• Nie Znaleziono Wyników

dyplom ukończenia studiów podyplomowych Planowanie Przestrzenne, Wydz. Architektury Politechniki Warszawskiej;

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "dyplom ukończenia studiów podyplomowych Planowanie Przestrzenne, Wydz. Architektury Politechniki Warszawskiej;"

Copied!
14
0
0

Pełen tekst

(1)

AUTOREFERAT

1. Imię i Nazwisko: Jan Łukaszkiewicz

2. Posiadane dyplomy, stopnie naukowe/ artystyczne – z podaniem nazwy, miejsca i roku ich uzyskania oraz tytułu rozprawy doktorskiej.

- 2001 – dyplom mgr inż., Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, kierunek:

Architektura Krajobrazu, praca dyplomowa: Kabacki Park Leśny – tradycje, rzeczywistość, rozwój, promotor: prof. dr hab. Edward Bartman;

- 2003 – dyplom ukończenia studiów podyplomowych „Planowanie Przestrzenne”, Wydz. Architektury Politechniki Warszawskiej;

- 2007 – dyplom uzyskania stopnia doktora nauk rolniczych w zakresie ogrodnictwa, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Wydział Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu, temat pracy:

Możliwości określania wieku niektórych gatunków drzew w miastach na podstawie wybranych parametrów dendrometrycznych, promotor: prof. dr hab. inż. Antoni Marek Kosmala (wyróżnienie pracy przyznane przez Radę Wydziału Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu, SGGW).

- Inne:

- 2013 - Europejski Certyfikat Umiejętności Komputerowych ECDL (European Computer Driving Licence).

- 2014 - Certyfikat w projekcie Zamień szare na zielone. Dachy i ściany zielone w Niemczech jako przykład najlepszych praktyk, w ramach programu UE „Uczenie się przez całe życie” pod opieką prof.

Manfreda Köhlera w Centrum Doskonalenia Dachów Zielonych na Uniwersytecie w Neubrandenburgu, Neubrandenburg-Berlin.

- 2016 - Certyfikat NOT-PSDZ - szkolenie przeznaczone dla projektantów i dozoru technicznego dachów zielonych w systemie Soprema. Organizator: Naczelna Organizacja Techniczna - Polskie Stowarzyszenie „Dachy Zielone” (NOT-PSDZ) oraz Soprema Sp. z o.o..

- 2016 - Certyfikat NOT-PSDZ - szkolenie przeznaczone dla architektów krajobrazu pt: Wymogi formalno-prawne określające szczegółowy zakres i formę projektów zieleni. Organizator: Naczelna Organizacja Techniczna - Polskie Stowarzyszenie „Dachy Zielone” (NOT-PSDZ).

- 2018 - Certyfikat NOT-PSDZ - szkolenie PSDZ i GCL Sp. z o.o. dla projektantów i dozoru technicznego dachów zielonych w systemie ZinCo. Organizator: Naczelna Organizacja Techniczna - Polskie Stowarzyszenie „Dachy Zielone” (NOT-PSDZ) oraz GCL Sp. z o.o..

- 2018 - Certyfikat ISA (International Society of Arboriculture) - szkolenie System Korzeniowy Drzewa i Specjalistyczne Arborystyczne Metody Jego Ochrony (Organizator: Federacja Arborystów Polskich).

(2)

3. Informacje o dotychczasowym zatrudnieniu w jednostkach naukowych/ artystycznych.

- październik 2007 – wrzesień 2008

Katedra Architektury Krajobrazu, Wydz. Ogrodnictwa, Biotechnologii i Architektury Krajobrazu, SGGW w Warszawie – asystent naukowo-dydaktyczny

- od października 2008

Katedra Architektury Krajobrazu, Wydz. Ogrodnictwa, Biotechnologii i Architektury Krajobrazu, SGGW w Warszawie – adiunkt naukowo-dydaktyczny

- od lutego 2017

kierownik Katedry Architektury Krajobrazu, Wydz. Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu, SGGW w Warszawie

4. Wskazanie osiągnięcia1 wynikającego z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. 2017 r. poz. 1789):

a) tytuł osiągnięcia naukowego/artystycznego:

Zadrzewienia w krajobrazie miasta - wybrane aspekty kształtowania struktury i funkcji

b) (autor/autorzy, tytuł/tytuły publikacji, rok wydania, nazwa wydawnictwa),

Jan Łukaszkiewicz, Zadrzewienia w krajobrazie miasta - wybrane aspekty kształtowania struktury i funkcji, 2019, Wydawnictwo SGGW, Warszawa.

c) omówienie celu naukowego/artystycznego ww. pracy/prac i osiągniętych wyników wraz z omówieniem ich ewentualnego wykorzystania.

Monografia Zadrzewienia w krajobrazie miasta - wybrane aspekty kształtowania struktury i funkcji, opublikowana została w 2019 roku przez Wydawnictwo SGGW w Warszawie (ISBN 978-83- 7583-858-9). Stanowi wynik badań nad projektowaniem i utrzymaniem form zieleni wysokiej w aspekcie krajobrazowym, przyrodniczym i społecznym.

Ład przestrzenny i poprawa jakości życia mieszkańców miast wymagają organicznego i zrównoważonego ujęcia aspektów humanistycznych i kulturowych, przyrodniczych oraz technicznych i ekonomicznych w krajobrazie miejskim. Zwłaszcza tam, gdzie ciągłość zbudowanych struktur jest trudna do osiągnięcia lub wręcz niemożliwa, wyłaniają się inne sposoby scalania krajobrazu miasta.

W tym kontekście szczególną rolę pełnią formy zieleni wysokiej - czyli zadrzewienia. Są one relatywnie najstarszą, najprostszą i jednocześnie najmniej kosztochłonną formą przyrodniczą, która

(3)

może integrować substancję zbudowaną z otoczeniem. Obecność tego rodzaju form zieleni wysokiej jest dla miejskiego ekosystemu tym cenniejsza, im bardziej są tworzone przez zróżnicowany gatunkowo i przestrzennie drzewostan, a wręcz starodrzew.

Wszelkie formy roślinności wysokiej, aby mogły pełnić przewidywane funkcje w krajobrazie miasta, muszą nie tylko być dostosowane kompozycyjnie do otaczających uwarunkowań przestrzennych, ale również posiadać optymalną strukturę odniesieniu do zakładanych funkcji, w tym szczególnie strukturę: przestrzenną, wieku i gatunkową. Projektując nowe układy urbanistyczne, czy też modyfikując już istniejące (przebudowa, modernizacja, rewitalizacja), należy posiadać z góry określone poglądy na przydatność i uwarunkowania projektowe zadrzewień. Wyjaśnienie zależności, pomiędzy kształtowaniem rozumianej wielopłaszczyznowo struktury (budowy) wybranych form zadrzewień a ich ochroną i stymulacją wartości przyrodniczych oraz kulturowych w miastach, stało się zasadniczym celem badań.

Oryginalnym aspektem prezentowanych dociekań było poszukiwanie uwarunkowań i zasad kształtowania form zadrzewień o dużej skali w krajobrazie miasta, w odniesieniu do ich struktury - czyli budowy. Takie występujące w miastach zadrzewienia nie powinny być postrzegane, jako jednostkowy zbiór roślin drzewiastych, ale posiadać rangę istotnych składowych elementów tkanki miasta o charakterze przyrodniczym i kulturowym (np. w ramach zielonej infrastruktury). Wyróżniają się one określonymi właściwościami fizjonomicznymi i kompozycyjnymi, a także - co niezmiernie ważne - określoną strukturą.

Pojęcie zadrzewień jest dość szerokie, jednak w prezentowanych badaniach nie chodzi bynajmniej o zieleń wysoką w znaczeniu gospodarczym - zakładaną i prowadzoną w krajobrazie nieleśnym. Rzecz dotyczy wybranych kategorii zadrzewień stosowanych w kontekście urbanistycznym i krajobrazowym. Stąd przedmiotem prezentowanych badań stały się generalnie rozległe zadrzewienia położone w krajobrazie miast, zarówno na terenach zabudowanych jak i otwartych. Badania tych złożonych struktur przyrodniczych były wykonywane przez autora podczas zespołowych opracowań projektowych i eksperckich, zarówno w etapach prac terenowych oraz opracowań studialnych, analitycznych i projektowych. W badaniach zadrzewień tego rodzaju, prowadzonych na przestrzeni 10 lat (2008 - 2018), obiektem szczególnym był Park Śląski w Chorzowie, który ze względu na swoją rozległość oraz złożoność kompozycyjną i czas założenia, stał się optymalnym poligonem do prowadzenia ocen struktury zadrzewień położonych w krajobrazie miejskim. Dopełnieniem były badania prowadzone w innych obiektach (głównie w Warszawie na terenie woj. mazowieckiego), co pozwoliło uzyskać kompleksowe ujęcie problemu.

Występujące w miastach wielkoobszarowe zadrzewienia (duże parki, lasy komunalne, inne komponenty systemu zielonej infrastruktury) posiadają charakter w znacznej mierze antropogeniczny, wykazując ograniczoną trwałość i możliwości samoregulacji poprzez procesy naturalnie zachodzące w przyrodzie. Różnorodne formy zieleni wysokiej, jako względnie nietrwałe układy przyrodnicze narażone są w miastach na degradację i z tego względu muszą być otoczone należytą troską. Duże podobieństwo wykazują pod tym względem zadrzewienia położone także w strefie podmiejskiej lub poza miastem, ale także poddane silnej antropopresji (np. z powodu intensywnego ruchu rekreacyjnego). Stąd zauważalne jest, że pewne procesy obserwowane w zadrzewieniach są zbliżone

(4)

do siebie niezależnie od lokalizacji - w obszarach zabudowanych, czy też na terenach podmiejskich bądź otwartych.

W miejscach narażonych na silną antropopresję, utrzymanie zadrzewień w dobrym stanie wymaga obecnie konkretnego wspomagania m.in. poprzez monitoring zachodzących zjawisk przyrodniczych i racjonalną, planową pielęgnację. Bierna ochrona bioróżnorodności, stosowana dość bezkrytycznie i często pod wpływem pewnej mody, w odniesieniu do zadrzewień narażonych na antropopresję (zaniechanie systematycznej pielęgnacji) może przynosić wręcz odwrotny skutek, tj. sprzyjać zjawiskom negatywnym, prowadzącym do ich degradacji.

Wielkoobszarowe zadrzewienia położone na terenach zurbanizowanych, jeśli mają prezentować wysokie wartości przyrodnicze i fitoremediacyjne oraz zapewniać korzystny bioklimat rekreacyjny, muszą odznaczać się przede wszystkim optymalną budową. Stwierdzono, że świetlista struktura przestrzenna zadrzewień, zarówno w ujęciu historycznym (np. gaje świetliste, ogrody krajobrazowe), jak i współczesnym (np. parki miejskie, miejskie parki leśne, zadrzewienia w przestrzeniach publicznych miast), stwarza stosunkowo najlepsze warunki bioklimatyczne / fitosanitarne dla rekreacji.

Luźna więźba, liczne otwarcia i luki w zadrzewieniu sprzyjają dobrej dostępności światła dziennego, temperatur, ruchu, składu oraz wilgotności powietrza atmosferycznego. Taka struktura pozwala uzyskiwać względnie wysoką odporność, dostępność i stosunkowo dużą chłonności na ruch wypoczynkowy, a także prezentuje wysokie walory estetyczne. Ponadto taka struktura może przyczyniać się do stymulacji bioróżnorodności (różnorodność nisz ekologicznych, dobry stan fitosanitarny zadrzewień, kontrola ekspansywnych i inwazyjnych gatunków roślin obcego pochodzenia, etc.).

Istotną konkluzją płynącą z badań jest stwierdzenie, że poprzez właściwe kształtowanie na etapie planowania, projektowania i pielęgnowania, uzyskać można wysoką trwałość i odporność zadrzewień na antropopresję, a także wysokie walory estetyczne oraz korzystną stymulację bioklimatu rekreacyjnego (w miejscach do tego dostosowanych). Stąd właściwie rozumiane kształtowanie i pielęgnowanie zadrzewień w miastach posiada kluczowe znaczenie dla utrzymania ich trwałości. Jest to uzależnione od kompleksowego zarządzania obejmującego m.in. skuteczne kształtowanie nowych obiektów i nasadzeń, a także ochronę wraz ze stałą kontrolą i pielęgnacją cennych pod względem przyrodniczym i kulturowym zasobów istniejących. W zadrzewieniach miejskich szczególną rolę pełnią bowiem drzewa duże i dojrzałe (zwłaszcza drzewa sędziwe i „weterani”), nie tylko ze względów krajobrazowych, ale również z powodu wyjątkowych wartości biocenotycznych i fitoremediacyjnych, co przekłada się na skalę ich oddziaływania na środowisko - tzw. usługi ekosystemowe.

Przeprowadzone badania nie wyczerpują zagadnienia dotyczącego kształtowania zadrzewień w krajobrazie miasta. Konieczne wydaje się podjęcie dalszych prac badawczych nad możliwościami kształtowania form zieleni wysokiej, zwłaszcza w zależności od lokalizacji i przewidywanych dla nich funkcji. Uzyskane wyniki mają przede wszystkim na celu zwrócenie uwagi na związek szeroko rozumianej wartości zadrzewień z ich ujętą wielopłaszczyznowo strukturą. Zaprezentowane wybrane przykłady i studia przypadków umożliwiły prześledzenie procesów zachodzących w zadrzewieniach, wynikających z różnych kierunków kształtowania i pielęgnacji form zieleni wysokiej. Zwłaszcza pozbawiona kontroli wtórna sukcesja roślinna (zatracanie kompozycji przestrzennej, spontaniczny

(5)

rozwój roślinności), w niektórych miejscach może przekładać się na destabilizację ekologiczną miejskich układów przyrodniczych. Stąd dla utrzymania tych antropogenicznych układów roślinnych istotne znaczenie ma zachowanie trwałości, poprzez utrzymanie określonych struktur, a szczególnie:

budowy, wieku, składu gatunkowego. Zrównoważone kształtowanie i pielęgnacja rozległych zadrzewień wydają się dziś bezwzględnie konieczne, w celu utrzymania ich pożądanej formy, dobrego stanu i trwałości, zarówno dla celów rekreacyjnych, jak i stymulacji bioróżnorodności w miastach.

5. Osiągnięcia naukowo-badawcze, twórcze prace zawodowe (działalność projektowa), artystyczne, osiągnięcia dydaktyczne, współpraca naukowa i popularyzacji nauki

5.1. Osiągnięcia naukowo-badawcze

Studia magisterskie odbyłem w latach 1996 - 2001 w Oddziale Architektury Krajobrazu, przy Wydziale Ogrodnictwa, Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Już podczas studiów, z inspiracji śp. Prof. dr hab. Edwarda Bartmana, moje zainteresowania naukowe koncentrowały się wokół zagadnień kształtowania zadrzewień w krajobrazie miasta. Od tamtej pory - w różnorodnych ujęciach - kontynuuję badania nad strukturą form zieleni wysokiej (krajobrazie miejskim i otwartym), m.in. nad ich trwałością i możliwościami dostosowania do potrzeb wypoczynku.

Następnie w latach 2002 - 2006 byłem uczestnikiem studiów doktoranckich na macierzystym Wydziale. W tamtym czasie swoją pracę naukową ukierunkowałem szczególnie w stronę możliwości szacowania wzrostu drzew w warunkach miejskich w powiązaniu z ich wiekiem i siedliskiem.

Zaproponowany przeze mnie projekt badawczy pt.: Badanie zależności pomiędzy rozmiarami a wiekiem drzew przyjęty został do realizacji w 2003 r., jako grant Wydziału Ogrodnictwa i Arch.

Krajobrazu SGGW. Równolegle poszerzałem swoją wiedzę podczas studiów podyplomowych Planowanie Przestrzenne na Wydz. Architektury, Politechniki Warszawskiej. Częścią prowadzonych badań dotyczących wzrostu drzew w funkcji czasu stał się grant promotorski KBN 4 T07F 036 28, pt.

Datowanie zabytkowych założeń ogrodowych za pomocą metody dendrochronologicznej opartej na modelach wieloczynnikowych, realizowany w latach 2005 – 2007 (kierownik projektu: prof. dr hab.

Antoni Marek Kosmala, wykonawca: Jan Łukaszkiewicz). W roku 2007 obroniłem pracę doktorską pt.

Możliwości określania wieku niektórych gatunków drzew w miastach na podstawie wybranych parametrów dendrometrycznych, za którą otrzymałem wyróżnienie od Rady Wydziału Ogrodnictwa i Arch. Kraj. oraz nagrodę indywidualną III stopnia Rektora SGGW za osiągnięcia naukowe. Uzyskane w tamtym okresie wyniki z prowadzonych badań zaprezentowałem w 4 publikacjach w recenzowanych czasopismach naukowych (3 w jęz. angielskim), 3 publikacjach w recenzowanych materiałach konferencyjnych oraz 6 publikacjach w czasopismach popularnonaukowych.

Po uzyskaniu tytułu doktora nauk rolniczych w zakresie ogrodnictwa, moje zainteresowania naukowo-badawcze jako architekta krajobrazu ukierunkowały się w trzech, ściśle wiążących się zakresach tematycznych. Dotyczą one nadal obecności drzew w przestrzeni miejskiej, ale w ujęciu szerszym, tzn. utrzymania i kształtowania zadrzewień w krajobrazie miasta i na terenach otwartych.

Główny obszar badawczy - wzrost drzew w funkcji czasu, czyli relacje pomiędzy parametrami

(6)

(cechami) a wiekiem drzew, stanowi kontynuację moich badań prowadzonych na terenie Warszawy i jej okolic. W okresie po doktoracie byłem kierownikiem zadania badawczego WOiAK nr 505-10- 04070050 p.t.: Określanie progowych parametrów dendrometrycznych dla drzew 10.-letnich z wybranych gatunków na potrzeby gospodarki drzewostanami miejskimi, zakończonego 18.07.2012 r.

Przykładowe publikacje dotyczące tego wątku to: Łukaszkiewicz J., Kosmala M., 2008, Determining the Age of Streetside Trees with Diameter at Breast Height-based Multifactorial Model. Arboriculture &

Urban Forestry, 34(3): 137-143; ŁUKASZKIEWICZ J., 2013, Szacowanie obwodów pni drzew 10- letnich na potrzeby zieleni miejskiej. Rocznik Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego Vol. 61, s. 87- 95.

Z poziomu analiz ilościowych i przyrodniczo-statystycznych dotyczących wzrostu poszczególnych drzew, moje badania rozwinęły się w stronę generalnej oceny struktur (w tym: przestrzennej, wieku drzew, gatunkowej) różnorodnych form zadrzewień. Na przykład w latach 2009 - 2012 byłem współuczestnikiem realizowanego w mojej katedrze tematu badawczego Waloryzacja parków oraz skwerów i zieleńców warszawskich. Kompleksowe badania obiektowe (inwentaryzacje, oceny, pomiary, obserwacje, studia) wykonywałem na przestrzeni ostatnich 10 lat w ramach prac zespołowych, w miejskich przestrzeniach publicznych i parkach - zarówno współczesnych, jak i historycznych (10 obiektów). Badania obejmowały także wielkoskalowe zadrzewienia liniowe np. aleje, zadrzewienia przywodne (4 obiekty) oraz pojedyncze drzewa w przestani miejskiej (tzw. drzewa sędziwe, drzewa weterani). Oceniany był m.in. aktualny stopień zachowania rozległych i zwartych zadrzewień (np. Park Śląski w Chorzowie) w odniesieniu do założeń projektowych (dokumentacja archiwalna), a także ich przekształceń w cyklu wieloletnim. Ciekawym dla mnie wątkiem badawczym okazało się analizowanie dynamiki przekształceń struktury przestrzennej i gatunkowej zadrzewień (aspekt kompozycyjny, sukcesja roślinna) na podstawie obserwowanych zależności pomiędzy wzrostem i wiekiem drzew oraz uwarunkowaniami siedliskowymi. Badania uwidoczniły dobrą przydatność analiz struktur wieku w ocenach kompozycji form zieleni wysokiej. Dostarczyły też przesłanek do dalszego kształtowania zadrzewień w celu zapewnienia ich trwałości w cyklu wieloletnim i utrzymania dobrego stanu docelowego w warunkach miejskich. Uzyskane dotychczas wyniki w tym nurcie moich badań dostarczają generalnych przesłanek do kształtowania zadrzewień w krajobrazie miast i terenów otwartych. W tym zakresie duże znaczenie posiadają następujące publikacje:

Fortuna-Antoszkiewicz B., Gawłowska., Łukaszkiewicz J., Rosłon-Szeryńska E., 2012, Problemy rewaloryzacji i ochrony parków historycznych w centrum miasta na przykładzie Ogrodu Krasińskich w Warszawie. Czasopismo Techniczne, Zeszyt 19, Rok 109: 145-166;

Łukaszkiewicz J., 2013, Nasadzenia zastępcze drzew w miastach - główne problemy z decyzjami administracyjnymi [w:] Zrównoważony Rozwój – Zastosowania, Bergier T., Kronenberg J., Lisicki P.

(red.) Fundacja Sendzimira, nr 4: 26-37;

Fortuna-Antoszkiewicz B., Łukaszkiewicz J., 2014, Identifying the composition of the manor park in Wielgie with reference to the paintings of Jacek Malczewski. Czasopismo Techniczne. Architektura, Zeszyt 6-A (11) 2014 (111): 71-80;

(7)

Fortuna-Antoszkiewicz B., Łukaszkiewicz J., 2016, Plac Narutowicza w Warszawie - dyskusja o zachowaniu walorów kulturowych miejsca. Mazowsze. Studia Regionalne, Nr 18: 91-108;

Fortuna-Antoszkiewicz B., Łukaszkiewicz J., Wiśniewski P., 2017, Przekształcenia kompozycji szaty roślinnej Parku Śląskiego w Chorzowie po 60 latach. Teka Komisji Urbanistyki i Architektury PAN, Oddział w Krakowie, TOM XLV (2017): 193–215;

Rosłon-Szeryńska E., Fortuna-Antoszkiewicz B., Łukaszkiewicz J., Borowski J., 2018, Strategia zachowania drzew weteranów w mieście – model postępowania oparty o mechanizmy obronne roślin i ideę zrównoważonego rozwoju. Inżynieria Ekologiczna 2018, Vol. 19, No 4: 12-21;

Łukaszkiewicz J., Fortuna-Antoszkiewicz B., Rosłon-Szeryńska E., Wiśniewski P., 2018, Shaping of tree stands in large parks in Europe for the needs of optimal recreational bioclimate, biodiversity and ecological sustainability. Global Journal Of Engineering Science And Researches, Issue 5(12): 63- 86;

Borowski J., Fortuna-Antoszkiewicz B., Łukaszkiewicz J., Rosłon-Szeryńska E., 2018, Conditions for the effective development and protection of the resources of urban green infrastructure. E3S Web of Conferences 2018, Vol. 45, art. 00010: 1-8;

Łukaszkiewicz J., Fortuna-Antoszkiewicz B., Botwina J., Oleszczuk Ł., Wiśniewski P., 2018, Sustainable Development of the City’s Transport Infrastructure - A Project of a New Tram Line with a Linear Park along the Exhibition Channel in Warsaw. Journal of Environmental Science and Engineering A, Vol. 7, No 7 (2018), Serial Number 73: 285-300.

Dodatkowym interesującym aspektem poruszanego zakresu badawczego stało się dla mnie analizowanie wpływu prac technicznych na stan zadrzewień, prowadzonych na terenie wybranych obiektów. Obserwowany był negatywny i wymierny wpływ kolizji z infrastrukturą techniczną na tempo przyrostu drzew - np. publikacje: Fortuna-Antoszkiewicz B., Łukaszkiewicz J., 2012, Wybrane aspekty oddziaływania prac technicznych i zabiegów pielęgnacyjnych na kondycję drzew w parkach zabytkowych. LX Rocznik Polskiego Towarzystwa Denrologicznego: 77-83; Rosłon-Szeryńska E., Łukaszkiewicz J., Fortuna-Antoszkiewicz B., 2018, The possibility of predicting the collision of trees with construction investments. E3S Web of Conferences 2018, Vol. 45, art. 00076: 1-8.

Drugi obszar mojej pracy naukowej obejmuje badania dotyczące przydatności i zastosowań wybranych grup gatunków roślin drzewiastych w krajobrazie miejskim i otwartym. Prowadziłem ocenę możliwości wykorzystania drzew owocowych (w kontekście powiązania ich cech użytkowych z walorami dekoracyjnymi) w kompozycjach krajobrazowych. Kontynuuję waloryzację przydrożnych zadrzewień owocowych (wybrane lokalizacje, m.in. na Mazowszu) w krajobrazie otwartym (stan zachowania, struktura przestrzenna, gatunkowa, wieku), na potrzeby ich kształtowania i pielęgnowania. Interesuję się także bardzo możliwościami zastosowania różnych taksonów topól w zadrzewieniach o różnych funkcjach - w tym technicznych, przeciwerozyjnych i krajobrazowych. Z kolei narastająca antropopresja sprzyja ekspansji inwazyjnych gatunków roślin, co znajduje przełożenie na stan utrzymania i kierunki kształtowania zadrzewień miejskich. W tym obszarze badań wyniki zostały zaprezentowane w następujących, przykładowych publikacjach: Fortuna-Antoszkiewicz B., Łukaszkiewicz J., 2012, Obsadzanie dróg drzewami owocowymi w Polsce – tradycja i współczesność (XIX / XX w.). Czasopismo Techniczne, Zeszyt 9/111: 1-11; Fortuna-Antoszkiewicz B.,

(8)

Łukaszkiewicz J. 2017. Fruit alleys - the way of historical rural landscape in Poland. Miškininkystė Ir Kraštotvarka, Forestry And Landscape Management 2017 1 /(12): 15-24; Fortuna-Antoszkiewicz B., Łukaszkiewicz J., Wiśniewski P., 2018, Stan zachowania i walory krajobrazowe przywodnych zadrzewień topolowych Kanału Żerańskiego – metodologiczne studium przypadku. Mazowsze Studia Regionalne, Nr 2018/27: 81-102; Fortuna-Antoszkiewicz B., Łukaszkiewicz J., Rosłon-Szeryńska E., Wiśniewski P., Wysocki C., 2018, Invasive species and maintaining biodiversity in the natural areas - rural and urban - subject to strong anthropogenic pressure. Journal of Ecological Engineering, Volume 19, Issue 6, November 2018: 15-24.

Odrębnym - trzecim obszarem moich zainteresowań badawczych, jest utrzymanie zieleni na powierzchniach architektonicznych. Interesuje się szczególnie problematyką związaną z budową, funkcjonowaniem i pielęgnacją dachów zielonych. Odbyłem szereg szkoleń w celu podniesienia własnych kwalifikacji w tym zakresie. Jestem także w bezpośrednim kontakcie z osobami zawodowo zajmującymi się budową dachów zielonych. Pod moim kierunkiem powstało kilkanaście prac dyplomowych (inż. oraz mgr) poświęconych dachom zielonym. Spośród publikacji mojego autorstwa dotyczących tej tematyki wymienić można np.: Łukaszkiewicz J., 2010, Zielone dachy, jako adaptacja

„przestrzeni straconej” w osiedlach mieszkaniowych [w:] Zieleń Osiedlowa – Stan obecny i wskazania do poprawy, A. M. Kosmala (red.). PZIiTS, Oddział Toruń: 207-220; Łukaszkiewicz J., Piątek- Kożuchwska E., 2014, Green roofs in Poland: Landscape and Sustainability [in:] Green Cities in the World. Progression, innovation, organization, Julian Briz, Manfred Kohler, Isabel de Felipe (eds.).

World Green Infrastructure Network (WGIN), Editorial Agricola Espaniola, S.A. Cimapress: 53-66.

Reasumując, moje osiągnięcia w dziedzinie działalności naukowo-badawczej stanowią: 51 opublikowane artykuły w recenzowanych wydawnictwach i monografiach (7 przed doktoratem, 44 po doktoracie, z czego 12 indywidualnych i 39 współautorskich), 37 wystąpień oraz 9 posterów na seminariach, konferencjach naukowych krajowych i międzynarodowych oraz 20 ważniejszych prac studialnych i ekspertyz wykonanych na zlecenia jednostek zewnętrznych.

5.2. Twórczą pracę zawodową z zakresu architektury krajobrazu realizuję od ukończenia studiów.

W ramach mojej pracy wyodrębnić można trzy zasadnicze kierunki działań. W pierwszej kolejności wymienić należy opracowania eksperckie, które wykonywałem indywidualnie lub jako współautor.

Były one poświęcone pojedynczym drzewom lub całym układom zadrzewień na trenach zabudowanych i otwartych, w zakresie ocen stanu, struktury i wytycznych pielęgnacyjnych.

Przykładowo w latach 2009 - 2011 wykonałem 7 opracowań eksperckich dotyczących drzew miejskich na rzecz Wydziału Ochrony Środowiska Urzędu Dzielnicy Żoliborz w Warszawie. Ważnym opracowaniem w 2009 r. była opinia w sądowej sprawie ustalenia przyczyn przewrócenia się ze śmiertelnym skutkiem przydrożnego drzewa (zam.: Sąd Okręgowy w Gdańsku). W 2014 r. byłem członkiem zespołu do spraw nasadzeń zastępczych oraz zezwoleń na usunięcie drzew w procesach inwestycyjnych, w ramach audytu NIK w jednostkach samorządu terytorialnego pt. Ochrona drzew w procesach inwestycyjnych w miastach nr LKR-4101-011-00/2014 we współpracy z Min. Ochrony Środowiska i GDOŚ, zakończonego raportem wydanym w styczniu 2015 r.. Jako współautor w latach 2015 - 2016 uczestniczyłem w realizowanej w Kat. Architektury Krajobrazu SGGW kompleksowej

(9)

Ekspertyzie przyrodniczo-krajobrazowej wraz z koncepcją zagospodarowania terenów wzdłuż Kanału Żerańskiego (zam. PGNiG). Przykładem opracowania związanego z historycznymi układami liniowymi zadrzewień była wykonana w 2015 r. Inwentaryzacja szczegółowa zespołu wraz ze studium obiektu zespołu alej w Radziejowicach (razem z B. Fortuna-Antoszkiewicz i P. Wiśniewskim). Szczególne znaczenie posiada opracowanie wdrożonych w 2016 r. Standardów zieleni Warszawy pod kier. Prof.

Jacka Borowskiego, które realizowałem jako współautor oraz uczestniczyłem redakcji merytorycznej.

Standardy, jako załącznik do programu ochrony środowiska m.st. Warszawy są obowiązującym przepisem w randze uchwały Rady Miasta. Wdrożonym opracowaniem jest również Program objęcia specjalistycznymi zabiegami pielęgnacyjnymi wybranych starszych „drzew weteranów” w Warszawie, w którym w 2017 r. uczestniczyłem jako członek zespołu pod kierunkiem prof. J. Borowskiego (zam.:

Zarząd Zieleni m.st. Warszawy).

Osobną grupę stanowią opracowania studialne dotyczące parków. Spośród ważniejszych moich dokonań wymienić można realizowane w latach: 2009 - 2011 razem z zespołem Kat.

Architektury Krajobrazu SGGW trzyczęściowe opracowanie dotyczącym waloryzacji parków oraz skwerów i zieleńców warszawskich w zakresie stanu zdrowotnego i bezpieczeństwa zieleni w ramach tematu: Waloryzacja wybranych parków, skwerów i zieleńców warszawskich, pod kierunkiem prof.

B. Szulczewskiej (zamawiający: Biuro Ochrony Środowiska m.st. Warszawy). W 2009 roku byłem współautorem Oceny zagrożenia bezpieczeństwa dla drzewostanu głównych alei pieszych (obwodnicowej i osiowej) w parku Skaryszewskim w Warszawie (kier. zesp. dr E. Rosłon-Szeryńska, zam.: Zarząd Oczyszczania Miasta Warszawy). W 2012 r. byłem współautorem (razem z B. Fortuna- Antoszkiewicz) Studium Parku SGGW w Warszawie, obejmującego m.in. całościową inwentaryzację wraz z gospodarką drzewostanem. W grupie historycznych obiektów należy wymienić zrealizowane z moim udziałem w 2012 r. Studium zieleni Parku w Wielgiem (współautorzy: B. Fortuna- Antoszkiewicz i P. Wiśniewski). Należy wspomnieć także o szczegółowym Studium zieleni założenia pałacowo-parkowego w Radziejowicach, wyk. w 2015 r. (współautorzy: B. Fortuna-Antoszkiewicz i P.

Wiśniewski). Bardzo ważnymi i złożonymi opracowaniami były kompleksowe studia zieleni wykonane w latach 2013 - 2015 dla Wojewódzkiego Parku Kultury i Wypoczynku im. Gen. Jerzego Ziętka w Chorzowie (współautorzy: B. Fortuna-Antoszkiewicz i P. Wiśniewski).

Innym rodzajem działalności są prowadzone z moim współudziałem prace projektowe. W roku 2008 uczestniczyłem w projekcie rewitalizacji osiedla SMB - Imielin (dzielnica Ursynów w Warszawie) w ramach zespołu kat. Architektury Krajobrazu SGGW (kier. dr K. Kimic). Warto wspomnieć o moim współudziale w konkursach projektowych: w 2011 r. - 5 miejsce (19 zespołów zakwalifikowanych) w konkursie projektowym: Koncepcja Modernizacji-Rewaloryzacji Ogrodu Krasińskich w Warszawie (Org. Zarząd Terenów Publicznych, Warszawa, kier. zespołu: B. Fortuna-Antoszkiewicz). W 2013 r.

udział w konkursie projektowym: Opracowanie koncepcji zagospodarowania przestrzennego Placu Narutowicza w Warszawie (Org. Miasto Stołeczne Warszawa).

W 2012 r. brałem udział w projektowym opracowaniu koncepcji rewaloryzacji Parku w Wielgiem (współautorzy: B. Fortuna-Antoszkiewicz i P. Wiśniewski) - dokumentacja konserwatorska Woj. Urząd Ochrony Zabytków w Warszawie Delegatura w Radomiu. W latach 2015 – 2016 byłem współwykonawcą opracowywanej w mojej jednostce Ekspertyzy przyrodniczo-krajobrazowej terenów

(10)

wzdłuż Kanału Żerańskiego w Warszawie wraz z koncepcją zagospodarowania (zespół: Fortuna- Antoszkiewicz B., Łukaszkiewicz J., Wiśniewski P., Klimaszewski K., Myjak-Sokołowska E., Botwina J., Szulczewska B., Pirowski A.). Od czerwca 2017 r. do sierpnia 2018 r. byłem kierownikiem zespołu projektowego Kat. Arch. Krajobrazu SGGW (Fortuna-Antoszkiewicz B., Botwina J., Myjak-Sokołowska E., współpraca: Wiśniewski P.), realizującego zadanie pt.: Koncepcja programowo-przestrzenna zagospodarowania terenów przyległych do trasy tramwajowej na Gocław w rejonie Kanału Wystawowego w Warszawie (zam. Tramwaje Warszawskie). W listopadzie 2017 r. wykonana została Cz. I tego zadania – koncepcja wariantowa (III warianty). W listopadzie i grudniu 2017 r. aż do maja 2018 r. odbywały się złożone konsultacje społeczne na kanwie zaprezentowanej koncepcji.

W sierpniu 2018 r. na podstawie zgromadzonych uwag i wytycznych została opracowana docelowa koncepcja zagospodarowania terenu, przygotowywana do wdrożenia.

Podczas pracy zawodowej staram się na bieżąco podnosić swoje kwalifikacje, poprzez uczestnictwo w różnych specjalistycznych kursach, szkoleniach i wyjazdach studyjnych. Przykładowo wymienić można szkolenia NOT-PSDZ dotyczące dachów zielonych i projektów zieleni, lub terenowe warsztaty naukowe i wyjazdy studyjne, np: Drzewa południowej Anglii (PTD, 2015), Tereny Łuku Mużakowa i Dolnych Łużyc (PTD, 2018). W 2018 r., odbyłem staż naukowo-edukacyjny w ramach Programu pełnej edukacji zawodowej w Czeskiej Izbie Architektów, 2-4 maja 2018; org. Czech Society of Landscape Engineers; Department of Landscape Management, Faculty of Forestry and Wood Technology, Mendel University in Brno.

5.3. Działalność artystyczna stanowi dopełnienie moich zainteresowań naukowych w zakresie architektury krajobrazu. Wykonywane dokumentacje fotograficzne na potrzeby prowadzonych badań terenowych łączą się z twórczym spojrzeniem na przestrzeń i krajobraz. Prace mojego autorstwa dotyczące krajobrazu Podhala oraz Spiszu były prezentowane na kolejnych zbiorowych wystawach fotografii w kraju i za granicą, organizowanych pod opieką merytoryczną prof. dr hab. Przemysława Krajewskiego (Warszawska ASP, Pracownia Projektowania Wnętrz) przez Wyższą Szkołę Ekologii i Zarządzania w Warszawie, w ramach plenerów fotograficznych:

Wystawa zbiorowa fotografii z pleneru fotograficznego KRAJart, Zakopane, IX 2015 r. (org.

WSEiZ w Warszawie): Element szczególny w otoczeniu – znaki czasu (Special Elements in Local Environment – Signs of the Times), 5 prac indywidualnych. Galeria WSEiZ, ul. Rejtana 16, Warszawa, 13-30 czerwca 2016 / Art Gallery, Kaunas Forestry and Environmental Engineering University of Applied Sciences. Girionys, Litwa, 19 października – 19 listopada 2016 / Valdeka palace, Latvia University of Agriculture Faculty of Environment and Civil Engineering (Latvijas Lauksaimniecĭbas universitâte). Jelgava, Łotwa, 21-23 listopada 2016;

Wystawa zbiorowa fotografii z pleneru fotograficznego KRAJart, Spisz - Lubowla, IX 2017 r. (org.

WSEiZ w Warszawie): Element szczególny w otoczeniu - ślady, 4 prace indywidualne. Galeria WSEiZ, ul. Rejtana 16, Warszawa. Wernisaż wystawy: 29 czerwca 2018 r / Art Gallery, Kaunas Forestry and Environmental Engineering University of Applied Sciences. Girionys, Litwa.

Wernisaż wystawy: 18 października 2018 r.

(11)

Reprodukcje moich prac z tych wydarzeń artystycznych zostały zaprezentowane również w okolicznościowych wydaniach albumowych:

P. Krajewski, A. Plewka, B. Gorczyca (red.). Monografia - Plener artystyczny: Element szczególny w otoczeniu - znaki czasu (A Special Element in its Surroundings – Signs of the Times). Oficyna Wydawnicza WSEiZ w Warszawie, Warszawa. Biogram; Jan Łukaszkiewicz: 88- 93;

P. Krajewski, A. Plewka, B. Gorczyca (red.). Monografia - Plener artystyczny: Element szczególny w otoczeniu - ślady (A Special Element in its Surroundings – Traces). Oficyna Wydawnicza WSEiZ w Warszawie, Warszawa. Biogram; Jan Łukaszkiewicz: 92-97.

5.4. Osiągnięcia dydaktyczne i organizacyjne

Pracę dydaktyczną na Kierunku Architektura Krajobrazu w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie rozpocząłem od października 2002 do czerwca 2006 r., jako doktorant w Katedrze Architektury Krajobrazu. Prowadziłem wtedy ćwiczenia na III. r. studiów, z przedmiotu Urządzanie obiektów architektury krajobrazu - projekt kształtowania zieleni pod kierunkiem prof.

dr hab. A. M. Kosmali. Realizowałem także ćwiczenia terenowe z zakresu Budowy i pielęgnowania obiektów architektury krajobrazu. Od 2005 roku uczestniczyłem również w prowadzeniu fakultetu Ochrona i zasady kształtowania zieleni przyulicznej.

Jako asystent w Katedrze Architektury Krajobrazu SGGW w Warszawie od października 2007 r.

do września 2008 r. w ramach pensum prowadziłem realizowane już wcześniej zajęcia ćwiczeniowe z zakresu urządzania i pielęgnowania obiektów architektury krajobrazu. Ponadto na 2. roku studiów I°

inż. prowadziłem ćwiczenia z zakresu robót ziemnych oraz budowy drobnych form architektonicznych.

Na stanowisku adiunkta w Katedrze Architektury Krajobrazu od października 2008 r., poza obowiązkami dydaktycznymi na kier. Architektura Krajobrazu SGGW wynikającymi z pensum, w latach 2008 - 2012 pełniłem funkcję sekretarza Komisji Rekrutacyjnej Wydziału Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu SGGW (przygotowanie i koordynacja egzaminu wstępnego z rysunku dla kandydatów na studia I° inż. oraz II° mgr, a także udział w etapach rekrutacji na kierunku). W latach 2008 – 2011 byłem sekretarzem Wydziałowej Komisji ds. Promocji i Informacji – m.in. koordynacja kontaktów ze szkołami średnimi, współorganizowanie i uczestnictwo w dniach otwartych dla kandydatów na studia.

W latach 2009 - 2012 byłem koordynatorem bloku przedmiotowego Projektowanie i Budowa Obiektów Architektury Krajobrazu (studia I° inż., stacjonarne) – układanie dydaktycznych planów semestralnych, organizacja pracy i koordynacja osób prowadzących zajęcia w semestrze, wystawienie ocen końcowych dla całego rocznika studentów. W latach 2008 - 2016 uczestniczyłem corocznie w przygotowywaniu i przeprowadzaniu egzaminów z przedmiotu Budowa Obiektów Architektury Krajobrazu oraz przedmiotu Pielęgnowanie Obiektów Architektury Krajobrazu sem.7 (studia I° inż.

stacjonarne). W roku 2015 brałem udział w zmianach programowych - dostosowaniu programu ćwiczeń wynikających ze zmiany programu studiów dla przedmiotu kierunkowego Budowa obiektów architektury krajobrazu 1 - 3.

(12)

Wraz z zespołem pracowników naukowo-dydaktycznych z Kat. Arch. Krajobrazu SGGW, koordynuję i prowadzę zajęcia w ramach przedmiotu Budowa i Pielęgnowanie Obiektów Arch. Kraj. – ćw. terenowe (studiów I° inż.). Realizuję autorsko prowadzone tematy takie, jak: Systemy zakładania zielonych dachów oraz Pielęgnacja roślin drzewiastych w obiektach arch. kraj.. Zajęcia dot. dachów zielonych organizuję i koordynuję corocznie na terenach inwestycji budowlanych, gdzie studenci kierunku AK w SGGW mogą obserwować konstrukcję dachów zielonych w różnych stadiach budowy i wariantach technologicznych. Od 2008 r. te ćwiczenia odbywają się corocznie w kooperacji z podmiotami otoczenia gospodarczego SGGW np. Laboratorium Dachów Zielonych lub Green City Life (GCL) i in. Z kolei tematyka ćwiczeń terenowych dot. pielęgnacji roślin drzewiastych jest ukierunkowana przeze mnie na zagadnienia budowy i utrzymania różnorodnych form zieleni wysokiej w miastach.

Moje dotychczasowe zainteresowania zawodowe związane z kształtowaniem zieleni na powierzchniach architektonicznych zaowocowały wprowadzeniem do programu studiów w 2012 r.

przedmiotu ćwiczeniowego Budowa i eksploatacja dachów zielonych w ramach specjalizacji Urządzanie obiektów architektury krajobrazu (studia II° mgr, stacjonarne i zaoczne), na kierunku Architektura Krajobrazu, SGGW w Warszawie. W 2017 r. do programu studiów w roku akad.

2016/2017 został włączony projektowy przedmiot fakultatywny Projektowanie na powierzchniach architektonicznych (studia I° inż.), dla którego byłem współautorem programu nauczania (razem z dr B. Fortuna-Antoszkiewicz, dr E. Myjak-Sokołowską). Od 2017 roku jestem koordynatorem merytorycznym i dydaktycznym przedmiotu Projektowanie krajobrazu obszarów wiejskich. W ramach prowadzonych ćwiczeń szczególnie koncentruję się na aspektach projektowania i urządzania różnorodnych form zadrzewień na trenach otwartych. Od kilku lat prowadzę wykłady dotyczące zielonych dachów na podyplomowym studium Aranżacja roślin w przestrzeni użytkowej przy Wydz.

Ogrodnictwa, Biotech. i Arch. Krajobrazu SGGW.

W latach 2008 - 2019 na kierunku Architektura Krajobrazu SGGW byłem promotorem 32 prac inżynierskich i 18 prac magisterskich. W latach 2014 - 2017 spośród promowanych prac magisterskich, trzy zostały nagrodzone na odbywającej się corocznie w SGGW wystawie „mgr-AK” - najlepszych prac magisterskich na kierunku architektura krajobrazu. W okresie 2008 - 2019 r. byłem także członkiem 37 dyplomowych komisji egzaminacyjnych na poziomie inżynierskim i magisterskim.

W roku 2017 jako kierownik Katedry Arch. Krajobrazu SGGW, brałem aktywny udział w przygotowaniach do oceny parametrycznej macierzystego Wydziału. Z racji swojej funkcji od 2017 r.

uczestniczę w pracach kierunkowej komisji ds. jakości i kształcenia nad zmianami programu nauczania - dostosowanie do Ustawy 2.0. Ponadto z racji pełnionej funkcji brałem udział w przygotowaniach kierunku Architektura Krajobrazu SGGW do akredytacji, która odbyła się w marcu 2019 r..

(13)

5.5. Współpraca naukowa i popularyzacji nauki

Jednym z aspektów działalności związanej z popularyzacją nauki jest mój udział w szkoleniach dla pracowników podmiotów publicznych (urzędy miejskie i gminne, zakłady komunalne, szkoły zawodowe, i in.) oraz osób zawodowo związanych z utrzymaniem zieleni miejskiej. W latach 2009 – 2018 prowadziłem okazjonalne wykłady szkoleniowe dotyczące m.in.: różnych aspektów szacowania wieku drzew, uprawy drzew w mieście, najnowszych technologii dla poprawy warunków rozwoju drzew przyulicznych, ochrony drzew miejskich podczas prac budowlanych, nowoczesnych sposobów sadzenia drzew i krzewów w mieście (np. Dendros - Konferencje i Szkolenia, WaterKey, Krajowe Centrum Edukacji Rolniczej w Brwinowie). Jako wykładowca prowadziłem także szkolenia dotyczące wykorzystania drzew i krzewów owocowych w krajobrazie miasta (2013), kształtowania nasadzeń zastępczych drzew i krzewów (2014) (np. Ogólnopolska Wystawa Zieleń to życie) oraz znaczenia i wykorzystania topól w miastach (org. Zakład Zieleni Miejskiej w Katowicach, 2018). Prowadziłem także szkolenia z zakresu projektowania roślinności na dachach zielonych (np. Ogólnopolskie Stowarzyszenie Twórców Ogrodów OSTO).

W ramach współpracy naukowej i praktycznej Kat. Architektury Krajobrazu brałem udział w pracach badawczych i opracowaniach eksperckich realizowanych na zlecenie podmiotów administracji m.st. Warszawy i podmiotów otoczenia gospodarczego SGGW, m. in.: Zarząd Zieleni m.st. Warszawy, Biuro Ochrony Środowiska m. st. Warszawy, Tramwaje Warszawskie sp. z o.o., PGNiG, Zarząd Oczyszczania Miasta Warszawy i in.. Szczególnie należy wspomnieć o wdrożonych z moim dużym udziałem opracowaniach dla Warszawy takich, jak: Standardy kształtowania zieleni Warszawy (zał. do Programu Ochrony Środowiska dla m.st. Warszawy na lata 2017-2020) oraz Program objęcia specjalistycznymi zabiegami pielęgnacyjnymi wybranych starszych

„drzew weteranów” w Warszawie.

Efektem współpracy od 2013 r. z Zarządem i Działem Zieleni WPKiW w Chorzowie (Parku Śląskiego) był szereg opracowań eksperckich i konsultacji dot. utrzymania zieleni wysokiej na terenie Parku. W 2018 roku uczestniczyłem w imprezie Święto Róży - pięćdziesiątych urodzinach Rosarium w Parku Śląskim, przygotowując zamówiony referat pt. Ogrody różane - piękno i prestiż (razem z B.

Fortuna-Antoszkiewicz i P. Wiśniewski).

W roku 2018 jako kierownik jednostki, zainicjowałem współpracę naukowo-dydaktyczną pomiędzy Kat. Architektury Krajobrazu SGGW w Warszawie a Instytutem Przyrodniczo- Technologicznym w Falentach. Dotyczy ona prac studialnych terenów w Falentach (stawy i groble falenckie wraz z rezerwatem kormoranów i fragmentem rzeki Raszynka) położonych w bezpośrednim sąsiedztwie Warszawy i posiadających duży potencjał przyrodniczy i kulturowy oraz rekreacyjny.

Dzięki mojej inicjatywie Katedra AK współpracuje również z Federacją Arborystów Polskich (FAP). W ramach pracy zawodowej współpracuję także z Wyższą Szkołą Ekologii i Zarządzania w Warszawie, uczestnicząc w branżowych dyskusjach nad poziomem nauczania Architektury Krajobrazu na poziomie akademickim (np. seminarium 6.02.2019 r.).

Znaczenie dla popularyzacji nauki i praktyki posiadały także udzielane przeze mnie wywiady dla mediów, dotyczące np.: ochrony drzew pomnikowych (TVN), prezentacji wyników oceny szaty roślinnej Parku Śląskiego ze szczególnym uwzględnieniem drzewostanu (TVP Katowice oraz TVS,

(14)

Cytaty

Powiązane dokumenty

Kreacje krajobrazowe stworzone przez Michaela Van Valkenburgha, czy- li współczesne amerykańskie parki, są nowym elementem w historii architektury krajobrazu: pojawiają

Na ponad 41 stronach rozprawy Doktorant szczegółowo przedstawia rezultaty wykonanych przez siebie analiz takich jak rozwój infekcji Psl, analizę parametrów

fomat druku 210x148,5 mm fomat oprawy 216x154,5

Matematyka zbiór zadań i podręcznik do liceum i technikum 2012 – nowa podstawa

sprawdzony egzamin pisemny, sprawdzony referat, wypełniona karta oceny prezentacji, oceniona praca. projektowa, sprawdzone sprawozdanie z zajęć

Organizatorzy: Muzeum Plakatu w Wilanowie, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, NASK, patronat TVP2. Obrady jury konkursu w Muzeum Plakatu

Typizacja, prefabrykacja i standaryzacja form dotyczyła wszystkich nowych obiektów kopalnianych, których skala była o wiele większa niż w starych kopalniach (budynki

decyzją Ministra Nauki, Szkolniotwa Wyższego i Techniki utworzony został Wydział Architektury Politechniki Śląskiej w Gliwicach.. Został on oddzielony od Wydziału