• Nie Znaleziono Wyników

Ks. Wincenty Zaleski (1913-1983)

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Ks. Wincenty Zaleski (1913-1983)"

Copied!
4
0
0

Pełen tekst

(1)

Kazimierz Misiaszek

Ks. Wincenty Zaleski (1913-1983)

Seminare. Poszukiwania naukowe 26, 477-479 2009

(2)

PRO MEMORIA

SEMINARE

26 * 2009 * s. 477-479

KS. WINCENTY ZALESKI (1913-1983)

W roku 2008 mija 25. rocznica śmierci ks. Wincentego Zaleskiego. Był ka­

płanem Towarzystwa Salezjańskiego, katechetą, doktorem teologii w zakresie katechetyki (jego twórczość na tym polu zamieszczamy poniżej), członkiem Ko­

misji Katechetycznej Episkopatu Polski, wizytatorem nauki religii. Jego kateche­

zy, szczególnie Nauka Boża. Katechezy (t. 1-2, Poznań 1959; wyd. 2, Poznań 1966) oraz Nauka Boża. Dekalog (Poznań 1960) cieszyły się dużym powodze­

niem wśród katechetów, głównie z racji przystępności i przejrzystości dydaktycz­

nej i metodycznej. Wydawał swoje katechezy w trudnym okresie rządów komu­

nistycznych w Polsce, które utrudniały i blokowały katolickie wydawnictwa. Tym bardziej więc ich obecność na okrojonym rynku wydawniczym była pewnego rodzaju dobrodziejstwem dla ówczesnych katechetów. W swoich katechezach reprezentował zasadniczo katechetyczny nurt psychologiczno-dydaktyczny (stop­

ni formalnych) i pozostał mu wierny, pomimo nowych tendencji, jakie pojawiły się w obszarze polskiej katechezy (katecheza kerygmatyczna, początki katechezy zorientowanej antropologicznie). Niemniej niektóre jego propozycje metodyczne mogą jeszcze dzisiaj stanowić potrzebną i wskazaną pomoc w nauczaniu religii w szkole.

Urodził się 9 sierpnia 1913 roku w Krzeszowicach k. Chrzanowa. Jego rodzi­

cami byli Józef i Helena z d. Janowska. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości, a po jej zakończeniu rozpoczął w 1925 r. naukę w gimnazjum sale­

zjańskim w Oświęcimiu. W 1930 r. zdecydował się wstąpić do Zgromadzenia Salezjańskiego, rozpoczynając nowicjat w Czerwińsku n. Wisłą. Pierwsze śluby zakonne złożył 2 sierpnia 1931 r., a następnie w latach 1931-1932 studiował filo­

zofię w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Salezjańskiego w Mar­

szałkach. Trzyletnią praktykę pedagogiczną odbywał w Małym Seminarium w Lądzie nad Wartą oraz w domu nowicjackim w Czerwińsku nad Wisłą. W latach 1936-1940 odbył studia teologiczne w salezjańskim Wyższym Seminarium Du­

chownym w Krakowie. 17 lutego 1940 r. przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1940-1945 pracował w parafii św. Stanisława Kostki w Krakowie. Od 1945 r.

rozpoczął pracę w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Warszawie, którą

(3)

478 PRO MEMORIA

kontynuował do 1957 r., pełniąc funkcję katechety w szkołach i w parafii. Czas ten związany był ze stopniowym usuwaniem przez władze komunistyczne nauki religii ze szkoły. W przypadku ks. Wincentego Zaleskiego, który był etatowym katechetą szkolnym, władze nie mogły całkowicie odsunąć go od nauczania.

Utrudniały ją jednak w znacznym stopniu, powierzając mu naukę religii w odle­

głych od jego miejsca zamieszkania szkołach. W 1956 r., kiedy nastąpił okres pewnego rodzaju „odwilży” w stosunkach między państwem a Kościołem, poja­

wiła się możliwość szerszego oddziaływania religijnego. Zaznaczyła się też po­

trzeba przygotowania nowych kadr katechetów, w związku z czym ks. W. Zaleski został łderownikiem Studium Katechetycznego w Rokitnie Wielkopolskim (1956- 1959). Następnie w okresie od 1959 do 1964 r. pełnił funkcję proboszcza, dzieka­

na i dyrektora wspólnoty zakonnej w parafii Świętej Rodziny w Pile. W latach 1964-1966 był kapelanem urszulanek w Łęczycy, a od 1966 do 1972 r. - pro­

boszczem i dyrektorem wspólnoty zakonnej przy Bazylice Najświętszego Serca Jezusowego w Warszawie.

W 1965 r. uzyskał doktorat z teologii na ATK w Warszawie na podstawie rozprawy „Problem rysunku dziecka we współczesnej katechezie”. W ostatnich latach swojego życia poświęcił się pracy pisarskiej, chociaż pełnił także w tym okresie ważne funkcje. W latach 1970-1975 był członkiem Komisji Katechetycz­

nej Episkopatu Polski. W 1975 r. został mianowany członkiem Kolegium Nauki Katolickiej przy Kurii Metropolitalnej w Warszawie i wizytatorem nauki religii.

Przez jakiś czas prowadził także w tym czasie duszpasterstwo akademickie przy kościele św. Anny w Warszawie. Od 1975 r. rezydował w Jaciążku, a od 1976 r.

w Kutnie-Woźniakowie. Zmarł 26 marca 1983 r. w Kutnie-Woźniakowie.

PUBLIKACJE:

K a t e c h i z m w r y s u n k a c h i s y m b o l a c h , t. 1: C r e d o , t. 2: P r z y k a z a n i a , Warszawa 1947.

N a u k a r e l i g i i w k l. I s z k o ł y p o d s t a w o w e j(Referat wygłoszony na kursie metodycznym Ks.

Prefektów w Warszawie), Przegląd Katechetyczny 30(1947) s. 74-85.

N a u k a r e l i g i i w k l a s i e I I s z k o ł y p o d s t a w o w e j (Referat wygłoszony na kursie metodycz­

nym Ks. Prefektów w Warszawie), Przegląd Katechetyczny 30(1947), s. 134-146.

U w a g i ' n a t e m a t k a t e c h i z m u , Przegląd Katechetyczny 31(1948)4, s. 98-100.

Z a g a d n i e n i e r y s u n k u w n a u c z a n i u r e l i g i i , Przegląd Katechetyczny 31(1948)6-7, s. 200- 206.

P r z y g o t o w a n i e d o I S p o w i e d z i i K o m u n i i ś w . w e d ł u g n o w e g o p r o g r a m u , Katecheta 3(1959), s. 218-227.

N a u k a B o ż a . K a t e c h e z y ,t. 1-2, Poznań 1959; wyd. 2, Poznań 1966.

N a u k a B o ż a . D e k a l o g , Poznań 1960.

M i s t y c z n e C i a ł o C h r y s t u s a . T r a k t a t o K o ś c i e l e , Poznań 1962.

J e z u s C h r y s t u s . Z a g a d n i e n i a b i b l i j n e , Poznań 1964.

(4)

RECENZJE 479

T a j e m n i c e w i a r y w P i ś m i e ś w . ( Z a g a d n i e n i a w y b r a n e ) , w: S p o t k a n i a z C h r y s t u s e m , Po­

znań 1964, s. 35-309.

P r o b l e m r y s u n k u d z i e c k a w e w s p ó ł c z e s n e j k a t e c h e z i e ,Łęczyca 1965 (mps).

A d w e n t i B o ż e N a r o d z e n i e w k a t e c h i z a c j i , Auxilium 1(1966)2, s. 9-12.

A p o s t o ł o w i e J e z u s a C h r y s t u s a , Poznań 1966.

P r o b l e m r y s u n k u d z i e c k a w e w s p ó ł c z e s n e j k a t e c h e z i e , Collectanea Theologica 37(1967)1, s. 140-146.

W p o s z u k i w a n i u a u t e n t y z m u św. S t a n i s ł a w a K o s t k i , Homo Dei 44(1973)1, s. 49-53.

J ę z y k i f o r m a p r z e p o w i a d a n i a , Katecheta 21(1977)2, s. 68-70.

K a t e c h e z a p a r a f i a l n a , Katecheta 21(1977)4, s. 165-166.

T a b l i c a i z e s z y t , Katecheta 21(1977)5, s. 221-222.

O ś p i e w i e k o ś c i e l n y m i . . . , Katecheta 21(1977)6, s. 266-268.

R y s u n e k w k a t e c h e z i e , Katecheta 22(1978)1, s. 30-32.

P r o b l e m f r e k w e n c j i i k a r n o ś c i , Katecheta 22(1978)2, s. 75-76.

K o n k u r s y k a t e c h e t y c z n e , Katecheta 22(1978)3, s. 126.

K a t e c h i z m w o b r a z k a c h , Warszawa (brw).

Ś w i ę c i n a k a ż d y d z i e ń , Warszawa 1984; wyd. 2, Łódź 1986.

R o k k o ś c i e l n y ,t. 1-2, Warszawa 1989-1993.

Kazimierz Misiaszek, SDB UKSW, Warszawa

Cytaty

Powiązane dokumenty

„Próba lektury retorycznej” setnika Rym ów duchownych Sebastiana G rabow ieckiego (rozdz. II) stanowi przykład św ieżego i interesującego ujęcia twórczości

Ks. Wojciech po zakończeniu działań wojennych powrócił do Nawry. 1 II 1946 został mianowany wizytatorem nauki religii dla dekanatu chełmżyńskiego. Od kwietnia 1945

inferred to be attributed to the UV light and generated radicals (i.e. Thus, the changes of algae size after UV/PS preoxidation might be also because of the

Już na początku rekrutacji do pułków województwa podlaskiego po­ wstały trudności ze strony władz cywilnych i wojskowych. Stanisław Miciński, burmistrz Mokobod,

(1) identification of main aircraft noise sources on-board of a given reference vehicle, (2) assessment of simulation capabilities for noise prediction, (3) identification

skiego jako autora projektu kościoła w Śniadowie 173, budowanego w latach 1906—1912 na podstawie niezbyt ambitnej dokumentacji, wykonanej być może jeszcze w

Innym jeszcze, choć równie ciekawym, przypadkiem różnic prawno-religijnych pomiędzy praktyką rabbanitów a karaimów jest ich stosunek do zarzynania chorych

Wydaje się, że nie tylko akty prawne niższego rzędu wykorzystują słownictwo aktów prawnych kluczowych dla danej gałęzi prawa (najczęściej kodeksów),