Antoni Lewek
Polskie publikacje homiletyczne w
latach 1970-1974
Studia Theologica Varsaviensia 13/2, 209-223
1975
iii]; O M ÓW IENIA 2 0 9
w iadanie słowa, praktyczne wprowadzenie w kaznodziejstwo b iblij ne 54. W następnych zaś czterech rozdziałach poruszane są zagadnienia dotyczące poszczególnych składników strukturalnych kazania: języka, sposobów przepowiadania, metody tworzenia kazania i typologii k a zań 65.
Z dokonanego przeglądu zagadnień hom iletycznych w niem ieckich publikacjach ostatnich lat można wyprowadzić kilka zasadniczych w niosków odnośnie do postulowanej w spółcześnie odnowy homiletyki.
1. Trzeba kształtow ać pojęcie kaznodziejstwa przede w szystkim jako służby objawiającemu się i udzielającem u Bogu przez Syna w Duchu
Sw.
(moment trynitarno-paschalny).2. Za podstawę nauki o kościelnej posłudze słow a należy przyjąć teologię obecności Bożej zarówno w wym iarze historii, jak też obec ności Boga w Kościele, dzięki której przepowiadanie uzyskuje w łaści w y mu sens zbawczy (moment historiozbawczy).
' 3. Posługa słowa Bożego j est wydarzeniem zbawczym, w którym dokonuje się osobowe spotkanie i dialog człowieka z Bogiem w w ie rze (moment personalistyczny).
4. K ościelna posługa słowa ujm owana w kategoriach zbawczego d ia logu domaga się następującego schematu m yślow ego w kazaniu: żąda od głosiciela żywej świadom ości tego, że Bóg mówi w swoim słowie, skłania go do pilnego słuchania i przyjęcia Bożego słowa w wierze; nakazuje, aby usłyszane od Boga słow o przekazywał słuchaczom s ta wiając ich w sytuacji przynaglającej do odpowiedzi Bogu (moment metodyczny).
5. N ależy dowartościować sprawę języka w przepowiadaniu (mo ment formalny).
J a n N a la s k o w s k i
POLSKIE PUBLIKACJE HOMILETYCZNE W LATACH 1970—1974
Poniższe bibliograficzne zestaw ienie polskich publikacji hom iletycz nych z ostatnich pięciu lat stanow i kontynuację rozpoczętej w STV 8 (1970) nr 2 s. 398—404 prezentacji artykułów oraz książek z zakresu
54 A. V e r g ü t e , D er h eu tig e M ensch als E m p fä n g er d er B o tsch a ft, tąm że, t. 2 s. 11—53; J. B e s e m e r , D er V erk ü n d e r h eu te, s. 54—88; H. S c h u s t e r , S c h w e rp u n k te h e u tig e r V e rk ü n d ig u n g , s. 89— 114;
Z w isc h e n S c h r if tte x t u n d V e r k ü n d ig u n g: A. D e i s l e r , D as A lte T e
s ta m e n t, s. 115—Ί34, F. K a m p h a u s , D as N eu e T e sta m e n t, s. 135— — 157. 56 C. V e r h o e V e n, D ie S p ra ch e d er h eu tig en V erk ü n d ig u n g , ta m że, s. 158— 178; G. P o h l m a n n , F o rm er h e u tig e r V e r k ü n d ig u n g s. 179—208; B. D r e h e r , D ie p r a k tis c h e P r e d ig ta r b e it, s. 209—240; W. M a s s a , P r e d ig tty p o lo g ie , s. 241— 310. 14 — S t u d i a T h e o l. V a r s a v . 13 (1975) 2
2 1 0
h o m ilety k i i k azn od ziejstw a w P olsce. Z u w a g i n a znaczną ilo ść p u - Bliikacji p o p rzestajem y n a zam ieszczen iu zw ięzły ch n otatek o ich tr e ści, pod ając n ajczęściej ty lk o ty tu ły p oszczególn ych rozd ziałów
1. W s p ó ł c z e s n a s y t u a c j a k a z n o d z i e j s t w a
B a s i s t a W., D ar je d n o ści w D u ch u Ś w ię tym , Bibl. K azn. 93 (1974) nr 5 s. 257—261. — J e st to w p ro w a d zen ie do p rogram u k a zn o d ziejsk ie go na rok 1974/75.
B o n i e c k i A ., Słu ch acze kazań m a ją głos. W: ten że, Rozm ow y niedokończone, K rak ów 1974 s. 122— 129. — Jest to w yb ór w yp ow ied zi c z y teln ik ó w T yg od n ika Pow szechnego z 1966 r. na tem at kazań.
B r z o z o w s k i M., W prow adzenie do program u kaznodziejskiego na ro k 1973У74 — Bibl. K azn. 91 (1973) nr 5 s. 249—250. — W o p a r ciu o ogóln e hasło roczn ego program u: „Ł aska P an a n aszego Jezu sa C h ry stu sa ” o m a w ia A utor p o stu la t w zg lęd n ie zasad ę ch rystocen tryzm u w h om iliach głoszon ych w P o lsc e w roku litu rg iczn y m 1973/74.
B r z o z o w s k i M., K r y z y s w spółczesnego ka zn od ziejstw a i sp o soby jego p rzezw yciężen ia , R T K 20 (1973) nr 6 s. 87— 94. — W ycho dząc ze stw ierd zen ia k ry zy su k azn od ziejstw a, w y n ik a ją ceg o z n ie w ła śc iw e g o p o jm ow an ia fu n k c ji k aznodziei, K ościoła i b rak u od p ow ied n iej a k tu a liza cji treści P ism a św ., w sk a zu je A utor na ruch b ib lijn y i litu r giczn y jako na źródła o d n o w y h o m ilety czn ej. N a stęp n ie o m a w ia c e chy odrodzonego k azn od ziejstw a, które p ow in n o m ieć ch arakter k e - ry g m a ły czn y , p erso n a ln y i eg zy sten cja ln y .
K u c L (red.), C h ry stu s w zy w a i uczy. M a teria ły IV k u rsu hom i- letyczno-ka tech etyczn eg o dła du ch ow ieństw a odbytego w A T K w dniach 10—12 I X 1970 r., W arszaw a 1971 ss. 499. — M. in. J. S t r o fo a, Soborow y postulat hom ilii a program kazn od ziejski; A. Ś w i ę c i c k i , W spólnota słuchaczy słowa Bożego; M. W o l n i e w i c z , L is ty A p o stolsk ie w hom ilii i katechezie; L. K u c , Ję z y k B ib lii a ję z y k kaznodziei.
K u c L., W prow adzenie do program u kaznodziejskiego na ro k 1972/73, Bibl. K azn. 89 (1972) nr 5 s. 257— 260. — O gólna ch a ra k tery sty k a program u. W y ja śn ien ie teo lo g iczn e i d u szp astersk ie. Jak k o rzy sta ć z program u kazn od ziejsk iego?
K u c L., J a k realizow ać program kazn od ziejski? B ibl. K azn. 92 (1974) nr 1 s. 3—5. — P rogram je s t d rogow skazem . E lem en t te o lo g iczn y — od p ow ied ź Boża na p y ta n ie człow ieka. E lem en t e g z y ste n cja ln y — a k tu a liza cja zb a w ien ia a n ie p ogaw ęd k a o a k tu a lia ch życia. J a k k orzystać z B ib lio tek i K a zn o d z ie jsk ie j?
L e w a n d o w s k i Z., Z ob rach u n ków głoszenia słow a Bożego, HD 40 (1971) nr 3 s. 196—d98. — A u tor zajm u je się u jem n y m i ob jaw am i
[1 3 ] OM ÓW IENIA 2 1 1 w kaznodziejstwie, do których zalicza m. in. w ykładanie starej wiedzy katechizm owej, brak posługiwania się Pism em św., straszenie i potę pianie w kazaniach, „kazania naukow e”, kazania o przesadnym zabar w ieniu uczuciowym , zbyt nikły wym iar czasu w sem inariach na w y kłady hom iletyki i dykcji.
L e w e k A., W tro sce o o d n o w ę k a z n o d z ie js tw a , HD 39 (1970) nr 3 s. 216—222. — A rtykuł stanow i om ówienie przebiegu i dorobku trzech pierwszych ogólnopolskich kursów hom iletycznych dla duchowieństwa (1967, 1968, 1969 r.) w ATK w Warszawie.
L e w e k A., O g ó ln o p o lsk i k u rs h o m ile ty c z n y na A T K , STV 9 (1971) nr 1 s. 444—'448. — Sprawozdanie z kursu hom iletycznego, odbytego w dniach 8— 10 X 1969 r. w ATK pod hasłem: „Chrystus żyw y w s a kram entach”.
L e w e k A., Z p r o b le m a ty k i o d n o w y k a zn o d z ie js tw a , STV 9 (1971) nr 2 s. 157— 164. — R efleksja teologiczna nad istotą kaznodziejstwa. Urozm aicenie form kaznodziejskich. Metoda indukcji w kazaniu.
L e w e k A., K u r s h o m ile ty c z n o -k a te c h e ty c z n y n a A T K , STV 9 (1971) nr 2 s. 164— 168. — Sprawozdanie z kursu homiletyczno-ikatechetycz- nego, odbytego w dniach 10—12 IX 1970 r. w ATK pod hasłem: „Chry stus w zyw a i uczy”.
L e w e k A., O g ó ln o p o lsk a se s ja n a u k o w a h o m ile tó w w A T K , Biul. Inform. ATK 5 (1974) nr 2 s. 32—33. — Jest to krótkie sprawozdanie z odbytej w dniach 18—19 IV 1974 r. w ATK dorocznej sesji nau kowej Sekcji H om iletów Polskich pod hasłem: „Odrodzenie kazno dziejstwa poprzez odnowę hom iletyki”.
L e w e k A., U d zia ł A T K w o d n o w ie k a z n o d z ie js tw a w P olsce, Biul. Inform. ATK 5 (1974) nr 3 — Jest to sprawozdanie z 20-letniej dzia łalności katedry hom iletyki ATK. Zob. szerzej o tym: STV 13 (1975) nr 1 s. 281—'292; także A. L e w e k , S p e c ja liz a c ja h o m ile ty c zn a . W:
K s ię g a p a m ią tk o w a X X - le c ia A k a d e m ii T eo lo g ii K a to lic k ie j w W a r s z a w ie : 1954—1974, W arszawa 1975.
L e w e k A., E k ip a h o m ile ty c zn a A T K w S iedlcach , Biul. Inform.. ATK 5 (1974) nr 4—5 — Jest to sprawozdanie z trzech jednodnio w ych kursów homiletycznych, przeprowadzonych przez ekipę hom ile tyczną ATK (ks. dr A. L e w e k , ks. mgr K. O r z e c h o w s k i , ks. dr W. W o j d e c k i ) w Siedlcach dla ogółu księży diecezji podlaskiej.
L e w e k A., A k tu a ln a sy tu a c ja k a zn o d z ie js tw a , AK 82 (1974) nr 2 s. 300—314. — Kaznodziejstwo w opinii w spółczesnych. U w arunkow a nia dzisiejszego kryzysu kaznodziejstwa: Zjawisko kryzysu; Nowy świat; Przem iany w Kościele. Problem odnowy kaznodziejstwa: Dobra teoria — teologia kaznodziejstwa; W ykształcenie hom iletyczne kleru. Dzieło odnowy homiletycznej.
2 1 2 [1 4 ] L e w e k A., Geneza i głów ne k ie ru n k i w spółczesnego ru ch u hom i letycznego, STV 12 (1974) nr 2 s. 121—160. — Początki ruchu hom ile tycznego: Rys historyczny; Prekursorzy odnow y homiletycznej. G łów ne kierunki odnowy kaznodziejstwa: O nową form ę kaznodziejską; O odnowę treści kościelnego przepowiadania; O teologiczne podstawy kaznodziejstwa.
L e w e k A., D ziałalność na rzecz odnow y kaznodziejstw a w Polsce,
HD 43 (1974) nr 4 s. 284—292. — Kryzys czy odnowa kaznodziejstwa? Wkład ATK i KUL w odnowę kaznodziejstwa. Z prac Sekcji Нотш - letów Polskich. O należytą form ację hom iletyczną w seminariach. O Diecezjalną Kom isję Hom iletyczną. O Koła Hom iletyczne. Popula ryzacja inspirującej m yśli homiletycznej.
M c K e n z i e J. L., K a zn od ziejstw o. W: tenże, K o śció ł rzy m sko -k a- toUĄki (tłum. z amg.) W arszawa 1972 s. 314—020. — Szereg znam ien nych refleksji na tem at współczesnej sytuacji i fundam entalnego zna czenia kaznodziejstwa w Kościele.
M у ś к ó w J. (red.), C h ry stu s ży w y w sakram entach. M a teriały I I I k u rsu h om iletyczn o-katech etyczn ego dla duchow ieństw a odbytego w A T K w dniach 8— 9 w rześn ia 1969 r., Warszawa 1970 ss. 500. M. in. J. R o z w a d o w s k i , O m ów ienie program u kaznodziejskiego E p is k o patu P o lsk i na ro k 1969/70; A. Ś w i ę c i c k i , W spółpraca hom ilety z socjolog iem; E. S z y m a n e k , C h ry stu s um ęczony i zm a rtw y ch w stały w cen tru m przepow iadania K o ścio ła; J. К u d a s i e w i с z,
Ew a n g elia dzieciństw a Jezu sa w przepow iadaniu K ościoła.
O z o r o w s k i E., N ow e życie w C h ry stu sie, STV 10 (1972) nr 2 s. 356—363. — Sprawozdanie z kursu hom iletyczno-katechetycznego odbytego w dniach 9—11 IX 1971 r. w ATK, pod hasłem „Nowe życie w Chrystusie”.
P a w e ł VI, A b y lep iej głosić Ew a ng elię, Tyg. Powsz. 25 (1971) nr 20.— Są to fragm enty adhortacji apostolskiej Paw ła VI do biskupów całego św iata z okazji 5 rocznicy zakończenia Soboru W atykańskiego II.
P o r ę b s k i S. A. (red.), N ow e życie w C h ry stu sie. M a teria ły V k u rs u h om iletyczno-katechetycznego dla 'duchowieństwa odbytego w A T K w dniach 9— 11 I X 1971 r., W arszawa 1973 ss. 508. M. in. H. G u 1 b i n o w i с z, P ro gra m ka zn odziejski Ep isk o p a tu P o lsk i na ro k 1971/72; W. B a s i s t a , Fo n ety czn e przygotow anie lektora do litu r g iczn ej posługi słowa.
R. М., B e rliń s k i kongres h om iletyczn y, AK 74 (1970) nr 1 s. 145— — 152. — Jest to sprawozdanie z kongresu hom iletycznego dla księży w szystkich diecezji NRD, jaki się odbył w Berlinie Wschodnim w 1969 r. Na kongresie w ygłoszono referaty na następujące tematy:
C h ry stu s ja k o Osoba obecna i działająca w ka zn od ziejstw ie dziś; P o śred nictw o ludzkiego słow a; T a jem n ica ka zn od ziejstw a ; O dpow iedź człow ieka — w ia ra ; Sło w o i Sak ra m en t; K a zn o d ziejstw o i św iadczenie.
[1 5 ] O M ÓW IENIA 2 1 3 R z e s z e w s k i M., W sp ó łczesn a sy tu a c ja k a zn o d z ie js tw a , AK 74 (1970) nr 1 s. 86—99. — Kryzys kaznodziejstwa. Przyczyny kryzysu: ze w nętrzne i w ewnętrzne. Zjawisko dechrystianizacji. Ruch biblijny, patrystyczny i liturgiczny. Ekumenizm. Filozofia komunikacji. T eolo gia kerygm atyczna. Teologia kaznodziejstwa.
S t r o b a J., K a za n ie w o p in ii w ie rn y c h , AK 74 (1970) z. 3 s. 428— —439. — U w agi w stępne o ankiecie rozpisanej do 30 parafii m iej skich w diecezji gorzowskiej. O m ówienie w yników ankiety: W ypow ie dzi dotyczące kaznodziei; W ypowiedzi dotyczące kazań; Propozycje od powiadających na ankietę. Wnioski. Czy kryzys kaznodziejstwa? — Nie! 70% respondentów twierdzi, że kazania wygłaszane w kościołach są dobre.
S t r o b a J., M ie szk a ń c y w s i o ka za n iu , AK 78 (1972) z. 1 s. 149— —160. — O ankiecie uw agi wstępne. Om ówienie w yników ankiety. Wnioski.
S t o k o w s k i T., P o lsk i P ro g ra m p o słu g i S ło w a , ŻM 23 (1973) nr 3 s. 82—87. — Walory odnowionego kaznodziejstwa. Czynny i twórczy sposób korzystania z Programu.
S t o k o w s k i T., P ro g ra m p o słu g i S ło w a , ŻM 24 (1974) nr 3 s. 10— —19. — M yśl przewodnia programu kaznodziejskiego 1973/74. Kilka w ątpliw ości i zastrzeżeń. U w agi praktyczne. Co dalej?
2. H i s t o r i a k a z n o d z i e j s t w a i h o m i l e t y k i B r z o z o w s k i M., Z d z ie jó w p rz e p o w ia d a n ia ta je m n ic y p a sc h a l
n ej, RTK 18 (1971) nr 3 s. 97— 112. — Egzegeza tekstów biblijnych dotyczących tajem nicy paschalnej. Hom ilia o tem atyce paschalnej: W czasach apostolskich; W okresie Ojców Kościoła; w średniowieczu; W czasach nowożytnych.
I w a ń c i ó w A., K s. A le k s y P ru sin o w s k i ja k o k a zn o d zie ja , NP 41 (1974) s. 29—75. — Zarys biograficzny. Charakterystyka twórczości kaznodziejskiej. Formalna strona mów. H om iletyczne cele i środki. Źródła kazań. Zagadnienie rodziny. Przyczyny upadku i środki za
pew niające niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej.
K a r w e с к i P., P ra w o sła w n a h o m ile ty k a J o a n n icju sza G a la to w -
sk ie g o (P rz e ło m w p r a w o s ła w n e j h o m ile ty c e X V I I w .), STV 10 (1972) nr 2 s. 205—237. — Tło historyczne: Kolegium Kijowsko-M ohyleńskie; Praktyka hom iletyczna do J. G alatowskiego; Kazanie zam iast homilii; Rola kaznodziejstwa. Biografia G alatowskiego. G łówne dzieło G.:
K lju c r a z u m e n ija (Kijów 1659), — zaw ierające 32 kazania (cz. 1) oraz traktat hom iletyczny N a u k a a lb o sposób zło że n ia k a za ń (cz. 2). U pod staw hom iletyki G. leży retoryka. Autor artykułu analizuje traktat hom iletyczny G. oraz kilka jego kazań z K lju ca .
2 1 4 [1 6 ] K i e ł b a s a A., M isjo n a rz i p ro p a g a to r id e i r e k o le k c y jn e j śp. ks
C h ry zo s to m J ó z e f M a ły sia k (1884— 1966), HD 39 (1970) nr 4 s. 305— —310. — U w agi biograficzne. Misjonarz i rekolekcjonista. Propagator idei rekolekcji zamkniętych. Założyciel zgromadzenia zakonnego.
K u c L., B isk u p W in c e n ty U rban — k a zn o d z ie ja w latach 1946— — 71, STV 10 (1972) nr 2 s. 25—42. — Charakterystyka om awianego m ateriału i założenia artykułu. Kaznodziejstwo związane z rokiem liturgicznym . K onferencje do sióstr zakonnych. Propozycje syntezy: od kazania tem atycznego do homilii.
M ł o t e k A., K a to lic k a k o n cep cja a p o sto lstw a w ciągu w ie k ó w , Znak 26 (1974) nr 2 s. 180—192. — Artykuł ukazuje lin ie rozwojowe koncepcji apostolstw a chrześcijańskiego laikatu od początków chrze
ścijaństw a do czasów dzisiejszych.
N i e z g o d a Т. C., P osłu ga sło w a w e d łu g św . B o n a w e n tu ry . Ń a
700-lecie śm ie rc i (1274—1974) D o k to ra S e ra fick ieg o , HD 43 (1974) nr 2 s. 138—147. — Rys biograficzny. Czym jest głoszenie słowa? Przepo w iadanie w edług alegorycznego rozumienia Pism a św. Przym ioty gło siciela słow a Bożego. Rola słuchacza słowa Bożego. Struiktura i przy m ioty orędzia.
P a g i e w s k i H., S w . K le m e n s D w o r za k ja k o g ło siciel S ło w a B o
że g o , HD 39 (1970) nr 3 s. 211—216. — Autor omawia sposób przy gotowyw ania i głoszenia kazań przez św. Klem ensa; pisze także o ich głównej treści i skutkach.
U r b a n W., R ę k o p is y k a zn o d z ie js k ie b ib lio te k i k a p itu ln e j w e W r o
c ła w iu , RTSO (1973) s. 251—272.
3. H o m i l e t y k a f u n d a m e n t a l n a
G r z e g o r s k i Z., P ró b a n o w e j r e f le k s ji n a d p o słu g ą sło w a , W. В. B e j z e (red.), W k ie ru n k u c zło w ie k a , Warszawa 1971 s. 249—264. — W spółczesna hom iletyka kontekstualna zajm uje się relacją form prze kazu religijnego do innych form przekazu. Skuteczność przepowiada nia zależy od w łaściw ego zakom unikowania. Dawne psychologizujące ujęcia skuteczności zostały w yparte przez współczesną w iedzę o poro zum ieniu się m iędzyludzkim (związane z cybernetyką). Posługa słowa tworzy sw oisty kanał informacji. Jego elem entam i są: świadom ość teo logiczna, usposobienie głoszącego, postawa odbiorcy, kontekst bliższy i dalszy, język. Z aktem kom unikacji w iążą się funikcje: poznawcza, konatywna, fatyczna, profetyczna. Hom ileta powinien sprawdzać fun k cjonowanie kanału informacji przez obserwację teologiczną i postula- tywną. Kryteria oceny kazania.
K u c L., I n s p ira c je so b o ro w e w h o m ile ty c e . W: ,J. M y ś k ó w (red.), M yśl p o so b o ro w a w P o lsce, W arszawa 1970 s. 205—1217. — A
rty-[ 1 7 ] O M ÓW IENIA 2 1 5 kuł stanow i analizę w ypow iedzi V a tica n u m II dotyczących kaznodziej stwa.
K u c L. (red.), T eologia p r z e p o w ia d a n ia sło w a B ożego. M a te ria ły do
n a u cza n ia w za k ła d a c h te o lo g ic zn y c h , t. 1, Warszawa 1971 ss. 363. — Cz. 1, H. P a g i e w s k i , Z b a w c z e p o śr e d n ic tw o sło w a ; cz. 2, J. A. N a- l a s k o w s k i , S ło w o B oże u r z e c z y w is tn ia ją c e K o śció ł; cz. 3, H. P a g i e w s k i , P e rso n a listy c zn y ch a ra k te r p rz e p o w ia d a n ia sło w a B ożego;
cz. 4, L. K u c, O d p o w ie d ź c zło w ie k a na g łoszon e m u sło w o B oże. Zob. om ówienie tej książki: K. K a n i a , A b y sło w o sta ło się ś w ia d e c tw e m , ŻM 22 (1972) nr 7—8 s. 93—100 oraz R. P r a w d z i e , S ło w o B oże
w K o ś c ie le , Więź 16 (1973) nr 6 s. 130—137.
K u c L. (red.), P r a k ty k a p rz e p o w ia d a n ia sło w a B ożego. M a te ria ły
d o n a u cza n ia w za k ła d a c h te o lo g ic zn y c h , t. 2, Warszawa 1973 ss. 460. — Cz. 1, Z. G r z e g o r s k i , W p r o w a d z e n ie do te o r ii p r z e k a z u h o m ile
ty czn eg o ; cz. 2, M. P a c i u s z k i e w i c z , S tr u k tu r y p rze p o w ia d a n ia ; cz. 3, M. G o s e k, T w o r z y w o h o m ile ty c zn e ; cz. 4, W. B a s i s t a , P r o
ces tw o rz e n ia .
L e w e k A., M iejsce k a z n o d z ie js tw a w d u s z p a s te r s tw ie , HD 42 (1973) nr 3 s. 183—189. — Autor przedstawia historyczną i teologiczną ana lizę stosunku m iędzy kerygm atyczną a liturgiczno-sakram entalną dzia łalnością Kościoła, po czym w ysuw a postulat większego dowartościo w ania i uznania (w teorii oraz praktyce) kaznodziejstwa za pierw szo rzędne zadanie i funkcję życiow ą Kościoła.
L e w e k A., O d ro d ze n ie k a z n o d z ie js tw a p o p rz e z o d n o w ę h o m ile ty k i, CT 44 (1974) nr 4 s. 25—40. — Nowa refleksja teologiczno-hom iletyczna. Od kościelnej retoryki do teologii kaznodziejstwa: Hom iletyka jako retoryka kościelna; Kerygm atyka hom iletyczna; Teologia kaznodziej stwa. M iejsce hom iletyki w ramach teologii. W nioski teologiczno- -praktyczne.
M o y s a S., S ło w o p rze p o w ia d a n ia . W: S a k r a m e n ty K o ścio ła p o so
b o ro w eg o , K raków 1970 s. 429—463. — Słow o przepowiadania jako znak K ościoła i Chrystusa: słowo K ościoła w oczach niewierzących; słow o jako znak Chrystusa; obecność Chrystusa w słowie. Wiara jako odpowiedź na Bożą interwencję; w iara jako spotkanie z Chrystusem; w iara jako postaw a osoby; intelektualne treści wiary; wiara jako p o ciąg wewnętrzny; dobre uczynki; dzisiejsze trudności. Problem y adap tacji słowa: adaptacja a prawo W cielenia; podstaw owy kerygmat; pro blem hermen eu tyczny; konieczność odmitologizowania.
M o y s a S., W ia ra o d p o w ie d zią na sło w o , Znak 26 (1974) nr 1 s. 29—47. — Wiara ze słuchania. Wiara jako pociąg w ew nętrzny. Wiara spotkaniem osób. Wiara postawą całego człowieka. Rozumowe treści wiary. P ew ność wiary.
M o y s a S., S ło w o zb a w ie n ia , Kraków 1974. — Książka ta stanowi pierwszą w języku polskim próbę syntezy teologii słowa Bożego.
2 1 6 [18]
P a g i e w s к i H., G ło szen ie sło w a B ożego ja k o św ia d e c tw o . S tu
d iu m h o m ile ty c z n e o k o m u n ik a c ji o rę d zia B ożego, W arszawa 1971 ss. 196. — Cz. 1, Podstaw ow a struktura głoszenia słowa Bożego jako św iadectw a; cz. 2, Głoszenie słow a Bożego jako św iadectw o w akcie komunikacji. Zob. om ówienie tej książki: R. P r a w d z i e , S ło w o Boż&
w K o śc ie le , W ięź 16 (1973) nr 6 s. 130—137.
P y r e k J., S łysza ln o ść głosu B oga, Kat 17 (1973) nr 4 s. 145—152. — Charakterystyka przeżywanej teraźniejszości. Bóg m ówi do człowieka.
R o g o w s k i R., O becn ość C h ry stu sa w sło w ie B o żym , Znak 25 (1973) nr 6 s. 739—751. — „Słowo stało się Ciałem i zam ieszkało wśród nas”. Sakram ent Bożego Słowa. Refleksja teologiczna a życie — perspek tyw y i w nioski.
R z e s z e w s l k i M., S ed n o n a sz e j p o słu g i is to tą n a sz e j k u ltu r y ,
AK 75 (1970) nr 2 s. 257—276. — Artykuł wprawdzie nie dotyczy bezpośrednio kaznodziejstwa, ale dwa jego ostatnie rozdziały wiążą się z posługą słowa: Komunikacja; Liturgia sługą Słowa.
R z e s z e w s k i M., S ło w o B oże d ziś, HD 42 (1973) nr 3 s. 177— 182. — A sym ilacja doświadczenia życiowego staje się słowem Boga. Wiara w opatrznościowy w pływ Boga. Problem sensu życia. P ierw szeństwo posługi słowa w życiu duchownego — wzorem Jezus Chry stus. Przygotow anie kaznodziei do głoszenia Słowa Bożego. Styl życia kapłana przeszkodą w kom unikacji ze słuchaczem. Poznanie społe czeństwa i zdolność dostosowania do niego słowa kaznodziei.
R z e s z e w s k i M., P osłu ga sło w a , AK 82 (1974) nr 2 s. 204—221. — Godność funkcji kaznodziejskiej. Objawienie w języku świata. N akła danie się języków i m ożliw ości zrozumienia. Reguły głoszenia w yd a rzeń historii zbawienia. Swoistość języka kaznodziejstwa.
W o j d e c k i W., P o słu g a sło w a w n a u cza n iu K s ię d z a P rym a sa . W:
S o li D eo, Warszawa 1974 s. 109—119. — Autor przedstawia poglądy hom iletyczne ks. kard, Stefana W yszyńskiego, ujmując je w następu jących punktach: Posłannictw o nauczycielskie Kościoła; Przedmiot ka płańskiego przepowiadania; Skuteczność słowa Bożego.
4. H o m i l e t y k a m a t e r i a l n a
B o r t n o w s k a H., H e r m e n e u ty k a a d u sz p a ste r stw o . Znak 26 (1974) nr 2 s. 158—(173. — O uznanie herm eneutycznych uprawnień szarych ludzi. M ówić od siebie i za siebie. Od w ykładania do uczenia się, jak słuchać. O w spólne konstruowanie programu pracy. O kontakt z przeszłością.
D r e h e r В., E gzegeza i p rz e p o w ia d a n ie (tłum. z niem.), Conc 7 (1971) s. 397—404. — Zagadnienie podstawowe: teologia przepowiadania. Egzegeza historyczno-krytyczna jest w przepowiadaniu nieodzownym
[1 9 ] OM ÓW IENIA 2 1 7 narzędziem auktualnienia biblijnej kerygmy. Naukowa egzegeza odda je przysługę tylko w aktualnym tem acie i w konkretnej problem a tyce kazania. A ktualne m odele egzegetyczne współczesnego przepow ia dania.
G r z e g o r s k i Z., O n o w e źró d ła d la r e f le k s ji h o m ile ty c zn e j (Na
m a rg in esa ch so c jo lo g ii k u ltu r y m a s o w e j), STV 10 (1972) nr 1 s. 179— 187. — Zdaniem autora, hom iletyka powinna dokonać w sobie daleko idących przeobrażeń poprzez konfrontację z teorią kom unikacji m ię dzyludzkiej oraz nawiązać kontakt i tkw ić w kontekstach innych dziedzin i dyscyplin wiedzy i życia ludzkiego, m.in. literatury, socjo logii, antropologii.
K u d a s i e w i c z J., W sp ó łczesn a h e rm e n e u ty k a b ib lijn a a p r z e p o
w ia d a n ie . W: W sp ó łczesn a b ib lis ty k a p o ls k a 1945— 1970 (red. J. Ł a c h — M. W o 1 n i e w i с z), Warszawa 1972 s. 172—>196. — Spotkanie między współczesną herm eneutyką biblijną a kaznodziejstwem: w św ietle do kum entów Kościoła, w św ietle badań egzegetyczno-teologicznych. Spo sób i m iejsce spotkania herm eneutyki biblijnej z kaznodziejstwem: U w agi egzegetyczne; Sugestie homiletyczne. W nioski i propozycje.
L e w e k A , S ło w o B oże a ś w ia t w sp ó łc z e sn y , OhS 6(1974) nr 30/4 s. 70—81. — K ryzys kościelnej posługi słowa. Św iat jako aktyw ny faktor w przepowiadaniu Kościoła: Teologiczna godność świata; W pływ świata na przepowiadanie Kościoła. Aspiracje świata w św ietle słowa Bożego: Dążenie św iata do w spólnoty a Kościół; W nioski homiletyczne.
M o k r z y c k i B., O b rzę d y b ie r zm o w a n ia ja k o źró d ło h o m ile ty c zn e , CT 44 (1974) nr 2 s. 121— 124. — M odlitwy. Nałożenie rąk. Nam aszcze nie krzyżmem.
P y r e k J., N a u k a o K r ó le s tw ie B o ży m głoszon a w sp ó łc ze śn ie , Kat 15 (1971) nr 6 s. 266—270. — Uzyskanie pełnego obrazu treści zaw ar tej w wyrażeniu „Królestwo Boże” wym aga analizy treści ksiąg Pisma św. K rólestw o Boże powinno być głoszone w ytrwale.
W e r y ń s k i H., O r a to w a n ie ż y w e g o sło w a , HD 42 (1973) nr 3 s. 189— 191. — Autor zajm uje się podstawową zasadą w kaznodziej stwie: zasadą żywego słowa. Domaga się takiego słowa od kaznodziei.
5. H o m i l e t y k a f o r m a l n a
B e d n o r z H., O w ię k s z e za s to so w a n ie dia lo g u w d u s z p a s te r s tw ie
w s p ó łc z e s n y m , SSHT 4 (1971) s. 5—12. — Dialog jest rzeczywistą po trzebą szerokich rzesz wiernych. Jan X X III i P aw eł VI a dialog. Od dialogu liturgicznego do dialogu katechetycznego i apostolskiego w K o ściele i świecie.
2 1 8 [20]
G r z e g o r s к i Z., P osłu ga sło w a w sch em acie te o r ii in fo rm a cji, STV 8 (1970) nr 1 s. 479—507. — Kanał informacji. Schem at posługi słowa. Proces redagowania kazania-kom unikatu. Pięć funkcji w pływających na akt porozumienia. Działanie funkcji profetycznej. Schemat zadań homilety.
G r z e g o r s к i Z., Ö u m ie ję tn o ść p ro k la m a c ji S ło w a B ożego, Kat 16 (1972) nr 2 s. 58—64. — Propozycje dla katechetów. Czym jest pro klam acja Słow a Bożego? Na czym polega um iejętność proklamowania? K ł o c z k o w s k i A., O g ło szen iu ew a n g elii, TP 1970 nr 39. — D o tyczy dyskusji w TP na temat: „Jak niew ierzącym m ówić o chrześci jaństw ie”.
K u c L., M eto d a k a zn o d z ie js k a k się d za k a rd y n a ła S te fa n a W y s z y ń
sk ie g o P r y m a s a P o lsk i, W: B. B e j z e (red.), W k ie r u n k u c zło w ie k a , W arszawa 1971 s. 105’—116. — U w agi wprowadzające. Teologia kom u nikacji w posłudze słowa. Teologia kom unikatywności. Antropologicz ne, eklezjologiczne i trynitarne podstaw y posługi słowa.
L e w e k A., O dia lo g w k a z n o d z ie js tw ie , Bibl. Kazn. 87 (1971) nr 1 s. 60—64. — Teologiczna podstawa dialogowości kościelnego przepo wiadania. Bifolijno-patrystyczne uzasadnienie kaznodziejstwa dialogo
wego. W spółczesny postulat dialogu kaznodziejskiego.
L e w e k A., P ro b le m d ia lo g u w k a z n o d z ie js tw ie , Bibl. Kazn. 87 (1971) nr 2—3 s. 137—il4'l. — Różne form y dialogu homiletycznego: D ialog dwóch osób; D ialog kaznodziei z uczestnikam i liturgii; Dialog duszpasterski przed i po kazaniu. A utorytet słow a Bożego a dialog,
L e w e k A., M o żliw o śc i u ro zm a icen ia fo rm k a zn o d z ie js k ic h , HD 40 (1971) nr 3 s. 199—201. — Autor ukazuje różne sposoby głoszenia słow a Bożego w e Mszy św., m.in. dialog kaznodziejski, m etodę induk
cji w kazaniu.
M a l i ń s k i M., K a z a n ie ja k o u tw ó r a r ty s ty c z n y , Tyg. P ow sz. 24(1970)
rur 1.
O l s z a ń s k i T., K u ltu r a p rz e k a zu sło w a B ożego (S zk ice do t e
m a tu ), STV 10 (1972) nr 2 s. 315—332. — Autor wskazuje m.in. na nieaktualność traktowania kaznodziejstwa głów nie w w ym iarach sztu k i krasom ówczej, na potrzebę dialogu homiletycznego i odpowiedniego języka kaznodziejskiego.
P a g i e w s k i H., K a z n o d z ie js tw o w o b e c w sp ó łc z e sn y c h ś r o d k ó w m a s o w e g o o d d z ia ły w a n ia , HD 10 (1971) nr 3 s. 191—196. — Rezygnacja czy szlachetne współzaw odnictw o (przygotowanie do posługi słowa). Potęga urabiania opinii—prasa. Potęga szechstronnego oddziaływ a
nia — radio, telew izja, film . W nioski końcowe.
P a g i e w s k i H., J a k g ło sić k a za n ia d z iś? HD 43 (1974) nr 4 s. 256—261. — U w agi w stępne. Jak przygotować kazanie? Jak kazanie wygłosić?
1 2 1 ] OM ÓW IENIA 2 1 9 S k o m s k i Z., S za b lo n c zy m eto d a ? HD 43 (1974) nr 1 s. 68—69.— A rtykuł polem iczny, podkreślający słuszność m etody indukcyjnej w ho m iliach drukowanych w B ib lio te c e K a z n o d z ie js k ie j.
S. sz., C y b e r n e ty k a n a u sługach k a zn o d z ie js tw a , ŻM 23 (1973) nr 5 s. 112— 115. — N iektóre w nioski płynące z nauki o przekazie. Z nacze nie nauki o przekazie dla homiletyki. M ożliwość poprawy kazania przez sprzężenie zwrotne: korygować swój obraz słuchacza, dokształ cać się, dyskutować na tem at kazań, powołać instytuty homiletyczne. T u r i a n , K a za n ie ja k o g a tu n e k lite r a c k i, Więź 16 (1973) nr 7—8 s, 53—54. — Autor, laik, w skazuje na proces uprzeżywania się m onolo gow ej form y kaznodziejstwa, w której widzi główną przyczynę jego
kryzysu, oraz postuluje upow szechnianie form dialogowych.
Z i m o ń D., Ś ro d k i sp o łeczn eg o p r z e k a z u m y ś li w sem in a ria ch d u
c h o w y c h , SSHT 4 (1971) s. 337—342. — Zasady form acji audiow izual nej w seminariach. Formacja audiowizualna w polskich seminariach: radio, prasa i czasopisma, film , telew izja, teatr, filharm onia, opera, twórczość pisarska, plastyczna i audiowizualna. Trudności w realizacji
form acji audiowizualnej. Propozycje na przyszłość.
6. H o m i l e t y k a s z c z e g ó ł o w a
Ap, R e k o le k c je w e d łu g te c h n ik i Z en , ŻM 23 (1973) nr 7 s. 210— 213. — Autor pisze o dużym zainteresow aniu na Zachodzie buddyjską techniką m edytacyjną według japońskiej szkoły buddyjskiej Z en , oma
w ia jej zasady i ukazuje m ożliwości oraz próby zastosowania ich w przeprowadzeniu rekolekcji.
Aw, J a k p r z y g o to w a ć hom ilię? ŻM 23 (1973) nr 10 s. 100— 106. — J est to om ówienie artykułu J. Nalaskow skiego H o m ilia ja k o sło w o
św ia d c z ą c e B oga w STV 11 (1973) nr 1 s. 255—272.
B e d n o r z H., K a te c h e za d o ro słych , SSHT 5 (1972) s. 15—Ü8. K ate cheza dorosłych czy teologiczne dokształcanie dorosłych w posoborowej teologii? Trudności w ysuw ane pod adresem katechezy dorosłych. Jak zorganizować katechezę dorosłych? Jaką m etodą posłużym y się na k a techezie dorosłych? Jaki m ateriał przerobimy?
В o 1 с z у к H., E k s p e r y m e n t w ie lk o p o ls k i r e k o le k c ji m ło d z ie ż o w y c h , SSHT 5 (1972) s. 243—254. — Geneza i założenia rekolekcji m łodzie żowych. Przygotow anie do rekolekcji. Przebieg rekolekcji. Próba oceny. B r z o z o w s k i M., P osłu ga sło w a w litu rg ii, CT 41 (1971) z. 4 s. 83—87. — A rtykuł traktuje o aspektach treściowych i formalnych homilii w m yśl Soboru W atykańskiego II.
- D e u s g o u t t e s J., K a te c h e za d o ro sły c h w e F ran cji, Kat 17 (1973) nr 1 s. 30—32. — Rys historyczny. K ilka refleksji na tem at stanu obecnego. Perspektyw y rozwojowe. (Jest to streszczenie art. z Cat).
2 2 0 [22] D e m b o w s k i В., T a je m n ic a P asch aln a w ż y c iu ch rześcija n in a . W: W n u rcie za g a d n ień p o so b o ro w y c h (red. B. B e j ze ), t. 6, War szawa 1972 s. 483—503. — Po uwagach w stępnych o rekolekcjach rozważania rekolekcyjne.
H y r a Z., F o rm a cja fo n e ty c zn a le k to ra , RBL 24 (1971) nr 4—5 ś. 209—224. — A rtykuł stanow i m ateriał pomocniczy do kształcenia le k torów w liturgii.
K i s i e l S., O u n o w o cześn ien ie r e k o le k c ji m ło d zie żo w y c h , HD 41 (1972) nr 1 s. 69—77. — O rekolekcjach m łodzieżowych w ogólności: Organizacja grup, m iejsca i czasu rekolekcji; Atm osfera skupienia i pobożności; U rozm aicenie pomocami technicznym i; W spółdziałanie aktyw ne młodzieży; Aktualizacja i pomoc w zapamiętaniu. O reko lekcjach z gitarą: Młodzież uczestnicząca — o gitarze pozytywnie; Młodzież uczestnicząca .— o gitarze negatywnie; Choć nie uczestni czyli — są za gitarą; Nie uczestniczyli — są przeciw gitarze; Księża rekolekcjoniści — za gitarą; Argumenty przeciwne księży rekolekcjo nistów; Gitara z zastrzeżeniami.
K i s i e l S., Z ad a n ia i c ele r e k o le k c ji m ło d zie żo w y c h w u ję c iu k s ię
ż y r e k o le k c jo n is tó w , WDP 42 (1973) nr 7 s. 215—223. — Na podstawie ankiety przeprowadzonej wśród księży rekolekcjonistów w całej P o l sce przedstawia Autor zadania i cele rekolekcji młodzieżowych. P o nadto dokonuje oceny dotychczasowej realizacji zadań postawionych przed rekolekcjam i m łodzieżow ym i oraz omawia uwarunkowania reali zacji tego typu rekolekcji.
K i s i e l S., W p ły w r e k o le k c ji na k sz ta łc e n ie c h a ra k te ru u że ń s k ie j
m ło d z ie ż y k a te c h iz o w a n e j, RTK 20 (1973) nr 6 s. 95—115. U w agi o cha rakterze człowieka. W pływ rekolekcji na młodzież: pomagają w prze zw yciężeniu wad i w zdobywaniu cnót.
K o s e c k i B., P ro b le m y h o m ilii c h rze stn e j, RBL 25 (1972) nr 2 s. 97—104. — O potrzebie, celu i przymiotach homilii chrzestnej.
K o s m o s k i N., A b y nie z r u ty n iz o w a ć h om ilii, HD 42 (1973) nr 1 s. 29—31. — Autor przestrzega przed zbyt sztywnym trzymaniem się trzystopniowego schematu kazań drukowanych w 1973 r. w B ib lio te c e
K a z n o d z ie js k ie j (Doświadczenie życiowe; To m ówi Pan; Życie chrze ścijanina).
K o s m o s k i N., D u szp a ste rze z a c z n ijm y od sieb ie, Tyg. Powsz. 27 (1973) nr 23. — O konieczności przygotowania duszpasterza do p eł nienia urzędu nauczycielskiego.
K o s m o s k i N., S a k ra m e n t b ie rzm o w a n ia w p rz e p o w ia d a n iu h o m i
le ty c z n y m . N a m a rg in e sie k u rs u n a A T K w W a r sza w ie 10— 12 I X 1973 r.,
HD 43 (1974) nr 1 s. 38—41. — D ow artościowanie działania Ducha Świętego. Podstaw y teologiczne i biblijne. A spekt homiletyczny.
[ 2 3 ] OM ÖW IENIA 2 2 1 K o s m o s k i N., H o m ilia za a n g a żo w a n a , HD 43 (1974) nr 2 s. 151— 154. — A rtykuł polemiczny, podkreślający ważność osobistego zaanga żow ania kaznodziei oraz pewnej elastyczności w form alnom etodycz-
nym kształtow aniu homilii.
К u d a s i e w i с z J., S ło w o B oże w n o w y c h o b rzęd a ch po g rzeb u , RBL 27 (1974) nr 1—2 s. 41—53. — Charakterystyka czytań biblijnych. Centralne tem aty teologiczne czytań. H om ilia pogrzebowa.
M o k r z y c k i B., H om ilia p o d cza s c h rztu dzieci, CT 42 (1972) nr 4 s. 123—129. — Liturgia słowa w nowym obrzędzie. H om ilia chrzcielna. Źródła hom ilii chrzcielnej. Treść hom ilii chrzcielnej.
M o k r z y c k i B., Z a g a d n ien ia h o m ilii p o d cza s litu r g ii sa k ra m e n tu
m a łż e ń s tw a , CT 43 (,1973) nr 1 s. 95—105 oraz nr 2 s. 125—J.40. — Obrzędy sakram entu m ałżeństwa. Liturgia słowa podczais sprawowania sakram entu m ałżeństwa. Homilia ślubna. Obrzędy i m odlitw y litu r giczne jako źródło homilii ślubnej. Czytania biblijne w liturgii. Za sady dobierania tekstów w obrzędach ślubnych.
M o k r z y c k i B., H o m ilia p o g rze b o w a , CT 43 (1973) nr 3 s. 95—-105. Hom ilia pogrzebowa — czy mowa pochwalna? Hom ilia integralną czę ścią obrzędów pogrzebowych. Charakter hom ilii pogrzebowej. Treść homilii pogrzebowej. U w agi uzupełniające.
M o k r z y c k i B., O b rzę d y p o g rz e b o w e ja k o źró d ło h o m ile ty c zn e , CT 43 (1973) nr 4 s. 95— 105. — Psalm y źródłem homilii. M odlitwy oraz inne teksty liturgiczne w służbie dla kaznodziei.
M o k r z y c k i B., S a k ra m e n t b ie rzm o w a n ia w św ia d o m o śc i i p r z e
p o w ia d a n iu K o śc io ła , CT 44 (1974) nr 1 s. 125—134. — Z historii sakra m entu bierzmowania. Odnowa świadom ości i obrzędów. P ostulaty ho m iletyczne.
N a 1 a s к o w s к i J. A., H o m ilia ja k o sło w o św ia d czą ce B oga, STV 11. (1973) nr 1 s. 255—>272. — Główne elem enty homilii. Tworzenie hojnilii. Głoszenie homilii.
N o w a c z y k J., K a te c h e za d o ro słych , Kat 16 (1972) nr 3 s. 107— 108. — Katecheza powinna m.in. przezwyciężać infantylizm w wierze, religijną bierność, brak krytycznego sądu, niezdolność prowadzenia dialogu z niekatolikam i.
P i s z к a 1 s к i H., L itu rg ia sło w a w p r z e ż y c iu re lig jn y m u d zie c i, Kat 18 (1974) nr 1 s. 25—29. — Na spotkanie z Chrystusem. Rozu m ienie intelektualne słow a Bożego. Rozumienie pogłębione. .
P i s z k a l s k i H., J a k d zie c i p r z e ż y w a ją kazan ia, Kat 18 (1974) nr 5 s. 216—219. — A rtykuł stanowi analizę szeregu w ypow iedzi dzieci na tem at słuchanych przez nie kazań.
R ü c k W., D y d a k ty k a i m e to d y k a k a te c h e z y d o ro słych , Kat 17(1073) nr 1 s. 32—33. — Jest to tłum aczenie artykułu niem ieckiego, om a
2 2 2 [2 4 ] w iającego program i cele, znaczenie dialogu, m etodykę dialogową oraz rolę kierującego dialogiem w katechezie dorosłych.
S i k o r s k i J., A k ty w iz u ją c e r e k o le k c je d la d zie c i, Kat 18 (1974) nr 4 s. 173—176. — A rtykuł traktuje o celu rekolekcji dla dzieci i o sposobach jego osiągnięcia, a także o kw alifikacjach rekolekcjo nisty i o organizacji rekolekcji dla dzieci.
S k o w r o n e k A., G łos w s p r a w ie tz w . k a te c h iza c ji d o ro słych , SSHT 5 (1972) s. 233—242. — Jak było dawniej? Czy kryzys wiary? Sobo rowa promocja świeckich. Przedmiot katechizacji. U w agi metodyczne: S ylw etka duszpasterska dorosłych; Inne spostrzeżenia praktyczne.
S w i e r z a w s k i W., M e to d y c zn e u w a g i na te m a t h om ilii, RBL 25 (1972) nr 3 s. 202—212. — Zasadnicze komponenty liturgiczne homilii· tekst biblijny, konkretne zgromadzenie, osobowość „czyniciela słow a”, substruktura żywej homilii.
T s c h u s c h k e M., J eszc ze o h om ilii, Bibl. Kazn. 91 (1973) nr 1 s. 3—5. — R efleksje historyczne o homilii. Homilia oznacza rozmowę. Hom ilia jest dalszym ciągiem słow a Bożego czytanego. Kto ma głosić homilię? Kiedy głosić? M iejsce głoszenia homilii.
(zz), J a k m ó w ić do m ło d z ie ż y o M aryi? ŻM 23 (1973) nr 11 s. 104— 109. — Młodzież pragnie dyskusji o sensie nabożeństwa maryjnego. Przekładać prawdy o Maryi na język współczesny. Przepowiadanie m aryjne ma prowadzić do spotkania osobowego z Trójcą Sw. i Matką Boga. M ariologia jest włączona w orędzie zbawienia. Maryję naśla dować — nie tylko podziwiać.
7. P o m o c e h o m i l e t y c z n e
A u g u s t y n św., W y b ó r m ó w (K a za n ia św ią te c zn e г o k o liczn o ścio
w e ), W arszawa 1973 ss. 381. — Tom 12 z serii P ism a S ta r o c h rze ś c i
ja ń s k ic h P is a r z y , wydaw anej przez ATK.
C h r y z o s t o m J a n św., H o m ilie i kazan ia w y b ra n e , W arszawa 1971 ss. 215. — Tom 8 z serii P ism a S ta ro c h rze śc ija ń sk ic h P isa rzy , w ydaw anej przez ATK.
G r z e g o r z W i e l k i św., H o m ilie na E w a n g elie, Warszawa 1969 ss. 352. — Tom 3 z serii P ism a S ta ro c h rze śc ija ń sk ic h P isa rzy , w yd a wanej przez ATK.
G r z y b e k S. (red.), H o m ilie i g o d zin y b ib lijn e , Kraków 1972 ss. 576. — Zob. Om ówienie tej książki: M. B r z e z i ń s k i , O d k a za n ia
do h o m ilii, ŻM 22 (1972) nr 11—>12 s. 266—270.
К u d r o ń С z., B liże j n ieba. R o zw a ża n ia litu rg ic zn e na d n i ś w ią
te c z n e , Warszawa 1973 ss. 192.
K u d r o ń С z., O w o c k rz y ża . R o zw a ża n ia litu r g ic zn e na n ie d zie le
[2 5 ] OM Ó W IENIA 2 2 3 .К u d r o ń С z., S ta ł się c zło w ie k ie m . R o zw a ża n ia litu rg ic zn e na
n ie d z ie le A d w e n tu i po B o ży m N a ro d zen iu , W arszawa 1974 ss. 192. M o k r z y c k i B. (red.), M arana tha. P r z y jd ź , n a sz P an ie, Kraków 1973 ss. 502. — Książka ta zawiera m ateriały do komentarzy liturgicz nych, hom ilii, konferencji ascetycznych i nabożeństw biblijnych w okre sie A dwentu, Bożego Narodzenia i Objawienia Pańskiego.
P a w e ł VI, T r w a jc ie m o cn i w e w ie rz e , Kraków 1970 ss. 320. — Wybór przem ówień okolicznościow ych papieża.
P a w e ł VI, C h ry stu s a c z ło w ie k w sp ó łc z e sn y , Poznań 1971 ss. 343. — Wybór kazań i przem ówień papieża.
P y t e l J. (red.), Z e sto łu sło w a B ożego. K o m e n ta rze do tr z y le tn ie g o
c y k lu c z y ta ń m s za ln y c h , Poznań 1972 ss. 448.
S t r o b a J. (red.), K o m e n ta r z b ib lijn y i h o m ile ty c zn o -litu rg ic z n y
do n ie d z ie ln y c h i ś w ią te c z n y c h c z y ta ń m s za ln y c h . C y k l B, Warszawa 1973 ss. 499. — We W p r o w a d z e n iu (s. 5—9) pisze bp J. S t ro b a o ho m ilii posoborowej, o nowym (homilijnym) cyklu programowym kazań ogólnopolskich oraz o strukturze prezentowanych komentarzy. Na koń cu książki (s. 435—495) znajdują się rozważania o tajem nicach różań cowych. Zob. recenzję tej publikacji: A B u r z y k o w s k i , N o w y k o
m e n ta r z d o c z y ta ń m s za ln y c h , ŻM 24 (1974) nr 3 s. 150— 152.
S t ro b a J. (red.), K o m e n ta r z b ib lijn y i h o m ile ty c z n o -litu r g ic z n y do
n ie d z ie ln y c h i św ią te c z n y c h c z y ta ń m s za ln y c h . C y k l C, W arszawa 1974 ss. 468. Oprócz homilii na niedziele i św ięta znajdują się tu rów nież hom ilie na pierwsze piątki m iesiąca (s. 387—405), na uroczystości Najśw. Serca Jezusowego (e. 406—410), pomoce do hom ilii o m szy św. (s. 411—438), hom ilie paschalne (s. 439—460) oraz przy udzielaniu chrztu (s. 461—465).
W y s z y ń s k i S., M iłość na co d zień , t. 2, Rzym 1971 ss. 302 i 280. — Wybór rozważań i przem ówień ks. Prymasa.
W y s z y ń s k i S., „Id zie n o w y c h lu d zi p le m ię ...”. W y b ó r p r z e m ó
w ie ń i r o z w a ż a ń , Poznań 1973 ss. 343.
Z y c h o w i c z T., R o k M a teu sza , Kraków 1973 ss. 314. — Zbiór refleksji autora nad niedzielnym i czytaniam i m szalnym i pierwszego cyklu („A”), publikowanych w 1972 r. w T y g o d n ik u P o w sze c h n y m .
Ż y c h i e w i c z T., R o k M arka, Kraków 1974 ss. 300. — Zbiór re- flfeksji na tem aty czytań drugiego cyklu („B”), publikowanych w latach
1972—73 w T y g o d n ik u P o w sze c h n y m .
