Przychody z prywatyzacji i ich
rozdysponowanie w budżecie państwa
Kamilla Marchewka-Bartkowiak
Abstract
This report assesses the importance of the privatisation income to the state budget in view of the relevant legal and account- ing changes which were introduced in Poland (especially after 1996). The author makes evident that there have been serious constrains in the execution of goals related to the adjustments made previously to some budgetary items the rationale of which had been to use the revenues from privatisation to decrease the government debt and finance the reimbursement of the Open Pension Funds (OFE) premiums.
1. Wprowadzenie
Środki z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa stanowią pozycję budżetu państwa, która często budzi kontrowersje zarówno w ramach analizy zasad planowania budżetowego, jak i corocznych założeń dotyczących przeprowadzenia proce- sów prywatyzacyjnych w Polsce. Szczególnie ważnym w tym zakresie problemem finansowym jest występujące ryzyko planowania i realizacji operacji prywatyzacyjnych, wynikające zarówno z sytuacji rynkowej i gospodarczej kraju, ale także przyjętej w tym zakresie strategii władz centralnych.
Ryzyko to oddziałuje jednak znacząco na proces prognozo- wania i corocznego wykonania budżetu państwa, w tym jego najważniejsze wskaźniki wynikowe, czyli deficyt budżetowy oraz dług Skarbu Państwa.
W niniejszym opracowaniu przeprowadzono analizę wpły- wu środków z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa m.in. na powyższe wskaźniki budżetowe, w toku przeprowadzonych zmian rachunkowych i legislacyjnych w Polsce od 1991 r.
2. Kontrowersje wokół rachunkowego zapisu środków z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa
Rozpatrując znaczenie wpływów z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa dla dalszego ich rozdysponowania w budżecie państwa, należy w pierwszej kolejności uwzględnić sposób ich prawno-rachunkowego ujęcia. Problem wykorzystania wpły- wów z prywatyzacji w celu finansowania budżetu państwa sprowadza się bowiem do tego, czy są one traktowane jako:
• dochody budżetowe, których cechą charakterystycz- ną jest bezzwrotność i definitywność, a które podob- nie jak podatki stanowią źródło pokrycia planowanych w budżecie państwa wydatków (bieżących lub inwe- stycyjnych), co oznacza też wpływ na bezpośrednie ograniczenie deficytu, czy
• przychody budżetowe, charakteryzujące się general- nie cechą zwrotności (spłaty), co oznacza, że środki ze sprzedaży majątku państwowego traktowane są po- dobnie jak zaciągnięcie pożyczki, kredytu, czy emisja papierów skarbowych, czyli jako źródło finansowania zaplanowanego już deficytu.
Pierwszy z powyższych zapisów rachunkowych stosowa- ny był w Polsce zgodnie z ustawą Prawo budżetowe z dnia 5 stycznia 1991 r.1, gdzie w artykule 3 ust. 1 pkt. 6 ustalono, iż dochodami budżetu państwa są m.in. dochody ze sprze- daży, najmu i dzierżawy składników majątkowych Skarbu Państwa. Do 1996 r. głównym źródłem finansowania wystę- pującego corocznie deficytu budżetowego była z kolei emisja obligacji i bonów skarbowych na rynek finansowy, ale także ich sprzedaż bezpośrednio Narodowemu Bankowi Polskiemu, co zapewniało uzyskanie dodatkowych środków w ramach ustalanych corocznie limitów zaciągania zobowiązań Skarbu Państwa.
W uchwalonej w 1997 r. Konstytucji Rzeczpospolitej Pol- skiej w art. 220 wprowadzono zapis, iż „ustawa budżetowa nie może przewidywać pokrycia deficytu budżetowego przez za- ciąganie zobowiązań w centralnym banku państwa”, co w obli- czu pogłębiającego się problemu planowanych nadmiernych wydatków budżetowych w stosunku do prognozowanych dochodów, wywołało zwiększenie uzależnienia budżetu od zewnętrznego finansowania na rynku skarbowym i jednocze- śnie permanentnego rolowania zaciąganego w ten sposób długu Skarbu Państwa.
Zwrócono zatem uwagę, iż z punktu widzenia bilansowej alokacji środków, w wyniku sprzedaży aktywów trwałych (majątku) budżet uzyskuje aktywa (środki) finansowe, które mogą być przeznaczane na spłatę zadłużenia (czyli pasy- wów) Skarbu Państwa. Okazało się także, iż coraz trudniejsze staje się planowanie dochodów budżetowych z kontynuowa- nej prywatyzacji majątku państwowego ze względu na wystę- pujące wysokie ryzyko finansowe i polityczne.
W związku z powyższym w ustawie o finansach publicz- nych z 1998 r. zatwierdzono funkcjonujące także obecnie rozwiązanie rachunkowe, w ramach którego środki uzyska- ne z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa zapisywane będą w budżecie państwa jako jego przychody, stanowiące jedno ze źródeł finansowania corocznych potrzeb pożyczkowych Skarbu Państwa (tabela 1).
Uznanie środków z prywatyzacji jak źródło finansowania deficytu budżetowego (a od 2010 r. także deficytu budżetu środków europejskich) w Polsce do dziś budzi kontrowersje
1 Dz.U. nr 4, poz. 18.
z dwóch przyczyn. Po pierwsze, występującego w tym przy- padku zróżnicowania podejścia w ramach wprowadzonych w Polsce rozwiązań na szczeblu centralnym i samorządowym, ale również w statystykach i rachunkach sektora publicznego stosowanych zarówno przez MFW, jak i Eurostat2. Po drugie ze względu na fakt, iż uzyskane w ten sposób środki nie mają charakteru zwrotnego, tylko definitywny.
Należy także dodać, iż wprowadzenie w 1996 roku w finan- sach publicznych ustawowego zapisu ustanawiającego kate- gorię „przychody z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa” jako tzw. pozycję budżetu „pod kreską” wpłynęło w następnych latach na problem powiększającego się zakresu pozycji roz- chodów, zwanego rozdysponowaniem, których finansowanie zapewnić miał stały proces prywatyzacyjny.
3. Problem struktury rozdysponowania
przychodów z prywatyzacji
Przychody z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa w toku wielu zmian legislacyjnych wprowadzanych w ramach ustawo- wych nowelizacji są obecnie rozdysponowywane na różne cele.
Pierwszą zmianą w tym zakresie było uchwalenie ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o wykorzystaniu wpływów z prywaty- zacji części mienia Skarbu Państwa na cele związane z reformą systemu ubezpieczeń społecznych3. Wówczas jeszcze wyod- rębniona w ramach reformy refundacja składek do OFE zalicza- na była (łącznie z bezpośrednią dotacją do FUS) do wydatków
2 Zgodnie z przepisami ustawy o finansach publicznych, samo- rządy terytorialne wliczają środki uzyskane ze sprzedaży majątku do dochodów budżetowych.
W przypadku metodologii MFW (Government Finance Statistics) środki z prywatyzacji traktowane są jako dochody budżetowe (w skład których wlicza się wszystkie bezzwrotne przychody). Z kolei w ramach metodologii Eurostatu (ESA’95) środki z prywatyzacji zmniejszą pozy- cję aktywów pt. Akcje i udziały kapitałowe co wpływa na realokacje aktywów finansowych (czyli inaczej należności) bilansu sektora, której zmiana jest składową pozycji deficytu budżetowego (net borrowing).
Patrz. m.in. A. Wernik, Deficyty budżetowe i metody ich liczenia, Biu- ro Studiów i Ekspertyz Kancelarii Sejmu, 2001 r., nr 239.
3 Dz.U. nr 106, poz. 673.
Tabela 1. Uproszczone ujęcie rachunkowych zapisów środków z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa w budżecie państwa
przed 1996 r. po 1996 r.
Dochody budżetu podatki środki z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa
Wydatki budżetu „pozycje nad kreską”
Dochody budżetu
podatki Wydatki budżetu
Saldo budżetu (deficyt) Saldo budżetu (deficyt)
Źródła finansowania deficytu
„pozycje pod kreską”
Źródła finansowania deficytu
Przychody dług Skarbu Państwa
Rozchody (spłata) dług Skarbu Państwa
Przychody dług Skarbu Państwa środki z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa
Rozchody dług Skarbu Państwa
Źródło: opracowanie własne
budżetu państwa, powiększających deficyt budżetowy. Jed- nakże już w ustawie budżetowej na rok 2004 pozycję refun- dacji związanej z reformą systemu ubezpieczeń społecznych zapisano odrębnie w rozchodach budżetu państwa („pod kreską”), wyłączając ją tym samym z rachunku deficytu4. Tak bezpośrednie powiązanie powyższych pozycji budżetu można argumentować tym, iż w ramach idei solidarności międzypo- koleniowej środki uzyskane ze sprzedaży majątku państwowe- go budowanego przez poprzednie pokolenia miały służyć jako zabezpieczenie finansowe (emerytalne) przyszłych pokoleń.
Kolejne zmiany w pozycji rozchodów finansowanych środ- kami ze sprzedaży majątku Skarbu Państwa nastąpiły m.in.
w 2002 r. wraz z nowelizacją ustawy o komercjalizacji i pry- watyzacji5, w której wskazano przychody z prywatyzacji jako bezpośrednie źródło finansowania funduszy celowych znaj- dujących się w dyspozycji Ministra Skarbu Państwa, w tym Funduszu Reprywatyzacji, Restrukturyzacji Przedsiębiorstw oraz Funduszu Skarbu Państwa.
W wyniku kolejnych nowelizacji prawa środki uzyskane ze sprzedaży majątku państwowego są obecnie rozdysponowy- wane dodatkowo na cele związane z przemysłem zbrojenio- wym, nauką oraz polityką społeczną.
Warto zwrócić uwagę także na dwie z ostatnich zmian legislacyjnych uchwalonych w 2009 r. oraz 2010 r., zgodnie z którymi z przychodów z prywatyzacji ma być sfinansowa- ny wzrost aktywów finansowych gromadzonych w Funduszu Rezerwy Demograficznej zarządzanym przez Zakład Ubezpie- czeń Społecznych6 oraz zaspokojenie roszczeń z tytułu zacią-
4 W art. 6 ust. 2 pkt 4 ustawy o finansach publicznych z 2005 r.
(Dz.U. z 2005 r. nr 249. poz. 2104) wprowadzono formalny przepis określający, iż do rozchodów budżetowych zaliczane są płatności wy- nikające z odrębnych ustaw, których źródłem finansowania są przy- chody z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa.
5 Dz.U. nr 171, poz. 1397 ze zm.
6 Ustawa z dnia 9 stycznia 2009 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r. nr 14 poz. 75).
gniętego długu potencjalnego przez Skarb Państwa, tj. w wy- sokości stanowiącej 0,5% łącznej kwoty poręczeń i gwarancji udzielonych w roku poprzednim7.
W związku z powyższymi zmianami w 2011 r. struktura roz- dysponowania przychodów z prywatyzacji uległa dalszemu rozszerzeniu i stanowi obecnie sześć odrębnych pozycji roz- chodów (tabela 2).
Należy zwrócić uwagę, iż powyżej wskazane rozchody za- pisane w budżecie państwa, których wyznaczonym źródłem finansowania są środki uzyskane w danym roku ze sprzedaży majątku Skarbu Państwa, mają dwie cechy budzące stałe wąt- pliwości wyrażane m.in. w opiniach Najwyższej Izby Kontroli do wykonania budżetu państwa oraz ekspertyzach budżeto- wych dla Sejmu RP w ramach części 98. Pierwsza z nich doty- czy faktu, iż rozchody te nie mają formy spłaty zaciągniętego wcześniej zobowiązania finansowego, dlatego rachunkowo powinny być traktowane jako wydatek budżetowy8. Po dru- gie, omawiane pozycje rozchodów mają zazwyczaj charakter z góry ustalonej procentowej relacji do kwoty uzyskanych przychodów z prywatyzacji. Biorąc zatem pod uwagę wysokie ryzyko realizacji zaplanowanych przychodów z prywatyzacji i pokrycia planowanej z góry, często obligatoryjnie wzrasta- jącej (jak np. z tytułu refundacji składek do OFE) skali pokrycia wskazanych wyżej pozycji rozchodów, pojawił się obowiązek dodatkowego corocznego wsparcia ich finansowania z innych źródeł, jak emisja skarbowych papierów wartościowych. Do- piero w 2010 r., w obliczu konieczności znacznego zmniej- szenia rocznych potrzeb pożyczkowych budżetu państwa wprowadzono czasowe obniżenie udziałów w tym zakresie w ramach dwóch funduszy celowych (tabela 3).
7 Ustawa z dnia 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o poręcze- niach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne oraz ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz.U.
z 2010 r. nr 28, poz.144).
8 Eurostat traktuje właśnie refundację składek do OFE jako wyda- tek budżetu powiększający deficyt budżetowy.
Tabela 2. Struktura przychodów z prywatyzacji i ich rozdysponowania w budżecie państwa
Przychody z prywatyzacji Rozdysponowanie przychodów z prywatyzacji
• Prywatyzacja pośrednia
• Prywatyzacja bezpośrednia
• Przychody ze sprzedaży akcji i udziałów spółek przemysłowego potencjału obronnego
• Reforma systemu ubezpieczeń społecznych
• Restrukturyzacja przemysłowego potencjału obronnego i moderni- zacja techniczna Sił Zbrojnych RP
• Odpis na Fundusz Rezerwy Demograficznej
• Odpisy na cztery fundusze celowe
• Wyodrębniony rachunek ministra właściwego ds. pracy
• Odpis na Rezerwy Poręczeniowe i Gwarancyjne Skarbu Państwa Źródło: opracowanie na podstawie ustawy budżetowej na rok 2011 (Dz.U. nr 29 poz. 150).
Tabela 3. Ustawowe zasady rozdysponowania przychodów z prywatyzacji w ramach wybranych pozycji rozchodów
Pozycja rozchodów Zasady finansowania
Fundusz Reprywatyzacji W okresie od 3 lipca 2010 r. do 31 grudnia 2011 r. obniżono z 5% do 1,5% odpis ze środków uzyskanych ze sprzedaży akcji należących do Skarbu Państwa z każdej ze spółek powstałych w wyniku komercjalizacji.
Fundusz Restrukturyzacji
Przedsiębiorstw W okresie od 3 lipca 2010 r. do 31 grudnia 2011 r. obniżono z 15% do 3% odpis od przychodów z prywatyzacji zrealizowanych w danym roku.
Fundusz Skarbu Państwa Na rachunku funduszu gromadzi się środki w wysokości 2% przychodów uzyskanych z prywatyzacji w danym roku.
Fundusz Nauki
i Technologii Polskiej Na rachunku funduszu gromadzi się środki w wysokości 2% przychodów uzyskanych z prywatyzacji w danym roku.
Źródło: opracowanie własne na podstawie uzasadnienia do projektu ustawy budżetowej na rok 2011.
4. Poziom i struktura
przychodów z prywatyzacji i ich rozdysponowania
W tej części opracowania uwagę skupiono na okresie 2004–2011, czyli od rozszerzenia struktury rozdysponowania przychodów z prywatyzacji, polegającej na przeniesieniu do rozchodów refundacji składek do OFE.
Jak wspomniano wyżej realizacja planów w zakresie sprze- daży majątku Skarbu Państwa charakteryzuje się wysokim ry- zykiem. W latach 2004–2009 jedynie dwa razy (tj. w 2004 r. oraz 2008 r.) wykonanie w badanej pozycji przekroczyło założenia.
W analizowanym okresie planowano uzyskanie przychodów z prywatyzacji łącznie na poziomie ponad 37 mld zł, natomiast ostatecznie zrealizowane skumulowane wpływy z tego tytułu wyniosły niecałe 24 mld zł. Należy jednak zwrócić uwagę na znaczne różnice w uzyskanych wielkościach w poszczegól- nych latach. Najmniej efektywny pod tym względem okres to lata 2006–2008, kiedy to przychody z prywatyzacji wynosiły średnio 1,6 mld zł rocznie.
Powyższe tendencje nie zostały jednak odzwierciedlone po stronie rozdysponowania planowanych przychodów z prywa- tyzacji. Jak wskazano na wykresie 2 strona rozchodów wyka- zywała stałą tendencję wzrostu znacznie powyżej uzyskanych (a także prognozowanych) wyników po stronie przychodów ze sprzedaży majątku Skarbu Państwa. Dla całego badane- go okresu, kwota niedoszacowania w tym zakresie wyniosła przeciętnie około 14 mld zł na rok. Wartość ta wskazuje także na skalę dodatkowego corocznego zwiększenia zadłużenia Skarbu Państwa z tytułu konieczności pokrycia wyznaczonych ustawowo pozycji rozchodów budżetowych, na które zabra- kło środków z prywatyzacji.
Wskazana szeroka struktura rozdysponowania środków z prywatyzacji zmniejszyła także szanse na finansowanie uzy- skanymi przychodami prywatyzacyjnymi wprowadzonej re- formy ubezpieczeń społecznych (wykres 3).
Należy bowiem przyjąć, iż po odjęciu corocznie przekaza- nych kwot rozdysponowania na fundusze celowe (w tym od 2009 r. także na Fundusz Rezerwy Demograficznej) pozosta- ła część przychodów z prywatyzacji wyniosła dla badanego okresu średnio niecałe 4 mld zł. Oznacza to, iż jedynie w 2004 r.
przychody z prywatyzacji pokryły 70% refundacji składek do OFE. W okresie 2006–2009 wskaźnik ten kształtował się w gra- nicach 3–9%, w pozostałych latach był wyższy, ale nie przekro- czył nawet połowy zaplanowanej kwoty transferu środków do otwartych funduszy emerytalnych. W związku z powyższym, konieczna była dodatkowa emisja skarbowych papierów wartościowych, która w 2009 r. sięgnęła jednorazowo nawet 20 mld zł (wykres 3).
Należy zatem zwrócić uwagę na występujące problemy nie tylko z planowaniem i koordynacją obydwu stron analizowa- nej pozycji budżetu zarówno w ujęciu rocznym, a co za tym idzie średnioterminowym, ale także znacznym usztywnieniem pozycji rozchodów, które z założenia powinny być finansowa- ne ze sprzedaży majątku Skarbu Państwa.
Wykres 1. Przychody z prywatyzacji – plan i realizacja
w latach 2004–2009 (w mld zł)
8,8
5,6 5,5
3 2,3
12 10,2
3,8
0,6
1,9 2,4
4,9
0 2 4 6 8 10 12 14
2004 2005 2006 2007 2008 2009
planowane zrealizowne
Źródło: opracowanie na podstawie danych z wykonania budżetu państwa za poszczególne lata
Wykres 2. Przychody z prywatyzacji i ich rozdysponowa- nie w latach 2004–2011 (plan na lata 2010–2011) (w mld zł)
10,2 3,8
0,6 1,9 2,4 4,9
25 14,9 13,6 15,1 16,8 15
21,3 25,4
38,4 31,1
0 5 10 15 20 25 30 35 40 45
2004 2005 2006 2007 2008 2009 plan
2010 plan 2011 przychody z prywatyzacji rozdysponowanie
Źródło: opracowanie na podstawie danych z wykonania oraz pro- jektu budżetu państwa za poszczególne lata
Wykres 3. Zakres finansowania refundacji składek do OFE w ramach rozdysponowania przychodów z prywatyza- cji w latach 2004–2011 (plan na 2010 i 2011)
3,2 9,9
14,5 14,8 18,4
20,3
12,9 15,9 70%
21%
3%
9% 8% 3%
43%
33%
0 5 10 15 20 25
2004 2005 2006 2007 2008 2009 plan 2010 plan 2011
mld
0%
10%
20%
30%
40%
50%
60%
70%
80%
przychody po odjęciu funduszy celowych wartość refundacji pokryta długiem stopień pokrycia refundacji przychodami
Źródło: opracowanie własne na podstawie danych Ministerstwa Finansów
Zespół redakcyjny:
Grzegorz Gołębiowski (redaktor naczelny), Adrian Grycuk (sekretarz redakcji; tel. +48 22 694 17 53, e-mail: adrian.grycuk@sejm.gov.pl), Dobromir Dziewulak, Piotr Russel, Piotr Chybalski
Biuro Analiz Sejmowych Kancelarii Sejmu, ul. Zagórna 3, 00-441 Warszawa
5. Przychody z prywatyzacji a budżet państwa na rok 2011
W budżecie państwa na rok 2011 planowane przycho- dy z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa mają wynieść 15 mld zł. Jednocześnie wprowadzono czasowe obniżenie ob- ligatoryjnych udziałów wybranych funduszy celowych w roz- dysponowaniu uzyskanych środków ze sprzedaży majątku Skarbu Państwa. Należy także zaznaczyć, iż przeprowadzone zmiany w ramach obniżenia składki przekazywanej do OFE nie spowodują zmniejszenia poziomu finansowania refunda- cji (w ramach reformy ubezpieczeń społecznych), a jedynie pozostawienie jej części w dyspozycji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (co wpłynie z kolei na zmniejszenie dotacji bu- dżetowej dla FUS i spadek wielkość deficytu).
Biorąc zatem pod uwagę ponowne różnice w planowa- niu strony przychodów z prywatyzacji i ich rozdysponowania w budżecie na rok 2011 (zawarte na wykresie 3), założyć nale- ży ponowne wykorzystanie zadłużenia Skarbu Państwa jako źródła wsparcia finansowania pozycji rozchodów z tytułu re- formy ubezpieczeń społecznych.
Omawiana konstrukcja budżetu zarówno w części zasad- niczej (przez co rozumie się dochody i wydatki budżetowe), jak i w części źródeł finansowania (przychody i rozchody) od kliku lat wpływa na zakres nierównowagi budżetowej oraz ge- nerowany deficyt budżetowy i dług Skarbu Państwa. Na przy- kładzie budżetu na rok 2011 widać, iż przewidywany poziom finansowania deficytu budżetu zasadniczego, refinansowania długu oraz ustawowy obowiązek pokrycia innych wskaza- nych wyżej rozchodów, odzwierciedlony w części przychody i rozchody budżetu, zdecydowanie przewyższa kwoty plano- wanych dochodów i wydatków budżetowych (tabela 4a). Za- stosowany wariant przeprowadzonych dotychczas przesunięć w ramach pozycji „nad i pod kreską” wpłynął przede wszystkim na rachunkowe zmniejszenie wartości deficytu budżetu zasad-
niczego, który w 2011 r. szacowany jest na 40,2 mld zł. Obrazu- jąc jednak różnice w tym zakresie, czyli dokonując włączenia pozycji środków z prywatyzacji i ich rozdysponowania do do- chodów i wydatków budżetowych, tj. według zasad obowią- zujących przed rokiem 1996, należałoby przyjąć odpowiednie ich zwiększenie, w tym wzrost planowanego deficyt budżetu zasadniczego o 16,2 mld do wysokości 56,4 mld zł (tabela 4b).
6. Podsumowanie
Reasumując zatem należy stwierdzić, iż zmiana rachunko- wych zasad ewidencji przychodów z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa, uzasadniana początkowo jako sposób na wygenerowanie dodatkowego (pozarynkowego) źródła spła- ty zadłużenia, a dalej źródło sfinansowania reformy systemu ubezpieczeń społecznych, nie spełniła założonego celu.
Jak wskazano bowiem w przeprowadzonej analizie, prze- niesienie środków z prywatyzacji do pozycji przychodów budżetu państwa doprowadziło do systematycznego rozsze- rzania struktury ich rozdysponowania, aż do sytuacji w której znacznie przekraczały poziom planowanych przychodów. Ko- niecznym stało się więc coroczne wykazywanie w budżecie państwa pozycji „ujemnego salda przychodów z prywatyza- cji”, czyli nierównowagi wymagającej pokrycia poprzez dodat- kowe zaciągnięcie długu Skarbu Państwa.
Należy więc podkreślić, iż zmiany zapoczątkowane w 1996 r.
wpłynęły na obniżenie przejrzystości budżetu państwa oraz zna- czące różnice pomiędzy planowaną kwotą potrzeb pożyczko- wych budżetu państwa a wielkością niedoborów budżetowych, które te potrzeby powinny tradycyjnie pokrywać (czyli deficyt bu- dżetu zasadniczego oraz refinansowanie długu do wykupu w da- nym roku). Analiza wskazała także, iż de facto w badanym okresie ani razu nie zdarzyło się, aby z przychodów z prywatyzacji została dokonana spłata zapadającego zadłużenia Skarbu Państwa.
Tabela 4. Budżet państwa na rok 2011 – wg ustawy budżetowej na rok 2011 oraz po dokonaniu korekty nie uwzględniają- cych przeprowadzonych zmian rachunkowych
a) wg ustawy budżetowej na 2011 r. b) budżet na 2011 r. po korekcie rachunkowej Dochody budżetu
273,3 mld zł
Wydatki budżetu 313,5 mld zł
Dochody budżetu 288,3 mld zł
Wydatki budżetu 344,7 mld zł Saldo budżetu (deficyt)
40,2 mld zł
Saldo budżetu (deficyt) 56,4 mld zł
Źródła finansowania deficytu Źródła finansowania deficytu
Przychody (finansowanie krajowe
i zagraniczne) 402,2 mld zł
Rozchody (spłata rat i kapitału)
346,6 mld zł
Przychody (finansowanie krajowe
i zagraniczne) 386,3 mld zł
Rozchody (spłata rat i kapitału))
314,2 mld zł Źródło: opracowanie własne na podstawie danych z ustawy budżetowej na rok 2011.
