt, że pew na grupa osób naro dowości polskiej nie otrzym ała obyw atelstw a czechosłowackiego, toteż fi gurow ała w statystykach jako obcokrajowcy. W 1910 r. n a obszarze czes kiego Śląska Cieszyńskiego było 45,9 tys. osób, które przynależały do gmin galicyjskich **. Jedynie ci z nich m ieli praw o do automatycznego nabycia obyw atelstw a czechosłowackiego, którzy mieszkali stale n a Śląs ku Cieszyńskim przed 1 stycznia 1908; w praktyce władze lokalne u tru d niały uregulow anie spraw ob yw atelstw a37. W dniu spisu ludności 1921 r. w całej Republice było aż 83,8 tys. obyw ateli polskich (na Śląsku 37,7 tys.); w latach następnych część z nich otrzym ała obyw atelstwo czechosłowac kie (do 1930 r. włącznie otrzym ało je 49,6 tys. obyw ateli polskich) 3S.

Oczywiście, przy porów naniach pam iętać należy, iż k ry teriu m „ję zyka potocznego” w spisie austriackim nie było tożsame z czechosłowac kim pojęciem „narodowości” (naw et z dodatkowym zastrzeżeniem, że ze w nętrznym jej objaw em jest język). Trudno byłoby jednak ustalić, jakie stąd w ynikały różnice.

Spośród obyw ateli polskich jedynie część przyznaw ała się do naro dowości .polskiej. W 1921 r. n a czeskiej części Śląska Cieszyńskiego za mieszkiwało 19,5 tys. Polaków nie posiadających obyw atelstw a czecho słowackiego. Była to liczba wysoka, jeśli zważyć, że spis ujaw nił tam je dynie 69,4 tys. Polaków obywateli R ep u b lik i39. P rzy porów nyw aniach ze stanem w 1910 r. trzeba oczywiście obie grupy ujm ować razem. I tak jednak ujaw niona przez spis 1921 r. liczba 88,9 tys. Polaków n a czeskim Śląsku Cieszyńskim oznaczała spadek o 49 tys. osób w porów naniu z 1910 r.

Dalszy spadek liczby ludności polskiej ujaw nił spis ludności z 1930 r. Na czeskim Śląsku Cieszyńskim zamieszkiwało wówczas 83,6 tys. Pola ków (w tym 77,3 tys. obyw ateli R epu b lik i)40.

Przyczyn spadku liczby Polaków, wykazywanego przez kolejne spisy ludności, było kilka. Przede wszystkim wskazać należy emigrację. U sta nowienie adm inistracji czechosłowackiej na omawianym terytorium po ciągnęło za sobą w yjazd do Polski osób, które obawiały się represji za swą działalność polityczną, lu b też nie zdołały się ustabilizować. W li tera tu rze polskiej szacuje się ich liczbę (do daty spisu ludności z 1921 r.) n a 12 tys. o só b 41. W latach 1921— 1930 wyemigrowało przeszło 2 tys. Polaków 42.

Polskie publikacje z okresu międzywojennego zarzucały, że spadek liczby ludności polskiej ujaw niony przez spisy ludności stanow ił przede

35 S. R a u b a l , Granica polityczna polsko-czechosłowacka. W arszaw a 1927, s. 21.

M Por. J. C h m e l a ř , Polska mniejszość narodowa w Czechosłowacji, Praga 1935, s. 40.

37 Р. M axa do MZV 16 m aja 1923. AMZV P raha. II sekoe t. 93. 58 J. C h m e l a ř , op. cit., s. 43.

51 Szczegółowe dane zob. O byvatelstvo Slezska a H lučinska v několika důle

žitějších sm ěrech na základě sčítání lidu ze dne 15 února 1921, Opava 1924.

Tamże, s. 70, 73.

41 W. S w o r a k o w s k i , Polacy na Śląsku za Olzą, W arezaw a 1937, s. 131. 4S J. C h m e l a ř , op. cit., s. 43.

(13)

wszystkim w ynik nieprawidłow ego zbierania i opracowywania danych, a m. in. nacisku wywieranego na ludność polską 43.

Szereg zarzutów form ułow anych pod adresem spisów było uzasad nionych. Spisy przeprow adzano w naprężonej atm osferze politycznej, a za równo organizacje polskie, jak i czeskie usiłow ały uzyskać ja k najw ięk szą liczbę zgłoszeń na rzecz swego narodu. W tych w arunkach nieuniknio ne były incydenty, jak i w ypadki nacisku ze strony komisarzy spiso wych 44. Nie to jednak odegrało najw iększą rolę w analizowanych zmia nach 4Î. Podstaw owe znaczenie miało po pierw sze istnienie w śród lud ności grupy o nieskrystalizow anej świadomości narodow ej, po drugie zaś powolny proces asym ilacji em igrantów z Galicji. Większość autorów lek ceważy obydwa zjawiska; w Polsce traktow ano je wyłącznie jako prze jaw i skutek antypolskiego nacjonalizm u władz czeskich **.

Zachodnia część Śląska Cieszyńskiego stanow iła pogranicze etnogra ficzne między ludnością polską a czeską. Na tym obszarze w ciągu drugiej połowy X IX w. przebiegał proces sam ookreślenia narodowego. W dal szym ciągu jednakże pew na liczba ludności nie posiadała skrystalizow a nego jednoznacznie poczucia więzi narodow ej 47. Jego ewolucja zależeć m usiała w dużym stopniu od układu stosunków politycznych, oddziały wania kościoła, szkoły i prasy, wpływu różnorodnych organizacji. Po pow staniu R epubliki Czechosłowackiej wzmogło się oddziaływanie czyn ników, k tó re prow adziły do rozwoju i umocnienia czeskiej świadomości narodowej wśród tej grupy ludności, Niezależnie od tego środowisko Ślązaków było podatne na oddziaływanie różnych innych bodźców ze w nętrznych. Wiele osób w zależności od sytuacji z pełną słusznością mogło deklarować taką lub inną narodowość. Nasilenie się nastrojów nacjonalistycznych, związane z konfliktem polsko-czechosłowackim, z pewnością prowadziło do tego, że niejeden Ślązak w Czechach pod w pływ em otoczenia deklarow ał się jako Czech, a w Polsce jako Polak. Po czeskiej stronie granicy podjęto akcję „reczechizacji spolszczonej lud ności m oraw skiej”. W Polsce nazyw ano to „w ynaradaw ianiem ludności polskiej”. Trudno byłoby przyznać rację którejkolw iek ze stron, gdyż chodziło przecież o grupę ludności, której świadomość narodow a ulegała dopiero określeniu. Po obydwu stronach granicy zakładano natom iast, że narodowość jest cechą obiektyw ną, możliwą do ustalenia w drodze ścisłych badań, niezależnie od poglądów zainteresowanych.

" N a jp o w a ż n ie jsz ą p ublikacją dowodzącą tej tezy była książka W. S w o r a - k o w s k i e g o (op. cit.). Autor dowodził, że w 1930 r. na czeskiej części Sląslca Cieszyńskiego było w rzeczyw istości około 170 tys. Polaków (s. 74), czyli dw u krotnie w ięcej, niż w ykazał spis ludności.

Ąi Por. W. S w o r a k o w s k i , op. cit., s. 137, 158—159. Pow ołuje się on m.in.

na lokalną prasę polską oraz m em oriał posłów polskich do Zgrom adzenia N aro dowego dla rządu Czechosłowacji.

4S W arto zwrócić uwagę, że w Polsce podczas spisu ludności w 1931 r. w ładze adm inistracyjne w w ojew ództw ach południow o-w schodnich, by uzyskać pożądane w yniki spisu ludności, zastosowały przede w szystkim fałszow anie kw estionariu szy spisowych, nie zaś bezpośredni nacisk na respondentów . Tymczasem na k re sach wschodnich p ań stw a polskiego istniały znacznie bardziej sp rzy jające oko liczności dla nadużyć spisowych niż na Śląsku Czeskim.

4* W stosunku do w ładz austriackich przed 1918 r. autorzy czescy sta w ia ją za rzut faw oryzow ania Niemców i Polaków na niekorzyść Czechów (np. J. C h m e l a ř , op. cit., s. 20—21), zaś polscy — uprzyw ilejow anie Niemców i Czechów (np. W. S w o r a k o w s k i , op. cit., s. 122 n.). .

47 Por. zwłaszcza J. C h l e b o w c z y k , K ształtow anie się świadomości spo łecznej i narodowej na pograniczu ję zy k o w y m (w w arunkach środkow oeuropej skich), „Studia z Dziejów ZSRR i Europy Środkow ej” t. IV, 1968, s. 29, 31.

(14)

W literatu rze polskiej traktow ano najczęściej tę grupę ludności jako Polaków, zakładając prapolskie pochodzenie etnograficzne miejscowej ludności. W literatu rze czeskiej niejednokrotnie podejmowano tem at po- lonizacji historycznie czeskiej ludności Śląska Cieszyńskiego. P rzy oby dwu czechosłowackich spisach ludności (1921 i 1930 r.) podjęto próbę jednoznacznego zakw alifikow ania Ślązaków w edług uznanych grup n a rodowych. W szystkie tego rodzaju zabiegi zacierały skom plikowany układ stosunków na Śląsku.

W praktyce trud n o było uzyskać jednoznaczne i niew ątpliw e określe nie swej narodowości od dużej części osób spisywanych na Śląsku. W tym stanie rzeczy dopuszczono do pomocniczego zapisywania się jako Ślązacy z równoczesnym określeniem narodowości czeskiej, niemieckiej lub polskiej 48. W 1921 r. na Śląsku Cieszyńskim zapisało się jako Ślą zacy 47,3 tys. osób, w tym do narodowości polskiej zgłosiło się 21,6 tys. osób, czeskiej (lub czechosłowackiej) 24,3 tys., a niemieckiej 1,4 tys. W 1930 r. Ślązaków było 24,2 tys. z tej liczby ostatecznie zapisano jako Polaków 10,7 tys. osób, 13,3 tys. jako Czechów i 0,2 tys. jako Niemców 49.

Porów nując liczby dochodzimy do wniosku, że n a obszarze czeskiego Śląska Cieszyńskiego w 1921 r. ludność polska, któ ra określiła sw ą na rodowość bez żadnych wątpliwości, liczyła 65 tys. osób, w 1930 ŕ. — około 73 tys. osób. Oprócz tego do związków z polskością poczuwała się część Ślązaków m alejąca jednak z upływ em lat. Nie potraiim y niestety określić, ja k liczna była grupa Slązaków-Polaków w 1910 r. oraz podczas wcześniejszych spisów ludności.

Rozpatrzm y bliżej powyższe liczby. A utorzy polscy form ułow ali za rzut, że nacisk lokalnych w ładz czeskich spowodował deklarow anie się części ludności polskiej jako Ślązaków 50. Zjawisko to z pewnością wy stępowało, jednakże nie w takich rozmiarach, jak twierdzono. Na pierw szy plan bowiem należy w ysunąć proces stopniow ych przem ian w świa domości grupy ludności o poczuciu więzi regionalnych. Pod w pływ em zmienionych stosunków politycznych, czeskiej szkoły i prasy, rozw ijała się w śród nich czeska świadomość narodowa. Proces szybkiego zm niej szania się liczby Ślązaków był więc w pełni zrozumiały, nie można go też traktow ać tylko i wyłącznie jako w ynik polityki antypolskiej.

Kolejnym czynnikiem w pływ ającym na zmniejszenie liczby ludności polskiej była asym ilacja części im igrantów ze wsi galicyjskiej M. W y wodzili się oni z najuboższych środowisk wiejskich, nie posiadali kw a lifikacji fachowych, a stosunkowo wielu było analfabetam i. Ulegali więc często wpływom środowiska czeskiego, podobnie jak przybysze ze Sło wacji. Sprzyjał tem u fakt, że miejscowa ludność (także Polacy) odnosiła się do przybyszów z niechęcią, widząc w nich niebezpieczeństwo konku rencji przy staraniach o pracę i popraw ę w arunków płac. Im igranci starali się więc ja k najm niej odróżniać od otoczenia. Proces asym

ila-48 Przy założeniu, że każdy człowiek pow inien jednoznacznie określać sw ą n a rodowość, postępow anie czechosłowackich organów statystycznych było chyba n a j bardziej praw idłow e, gdyż usiłowano znaleźć obiektyw ne przesłanki kw alifikacji do poszczególnych grup narodowych. Z arzuty W. S w o r a k o w s k i e g o (op. cit., s· 137—138, 159—160), że w ładze czechosłowackie w brew przepisom dopuściły do zapisów typu Ślązak — Polak, Ślązak — Czechosłowak, jest nieuzasadnione. T rud no przecież było oczekiwać, że osoby o k reślające się jak o Ś lązacy .b ęd ą autom a tycznie zapisyw ane do narodow ości polskiej.

4* J . C h m e l a ř , o p . c i t ., s . 48—50.

и Por. W. S w o r a k o w s к i, op. cit., s. 163. “ Por. J. C h l e b o w c z y k , op. cit., s. 33 n.

(15)

σ> сл 00 R y s. 2 . S ło w a c ja w 19 21 r. G ra n ic e p o w ia tó w i m ia s ta o z n a c z n y m o d se tk u lu d n o śc i n ie m ie c k ie j» w ę g ie rs k ie j lu b ru s iń s k ie j (p o r. ta b l. 5 i 7) JERZX T O M A S Z E W S K I

(16)

S T R U K T U R A N A R O D O W O Ś C IO W A C Z E C H O S Ł O W A C J I (1918—1938) ₆₅₉

cyjny nasilił się po utw orzeniu Czechosłowacji. Jakkolw iek nie można go utożsamiać z uciskiem narodow ym (gdyż asym ilacja następow ała przede wszystkim pod w pływ em otoczenia), to jednakże pam iętać trzeba rów nież o skutkach antagonizm ów narodowych. Zwłaszcza osoby o słabych związkach z k u ltu rą polską ulegały naciskowi adm inistracji przedsię biorstw czeskich itp. wpływom, rezygnując z posyłania dzieci do pol skiej szkoły. Z jednej strony przyśpieszało to asym ilację niektórych grup, z drugiej zaś u innych wywoływało poczucie upośledzenia i budziło n ie chęć do Czechów.

Znacznie m niejsze natom iast było znaczenie procesów asym ilacyj- nych wśród miejscowej ludności polskiej n a Śląsku.

Zm niejszenie się liczby ludności polskiej na czeskim Śląsku Cieszyń- kim zostało więc spowodowane różnymi przyczynami. W niewielkim stosunkowo stopniu istniała em igracja do Polski. Większe znaczenie m iały procesy przekształcenia świadomości narodow ej wśród tzw. Ś lą zaków, czyli osób o nieskrystalizow anym poczuciu więzi narodowych. Dokonywała się asym ilacja części im igrantów z Galicji. W przeciw nym kierunku natom iast oddziaływał przyrost n a tu ra ln y oraz rozbudzenie świadomości polskiej wśród części Ślązaków.

Na procesy asym ilacyjno oraz kształtow anie się czeskiej świadomo ści narodowej wśród Ślązaków oddziaływała także polityka w ładz lokal nych, która upośledzała ludność polską. Ta tendencja utrzym ała się w latach trzydziestych, zwłaszcza w w arunkach kryzysu, gdy robotnicy narodowości polskiej byli m.in. upośledzeni pod względem możliwości otrzym ania pracy 52.

Jeżeli stw ierdziliśm y, że pierwszoplanowe znaczenie miały- procesy asymilacji, to jednak nie można pominąć znanych z różnych źródeł faktów m anipulacji spisowych, dokonywanych zwłaszcza przez lokalne organa władzy. U łatw iał je skom plikowany układ stosunków narodowo ściowych n a Śląsku. Znane m ateriały nie pozwalają na określenie ich skutków , toteż kw estia ta wymaga badań szczegółowych.

Rozważania powyższe prowadzą do wniosku, że dane staty sty k i cze chosłowackiej dotyczące stru k tu ry narodowościowej ludności czeskiego Śląska były mało ścisłe. Zostało przede wszystkim zatarte istnienie g ru py ludności o niedostatecznie sprecyzowanej świadomości narodow ej, która ulegała stopniowo wpływom czeskim i w iązała się z czeskim śro dowiskiem. Proces ten jediiak był powolny i m ógł być odwrócony w zmienionych w arunkach politycznych. Jeżeli od liczby Polaków w y kazanych przez obydwa spisy odejm iem y liczbę Slązaków-Polaków, otrzym am y praw dopodobnie zbliżoną do rzeczywistości liczbę ludności o silnym poczuciu narodow ym . Oprócz tego jednakże pew na liczba lu d ności polskiej podlegała procesom asym ilacyjnym , niekiedy zaś pod n a ciskiem zgadzała się na zapisanie w kw estionariuszach spisowych jako Czesi. W rezultacie więc staty sty k a nie ujaw niła pełnej liczby ludności polskiej zarówno w 1921, jak i w 1930 r. Różnice praw dopodobnie je d nak nie były duże, a w żadnym w ypadku nie zbliżały się do szacunków polskich z lat m iędzyw ojennych 5*.

51 Por. J . C h l e b o w c z y k , N iektóre problem y m niejszości polskiej w Cze

chosłowacji w okresie m iędzyw ojennym , „Zaranie Ś ląskie” 1967, nr 4; Ceši a Poláci v m inulosti t. II, P ra h a 1967, s. 538.

53 Pomocniczą w skazów ką d la oceny stru k tu ry narodowościowej są w yniki w y borów. Jeżeli jednak stw ierdzić, że głosy polskie oddaw ano rów nież na listy

(17)

Ko-660 J E R Z Y T O M A S Z E W S K I

Znacznie mniejsza liczba ludności polskiej zamieszkiwała w innych regionach Czechosłowacji. Polacy nie stanow ili tam problem u politycz nego, toteż sądzić można, że oficjalne w yniki spisu nie odbiegały od rzeczywistości. N iektórzy autorzy polscy podkreślali istnienie licznej mniejszości polskiej w Spiszu i O raw ie54. Sym patie propolskie, które u jaw niły się tam w 1918 r., m iały jednakże podłoże bardziej religijne niż narodowe. Liczba Polaków w tym regionie była niezbyt duża, nato m iast stw ierdzić tam było można istnienie grup o nieskrystalizow anej ostatecznie świadomości narodow ej. ‘

4. Najliczniejszą mniejszością narodową w Czechosłowacji byli Niem cy. Najwyższy odsetek stanow ili n a Śląsku (w 1921 r. 39,3%), mniejszy w Czechach (w 1921 r. 33,4%) i na M orawach (w 1921 r. 21,3%), znacz nie niższy w Słowacji (w 1921 r. 4,8%) i na Rusi Podkarpackiej (w 1921 r.

1,7%).

Ludność niemiecka w Słow acji i n a Rusi Podkarpackiej była zdecy dowaną mniejszością i jedynie w niektórych m iastach lub powiatach tw orzyła większe skupiska; najw iększym z nich była B ratysław a (ta blica 5).

Tablica 5 Większe skupiska ludności niemieckiej w Słowacji i na Rusi Podkarpackiej

w 1921 r. (w tys. osób)

Nr na

mapie Żupy i powiaty sądowe

Ludność ogółem

W tym obywatele czecho-1 słowaccy narodowości czeskiej i słowackiej niemieckiej XV. Bratislava 718,2 426,8 42,3 68 w tym: m. Bratislava 93,2 37,0 25,8 67 pow. Bratislava 38,2 30,1 5,3 XVI. Nitra 445,0 284,5 20.9 82 w tym: Oslany 15,7 11,8 3,5 83 Prievidza 54,9 38,8 14,6 XVII. Martin 421,3 392,3 16,9 85 w tym: Kremnica 4,9 0,9 4,0 86 Teplice Stub. 23,4 13,7 9.3 XVIII. Zvolen 492,6 329,9 10,1 84 w tym: Kríž Sv. 43,7 36,2 6,9 XIX. M'kuláš 320,2 221,8 31.4 . 99 w tym: Kežmarok 24,7 10.1 11,2 XX. Košice 603,6 358,5 18,3 92 w tym: Gelnica 28,8 14,9 9,8 93 Moldava 29,0 3,4 3,3 Ruś Podkarpacka 606,6 19,7 10,5 Ż r ó d l o : Č e s k o s l o v e n s k á s t a t i s t i k a s v . 9.

munistyczmej P artii Czechosłowacji, źródło to pozwala jedynie na bardzo przybli żone szacunki. W yniki ich są odległe od obliczeń polskich, bliższe oficjalnym w y nikom spisu ludności. Por. J. C h m e l a ř , op. cit., s. 52 n.

M Por. Słowacja i Słow acy t. I, K rakow 1937, s. 108 n.; por. też J. C h m e l a ř , op. cit., s. 55.

(18)

Mniejszość niem iecka n a ziemiach słowackich i ruskich nie stano wiła więc w okresie międzyw ojennym poważniejszego problem u poli tycznego.

Odmiennie przedstaw iała się sytuacja na ziemiach czeskich33. Lud ność niem iecka w niektórych powiatach stanow iła większość mieszkań ców, w wielu innych zaś poważny odsetek. Niemcy zamieszkiwali zwłaszcza regiony pograniczne, lecz oprócz tego istniały w yspy niem ie ckie w głębi ziem czeskich. Według inform acji z początku lat dwudzie stych, około 3 tys. gmin w Czechosłowacji miało 80— 100% ludności niemieckiej 56. Inform acje o głównych skupiskach Niemców na ziemiach czeskich zawiera tablica 6.

Na obszarze powiatów i m iast uwzględnionych w tablicy 6 mieszkało 48,9% ogółu ludności Czech, lecz aż 92,8% Niemców tej ziemi; 37,2% ogółu ludności Moraw, lecz 83,9% Niemców; 40,0% ogółu ludności Ś lą ska, lecz 79,5% Niemców. Oznaczało to zatem, że ludność niemiecka była skoncentrow ana tylko w niektórych okolicach ziem czeskich.

Tak liczna mniejszość niemiecka wywodziła się przede w szystkim od sprowadzanych w ciągu wielu stuleci osadników — rolników, rze mieślników, gwarków i kupców. Od XVIII w. na rozszerzenie wpływów niemieckich oddziaływała także germ anizacyjna polityka władz austriac kich. W prawdzie odrodzenie narodowe czeskie w XIX w. pozwoliło nie tylko zahamować postępy germanizacji, lecz naw et odzyskać niektóre dawniej utracone pozycje, w dalszvm jednak ciągu liczba Niemców pozostała znaczna.

Już w końcu X IX i n a początku XX w. w ystąpiła w yraźna tenden cja do spadku odsetka ludności niemieckiej n a ziemiach czeskich. Ten dencja ta trw ała w ciągu okresu międzywojennego. Odsetek ludności czeskiej w zrastał we wszystkich pow iatach o przewadze Niemców, a zwłaszcza w regionie pod Karkonoszami. Podobne zjawisko wystąpiło w m iastach i regionach uprzemysłowionych. Zm iany te w ynikały z m i gracji zew nętrznych i w ew nętrznych, w ywołanych przyczynam i ekono micznymi, mniejszego przyrostu naturalnego ludności niem ieck iejS7, a przede wszystkim ze zmian w świadomości narodowej osób pochodze nia czeskiego, ze środowisk poddanych w przeszłości naciskowi germ a- nizacyjnemu.

Regiony — zwłaszcza górzyste pow iaty pograniczne — zamieszkane przez ludność niemiecką m iały na ogół kiepskie w arunki n atu raln e dla upraw y roli. W tych więc powiatach, gdzie nie było bardziej rozwinię tego przem ysłu, w arunki m aterialne ludności kształtow ały się niezbyt pomyślnie. Jednakże w pow iatach północnych o znacznej liczbie Niem ców przem ysł był rozw inięty dość dobrze. Przede wszystkim istniały tam liczne fabryki włókiennicze oraz h uty szkła, których produkty w dużym stopniu szły na eksport. Pow stał tam liczny p ro letariat nie miecki, a także drobnomieszczaństwo i burżuazja. Przem ysłow y cha rak te r m iał również region Üsti nad Labem.

“ K w e s tii polityczne związane z mniejszością niem iecką na ziemiach czeskich były przedm iotem w ielu prac. Na uwagę zasługuje zwłaszcza J. C é s a r , B. Č e r n ý , P olitika něm eckých buržoazních stran u g ^ y k o s lo v e n s k u v letech 1918—1938, t. I, II, P ra h a 1962. W języku polskim por.' zwłaszcza A. S z e f e r , M niejszość

niem iecka w Polsce i w Czechosłowacji w latach 1933—1938, K raków —Katow ice 1938.

*· Cyt. wg J. C é s a r , B. Č e r n ý , op. cit., t. I, s. 439.

57 Tamže, s. 445—453. W latach 1929-—1936 z Czechosłowacji em igrowało 7,1 tys Niemców. W. W i n k l e r , D eutschtum in aller W elt, Wien 1938, s. 65.

(19)

J E R Z Y T O M A S Z E W S K I

Tablica 6 Większe skupiska ludności niemieckiej na ziemiach czeskich w 1921 r. (w tys. osób) Nr

na mapie

Powiaty i miasta Ludność_ogółem

W t Czesi i Słowacy ym : Niemcy Odsetek ludności niemieckiej 1 2 3 4 5 6 67 m. Praha 676,7 624,7 30,4 4.5 17 pow. Aš 39,3 0,2 36,3 97.0 47 „ Broumov 50,6 13,7 36,0 71,1 35 „ Děčín 115,3 5,8 105,6 91,6 36 „ Dubá 25,5 3,1 22,2 87,1 31 „ Duchcov 83,9 31,8 50,4 6 0,1 18 „ Falknov uO. 56,2 2,3 52,8 94,0 43 ' „ Frýdlant 41,2 1,4 38,6 93.8 5 „ Hradec, Jindřichův 48,6 29,2 18,3 37,6 16 „ Cheb 68,3 -2,0 61,8 90,5 28 ,, Chomutov 78,7 6,5 70,3 89 J 44 ,, Jablonec n. N. 86,2 13,8 70,7 82,0 41 „ Jabłonne, Něm. 29,7 0,8 27,2 91,6 24 „ Jáchymov 17,2 0,3 16,7 97,1 26 „ Kadaň 42,4 1,3 40,4 95 J 6 „ Kaplice 52,0 4,9 45,4 87,3 20 „ Kraslice 36,2 0,1 35,6 98,4 7 „ Krumlov, Český 59,9 16,9 42,1 70,3 49 „ Lanškroun 64,7 40,2 23,9 36,9 14 „ Lázně, Marianské 31,1 0,5 30,0 96 J m. Liberec 35,0 4,9 27,9 79.7 42 pow. Liberec 87,9 12,4 73,3 83,4 37 „ Lípa, Česká 70,2 5,3 63,7 90,7 33 ,, Litoměřice 90,9 28,7 59,9 65,9 19 „ Loket 38,6 0,9 36,8 95,4 30 „ Most 102,3 40,6 59,0 57,7 21 „ Nejdek 32,9 0,3 32,1 97,6 13 „ Planá 33,9 0,4 33,2 97,9 27 „ Podbořany 43,3 5,2 37,5 86,6 8 ,, Prachatice 71,3 37,7 32,8 46,0 25 „ Přisečnice 26,7 0,2 26,0 97,4 39 ,, Rumburk 25,3 0,6 24,2 95,6 12 „ Stříbro 75,4 20,0 54,1 71.8 9 „ Sušice 51,7 31,2 20,0 38,7 38 „ Sluknov 50,4 1,2 47,8 94,8 11 „ Tachov 42,4 0,3 41,7 98,4 15 „ Teplá 25,2 0,1 24,9 98,8 32 „ Teplice — Šanov 103,3 22,5 75,9 73,5 46 „ Trutnov 76,8 20,1 55,7 72,5 10 „ Týn Horšovský .v49,3 12,4 36,4 73» 34 „ Ústí n. Labem 120,7 20,3 96,2 79,7 40 ,, Varnsdorf 34,5 1,8 31,5 91,3 22 ,, Vary, Karlový 76,9 1,8 72,5 94,3 45 „ Vrchlabí 41,4 3,4 37,3 90,1 1

(20)

S T R U K T U R A N A R O D O W O Ś C IO W A C Z E C H O S Ł O W A C J I (1918—1938) c.d. tabl. 6 1 2 • 3 ₄ ₅ 6 48 ,, Žamberk 54,2 30,1 23,5 43,4 29 „ Žatec 47,8 9,2 37,9 79,3 23 „ Žlutíce 27,7 0,7 26,8 96,S 59 ,, Beroun, Mor. 27,9 0,2 27,3 97,8 3 m. Brno 221,8 155,9 55,8 25,2

62 pow. Jičín, Nový 82,2 43,6 36,2 44,0

4 m. Jihlava 25,6 11,6 12,9 50,4

1 pow. Mikulov 52,5 6,4 42,9 81,7

58 m. Olomouc 57,2 39,2 15,8 27,6

63 pow. Ostrava, Mor. 123,2 83,4 22,2 18,0

56 ,, Rýmarov 25,8 0,2 25,3 98,1 57 ,. Šternberk 58,7 16,9 40,8 69,5 52 ,, Šumperk 75,5 14,6 59,6 79,0 50 ,, Třebová, Mor. 75,1 23,4 50,7 67,4 51 „ Zábřeh 68,4 40,5 27,0 39,9 m. Znojmo 21,2 11,7 8,0 37,8 2 pow. Znojmo 74,7 21,5 51,1 68,4 55 ,, Bruntál 45,8 0,5 44,2 96.5 53 „ FrývaldoV 66,1 0,9 63,0 95,3 54 ,, Krnov 59,4 1,3 55,2 92.9 m. Opawa 33,5 8,5 22,0 65.7 60 pow. Opawa 64,0 36,1 25,6 40.0 ź r ó d ł o : Č e sk o s lo v e n s k á s t a t i s t ik a s v . 9.

W sumie wśród ludności niemieckiej odsetek robotników kształtow ał się nieco wyżej niż wśród Czechów. Jednak duża część robotników nie mieckich była rozproszona w drobnych i średnich zakładach produk cyjnych, zwłaszcza przem ysłu lekkiego58. Te w łaśnie gałęzie w ytw ór czości odczuwały w okresie międzywojennym trudności zbytu, a wielki kryzys la t 1929— 1933 odbił się na nich szczególnie ujemnie. Stw arzało to ekonomiczne i społeczne podłoże, na którym m ogły rozwijać z powo dzeniem nacjonalistyczną propagandę prawicowe partie niem ieckie59.

5. Ludność w ęgierska zamieszkała na ziemiach czeskich stanow iła niewielki tylko odsetek ogółu mieszkańców. Skupiała się natom iast w Słowacji i Rusi Podkarpackiej. Rozmieszczenie terytorialne Węgrów było nierównomierne. W niektórych okolicach, zwłaszcza na południu Słowacji, stanow ili naw et większość ludności (tablica 7).

Na obszarze wymienionych w tablicy 7 m iast i pow iatów mieszkało

58 Tamże, s. 453—459. Szczegółowe dane por. Československá statistika sv. 20, tabl. V il і IX (Czechy) o raz sv. 21, tabl. V III і IX (Morawy i Śląsk). W Czechach Niemcy przew ażali w śród osób utrzym ujących się z przem ysłu szklarskiego (57,3®/o ogółu zatrudnionych w tej gałęzi), papierniczego (56,5°/») i włókienniczego {54,0°/o). Na Śląsku — w śród utrzym ujących się z przem ysłu m ineralnego (75,4e/o), szk lar skiego (85,8®/»), drzew nego (55,0®/»), włókienniczego (77,5°/»), poligraficznego (57,9«/»), skórzanego (54,0°/o), odzieżowego (54,3°/»), spożywczego (52,9®/o) o raz elektrow ni, g a zowni i wodociągów (58,3®/«). Č eskoslovenská statistika sv. 23, s. 134 x.

5* Stručný hospodářský v ý v o j Československa do roku 1955, P ra h a 1969, s. 134 n., 140 n., 152. Por. też J. K o ř a l k a , Jak se stal nem ecký lid v Č eskoslovensku

(21)

-664 J E R Z Y T O M A S Z E W S K I

Tablica 7 Większe skupiska ludności węgierskiej w Słowacji i na Rusi Podkarpackiej w 1921 r. (w tys. osób)

Nr na mapie

Żupy, miasta i powiaty Ludność_ogółem

W t) Słowacy i Czesi rm: Węgrzy Odsetek ludności węgierskiej XV. Bratysława 718,2 426,8 219,8 30,6 68 m. Bratysława 93,2 37,0 20,7 22.2 71 pow. Galanta 51,7 5,2 45,0 87,0 72 m. Komárno 17,7 2,4 13,6 76,8

70 pow. Streda, Dunajská 36,1 0,6 33,5 92J8

73 pow. Šala n. Váhom 39,1 17,1 20,6 52.7

69 Šamorýn 31,4 0,8 27,0 86J0

XVI. Nitra 445,0 284,5 127,7 28.7 76 pow. Ďala, Stará 47,5 6,2 40,1 84,4

74 pow. Nitra (bez miasta) 49,2 33,1 15,3 31,1

77 pow. Parkáň 39,7 2,3 36,8 92,7

m. Zamký, Nové 19,0 7,7 9,4 49,5

75 pow. Zámky, Nové 37,5 25,0 11,6 30,9

XVII. Martin 421,3 392,3 2,7 0.7 XVIII. ZVolen 492.6 329,9 142,4 28.9 m. Levice 10,3 3,0 6,7 65,0 78 pow. Levice 38,0 10,0 26,3 69,2 m. Lučenec 12,4 5,6 5,3 42$ 87 pow. Lučenec 40,9 22,0 17,4 42,5 81 „ Nekyje 18,0 6,7 10,7 59.4 79 ,, Pastuchov 17,3 0,7 16,3 94,3 89 m. Sobota, Rimavská 7,1 1,4 4,9 69,0

80 pow. Šiahy, Ipolské 22.2 8,2 12,9 58,1

88 ,, Veledín 29,2 1.1 27,6 94 J XIX. Mikuláš 320,2 221,8 45.1 14.1 m. Rožňava 6,3 1,0 4,9 76,2 91 pow. Rožňava 34,5 17,5 14,0 40,6 90 ,, Tornaľa 20,3 0,7 · 19,0 93,6 XX. Košice 603,6 358,5 99,3 14.8

95 pow. Chlumec Kral. 22,9 0,5 20,7 90,4

96 ,, Kapušany 27,4 8,7 16,5 60,2 94 ,, Michaľany 19,1 8,7 8,8 46,1 93 „ Moldava 29,0 3,4 20.6 71,0 Ruś Podkarpacka 606,6 19,7 102,1 17,0 m. Berehovo 13,8 0,7 8.4 60.9 103 pow. Berehovo 24,5 0,3 19,2 78.4 102 „ Kosino 18,7 0,1 17,3 92J m. Užhorod 20,6 5,1 7,7 37.4 100 pow. Užhorod 22,9 3,6 8,6 37,6 2 r 6 d ł o : Č e s k o s lo v e n s k á s t a t i s t ik a s v . 9.

w 1921 r. 27,2% ogółu ludności Słowacji, lecz aż 77,8% Węgrów. Kon centracja ludności w ęgierskiej w Słowacji była zatem więiksza, niż kon centracja Niemców na ziemiach czeskich. .

W ciągu okresu międzywojennego widoczny był spadek ludności wę gierskiej, zarówno w liczbach absolutnych, jak i względnych. Składało

(22)

S T R U K T U R A N A R O D O W O Ś C IO W A C Z E C H O S Ł O W A C J I <1918—1938) ß 0 { j

się nań kilka przyczyn. Przede 'w szy stk im część Węgrów opuszczała Czechosłowację, gdyż w nowych w arunkach politycznych pobyt ich tr a cił rację bytu. Byli to zwłaszcza zatrudnieni w adm inistracji i szkol nictw ie, którzy poprzednio stanow ili część składową węgierskiego apa ratu ucisku. Po drugie, cofały się procesy m adziaryzacyjne. W śród nie których grup ludności, które w poprzednich w arunkach politycznych ulegały wpływom węgierskim, zaczęło się budzić poczucie związków .z e społeczeństwem słowackim.

Obok tych zjawisk m iały jednak miejsce także fakty nacisku na lud ność węgierską, by deklarowała narodowość słowacką lub czeską. P raw dopodobnie ograniczały się one przede wszystkim do okolic, gdzie W ęgrzy stanow ili około 20% ludności. Lokalne władze dążyły bowiem w takich w ypadkach, by obniżyć odsetek W ęgrów poniżej granicy, od której przysługiw ały im specjalne praw a zastrzeżone w ustaw odaw stw ie Republiki 60.

W odróżnieniu od ludności niemieckiej większość Węgrów utrzym y w ała się z rolnictw a (w 1921 r. w Słowacji 62,5%), zaś z przem ysłu i rze miosła 16,1 % 61. Tereny, które zamieszkiwali, należały przew ażnie do najbardziej urodzajnych w całym kraju, co wpływało korzystnie na ich w arunki bytu. Czynniki ekonomiczne nie pobudzały ich więc do opozycji wobec Republiki.

6. Terytorium tzw. Rusi Podkarpackiej (współcześnie określanej jako U kraina Zakarpacka) zamieszkiwała w większości ludność mówiąca gw aram i ukraińskim i, o stosunkowo słabej świadomości narodowej. Dziedzictwem panowania węgierskiego był masowy analfabetyzm , niski poziom k u ltu ry i niem al całkowity (poza klerem) brak własnej inteli gencji 62. Miejscowa ludność określała się jako Rusini, Rusnacy, U kraiń cy, ew entualnie naw et Rosjanie; w spisach ludności w szystkie te grupy ujm owano łącznie, jako Rusinów — i nazw y tej będziemy używać. Tak że we wschodnich i północno-wschodnich okolicach Słowacji znajdował się dość znaczny odsetek ludności rusińskiej.

W okresie międzyw ojennym wśród tej ludności stopniowo kształto w ała się świadomość narodow a i samodzielne aspiracje polityczne. Nie mniej politycy, którzy tam się w yłonili w końcu lat międzywojennych, nie przekraczali horyzontu powiatowego i łatw o stali się narzędziem w ręku Niemiec i Węgier.

Wszelkie dane o liczbie Rusinów podawane przez statystyki m ają ch arakter przybliżony, gdyż rusińska świadomość narodowa była w okre sie m iędzyw ojennym dość płynna. Zwłaszcza na pograniczu słowackim,

w okolicach słabo rozwiniętych, gdzie ludność rusińska stykała się ze Słowakami, wśród których także były grupy o niezbyt skrystalizo w anym poczuciu narodowym, rozgraniczenie obu narodowości miało charak ter przybliżony. Z tym zastrzeżeniem cytujem y dane spisu 1921 r. Wśród 603,6 tys. obywateli czechosłowackich zamieszkujących żupę Ko szycką Rusini stanow ili 77,2 tys. osób. Przew ażali liczebnie w dwóch powiatach. Pow. M edzilaborce (nr 98 na mapie) liczył 13,6 tys. Rusinów (na 17,2 tys. mieszkańców), a pow. Snina (nr 97 na mapie) 16,9 tys. (na 25,1 ty s .)es.

*° Por. O. T a r j á n , Der Weg der Tschechoslowakei und die ungarische M in

derheit, b .m j. wyd., s. 34.

•l Č eskoslovenská statistika sv. 23, s. 132 x.

" Por. np. B. V y d r a <red.), Czechosłowacja, W arszaw a 1925, s. 23. “ Československá statistika sv. 9, tabl. IV.

(23)

Ludność rusińska utrzym yw ała się przew ażnie z rolnictw a. Po utw o rzeniu Republiki Czechosłowackiej zaczęli tu napływ ać Czesi, w m niej szych rozm iarach Słowacy. Według spisu z 1921 r. na Rusi P odkar packiej znajdowało się 9,6 tys. osób urodzonych na ziemiach czeskich i 8,1 tys. osób pochodzących ze Słowacji. W 1931 r. ich liczba wzrosła do 17,1 tys. oraz 14,6 z tys. osób 64. Większość z nich przybyła n a Ruś dopiero po 1 stycznia 1920 r.65.

Przybysze osiedlali się zwłaszcza w m iastach, skąd w ypierali emi grujących Węgrów. W głównych m iastach natom iast odsetek Rusinów był niewielki. W Mukaczewie (nr 101 n a mapie) n a 20,9 tys. m ieszkań ców było 4,9 tys. Rusinów, w Użhorodzie (nr 100 na mapie) zaś na 20.6 tys. osób tylko 2,8 tys. Także w w iejskich okolicach Użhorodu Rusini znajdowali się w mniejszości: n a 22,9 tys. mieszkańców — tylko

8.6 tys.66. .

Rys. 3. Ruś P odkarpacka w 1921 r. G ranice pow iatów i m iasta o znacznym odsetku ludności w ęgierskiej lub czeskiej i słow ackiej (zob. tabl. 7)

Wśród Czechów i Słowaków n a Rusi w 1921 r. aż 37,5% stanow ili utrzym ujący się ze służby w wojsku, wolnych zawodów, pracy w insty tucjach państw ow ych itp. W żadnej innej ziemi Republiki nie było grupy narodowej o podobnej s tru k tu rz e 67. Oprócz tego 17,7% Czechów i Słowaków utrzym yw ało się z przem ysłu, a 26,1% z rolnictw a. Wśród Rusinów natom iast z rolnictw a utrzym yw ało się 82,1%.

Stwierdzić zatem możemy, że we wschodniej części Republiki ukształtow ała się szczególna stru k tu ra narodowościowa, niepodobna do stosunków w innych regionach. F unkcje adm inistracyjne i wym agające kw alifikacji fachowych objęli niemal w yłącznie Czesi, Słowacy oraz znacznie m niejsza liczba Węgrów, Niemców i Żydów. W gospodarce poza rolnictw em przew ażali Węgrzy, Niemcy i Żydzi. Domeną Rusinów pozostało rolnictwo. Taki układ stosunków był zarodkiem istotnych kon fliktów politycznych i ułatw iał oddziaływ anie zewnętrzne, zm ierzające do rozbicia państw a.

7. Stosunki w śród ludności żydowskiej kształtow ały się nieco od m iennie w obu częściach państw a. Środowisko żydowskie ziem czeskich związało się w ciągu m inionych stuleci z k u ltu rą niemiecką i przyjęło na ogół język niemiecki. W pewnej m ierze prowadziło to do asym ilacji

M Tamże, sv. 37, tabl. X IIb; sv. 146, tabl. 5. “ Tamże, sv. 37, tabl. XIV.

·* T im ż e , sv. 9, tabl. IV. •7 Tamże, sv. 23, s. 132.