ANNALES
UNIVERSIT ATIS MARIAE CURIE-SKŁODOWSKA LUBLIN — POLONIA
VOL. XXXVII, 6 SECTIO C ' 1982
Instytut Biologii UMCS Zakład Zoologii
Zdzisław CMOLUCH, Jacek ŁĘTOWSKI, Alicja MINDA-LECHO WSK A
Ryjkowce z rodzaju Sitona Ger m a r (Coleoptera, Curculionidae) na plantacjach roślin motylkowych w Polsce
HojironocnKM pofla Sitona G er mar (Coleoptera, Curculionidae) Ha njiaiiTaannx 6 o 6 obbix pacTeiiHM b Ilojibuie
Weevils (Coleoptera, Curculionidae) of the Genus Sitona Ge r mar on the Plantations of Papilionaceous Plants in Poland
Badania nad rodzajem Sitona G e r m a r prowadzono w latach 1972—
1978 na różnowiekowych uprawach roślin motylkowych: lucernie siewnej (Medicago satwa), koniczynie czerwonej (Trtfolium pratense), sparcecie siewnej (Onobrychis niciaefolia), zlokalizowanych na obszarze południo
wo-wschodniej Polski (ryc. 1).
Gatunki z tego rodzaju należą do form biologicznie związanych z róż
norodnymi roślinami motylkowymi uprawnymi i dziko rosnącymi. Wśród nich są groźne szkodniki wielu upraw motylkowych.
Skład, rozmieszczenie oraz znaczenie gospodarcze gatunków z tego rodzaju na obszarze Polski nie są, jak dotychczas, w pełni poznane. Dla
tego też podjęto badania, których celem było ustalenie składu gatunko
wego i rozmieszczenia przedstawicieli rodzaju Sitona G e r m a r w Pol
sce oraz wyodrębnienie form gospodarczo ważnych dla poszczególnych plantacji.
Na podstawie danych metodycznych, zaczerpniętych z piśmiennictwa, zebrany materiał analizowano w zakresie dominacji indywidualnej i gę
stości względnej, a wyniki liczbowe badań zestawiono na diagramach
i wykresach (3, 23).
Autorzy serdecznie dziękują Panu Doc. Drowi hab. Maciejowi Mroczkowskiemu za udostępnienie z kartoteki Centrum Dokumentacji Faunistycznej Instytutu Zoologii PAN pewnych danych o rozmieszczeniu niektórych gatunków z rodzaju Sitona G e r m a r.
granic* województw granica paiłłłwa Ónobrgchn wciaafolia Stop Mfdicatfo jałiva L Trlfolium prałtnt* L.
«pronic« mokroreqionó* I — — granice makroregionów ][
* _
granice makroregionów ni
•
O•
Ryc. 1. Szkic sytuacyjny badanych stanowisk Outline map of the stations examined
ROZMIESZCZENIE NA OBSZARZE POLSKI
Rodzaj Sitona został opisany w r. 1817 przez G e r m a r a. Obejmuje on 87 ga
tunków, które zamieszkują głównie Palearktykę, nieliczne Holarktykę, a 9 znanych jest z Kalifornii i Meksyku. W Polsce dotychczas stwierdzono występowanie 22 gatunków (20).
Rozmieszczenie oraz liczebność przedstawicieli tego rodzaju w Polsce są bardzo niejednolite. Do pospolicie występujących w całym kraju, zarówno w zbiorowiskach naturalnych, jak i agrocenozach, należą: Sitona flauescens (Marsh.), S. hispidu- lus (F.), S. humeralis S t e p h., S. crinitus (Herbst) (elementy holarktyczne), S. sulcifrons (T h u n b g.) (element europejski) oraz S. puncticollis S t e p h. i S.
lineatus (L.) (elementy palearktyczne).
Ryjkowce z rodzaju Sitona G e r m a r (Coleoptera, Curculionidae')... 69
<71(01
1314*1
Sj efe
Ryc. 2. Rozmieszczenie Sitona callosus G y 11. i S. ambiguus G y 11.
Distribution of Sitona callosus G y 11. and S. ambiguus G y 11.
FA79 Majdan Górny, FB41 Kąty, FB53 Izbica, Tarnogóra, FB61 Łabunie, FB65 Zdżanne, FB67 Stawska Góra, FB76 Wolwinów, Pokrówka, GB03 Gródek XR2—4, 8—6 Góry Kłodzkie, CA1—7, 0—0 Śląsk, CB62 ok. Częstochowy, DV1—3, 6—5 Tatry, DV29 Rabka, DA37 Miechów, DA54 Zabierzów, EV89 Sanok, EA02 Tu
chów k. Tarnowa, EB51 Góry Pieprzowe, EC08 Warszawa, EE43 Szeroki Bór, FV04 Połonina WetLińska, FV14 Połonina Caryńska, FV23 Rozsypaniec, FV24 Bukowe
Berdo, FB30 Bukowa Góra, FD94 Białowieża, FE28 Wasilszczyki n. Wigry Dziewięć dalszych gatunków znanych jest w większości z biotopów kseroter- micznych południowej i południowo-wschodniej części kraju, w północnej zaś wy
stępują tylko wyspowo. Są to: Sitona callosus G y 11., S. languidus G y 11., S. inops G y 11., S. longulus G y 11. (formy subpontyjskie), S. cylindricollis F a h r s. (ele
ment euroazjatycki), S. griseus (F.) (europejski), S. waterhousei Walt, (subatlan- tycki) oraz S. tibialis (Herbst) (holarktyczny) i S. suturalis S t e p h. (paleark- tyczny). Rozmieszczenie gatunków tej grupy na obszarze Polski przedstawia się na
stępująco: Sitona callosus G y 11. zamieszkuje tylko w południowo-wschodniej częś
ci Wyżyny Lubelskiej (ryc. 2). Gatunek ten nie został odszukany w innych częściach kraju, mimo że tam występuje jego roślina żywicielska — sparceta siewna (Ono- brychis viciaefolia). Świadczy to, iż w tej części Polski przebiega północno-zachod
nia granica zasięgu tego ryjkowca (2). Sitona languidus G y 11., S. longulus G y 11.
i S. inops G y 1 L to gatunki zasiedlające głównie południową część Polski, zaś w środkowej i północnej stwierdzane są tylko wyspowo (ryc. 3—5). Pozostałe ga
tunki tej grupy (S. griseus (F.), S. tibialis (Herbst) oraz S. suturalis S t e p h.) mogą żyć w całym kraju (ryc. 5—8). Obecnie nie posiadamy danych o występowaniu S. cylindricollis F a h r s. i S. waterhousei Walt, w północnej części Polski.
Brak informacji spowodowany jest zapewne słabą penetracją tej części kraju przez entomologów.
Gatunkami stosunkowo rzadko spotykanymi w Polsce są: S. gressorius (F.) S. cambricus S t e p h. (formy subatlantyckie), S. cinerascens F a h r s. (prawdo
podobnie element ponto-medyterraneński), S. ambiguus G y 11. (eurosyberyjski) oraz S. ononidis Sharp, (palearktyczny) i S. tenuis Rosenh. (górski) — ryc.
Ryc. 3. Rozmieszczenie Sitona languidus G y 11.
Distribution of Sitona languidus G y 1 1.
WS87 Legnica, XS46 Wrocław, XS64 Oława, BA94 Kietrz, BA99 Ligota Dolna, CA21 Kopce, CA30 Tuł, CA31 Goleszów, Bażanowice, Cieszyn, CA46 Mokre Śląskie, CA51 Bielsko Biała, CB72 Olsztyn k. Częstochowy, DV4—6, 7 Pieniny, DA24 Kraków, DA47 Wzgórze Dale k. Racławic, DA63 dolina Bętkowska k. Krakowa, DA77 Wiś
lica, EB63 Opoka k. Annopola, EB68 Bochotnica, Kazimierz, FA21 Przemyśl, FA79 Majdan Górny, FB07 Lublin, FB18 Rudnik, FB23 Żabno, FB38 Łęczna, FB41 Kąty, FB53 Izbica, Tarnogóra, FB61 Łabunie, FB63 Skierbieszów, FB65 Zdżanne, FB67
Stawska Góra, FB76 Wolwinów, FC49 Mielnik n. Bugiem, GB03 Gródek
Ryjkowce z rodzaju Sitona G e r m a r (Coleoptera, Curculionidae).. 71
Ryc. 4. Rozmieszczenie Sitona longulus G y 11.
Distribution of Sitona longulus G y 11.
VU46 Bielinek n. Odrą, VV61 Przylep k. Szczecina, DA13 Podgórki k. Krakowa, DA27 Kamieńczyce, Złota Góra, DA28 Uniejów-Rędziny, DA37 Biała Góra, DA47 Wzgórze Dale k. Racławic, Marchocice, Klonów, DA68 Krzyżanowice, DA77 Chotel Czerwony, DA78 Skorocice, DA79 Bogucice, Grabowiec, DB62 Góra Zelejowa k. Chę
cin, DE6—0, 5—6 woj. olsztyńskie, EB03 Świętokrzyski Park Narodowy, EB51 Góry Pieprzowe, EB55 Józefów n. Wisłą, EB67 Podgórz, EB68 Bochotnica, Kazimierz, Mięćmierz, Okale, FV06 Terka, FV26 Studenne, FA21 Przemyśl, FA 49 Szum n. Ru
dą, FB18 Rudnik, FB38 Łęczna, FB41 Kąty, FB51 Wychody, FB53 Izbica, Tarno- góra, FB57 Bezek, FB61 Łabunie, FB65 Zdżanne, FB67 Stawska Góra, FB84 Feli
ksów, FC49 Mielnik n. Bugiem, FE28 Wasilszczyki n. Wigry, GB03 Gródek 2, 6, 9. Pierwszy z nich S. gressorius (F.), znany jest tylko z 3 stanowisk na zacho
dzie kraju, gatunek ten rozprzestrzenia się ku wschodowi i północy (22). Odręb
ność gatunkowa S. cinerascens F a h r s. i S. cambricus S t e p h. została ustalona przez Dieckmanna (5) dopiero w r. 1963. Dlatego rozmieszczenie tych dwóch gatunków jest słabo poznane. Wykazano je tylko z nielicznych stanowisk na zacho
dzie i południu Polski. S. ambiquus G y 11. żyje prawdopodobnie w całym kraju, chociaż aktualnie brak jest danych o występowaniu tego ryjkowca w zachodniej Pol
sce. S. ononidis Sharp, wykazano dotychczas z jednego stanowiska w południo
wo-zachodniej Polsce, zaś S. tenuis R o s e n h. zamieszkuje tereny górskie. S. cal-
losus montana S m r e c z., opisana przez Smreczy ńskiego (21), okazała się synonimem S. tenuis Ros enh. Zatem stanowiska podane przy opisie tego gatun
ku odnoszą się do S. tenuis R o s e n h. (4).
If FF
4 ł I Tl • * " “ •
" ' T Ot 1144ITIIS11 1411
ttHlIUM OMUJMfNTOI FAUMBTYtZNEJ
IMtTYTUTU tOOlOCICZHtCO >AW
f.cijlindritollii Ttthrs. — O X. mops Gyli- - •
1 Xt. Htpolnt - •
OPDMOWM.
| TIIOIJl
Ryc. 5. Rozmieszczenie Sitona inops G y 11. i S. cylindricollis F a h r s.
Distribution of Sitona inops G y 11. and S. cylindricollis F a h r s.
VU46 Bielinek n. Odrą, WS87 Legnica, XR18 Kłodzko, BA99 Ligota Dolna, CB62 Częstochowa, DA13 Podgórki k. Krakowa, DA27 Kamieńczyce, Złota Góra, DA28 Uniejów-Rędziny, DA37 Biała Góra, DA47 Klonów, Marchocice, Wzgórze Dale k.
Racławic, DA68 Krzyżanowice, DA77 Chotel Czerwony, DA78 Skorocice, DA79 Bo
gucice, Grabowiec, DB62 Góra Zelejowa k. Chęcin, EB51 Góry Pieprzowe, EB55 Józefów, EB67 Podgórz, EB68 Bochotnica, Kazimierz, Męćmierz, Okale, FA21 Prze
myśl, FA79 Majdan Górny, FB07 Lublin, FB38 Łęczna, FB41 Kąty, FB51 Wychody, FB53 Izbica, FB57 Bezek, FB61 Łabunie, FB67 Stawska Góra, FB76 Wolwinów, FC49
Mielnik n. Bugiem, GB03 Gródek
VU46 Bielinek n. Odrą, VV61 Przylep k. Szczecina, XS46 Wrocław, CA1—7, 0—0 Śląsk, CC38 Kozielec nadl. Rawicz, DA24 Kraków, FB74 Dzierzkowice, EC08 War
szawa, FA21 Przemyśl, FB07 Lublin, FB23 Żabno, FB38 Łęczna, FB41 Kąty, FB49 Piaseczno, FB51 Wychody, FB53 Tarnogóra, FB54 Krasnystaw, FB57 Bezek, FB61 Łabunie, FB65 Żdżanne, FB67 Stawska Góra, FB76 Wolwinów, Pokrówka, FB84
Feliksów, GB03 Gródek
Ryjkowce z rodzaju Sitona G e r m a r (Coleoptera, Curculionidae)... 73
Ryc. 6. Rozmieszczenie Sitona waterhousei Walt, i S. cambricus S t e p h.
Distribution of Sitona waterhousei Walt, and S. cambricus S t e p h.
WS8—0, 31 woj. wałbrzyskie, WS87 Legnica, XS02, 2—0 Góry Sowie, XS46 Wro
cław, CC03 Kalisz, CC18 Konin, CD63 Włocławek, CD90 Gostynin, DA16 Ojców, DA54 Zabierzów, DD80 Nowy Dwór, EB51 Góry Pieprzowe, EB67 Podgórz, EB84 Kraśnik, FC16 Karczew, ED10 Radzymin, FA21 Przemyśl, FA29 Podlesie, FA69 Ułów, FB07 Lublin, FB38 Dratów, FB51 Wychody, FB65 Żdżanne, FB76 Pokrówka,
Chełm, GB03 Gródek
WS87 Legnica, XS08 Rudno Sl., XS38 Oborniki Śląskie, XS46 Wrocław, CA23 Ja
strzębie Zdrój, CA31 Cieszyn, CA35 Leszczyny, CA43 Strumień k. Cieszyna, CB62 Złota Góra Sl., CE21 Chełmno Pom., CF15 Wejherowo, DV78 Rytro, DA24 Kraków,
FB30 Floriańka
RYJKOWCE LUCERNY SIEWNEJ (MEDICAGO SATWA)
W wyniku badań prowadzonych w latach 1972—1975 na 5 uprawach lucerny siewnej stwierdzono występowanie 13 gatunków ryjkowców z ro
dzaju Sitona G e r m a r, reprezentowanych przez 5009 osobników (tab.
1, ryc. 10). Najwyższą dominacją charakteryzowały się: S. humeralis
S t e p h (35,7%), S. lineatus (L.) (20,7%), S. longulus G y 11. (18,3%). Dwa pierwsze z nich poławiane były licznie na większości upraw, podczas gdy trzeci dominował tylko na jednej plantacji.
S. sulcifrons (T h u n b g.) i S. hispidulus (F.) stwierdzono na wszyst
kich stanowiskach, lecz liczebność ich była niska, łącznie wynosiła ok.
14% ogółu.
Liczebność pozostałych gatunków była niższa niż 1% i spotykano je tylko na pojedynczych stanowiskach i w niektórych latach badań.
Ryc. 7. Rozmieszczenie Sitona tibialis (Herbst) Distribution of Sitona tibialis (Herbst)
WA70 Koszalin, XR18 Kłodzko, XS46 Wrocław, XT39 Luboń, CA05 Racibórz, CA77 Dąbrowa Górnicza, CC37 Brudzyń Wielk., CF42 Gdańsk, DV57 Pieniński Park Na
rodowy, DA24 okolice Krakowa, DA37 okolice Miechowa, DE6—0, 6—5 woj. olsztyń
skie (20 miejscowości), EB03 Świętokrzyski Park Narodowy, EB67 Podgórz, EB68 Bochotnica, Kazimierz, EB84 Kraśnik, EC08 Warszawa, ED64 Ostrów Mazowiecki, FA21 Przemyśl, FB18 Rudnik, FB23 Żabno, FB30 Zwierzyniec, FB40 Kosobudy, Nart, FB41 Kąty, FB53 Izbica, Tarnogóra, FB59 Wytyczno, FB61 Łabunie, FB63 Skier
bieszów, FB67 Stawska Góra, FB76 Brzeźno, FB84 Feliksów, FC40 Libiszów, FC60
Kołacze, FD94 Białowieża
Ryjkowce z rodzaju Sitona G e r m a r (Coleoptera, Curculionidae)... 75
Ryc. 8. Rozmieszczenie Sitona suturalis S t e p h.
Distribution of Sitona suturalis Steph.
VU46 Bielinek n. Odrą, WS81 Sokołowsko k. Wałbrzycha, XS46 Wrocław, CV99 Babia Góra, CA31 Cieszyn, CA56 Katowice, CA1—7, 0—0 Śląsk, CB62 okolice Czę
stochowy, DAM Zabierzów, DE6—0, 5—6, woj. olsztyńskie (20 miejscowości), EB51 Góry Pieprzowe, EB68 Bochotnica, Kazimierz, EC08 Warszawa, FA21 Przemyśl, FA28 Księżopol, FB18 Rudnik, FB51 Wychody, FB59 Wytyczno, FB61 Łabunie,
FB76 Brzeźno, FD94 Białowieża, GB03 Gródek
Na szczególną uwagę w zebranym materiale zasługuje S. humeralis S t e p h. Jak wynika z danych piśmiennictwa (1, 10, 12, 14, 15), lucerna siewna stanowi jej roślinę żywicielską. Na wszystkich plantacjach repre
zentowana była przez najwyższa liczbę osobników, z tym że na poszcze
gólnych uprawach, które znajdowały się w różnych latach użytkowania, wartość ta kształtowała się nieco inaczej. Analizując więc wpływ wieku uprawy na dominację i gęstość względną S. humeralis S t e p h., stwier
dzono, że wraz ze wzrostem wieku monokultury wartości tych parame
trów ekologicznych rosły. Najwyższymi wskaźnikami dominacji i gęstości
względnej charakteryzowała się ona na uprawie 3-letniej (ryc. 11, 12).
Na pozostałych (1-roczna, 2- i wieloletnia) wartości tych wskaźników były niskie. Wydaje się więc, że gatunek ten może mieć szczególne zna
czenie gospodarcze, ponieważ najliczniejszy był na plantacjach, które w naszych warunkach klimatycznych są najbardziej wydajne, zarówno gdy chodzi o plony nasion, jak i przyrost zielonej masy.
Drugi gatunek z grupy najliczniejszych, S. lineatus (L.), również czę
sto atakuje uprawy roślin motylkowych, lecz preferuje groch zwyczajny (Pisum satwa), bób (Vicia faba) i wykę siewną (V. satwa), zaś na lucernie pojawia się tylko czasowo po sprzęcie wymienionych roślin (8, 24, 25).
Ponadto najwyższymi wskaźnikami dominacji i gęstości względnej cha
rakteryzował się na plantacjach starszych, w Polsce spotykanych nie-
Ryc. 9. Rozmieszczenie (Distribution of) Sitona tenuis R os enh. — DV26 Poronin, DV57 Krościenko, DV69 Maszkowice, DV96 Muszyna. Sitona ononidis Sharp. — DA54 Zabierzów, EC08 Warszawa. S. cinerascens F a h r s. — WS87 Legnica. S. gres- sorius F. — VT92 Pietrzykowo k. Żar, WT35 Wilkanowo k. Zielonej Góry, XT29
Osowa Góra CEK11UM DOKWNTAWI fi ____
J«nw ui looiocięzMjECfl.
f.łtnait Rojłnh - ■ S.Ononidlt Sharp. - • 5, cintratetnt fohrt. - A 1 X. tfmtoriui - 9
WIMOWM
Ryjkowce z rodzaju Sitona Germar (Coleoptera, Curculionidae).. 77
Medicago satwa
» r®,
V36 o
0-2-n 0 0 ’ 0
h
|
I '
Ryc. 10. Zestawienie liczbowe i procentowe gatunków z rodzaju Sitona G e r m a r zebranych na uprawach roślin motylkowych
Numerical and per-cent list of species from the genus Sitona G e r m a r collected from leguminous plant plantations
licznie ze względu na ich niską wartość paszową i nasienną. W związku z tym nie wydaje się mieć większego znaczenia gospodarczego.
S. longulus G y 11., gatunek kserotermofilny, żyje głównie na lucer
nie sierpowatej (Medicago jalcata). Dominował on tylko w Wychodach — plantacji najbardziej wysuniętej na południowy wschód badanego re
gionu (ryc. 11, 12). Ze względu na swój zasięg może być szkodliwy dla
upraw lucerny, lecz tylko lokalnie (ryc. 4).
■Medicago satńra Triblium pratense Onobrychis yiciaefoHa
S. bntotjs IL.I s. Ilmrscens IMmsh.l S.humtrots Sltph.
Ryc. 11. Wpływ wieku uprawy na dominację gatunków najliczniejszych The effect of plantation age on the dominance of the most numerous species
RYJKOWCE KONICZYNY CZERWONEJ (TR1FOL1UM PRATENSE)
W czasie badań prowadzonych w latach 1973, 1975 i 1978 na upra
wach koniczyny czerwonej stwierdzono 11 638 osobników z rodzaju Sitona G er mar. Wśród nich wyróżniono 12 gatunków (tab. 2, ryc. 10). Naj
liczniejszymi okazały się S. sulcifrons (T h u n b g.) (57,3%), S. flave- scens (Marsh) (15,9%) i S. hispidulus (F.) (15,4%), lecz tylko pierw
szy z nich dominował na wszystkich plantacjach. Liczny pojaw S. flave- scens (Marsh) stwierdzono na dwu uprawach, a S. hispidulus (F.) na trzech.
Gatunkami poławianymi na wszystkich plantacjach były także S. li- neatus (L.) i S. puncticollis S t e p h. Liczebność ich była jednak niska, stanowiły 11% wszystkich zebranych.
Pozostałe gatunki stwierdzono tylko na niektórych stanowiskach bar
dzo nielicznie. Dominacja ich była niższa niż 1%.
Gatunkami biologicznie związanymi z koniczyną czerwoną są S. sul
cifrons (Thunbg.) i S. hispidulus (F.), 11, 17. Najwyższą liczebnością
względną i wysoką dominacją S. sulcifrons (Thunbg.) charakteryzo-
Ryjkowce z rodzaju Sitona Germar (Coleoptera, Curculionidae)... 79
S. lineatus ILI S. humeralis Steph.
S. longulus Gyll S crinitus (Herbst) S sulcifrons (Thunbg) 5. flovescens (Marsh) S.hispidulus (F)
Trifoliuin pratense
Onobrychis ncnefoha
Ryc. 12. Wpływ wieku uprawy na liczebność względną gatunków najliczniejszych
The effect of plantation age on relatiye numbers of the most numerous species
wała się na plantacji 3-letniej (ryc. 11, 12). Na młodszych (1-roczna, 2-letnia) i najstarszych wartości, przede wszystkim wskaźnika gęstości względnej, były niższe. Gatunek ten uszkadza liście koniczyny czerwonej, a więc szczególnie niebezpieczny może być dla upraw w okresie ich ma
ksymalnego plonowania, właśnie 2- i 3-letnich.
S. hispidulus (F.) najwyższe wartości analizowanych wskaźników eko
logicznych osiągnęła na uprawie 3- i 10-letniej (ryc. 11, 12). W związku z tym trudno jednoznacznie określić zależność między liczebnością tego gatunku a wiekiem rośliny. Mimo że jest szkodnikiem systemu korzenio
wego koniczyny, to jednak w Polsce, ze względu na stosunkowo niską liczebność, nie ma większego znaczenia gospodarczego.
Trzeci gatunek z grupy najliczniejszych, S. flauescens (Mars h), pre
feruje lucernę. Najliczniej odławiano go na uprawie 2- i 10-letniej (ryc. 11, 12). Jako szkodnik koniczyny notowany był tylko na Białorusi (9).
RYJKOWCE SPARCETY SIEWNEJ (ONOBRYCH1S V1C1AEFOL1A)
Na 5 plantacjach sparcety badania prowadzono w latach 1973 i 1976.
Stwierdzono na nich 3217 osobników reprezentowanych przez 14 gatun
ków (tab. 3, ryc. 10). Najliczniej odławiano S. crinitus (Herbst) (53%), S. humeralis S t e p h. (16,8%) i >S. lineatus (L.) (12,2%). S. crinitus (Herbst) dominowała na wszystkich plantacjach, S. humeralis S t e p h.
— na czterech, zaś S. lineatus (L.) — tylko na dwu.
Gatunkami poławianymi w niewielkich ilościach na wszystkich upra
wach były S. sulcifrons (T h u n b g.) i S. hipsidulus (F.). Liczebność ich łącznie wynosiła ok. 13%.
Pozostałe gatunki stwierdzone na plantacjach sparcety odławiano tyl
ko na jednym lub kilku stanowiskach. Dominacja ich była niska i wahała się w granicach 0,06—1,7%.
S. crinitus (Herbst) była gatunkiem zdecydowanie dominującym na plantacjach sparcety. Najwyższe wartości wskaźników dominacji i gę
stości względnej stwierdzono na uprawach młodszych (do czwartego roku użytkowania). Na starszych zaś obserwowano spadek wartości tych para
metrów ekologicznych (ryc. 11, 12).
Żerowanie S. crinitus (Herbst) jest szczególnie niebezpieczne dla
młodych, wschodzących roślin. Dlatego też liczny jej pojaw na młodszych
plantacjach sparcety w okresie wczesnowiosennym może spowodować
duże szkody. Jak dotychczas, gatunek ten notowany był jako szkodnik
roślin jednorocznych (13, 16, 18, 19). Znany szkodnik sparcety w Związku
Radzieckim (7).
Ryjkowce z rodzaju Sitona G e r m a r (Coleoptera, Curculionidae)... 81 Dwa pozostałe gatunki z grupy najliczniejszych preferują inne rośliny z rodziny motylkowych (Papilionaceae). S. lineatus (L.) najliczniej re
prezentowana była na plantacji 3-letniej (ryc. 11, 12). Ponieważ uszkadza ona przede wszystkim rośliny młode, więc liczny jej pojaw na jedno
rocznych, dwu- i trzyletnich uprawach sparcety może powodować szkody.
S. humeralis S t e p h. na wszystkich badanych uprawach charakte
ryzowała się niskimi wartościami wskaźników ekologicznych (ryc. 11, 12).
Gatunek ten preferuje lucernę, a także ze względu na swą niewielką liczebność, nie ma większego znaczenia gospodarczego dla sparcety.
WYNIKI
Rodzaj Sitona G e r m a r reprezentowany jest na obszarze Polski przez 22 gatunki. W wyniku badań, prowadzonych w latach 1972—1978 na 5 uprawach lucerny siewnej, koniczyny czerwonej i sparcety siew
nej, zlokalizowanych na obszarze południowo-wschodniej Polski (ryc. 1), stwierdzono występowanie 16 gatunków (tab. 1, 2, 3). Pozostałe zaś do
tychczas nie były pozyskiwane z upraw roślin motylkowych. Pięć z nich to formy rzadkie na terenie naszego kraju. Są to: S. gressorius (F.), S. ci
nerascens F., S. ononidis Sharp., znane tylko z nielicznych stanowisk na zachodzie Polski, S. tenuis Rosenh. wykazana dotychczas z okolic górskich oraz S. cambricus S t e p h. odławiana na nielicznych stanowi
skach w całym kraju (ryc. 2—9).
Gatunkami najliczniejszymi na uprawie lucerny okazały się S. hu
meralis S t e p h., S. lineatus (L.), S. longulus G y 11. Łącznie stano
wiły one 74% wszystkich zebranych.
Na koniczynie czerwonej dominowały S. sulcifrons (T h u n b g.), S. fla- uescens (M r s h.), S. hispidulus (F.). Ich udział procentowy w zasied
leniu plantacji wynosił aż 87%.
Na trzeciej z badanych upraw dominowały również 3 gatunki, co sta
nowiło 82% stwierdzonych. Były to: S. crinitus (Herbst), S. humeralis S t e p h., S. lineatus (L.) — ryc. 10.
Wśród gatunków dominujących znalazły się formy charakterystyczne dla poszczególnych upraw. Zaliczono tu: S. humeralis S t e p h. — lucer
na, S. sulcifrons (Thunbg.) — koniczyna, S. crinitus (Herbst) — sparceta. Najwyższymi wartościami wskaźników dominacji i gęstości względnej charakteryzowały się one na uprawach 3- i 4-letnich (ryc. 11, 12). W naszych warunkach klimatycznych są to plantacje w okresie ich maksymalnego plonowania, dlatego też liczny pojaw gatunków biologicz
nie związanych z nimi może powodować duże szkody zarówno w produk
cji nasion, jak i przyroście zielonej masy.
6 Annales, sectto C, t. XXXVII
Z es ta w ie n ie li cz b o w e i p ro ce n to w e g at u n k ó w z ro d za ju S it o n a G er m ar ze b ra n y ch n a u p ra w ac h M ed ic a g o sa ti va L . ?a l an d p er -c en t in y en to ry o f th e sp ec ie s fr o m th e g en u s S it o n a G er m ar co ll ec te d o n th e p la n ta ti o n o f M ed ic a g o
IBtOJ, O 0 co o_ 0
IO 05" o" —< 0" —« 0"
1-H 0"
05 0"uiajęSo
L- 05 OlO 0 rT O Ol r-<•-4 0 co —< O O
O r-.
»—4 IO
sdoui ’S
co o"CO^ 1 1 1 I 051 1
1 1 1 1t- 0
O OTT
iOco co 05
syiruamnu •<?
05 -r co m Ol 00 m 00"co co 0 O 10"
05 CO r—4
sinooupuijfta
11 co co"co~1 1
1 1Ol~
co 0 CM r-4 O"
rH
co co O5_ O5_ m
sninpidsni 's
Ol co’ C— CO coOl —« CO r-f Ol co co"00
10 O T—
4 01co"co
snyiwua 's
51 ,0 1 1 1 1
CO of»—4
t-H
O"
Ol 0"00co
lasnomapocn. ■$
1 1 1 1 1 1 1 IOl
O-OO"
O"suaosaawif 's
co o"co^CO Ol co
Ol co 0
1 1
r-4 r-4 O"
05 O"CM t>
l>
COsnjnSuoj s
1-H <O -- of CO1 1
co 0' r-lTT
00 10 05 CO"
r-<
r—
400 05
sypiooiiound ’s
Ol o"rr 00Ol o
1 1
1 1 Ol 0"r—4 rr co 0’
o O5_ r—• »o
©
suoj.fwjns ‘s
o of 05 r- CO 0" 00 r-f01 0
CO 10 L'-'
r-4 CO
st]Dj.njns
1 1 1 1 1 1 1 1 »—1r-4 O
OCO co Ol O5_
snjnauii -s
CO •“<o co’
Ol
m co"
■'T
05 05 lO CO00 CO co 0 co Ol0•—4
1 1 co
snasuB -s
—i o"Ol~1 1
1 1
T-« 0"1 1
01 0"sajduies jo jaątunN
coOl IO co 00 00r4qojd eązoiT
X X
X
►—(
IX X
js3Aieq jo aunj,
5 nr-
co m
1
00 co-4 ] 7 2 njoiąz S3J5JO
O)>
1 ®
I
05>
►—1 05
>
6 1 -A
ajnjinouSe jo a§v
►—<
Ol 1O r-
01
Ol co
XMejdn
- co 10 00
ie js co - w o ść o ca li ty e fó w ik s ó w
2 2
OJ a>
ch o d y
e_
Ji CS
2 J
'ON O•3 £ N
OJ
►>
CS 0►O ►Ł, Q m
£
Ryjkowce z rodzaju Sitona Germar (Coleoptera, Curculionidae). 83
Z es ta w ie n ie li cz b o w e i p ro ce n to w e g at u n k ó w z ro d za ju S it o n a G er m ar ze b ra n y ch n a u p ra w ac h T ri jo li u m p ra - te n se L .
33
03g
•M © (X O5~ O 05
"o I^OJ, 0 9
001co
Oi IO 05O
O)tO 05 Ol <o
co o
CO 05' r-> 05fc UI3{0§O
CO 04 04 COE h •-4
CO IOO
a 1 1
1 1co
©~
.2 sjjp-iaiuni/ -g
»—« r—< 1 1 1 1Ol o co 0
B os sj7joouput2fto -g
—• OO4~ 1 1 1 1 1 1 1 1
a
©
04 05 COa>
snjnpjds?q g
05 00O
O)O- uo cd co od
(E
-*-»lO —<
04 00 Ol —«
05
c o
04 Ol O i t
73 O
4*
snjtuua g
00 rHCO o
04 O1 1 co 0
U O
•—i
1 1
00©_ 1 1 1 1 1 1
O iasnoqiajocn -g —< o*
u. o co o <x
rt
6 suaasanpj/ -g o co
04CO 04 00 04 04
00 04
00 00 04
04
1 4 3 1 2 7
U
<L>
co CO O
0 stjjoaijound -g
04 OlO cd
lO 05 0504
CO rH CO 04 04 —<
CO
o U0
00 05 OlK o suoifwpis -g CO co lO
O 00 04io in
co
lO 04
CO t'~
co
04
co o- o
CO 0
U0 'f
£ J
040
04w S 2 e o ~ U, g
snjoamj -g
oo
m cd
04
iO
05
r-H 03
o"
rH 1 7 2 1 2 ,7 6 7 1 ,3
(U P. i i 1 1
| 1 1 1 04ja *-» snpmBunj 'g
1 11 1 1 1 1 1
r-4 O"O
S
3 0 ,0 6
u
0
«*-» siiniąit -g 1 1 1 1 1 1 1 1
fi
00co
I snasuB -g 1 1 —< o o ©,
04 O'
I I 1 1
1/5 tt) JG
O
sajdures jo jaqutnM co co
00co 0
ąojd eqzoiq
04 uo V G
> G
jsaAjey jo aunj. 2 8
IX 7 8 -1 1 IX 7 3 1 6 IX 7 3 -2 6 IX 7 5 -1 X I 7 3
i
n
nioiąz sajjfo — A 6 1
1 05V — 1 9 1 2
> ~
>V - 19
i* i TT O-
04 CO
IO a
s. ajnjinatjSe jo agy
•o
ZMejdn JfaiM
04co
00§
Q
ó >• <D
.2 ni
'§
B
g
■J? 0 CS .2 5 5>
iS o S j o m az y ze st aw ak li k ó -
'O u.
£>
CT p M
G
73 9
pi U N
Q£ R az em 3 3
12 9 4 6 6 7 2 9 8 1 1 8 5 3
11 9 1 7 9 4
11 6 1 1 6 3 8 T o ta l 0 ,0 3 0 ,0 3 0 ,0 1 2 ,5 5 7 ,3 8 ,4 1 5 ,9 0 ,0 1 0 ,2 1 5 ,4 0 ,0 1 0 ,1 __________ 9 9 ,9
Z es ta w ie n ie li cz b o w e i p ro ce n to w e g at u n k ó w z ro d za ju S it o n a G e r m a r ze b ra n y ch n a u p ra w ac h O n o b ry ch is vi - ci a ef o li a S c o p .
u
ł- .O O e O
G ca
o -C
*-»
c
o
9
O O
cc s
o o
a
Pi O -r-»
co
7)
□
G
<y W)
<u x;
■«-»
S
o
i
o
G
9 V f- s.TJ
G
ca
s 3 2
IBtOl ujajoSo 2 4
3 9 9 ,9 6 2 4 9 9 ,8 1 1 9 7 9 9 ,9 7 3 2 9 9 ,7 4 2 1 9 9 ,9
f 1 cct 10 CM
sdoui ‘s
1 1 o" 05 CM" »—i r-H r-» OCM
O)~ m O 05
sjfDj,aumn "s
1 1 05 lO"05 —<
CO 05"
co — t~ O tT CM CO TT
CO —I
CM r-4
lO ua CO CO I I
StJJOatJ.pUljBa ‘g
co cm" co 6 rT © CM O" 1 1TO
sninpidsty 's
00 L— o co* r—4o" CM Tf CO cocolO Ifl in 05^
snjiutio -s
05 iO iO CO r—<
CO Tt*
io CM
»—«
rt< m 00 <0 c*
CO 05 co m
CM © 1" O
1 1 CM 1 1 1 1 I |
tasnoipiaiDcn ’g
1 11 1 CM
ł | 1 1
co 1 1
0 1 1
co
snsoifoo s
1 1 1 1 05 »-4 CM co"CM
»o co"
I I CO CM ©
suaasa.nojf ’g
1 1 05 O CM O" co 0snjnBuoj -g
1 1 p- 3L 1
11 1 1:co co co~ 1 1 1 1
siRoaijound 'g
CM O CM © co <©" 1 1 1 1O5~ 00 O5~ ©
suoj.fioins 's
05 »-4 CM — 05 r- -f 05lO t?- ^0 LO CMO. CMOi_ CM~ CO to O
sn)oauii -s
05 X CM •o©~CM
CM O<"
lO
t- co"
CM -r co co
snpmOuDj -g
1 i .1.1 IJ LO O co ©"c-snasuB -g
1 1 1 1 05 1 1 CM~rH O" —« O"
sajduies jo jaqiunN
rt< 05 •—1CM CM © CMqojd eqzaiq
X X X
Xt—1
X
W
jsaAjeą jo aunj,
C5 COf- co 'T* c*
=9 to t-
°? 50 C-
7®
njoyq2 sajjfO
> -1 05 05IV - 1 9
>2
ł—<
>2
CO
r—< CM -r
r-4 o*
ajnj{natj3e jo agy
KMEjdn JfaiM
CO lO 0A >> £
£ £o -u G
71 ~
£ o
lw in ó
•09
'OGie j w o o ca
1 Jd
U
1 i
s J
oN ttl
«