Temat: Polska w okresie rozbicia dzielnicowego.
1. Upadek senioratu.
Pierwszym seniorem i pryncypatem został Władysław Wygnaniec, który rządził Śląskiem i dzielnicą senioralną (ziemia małopolska z Krakowem). Wkrótce między rodzeństwem doszło do konfliktu wyniku, którego Władysław został wygnany. Władzę w kraju objął Bolesław Kędzierzawy. W 1157 roku na Polskę najechał Fryderyk Barbarossa (cesarz niemiecki), który zażądał powrotu Wygnańca do Polski. Po śmierci Kędzierzawego władzę w kraju objął Mieszko Stary, który próbował wzmocnić władzę książęcą. Doszło do buntu możnych krakowskich, którzy obalili rządy Mieszka Starego i seniorem został Kazimierz Sprawiedliwy, który złamał zasadę senioratu.
2. Próba zjednoczenia ziem Polskich w XIII wieku.
Po śmierci Kazimierza Sprawiedliwego, rządy objął Leszek Biały, który został zamordowany na zjeździe w Gąsowie w 1227 roku. Tron krakowski powierzono księciu Henrykowi Pobożnemu, który rozpoczął zjednoczenie ziem polskich. Zginął w 1241 roku pod Legnicą. W 1226 roku Konrad Mazowiecki sprowadził do Polski Krzyżaków w celu uporania się z najazdami pogańskich Prusów. Nadał im ziemię chełmińską. Po śmierci Henryka Pobożnego, zjednoczenia ziem polskich próbował Henryk IV Brodaty, lecz umarł, po nim przejął Przemysław II. Koronował się w 1295 roku na króla Polski, został zamordowany. W 1300 Władysław Łokietek koronował się na króla Polski i to on dokonał zjednoczenia ziem polskich.
