Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej
(21) Numer zgłoszenia: 408865
(22) Data zgłoszenia: 15.07.2014
(13)
B1
(51) Int.Cl.
B62J 1/00 (2006.01) B62J 1/02 (2006.01)
(54) Siodło dzielone
(43) Zgłoszenie ogłoszono:
18.01.2016 BUP 02/16
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono:
28.02.2017 WUP 02/17
(73) Uprawniony z patentu:
KULIG RYSZARD, Krosno, PL
(72) Twórca(y) wynalazku:
RYSZARD KULIG, Krosno, PL
(74) Pełnomocnik:
rzecz. pat. Kamil Kulig
22 48 6 5 B1
Opis wynalazku
Przedmiotem wynalazku jest siodło dzielone, posiadające dwa równoległe siodełka, przezna- czone do roweru turystyczno-rekreacyjnego.
Znane jest z europejskiego opisu patentowego EP 0091916 siodło zawierające dwa oddalone od siebie siodełka, z których każde może się wychylać niezależenie od siebie, wokół osi poprzecznej zgodnie z ruchem bioder i stawów biodrowych. Oś poprzeczna, wokół której obraca się każde siodełko jest utworzona przez ramiona elementu rurowego złącza w kształcie litery T, której pionowy człon jest umieszczony w oryginalnej ramie rowerowej. Ruch wahliwy każdej części siodła może być kątowo ograniczony. Z europejskiego opisu patentowego EP 00432278 znane jest siedzisko roweru posiada- jące dwa oddalone od siebie, równoległe siodełka, z których każde może się wychylać niezależnie od siebie wokół osi poprzecznej zgodnie z ruchem bioder i stawów biodrowych. Oś poprzeczna, wokół której obraca się każda część siedziska przymocowana jest nierozłącznie do kształtowej podstawy siedziska, która łączona jest z ramą roweru. Położenie każdego siodełka na osi poprzecznej jest usta- lane śrubowym elementem zaciskowym indywidualnie dla cyklisty. Europejski opis patentowy EP 0467541 przedstawia siedzisko roweru posiadające dwa oddalone od siebie, równoległe siodełka, osadzone wahliwie na złączu w kształcie litery T, przy czym pozioma oś jest rozłącznie mocowana śrubami do głowicy, która obrotowo połączona jest z pionowym słupkiem osadzonym w ramie roweru.
Konstrukcja umożliwia wahliwy ruch siodełek wokół osi poziomej i wokół pionowego słupka. Głowica może być osadzona pod kątem do osi słupka, a słupek suwliwie do ramy roweru na sprężynie tłumią- cej drgania.
Z opisu patentowego DE 108624 znane jest siedzisko do roweru z dwoma równoległymi, obro- towo osadzonymi na poziomej osi siodełkami zaopatrzone w układ resorujący i w środkowej części siedziska na osi ma sprężyny naciskowe podtrzymujące siodełka w pozycji poziomej, a w czasie peda- łowania przy podudziach rowerzysty.
Znane rozwiązania siedziska do roweru powodują uciążliwy i niepożądany nacisk na część podudzi i mogą powodować dolegliwości pleców i kręgosłupa pogarszając komfort jazdy.
Celem wynalazku jest opracowanie siodła dzielonego, które poprawi komfort jazdy rowerzysty oraz ułatwi wsiadanie na rower.
Zgodnie z wynalazkiem siodło dzielone posiadające dwa równoległe siodełka osadzone wahli- wie na poziomej osi głównej, w regulowanej odległości od uchwytu mocującego ze słupkiem roweru, charakteryzuje się tym, że ma łoże siodełka z trzpieniem i tulejką z zębem oporowym, oś główną, kor- pus zawiasu ze sworzniem łączący łoże z osią główną, oraz ma zespół oporopowrotnika osadzony na osi głównej i stabilizatory obrotowo połączone z trzpieniem, przy czym łoże w stanie spoczynku tworzy z podłożem kąt 45° do 55°, Sworzeń z jednej strony ma główkę z otworem, a z drugiej strony ma ze- wnętrzny gwint i nakrętkę. Oś główna ma część środkową z uchwytem mocującym i z zaciskiem śru- bowym, symetrycznie rozmieszczone dwie kształtki kwadratowe i dwie półosie posiadające na wol- nych końcach wewnętrzny gwint. Zespół oporopowrotnika ma pierścień z otworkami i wewnętrznym kształcie kwadratu, dystansową tuleję, sprężynę skrętną, której jeden koniec zaczepiony jest w otworku, a drugi w otworze. Trzpień ma końce gwintowane z kołpakowymi nakrętkami.
Rozwiązanie według wynalazku umożliwia grawitacyjne pochylenie siodełek w stosunku do podłoża pod kątem 45° do 55°, co ułatwia wsiadanie i zsiadanie z roweru. Zastosowanie włączanych ciężarem rowerzysty blokad grawitacyjnych i oporopowrotnika pozwala na ustalenie stałego podparcia podudzi niezależnie od kąta ich pochylenia w czasie jazdy, co znacznie poprawia je] komfort.
Wynalazek jest bliżej przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku na którym fig. 1 prze- stawia rzut perspektywiczny jednego siodełka, fig. 2 – widok z boku jednego siodełka w stanie spo- czynku, fig. 3 – widok z boku jednego siodełka w pozycji jazdy rowerem, fig. 4 – widok od spodu, z lewej strony siodła dzielonego.
Siodło dzielone według wynalazku ma dwa równoległe siodełka, łoże 1 siodełka z trzpieniem 2 i tuleją 3 z zębem 4 oporowym, oś 5 główną, korpus 6 zawiasu ze sworzniem 7 łączący łoże 1 z osią 5 główną. Siodło ma zespół oporopowrotnika 8 osadzony na osi 5 głównej i stabilizatory 9 obrotowo połączone z trzpieniem 2. Łoża 1 w stanie spoczynku tworzą z podłożem kąt 45° do 55°. Sworzeń 7 z jednej strony ma główkę 10 z otworem 11, a z drugiej strony ma zewnętrzny gwint 12 i nakrętkę 13 kołpakową. Oś 5 główna ma część środkową 14 z uchwytem 15 mocującym i z zaciskiem 16 śrubo- wym, symetrycznie rozmieszczone dwie kształtki 17 kwadratowe i dwie półosie 18 posiadające na wolnych końcach wewnętrzny gwint 19. Zespół oporopowrotnika 8 ma pierścień 8/20 z otworkami 21
i wewnętrznym kształcie kwadratu, dystansową tuleję 8/22, sprężynę 8/23 skrętną, której jeden koniec 24 zaczepiony jest w otworku 21, a drugi koniec 25 w otworze 11. Trzpień 2 ma końce 26, 27 gwinto- wane z kołpakowymi nakrętkami 28. Korpus 6 zawiasu obrotowo umieszczony na osi 5 głównej, z jednej strony opiera się o dystansową tuleję 8/22, a z drugiej strony jest zabezpieczony przed wy- padnięciem z osi 5 głównej podkładką 30 i śrubą 31 wkręconą w wewnętrzny gwint 19, jak pokazano na fig. 4. Do łoża 1 mocowane jest siodełko właściwe 32 na przykład z płyty PCV, na którą można nałożyć miękką, antypoślizgową nakładkę, którego położenie ustalane jest w przód albo w tył, w lewo albo w prawo w stosunku do osi 5 głównej, odpowiednio do indywidualnych cech budowy rowerzysty, w montażowych otworach 29, albo w lewo lub prawo, przez dobór długości tulei 8/22 dystansowej.
W stanie spoczynku, jak pokazano na fig. 2, łoże 1, pod wpływem grawitacji znajduje się w dolnym położeniu tworząc z podłożem kąt 45°. W tym czasie górna część łoża 1 wraz z trzpieniem 2 podnosi się ku górze wyzębiając stabilizatory 9 z zazębienia z zewnętrzną walcową powierzchnia korpusu 6 zawiasu, zaś ząb 4 oporowy styka się z powierzchnią korpusu 6 zawiasu. Wtedy naprężenie sprężyny 8/23 skrętnej, ustalone umiejscowieniem jej końca 24 w jednym z otworków 21 i drugiego końca 25 w otworze 11, jest tak, aby było najmniejsze. W takim położeniu siodełka nie przeszkadzają w wsiada- niu i zsiadaniu z roweru.
W czasie wsiadania na rower, rowerzysta udami naciska na tylną część siodełka przesuwając je ku górze, do położenia jak pokazano na fig. 3 pokonując powstające napięcie sprężyny 8/23 skrętnej.
Obniżanie się tylnej części łoża 1 wraz z trzpieniem 2 powoduje zazębienie stabilizatorów 9 z ze- wnętrzną walcową powierzchnią korpusu 6 zawiasu i zablokowanie obu siodełek w pozycji roboczej do jazdy, równocześnie ząb 4 oporowy oddala się od powierzchni korpusu 6 zawiasu. W czasie jazdy użytkownik poza naciskiem na pedały roweru pokonuje niewielkie siły wynikające z napięcia sprężyny 8/23 skrętnej dociskającej siodełka do jego podudzi, co polepsza komfort jazdy. Okładziny ergono- micznych siedzisk, zapewniające tzw. zaczepienie gałki stawu biodrowego, których nie pokazano na rysunkach pozostaną do decyzji producenta.
Zastrzeżenia patentowe
1. Siodło dzielone posiadające dwa równoległe siodełka osadzone wahliwie na poziomej osi, w regulowanej odległości od uchwytu mocującego ze słupkiem roweru, znamienne tym, że ma łoże (1) siodełka z trzpieniem (2) i tuleją (3) z zębem (4) oporowym, oś (5) główną, korpus (6) zawiasu ze sworzniem (7) łączącym łoże (1) z osią (5) główną oraz ma zespół oporopowrotnika (8) osadzony na osi (5) głównej i stabilizatory (9) obrotowo połączone z trzpieniem (2), przy czym łoża (1) w stanie spoczynku tworzą z podłożem kąt 45° do 55°.
2. Siodło dzielone według zastrz. 1, znamienne tym, że sworzeń (7) z jednej strony ma główkę (10) z otworem (11) a z drugiej strony ma zewnętrzny gwint (12) i nakrętkę (13).
3. Siodło dzielone według zastrz. 1, znamienne tym, że oś (5) główna ma część środkową (14) z uchwytem (15) mocującym i z zaciskiem (16) śrubowym, symetrycznie rozmieszczone dwie kształtki (17) kwadratowe i dwie półosie (18) posiadające na wolnych końcach wewnętrzny gwint (19).
4. Siodło dzielone według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienne tym, że zespół oporopowrotnika (8) ma pierścień (8/20) z otworkami (21) i wewnętrznym kształcie kwadratu, dystansową tuleję (8/22), sprężynę (8/23) skrętną, której jeden koniec (24) zaczepiony jest w otworku (21), a drugi koniec (25) w otworze (11).
5. Siodło dzielone według zastrz. 1, znamienne tym, że trzpień (2) ma końce (26), (27) gwinto- wane z kołpakowymi nakrętkami (28).
Rysunki
Departament Wydawnictw UPRP Cena 2,46 zł (w tym 23% VAT)
