Leczenie promienicy nikozydem na podstawie materiału Kliniki Dermatologicznej Akademii Medycznej w Lublinie zebranego w latach 1953-1955 - Biblioteka UMCS

UNIVERS1TATIS MARIAE CURIE-SKŁODOWSKA LUBLIN — POLONIA

VOL. XII, 18. SECTIO D 1957

Z Kliniki Dermatologicznej Akademii Medycznej w Lublinie Kierownik: prof, dr med. Czesław Ryll-Nardzewski

Jan KUDEJKO

Leczenie promienicy nikozydem na podstawie materiału Kliniki Dermatologicznej Akademii Medycznej w Lublinie

zebranego w latach 1953 —1955 *)

Лечение актиномикоза никозидом на основании материала Дерматологической Клиники Медицинской Академии в Люблине,

собранного в течение 1953 —1955

Treatment of Actinomycosis with Nicoside, on the Strength of the Material Collected in the Clinic of Skin Diseases, Medical Academy

in Lublin, in the Years 1953 —1955

Pomimo osiągnięć w leczeniu promienicy, w niektórych przypadkach wszystkie dotychczasowe sposoby zawodzą. Okazało się, że nikozyd zwiększa możliwość zwal­

czania tej choroby i może być z powodzeniem użyty nie tylko do leczenia gruźlicy, ale i promienicy.

W literaturze mamy bardzo mało doniesień dotyczących leczenia promienicy hydrazydem kwasu izonikotynowego. Mc. Va у i Spruntz Kliniki Antybiotyków Szpitala John Gastona Kolegium Medycznego Uniwersytetu w Tenn w ramach badań nad antybiotykami rozpoczęli leczenie tym środkiem w 1952 r. Ogłosili oni wyniki leczenia 3 przypadków. Autorzy stosowali dawki 2—3 krotnie większe niż te, które są używane w leczeniu 'gruźlicy iii nie zaobserwowali wyraźnych objawów zatrucia oprócz takich dolegliwości jak zawroty głowy, wymioty, brak łaknienia, uczucie szczypania w palcach rąk i nóg. Objawy te ustępowały mniej więcej w 2 tygodnie po odstawieniu leku. Według tych autorów, należy chorych leczonych większymi dawkami HKIN uprzednio przebadać neurologicznie, psychiatrycznie a także w kierunku wykluczenia chorób wątroby i nerek.

Graciansky i Grupper zastosowali rimifon ambulatoryjnie u pacjentki z ciężką postacią promienicy. Wynik był zdumiewający. Podczas gdy poprzednio w szpitalu wszystkie metody leczenia zawiodły, po leczeniu rimifonem nastąpiła wybitna poprawa. J aus li o n miał przypadek promienicy piersiowo-płucnej, w którym także zaobserwował znaczną popraiwę po zastosowaniu rimifonu, podczas gdy inne leki zawiodły.

Na posiedzeniu Towarzystwa Dermatologicznego w Paryżu Duperrat i Goudo t demonstrowali chorego z promienicą oporną na leczenie. Poprawę

*) Referat wygłoszony na XV Zjeżdzie Polskiego Towarzystwa Dermatologicz­

nego w Warszawie, kwiecień 1955 r.

268

Jan Kudejko

osiągnęli, między innymi, po padaniu izoniazydu. W piśmiennictwie radzieckim uka­

zało się doniesienie Borkowskie j o leczeniu hydrazydem kwasu izonikotyno­

wego promienicy. Autorka zastosowała ftiiiwazid łącznie z penicyliną i leczeniem chi­

rurgicznym (1953 r.) otrzymując bardzo* 1 dobre wyniki w 2 przypadkach promienicy jamy brzusznej i u jednej chorej ze zmianami umiejscowionymi w okolicy krzyżo­

wej i na pośladku prawym *).

Mimo, że M с. V а у i Spr unt potwierdzili działanie hamujące nikożydu na wzrost grzybka promienicy in vitro, należy sądzić, iż nikozyd wpływa leczniczo także poprzez ośrodkowy i obwodowy system nerwowy, praestrajając alergizację tkanek.

O dużej wrażliwości ukłaJu nerwowego na nikozyd świadczą doniesienia o ubocz­

nym działaniu tego leku, które występują w postaci psychoz, przypominających schizofrenię lub stan maniakalny, zapaleń wielonerwowych, zaburzeń troficznych, czucia dotyku itd. (Berg, Klebanow, Dr ab ki na).

Teoretyczne uzasadnienie zastosowania nikozydu w leczeniu polega na pewnym podobieństwie zarazków promienicy i gruźlicy tak pod wzglę­

dem cech biomorlologicznych, oraz zmian anatomopatologicznych, jak i przebiegu klinicznego (Wojciechowski, Michałowicz, Szy­

manowski, Osp o wat, Krasilnikow, Tokarski i inni).

Opierając się na tych przesłankach, niezależnie od doniesienia Mc. V а у i Sprunt a, rozpoczęliśmy leczenie promienicy nikozydem w Klinice Dermatologicznej A. M. w Lublinie. Pierwsze nasze doniesie­

nie o wynikach leczenia 6 chorych zostało oddane do druku w Polskim Tygodniku Lekarskim (Nr 22, str. 719—721. 1955). Obecne obserwacje obejmują 20 przypadków leczonych w latach 1953—1955. Większość cho­

rych w' ilości 15 osób stanowili rolnicy, oprócz jednego, który był pra­

cownikiem naukowym Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin. Wiek chorych wahał się w granicach 13—61 lat. Czas trwania choroby wynosił od 2 tygodni do 9 miesięcy. 10 chorych zgłosiło się do naszej Kliniki po uprzednim leczeniu penicyliną, przeważnie w bardzo małych dawkach.

Wielkość ogniska chorobowego była różna, od wielkości śliwki do roz­

miarów pięści. Szczękościsk występował u 5 chorych. Najczęściej, bo w 14 przypadkach proces chorobowy zajmował szyję, twarz w 3 przypad­

kach oraz jednocześnie szyję i twarz w 3 przypadkach. U chorych z pro- mienicą tw'arzy zmiany były bardzo podobne do gruźlicy rozpływnej.

U wszystkich chorych rozpoznanie oparte zostało na bioanalizie mikro­

skopowej.

. Nikozyd podawaliśmy doustnie, za pomocą wstrzyknięć i jontoforezy doogniskowo. W leczeniu stosowano' początkowo nikozyd tylko doustnie w dawkach 100 mg 3 razy dziennie. Następnie dawkę dzienną zwiększy-

*) Po oddaniu rękopisu do druku mieliśmy możność zapoznać się z pracą pt.

„Zachowawcze leczenie promienicy szyjno-twarzowej kwasem paraaminosalicyloiwym i hydrazydem kwasu izonikotynowego w oparciu o badanie bakteriologiczne”.

J. Adamski, Z. Barańczak, M. Dobek, J. Krajnik, T. Z i ó łk ie w icz.

Czasopismo Stomatologiczne Nr 2, 1955 r.

liśrny dwukrotnie wstrzykując także lek doogniskowo w ilości około 6 ml 2°/e roztworu. Do jontoforezy również używaliśmy podobny roztwór.

Ostatnio wykonywaliśmy jontoforezę w parę chwil po wstrzyknięciu miejscowym leku, posługując się anodą, jako elektrodą czynną. Wydaje się nam, że ten sposób leczenia miejscowego najbardziej zasługuje na

uwhgę.

Ogólna ilość podanego leku wahała się w szerokich granicach, bo od 9,3 do 100,7 g. U niektórych chorych рю ustąpieniu zmian prowadziliśmy przez pewien czas leczenie utrwalające.

U 2 osób, w wieku 61 lat, wystąpiły w stawie barkowym, po około 2 miesiącach pobierania leku, objawy o obrazie podobnym do periartritis scapulo-humeralis. Jeden z chorych uskarżał się, że wkrótce рю zażyciu leku pojawiało się uczucie ciepła i bezwładu kończyn, zaś drugi na uczu­

cie mlrowienia i cierpnięcia rąk. W jednym przypadku pojawiły się wy­

kwity trądzika na skórze pleców oraz bóle początkowo w kolanach i bar­

kach, następnie wszystkich stawów po około 4 miesiącach leczenia. Po­

nieważ bóle utrudniały choremu pracę musieliśmy dawkę leku zmniej­

szyć o połowę.

Spośród 14 chorych, którzy zakończyli leczenie, osiągnęliśmy wyle­

czenie w 11 przypadkach рю 1—5 miesiącach, u jednego po 11 miesiącach.

W jednym przypadku nastąpiła wybitna poprawa po 3 1/2 miesiącach leczenia, a całkowite ustąpienie zmian chorobowych рю zastosowaniu promieni Rtg. W 2 przypadkach promienicy szyjno-twarzowej u wspom- nianych już chorych w wieku 61 lat, u których wystąpiły objawy periar­

tritis scapulo-humeralis, mieliśmy niepowodzenie, pomimo stosowania nikozydu w ciągu 3 i 4 miesięcy, w dawkach dziennych u jednego 5 mg, a u drugiego 11 mg/kg. Pobiera leczenie w dalszym ciągu 6 chorych.

U wszystkich obserwujemy pomyślne działanie leku, a mianowicie u 3 stan zbliżony do klinicznego wyleczenia, u pozostałych 3 dużą po­

prawę.

Zwraca uwagę długie utrzymywanie się grzybka promienicy pomimo zmniejszania się ogniska chorobowego. Grzybek może być obecny w ropie niemal aż do całkowitego ustąpienia objawów. Badane ziarenka grzyba podczas leczenia nie wykazywały uchwytnych zmian wstecznych.

Szczegółową analizę przypadków klinicznych przedstawiamy w1 zesta­

wieniu tabelarycznym. (Tabela I). We wszystkich prawie przypadkach działanie nikozydu okazało się bardzo korzystne. Po kilkudniowym lub kilkunastodniowym podawaniu leku obserwowało się znacznego stopnia rozmiękanie ogniska, naciek tracił swą charakterystyczną twardość, zmiany skórne przybierały odcień sino-fioletowy, następowało wydalanie zawartości ropnej poprzez przetoki, naciek szybko zmniejszał się. Na­

stępnie zmiany cofały się wolniej, lecz stale, i wymagały od 1 do

5 miesięcy leczenia, by uzyskać całkowite ich ustąpienie.

270

Jan Kudejko

T ab el a

Leczenie uzupełnia-Kontrola jące 11112 19mieś. 16mieś. Rtg.13mieś. 1200r. Wyleczenie

CO D N’co

Z о И tsT

Rtg.10mieś. 1200r. Penicylina 8.300.000j. Wyleczenie

CzasDaru-

,,

Leczenie ,,Ogólna Poprzedniepoda

'

.7*ilośćWynikleczenia“lru,a’

r

wantaП1КО-,laiące leczenieniko-zydunlKoz

ö

aunikozydemnikozlJ. zydumg/kgWdem O O)

co

co

86dni4,825,8Wyleczenie 75dni5,724,9'Wyleczenie20dni 3.000.000j.94dni4,528,2

W y b it n a p ro p ra -

penicyliny™а.Po®0l-'tai

m a

­ ły

m ię k k i

naciek, umiejscowiony

p o

­ wierzchownie. 31dni4,09,3Wyleczenie15dni 1.800.000j.82dni5,524,6Po2-chmieś, penicyliny;wyraźna,

p o p ra w a.

,,1Rtg.—

u st ąp ie n ie

1

p rz ej aś n ie n ia

w 1kościżuchwy.W i3mieś,pogorsze- !nie,pomimo

p o -

'

d aw an ia

leku. 1

Wielkośćiumiejscowie­ nieogniska chorobowego Guz

w ie lk o śc i p ię śc i

po

p ra w ej st ro n ie

szyiz ogniskiem

ro zm ię k an ia , b ez p rz et o k . T w ar d y n ac ie k w ie lk o

­ ści

ja ja k u rz eg o w

oko­ licy

p cd żu ch w o w ej

po

st ro n ie p ra w ej . T w ar d y

guzwielkości

ja ja

kurzego

w

okolicy lewego

k ąt a

żuchwy.

T w ar d y

guzwielkości

ja ja

gęsiegopo

p ra w ej st ro n ie

szyi. Naciekwielkościpięści wokolicy’

k ąt a

żuchwy i

n a

policzkupo

st ro n ie le w ej . D ro b n e

ogniska

ro zm ię k an ia . p rz et o k i.

Rtg.kościżuchwy—

p rz ej aś n ie n ie

wielkości fasoli,szczękościsk.

Począ­ tek choro­ by przed _co 4tyg. 1mieś. 3mies. 3mies. 2mieś.

Wiek płeć zawód

СЧ 38 M rolnik 51 К rol- niczka 28 M rolnik 49 К rol- niczka 61 M rolnik

— à ^«-Ч r-< еч CO ■Ч1 10

I.tab. Kontrola

C-1

Chory pubicra obecnie leczenie utrwalające 5mieś. 3mieś. 2mieś.

Leczenie uzupełnia­ jące V* Rtg. 1200r penicylina 12.000.000j. Wyleczenie Rozpoczęto obecnie oprócz podawania nikozydu inj.doognis- kowo penicyliny

Leczenie utrwa­ lające nikozy- dem o

20dni 42dni

Wynikleczenia nikozydem

o

Wyleczenie Nieznaczna

p o

­

p ra w a. N ac ie k

u-

st ąp il ty lk o

z

tk a

­ nek

n a

sizyi. Wyleczenie

W y b it n a p o p ra w a. Z g ru b ie n ie

pod

o k o st n ą u tr zy m u

­

je

się,wielkości fasoli. Wyleczenie

Ogólna ilość nikozydu wg

co 108,7 88,2

+ 3 ,2

doognis- kowo 40,7

+ 5 ,4

doognis- kowo C° •=, ° СЧ £ я сч -г g° Э er o g

<°+о °+ c £

“та-“ ' o ¹

5,9

+ 4 ,0

doognis- kowo

Daw­ ka niko­ zydu mg/kg

ГК 4,5 7,4 11,2 9,0 601 13,0

Czas1

p o d a

­ wania niko­ zydu ^X)

CN •- Ю • Й СЧ -o

4mieś. 83dni 104 dni 53dni

Poprzednie leczenie 3.000.000j. penicyliny 900.000j. penicyliny

Wielkośćiumiejscowie­ nieogniska chorobowego

-

Naszyipo

st ro n ie p ra

­ wej

tw ar d y

guz

w ie lk o

­ ścipięści. Na

p al ic zk u p ra w y m

iw

g ó rn ej

częściszyiduży naciek,szczękościsk.

P o le w ej st ro n ie

szyi

n ac ie k w ie lk o śc i

dużej pięści,

w śr o d k u ro zm ię - k an ie

wielkościśliwki. Naciek

o b ej m u ją cy p o

­ liczekwokolicy

k ąt a

żuchwy

i g ó rn ą

część szyi

p a st ro n ie p ra w ej .

Rtg.kościżuchwy—

d ro b n e p rz ej aś n ie n ie

w blaszce

k o ro w ej ze ra .

Napoliczkulewym ogniskowielkości

śl iw

­ kio

o b ra zi e k li n ic z

­

n y m

Tbc.

œ ll iq u at iv a

wokresie

ro zm ię k an ia .

Począ­ tek choro­ by przed _co 6tyg. 8mieś. 2mieś. 6mieś. 1mieś

Wiek płeć zawód

CN 31 M rolnik 61 К rol- niczka ЭО M rolnik Q СЛ

M &SCO » co ä д O,

■J à CD CO O) O

272

Jan Kudejko

Kontrola

—

1mieś. 2mieś. 1nues. 2mieś. Pobiera leczenie w dalszym ciągu

Leczeniej

u zu p eł n ia

­ jące

1ecz^nie utru’a- Injqce nikozy- dem ^o •8fi>z 17dni ’s

чэ

Wynikleczenia nikozydem

Œ)

Wyleczen,te Wyleczenie Wykiczemie Wyleczenie

S ta n

zbliżonydio klinicznego

w y le

­ czenia.

Z g ru b ie n ie

pasmo

w at ę

pod

sk ó rą

1,5X0,4cm.

Ogólna ilość nikozydu Ulg

CC 73,8 42,6 CS

27,0 62,4

+

3,6 doogniskowo

+ 2 ,4

jonlofoieza

Daw­ ka niko- zydu mg/kg

rs 8,9 s § 1'11 9,4

Czas

p o d a

­ wania niko- zydu-

CD

4mieś 71dni

-5

Sc

,

c1■ 56dni 104 dni

Poprzednie leczenie 300.000j. penicyliny 300.000j. penicyliny dujifiotuad

f000'0008 1.800.000j. penicyliny 6.000.000j. penicyliny

Wielkośćiumiejscowie­ nieogniska chorobowego ________________________ _•*

T w ar d y n ac ie k w

oko­ licylewego

k ąt a żu ch

­ wywielkości

m ał ej p ię

­ ści,

w m ie js cu p o p rz ed

­ nio

w y k o n an y ch

nacięć

p rz et o k i.

Wokolicy

p ra w eg o k ą

­

ta

żuchwy

tw ar d e o g n i

­ skoo

śr ed n ic y

8cm. Szczękościsk. Wokolicylewego

k ąt a

żuchwy

tw ar d y

guz wielkości

ja ja

kurzego, Szczękościsk. Napoliczkulewymguz wielkości

śl iw k i o

cha­

ra k te rz e

Tbc

co ll ią u a- ti v a w o k re si e ro zm ię - k an ia .

Ognisko wielkości5X3,5

cm

wokolicylewego

k ąt a

żuchwy.

Począ­ tek

ch o ro

­ by przed _co 2mieś 2mieś. •Sfl)£ 5mieś. 6mieś.

Wiek płeć zawód

CN j

!» ³

9 К

ro l

­ niczka 34 К

ro l

­ niczka

« N- ® « ₄4 M prac, fiz.

-j Q, er i m tę

.tab. Kontrola

CN

Pobiera leczenie wdal­ szym ciągu Pacjentprze­ rwałlecze­ nie.Poprawa utrzymuje się.Zlecono dalszelecze­ nienikozy­ dem Pobiera leczenie w dalszym ciągu Pobiera leczenie w dalszym ciągu

Leczenie uzupełnia­ jące _T—<

Leczenie utrwa­ lające nlko^y- dem O

25 dni

Wynikleczenia nikozydem

O)

S ta n

zbliżonydo klinicznego

w y

­ leczenia.

Z g ru b ie

­

n ie

skórywielko­ ści

m o n et y

20

g ro

­ szowej. Znacznapoprawa. Ogniskowielkości 3X0,8cm. Wyleczenie

S ta n

zbliżonydo klinicznego

w y

­ leczenia.Naciek wielkościgrochu. Duża

p o p ra w a.

Objętość

n ac ie k u zm n ie js zy ła si ę

o 2/3.

Ogólna ilość nikozydu wg

co 69,5

+ 2 ,6

doognis- kowo 1Л

33,0 108,0 81,2

Daw- ka- niko- zydu mg/kg 9,1 9,4 12,0 CO O

CD o 5,9 11,8

.Czas poda­ wania niko­ zydu

<£>

109 dni 140 dni 55 dni 179 dni 109 dni

Poprzednie leczenie 9.000.000j. penicyliny sulfathiazol Pobierał penicylinę ogólniei dooqniskowo 1

Wielkośćiumiejscowie­ nieogniska chorobowego

-T

Ogniskoo

ro zm ia ra ch

8X3cmpo

p ra w ej st ro

­

n ie

szyi,

w

części

śr o d

­ kowejnieduże

ro zm ię k a-

nie. Ogniskowielkości4X2,3 cmo

ch ar ak te rz e

Tbc. coilliquativa

w o k re si e ro zm ię k an ia .

Na

p rz ed n ie j p o w ie rz ch

­ niszyi

tw ar d y

guz

w ie l

­ kości

o rz ec h a

włoskiego.

P rz et o k i.

Ropienie

n ie

­ znaczne. Naszyipo

st ro n ie p ra

­ wej

p ła sk i zb it y

naciek wielkości

p rz ek ro ju ja

­

b łk a.

Drobneogniska

ro zm ię k an ia . P rz et o k i.

Wokolicylewego

k ąt a

żuchwyina

sz y i tw ar

­ dy

n ac ie k

wielkości 10X13cm.Drobne

o g n i

­ sko

ro zm ię k an ia .

Ucisk

n a

tchawicę.

T ru d n o śc i w

oddychaniu.

Począ­ tek choro­ by przed _co И

o g

3mieś. SfilZ 2mieś.

Wiek płeć zawód

CN ₃⁸ M piat, naukowy lost,Hit. i'Uliiital, Roślin 13 M uczeń, zam. wieś

2 N СО О y

w ⁶

0 M rolnik 44 M rolnik

ł. ^{<£> co} O) T—< O

274

Jan Kudejko

WNIOSKI

1. Nikozyd zasługuje na stosowanie w leczeniu promienicy.

2. U osób starszych (ponad 60 lat) leczenie nikozydem w większych dawkach nie jest wskazane ze względu na możliwość wystąpienia obja­

wów' o charakterze periartritis scapulo-humeralis.

3. Leczenie promienicy nikozydem wymaga od 1—5 miesięcy, albo też dłuższego czasu podawania leku.

4. W leczeniu miejscowym najbardziej zasługuje na uwagę metoda, która polega na wykonywaniu jontoforezy po wstrzyknięciu miejscowym leku.

5. Jest możliwe, że działanie nikozydu w promienicy wynika z wpły­

wu jaki on wywiera na ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy.

PIŚMIENNICTWO

1. Berg G.: Beitr. Klin. Tuberk. 1953, nr 5, sir. 441—448. 2. Borkow­

skaja B. J.: Problemy tuberkuloza. 1955, nr 1, str. 48—52. 3. Duper rat M. B., Go ud ot B.: Bull, de la Soc. Française de Dermat. et de Syphiligraphie. 1954, .nr 4, str. 347—348. 4. Grac i an sky P., Gruppet Ch-.: Bull. Soc. Française de Der­

mat. et de Syphiligraphie. 1953, nr 5, str. 454—457. 5. J aus ion: Bull. Soc. Fran­

çaise de Derrnat. et de Syphilographie. 1953, nr 5, str. 457. 6-. Klebanow M. A.

i Drabkina R. O.: Antibakterialnaja terapja tuberkuloznych boiny-ch. Kijów 1955, str. 73—76 i 90—92. 7. Krasilnikow N. A.: Opredielitiel bakterii i actino- micetow. 1947, str. 150. 8. Kudejko J.: Pol. Tyg. Lek. 1955, nr 22, str, 719—7211 9, Michałowicz M.i Gruźlica wieku dziecięcego i młodzieńczego. Gruźlica i jej zwalczanie. Pod red. prof. dr. Ciechanowskiego-. 1927, str-. 555. 10-. Ospo wat B. L.:

Aktinomikoz w chirurgiczeskoj klinikie. Moskwa, 1950, str. 20—21. 11. Szyma­

nowski Z.: Bakteriologia prątka gruźliczego. Gruźlica i jej zwalczanie. Pod red.

prof, dr Ciechanowskiego. 1927, str. 103. 12. Tokarski S.: Leczenie, etiologia i patogeneza promienicy. 1947, str. 39—43. 13. Mc. Vay L. V., Sprunt D. R.:

Journ. Am. Med. Assoc. 1953, nr 2, str. 95—97. 14. Wojciechowski A.: Promie- nica. Choroby Zakaźne. Pod red. prof, dr L. Karwackiego i prof, dr F-. Malinow­

skiego. 1937, str. 687—688 i 691.

РЕЗЮМЕ

Автор излагает результаты лечения актиномикоза, полученные в 1953 — 1955 гг. относительно 20 больных, находящихся в Дер­

матологической Клинике Медицинской Академии в Люблине.

Для лечения применялся никозид орально в дозах 300—600 мг ежедневно, а также местно при помощи инъекций и ионтофореза.

Автор представляет собственный метод местного лечения, состоящий

в том, что перед приступлением к ионтофорезу, вспрыскивалось ле-

карство внутрь очага. Общее количество медикаментов поданных больному колебалось в широких границах, а именно от 9,3 до 108,7 г.

Что касается побочных симптомов, то, кроме незначительных субъ­

ективных страданий у некоторых больных, у 4 пациентов старшего возраста после 2—4 месячного лечения появились суставные боли, а у 2 из них выступили даже симптомы periarthritis scapulo-humeralis.

Из числа 14 больных, закончивших лечение, в 11 случаях было до­

стигнуто полное выздоровление после 1 — 5 месячного лечения, а у одного пациента после 11 месяцев лечения никозидом. У 2 упомянутых выше больных, у которых появились симптомы periar­

thritis scapulo - hunieralis применяемое лечение никозидом не давало никаких результатов. 6 больных остается еще на излечении. У всех до сих пор наблюдается благоприятное действие никозида, у 3 из них состояние близкое к полному клиническому вылечению, у осталь­

ных 3 наблюдается большое улучшение.

SUMMARY

The author gives the results of treatment of actinomycosis obtained in 20 patients hospitalized at the Clinic of Skin Diseases, Medical Acade­

my in Lublin, in the years 1953—1955. The treatment consisted in admi­

nistering nicoside orally in doses of 300—600 mg daily, as well as topi­

cally in injections and by means of iontophoresis. The author presents his own method of topical treatment, consisting in injecting the prepara­

tion intrafocally before iontophoresis has been started. Total amount of ths administered drug varied considerably, from 9,3 to 108,7 g.

As far as side-effects are concerned, some patients had slight subj ecti- ve complaints; 4 elderly patients developed pains in joints after 2—4 months of treatment and in two of them the symptoms produced the picture of periarthritis scapulo-humeralis.

Out of 14 patients who finished the treatment, 11 were cured in 1 to 5 months, and one patient needed a much more prolonged administration of nicoside (11 months). In 2 patients mentioned above who developed the symptoms of periarthritis scapulo-humeralis, the treatment gave no effect. 6 patients are still under treatment. So far, in all of them a fa­

vourable influence of the drug can be observed; 3 approach the clinical healing, the condition of the remaining 3 is much better.

Fapier druk. sat. Ill kl. 90 g. Format 70x100 Druku 9 str.

Annales U.M.Ç.S. Lublin 1957. Lubelska Diukainia Prasowa, Unicka 4. Zam. 63 3.1.57 r.

800 + 125 egz. K-4 Data otizymania manuskryptu 3.1.57 r. Data ukończ, druku 8.X.58 г.