• Nie Znaleziono Wyników

(1)WPROWADZENIE T eoria w yboru społecznego pow stała w odpowiedzi n a praktyczną potrzebę ulepszenia stosow anych sposobów podejm ow ania decyzji zbiorowych

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "(1)WPROWADZENIE T eoria w yboru społecznego pow stała w odpowiedzi n a praktyczną potrzebę ulepszenia stosow anych sposobów podejm ow ania decyzji zbiorowych"

Copied!
6
0
0

Pełen tekst

(1)

WPROWADZENIE

T eoria w yboru społecznego pow stała w odpowiedzi n a praktyczną potrzebę ulepszenia stosow anych sposobów podejm ow ania decyzji zbiorowych. Jej prapoczątki są związane z paradoksam i odkrytym i pod koniec XV III wieku przez m arkiza de C ondorceta i Jean-C harles’a de Borda. U jaw niają one istotne ułomności klasycznych i najczęściej stosowanych, także obecnie, m etod podej­

m ow ania zbiorowych decyzji: zwykłej większości i większości pierwszeństwa.

Opis historii rozw ażań n a tem at m etod podejm owania społecznych decyzji, obejmującej blisko dwieście lat, do połowy X X wieku, zawiera m onografia D uncana Blacka The Theory o f Committees and Elections (1958). Jak o datę pow stania teorii w yboru społecznego przyjmuje się jednak opublikowanie w 1951 ro ku m onografii Social Choice and Individual Values napisanej przez K ennetha J. A rrow a, laureata N agrody N obla w 1972 rok u w dziedzinie ekonomii. Poważny w kład do rozwoju tej teorii wnieśli także inni laureaci N agrody N obla w tej dziedzinie: James M . Buchanan (1986), Jo hn C.

H arsanyi, Jo h n F. N ash, R einhard Selten (1994), a przede wszystkim A m artya K . Sen, k tó ry otrzym ał tę nagrodę w 1998 roku. Bardzo intensywny rozwój teorii po opublikow aniu wyżej wymienionej, klasycznej m onografii K .J. A r­

row a, znajduje swoje odbicie w licznych książkach (do najważniejszych należą:

Sen (1970), Fishburn (1973), Kelly (1978), Suzum ura (1983)), ja k również w dużej ilości artykułów publikow anych w takich czasopismach jak „American Econom ic Review” , „Econom etrica” , „Journal o f Econom ic T heory” , „T heo­

ry and D ecision” , a także w pism ach poświęconych tej dziedzinie „Public Choice” (od 1966 roku, początkowo pod tytułem „Papers in N on-M arket D ecision-M aking” ) oraz „Social Choice and W elfare” (od 1984 roku). Prze­

gląd dorobku tej teorii zawiera dw utom ow a publikacja pod redakcją K .J.

A rrow a, A. Sena i K . Suzum ury Social Choice Re-exam ined (1997). W Polsce do 1989 ro k u praw ie nie było publikacji poświęconych tej problem atyce.

D opiero w ostatniej dekadzie X X wieku pojawiły się artykuły na tem at m etod głosowania i w yborów oraz sprawiedliwego podziału dób r (głównie w „Stu­

diach Socjologicznych”), a także pierwsze książki.

(2)

Powszechnie uw aża się, że decyzje społeczne należy podejm ować dem o­

kratycznie, d o b ra dzielić sprawiedliwie, a rozw iązania społeczne p o w in n y

respektować autonom ię osób i ich praw a indywidualne. Co oznaczają te oczekiwania i czy możliwe jest ich spełnienie? N a te pytania usiłuje od ­ powiedzieć teoria w yboru społecznego.

T eoria w yboru społecznego b ada m etody podejm owania decyzji społecz­

nych. W odróżnieniu od decyzji indywidualnych, decyzje społeczne zawsze m uszą być podejm ow ane za pom ocą wyraźnie określonych m etod. M etody w yboru społecznego przyporządkow ują profilom indywidualnych preferencji lub użyteczności, określonych n a zbiorze alternatyw społecznych: (1) społeczne uporządkow ania tego zbioru alternatyw (funkcje społecznej oceny) lub (2) podzbiory alternatyw wybranych (funkcje społecznego wyboru). Pożądane ich własności, które zwykle są w yrażane w języku naturalnym przez polityków, etyków, filozofów itp., w teorii w yboru społecznego są przedstaw iane w postaci postulatów m atem atycznych. Pozwala to n a ujawnianie konsekwencji pewnych zestawów postulatów nakładanych na proces podejm ow ania decyzji społecznej.

W yniki takich bad ań m ają często postać twierdzeń o nieistnieniu m etod spełniających kilka pożądanych warunków. N iektóre z nich są nazywane paradoksam i w yboru społecznego (np. paradoks wyborczy A rrow a, paradoks liberalizmu Sena). W yznaczają one granice wymagań, jakie m ożna stawiać procesowi podejm ow ania decyzji społecznej.

M etody zbiorowego podejm ow ania decyzji w wyniku głosowania w zgro­

m adzeniu bezpośrednio podejm ującym społeczną decyzję lub poprzez wybór przedstawicieli do takiego zgrom adzenia są głównym, ale nie jedynym przedm iotem zainteresow ania teorii w yboru społecznego. Zajmuje się ona również sposobam i dokonyw ania społecznego w yboru lub społecznej oceny takich rozwiązań, które m ają różne konsekwencje dla członków grupy lub społeczeństwa (np. podział dóbr). W tych sytuacjach podstaw ą społecznej decyzji są profile indywidualnych preferencji lub użyteczności tych rozwiązań.

W ten sposób, poza m etodam i dem okratycznego podejm ow ania decyzji, do obszaru zainteresow ań teorii w yboru społecznego należą również takie ważne problem y ja k sprawiedliwość dystrybutyw na czy liberalizm.

W krótkim wprow adzeniu nie jest możliwe przedstawienie wszystkich problem ów , stosowanych m etod i uzyskanych wyników w teorii w yboru społecznego. Czytelników zainteresowanych takim przeglądem odsyłam do m ojego artykułu Teoria wyboru społecznego, opublikow anego w Nowej en­

cyklopedii P W N . Suplement (1999), a także do obszerniejszego artykułu przeglądowego stanowiącego wprowadzenie do w yboru tekstów Elementy teorii wyboru społecznego (2000).

Przedstaw iany Czytelnikom num er „Studiów Socjologicznych” zawiera dziewięć artykułów poświęconych różnym problem om w yboru społecznego lub też zagadnieniom ściśle z nimi związanym. Są to oryginalne artykuły napisane

(3)

przez polskich autorów , głównie m łodych pracow ników naukowych. Poziom ich trudności, związany z wykorzystaniem środków form alnych, nie przekracza przygotow ania m atem atycznego polskich socjologów. Jedynym, wyraźnie tru d ­ niejszym tekstem jest artykuł Racjonowanie „hydrauliczne”.

N um er otwiera artykuł Jacka H am ana Racjonalne metody podziału mandatów w wyborach proporcjonalnych. A u to r analizuje w nim własności m etod proporcjonalnego podziału m andatów między partie. Sposób prze­

liczania głosów n a m andaty jest istotnym elementem systemu wyborczego, a niekiedy jego znaczenie jest nie mniejsze od znaczenia rozkładu głosów wyborców. Te same m etody m ogą być również wykorzystywane do proporc­

jonalnego podziału m andatów między okręgi wyborcze i historycznie większość z nich została opracow ana do realizacji tego celu, dokładniej - d o podziału m andatów w Izbie Reprezentantów U SA między stany. O ba problem y różnią się jednak nieco pożądanym i własnościami m etody alokacji m andatów . A utor koncentruje uwagę n a podziale m andatów między partie. Przedstawia bardzo obszerny zestaw m etod podzielonych n a dwie klasy: m etody największej reszty oraz m etody dzielnikowe, następnie bada spełnianie przez nie dużego zesta­

wu pożądanych własności. Szczególną uwagę zwraca na konsekwencje sto­

sowania poszczególnych m etod dla m ałych i dużych partii.

D rugi artykuł, napisany przez M ikołaja Jasińskiego, Czy zawsze większy je s t silniejszy, czyli ja k zmierzyć siłę uczestników zgromadzeń decyzyjnych? jest poświęcony indeksom siły. Indeksy te charakteryzują względną siłę poszczegól­

nych uczestników (np. kluby poselskie) przy podejm ow aniu decyzji zbioro­

wych, zapotrzebow anie na nich przy tworzeniu koalicji, ich znaczenie w koalicji i opłacalność koalicji dla jej uczestników. D okładniej, A utor analizuje p o d ­ staw ow ą klasę ocen pozycji uczestników, tzw. indeksy a priori, w których abstrahuje się od wewnętrznego zróżnicowania poszczególnych uczestników, ich zhierarchizow ania itp. A u to r przedstaw ia najważniejsze indeksy a priori, analizuje i porów nuje ich własności. A naliza ta ujawnia, że - wbrew „zdrow o­

rozsądkow em u” sposobowi m yślenia - wielkość uczestników procesów decy­

zyjnych niekoniecznie bezpośrednio przekłada się na ich siłę. Ilustrację zastoso­

w ania i interpretacji indeksów siły stanowi wykorzystanie ich do opisu aktu al­

nej konfiguracji klubów i kół poselskich w polskim Sejmie oraz w sejmiku województwa mazowieckiego.

D w a następne artykuły przedstaw iają klasyczną problem atykę teorii w ybo­

ru społecznego - agregowanie indywidualnych preferencji lub użyteczności w preferencję społeczną. Pierwszy z nich M etody agregacji preferencji indy­

widualnych, napisany przez Grzegorza Lissowskiego, zawiera opis kilkunastu m etod wyznaczania społecznej preferencji na podstaw ie profilu preferencji indywidualnych. Jest on poprzedzony propozycją klasyfikacji tych m etod oraz podkreśleniem różnic między dw om a celami agregacji: norm atywnym - właści­

wym dla m etod w yboru społecznego i opisowym - odpowiadającym zadaniom

(4)

m etod opisu statystycznego. W ybór m etody powinien zależeć od celu agregacji i wymaga wiedzy o jej własnościach.

D rugi artykuł, Agregowanie ocen sędziów sportowych jako przykład zbioro­

wego podejmowania decyzji, którego autorem jest D ariusz Przybysz jest p o ­ święcony analizie własności pewnej szczególnej klasy m etod. A u to r bada stosow ane w sporcie m etody ustalania kolejności zawodników na podstawie ocen sędziów w sportach niewymiernych w taki sposób, jak analizuje się m etody podejm ow ania społecznych decyzji w teorii w yboru społecznego. D la tego celu przypom ina i wyjaśnia najważniejsze postulaty, których spełnienia wymaga się lub oczekuje od m etod wyznaczania społecznej preferencji. Dzięki tem u artykuł jest ciekawy również dla tych Czytelników, którzy zupełnie nie interesują się sportem . W ybór m etod oceniania w sportach niewymiernych jako przedm iotu analizy jest szczególnie trafny. Po pierwsze, m etody te są tworzone i m odyfikow ane n a podstaw ie wieloletnich doświadczeń sędziów sportowych, w całkowitym oderw aniu od wiedzy teoretycznej n a tem at m etod podejm ow a­

nia społecznych decyzji. Interesujące jest więc stwierdzenie, czy i w jakim stopniu m etody opracow ane w takich „naturalnych” w arunkach spełniają postulaty form ułow ane w teorii w yboru społecznego. Po drugie, m etody oceniania w sporcie stw arzają możliwość przeanalizow ania znacznie bogatszej klasy sytuacji niż klasyczne sposoby podejm owania decyzji przez zgrom a­

dzenia.

A rtykuł G rzegorza Lissowskiego Zasady sprawiedliwości dystrybutywnej:

nowe zasady oceny sprawiedliwości rozpoczyna serię czterech artykułów p o ­ święconych problem om podziału dóbr. Przedstawia on nowe wyniki badań nad zasadam i sprawiedliwości dystrybutywnej. W yniki te m ają zarówno charakter teoretyczny, jak i empiryczny. A rtykuł zawiera propozycję rozszerzenia zbioru zasad oceny sprawiedliwości podziałów dó br o zasady, które stanow ią uogól­

nienie rawlsowskich i konserwatywnych zasad sprawiedliwości. Empirycznym uzasadnieniem trafności tego rozszerzenia jest zgodność ocen podziałów dób r za pom ocą tych zasad z ocenami sprawiedliwości form ułow anym i przez osoby badane. D la dużego odsetka osób badanych w przeprowadzonym eksperym en­

cie nowe zasady były najbliższe ich ocenom, bliższe od zasad klasycznych, a dla pewnych problem ów podziału d ó b r były one najbliższe ocenom największej liczby osób badanych. P onadto, okazało się, że zasady sprawiedliwości, zarów no nowe, ja k i klasyczne, m ożna uporządkow ać wzdłuż pewnego k on ­ tinuum : od radykalnych zasad egalitarnych do zasad konserwatywnych.

Ujaw nione w badaniach eksperym entalnych uporządkow anie zasad m a rów ­ nież uzasadnienie teoretyczne uzyskane w wyniku analizy, jakie postulaty etyczne są zawsze spełniane bądź zawsze gwałcone przez daną zasadę sprawied­

liwości.

K olejny artykuł, napisany przez M artę K uc, Analiza zasad sprawiedliwości Klemensa Szaniawskiego zawiera porów nanie dwóch proponow anych przez

(5)

K lem ensa Szaniawskiego probabilistycznych zasad sprawiedliwości i rozszerza w istotny sposób wiedzę n a tem at ich własności. Zasady Szaniawskiego m ają zastosowanie do podziału zbioru niepodzielnych dóbr. W arto podkreślić, że badania problem u podziału zbioru niepodzielnych dóbr, znacznie rzadziej rozważanego w literaturze niż podział do b ra doskonale podzielnego, m ają w Polsce długą tradycję. W ystarczy tu wspomnieć znaczące prace Bronisława K nastera z 1946 ro k u i H ugo Steinhausa z 1948 roku. Zasady proponow ane przez Szaniawskiego m ają charakter egalitarny, ale postulat egalitaryzmu jest w nich odm iennie interpretow any: jak o równość szans satysfakcji bądź też jako równość szans wyboru. Szaniawski pokazał, że postulat równości szans satysfakcji m oże być sprzeczny z postulatem optymalności, ale nie podał, w jakich sytuacjach (tzn. dla jakich profili preferencji indywidualnych) zachodzi m iędzy nimi sprzeczność. A u to rka próbuje ustalić takie w arunki w wyniku analizy problem u podziału czterech dób r między cztery osoby dla wszystkich możliwych profili preferencji indywidualnych (analiza wszystkich sytuacji tego typu była bardzo złożonym problemem obliczeniowym). Porównuje też konsekwencje zastosow ania obu zasad i pokazuje, że w przypadkach, gdy zasada równych szans satysfakcji nie jest sprzeczna z zasadą optymalności Pareto, zapewnia ona uczestnikom podziału nie mniej korzystne wyniki podziału niż zasada równych szans wyboru. P onadto, A utorka bada, czy zasady proponow ane przez Szaniawskiego spełniają dwa dodatkow e kryteria: proporcjonalności i b rak u zawiści, które nie były rozważane w oryginalnych pracach Szaniawskiego.

D w a następne artykuły, których autorem jest M arek M . Kam iński:

Problem roszczeń i Racjonowanie „hydrauliczne”, również dotyczą podziału dóbr, dokładniej - podziału pojedynczego, jednorodnego, doskonale podziel­

nego dobra, ale zakładają bogatszy m odel sytuacji podziału. Różni się on od m odelu klasycznego tym, że podstaw ę decyzji o podziale dób r m ogą stano­

wić, poza preferencjam i lub użytecznościami uczestników podziału, również dodatkow e inform acje o nich: w postaci pojedynczego param etru reprezen­

tującego ich roszczenia, potrzeby itp. (w pierwszym artykule) lub zbioru param etrów (w drugim artykule). D rugi z tych artykułów został napisany dla czasopisma „M athem atical Social Sciences” i wkrótce zostanie opublikow ­ any. Pragnę wyrazić wdzięczność wydawnictwu Elsevier Science za zgodę na wydrukow anie polskiego tłumaczenia. T ytuł artykułu odwołuje się do hydrau ­ licznej m etafory, gdyż rozw ażane m etody podziału m ogą być reprezentowane za pom ocą system u naczyń połączonych. A rtykuł ten, jak wcześniej w spo­

m inałem , w ykorzystuje najbardziej zaawansowane środki form alne, ale zawiera szereg nowych i ważnych wyników. D latego też A utor, n a m oją prośbę, napisał drugi, kró tki artykuł Problem roszczeń, który m oże stanowić mniej form alne wprowadzenie do lektury artykułu Racjonowanie „hydrauliczne". A naliza p ro b ­ lemu roszczeń przedstaw iona w tym wprowadzającym artykule, który m oże być również traktow any zupełnie niezależnie, zawiera definicje najw aż­

(6)

niejszych m etod podziału oraz wymagań stawianym tym m etodom . Jest ona ilustrow ana przykładem „k o n trak tu m ałżeńskiego” z Talm udu.

O statni artykuł, którego autoram i są Tadeusz Tyszka i Tom asz Zaleś- kiewicz, Zachowania wobec ryzyka w sytuacjach eksperymentalnych i w na­

turalnych sytuacjach społecznych nieco odbiega od zasadniczej problem atyki teorii w yboru społecznego. Stosunek do ryzyka jest jednak istotnym elemen­

tem każdej sytuacji decyzyjnej, zarów no wtedy, gdy decyzje podejm owane są indywidualnie, ja k i wówczas, gdy są one podejm owane zbiorowo. A utorzy porów nują zachow ania ludzi wobec ryzyka w dwóch typach sytuacji: w precy­

zyjnie określonych loteriach i w nieprecyzyjnie określonych, ąuasi-naturalnych sytuacjach społecznych. Okazuje się, że zachow ania te różnią się zasadniczo:

w sytuacjach loteryjnych ludzie rzeczywiście reagują n a param etry ryzyka opisane w teorii decyzji, natom iast w sytuacjach naturalnych nie wydają się przykładać do nich większej wagi. A utorzy podejm ują próbę wyjaśnienia tych różnic oraz określenia ich konsekwencji.

N a zakończenie pragnę podziękow ać wszystkim A utorom , których prace składają się n a ten num er, za zgodę n a udział w tym wspólnym przedsięwzięciu, natom iast Redakcji „Studiów Socjologicznych” za umożliwienie jego realizacji.

Grzegorz Lissowski

Literatura

A rrow , K enneth J. 1951. Social Choice and Individual Values. New York: John Wiley and Sons (wyd. II rozsz.1963).

A rrow , K enneth J., A m artya Sen i K o ta ro Suzumura. 1997. Social Choice Re-examined. Vol. 1 i 2, New Y ork: International Econom ic Association.

Black, D uncan. 1958. The Theory o f Committees and Elections. Cambridge:

Cam bridge University Press.

Fishburn, Peter C. 1973. The Theory o f Social Choice. Princeton: Princeton University Press.

Kelly, Jerry S. 1978. Arrow Impossibility Theorems. New York: Academic Press.

Lissowski, Grzegorz. 1999. Teoria wyboru społecznego. W: Nowa encyklopedia P W N . Suplement. T om 7, W arszawa: W ydawnictwo N aukow e PW N , s. 638-641.

Lissowski, G rzegorz (red.). 2000. Elementy teorii wyboru społecznego. W arsza­

wa: IS U W (w przygotowaniu).

Sen, A m artya K . 1970. Collective Choice and Social Welfare. San Francisco:

H olden-D ay.

Suzum ura, K o ta ro . 1983. Rational Choice, Collective Decisions and Social Welfare. Cam bridge: Cam bridge University Press.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Warto przy tym wskazać, że OECD rekomenduje, aby w nowych umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zawieranych po 2005 roku państwa strony uregulowały kwestię

W tym kontekście należy dążyć do zapewnienia ochrony interesów konsumenta, z jednoczesnym eliminowaniem powstających zagrożeń, czego wyrazem jest dyrektywa

Podatek VAT jest wydatkiem kwalifikowalnym, ponieważ realizując powyższy projekt nie mogę / nie możemy odzyskać w żaden sposób poniesionego kosztu podatku od

• Żadna z osób uprawnionych do reprezentacji organizacji, nie została prawomocnie skazana za przestępstwa popełnione w związku z postępowaniem o udzielenie

Największy ruch kolejowy na wschodniej granicy UE, gdzie następuje zmiana szerokości torów, odbywa się przez przejście graniczne w Terespolu, co związane jest z przebiegiem

1552, kształcił się w naukach humanistycznych prawdopodobnie w Poznaniu, pod kierunkiem Jana Parvusa (Leo- politanus), następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie w

Ka˙zda własno´s´c niesprzeczno´sci charakteru sko´nczonego jest domkni˛eta na podzbiory2. Ka˙zda własno´s´c niesprzeczno´sci domkni˛eta na podzbiory mo˙ze zosta´c roz-

(171) Ateńczycy ze strachu przed najazdem lacede- mońskim porzucili wioski i zapełnili Ateny 79 , toteż miasto opierało swą liczebność na opustoszeniu wsi, u nas zaś choć wieś