SAMVELI
SPRENGEL
VIRO NOBILI
E R V D I T O E T I N T E G E R R I M O
CONSVLAREM DIGNITATEM
/1. M D C C L r r I I I - UA L . A P R I L .
A D E P T O
* „ / 1
G R A T V L A T V R
S I N C E R V S.
P
raeclaris natum efle atauis, non ultima laus* . *
eft,At maior, propriis meritis accendere taedam.
Quid? Si antiqua Patrum multo defella labore Somnum tantisper capere atque quielcere
, vila
Euigilans, recreata nouo Iplendore refiirgit Gloria? Nae! talis duplo cenletur honore lure fuo dignus praeclari nominis haeres.
Addit auis propria virtute, nec accipit, auget Jpfe decus, Patriam mandat reuiuifcere fa
mam.
Hoc t i b i contingit, v i r care Deoque
bonisque, Vt noua progenies antiqui flemmatis elles.
O quam mira vices hominum fapientia mifcet!
Nos
Nos te SPRENGELIDEM generofo (anguine natum
At Patre a teneris, eheu! iam nouimus orbum.
Non t e diuitiae, non ambitiofos honos, nec
Blandus amicorum fauor, vt nec cura parentis, Nec fors, nec torus, nec auita memoria fecum Ad Procerum EJbingae noftraefubfeUia ducunt.
N il? Quid enim? Virtus, quae praecellentior omni elt,
Quod coecas hominum confaeuit fallere men
tes.
Cun&is nota fides & rara modeftia, /an&a
Relligio, laborimpiger&mensomnibus aequa, Non fucatus amor, patientia & officiofus
Nulli non animus, pietas, fapientia do da.
Haec t i b i conciliant animos procerumque plebisque.
Annuit,
Annuit, & Patriae Patrum luflragia teftis
Ipfe regit fammus rerum moderator, ut omnes Elie bonis iufto fiia tempore praemia credant.
Viue igitur, dilecte Deo, cum pace beatus, (Manfaetis terrae tandem poilesfio certa eft)
Viue Deo, confide Deo, veftigia iufti
Clementisque Dei femper preme, /perne ca
duca, Coeleftes imitare Dei fidosque miniftros, Dilige, quos Is amat, fis amabilis illis.
His vigilare diu no&uque eft vera voluptas, Et laeta cum mente dato fibi munere fungi.
Praemia fi defmt; Satis eft mens confcia redi.
Viue diu Patriae, reuirelcat gloria Patrum TECUm, nec defit (faxitDEVs!) aemula proles.
SPRENGEL1I redeant, redeant quoque tem
pora prifca.
