• Nie Znaleziono Wyników

Logika Matematyczna (1)

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Logika Matematyczna (1)"

Copied!
20
0
0

Pełen tekst

(1)

Logika Matematyczna (1)

Jerzy Pogonowski

Zakład Logiki Stosowanej UAM www.logic.amu.edu.pl

pogon@amu.edu.pl

Wprowadzenie

(2)

Plan konwersatorium

Dzisiaj: wprowadzenie.

Semestr zimowy: Elementarz — Klasyczny Rachunek Zdań (KRZ).

Semestr letni: Elementarz — Klasyczny Rachunek Predykatów (KRP).

Materiały dydaktyczne będą dostępne na stronie Zakładu Logiki Stosowanej UAM:

www.logic.amu.edu.pl

Tam także: linki do stron poświęconych logice matematycznej.

Konwersatorium kończy się egzaminem pisemnym.

(3)

Polecana literatura

Batóg, T. 20034. Podstawy logiki. Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.

Ławrow, I.A., Maksimowa, L.L. 2004. Zadania z teorii mnogości, logiki matematycznej i teorii algorytmów. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Marek, I. Elementy logiki formalnej. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2002.

Murawski, R., Świrydowicz, K. Podstawy logiki i teorii mnogości.

Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2006.

Omyła, M. 1995. Zarys logiki. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.

Stanosz, B. 200011. Ćwiczenia z logiki. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

(4)

Ogólniki o logice

Logika — działy

Logika matematyczna Logika filozoficzna Ogólna metodologia nauk Semiotyka logiczna

Logiczne podstawy informatyki.

Logika w rozwiniętej postaci wyłoniła się z refleksji filozoficznej Zachodu.

Obecnie wszystkie jej działy posługują się narzędziami matematycznymi.

Logika jest dyscypliną o najbardziej rozwiniętej i usystematyzowanej metodologii.

(5)

Ogólniki o logice

Logika matematyczna — działy

Elementarz Logiczny (KRZ + KRP) Teoriadowodu

Teoriamodeli Teoriarekursji Metalogika.

Z logiką matematyczną blisko związane są Podstawy Matematyki, obejmujące m.in. Teorię Mnogości.

Są dwa sposoby dydaktyki logiki:

Logica docens Logica utens.

(6)

Ogólniki o logice

Logika — kilka podstawowych pojęć

Pojęcia syntaktyczne:

wnioskowanie, przesłanka, wniosek;

aksjomat, dowód, teza;

operacja konsekwencji, teoria.

Pojęcia semantyczne:

wynikanie logiczne, prawo logiki (tautologia).

Pojęcia metalogiczne:

system logiczny;

niesprzeczność, pełność, zupełność, itd.

(7)

Ogólniki o logice

System logiczny

Logiką (systemem logicznym) nazywamy trójkę uporządkowaną (L, C , S ), gdzie:

L jestjęzykiem systemu;

C jest operatorem konsekwencji;

S jestsemantyką systemu.

L jest (precyzyjnie określonym)językiem formalnym. C jest funkcją

przyporządkowującą każdemu zbiorowi X formuł z L zbiór C (X ) wszystkich logicznych konsekwencji X . S jest pewną klasąsystemów relacyjnych (układów złożonych ze zbioru obiektów oraz wiążących je relacji).

(8)

Systemy logiczne: składnia

Języki formalne

Określenie języka systemu logicznego wymaga podania:

alfabetujęzyka;

reguł formowania wyrażeń złożonych (ustalonych kategorii składniowych).

Komponentem składniowym systemu logicznego (L, C , S ) jest też operacja konsekwencjiC rozważana w tym systemie. Może ona być opisana na różne sposoby, np.:

poprzez wybranie pewnychaksjomatów orazreguł inferencji(metoda aksjomatyczna);

poprzez wybranie stosownychreguł wnioskowania(metoda założeniowa).

Naczelną zasadą metodologiczną jest przy tym zgodność składni z semantyką.

(9)

Systemy logiczne: składnia

Systemy logiczne: składnia

Rozważmy prosty przykład języka formalnego L. Alfabet języka L zawiera wyłącznie:

wszystkie elementy nieskończonego zbioru A= {♥1, ♥2, ♥3, . . .}

dwa symbole: § oraz F.

Zbiór F wszystkich wyrażeńjęzyka L definiujemy przez indukcję:

(1) A⊆ F

(2) Jeśli α, β ∈ F, to §αβ ∈ F (3) Jeśli α ∈ F, to Fα ∈ F

(4) Każde wyrażenie w F jest bądź elementem A, bądź powstaje z elementów F przez zastosowanie reguły (2) lub reguły (3).

(10)

Systemy logiczne: składnia

Przykład reprezentacji składniowej

Wyrażeniem języka L jest np. ciąg: §§♥12§F♥2F♥1. Jego budowę składniową można reprezentować poprzez drzewa składniowe, np. tak:

§

 HH H

§

 HH

12

§

 HH F

2 F

1

Na liściach tego drzewa umieszczono elementy zbioru A, w jego węzłach symbole § lub F, w korzeniu funktor głównyrozważanego wyrażenia.

(11)

Systemy logiczne: składnia

Przykład reprezentacji składniowej

Inny sposób drzewowej reprezentacji struktury składniowej wyrażenia

§§♥12§F♥2F♥1:

§§♥12§F♥2F♥1

 HH HH

§♥12

HH

12

§F♥2F♥1

 H H H F♥2

2

F♥1

1

Węzły tego drzewa oznakowano wszystkimipodwyrażeniamirozważanego wyrażenia.

(12)

Systemy logiczne: składnia

Aksjomatami systemu (L, C) są wszystkie wyrażenia postaci:

§§α⧧βγ§αγ

§§Fααα

§α§Fαβ.

Reguła odcinania ogona to zbiór wszystkich par postaci ({§αβ, α}, β), gdzie α, β ∈ F. Dowodem wyrażenia α ze zbioru wyrażeń X nazywamy każdy skończony ciąg α1, α2, . . . , αn taki, że α jest identyczne z αn, a każdy element αk tego ciągu jest bądź aksjomatem L, bądź elementem X , bądź drugim elementem pary w regule odcinania ogona, gdzie pierwszy element tej pary składa się z wyrażeń występujących w tym ciągu wcześniej niż αk. Dla dowolnego X ⊆ F niech:

C(X ) = {α ∈ F: istnieje dowód α z X }.

Tezą systemu (L, C) jest każde wyrażenie α takie, że istnieje dowód α z aksjomatów (L, C).

(13)

Systemy logiczne: składnia

Notacja infiksowa

Wyrażenia języka L zapisywane były wnotacji polskiej (prefiksowej):

symbol funktora przed symbolami jego argumentów.

W dalszych wykładach używać będziemy notacji infiksowej: symbol funktora dwuargumentowego będzie występował między symbolami swoich argumentów (podobnie jak czynimy to np. w zapisach arytmetycznych).

Notacja infiksowa wymaga dodania do alfabetu symboli pomocniczych:

nawiasu lewego ( oraz nawiasu prawego ).

W notacji infiksowej formuła §§♥12§F♥2F♥1 przyjmuje postać:

((♥1)§(♥2))§((F(♥2))§(F(♥1))), a aksjomaty L mają postać:

((α)§(β))§(((β)§(γ))§((α)§(γ))) ((F(α))§(α))§(α)

(α)§((F(α))§(β)).

(Później przyjmiemy konwencję redukowania liczby nawiasów.)

(14)

Systemy logiczne: semantyka

Struktury relacyjne

Komponent semantyczny systemu logicznego (L, C , S ) to odniesienie przedmiotowe języka L.

Struktura relacyjna to układ postaci:

A= hU, {Ri}i ∈I, {fj}j ∈J, {ak}k∈Ki

U jest zbiorem, zwanymuniwersum struktury A {Ri}i ∈I jest rodzinąrelacjina zbiorze U

{fj}j ∈J jest rodzinąfunkcjiokreślonych na zbiorze U i o wartościach w tym zbiorze

{ak}k∈K jest rodzinąelementów wyróżnionych zbioru U.

(15)

Systemy logiczne: semantyka

Struktury relacyjne

Kilka uwag (terminologicznych):

Gdy J = K = ∅, to mówimy o strukturach relacyjnych czystych.

Gdy I = K = ∅, to mówimy o algebrach.

Często rozważamy struktury wielosortowe: zamiast zbioru U mamy wtedy rodzinę zbiorów {Uσ}σ∈Σ; wtedy odpowiednio określone są relacje oraz funkcje takiej wielosortowej struktury.

Struktury relacyjne są interpretacjami języka Klasycznego Rachunku Predykatów (z identycznością).

(16)

Systemy logiczne: semantyka

Matryce logiczne

Matryce logiczne to algebry, w których uniwersum pewne elementy są wyróżnione. Matrycą logiczną nazywamy więc układ postaci:

M= hU, {fj}j ∈J, Di,

gdzie {fj}j ∈J jest rodziną funkcji na U, a D jest pewnym podzbiorem U.

W Klasycznym Rachunku Zdań posługiwać się będziemy matrycą

dwuelementową, z jednym elementem wyróżnionym. Funkcje z tej matrycy będą semantycznymi odpowiednikami spójników prawdziwościowych (znanych wszystkim ze szkoły).

(17)

Systemy logiczne: semantyka

Pojęcie izomorfizmu

Pojęcie izomorfizmustruktur relacyjnych omówimy w grubym uproszczeniu, dla struktur z jedną relacją dwuargumentową oraz jedną funkcją jednoargumentową (ogólniej o tym: na Wstępie do Matematyki).

Powiemy, że struktury:

A1 = hU1, R1, f1i i A2= hU2, R2, f2i

są izomorficzne, gdy istnieje wzajemnie jednoznaczna funkcja f z U1 na U2 taka, że dla dowolnych x, y ∈ U1:

xR1y ≡ f (x)R2f (y ) f (f1(x )) = f2(f (x )).

Funkcja f : U1 → U2 jesthomomorfizmemA1 w A2, gdy dla dowolnych x, y ∈ U1:

jeśli xR1y , to f (x)R2f (y ) f (f1(x )) = f2(f (x )).

(18)

Elementarz logiczny

Elementarz Logiczny

System (L, C) to (składniowo-inferencyjna) część Elementarza Logicznego — jak później zobaczymy, może on być utożsamiany z (implikacyjno-negacyjnym)Klasycznym Rachunkiem Zdań.

Trzeba jeszcze określić komponent semantyczny S, tj. określić takie matryce logiczne M = hU, {fj}j ∈J, Di, że przy każdym homomorfizmie L

w M tezy systemu (L, C) (i tylko one) będą miały wartości wyłącznie w zbiorze D.

Tym właśnie zajmiemy się na dalszych zajęciach.

(19)

Koniec

Przestrogi

Będziemy uczyć się jedynie Elementarza Logicznego. Pominięte zostaną aspekty pragmatyczne (o tym — na roku IV).

Akceptujemy klasyczną definicję prawdy.

Nie traktujemy Logiki Matematycznej jako dyscypliny normatywnej.

W zastosowaniach (znajdowanie „przekładów” z języka naturalnego na języki systemów logicznych) ograniczamy się do wybranych fragmentów języków etnicznych.

(20)

Koniec

Motto

Naszym mottem w tym roku będzie hasło jednego z Bohaterów I Wojny Światowej:

Do zobaczenia na dalszych wykładach. jp

Cytaty

Powiązane dokumenty

Pamiętamy, że algorytm ustalania, czy dana formuła języka KRZ jest tautologią ma złożoność wykładniczą: aby sprawdzić, czy formuła o n zmiennych zdaniowych jest tautologią

Zbiór wszystkich liczb caªkowitych (i ka»dy jego podzbiór) jest uporz¡dkowany w sposób dyskretny przez relacj¦ mniejszo±ci <. Zbiór wszystkich liczb wymiernych jest przez

W szczególności, jest 16 dwuargumentowych funkcji prawdziwościowych oraz są 4 jednoargumentowe funkcje prawdziwościowe!. Do ważnych problemów (także

Metodę diagramów Venna można wykorzystać również do badania wnioskowań ze zdaniami kategorycznymi, w których liczba przesłanek nie jest ograniczona do dwóch, a liczba predykatów

Na mocy twierdzenia o trafno±ci metody tablic analitycznych w KRP, D nie mo»e by¢ dowodem tablicowym formuªy α ∧ ¬α (gdy» to oznaczaªoby, »e α ∧ ¬α jest tautologi¡ KRP,

W praktyce, wygodne jest uważanie tablic atomowych dla formuł skwantyfikowanych oraz negacji formuł skwantyfikowanych za wyliczone przez następujące reguły (odniesienie do gałęzi

A jeśli zapanuje demokracja, to już zaraz będzie dobrobyt, o ile oczywiście przeprowadzi się lustrację. Polska

Zbiór wszystkich liczb całkowitych (i każdy jego podzbiór) jest uporządkowany w sposób dyskretny przez relację mniejszości <. Zbiór wszystkich liczb wymiernych jest przez