Wykład 13. Elementy fizyki jądrowej
Brachyterapia (terapia
kontaktowa)
Wykład 13. Elementy fizyki jądrowej
Brachyterapia polega na
bezpośrednim
napromieniowaniu zmian nowotworowych przez
umieszczenie źródła
promieniowania w guzie lub
jego sąsiedztwie.
Wykład 13. Elementy fizyki jądrowej
Brachyterapia
Brachyterapia jest techniką radioterapii polegającą na bezpośrednim umiejscowieniu źródła promieniowa w okolicy lub w samej zmianie nowotworowej.
Wady:
skomplikowany proces planowania leczenia,
implementacja izotopów (trudność
dotarcia od niektórych miejsc i organów) oraz
dość duże dawki promieniowania
Wykład 13. Elementy fizyki jądrowej
Brachyterapia
Największa zaletą tej techniki radio- terapeutycznej: precyzja, która jest możliwa do osiągnięcia w przypadku terapii miejsc dobrze dostępnych (ogranicza to narażenie sąsiadujących tkanek).
Źródła promieniowania umieszczane są w specjalnych aplikatorach zaś rzadziej stosuje się źródła w postaci stałej (np. igły).
Izotopy stosowane w brachyterapii to izotopy irydu, kobaltu, cezu, jodu, tantalu, radu, fosforu, palladu i złota
Wykład 13. Elementy fizyki jądrowej
Brachyterapia
Odmianą metod radioterapeutycznych jest też wywodząca się z medycyny nuklearnej radioterapia izotopowa polegająca na podaniu radioaktywnego radiofarmaceutyku, w postaci otwartego źródła promieniowania (doustnie, domięśniowo, dożylnie).
Niestety nie jest możliwe dokładne określenie rozkładu dawki ze względu na zróżnicowaną dynamikę wychwytu i wchłaniania radiofar- maceutyku.
Izotopy stosowane w radioterapii izotopowej
to głównie izotopy jodu, fosforu i strontu
Wykład 13. Elementy fizyki jądrowej
Wykład 13. Elementy fizyki jądrowej
Wykład 13. Elementy fizyki jądrowej
Wykład 13. Elementy fizyki jądrowej
Wykład 13. Elementy fizyki jądrowej
Wykład 13. Elementy fizyki jądrowej
Wykład 13. Elementy fizyki jądrowej