Wypłacalność przedsiębiorstwa z punktu widzenia płynności finansowej i zadłużenia

Andrzej Kuciński ^| akucinski@ajp.edu.pl

Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim, Wydział Ekonomiczny

Wypłacalność przedsiębiorstwa z punktu widzenia płynności finansowej i zadłużenia

Solvency of the Company from the Point of View of Liquidity and Debt

Abstract: The article presents considerations about the company’s solvency problems. The aim of the study was to analyze and assess the solvency of the company carried out thro- ugh the prism of financial liquidity, debt and discriminant analysis. The liquidity and debt ratios were used to assess solvency, allowing to assess the company’s ability to pay its liabi- lities and determine whether the amount of assets allows it to cover all liabilities. The survey covered selected capital companies listed on the Stock Exchange representing the clothing and footwear sector. The research was conducted on the basis of financial data from the fi- nancial reporting of companies in the years 2014−2017. Based on the results of the rese- arch, it was assumed that the solvency status of the company is shaped primarily by assets that are collateral for the repayment of liabilities and the level of its indebtedness.

Key words: financial liquidity, debt, solvency, enterprise

Wstęp

Kondycja finansowa przedsiębiorstwa wyznacza poziom wiarygodności finansowej pod- miotu gospodarczego na rynku. Z uwagi na to, że działalność współczesnych przedsię- biorstw przebiega w warunkach gospodarki rynkowej, której towarzyszy wysoki poziom ryzyka i niepewności, zmuszone są one w sposób ciągły badać i monitorować kondycję finansową zarówno swoją, jak i innych przedsiębiorstw funkcjonujących w gospodarce.

Tom XIX | Zeszyt 4 | Część I | ss. 119–131

120

Ogólna ocena sytuacji finansowej przedsiębiorstwa dokonywana jest przez pryzmat różnych wskaźników finansowych i wynika z analizy: płynności finansowej, rentowności, zadłużenia, aktywności i obrotowości, a także efektywności rynkowej. W praktyce go- spodarczej do badania wypłacalności przedsiębiorstw wykorzystywane są różne meto- dy, które ogólnie można podzielić na: ilościowe, jakościowe oraz mieszane [Bednarski, Waśniewski 1996, s. 259]. Najczęściej stosowane są metody ilościowe, bazujące na wiel- kościach mierzalnych, co pozwala zachować duży obiektywizm w ocenie uzyskanych wyników, i takie też zastosowano w artykule. Zatem do badania wypłacalności podmio- tów gospodarczych wykorzystano tradycyjne narzędzia analizy finansowej, tj. wskaźniki płynności finansowej oraz wskaźniki wspomagania finansowego (zadłużenia) wchodzą- ce w zakres metod logiczno-dedukcyjnych oraz narzędzia analizy dyskryminacyjnej, po- zwalającej wykryć symptomy zagrożenia upadłością, tzw. metody empiryczno-induk- cyjne [Mioduchowska-Jaroszewicz 2005, s. 59].

Ważność podjętego problemu, tj. oceny wypłacalności przedsiębiorstwa, wyznacza- ją finansowe cele zarządzania przedsiębiorstwem. Do najważniejszych z nich, obok dą- żenia do maksymalizacji wartości bogactwa właścicieli, zaliczyć należy zapewnienie cią- głości trwania jednostki organizacyjnej, czyli jej wypłacalności. W praktyce bowiem pro- blemy związane z wypłacalnością mogą prowadzić do upadłości przedsiębiorstwa.

Celem opracowania jest analiza i ocena wypłacalności przedsiębiorstwa przeprowa- dzona z punktu widzenia płynności finansowej, zadłużenia oraz analizy dyskryminacyj- nej. W artykule dokonana zostanie weryfikacja następującej hipotezy badawczej: Płyn- ność finansowa oraz zadłużenie przedsiębiorstwa determinują poziom jego wypłacalności.

Badaniem objęto spółki kapitałowe sektora: odzież i obuwie, notowane na Giełdzie Pa- pierów Wartościowych w Warszawie. W opracowaniu wykorzystano, jako metody ba- dawcze, krytyczną analizę literatury oraz analizę danych finansowych pochodzących ze sprawozdawczości finansowej badanych spółek obejmującej lata 2014−2017.

Wypłacalność przedsiębiorstwa − pojęcie

Pojęcie „wypłacalność” często utożsamiane jest z pojęciem „płynność finansowa” przed- siębiorstwa, choć w rzeczywistości stanowi szerszą kategorię. E. Śnieżek podkreśla, że płynność finansowa jest powiązana z wypłacalnością i nadaje temu pojęciu przynajmniej dwa znaczenia [Śnieżek 1997, ss. 67−68]. Po pierwsze płynność finansową utożsamia z ła- twością zamiany aktywów na środki pieniężne, po drugie rozumie ją jako relację mię- dzy płynnymi aktywami a zobowiązaniami krótkoterminowymi. Z kolei termin „wypła- calność” definiuje jako zdolność do generowania środków pieniężnych niezbędnych do spłaty ogółu zobowiązań [Śnieżek 1997, ss. 67−68]. Podobnie traktują to zagadnienie M.

Sierpińska i T. Jachna, rozgraniczając pojęcie „płynność finansowa” od pojęcia „wypłacal-

121 ność” [Sierpińska, Jachna 2004, ss. 145−146]. Płynność finansową rozumieją jako zdol- ność do terminowego regulowania zobowiązań krótkoterminowych. Warunkiem jej za- chowania jest posiadanie płynnych aktywów, łatwo zamienialnych na gotówkę, które niezbędne są do spłaty wymagalnych zobowiązań krótkoterminowych. Z kolei wypła- calność, według tych autorek, to zdolność do pokrycia wszystkich zobowiązań posiada- nym majątkiem.

Przyjmując za kryterium podziału czas, możemy mówić o  płynności finansowej w aspekcie krótkoterminowym oraz o wypłacalności ujmowanej w aspekcie długoter- minowym [Kowalak 2008, s. 14, Michalski 2010, s. 41]. Oznacza to, że w literaturze przed- miotu termin „płynność krótkoterminowa” stosuje się w znaczeniu zdolności do doko- nywania zakupów w każdym czasie lub też zdolności do spłaty zobowiązań krótkoter- minowych [Michalski 2010, ss. 38−41]. Natomiast pojęcie „wypłacalność długotermino- wa” definiowane jest jako zdolność do regulowania w terminie wszystkich zobowiązań [Sierpińska, Jachna 2004, ss. 145−146]. Takiego rozgraniczenia dokonał D. Wędzki, dzie- ląc płynność finansową (wypłacalność) na krótkoterminową i długoterminową [Wędz- ki 2003, s. 33]. W jego opinii wypłacalność krótkoterminowa (ang. technical solvency) od- nosi się do krótkoterminowej zdolności w zakresie regulowania zobowiązań bieżących, z kolei wypłacalność długoterminowa (ang. solvency) związana jest posiadaniem długo- terminowej nadwyżki aktywów nad finansującymi je zobowiązaniami.

W literaturze przedmiotu nierzadko zamiast pojęcia „wypłacalność” lub w celu jego wyjaśnienia stosuje się kategorię niewypłacalności. Niewypłacalnością określa się stan, w  jakim znajduje się przedsiębiorstwo, uniemożliwiający mu spłatę zobowiązań, któ- rych poziom przekracza wartość rynkową jego majątku. Tym samym w  przedsiębior- stwie, które staje się niewypłacalne, pojawia się ujemna wartość netto, tj. ujemna bilan- sowa wartość kapitału własnego. Stan niewypłacalności z reguły poprzedza trwała utra- ta zdolności płatniczej. Brak dostępu do wewnętrznych i zewnętrznych źródeł finanso- wania wymusza na przedsiębiorstwie upłynnianie w pierwszej kolejności aktywów ob- rotowych, a później aktywów trwałych, co ostatecznie prowadzi do ograniczenia lub za- niechania prowadzenia działalności gospodarczej [Duliniec 2007, s. 116]. Skutkiem nie- wypłacalności jest bankructwo przedsiębiorstwa, formalnie otwierające postępowanie upadłościowe, które oznacza, że przedsiębiorstwo „[…] nie ma możliwości samodzielne- go kontynuowania działalności w taki sposób, aby została jemu przywrócona zdolność do konkurowania na rynku i zarazem rentowność, a także płynność i wypłacalność” [Pru- sak 2011, s. 23].

Pojęcie wypłacalności zostało scharakteryzowane również na gruncie prawa − do- kładnie opisano przesłanki pozwalające stwierdzić stan niewypłacalności podmiotu go- spodarczego. Niewypłacalność w ustawie o prawie upadłościowym rozpatrywana jest w dwóch ujęciach: płynnościowym oraz zadłużeniowym [Ustawa z dnia 28 lutego 2003

122

r. Prawo upadłościowe, Dz. U. z 2003 r. Nr 60 poz. 535 z późn. zm., Konat-Staniek, Pią- tek 2016, ss. 160−167]. Za przesłankę niewypłacalności w ujęciu płynnościowym należy uznać sytuację, w której dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, przy czym domniemywa się, że utrata tej zdolności następu- je, gdy opóźnienie w spłacie zobowiązań przekracza 3 miesiące [Ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe, Dz. U. z 2003 r. Nr 60 poz. 535 z późn. zm, art. 11 ust. 1 oraz 1a]. Z kolei za niewypłacalność w rozumieniu zadłużeniowym uznaje się stan, w którym zobowiązania pieniężne dłużnika przekraczają wartość jego majątku, a stan ten utrzy- muje się dłużej niż 24 miesiące [Ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe, Dz.

U. z 2003 r. Nr 60 poz. 535 z późn. zm, art. 11 ust. 2]. Z powyższego wynika, iż, po pierw- sze, o niewypłacalności mówimy wówczas, gdy przedsiębiorstwo traci płynność finan- sową w sposób trwały (tj. nieprzejściowy, niekrótkotrwały, nieodwracalny), a źródłem tego są problemy w sferze ekonomicznej przedsiębiorstwa, po drugie zaś, przesłanką do mówienia o niewypłacalności jest nadmierne zadłużenie [Gurgul, Podczaszy 2016, ss. 187−191].

W  rzeczywistości problematyka wypłacalności jest bardziej złożona, albowiem przedsiębiorstwo może nie posiadać płynności finansowej w krótkim terminie, ale jed- nocześnie dysponować majątkiem, który pozwala pokryć w całości wszystkie zobowią- zania. Z drugiej strony, przedsiębiorstwo może mieć krótkoterminową zdolność płatni- czą, a jednocześnie być niewypłacalne w sytuacji, gdy jego majątek uniemożliwia mu spłatę wszystkich zobowiązań, pomimo że na bieżąco reguluje swoje zobowiązania.

Niezależnie od powyższego można stwierdzić, że długotrwały brak płynności finanso- wej prowadzi do niewypłacalności przedsiębiorstwa.

Zachowanie zdolności do spłaty zobowiązań w krótkim i długim terminie stanowi podstawowy warunek prawidłowego działania przedsiębiorstwa oraz jego przetrwania i kontynuowania działalności w przyszłości. Utrata wypłacalności jest głównym źródłem kryzysu w przedsiębiorstwie, który może prowadzić do upadłości.

Metodologia badania

Obecnie coraz większą uwagę zarządzających przyciąga problematyka wypłacalności, ponieważ za niewypłacalnością przedsiębiorstwa kryje się szereg negatywnych dla nie- go konsekwencji.

W procesie badania wykorzystano instrumenty analizy finansowej, które w opinii au- tora mogą być obiektywnym i efektywnym narzędziem diagnostycznym do oceny wy- płacalności przedsiębiorstwa. Jak już wcześniej wskazano, przedsiębiorstwo wypłacalne to takie, które posiada zdolność do bieżącego wywiązywania się z zobowiązań krótko- terminowych i jednocześnie dysponuje majątkiem przewyższającym wartość zobowią-

123 zań ogółem. W związku z tym, w celu zbadania wypłacalności przedsiębiorstwa prze- prowadzono analizę płynności finansowej oraz wspomagania finansowego (zadłużenia).

Badanie płynności finansowej miało na celu ustalenie, czy przedsiębiorstwo jest zdolne do bieżącego regulowania swoich zobowiązań finansowych. W praktyce płyn- ność finansowa przedsiębiorstwa może być mierzona i oceniana w ujęciu statycznym (na podstawie stanów aktywów obrotowych i zobowiązań bieżących ujmowanych na dany moment) lub też w ujęciu dynamicznym (na podstawie strumieni pieniężnych wy- generowanych przez przedsiębiorstwo w  analizowanym okresie) [Sierpińska, Wędz- ki 2002, s. 58]. Z uwagi na powszechność stosowania wskaźników płynności statycznej w artykule wykorzystano jedynie klasyczne mierniki płynności krótkoterminowej w ba- daniu wypłacalności, a mianowicie: wskaźnik bieżącej płynności finansowej (relacja ak- tywów obrotowych do zobowiązań bieżących i rezerw krótkoterminowych), wskaźnik płynności przyspieszonej (relacja aktywów obrotowych pomniejszonych o zapasy i roz- liczenia międzyokresowe krótkoterminowe kosztów czynne do zobowiązań bieżących i rezerw krótkoterminowych), wskaźnik płynności gotówkowej (relacja środków pienięż- nych i ich ekwiwalentów do zobowiązań bieżących i rezerw krótkoterminowych), kapi- tał obrotowy netto (aktywa obrotowe minus zobowiązania krótkoterminowe i rezerwy krótkoterminowe).

Z kolei badanie zadłużenia miało na celu diagnozę zdolności przedsiębiorstwa do re- gulowania ogółu zobowiązań i ustalenie, czy zobowiązania nie są większe od jego ma- jątku. Oceny wypłacalności przedsiębiorstwa dokonano na podstawie następujących wskaźników wspomagania finansowego: wskaźnika ogólnego zadłużenia (relacja zobo- wiązań ogółem do aktywów ogółem), wskaźnika zadłużenia długoterminowego (rela- cja zobowiązań długoterminowych do kapitałów własnych), wskaźnika zadłużenia ka- pitałów własnych (relacja zobowiązań ogółem do kapitałów własnych), wskaźnika po- krycia I stopnia, czyli złotej zasady bilansowej (relacja kapitałów własnych do aktywów trwałych).

W ostatnim etapie badania nad wypłacalnością przedsiębiorstw wykorzystano mo- dele predykcji bankructwa, jako narzędzi pozwalających wskazać zagrożenie kontynu- acji działalności jednostki gospodarczej [Kuciński 2011, s. 160]. W tym celu do zbadania predykcji bankructwa wykorzystano trzy z nich: model Gajdki i Stosa, model Hadasik oraz model Hołdy.

Dane do wyznaczenia wskaźników finansowych pochodzą ze sprawozdawczości fi- nansowej analizowanych przedsiębiorstw.

Badaniem objęto spółki kapitałowe notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w  Warszawie reprezentujące sektor: odzież i  obuwie. Sektor: odzież i  kosmetyki jest jednym z 42 sektorów reprezentowanych na warszawskiej giełdzie. W jego ramach, na dzień 31 grudnia 2017 r., notowanych było 26 spółek, w tym 21 spółki reprezentowały

124

działalność w obszarze: odzież i obuwie, a 5 spółek w obszarze: kosmetyki i chemia go- spodarcza. Badaniem objęto spółki z pierwszego obszaru ograniczone do spółek, któ- rych profil działalności związany był z projektowaniem, produkcją oraz sprzedażą odzie- ży męskiej. Warunek ten spełniły 3 przedsiębiorstwa: Bytom, Próchnik oraz Vistula. Ba- dania obejmowały ich działalność w latach 2014−2017.

Analiza i ocena wypłacalności przedsiębiorstw przez pryzmat płynności finansowej i zadłużenia

Do oceny wypłacalności przedsiębiorstwa można wykorzystać statyczną płynność finan- sową, która informuje o  zdolności przedsiębiorstwa do regulowania zobowiązań bie- żących w  terminie. Podstawowe wskaźniki płynności finansowej, które wykorzystano w analizie i ocenie wypłacalności badanych przedsiębiorstw oraz ich wartości dla bada- nych spółek przedstawiono w tabeli (zob. tabela 1).

Na podstawie wskaźnika bieżącej płynności finansowej można stwierdzić, iż nie we wszystkich analizowanych przedsiębiorstwach majątek obrotowy przewyższał zobo- wiązania bieżące. Jeżeli poziom wskaźnika bieżącej płynności znajduje się poniżej 1, oznacza to, że przedsiębiorstwo może mieć problemy z płynnością finansową, a to z ko- lei determinuje zwiększone ryzyko jego niewypłacalności. Taką sytuację zaobserwowa- no w spółce Próchnik − w tym przypadku wskaźnik płynności bieżącej w 2014 r. i w la- tach 2016−2017 kształtował się na poziomie znacznie niższym niż 1. Jeśli chodzi o po- zostałe analizowane przedsiębiorstwa, omawiany wskaźnik należy ocenić pozytywnie, choć nie tak samo. O ile w spółce Vistula kształtował się on w całym analizowanym okre- sie na względnie stałym poziomie, co może świadczyć o dobrej sytuacji płynnościowej, o tyle w przypadku spółki Bytom widać wyraźnie, że nastąpił wzrost wartości wskaźnika w czasie, co poprawia ocenę zdolności płatniczej przedsiębiorstwa i sprawia, że jest ona wyższa od tej z początku badanego okresu. Jak pokazują wyniki obliczeń w 2014 r., ak- tywa obrotowe w firmie Bytom SA przewyższały 1,32 razy zobowiązania bieżące, zaś na koniec 2017 r. − 2,26 razy. Konieczność utrzymywania znacznie wyższych aktywów ob- rotowych od zobowiązań krótkoterminowych w spółkach odzieżowych wynika chociaż- by z istnienia ryzyka zmian w koniunkturze rynkowej lub w modzie, gdyż mogą one do- prowadzić do pojawienia się problemów z płynnością. Zatem utrzymywanie przez spół- kę Próchnik aktywów obrotowych, na poziomie, który tylko częściowo gwarantuje spła- tę zobowiązań krótkoterminowych przedsiębiorstwa, jest istotnym źródłem ryzyka nie- wypłacalności.

Z analizy wskaźnika przyspieszonej płynności finansowej wynika, iż w omawianych spółkach utrzymywano wysokie stany zapasów, czego rezultatem były niskie wartości wskaźnika płynności szybkiej. Ten fakt należałoby ocenić negatywnie, jednak charak-

125 ter branży, jaką reprezentują analizowane przedsiębiorstwa, wymusza na nich koniecz- ność utrzymywania wysokich stanów zapasów. Trzeba podkreślić, że poziom zapasów wynika przede wszystkim z charakteru obrotu towarowego, czyli konieczności zapro- jektowania i wyprodukowania towarów odpowiedniej wielkości, sezonowości sprzeda- ży oraz oferowanych kolekcji, czy też preferencji klientów. Wysoki stan zapasów w spół- kach odzieżowych jest normalnym elementem realizowanych przez nich modeli bizne- sowych, jednakże znaczący ich przyrost, spowodowany np. złym przyjęciem kolekcji przez klientów powinno się ocenić negatywnie, gdyż taka sytuacja może być źródłem poważnych problemów z płynnością finansową. W tym miejscu trzeba zaznaczyć, iż naj- gorzej wypada ocenić sytuację spółki Próchnik. Stwierdzono tu najmniejszą rozpiętość wskaźników bieżącej płynności finansowej oraz wskaźnika płynności szybkiej w porów- naniu z  tymi samymi wskaźnikami obserwowanymi w  pozostałych spółkach działają- cych w branży odzieżowej. W praktyce oznaczało to dla spółki niski poziom zatowaro- wania sklepów, który następnie przełożył się na uzyskiwanie niższych strumieni środ- ków pieniężnych oraz gorszą ocenę płynności finansowej, a także wypłacalności przed- siębiorstwa.

Na podstawie wskaźnika gotówkowej płynności finansowej można zaobserwować, iż w analizowanych przedsiębiorstwach środki pieniężne utrzymywane były na różnym poziomie. Na koniec 2017 r. w spółce Bytom środki pieniężne i ich ekwiwalenty stanowi- ły 12% zobowiązań bieżących, zaś w spółce Vistula 11%. W spółce Próchnik środki pie- niężne pozwalały na natychmiastową spłatę zobowiązań krótkoterminowych w wyso- kości 5% ich wielkości.

Analizę płynności finansowej przedsiębiorstw uzupełnia analiza kapitału obrotowe- go netto. Z przedstawionych w tabeli wielkości kapitału obrotowego netto wynika, że zarówno w spółce Bytom, jak i spółce Vistula utrzymany był wysoki poziom kapitału pra- cującego, którego wartość w analizowanym okresie rosła (zob. tabela 1). Oznacza to, że struktura majątkowo-kapitałowa w tych przedsiębiorstwach kształtowała się popraw- nie, zaś dodatni kapitał obrotowy netto tworzył rezerwę, która wspierała płynność fi- nansową. W spółce Próchnik kapitał obrotowy netto kształtował się odmiennie niż mia- ło to miejsce w pozostałych spółkach i przyjmował w większości analizowanych okresów ujemną wartość (zob. tabela 1). Oznacza to, że nawet upłynnienie w całości majątku ob- rotowego nie pozwoliłoby na pokrycie wszystkich zobowiązań bieżących, tym samym spółce towarzyszyło wysokie ryzyko utraty płynności finansowej. Co więcej, charakter jej kapitału obrotowego przyczyniał się do pogorszenia niekorzystnej sytuacji w zakre- sie płynności finansowej, zwłaszcza wtedy, gdy okazało się, że spółka nie ma możliwości uzupełnienia kapitału i skorzystania z innych źródeł wspomagających jej bieżącą dzia- łalność.

126

Tabela 1. Wskaźniki statycznej płynności finansowej badanych przedsiębiorstw w latach 2014−2017

Wskaźnik Rok Bytom Próchnik Vistula

Wskaźnik bieżącej płynności finansowej 20142015 20162017

1,321,80 2,062,26

0,612,44 0,810,45

2,141,89 2,052,33

Wskaźnik przyspieszonej płynności finansowej

20142015 20162017

0,230,26 0,310,39

0,370,96 0,280,14

0,260,21 0,250,25

Wskaźnik gotówkowej płynności finansowej

20142015 20162017

0,030,04 0,080,12

0,120,39 0,080,05

0,130,11 0,110,11

Wskaźnik kapitału obrotowego netto

20142015 20162017

12 672 25 874 38 321 49 439

−9 449 11 530

−5 631

−22 415

119 943 128 667 161 046 202 324 Źródło: opracowanie własne.

Wypłacalność przedsiębiorstwa możne być oceniana również z perspektywy zadłu- żenia – pomocne są w takim przypadku wskaźniki wspomagania finansowego (zob. ta- bela 2). Jedną z podstawowych miar jest wskaźnik ogólnego zadłużenia, który pokazu- je, w jakim stopniu majątek przedsiębiorstwa był finansowany za pomocą kapitałów ob- cych. Z analizy wartości wskaźnika w czasie dla badanych przedsiębiorstw wynika, iż po- ziom zadłużenia uległ zmniejszeniu zarówno w spółce Bytom, jak i spółce Vistula. Spółka Bytom zmniejszyła finansowanie majątku zobowiązaniami zwrotnymi z 60% w 2014 r. do 39% na koniec 2017 r. W przypadku spółki Vistula poziom zadłużenia obniżył się z 33%

w 2014 r. do 30% w 2017 r. Tym samym, działalności spółki Vistula towarzyszyło najniższe ryzyko finansowe utraty zdolności do zwrotu długu, a jednocześnie miała ona najwięk- szy stopień zabezpieczenia spłaty zobowiązań majątkiem przedsiębiorstwa. Niepoko- jącą sytuację zaobserwowano w spółce Próchnik. Na początku badanego okresu zobo- wiązania obce finansowały majątek przedsiębiorstwa w 45%, co w porównaniu do po- zostałych analizowanych spółek można uznać za umiarkowane zadłużenie. Jednak pod koniec 2017 r. zobowiązania przekraczały wartość majątku przedsiębiorstwa, a to wska- zuje na jego nadmierne zadłużenie, złą sytuację finansową, brak samodzielności finan- sowej i niewypłacalność.

Z analizy wskaźnika zadłużenia długoterminowego wynika, iż badane przedsiębior- stwa wykazywały niskie poziomy zadłużenia długoterminowego. Pomimo że w  po- szczególnych spółkach poziomy wskaźnika istotnie różniły się od siebie, to ogólnie moż- na zauważyć niskie zadłużenie kapitału własnego kapitałem obcym długoterminowym.

127 W tym miejscu należy zaznaczyć, iż w spółce Próchnik wskaźnik zadłużenia długotermi- nowego na koniec 2017 r. miał wartość ujemną, co wskazuje na nieprawidłową strukturę majątkowo-kapitałową przedsiębiorstwa.

Na podstawie wskaźnika zadłużenia kapitałów własnych można ocenić prawidło- wość relacji kapitałowych w przedsiębiorstwie. W badanej grupie przedsiębiorstw przyj- mował on różne wartości. W spółce Bytom w 2014 r. zobowiązania i rezerwy na zobo- wiązania przewyższały sumę kapitałów własnych 1,51 razy, jednakże w kolejnych latach zadłużenie kapitałów własnych zmniejszyło się − w 2015 r. na 1 zł kapitałów własnych przypadało 0,85 zł zobowiązań, w 2016 r. było to 0,73 zł, zaś w 2017 r. 0,64 zł. Najniższy poziom zadłużenia kapitałów własnych wśród badanych przedsiębiorstw wykazywała spółka Vistula − poziom wskaźnika kształtował się w analizowanym okresie w przedzia- le 0,54−0,44 i miał tendencję malejącą w czasie. Oznacza to, że spółka nie jest nadmier- nie zadłużona, wykazując jednocześnie trwałą i dużą samodzielność kapitałową. Z ana- lizy wskaźnika zadłużenia kapitałów własnych w spółce Próchnik wynika, że w 2014 r.

na 1 zł kapitałów własnych przypadało 0,81 zł zobowiązań, a w 2015 r. nastąpiła popra- wa wskaźnika, tj. zmniejszenie zobowiązań przypadających na 1 zł kapitałów własnych.

W kolejnym okresie miało miejsce pogorszenie wskaźnika, czyli jego wzrost, oznacza to, że kapitały własne w  coraz to mniejszym stopniu zabezpieczały spłatę zaciągniętych przez przedsiębiorstwo zobowiązań. Z kolei w 2017 r. wskaźnik przyjął wartość ujemną w związku z ujemną wartością kapitałów własnych. O negatywnej wymowie wskaźnika świadczy to, że wierzyciele pozbawieni zostali bufora bezpieczeństwa chroniącego ich przed niewypłacalnością przedsiębiorstwa.

Ocenę wypłacalności przedsiębiorstwa determinuje stopień pokrycia aktywów trwałych kapitałami własnymi, tzw. złota zasada (reguła) bilansowa. Jej spełnienie po- twierdza prawidłowo ukształtowaną strukturę majątkowo-kapitałową w przedsiębior- stwie. W przypadku spółki Bytom kapitały własne na koniec 2017 r. były 3,55 razy więk- sze od aktywów trwałych, w spółce Vistula zasada ta została również spełniona, choć ka- pitały własne przewyższały aktywa trwałe 1,28 razy. Potwierdza to ostrożną i bezpiecz- ną politykę finansową realizowaną przez te przedsiębiorstwa. Złota zasada bilansowa nie była spełniona jedynie w spółce Próchnik, gdyż wskaźnik pokrycia I stopnia nie prze- kroczył 1, co oznacza, że aktywa trwałe tylko w części były finansowane kapitałami wła- snymi. Jednocześnie należy podkreślić, iż spółka Próchnik w 2017 r. posiadała ujemne ka- pitały własne, tym samym kierunek zachodzących zmian w strukturze majątkowo-kapi- tałowej przedsiębiorstwa należy uznać za niewłaściwy (zob. tabela 2).

128

Tabela 2. Wskaźniki wspomagania finansowego badanych przedsiębiorstw w latach 2014−2017

Wskaźnik Rok Bytom Próchnik Vistula

Wskaźnik ogólnego zadłużenia

20142015 20162017

0,600,46 0,420,39

0,450,32 0,431,51

0,330,35 0,330,30

Wskaźnik zadłużenia długotermi- nowego

20142015 20162017

0,010,03 0,050,04

0,110,30 0,06−*

0,250,22 0,190,16

Wskaźnik zadłużenia kapitałów własnych

20142015 20162017

1,510,85 0,730,64

0,810,47 0,76−

0,500,54 0,500,44

Wskaźnik pokrycia I stopnia − złota zasada finansowa

20142015 20162017

1,882,67 3,033,55

0,720,94 0,83−

1,021,06 1,151,28

*znak” „–” w rubryce oznacza ujemną wartość wskaźnika Źródło: opracowanie własne.

Dotychczasowa ocena zjawisk finansowych zachodzących w analizowanych przed- siębiorstwach upoważnia do stwierdzenia, że zdolność przedsiębiorstwa do obsługi za- dłużenia krótkoterminowego oraz poziom jego zadłużenia w sposób istotny oddziału- ją na ocenę wypłacalności jednostki gospodarczej. W procesie wnioskowania w zakresie rozpoznania zagrożenia kontynuacji działania przedsiębiorstwa, w tym jego wypłacal- ności, pomocna może być analiza dyskryminacyjna. Do oceny wypłacalności przedsię- biorstw wykorzystano trzy modele dyskryminacyjne: model Gajdki i Stosa, model Hada- sik i model Hołdy (zob. tabela 3).

Z  analizy modeli dyskryminacyjnych wynika, że dwa z  trzech badanych przedsię- biorstw nie były zagrożone niewypłacalnością, a ich kondycja finansowa wskazywała na niskie prawdopodobieństwo upadłości. Ocena ta jest zbieżna i dotyczy wszystkich zastosowanych modeli, choć zauważyć można pewne rozbieżności zachodzące pomię- dzy wielkością i charakterem dynamiki poszczególnych funkcji dyskryminacyjnych. Róż- nice są oczywiste i wynikają z tego, że parametry funkcji poszczególnych modeli różnią się zastosowanymi współczynnikami dyskryminującymi, których wybór wynikał z indy- widualnych rozstrzygnięć poszczególnych autorów funkcji dyskryminacyjnych. Analizu- jąc uzyskane wyniki, można zauważyć, że zmiany wartości funkcji modeli predykcji ban- kructwa są wynikiem zmian nie tylko w obszarze płynności finansowej czy zadłużenia, ale i innych aspektów działalności przedsiębiorstwa, co utrudnia wskazanie wyraźnych zależności na podstawie wcześniejszych ustaleń. W modelu Gajdki i Stosa zmiany war-

129 tości funkcji podyktowane są zmianami sytuacji finansowej przedsiębiorstwa i związane z miernikami takich obszarów działalności, jak: sprawność działania, rentowność oraz za- dłużenie, w modelu Hadasik oraz w modelu Hołdy wynikają z oceny statycznej płynno- ści finansowej, zadłużenia i sprawności działania. Co więcej, poziom funkcji determino- wany jest również wagami, które nadają ważność danemu obszarowi oceny w progno- zowaniu wypłacalności przedsiębiorstwa. W przypadku spółki Próchnik modele predyk- cji bankructwa pokazywały rosnące ryzyko upadłości. W 2017 r. wszystkie modele wska- zywały na duże ryzyko bankructwa tej firmy, co znalazło potwierdzenie w rzeczywisto- ści, albowiem jej Zarząd w drugim kwartale 2018 r. złożył wniosek o upadłość likwidacyj- ną przedsiębiorstwa, do którego przychylił się sąd, wydając postanowienie o upadłości likwidacyjnej spółki Próchnik (zob. tabela 3).

Tabela 3. Modele predykcji bankructwa badanych przedsiębiorstw w latach 2014−2017

Model Rok Bytom Próchnik Vistula

Model Gajdki i Stosa*

20142015 20162017

0,6062 0,7198 0,6910 0,6546

0,5298 0,6647 0,6543

−2,7275

0,7256 0,7422 0,7508 0,7486

Model Hadasik**

20142015 20162017

0,0535 0,9784 1,0650 1,3222

1,2481 1,2217 0,5425

−3,0429

0,6404 0,3982 0,6076 0,8120

Model Hołdy***

20142015 20162017

0,8377 1,5048 1,6910 1,8530

0,4157 1,8434 0,6445

−3,5964

1,6727 1,5015 1,6483 1,9022

* punkt graniczny 0,45; ** punkt graniczny −0,374345; *** punkt graniczny 0 Źródło: opracowanie własne.

Podsumowanie

W  artykule pozytywnie zweryfikowano hipotezę zakładającą, że płynność finansowa oraz zadłużenie przedsiębiorstwa determinują poziom wypłacalności przedsiębiorstwa.

Przedstawione rozważania oraz wyniki badań wskazują bowiem jednoznacznie, że płyn- ność finansowa oraz zadłużenie przedsiębiorstwa determinują ocenę wypłacalności jed- nostki gospodarczej. Stan wypłacalności przedsiębiorstwa może być rozpatrywany z jed- nej strony przez pryzmat płynności finansowej, jako zachowanie zdolności płatniczej do spłaty zobowiązań, brak opóźnień w regulowaniu zobowiązań lub też posiadanie płyn- nych składników majątkowych, zaś z drugiej strony można go powiązać z zadłużeniem, albowiem o wypłacalności decyduje to, czy poziom zobowiązań przekracza lub też nie wartość majątku przedsiębiorstwa. Tym samym należy uznać, że trwała utrata płynności

130

finansowej lub nadmierny poziom zadłużenia prowadzą do niewypłacalności. Jednocze- śnie trzeba podkreślić, że stan wypłacalności decyduje o tym, czy przedsiębiorstwo jest zdolne kontynuować swoją działalność. W prognozowaniu tego stanu mogą być pomoc- ne modele predykcji bankructwa, których funkcja odnosi się często do mierników dzia- łalności związanych z oceną płynności finansowej czy też zadłużenia. W wyniku przepro- wadzonych badań ustalono, że zarówno spółka Bytom, jak i Vistula znajdują się w dobrej kondycji finansowej oraz nie występują symptomy zjawisk zagrażających ich działalno- ści. W przypadku spółki Próchnik wskazano na czynniki, które zagrażały jej działalności.

Przede wszystkim zdiagnozowano istotne problemy związane z zachowaniem płynności finansowej, nieprawidłowo ukształtowaną strukturą majątkowo-kapitałową, a także po- ziomem zadłużenia, który przekraczał wartość majątku tego przedsiębiorstwa. Sygnały o problemach z wypłacalnością znalazły swe odzwierciedlenie w decyzji sądu gospodar- czego, który wydał postanowienie o upadłości likwidacyjnej. Przypadek spółki Próchnik pokazuje, iż trwała utrata zdolności płatniczej przedsiębiorstwa oraz nadmierne zadłuże- nie determinują zdolność firmy do kontynuowania działalności.

Bibliografia

Bednarski L., Waśniewski T. (red.) (1996), Analiza finansowa w zarządzaniu przedsiębiorstwem, Fundacja Rozwoju Rachunkowości w Polsce, Warszawa.

Duliniec A. (2007), Finansowanie przedsiębiorstwa, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.

Gurgul S., Podczaszy J. (2016), Niewypłacalność przedsiębiorstwa w ujęciu prawnym i ekono- micznym, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. 17, z. 8, cz. 1.

Konat-Staniek M., Piątek E. (2016), Niewypłacalność a płynność finansowa w kontekście nowego prawa restrukturyzacyjnego, „Studia Ekonomiczne. Zeszyty Naukowe”, nr 299.

Kowalak R. (2008), Ocena kondycji finansowej przedsiębiorstwa w badaniu zagrożenia upadłością, Wydawnictwo ODDK, Gdańsk.

Kuciński A. (2011), Wykorzystanie wielowymiarowych modeli dyskryminacyjnych do oceny kon- dycji finansowej przedsiębiorstwa na przykładzie wybranych spółek notowanych na rynku NewCon- nect, „Studia i Materiały Polskiego Stowarzyszenia Zarządzania Wiedzą”, nr 41.

131 Michalski G. (2010), Strategiczne zarządzanie płynnością finansową w przedsiębiorstwie, CeDe- Wu, Warszawa.

Mioduchowska-Jaroszewicz E. (2005), Metody i kierunki analizy wypłacalności przedsiębiorstw, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin.

Prusak B. (2011), Ekonomiczna analiza upadłości przedsiębiorstw – ujęcie międzynarodowe, Ce- DeWu, Warszawa.

Sierpińska M., Jachna T. (2004), Ocena przedsiębiorstwa według standardów światowych, Wy- dawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Sierpińska M., Wędzki D. (2002), Zarządzanie płynnością finansową w przedsiębiorstwie, Wy- dawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Śnieżek E. (1997), Jak czytać cash flow, Fundacja Rozwoju Rachunkowości w Polsce, Warszawa.

Ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe, Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535 z późn. zm.

Wędzki D. (2003), Strategie płynności finansowej przedsiębiorstwa – przepływy pieniężne a war- tość dla właścicieli, Oficyna Ekonomiczna, Kraków.