• Nie Znaleziono Wyników

Einladung zu der den 6ten October zu haltenden ossentlichen Prüfung der sämmtlichen Klassen des Gymnasiums zu Bromberg

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Einladung zu der den 6ten October zu haltenden ossentlichen Prüfung der sämmtlichen Klassen des Gymnasiums zu Bromberg"

Copied!
42
0
0

Pełen tekst

(1)

í

n I a ծ u n g

չ

u ber

ben 6

ք

“։ October &u

Istenben

Prüfung

bet

fammtlicfjen

klaffen

b e

§

®i)mna|îumê

ju

ззготЬегд/

von Ж

Íl

(. I e r,

director.

|3

rom

br

r g.

bilieft in

ber 9)íiíílerf$en SJucbbriufereť.

1

8 3 7.

w Toruniu

i

(2)
(3)

üisguisitio p hilo sop hic a.

J^lirum videri possit

primo obtutu, quid sit,

cur

tot

saecnlis praeterlap-

6¡s

Graecorum

tragocdiis

adliuc

-

delectainur, et recenti semper

animo,

lànquam divina mentis

incitatione

commoti,

cas

pertractamus, praesertim

eum

vel

inter ineruditos constet, notiones, qui bps

contineretur

antiquitas, a

nostra

cogitandi ralione plane

esse diversas.

Attamen, quamquam totius

antiquitatis

mores in

alios

plane

inutati sunt,

quamquam

universa

mentis animique

cultura

aliam

sequuta est

rationem, tarnen

servatum

est aeternum aliquod,

et inexstinctuin, quod Platonis voce

tdeav appel- lamus,

quam

accuratius

indagare

nostris

praecipue

temporibus contigit

viris doctis.

Est

vero

eximia

pulcbritudinis species,

quam

Graecorum

artis opera

patefaciunt, qua perpetuo delectainur,

cujusque praeclaro

studio

ita

involvimur,

ut cura

et

sollicitudine, quas

vita quotidiana

tiberrime a

fiert, in intuenda

graecae artis

dignitate ct venustate

plane liberemur.

Quamvis eniin religiosa evanuerit veneratio,

qua Veteres

in con

- templandis artis opcribus fruebantur, ca

tarnen, qui bus

nititur

oblectatio, in vítam revocări

possunt,

non

qui

dem

sensibus

objectain,

sod cogitatio-

nis

vi

perceptam.

Nostrum

igitur est

operam dare, ut, cum

referam s

tudea

mus

poetis, aniversam

operis notionem, qnam ideám

dici

mus, per-

i

(4)

2

scruteront

et

singulárom partium

cum totius

operia ratione

arctissimum

vinculum

percipiamus.

At perraro adhuc

hujusmodi

studium!

In sin

­ gulis

enim haerere

viris

doctis

plerumque

gratissimum est. Quare

mi­

rări

desinamus,

cur membrorum

societas inter ipsa eorumque

conjunctio cum notione,

quam sibi

explicare proposait

poeta, tam

raro cogitation!

subjiciatur.

At vei

summa

judicii

acies

in singulis tantum abest, ut totius

operia vim

et náturám

intelligat, ut nimia

saepe

subtilitate et argutiis in-

ducatur,

talia

improbare,

qual ia

accuratius introspecta ration! operia

optime

respondent et

cum

eo

arctissime cohaerent.

At longe

diffîcilius

est praestantiam

operia, poetaeque

sapientiam intelligere, quam

argutis,

quae sibi

aliquis

ipse finxit,

argumentis

auctorem reprehenderé,

aliamque

ei

praescribere viam.

Hue

accedit, ut hac

ratione vel

summi poetae

ingenium superasse

videamur, cum nos potius

pietate

quadam

insignem

poetam aggredi deceat,

persuasos,

ilium

non

temere

aliquid instituísse.

Honestius

enim est ante

omnia

de no­

stra

judicii

acie

dubitare, si

forte hue, vel

illuc offendimur,

quam

in improbando sagacitatem suam

ostentare.

Non

hoc tetigissem, nisi

nostris

temporibus viros summáé aucto-

ritatis

et optime de

Gracorum

literis

méritos

vel in explicando Sophocle in

hane

improbandi

et

corrigend! vanitatem

incidisseviderem. Hujusmodi

subtilitatem respuenti

mihi

nihil

in

sequente

disquisitione

erit

potius,

quam

ut tragoediae praestantiam

et

poetae

in explanando opere sapientiam agnoscam et intelligam.

Omnium antiquitatis

tragoediarum

vix ulla

reperiatur, cujus ratio

et consilium

accuratius verbis exprimi possit,

quam Aeschyli

Eumenides,

ultima

tetralogiae

fabula,

quae animam tristitia et

horroré

commotum,

(5)

quibus in Agamemnone et Choephoris

scelerum

gravitate, animique impe

­

tu

erat afFectus,

ad

tranquillitatem revocare,

et

sedare studet. Eumé­

nides

igitur non

ut

antecedentes tragoediae

infinitum

relinquunt

certa­

men,

sed

spectators

mentem plaçant. Jam

vero,

cum animi dolorem Agamemnone

et Choephoris

commotum,

delinire

stud

en

nt

Euménides, ne- cesse

cum

antecedentibus

arctissime

cohaereant. Est igitur

Eumenidum

facinorum

culpam cum

jure

eorum

pensitare, qui

ardentíssimo

animi

im­

petu incitați

scelus

commiserunt.

Quapropter in judicium

vocantur

pariterque accusantur

scelera uxoris,

quae

marîtum

fraudibus irretitum interfecit, et

filii,

песет patris

sororisque vexationes

matris

caede ul-

ciscentis,

Apparet igitur

sanetitatem

matrimonii

et

filii

erga

pattern pieta-

tem esse opnosita, in quorum

certamine Eumenidum versatur

fabula.

Quare quum

nascatur pugna, utrum

Orestes, unions

tot

ius

Pelopidarum

- gentis superstes

sit

daninandus an solvendus

et

aeque

de

summa matrfc-^

cidae culpa

ac de

ultoris jure disceptetur,

non homines

controversial«

tollere possunt, sed deorum

arbitrio reliquendum

est

judicium.

Dii igi­

tur ipsi

inter

se certent

et

suam ipsius rem uterque sibi vindicet necesse videtur.

Certamen vero,

quod

Eumenides apud

Aeschylum

ineunt cum Apolline respondet

gravi illi bello,

in quo priscae

vetustatis

Dii, a

Jove

devicti

et imperio, quod

diu tenebant,

privați

sunt.

Jovis autem,

quam

de

antiquîssimis diis reportavit

victoria,

mentis

simul et

institutorum

e

ratione et

libertate profectorum

est victoria

de

naturae

viribus iisque

omnibus,

quae ex innato quodam appetitu

oriuntur.

Fabula nostra

hanie

notioncm universalii optime

illustrabit.

Eumenides Orestcm

agitant

propter caedem matern am, отцеhujus

sceleris piaculum

respuentes.

Apollo

vero

non ignorans,

se

ipsum

infe-

1

*

(6)

— 4

licem Orestem

ad scelus

impulissc, cum furiarum manibus cripcre

studct.

Expelí il igitur diras

et saevientes

Deas, quae

Apollinis

contaminant

tern- plum.

Orta inde de

Oreste

controversia Euménides se nunquam socle-

ratnin

niatrocidam esse dimissuras

jurant,

Apollo

se

exagitatum crucia­

libus

liberaturum despende!.

Euménides

tuen

tur summám ínter

matrem et íilium necessitudinem,

quae e

naturali fonte,

procreationem dice, originem petit,

et

violafam illant

conjunctioncm ulciscuntur, Apollo contra

non

ignorans,

unde

formidolo- sum

consilium cepit

Orestes, cum contra

Eumcnidum vexationes

défen­

dit. Ipse

enim Deus Orestem

impulit

in turpissimam

patris

caedcm

vin-

dicandam.

Matrimonii igitur sanctitate

commotus vindex cxstitit. At

matrimonium,

quum a libera

volúntate

proficiscatur et voluntario

par­

tium amere

contineatur, non

igitur naturae sed h

omínam

arbitrio debeat

originem,

ab

Apolline,

honcstissimac

conjunction's antistite, defenditur.

Hue accedit,

ut

mulier

ad

matrimonium ineundum

nata in hac

uxoris conditionc

acquiesçât,

et üdém ergo

meritum sanctissimam sibi dicat legem.

Clytcmncstra

igitur,

quae

marito intcrnccato nefario con-

junetissimam

liominum

consociationem

impugnavit

poenam

a

Deo

ipso constituíam eflugere

non

potest.

Apollinis hortatu

matris

cardes

ab Oreste

patrata est. Clytcmncstra autem

ab Eumcnidum

ira et insecta- tione

vacat,

turn, quo ni

am non

de a morís conjugalis violatore faciunt judicium,

turn, quod

Clytcmncstra

a

filio necata

Eumcnidum imperio jam

sublata est. Mors

enim furiarum vexationibus finem

imponit.

*) Hine

grave

illud inter Apojlincm

et

furias

certamen.

*) Hoc sensu respondent Eunienides Minerváé interrogan

ti :

Kal тto xtccvovtl лov то тт'рца tус yvyyç;

"Orto v то yaiÿsiv /utfía/лоѵ rò/Li^erat.

(7)

Jam

vero cum

de

Oreste damnando

et

solvendo

pugnam inèant Apollo et Euménides, et Orestes

patris песет

ulciscens

in impietatis

crimen

incidentDii queque cortantes non

culpa

carent,

cum

neutereorum op-

positum

sibi jus respiciat,

sed

temere

quisque propositara suum

prosequa- tur. Eumenides

enim

ad pietatem

foedatam iratum attendentes

animam, nihilcurant offensam matrimoniisanctitateni, qua commotus

Orestes matrici-

dium patravit. Quarejure illis

objieimus, Clytemnestrae

contra

maritum

facinus

ab iis negligi.

Jam vero

cum

de pristine uxoria crimine nulle

modo

cogitent sententiam

paulo cupidius

ferunt

una

tantum

parte

audita.

Non

ea igitur

vacant

culpa, quae

semper

nos

vexare

sólet, ubi

neglecta

altera parte oppositae parti solam

tribuimos

auctoritatem.

Apollo au

­ tem matrimonii

custos

declarat

Clytemnestrae

песет

fuisse

justissimam.

At

non satis reputat,

filium fuisse,

qui

poenas

a matre petierit, et hoc modo justitiam in

vindictam detorsisse, unde

novum

exortum

sit

crimen.

Pariter

igitur

eulpae

ac

Eumenides Apollo

particeps

fit,

Orestis

causam dicens,

ncglecto

plane pietatis jure.

Hoc modo certamen inter pugnan­

tes

inextricabile

videtur, cum Apollo

aeque ас

Eumenides

tenacissime propositum

suum consequantur, utroque certantium

jus

et

auctoritatem alterius funditus aspernante.

Quae cum

ita sint, nunquam Orestes culpa

posset liberări,

nisi summa

divinae

legis exstaret auctoritas, quae

oppositas

sibi leges ab

Apolline

et furiis defensas ita exaequare sciât,

ut ipsa, ab

omnipartium studio

aliena, utriusque partis agnoscat

jus ideoque

inter

acerbe

dimi-

cantes gratiam componat.

Minervae igitur

quam felicissime

poeta

partes

imposait

Orestem matricidam et patris vindicem absolvere crimine

et

ita demum

sederunt

seriem

in atroci

Pelopidarum

gente terminare.

Tum enim

Minerva divinae mentis et

sapientiae

particeps,

turn propter summám humanitatem et benignitatem omnium aptíssima ost,

Ť

(8)

6

quae deliniat

dolorem

animumque

sedet. Hanc

divinae sirpientiae

cum

benignitate

conjunctionem

praeclarissime poeta

nosier,

cum Graecorum

my-

thologia niteretur, in Minervae partibus ante

oculos

animosque nobis

proposait. Nonne in Minerva

Graecorum

intuenda imago

nostro

ob ver- satur animo,

quae

pugnantia secum

frontibus

adversis complectitur ?

Minervae

praesentia igitur

statim imago

quaedam non longe

pc.

tita in animam nostrum

incarrit, quae

opposita

sibi

amplectens

summám divinae

legis

notionem

nobis

excitat.

Summám vero

dicimus

legem

et auctoritatem, quae certantium partium

jus deligentissiine perpendit et in

agnoscenda utriusque ratione summam sese exbibet

justitiam.

Ñe­

que

ignorat

Apollo

divae

virginis

praestantiam et Orestem ipse

ad

Minervae

templum

Athenis rejicit. At judices,

ad quos gravís

­

sima

illa causa confertur, necessário

inter

liberandum et damnandum Orestem

fluctuant

et

inter pietatis et

matrimonii

laesi crimen

ancipiti Marte

pugnant.

Jus igitur per se

spectatum causam Orestis controver

­

sia decidere

non

potest^ quippe

quum

jus

et injuria

medium teneant.

Minerva

igitur,

quae, sine

ira

et

studio, virtutem sibi oppositarum

hone- statis legum

perspicit, clementine benignitatisque momento

causae dis­

crimen facit. Divae enim virginis est Orestem furiarum

vexationibus eripere

et cruciatum ejus

animum delinire.

J

Quo

lubentius autem Apollo Minervae

adnuit

benignitati,

eo

sae- vius earn increpant

Eumenides, cum

sese contcmni

existiment, ñeque

noctis filiabus

divinae

clementine agnoscendae sit potestas.

Quid igi­

tur?

Beam ips

am, quae

auctoritate

sqa reum absolvit,

atrociter

adeunt,

et quam

sibi

contumeliam

consent

Orestis liberationem

ulcisci

student.

Furiarum autem

exacerbado

candidam et intactam virginem

adtingere

non

potest, cum

aliis

legibus obediatMinerva, quam

Eumenides,

Quam-

vis autem

Dea

ipsa furiarum

iracundia intacta

maneat, tarnen

futorem

(9)

terram, beatam honoratamque sedem

Athenas, miseriae et

detestabili pesti sese

praedae

daturas

jurant.

Quemadmodum

vero

in

liberando Oreste conjunctissimam sapien- tiae et

justitiae cum

benignitate societatem

in medium

protulit

Mi

­

nerva, eodem

modo

jam

iratissimae Eumenides,

din

pertinaciter

re- conciliatione

denegata,

divina Deae

mente

devincuntur.

Ita

in

Minerváé

sedem,

cui

mala

minitati sunt funesta benigne excipiuntur.

Minerva eniin ingeniosissime Eumenidum, quod persequutae

sunt, agnovit jus,

casque cum

dilectessimis

Athenis reconciliavit.

Hic laeto

animo acquiescimus et e

pertinacíssimo discrimine ad

beatam

revocamur

pacem

et ad mentis excelsam tranquillitatem, summám

eorum,

quae quis e

verae tragoediae

studio

sibi parare potest.

Experti sumus

to

tins inter

Apollinem

et Eumnides

pugnae ratio-

nem

et quomodo finem ei imposait

poeta explicare, id

potissimum

ani

­ mo

reputantes,

ut tragoediae nostrae,

quibus

contineatur, notiones

uni

­

versas intelligamus.

Jani

érit secundan

partis

Aefchyli

tragoediam

pau

­ lo accuratius

indagare, ut

apparent, quam

sapientei

* poeta

omnia institue

­

nt

et

quam

mirifice singula quoque univers

ae,

quam

exposuimus,

ration!

tespondeant.

Prima

pars

tragoediae Delphis,

altera Athenis

agi tur.

Praefatur

Pythias sacerdos, Apollinis templum

vaticinandi

causa

ingressura.

At

non Euripidis more agit

prologum,

qui

non

raro

extrínsecas tantum cum

sequentibus

conjunctus est,

sed

státím

rapimur

in medias res.

Py-

thiae

prológus enim easdem enumerat

* imperii vicissitudines

in

guber-

nando

oráculo,

quas

secundum mythologiam Dii ipsi erant experti.

Priusquam

enim

Apollo nactus

erat

oraculi imperium

terra et justi-

(10)

8

tia,

ad

pris

cum

Deorum

genus

pertinentes, antistiles oraculi ante-

cesseront.

Jam

templom

ingressara

farias

conspicit Pythias et

terrorc

por­

cossá Apollinis

aedes

statim tanta

corporis

atleci

io ne relinqnit, ot

nec viribus

prae terrore

valeat, nec

perterrita

pedem ferre

queat.

*

) In ma­

ximam pertubationem conjecta verbis

nobis

depingit virum

cruoris hu­

man!

guttis respersum et

manus

sanguine

recenti stillantem.

Hunii ja- cent

furiae, quibus

appropinquare periculosum est, odiosam

ex oculis Stillantes

vim et

tali vestita indutae,

qualem nec

ad deorum

simulacra in sacrificáis

afierre fas

est, nec ad

hominum aedes.

**)

Sapientissime poe­

ta

hoc Pythiae,

quo

percutitur, terrore furi

arum vint

expressit

et insig-

nitam

earum imaginem

ad

animum

nostrom retulit,

quae

iis, quae

sen-

sibus

sunt tradita

et impressa

longe autocollant.

Quemadmodum Horne

­

ros, verae et perfectae

poeseos

princeps,

quam pulcherrimam

nobis

ante oculos ducit Helenám

ita depingit,

ut

animi affectum perspiciamus,

quem

s en ib us

Trojanis excitaverit, apud Aeschylum,

eorum,

qui

audiunt animi

permoventur, cum

depingantur

Eumenides

taies, quai

es vcl durmientes horrendo adspectu

Pythiae

incubant

terrorem. Scena

laúdala

simul

au­

dítorom animi ita sunt

comparați

ut tragoediae nostrae postulat

tenor.

*) Eumemd. V. 33—

37.

**) Conf.

t, 46՜՜ 56-

Jam

pro

ratione fabulae nostrae

postulatin',

ut, Eumenidum ima­

gine conformată,

earum

adversarias Apollo

prodeat in

scénam,

quem perterrita Pythias invocat, cum lustrare et

purgare valeat. Apollinis

praesentia pertúrbalos animus quodammodo

s

ed

atur.

Indescribenda furiarum

natura

indignabundum conspicimus

Deuin, qui

ab

earum causa plane

abhor

­

re! et totus

se

Oresti dédit liberando.

Odiosee igitur

Apollini

(11)

puellae vetulae

noctis filiae omni

cum

düs

hominibusque

commercio

ex­

clusão

sunt. Jam

Orestem ad Minerváé

templum proficisci jubet

Deus ipse, quem

non fugit

se non habere facultatem Orestis expiandi.

Hoc

modo

ad Minervám

relegamur,

quae

hiñe animo nostro gratiae

reconciliatae

auctor

obversatur.

Jam

vero cur dormientes

finxerit Eumenides poeta

magni то

-

menti videtur.

Nonne

oblivio doloris,

qua tarn

diu fruitur

Orestes, quam in

Apollinis

templo

versatur,

furiarum

somno declaraturi At

simul

earum

impotentia indicator sopore, quo invitae vincuntur, quippe

quum

animi cruciatus

sedentar cum

Deum

precibus

adeat

homo. Supplex ad

Apollinis tutelam confugerat

Orestes.

Poenitentia fractus autem

furia

­ rum

vexatíone solutus est.

Orestes

igitur, cum ad templum supplex

accedat,

summo animi

ardore, quo

totum

se

dedidit

Deo tutori,

furiarum

iram consopivit.

Simulac

tem­

plum

rcliquit, inexorables Done exsurgunt et

Orestem flagitant

propter

caedein maternam. Clytemnestrae

umbra furiis dormientibus exprobrat

quod

passae

sint

matricidam

aufugere.

Aeschylus scena laudata,

ut in

antecedente,

quam

exposuimus, eos, qui

in

mente ipsa

animoque

vigent

aflectus sensibus admovit. Quae

igitur Clytemnestra furiis crimini dat ad Chori ipsius conscientiam referenda

sunt, Clytemnestrae enim umbra

Chorum excitat, ut

pristinain, quain

Orestis

precantis in

templo

prae-

sentia

represserat

iram, de integro

e

(fundat.

Clytemnestra

vero furiis exprobrante

sose

esse

neglectam

aeque furiarum

ac Orestis poeta declaravit

conscientiam animique affectum.

Nam

Clytemnestrae

umbra

furiarum

somno

offensa

speciei simul furiis per som

num oblatae

habet

vim.

Expergiscentes

vero

furiae

renovatam

contra

Orestem iram

nobis declarant, Oreste autem templo,

quo furia-

2

(12)

10-

rnni

saevitia

vacabat,

decedente,

Clytemncstrae

umbra

statim propter oblivionem exprobrat

Eumenides.

Quo

simul renovatum

dolorem Ore-

gtis ac furiarum

contra

matricidam

revocatam

saevitiam nobis

depinxit poeta,

Clytemnestrae objurgationem

excipit

Chori canticum,

cujus

ve-

hementiam nobis frequentes versus

dochmiaci

exprimant. Modo

sese

ip- sas increpant,

modo se ab

Apolline

delusas

queruntur. Non sine

causa respiciunt

furiae ad Deorum

ordines

sibi

oppositos. Apollinis

enim et furiarum

certamen

ad

pugnam

inter

Deos vetere actate

et

genere

et Deos

ex Jovis

familia

esse

referendum

jam supra

exposuimus. Qua-

propter Apollini crimini

dant eum, cum

juvenis sit

nоvus que

deus, vete- res Deas

proculcasse

deorunique contemtorem

et parentihus infensum

eum dicunt. * **) ) Eumenides

ex antiquiore deorum ordine

eas tantum

tu- entur necessitudines, quae a

natura ipsa

proficiscuntur.

Harum

inter matrem et liberos

conjuncție gravíssima

est, quae pictat is vinculo con-

tinetur.

Hanc

illaesam

servare necessitudinem

laesainque

ulcisci

solum dicunt

jus et

fas, ñeque

possunt,

quin Apollincm, matrimonii oflensi

ul- torem, omnibus

contumeliis

vexent.

In vindicanda enim necessitudine in­

ter cônjuges fraudulenta

caede contaminata nihil nisi immanent sibi ab Apolline illatúm

intelligunt

vim.

*) Eumenid. v. 145

149 et

v. 164

—166

gravisshùa

verba:

Пара vófiov &eãv ßpót sa ¿lèv rítov, ПаЛаіуеѵеіі âi Mo iças tyô-íaas-

**) Eumenid.

v. 156<157.

Furiae,

matrimonii rationis

et dignitatis plane

expertes, quippe quae

mutua

volúntate nitatur

ex

animique

consilio

originem

petat, bebe-

tes

sunt ad

intelligendum

jus

Apollinis. Recentiorum

deorum

potestatem

violentiam

nefariam vocant. ••)

(13)

Ac

ne quis puiet

temere nos notiones explicasse, quae

non in

mentem venerint poetae

sequentem

scénam paulo accuratius

indagemtis cum caque loca conjungamus, quibus

potissimum

oppositarum partium

náturám

evolvere possumus.

Apollo

furi a

rum

saevitia

abborrens templo suo

cas

expellit,

et

illo se

conferre

jubet, ubi exercentur

vindictae capita abscindentes,

übi

jugulationcs,

ubi mutilatio, et

lapidatio.

Poeta

exquisitissima

humanae crudclitatis

exempla coacerva

vit, quibus tum

furiarum rabiem,

tum

Apolli- nis declararct

indignationem.

•)

Jam

utraquepars

tenacissime ad

jus

su- 'um

provocat.

Quare

Choro

objurganti, quod

oráculo ma tricidam

prae-

scripserit, respondet

Apollo: Pa tris

vindictam eimandavi

*) ** *

) non in

matris

eaede

immorans. At turn recentes Deos

sancti

matrimonii

custodes

in­

vocaos

furias aspere

interrogai

: Quid cnirn? Nonne

par sit, mulierem, quae marit

urn occiderit a

prop

in quo

mutua

perimi

caede? Tum

sane ni

­ hil valerent

quae

sub adspiciis

Junonis

et Jovis junguntur

foedera con-

jugalia. Tori

enirn consortium

marito et

uxori

sacrum esse debet et ipso jure

jurando sanctius colendum,

***

)

Toiãuia Ժ groetv ot veâreșot &eoć KçaxõvvTSS то nãv ôíxas пЛеоѵ.

*) Eu'menid. v.

175 —

180.

**3 V. 194 Chorus : “Eypi¡aas (Saxe x Sv £ evov ¡іт^трохтоѵеТѵ.

respondet Apollo

:

’E'yç^aa noivas tou naxșSs пе'рлрас тіруѵ;

***) Eumen. v.

202.

203 Apollo dielt :

yáç>; yvvaixos “¡tis avS ça voaipíoy

Oùx ùv ye'voiâ-

о

ita

տօ

s av&e'vrys

(fôvosj

'

Sic euim

legendum. Secundum versum nonnulli choro

tribuunt,

ut

Pauw.

Abresch.

Glaeg,

Both.

Schwenk.

Wellauer,

ita

ut sensus

тегЬогищ

hic

fit:

2 •

(14)

12

Jam

relinquunt scénam Eumenides

et

Apollo. Scena

Delphis A- thenas

transfertur. Quo exemplo

nobis

perspicuo

probatur

пес tempo

­

ris

unius diel

angustias

пес loci terminam

immutabiles Graecis

fuisse leges. Observarunt qui dem

eas plerumque,

sed

non nisi

externa

rei necessitate

ducti. Quod

praeclare Aristoteles in libro

de

arte poetica mihi

indicasse videtur, ubi de

temporis

spatio,

quo tragoedia difiért a

carmine

épico, pauca

exposait. (cap.

V.) Tragicorum

praecipue

auda- cissimus Aeschylus illas

ex externis

causis

desumptas

leges excessif.

In

Againemnone enim

constitutum

termi

num temporis scenici, in

Eume-

nidibus

loci

angustias excessif. At quid amplios addam,

cum

jam Lcs- singius

in

sagacíssimo libro,

quae temere

de

unitate

temporis

et

loci a-

pud

Graecos

erant concepta plane removit. (Lessings

Dramaturgie

1

p. 361.) Quomodo scenicam mutationem instituerint

Graeci

doctissime

demonstravit

Ottfr. Müller

in disquisitione,

quam nostrae

tragoediac interpretation! addidit. Լ Über die äussere Einrichtung der Eumcniden p. 106

107.)

Orestes

in

templo

Minerváé conspicitur,

ubi supplex Deae sima-

Quaestioiû

Apollinis

noudttm finitae Chorus

per

occupationem occurrit.

Apollo

interrogat: Num

inulieris,

quae suum ipsa

maritum

ohtruncavit

?

Chorus autem interrogationem

interrumpit sentential

Ñeque ejus

caedes a

consanguíneo

perpe­

trar!

debet. Sed ratiocinatio talis

furiis plane

aliena est. Concéderont

emm

quo- dammodo Clytemnestram

jure

esse necatam, et

propinquum tantum սէ

caedis auc-

torem vitupéraient. At tali

distinguendi subtilitate Chorus abhorret,

nihil respi-

ciens, nisi vim Clytemnestrae a filio illatain. Optime vero

ad

Apollinem quadrat

«ententia, si versusconjuncți

leguntur.

Apollo

enim matrimonii

sanctitatemexponere

vuit,

et

oratioHcm suam

hiterrogatione

orditur:

Nonne

par est,

mulierem quae ma

­ ritum

occiderit, a

propinquo

perire

?

Défendit

igitur

legem,

qua

famíliámturpissime

ab uxore

laesam,

ab

ipsius famíliáé parte

p

uniri fas

sit Tum ad

matrimonii tran

­ sit

notionem.

Hanc

lectionem

sequuti sunt

Staid. Heath.

Wakefield. Schütz.

Ottfr. Müller.

(15)

lacrum veneratur.

Paulo post furiae

cum con&equuntur, quae initio qui-

*leni

Orestem

o

culis

nondum

conspiciunf, sed

ex vestigiis

sanguinis

cum

hand procul

abesse

conj'iciunt. Procul

est a

nostro

consiliu Chori can- ticum ingens

accuratius indagare. Peculiarem desideraremus disquisi-

tionem

ad intelligendam

Chori

structuram,

et quam

mirifice

metra can- tici

argumento respondeant.

Ad

fabulam

igitur revertamur.

Coram Minerva Orestes accusatur, ñeque

non agnoscit Dea rei culpam.

Ab

Apolline

igitur

difiért, qui Orestis jus

prorsus

confirmat.

Minerva,

summáé

sapientiae et justitiae

praeses, ñeque supplicem Ore- 8tem propellere,

ñeque

furias dimitiere potest. Quare quum inter

Ore­

stis

et

furiarum

partes fluctuet Minerva

in neutram partem mover!

pot

­ est. Júralos

igitur caedium judices

legens consilium

in

sempiternum tempos

constituit.

Omnium antiquitatis tragoediarum

vix ulla

reperiatur, in qua poeta tam ingenióse fabulam ips a m,

cum

politico consiliu et omnino heroicorum temporum

rallones

cum temporis

sui republica

conjunxerit,

quam

A

es chyli

Eumenides.

Inter

orones constat, Aeschylum

quam

ma­

xime semper abhorruisse

ab

omni rerum

novarum studio

et alienaos

mores,

et

antiquam

honestatem summo cum

ardore

défendisse. Hoc

sensu tum

in

Persia,

turn

in

septum adversas

T h

eb as

tečte significaverat

Aristidem •), qui, honestissimus

antiquae strenuitatis

patronos,

Athenien- sium populi imperio

sese opposait,

ne ad furorem multitudinis

licentiam-

que convertereiur, Gravissimus autem veterum morum

custos

erat

Arco-

Ť

*) Ln

Persis Aristidis res

gestae imprimis

in

lucern proferuntur.

In

Septem

adv. The-

bas versus

de

Amphiarai justitia et moderatione

v. 574 ~

576

ab

omnibus, quiam- dirent.

ad

Aristidein

relati

sunt. (Plut. Aristid.

3. JBctClÅ. p, f

fß Hutten,

conf.

Ottf

r. Mülleri librum

laudatuiu p. 120.)

(16)

14

pagus,

judicium consulto

ita constitutum, ut

multitudis

potentiac

re-

■isteret,

•)

Gliscente autem populi omnium

rerum

potestate Areopagi

quoque

auctoritas Ephialtis lege fracta est, qua

de

gravíssimo

suo jure decedere

coactas

est. ••) At verisimile est, tempore,

quo Euménides ae-

tae sínt,

(Olymp.

80, 2) Ephialtis

rogationcm nondum

in

legem

esse

mu

­

tatom. Vix eniin poeta Areopagum dixisset

institutum

in s

empirer

num tempos

constitutum, пес

un quam

judicium illud esse

intcriturum praedi- easset, •••) si tunc temporis

Areopagi

auctoritas

plane fuisset debilitata.

Non fallimur, ut opinor, si Acschylum

magna

quidem

sollicitudine cruciaturn

*)

Quamvie non

in

dubitationem

vocarî posait,

quin jam

ante

Solonem

Areopagus

con՛

etitutus lit (Matthias de judiciis Athen. p. 142 —148 el Wachsmuth Hellenischв Alterthumskunde

1. 1.

p. 264)

tarnen

a Solone auctus et in consilium publicum mutatós esse

videtur,

cum antea fuisset modo judicium.

Plut,

in Solenecap.

19,

unde colligendum,

judicia de

causis

capitalists

jam

ante Solunis

témpora

in

Areo- pago esse exercitata. Res quibus praesidebal accurate enumcravit Wachsmuth I. e.

additis veterum

testimonii».

У) In

quo constiterit Areopagi,

quam Ephialte

expertus

est,

convenio, adhuc

sub

judie«

lis

est. Conf.

Plut. Cím.

15

Periel. 7

et ante omnia Aristot.

Polit.

I. 2,

9 p.

83 Schneid, et Diodor.

Ц, 77.

Ex

his lo

cis apparet, Areopagum onuiino esse

debili-

tatuin. Utrum vero homiciidii

judiciis

tunc temporis pri valus

sít,

ut contendertint Meier et Schümann in libro : Der attische Procefs p. 143 et Ľoekh Prooem. Ind.

Leet. Béről, bib.

1826 —1827,

an semper judicia de

causis capital

ibus exercitave- rit, ut ex dubio loco conjecit Forchhammer in disputatione de Areopago non pri­

vata

e.

t. c. nondum dijudicatum

est, quamvis

Boeckhii sententiae

asseutiar.

Conf.

ad

controvertiam Ciceronem de republ. 1, 27

( Ottfr.

Miiller l.

c.

p.

Ц8 not.

4.

Hermann. Lehrbuch

der Gr.

Staatsalter thümar

JT. 109,

6. Wachsmuth ILA. 1. շ.

p. 60. 61.

*/*) Eumenid. v.

435- 436

et v.

653. 654.

' Earai ôj xal то Àoinùv Aîyeim огра ту Ali dixaoxčv тovio fiovÁevtýftov.

(17)

ducimus,sed non ¿esperantem se tragoedia sua

populo

vorecundiam

sanctissi-

։ni

judicii adhuc

excitare,

id que in integrum

restituera

posse. *)

*) Frustra

fuisse Aeschyli Oppositionen! ronstat. Hanc

Perie]

is vietoriam

gravissime

«ane

tulit

poeta noster,

cum senatum

publicum,

qui

lolusadhuc multitudini«

furo-

rem coercer«, fractura

vi

deret. Quare jure víri docti deceptam

poetae

exspectatto-

“em domicilii mutationis causam fuisse acute conjecerunt (conf. Böttiger . Dit Furienmaske

p.

100, qui P°« Mugravium primus opinioncm illam argumentis сол- fi ri navit. Quem sequuti sunt Л. IՀՀ Schlegel. Vorlesungen über dramatische Kunst und -Literatur

1 p.

156 not, et

TVelker:

Die

deecMischt

Trilogie p. —

533 ulii uberius

rem traetav«.

Quantopere autem cordi fuerit

Aeschylo

Atheniensinm

animos ad

conscrvandam

pellere Areopagi auctoritatem, et omnino

ad moderationem

in república

gubernanda Eumenidum

fabula

invitare, tarnen

consilium

il

­ lád

arctissime tragoedia nostra implicatum

est, ut

per

se spectari ne- queat.

Est enim

perfect! poetae, si forte carmine suo praeter

delectatio-

nem, quam

spectat, animum

intendat

ad

rcmpublicam

moderandam, con

­

silium

illud

ita consequi,

ut

intrínsecas cum

ceteris

operíš

sui

partibus sit consociatum. Quod si ea, quae quis ad

praesentem

reipublicae

sta­

tura

vellet

referii, ita fabulae insérait,

ut

tanquam

in unum

corpus

rede-

gerit, turn primam

arti

poeticáé funditus satisfecit poeta.

Aeschylus

le

­

gi laudatae tam ingenióse obedivit, ut, si

vel

nulla

haberemus vestigia consilii, quod

in

republica ordinanda

prósequutus sit poeta, tarnen

nihil desideraremus,

cum omnia simul per se

pateant,

ñeque explication

* ex-

trinsecus .pétita indigeant.

Canticum Chori,

quod

laudatam Minerváé

orationem sequitnr

gra-

vissimum praebet

sententiac nostrae testimonium. Chorus enim

succen-

sensMinerváé,

quod Orcstis causam mandaverit judicio a Dea

constitute

primum exclamat: Nunc prefecto novarum legum

pravitas

antiquam

la-

(18)

— í

6 ——

befactat

potestatem,

si péssima hujus matricidae causa

vicerit.

Illustra-

tis delude,

quae ex legum

perversitate

nascantur,

mala ad

sententiam iranseunt Eumenides, quae summám

amplectitur eorum, quibus

singularis hominis et

reipublicae

continetursalus. Ñeque

vitám

licentiae

plenam in qua nulla legis verecundia, пес duro

imperio affliclam,

ubi omnia metu- as, laudandam censen. Medicoritati

Deus robur

proposait.

•) Quamvis his

verbis ad reipublicae conditionem

spéciét

poeta,

in qua

tempore fu-

erit,

quo

actae

sunt

Eumenides,

iis que

moderationem,

et

legis

verecun-

diam excitare studuerit, tarnen

per

se quo

que

apertae

sunt

sententiae et

cum universa fabulae

ratione optime simul cohaerent.

Non licet

nobis fusius

scribere

de hac consilii

politici cum

totius

operis ratione in­

geniosa

conjunctione,

quamquam

operae

pretium

esset singula pertractare.

Judicio

a Minerva

constitute Orestes

et

furiae subjiciuntur.

A- pollo praesto

est, qui duplicem personam sustinet,

turn testis turn

socii

igi- turque

patroni.

Ad Apollinis

aram supplex accesserat Orestes

et a Deo lustratus erat. (çjóyov

de rõi/ժ'* сую

xa&aç>aioç

se

ipsum dicit

Apollo.)

( De Apolline purgatore et

de

universo more sacrificio aliisque ritibus

expiandi

conf. doctissimam Ottfr.

Millier! disputationem

in libro laudato

p. 126

140.) Oresti causam

fuisse

maternae

caedis

coram

omnibus

*) Eumenid. v. 500-

Mrfx avaçxTOV ßiov, pýrt dtan.otovp.tvov Acvťayç. Havre pt'ato то xçâxo$ tito? anaatv.

Quihuscum

conjuugantur

verba

praeclara

Minerváé v. 660 —680

quibui

civi-

bui ínadét,

ut

reipublicae

formám colant, quae

nee

sine

imperio

sit, nee

unius

do

­

mination!

subjiciatur, ñeque ut

omnem

timorem ex civitate

ejiciant. Quis

enim

mortalhun, qui

nihil timeat,

justitiam colat. Hanc

igitur

judicii majestatem

since­

ro

animo reverentes salutare hujus terrae et

urbis

propugnaculum

habebitis,

quale nulii

alii mortalium generi

contigit,

ñeque Scythis,

ñeque

Peloponuesi

incolis.

Hoc

modo hune senatum constituo lucro non inservientem, verecunduin et seve- rum,

qui

semper reipublicae salutera

diligentissime

custodiei.

(19)

Apollo

testatur.

Controversiam

inter

ApoBinem

et

furias,

cujas viril et rationem jam supra

intelleximus,

subtilius adhuc et

ingeniosius, quam in

prima altercatione, explican!

partes.

€um

furiarum

argumenta

refellerit Apollo,

Minerva, Jovis filia

patris

amantíssima,

sententiam fért

in

fa­

verem Orestis.

Comparatul՛

igitur matris

caedes cum

măriți

occisione.

Optime

Chori,

quam

exposuimus

convenit

notion!, si

Oresti interroganti,

eur vivam

Clytemnestram, caede patrata,

non persequutus

sit,

responde!:

Ovx т)Ѵ o/u.ai/tog (jpeoros, óv xarixvavev.

verha, quitus

in

aperto est,

non

aliud

Eumenides

tueri

foedus, nisi

quod

natura

ipsa sanctum fecerit.

Apollo

contra ad

Jovem ipsum provocaos,

Chorum

acerbe interrogantem,

num Jupiter

ipse oraculum

de- derit, nullum

matri habere

honorem

fas

esse, refutat:

non enim

idem

est

mulierem occidi et virum

generosum

eundemque

regiis

sceptris

a Jo­

ve decoratum nefarie per

insidias

interfile).

Jam vero,

cum

ad

ipsum Jovem t

o

tam rem

rejecerit Apollo^ o- stendendum

est,

jus tum

esse,

quod

egerit

Orestes,

et re vera

Jovem vindictam jussisse. Quapropter demonstrat, quomodo

cum

Jovis

natura

et legibus concinat

Dei jussam,

quia

sanctiore jure

utatur

vir, quam muller. * **)

)

Quaecunque

in

medium Chorus protulerit argumento

refutan- tur

tandem

gravíssima cogitatione, non

matrem

esse

veram liberorum parentem, sed

in utero aii ea,

quae procreaverit

pater. Summum

autem esse

testimonium, non

matre semper indigere pattern, ut

prolesgignatur,

Jovis

amantissimam filiam Minervám, quae nunquam

a matre

sit

educa­

ta in

obscuro ventris

specu, sed

tota

a

pâtre sit

profecía. *

•)

Quid si-

*) Eumenid. v.

595

— 609-

**) Eumenid.

v.

627— 631 et praecipue

v. 632

636.

Патт}^ цеѵ ar yévoiT ãvsv HéÁaç Màçrtvs napi ctí ñcag 'ÖÅvfimov Zhós,

3

(20)

18

Ьі

velit

poeta,

apertura. Confirmat enira,

sanctius

esse

víri

jus, quam mulieris,

et illustrât simul earn vira

et facultatem, quae

ex

sua

ipsius potentia ad procreandum apta sit,

cum non alia quadam

naturae vi

e-

geat

adjumento. Nonne

igitur

omnino

mentis de

natura

victoria

cogita-

tione ilia

explicata est?

Nonne

mentis motus

et actio

spontanea,

quae

non aliunde petit

materiam sed

aniversam procreând!

facultatem

in

se

in

­ sitara habet, ingeniosa

illa

in

Minervám provocatione

signifícala est

?

Jam intelligimus,

cur per

liberam Minerváé voluntatem

absolvitor Ore

­

stes,

quippe

qui obtemperaverit

Diis

Olympiis, quorum

summa ratio

et

potestas

in

Minerva

conspicitur, quae

a

Jove

solo nullaque adjuvante

naturae

vi et státím perfecta in lucera prodiit.

At

quomodo furiis

eripitur Orestes ?

Judices

a Minerva consti­

tuí!

inter damnantes et absolventes pariter divisi sunt. Ñeque

injuria

fluctuant suffragia, quippe

quura hominum arbitrio, qui

nihil nisi

s

c

élus scelere

vindicatum et familiara familiae

parte

laesara respiciant,

culpa

par

sit juri,

quod

defenderît Orestes. Minerva, ad quara confugerant

partes, sola controversia™

disceptare

potest. Jovis

filia,

quae

non ma-

tri

genitrici

originem

debet, ipsa virgo

sempiterna, ex recentiorum

Deo- rum

ordine, calculum

pro Oreste

absolvendo adjicit.

Hoc

modo ñeque non

agnoscit furiarum

jus, sed sanctiorem censet necessitudinem, cujus caput

est

vir,

quam

earn, quae a

natura proficiscitur,

et mulieris

viribus

nititur. *

) Minerva

igitur,

cum sententiam

ferat in favorem Orestis,

ju-

Ovâ' tv oxóroiai VTjâvos те&ращіеѵу,

’_z4àX oiov tçvoç ovti? âv т exo i ’&eos.

*)

Eumeuid.

т.

704

—713, ubi

Minerva,fpostquain suffragia tolerant Judices, renunciai,

Orestem vicíese,

cum

calculi

pari numero accusatori et

reo fu

érint. Suam ipsius declaran» sententiam addit:

To ծ' à çaev aîvéâ navra, пХтр yàfiov xv/êtv,

*Ллаѵи xctpta (ľ ti fil xõv narçós.

(21)

stitiae

custodem

et clementissimain

sose

exhibet

Deam. Furiae igitur non

ejiciuntur,

sed earum

agnoscitur potestas,

sed talis,

quae

menti i-

deoque

sanctiori

et graviori subjicienda sit

imperio.

Sed

non sponte

cedunt Euinenides,

quia

se contemplas

existi-

mant,

et

nulláin admittunfc sceleris lustrationem. Quare

exacérbalos

fu-

rorem

suum

in

Minervám eíľundit Chorus,

et,

rabie

correptus,

Athenis

nbxas

immanes horrendasque in terram

redundantes minatur. *) Saevi-

tiae furiarum Jovis filia maximum opponit moderationem

et benignitatem.

Пас vero

eximia

humanitatis specie Minerva furl is longe

superiorem

se­

se

exhibet, et

quodammodo

futurae cum

iis reconciliationis spem

jucun- dissimam

exprimit.

Minerva enim

intelligit,

turn primum

ipsius

regnum

esse confirmatuin, cuín

Eumenidum

natura,

quae pariter

ас ceteri ex

antiquo Deorum

genere

Olympiorum

menti

adversatur, permutetur in

he- nevolentiam erga

Minervám

ej

us que sedem

excelsam,

Athenas.

*)

Eumenid.

v.

748 — 760

et iteratum canticúm v. 773—

785-

**)

Eumenid. v.

761, 762.

Asserit Minerva:

Où yàç vtvixtjg&', ùàX июу^род díxif à À?)d-tog, oùx (i т ifiią cťdíV.

In

eețuentihus placabilem

se

praebet

Choro

ejusque

iram

lenire

studet v, 767

— 773

et v. 786

— 800.

***) Eumenid,

▼. 801—809 et strophae repetitjo v. 832—840-

Furias

contumelia

ob

ereptum Orestem contrístalas

Minerva

con

­ solator.

Non enim

cas esse

vicias

affirmai, sed paribus suffragiis cau­

sam exitum

esse sortitnm; **)

furiarum honorem igitur

esse imminutum.

At

non statim

Euinenides mili

et placato Minerváé animo cedunt,

sed earum

furor

iterum

prorumpit. ***) Attamen non

missas facit furias,

ne-

que

vi

eas

superat Jovis filia,

sed

assidua et suavíssima oratione,

qua immutabilem animi

sui benignitatem declarat,

furiarum iram tandem

per-

mulcet,

casque

Athenis propitias reddit. E

pervicacia et tenacíssima Eu

­ menidum oppositione

îngentem

mentis vim conjicias, qua

furiae, antea non

nisi maloruin

et exsecrationis causam agentes,

in

benévolas muta

­ tna sint.

Sic

Alhenarum

patronos

justitiam reconcilians cum h

umani

­

tate

omnia mala

a

terra Attica partim

propulsavit,

partim in prospera

vertit.

Olympii

reportarunt victoriain,

at antiquum Deorúm genus non

3 •

(22)

20

ejectum est, sed, cum nihil

venerationis ei

detrectaverint superi, in

ho

­ norem

restitutum est,

ut vel

ad

homînum

felicitatem

conducat et reipu-

Ыісае

prosperitatcm tueatur.

Si vero furiarum,

quas

Athenis immittere

conantur,

caiamitates

ac- curatius exploramus, perspicuum est, eus

turn mala,

quae

e

natura nas-

cantur,

*

)

tum

quae ab effrenata

profieiscanturlibidine

** ) amplecti.

Minerváé igitur victoria,

qua furiarum iram

delinivit,

mentis ralionisque dici potest

palma. Dum

enim sedem

in urbe Athenarum sibi

oblatam accipiunt furiae Minervaeque

contubernium, summám

hoc

modonobis

inter

naturaeviresetin

­ genii

agitationein

poeta

repraesentavit

concordiam,

et tanqnamimagine ex- pressit

cogitationem, perfectam

felicitatem summa inter

naturam

et

mentem, inter

licentiam

et severitatem

contineri

harmonia, ñeque, altera parte ne- glecta, alteram

posse

vigere

et

convalescere.

*)

Eumenid,

v. 775 —

781

et

antea

750

756.

**)

Eumenid.v. 820

~ 825, ubi cas

bbtestaturMinerva,

ut

libidinesnon

vinculis

expédiant

efijenatasque reddaut cupiditatea«

H. il O Ľ T S СПЕ Н

Errata

typographical

p, 3 l. 15 pro : matrocidae lege: mafricidae et pariter p. 4 Z. 4- F- 6 ?• 9 pro: deligen- tissime : diligentissime, P. 7 Z. 8 pro: minit ati : minitatae. P.7 *• 15 pro: im֊

posait

: imposuerit.

P. 8

b

25 pro

: totus dédit:

totum dedidit.

P. 13 not.

I.

3 pro: audi r ent:

audiverunt.

P.

16 Z.

շ pro:

mala:

malis, •?. 16 Z.

4

:

“ Quam

ingenióse autem Aeschylus, cum inter

antiques

et

recentes Deos

componeret gratiam,

et

in concordissima eoruin

conjunctione sum­

mám

reipublicae gloriam

et

salutem poneret, Athenas simul

illustrav.it

! Minerva

Athenarum

patronus

et,

ut

ita dicam,

universae

reipublicae

di­

vina vivaque

mens,

antiquissimum illud certamen

tulit,

et ita

Athe­

nas

augustom humanitatis

sedem renuntiavit,

ubi justifia firmam

cum

benignitate

contraxeritamicitiam,

et civium mores beatam inter

libidinem et rîgorem teneant

mediocritatem. Cum

in tanta

virtute reipublicae

re

­

sident spes, confidenter Eumenides

ornáis generis prosperitatcm Atheni-

ensium populo vaticinari possunt.

(23)

\ ՜

Հ

i г

- t

Ջ a I;

t e

6 e

r

i Ф t

über

baê

<Sd)uljaí)r 18

36/

37

.

w

Toruniu

a.

ßeßrgegenßdnbe,

<5фиІЬідфег

unt)

Serrer.

(g

r

ß

e klaffe.

Srbinariuê: director JMãiUr.

9

Stunben. 2ateinif$e

«Sprache.

a)

2

St. «£orag. Satt. L.

I.

1—

5. Epp. I.

1

20.

Odd. І,П.

1 —

12.

ȘProf.

Dr. Rempel.

b)

4

St.

De Divînat.

Ł.

c. 1

—40.

Cic.

de Off.

c. 1

—30

f

Խ=

tarifd) Sie

übrigen æùdjer unb Gapitel ftnb

furforifd) unb privatim getefen ivorben. Taciti

Germania

flatarifd). Annal.

Լ.

I.

c.

28

—III. c. 28.

Չ(ոքձոցԱԺ)

ftatarifd),

nadlet furforifd)

unb privatim.

2iufjerbem

ftnb nod) Sueton. vitae

v.

Galtgula bis gum ®nbe

gelefen

worben.

Sir. SftûUer.

c)

1

<3t 2ateinifd)e

Stplùbungen,

innerhalb

14 Жаден 2

freie

Arbeiten, in ber 3ten SBodje

ein Erercitium

unb in ber

4ten eine

metrifd)e %r=

beit. Sâmmtlid)e Arbeiten

mürben von

bem

Serrer gu <£)aufe

forrigirt unb in

ber

Stunbe recenftrt. 3m Oteft

ber Stunbe mürben tfjeitë @r=

temporatien gefd)rieben

unb verbeffert, tfjeité von ben

Sd)ûlern

freie La­

tein. SSortràge

über 2(bfd)nitte

ber

alten @efd)id)te gehalten.

d) 1

St.

Sat. Extemporalien. Serfelbe.

e)

1 St.

Satein. Siêputirùbungen

über

$l)emata

unb ®ried). Stellen, bie

von ben

Sd)ûlern

gu

$aufe auêgearbeitet morben

maren.

SDiít biefen

4

(24)

— 22

Hebungen

roedjfeíten

ßatein. SSortrage

übet

2íbf^nitte bet

alten @е[фіф(е

ab, auf тоеіфе (іф ble ©фйіег

vorbereitet

fatten. Serfelbe.

6 ©tunben.

®гіефі(фе

©prad)

e.

a)

2 ©t Semo|łl)ene5

oratio de Corona

§. 38 bis

§u ßnbe. Sbu=

cpbibeS

L.

I. c. 1

—37.

ȘProf. Äretfdjmar.

b) 1 ©t.

Römers Silabe

L. VI. v.

368 biS L.

IX. v.

430. ȘProf.

Dr.

Rempel.

c)

2 ©t.

Sophocl. Electra.

Antigona

քԽէսսքՓ.

Sie lebten 400 SSerfe

ftnb

privatim gelefen roovben.

SeSgl.

aud) Herodot. L.

ѴШ. unb IX.

d)

1

©t.

a.

©tplübüngen паф Sictaten,

гоЬфепШф

eine,

ju ^aufe von bem

Siebter

torrigirt unb in ber ©tunbe

recenftrtj

b. теігі[фе 83ег(ифе

an

ber Safet verbeffert. Sir.

buller.

NB.

Sie

ßrflarung ber Satein.

unb

©гіеф. ©фгір|іеПег mürbe

in

8a=

іеіпі[фег

©ргафе

gegeben.

2

©tunben.

4>ebraifd;e ©ргафе.

©rammati!

паф

©efeniuS.

8Son ben

unregelmäßigen Sterben

an.

Seetüre Gen.

c.

26—42.

©efeniuë’S Sefebud)

рое^фег Ջ

(;

eil 1.—

12.

©tűd.

Ps.

1—10.

Ueberfețjungen in baS

феЬгаірфе.

ȘProf. Dr. Rempel.

3

©tunben. ՏօսէքՓօ

©ргафе.

a) 2

©t.

%uffá$e, alle

4 55офеп

einer,

freie SSortrâge

unb @r!lârung flafftfd)er

Տ1ՓէրրՈ)6ր!ր.

b)

1

©t.

^>Î?xlofopl?ifcȘe

Șpropabeuti!. %)rof. Dr. SRõtfdjer.

3 ©tunben.

ȘPolnifdje ©ргафе in

2 Abteilungen.

A. gut bie.

üRationalpolen.

a) 1 ©t.

©rammati! паф

ȘPoplinSfi. Sie

Sebre von ben

Ș)râpoft=

tionen.

Sie

unregelmäßigen

geitmôrter. æon

ber Uebereinfłim=

mung

unb goíge

ber SBôrter.

b)

1 ©t.

Sectúre

: Ärafťcfľé profaifd;e

©djriften.

c)

1

©t.

grele

Ausarbeitungen,

alle

14 Sage eine, greier

mûnb=

lieber Vortrag.

%>rof.

SBilcgetvSH.

B. gür bie

beutfd;en ©фпіег.

а)

1

©t. ©rammati!

паф ÿoplinëfi.

Sie

©pntar

mit

SBeifpielen.

Hebungen

an

ber Safei.

(25)

b) 1

©t. Ueberfe^ung auô ©gumétfé îefebud)e,

2tem

Steile. S,

101

—143.

c)

1

©t.

©фгі^ііфе

Arbeiten

nad) Sictaten, тофепйіф

eine,

unb

типЬІіфе

Ueberfe^ung

aué bem

3)eutfd)en

tnê

ÿolnifdje. (geben

Garlé

XII.)

Serrer

rafomôti.

2 ©tunben. $ran¿ófífd)e

©ргафе.

1

©t.

Sectûre.

Sbeleťé

unb roíte

é

3 tf)eil

p.

419

500 unb

p.

273 že.

1 $ ®rammatifd;e

repetitionen. Extemporalien,

Hebungen im

mùnb* Ііфеп

2luôbru(fe. 2lUe 3

Жофеп ein freier ?luffa£

ober

eine

Ue«

berfeßung. Ser Unterricht

mürbe in

grangófif^er

©ргафе erteilt.

Serrer

Dr. Âùhnaft.

3

©tunben.

^Гаф emalii.

a)

2(ritf)metit Kombinationen. $іпоті(фег unb рофпоті(фег

2eí)rfa£.

©Іеіфипдеп nom

2ten bié

5ten ©rabe

excl. ЕагЬапі[фе

formel.

Un=

.

bcflimmte 2inalptif.

b)

©eometrie.

©tereometrie.

ЗВіеЬегфоІипд

ber

ebenen unb hierauf bie (рЬагі(фе

trigonometrie. ©tereometrifd)e

unb

trigonometrice 2lufga=

ben, теіфе gu

$aufe

gefertigt

mürben.

ȘProf.

2Siícgemêfi.

2 ©tunben. Tíngemanbte

59Zatí)ematil. Split,

Äatoptrif,

Sioptrit, 9%ефа=

nit. tí)eorie

ber

SBemegung. ȘProf. SSilcgemêti.

2 ©tunben.

@е(фіф1е паф ©фтіЫё ©runbriß

3tem theile. ©е[фіфІе ber neuern ßeit.

ՋՏօո

ber reformation

bié

gum

ГогЬатегіІапі[феп Sreiheitélriege. ȘProf. Dr. rótfdjer.

2 ©tunben. Геіідіопёипіеггіфі in

2 ЗІЬфеіІипдеп.

A.

Súr bie

Еѵапде^фѵегеіпідіеп

паф

Гіетерегё

фапЬЬиф. ©laubené=

lehre §♦ 125

bié gu

Énbe. SToral

bié

§. 74.

9)rof. Dr. Rempel.

B.

Sur

bie

^афоіііеп. 6հր1յ1էսէհօԱքՓօ ©laubenêlehre. Ueber

baé S5er?

háltnip beé

SJîenfdjen, inébefonbere gu ©oit.

Saé

(Evangelium 9%at=

фаі

im Urtext

1—

10.

КЬгЩІафоІі[фе ©iútenlehre.

Einleitung.

Sie д)#іфІеп

gegen©ott, паф

©temeré Г

eligioné=^)апЬЬифе. SaéEvan

­ gelium

SDîatthài,

11—

22.

Sehrer SSifar

ЗЗодеЬаіп.

2 ©tunben Зеіфепипіеггіфі. Ser Іефпі(фе

fiehrer ©aboméíp.

4

*

(26)

24

3 to

e i t

e

affe.

SrbinariuS: țProfeffor Dr.

Rempel.

8 ©tunben. Satemif^e

Spraye.

a) 2 ©í. æirgilê

Aeneis

I. 507

—IV.

150.

b) 4

©t.

Livius L.

23—26.

c) 1

©t.

Ыеіпі|'фе ©vammattf паф

Sumpt, mit befonbeter

53еѵйсЕ(іф=

tigung bet

[ргафііфеп

Eigenheiten.

d)

t

©t.

£а1еіпі[фе

Étereiden, тофепіііф

einS,

nebft Eftemporalien unb

теГгі[фе

Uebungen.

Sßrof.

Dr. Rempel.

ÿrivatlectùte.

Cornel.

Nepos,

Caesar, Sallustius,

Livius,

Cie.

orr., паф ?8ег[фіеЬепІ)еіІ bet

-SBorfenntniffe

bei

ben

einzelnen

©фіііегп.

21b-

քՓաէէճ aus

Xenophon unb

ferner.

6 ©tunben. ®гіефі[фе ©ргафе.

a) 2

©t. Römers

Öbpffee

L.

I.—IV., 300.

b) 2 ©t. Жепор^опё Épropàbie L.

I. unb П.

2.

c) 1

©t.

©rammatií паф

žButtmann.

Formenlehre

unb

©putar.

d) 1 ©t.

Étereiden паф SRofl’

ô

GutfuS 4.

Ș)rof.

ЛЬгеІ[фтаг.

2 ©t. $еЬгаі[фе

©ргафе паф

©efeniuS

S

©rammatif.

Sie

Formenlehre

biê jum

regelmäßigen

SSerbum

inel. ©efeniuS

’S

2е[еЬиф p. 20—25 unb 3—

6.

Sehrer

®оІЬ[фтіЬІ.

3 ©tunben. Seutfçhe

©ргафе.

a) 1 ©է. 21 uf fáje, aùe 3 ЗВофеп einer,

unb

freie

SBortrage.

b)

1

©t. Зііегаіпгдеіфіфіе. æon

ben álteflen

Seiten

bis

gut SÄitte

beS

18ten

SahrhunbertS.

c)

1

©t. Зфеогіе

ber

©іфіипдёагіеп.

-(Sprit unb Srama.)

%)rof.

Dr. Зіоііфег.

3

©tunben. 9)оІпі1фе

©ргафе in 2

Abteilungen, oerbunben mit benen bet

erften

Slaffe.

2 ©tunben. Frangöft^e

©ргафе.

а)

1 ©t.

Sectűre. Sbcler'S unb

9íolte’

S

1.

Зфеіі

P-

435—

569. Sie ÿri=

vatlectûre

bet

©фпіег mürbe топаіііф

controlirt.

(27)

b)

1 St.

©rammatif.

®ie

Lehrevonbem

Regime

unb

ben SRoben.

5)ie

Snverfion.

grete Arbeiten

unb

Ueberfeßungeu, alle

14

Sage

eine.

ЗХипЬІіфе

unb fd)tiftltd)c

©rtemporaïien. 5$ег(ифе im тйпЫіфеп

AuS$

bruife.

Serrer Dr. Kûhnaft.

4 Stunben.

Sftathematif.

a)

2

St. Arithmetik.

Sí>eorie

ber

©Іеіфипдеп

im Allgemeinen,

in§be=

fonbere

©Іеіфипдеп vom erften unb jmeiten ©rabé

mit

einer unb

me^

tern unbebauten ©roßen,

^Progrefftonen. Kettenbrücke,

Logarithmen unb SinfeS

=

Зіпёгефпипд. Aufgaben.

b) 2 St. (Geometrie.

23iebert)olung

bet

Lehre

vom Kreife.

9)lanime=

trifdje

Aufgaben, ©bene

Trigonometrie. Aufgaben. Sßrof. SöilcjemöH.

2

Stunben.

^hbft’

b

паф

gifler.

SJon

tropfbaren Körpern,

communicirenben

©efaßen. Areometer

zc.

58on

luftförmigen Körpern.

Barometer.

8%агіоіі[фе8

®efe£. 9%ef=

. քսոց

bet

«^öhen

mit Barometer. Luftpumpe

zc. %)rof. SBilcjeroSfl.

2

Stunben. Oefd)ící>íe паф ՏՓոոծէՏ ©runbriß

, 2tem Sh eile. ©е[фіфіе

beë SJÎittelalterê.

ՋՏօո bet

SSölferroanbrung

bis gegen

©nbe beS

15. - Sahrhunbertè. ȘProf. Dr. êHôtfdjer.

2 Stunben.

ЭіеІідіопёипІеггіфГ

in 2

Abteilungen, combínirt

mit

benen bet

erften

Klaffe.

2

Stunben. Зеіфепипіеггіфі, verbunben

mit

bet

erften Klaffe.

©ritte

Ä

í a f f

e.

SDrbinariuS: țProfeffor

^геізфтаг.

8

Stunben.

Sateinifdje Spraфe.

a)

2 St.

Svibs SJenvanblungen. АиёдегосфКе

Stúďe au§ bem

VIL

unb

ѴІИ. ЗЗифе. Lat. țprofobie.

^erfteUung verfehlet

SSerfe. Sir.

SftúHer.

b) 4

St. Jul.

Caesar.

De bello

Galileo L. VI.

unb

VII.

c) 2

St ©rammatii

паф

Sumpt unb

Stplùbungen, юофепКіф

eine.

9)rof. Kretfchmar.

(28)

— 26 —

privatíectúre.

Её würben mehrere ЗЗифег beë

Suflin unb Suííuê

Eaefar,

$enopí)on,

Arrian,

ferner gelefen.

5 Stunben. ®ried)ifd)e

Spraye.

a) 2

St.

Æenopponê

Anabasis L.

V.—

VL,

L

b) 2 St. ©rammattf паф SSuttmann

unb Stplûbungen nad;

Siofľé

2.

Eurfuê,

тбфепйіф

eine.

Prof.

Dr. фетре!.

c)

1

St. íuctanê

@ойегде[ргафе. Sir.

SÄúUer.

3 Stunben. 2)eutfd)e

©ргафе.

a)

1 St.

SSieberijolungen

unb Erörterungen einzelner Sapiŕel

ber ®ram-

matif. SÄetrif,

womit

metrifd;e

Hebungen

verbunben

würben.

b) 1 St.

Auffáje, alle

14

Sage einer.

c)

1 St.

Sectúre auêgewáíjlter

Stûde. Grfíárung leichter фгі[фег ®e=

Ьіфіе jur Hebung

im

freien

типЬІіфеп

Verträge. Prof.

Dr. Siötfdjer.

3

Stunben. РоІпі(фе Зргафе in

2 Abteilungen,

verbunben mit benen ber

1.

unb

2.

ÃÍaffe.

2 Stunben.

^րսոյօքէքՓօ

Spi-афе.

a)

1 St.

©rammatif паф £irjel.

SBieberí)olung ber unregelmäßigen

Zeitwörter

unb

bie

^auptregeln ber Spntar. Heberfebung auè

bem

2)еиі[феп

iné

franjo քէքՓ e

паф

Pietäten,

тофепіііф eine.

@rtempo=

ralién, типЬІіф unb [фгі^ііф.

b) 1 St. Sectúre.

Жеіетаф S3.

10 biê 16 mit

Ueberge^ung

einzelner

3(Ь[фпіНе,

tf)ei(ê

in ber Slaffe, tfjeiíê privatim

gelefen.

Seíjrcr Dr. Ãú^naft.

4 Stunben. SÄatyematif.

*

a) 2'

St. Aritfymetif.

Sie Prinjipien

ber allgemeinen ©rößenlepre.

pro

­

portionen, Progrefftonen, Potenzen

unb Sßurjeln. Serrer

Dr.

Sùpnajl.

b) 2 St. Geometrie. Sie ebene Geometrie biê jur

Sepre

vom

Greife inel. prof.

Dr. %օէքՓօր.

2

Stunben. Píjpfŕf паф

§і(фег.

Allgemeine ՏէցօոքՓ

aften

ber Körper.

Eleftrijitåt,

©alvaniêmuê,

S%ag- netiêmuê. Зфеогіе

ber

Sßarme, Sf)ermometer, Pyrometer, kalorimeter.

ՋՏօո

ber Erregung ber

SSárme

unb

Salte. Prof.

SStlcjewêfi.

3 Stunben.

®ef^id;te

паф

Sфmibtê

©runbriß

erfíem Steile. Sie

alte

(29)

®е|"фіф(е.

Słom beginn biå gu

ber íRómifdjen

Äaifergeit.

Prof.

Dr.

9íótfd)er.

2 (Stunben. Sîeltgionêuntem^t in

2

Abteilungen.

Sie

fatolif^en ©d)ùlet

maren mit

benen

auå

ben beiben

erßen

blaßen

verbunben. $ur

bie

6oangelifd)vereinigten

паф ÜRiemeperê

фапЬЬиф.

(Einleitung in baå

alte

unb neue

Seßament. — Sie

außerd)rißliten

^Religionen.

Serrer Dr.

Äuljnaß.

2

Stunben.

3eid)enuntcrrid)t.

Ser

(ефпі[фе

Serrer Sabomêtp.

S3 í

e

v

t

e

klaffe.

Srbinariuê:

Serrer ©ulbsdjmibt.

8 Stunben. 2ateinifd)e

©pracie.

a)

2

St.

Sacobê’

ê

¡Slumenlefe №

41

—֊44, 47, 48,

50—

56

ber %b=

fd)nitte

auå

Soib. Sie

^auptregeln

ber profobie. Ser

^erameter unb

pentameter. Seller Dr.

Äupnaß.

b)

2

St.

Sußin

L. I.

—VIII.

ßatarifß).

c) 1 St.

Cornel.

Nepos

Eurforifd), 11 vitae.

d)

3 St.

(SrammatiE nad)

Bumpt, bie

gmeite $álfte ber Spntar

§.76 biå 83.

Sie Siegeln mürben erllavt

unb

auèmenbig

gelernt. 3Rúnb=

Ііфе

unb fd)riftlid)e Hebungen an

ber

2afel, тофепШф ein

ßrercitium, теіфеё ron bem Serrer gu ^aufe

lorrigirt unb in

ber Stule Ьигф- gegangen murbe. Serrer ®оІЬ(фтіЬІ.

5

Stunben. ®ried;ifd;e Spratr.

a)

3

St. Sdjneiberå ®ried)ifd;eå 8е[еЬиф

mit Auêmal)l.

b)

2 St.

(Srammatif

паф

Luttmann. 61рто1оді(фег $l)eil

biå gu

ben

Sci'bià

auf

mi.

prof. ճր^քՓոար.

3

Stunben. ՏրսէքՓճ

Spr

-афе.

a)

1

St.

©rammatif паф

$einfíuê. Sßieberljolung beå

etpmologifdjen

Зфеііё

unb

bie Spntar.

b) 1 St. Stnlúbimgen, тофепйіф eine, (Ergáíjlungen

,

SSefdjreibitntjen,

Säuberungen unb

Briefe.

(30)

28

c) 1

©t.

Sectùre.

9)ZúUerâ

Auswahl von

ȘDZufiern beutfțer ȘJrofaifer unb

£)іфіег.

Sag

Selefene tvurbe von

ben ©фиіегп

tvieber erjafylt.

Seílamirúbungen.

Secret

®olbfd)mibt.

3

©tunben.

$оІш|

фе

©ргафе in

2 Abteilungen.

A.

^ür

bie Slationalpolen.

a)

1 ©t

Srammatif паф țPopIingfi. ^ormenlebre

big gum ȘProno=

men inel.

Seclinationen

nebft Siegeln

über

biefelben.

Gonjugiren regelmäßiger

Zeitwörter.

b)

1 ©t.

Sectúr

e.

©gumgfi

’g

Sefebudț 1.

ZI;

eil.

c)

1

©L ©tplubungen. Briefe ѵег(фіеЬепеп Snljaltg, alíe 8

Zage einer. Seclamirùbungen. Փրօք.

SŚilcjewbti.

B. Sûr

bie Ьеи([феп

©фиіег.

a) 1

©t. Srammatif паф

^oplingfi.

Gípmologifter

Zíjeil,

befon:

berg bie Seflinationen

unb

Gonjugationen unb bag

фаир^афііф^е aug ber

©putar.

b)

i

©t. Sectare. UeberfeȘungen aug

©gumêfi

ê

ՏրքօհսՓ 1.

Зфеіі.

©.

27—

54.

c)

1

©t. Srtí)ograpl)ie unb Anwenbung

ber

дгаттаіі[феп

Siegeln.

Äurje

հրսէքՓօ ©áje würben in bag ÿolnifte

ûberfejt, vorgelefen

unb

verbefferr. Sefeûbungen.

Serrer Siafowgfi.

2

©tunben.

^rangôftfte

©ргафе.

§Siebert>olung ber regelmäßigen Zeitwörter.

©аттіііфе unregelmäßige Zeitwörter. ®еЬгаиф beg

Artifelg

unb

ber

Pronomina. ЯЯйпЬІіфе unb

քՓրէքէՍՓօ Hebungen.

Sie

lectern

würben

tjeiig

in

ber klaffe, tjeiig

gu

^taufe

von bem Setter

verbeffert.

Hebungen

im

Sefen

unb Ueberfe=

£en

aug

bem fêrangôfíften. Serrer

Dr.

Äuljnafl.

4 ©tunben.

Siatematif.

a) 2 ©t. Arithmetic.

Ginleitung in bie SÂatȘematif. SSílbung

ber 3af)=

Іепгефеп unb 3<t^lenorbnungen. Sag

ЬеСаЬі^фе 3aț)lenfpftem.

Š8ie=

Ьеіфоіипд

ber gemeinen

ЗЗгйфе unb

ber ^горогііопёгефпипдеп.

Grílá=

rung ber entgegengefeßten

unb

ber Älammer=®rößen.

Sie vier

©pe:

cieg mit

allgemeinen

Stoßen.

SSon

ben ÿotengen.

Ջյօո

ber Augjie:

bung ber

¡Üuabrate unb Ãubifwurgeln.

(31)

b) 2 <St. ©eometrie. (Srunbbegriffe. Sie £eí)te von ben Sreieďen, ií)՜

rer Gongruenj unb

ben

bamit ¿ufammeníjangenben

®egen|íánben.

Son ber

2(e^nlid)feit

ber

Sreied e unb

ber

übrigen

gerablinigen

figuren.

Son

íen

Seríjdltnifien

unb

ber 2íuêmeffung ber

Parallelogramme, Sreieďe unb

anberer gerabliniger figuren.

Serrer

Sreba.

3 ©tunben. (Seograpljie

unb (^фіфіе.

a) 2

<St.

®eograpl)ie

паф

^аппаЫф.

Sie еигораі[феп

Sánber mit 2luê/

naljme Seutfi^íanbâ unb bie аіфегеигораі(феп.

Beßrer

®olbfd)mibt.

b)

1

<St.

©еіфіфіе паф 2(rnolbê Tabellen.

Saê фаирІ|аф!іф|Іе

bon

476 паф

G^r.

biê

1492.

Serfelbe.

2

Stunben. Зіеіідіопёипіеггіфі

in 2 21ЬфеіІипдеп.

A. §ùr

bie @ѵапде!і[ф

v er

einigten паф

Siegenbein §.

161

—189

unb

§.

1—62. Sie ©ргифе

mürben

erElârt

unb auêmenbig

gelernt.

Յո je=

ber 4ten <Stunbe

mürbe bie Sibel

gelefen. fietjrer ®о!Ь[фтіЬІ.

B

Súr

bie

Satfjoltfen.

SSieberíjolung

ber (Slaubenêíeí)re

unb Seenbigung berfelben.

Śur^e

Ginleitung in bie ЗЗифер beê alten unb

neuen

&efta=

menté, Ginjelne 21Ь[фпіі(е mürben

gelefen unb

memorirr. Serrer Si=

ínr

Sogebain.

2

^tunben.

Зеіфепипіеггіфі. Ser

іефпі^фе

Serrer

©abomSEp.

$ u

ո ft e Ä I

a f

f e.

Srbinariuê: Serrer

tbikowski.

8 Stauben. ЫеіпіГфе ®ргафе.

a)

4

<St. Gutrop

v. 2. S. bi§

jur

SÄitte

beé

11. S.,

wobei befonbetê auf baê

Gonßruiren

gefetyen mürbe.

b) 3 Șt. (Srammatif

паф ßumpt.

Sßieberbolung

be§ օհ)ուօ(օց1քՓօո Зф«І8

unb bie erfłe

Ralfie ber

Spntap biê

§.

76,

begleitet mit

SeU

fpielen auê

ben

Sorûbungen

gum

Ueberfeben

auê

bem ՏօսէքՓրո

iné

Sateiniftfye

von

©фиЦе p.

1

—107.

Siefe

mürben չս <£>aufe

քՓմքէ»

Ііф

űberfefct unb in ber ©tunbe Eorrigirt. Sie geübteren

überfeinen аиф

тйпЫіф unb ап ber Safei

bie

Aufgaben

aué bem2еІ)гЬифе von

Ärebé.

5

Cytaty

Powiązane dokumenty

nem pbtlofopbifd^en ©rfennen unb, паф biefer ©eite bin, wie Адафоп in unferem (Saftmabi, bie wahren Vorläufer ©ofrateß unb fßlatoß finb, iöetrad^ten wir bie Siebe

et propter ea, quae supra dicta sunt et propter verba: JE tenim virtus omnis tribus in rebus fere vertitur.. Quam ob rem facile adducor, ut credam , eum verba:

läge (^rinjipe) ber SBißenfchaften, b. baß cd ber einen nid)t bie ©runbgefege einer anbern aldBafd unterlegt ; fonbern and) in ber weiteren felhőbe ber Bearbeitung iß ein folded

non potuisset non perspicere, qui artes praegravet^ e um dici, qui artium quadam quasi gravitate, h. praestantia, aliorum in artibus virtutem ita deprimat, ut horum

Non solum substantiva, sed etiain adjectiva et numeralia ordinalia, quae ab ad ­ jectivis nihil differunt, significatione adverbiali ponuntur, ita tarnen , ut illorum soli casus

Vitium autem maximum in co cerni tur, quod post esse de os major incisio facta est: nam verba ita inter se cohaerent : „Etsi id est primum, quod inter omnes nisi ad-

telß einer főiben bie (Snbungen ber Komparation an ben abjectivifd)en Stamm fügen, fo werben aud) biefe Gilbungen in jwei Abteilungen mit jwei Unterabteilungen verfallen,

phanis auctoritatem contra eos, qui Menandri et Philemonis comoedias unice diligerent,.. Aristophanes Byzantins, quamquam primurn Menandro tribuit locum, tarnen comicum nostrum