Adam Mickiewicz Bakczysaraj
Jeszcze wielka, już pusta Girajów dziedzina.
Zmiatane czołem baszów ganki i przedsienia, Sofy, trony potęgi, miłości schronienia, Przeskakuje sarańcza, obwija gadzina.
Skróś okien różnofarbnych powoju roślina, Wdzierając się na głuche ściany i sklepienia, Zajmuje dzieło ludzi w imię przyrodzenia I pisze Balsazara głoskami "RUINA".
W środku sali wycięte z marmuru naczynie;
To fontanna haremu, dotąd stoi cało I perłowe łzy sącząc woła przez pustynie:
"Gdzież jesteś o miłości, potęgo i chwało!
Wy macie trwać na wieki, źródło szybko płynie, O hańbo! wyście przeszły, a źródło zostało".
Wiersz należy do cyklu „Sonetów krymskich” Adama Mickiewicza. Wymień inne tytuły wierszy, które znajdują się w tym zbiorze.
Zastanów się, kim jest podmiot liryczny: podróżnikiem, pielgrzymem, wędrowcem, a może kimś jeszcze.
Jakie miasto opisuje poeta? Sprawdź np. w encyklopedii, gdzie ono się dokładnie znajdowało.
W jaki sposób wygląda znane kiedyś ze świetności miasto?
Co je zniszczyło?
"Gdzież jesteś o miłości, potęgo i chwało!
Do czego w tej apostrofie zwraca się Adam Mickiewicz?
I pisze Balsazara głoskami "RUINA".
Przedstaw biblijną historię, do której nawiązuje poeta.
Jakie refleksje wzbudziły w autorze ruiny?
Jakimi uczuciami przepełniony jest tekst wiersza?
Co decyduje o tym, że jest to wiersz sylabotoniczny?
Zwróć uwagę na układ rymów.
