Działanie pałeczki okrężnicy typu 0 111:B4 na makroorganizm

STANISŁAW ZALESKI

ROCZNIKI PZH 1960, t. XI, nr ł

DZIAŁANIE PAŁECZKI OKRĘŻNICY

TYPU O lll:B4 NA MAKROORGANIZM

I. ZWIĄZEK MIĘDZY REAKCJĄ MIEJSCOWĄ NA WPROWADZENIE ZARAZKA DO POSZCZEGÓLNYCH ODCINKÓW JELIT A PSA

A WYSTĄPIENIEM SWOISTYCH HEMAGLUTYNIN

Z Zakładu Badania żywności i PU Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie

Rolę patogenetyczną pałeczki okrężnicy

typu O 111:B4 w biegunkach

dziecięcych można

w chwili obecnej

uznać

za

ustaloną.

Bogate

piśmien­

nictwo,

ujęte

w formie monografii (1) jasno precyzuje 1znaczenie tego zarazka dla

niemowląt.

Dotychczasowe badania natomiast nad zat, rucia- mi pokarmowymi

wywołanymi

przez t€'Il typ

pałeczki okrężnky

nie

mogą być

uznane za

wyczer,pująre.

W

większości

przeprowadzono je na ochotnikach ludzkkh, którym podano do

spożycia różne ilości żywych

lub martwych komórek bakteryjnych. Wyniki tych

badań pozwalają pr,zypuszczać, że

niektóre typy serologiczne

pałeczki dkrężnicy posiadają właściwości

chorobotwórcze dla

dorosłego

organizmu (2,3). Badania te, przeprowadzone na ochoto:iikaich ludzkich,

ograniC!ząły się wyłącznie

do

-Określania

roli etioolgkznej tych bakterii, nie

zajmowały się

natomiast

całlrowiicie

zagadnieniem

wrażliwości

poszczególnych odcinków jelita.

Reakcją

organizmu

d~rosłego człowieka

na wprowadzenie

pałeczek okn;·żnicy

typu serologiciznego O 111 :B4 do pos2lCzególnych odcinków

jelita

zajęli się

uczeni

japońscy

(4,5). Podawali oni przy uzyciu

zgłębni­

ków

wspomnianą pałeczkę bezpośrednio

do dwunastnicy i poszczegól- nych odcinków jelita grubego, a

na'Stępnie

obserwowali

reakcję

ze stro- ny przewodu pokarmowego, jak

również

czasokres wydalania podanych bakterii z

kałem.

W wyniku

badań

autorzy

japońscy

stwierdzili,

że

tak biegunka, jak i adapfacja komórek bakteryjnych

wyistępuje

tylko przy ich wprowadzeniu do dwunastni:cy. Wprowadzenie tych samych bakterii do

światła

jelita grubego nie

wywołało

biegunki,

zaś

cza:s wydalania bakterii z

kałem był

bardi zo ' krótki.

Do opracowania tego zagadnienia

użyto również zwierząt doświad­

czalnych (6). Badania przeprowadzono

używając

psów, które w poprized- nich badaniach (7)

okazały się zwierzętami w~starczająoo wrażliwymi.

Po odpowiednim przyglQtowaniu przedoperacyjnym psom otwierano

jamę brzuszną

i wprowadzano im do posZJczególnych odcinków jelit 12 X 10

⁶

żywych

komórek

pałeczki okrężnicy

typu O 111 :B4 na kilogram wagi psa.

W badaniach · obserwowano narastanie poziomu homologicznych hema- glutynin. oraz, podobnie jak badacze

japońscy

(4,5), czasl()kres wydalania

Obecny adres autora: Wyższa Szkoła Rolnicza, Wydz. Rybacki, Katedra Tech- nologii Ryb, Olsztyn-Kortowo.

Rocznik PZH - 6

358

^{S. Zaleski}

Nr 4

bakterii • . z

kałem.

W wyniku

badań

stwierdzono,

że

narastani'e hemaglu- tynin w podobnym mianie

występuje

po wprowadzeniu

pałeczek

do dwu- nastnicy, jelita ez ,czego, biodrowego,

ślepego

i

wstępującego.

Z tymi odcinkami

był również związany długi

czas wydalania bakterii z

kałem.

Ale uzyskane wyniki nie

^{mogą być}

uznane za miarodajne z

^następu­

jących prresłanek:

a) uzy:skany wynik w postaci miana hemaglutynacyjnego

mógł

sta-

nowić sumę działania

podanych

pałe·ozek

na wszystkie bardziej doogono- wo

leżące

odcinki jelita,

b) ni:e eliminowano ruchów antyperstaltycznych,

c) wprowadzenie bakterii

odbywało się

podczas zabiegu operacyjnego pod

narkozą.

Różnice· między

wynikami

badań

autorów

japońskich

(4,5) a

włas­

nymi (6), jak

również chęć wyjaśnienia

roli odcinków nie

uwzględnio­

nych przez badaczy

ja,pońskich skł'Oniła

do ponownego zbadania zagad- nienia.

MATERIAŁ I METODY

Użyty

szczep.

Dobadań użyto

szczepu E.coli 0111 :B4:H2, który otrzymano z Wojewódzkiej Sta

¹

cji Sanitarno-Epidemiologioznej w

Słup­

sku. Szczep

został

wyosobniony z mieszanki mlecznej dla

niemowląt,

która

według

danych Rogalskiego (8)

była przyczyną

za-chorowania 9

niem'Owląt, spośród

których 4

zmarło.

Szczepu

użyto

po

upływie

6

miesięcy

od chwili wyosobnienia, przy czym przez ten okres czasu

był

on przesiewany przynajmniej dwa razy w tygodniu.

Właściwości

biochemiczne szczepu

były

typowe dla tej bakterii.

Użyte

,psy. Do

badań użyto dorosłe

psy,

mies1zańce,

dobrej kon- dycji o wadze od 8 do 13 kg.

Mając

na uwadze uzyskane uprzednio wy- niki (7) psy pt>ddano trzykrotnemu

wstępnemu

badaniu bakteriologicz- nemu

kału

i jednorazowemu badaniu serologicznemu krwi . Za nada-

jące się

uznawano tylko takie, u których w badaniach bakteriologicz- nych ni'e wykryto

pałeczek okrężnicy

typu serologicznego O ll 1:B4 i w ba- daniach serologicZa1.ych nie stwierdzono hemaglutynin w mianie

wyższym niż

1:10.

Pr z y gotowa n ie op er ac y j n e p s ó w. Po odpowied- nim pr.zygotowaniu przedoperacyjnym psy usypiano,

podając środek

na- senny oparty na wodniku chloralu, opracowany przez

Węgrzynowicza, Dejnekę

i

Ziębę

(9).

Należy stwierdzić, że

psy

usypiały

bardzo dobrze, bez okresu podniecenia.

Następnie

przeprowadzanb zabieg operacyjny zgodnie z

metodą

Babkina (10),

polegający

na

całkowitym wyłączeniu pętli

jelita z przewodu pokarmowego przy zachowaniu jej zawieszenia na kresce. Doogonowy odcinek wyosobnionej

pętli długości

ok. 15 cm

!laszywano na

ślepo, 1zaś dogłowowy

z otwartym

światłem

wszywano w

powłoki

brzusZllle.

Równocześnie

szwem

piąterkowym łączono

jelito

leżące dogłowowo

i doogornowo od wyirolowanej

pętli

i w efekcie uzy- skiwano normalnie

drożne

jelito zasadnicze.

Dzięki

temu zabiegowi pies

mógł

normalnie

pobierać

i

trawić

pokarm oraz

wydalać kał,

a równo-

creśnie

wyosobniony oddnek jelita

był także

normalnie

odżywiany

i unerwiony. W swej fizjologii

różnił się

on od normalnego jelita tylko

Nr 4

^{Pałeczka okrężnicy O 111 :B4}

359

tym,

że

nie

przesuwała się

przez niego

treść

pokarmowa. Z tych przy- czyn

był

on dobrze pr1 zygotowany do dalszych

badań

(ryc. 1).

~M\;::.tt: _ c_, u ^et

Ryc. I.

hQCI~nia

k,ye.z kowe

-ielifo ,iev,kie powToki

~ b,~~.u.z .. ~ t%

W opisarny sposób wyosobniono

następujące

odcinki jelit: dwunastnica (odcinek

leżący

doogonowo od

ujścia

przewodu

żółciowego),

jelito czcze, biodrowe,

wstępujące

i ,poprzeczne. Wyasobniono

również

jelito

ślepe

w ten sposób,

że odcięto

je przy nasadzie i miejsce

odcięcia

zaszyto na

ślepo,

natomiast do

powłok

brzusznych wszyto otworem

powstałym

przez

ścięcie wierzchołika

(ryc. 2).

Ryc. 2.

U jednego psa wyosobniano tylko jeden odcinek, przy czym do

określania

reakcji serologi-cznej dla

każdego

odcinka

użyto

3 psy.

Psy

znosiły

zabieg operacyjny bardzo dobrze i obserwowane po nim przez okres 1 ½ roku nie

wykazywały żadnych zaburzeń

w funkicjono- waniu organizmu. Dowodem

powyższego może być, że

suki normalnie

zachodziły

w

dążę

i

szczeniły się.

Taki stan rzeczy

umożliwiał

przepro- wadzenie

doświadczeń

o przebiegu chronicznym, przy czym

całość

do-

świad{lzenia trwała

ok. 5

miesięcy.

Po przeprowadzonym zabiegu opera:cyjnym psy

przebywały mjesięcz­

ny okrie

¹

s rekonwalescencji i do dalszych

badań używano

je tylko po

e:ałkowitym

wygojeniu. Ponowtnie badano bakteriologi:cmiE wyosobniony odcinek i u

żadnego

psa nie stwierdzono

obe¹cności pałeczek okrężnicy

typu serologi'cznego O 111: B4.

360

S. Zaleski

Nr 4

PRZEBIEG BADAŃ

W

głąb

wyosobnionych .odcinków jelit w.prowadzano gumowym

zgłęb­

nikiem 2 ml

pełnej,

24-godzinnej hodowli bulionowej

pałeczek okrężnicy

i otwór jelita zamykano tamponem gumowym na kilka godzin.

Następ­

nie tampon usuwano i

światło

jelita pozostawiano otwarte.

Po

upływie

dwu dni od chwili wprowadzenia bakterii do wyosobnio- nej

pętli

jelita,

pętlę przepłukiwano

raz dziennie

nalewką jodoformową

przez 2-3 dni celem zniszczenia ewentualnie zaadaptowanych do

błony śluzowej

komórek

pałeczki dkrężnicy.

Po

upływie

7, 14 i 28 dni od · chwili wprowadzenia komórek bakteryj- nych do

pętli

pobierano od psów krew celem

określenia

w niej poziomu homologicznych hemaglutynin. Po tym czasie do tych samych

pętli

po- . nownie w ten sa~ sposób wprowadzano te same

ilości pałeczki okrężnicy,

po 2 dnia' ch jak poprzednio

przepłukiwano pętlę nalewką jodoformową

i oznaczano hemaglutyniny po 7 i 28 dniach. Po tym czasie wprowa- dzano do badany;ch

pętli używany

szczep trzed raz, znów jelito prze-

płukiwano nalewką jodoformową

i poziom

przeciwciał określano

po 7 i 21 dniach.

Każdorazowo

po zakoiiczeniu

przepłukiwań nalewką jodoformo,wą

wy- konywano

kontrolę bakteriologiczną zakażonych

odcinków i w

żadnym

z nich nie stwierdzono

obecności pałeczki okrężnicy

, typu serologicz- nego O 111 :B4.

Równocześnie,

przez

cały

czas trwania

doświadczenia,

obserwowano

wygląd

widzialnych

części 'błony śluwwej

wyosobnionej

pętli

jelita.

WYNIKI BADAŃ

Jak wynika z tabeli I poziom

przeciwciał wzrastał

w sposób

wyraźny

w stosunku do poziomu

wyjściowego

u psów: z wyosobnionymi odcinkami dwunastnicy, jelita czczego, biodrowego i

ślepego.

W przypadku jelita

wstępującego

narastanie

było

bard!lo niezna1 czne,

wyrażające się

wzrostem poziomu hemaglutynin

najwyżej

do miana 1:40.

Równocześnie

u

żad­

nego z psów z wyosobnionym jelitem poprzecznym nie stwierdzono wzrostu poziomu

przeciwciał.

Najwyższy

poziom po pierwszym wprowadzeniu bakterii stwierdzono po 14 dniach, przy czym

niezależnie

od tego czy wyosobniona

była

dwu- nastńfoa, jelito owze, biodrowe, czy ślepe miano wahało się w grani- cach od 1 :160 do 1:320. Wahania

powyższe

nie

były zależne

od wyosob- nionego odcinka i psy

mające wydzieloną tę samą część wykazywały

podobne wahania.

Po

upływie

28 dni od chwili ,pierwszego wprowadzenia bakterii stwier- dzono

wyraźny

spadek miana homologicznych hemaglutynin do poziomu bliskiego

wyjściowemu.

Ponowne, drogie wprowadzenie tych samych bakterii do badanych odcinków

spowodowało

wtórny wzrost miana homologicznych heaglu- tynin do poziomu podobnego, a w niektórych przypadkach nawet nieco

wyższego niż

po pierwszym wprowadzeniu.

Również

po

upływie

28 dm

Tabela I

Poziom hemaglutynin w

zależności od wielokrotności wprowadzenia zarazka do różnych

odcinków jelita M i a n o h e m a g 1 u t y n i n

Badany odcinek

przed

7 dni po I 14 dni po I 28 dni po I 7 dni po II 28 dni po II 7 dni po III 21

dni po III

I wprawa-

wprowa- wprowa- wprowa- wprowa- wprowa- wrowa- wprowa-

dzeniem

dzeniu

dzeniu dzeniu

dzeniu

dzeniu

dzeniu dzeniu

Dwunastnica

pon. 1:10

1:160

1:320 1:20 1:160 1:20 1:160

1:20

Dwunastnica 1:10

1;80

1:160

1:20 1:320 1:20 1:160 1:20

Dw

unastnica

1:10 l

:l60

1:160 1:20 1:160 1:20 1:160 1:20

J. czcze

1:10

1:80 1:320 1:20 1:160 1:20 1:160

1:20

J

.

czcze pon. 1:10 1:80 1:160 1:10 1:160 1:10 1:160 1:20

J. czcze

"

^{1:10 1:80 1:160}

^{1:40 1:160 1:20 1:160 1:40 ·}

J

. biodrowe

1:10 1:160 1:160 1:20 1:160 1:20 1.160 1:40

J

. biodrowe

.. ^{1:10 1:80 1:160 1:40}

^1:160

^{1:40 1:160 1:20}

J

. biodrowe

"

1:10 1:160 1:320 1:40 1:320 1:40 1:160 1:40

J.

ślepe

" ^{1,10 1:80 1:160 1:20 1:320 1:40 1:320 1:20}

J

. ślepe

" ^{1:10 1:80 1:160 1:20 J:160 1:20 1:160}

^1:20

J.

ślepe

" ^{1:10 1:80 1:320 1;20 1:640 1:40 1:320}

^1:40

J.

wstępujące

"

1:10 1:40 1:40 1:10 1:40 1:10 1:40 1:10

J

. wstępujące

" ^{1:10 1:40 1:20}

^1:10

^1:20

^{1:10 1:40}

I

1:10

J.

wstępujące

" ^{1:10 1:40 1:20 1:20 1:40 1:20}

^1:40

^1:20

J. poprzeczne

" ^{1:10 pon. 1:10 pon. l:10}

^_

pon. 1:10 pon. 1:10 pon. 1:10 pon.1:10 pon. 1:10

J. poprzeczne

1:10 1:10

1:10 l :IO 1:10 1:10 1:10 1:10

J. poprzeczne 1;10 1:10 1:10 1:10 1:10 1:10 1:10 1:10

'-'""'~:•,•,"j:'J.:";;,,l,

2': ....

""'

'i:J

ro

!ll n N

:,;-

!ll

o

:,;-

.ni

N•

::s

;:;·

'< o

.... .... ....

6:,

""'

w

O)

"""

362

S. Zaleski

Nr 4 od chwili d, rugiego wprowadzenia stwierdizono

obniżenie się

miana hemaglutynin do poziomu takiego, jak po pierwszym wprnwadzeniu.

Wprowadzenie trzecie

'Spowodowało

ponowny wzrost miana hemaglu- tynin, poziom któryich

był

raczej

bliższy

poziomowi po drugim wpro- wadzeniu, przy czym i tym razem po

upływie

21 dni od chwili wpro- wadzenia stwierdzono

^duży

spadek.

Zaobserwowano,

Że

tam gdzie po pierwszym wpro,wadzeniu

pałeezek okrężnicy

do badanego -odcinka

wystąpiło

silne narastanie miana hema- glutynin

występowały też

zmiany w

błonie śluzowej

jelita. Widzialne

części błony śluzowej

si.lnie

brzękły

i

wykazywały

przekrwienia . U nie- których psów

dochodziło

do

wywałowanfa błony śluzowej

po,za

światło

jelita. Zmiany tego typu obserwowano u psów z

wyosobnioną

dwunast-

nicą,

jelitem czczym, biodrowym i

ślepym.

U ,psów ^z wyosobnionym jeli- tem

wstępującym

i poprzecznym zmian w widzialnej

części błony ślu­

zowej nie

zauważono.

Po · zastosnwaniu

przepłukiwań nalewką jodoformową

zmiany

cofały się

po

upływie

3 - 4 dni i

wygląd błony śluzowej wracał

do

prawidło­

wego.

Ponowne wprowadzenie tych samych bakterii do badanych odcinków

spowodowało

powstanie zmian o charakterze

łagodniejszym;

stwierdzono jedynie nieznaczne zaczerwienie

błon śluzowych

tych odcinków, których reakcja uprzednio

była

bardw silna.

Również

i tym razem zastosow3- nie nalewki jodoformowej

spowodowało cofnięcie się

obrazu chorobo- wego.

Trzecie wprowadzenie zarazka nie

wywołało żadnych

zmian anatomo- patologicznych uchwytnych

gołym

okiem.

OMÓWIENIE WYNIKÓW

Badania przeprowadzono na wyosobnionych

pętlach

poszczególnych odcinków jelita psa, a tym samym wykluczono

możliwość

przenosze- nia

^się

komórek bakteryjnych tak bardziej

dogłowowo,

jak i doogonowo

J,e,żących

odcinków. Wyosobnione

^pętle

je-lit,

^będąc

zawieszone na kres<.:e

były

normalnie unaczynione i unerwione, co

gwarantowało

ich spraw-

ność fi1zjologiczną.

Jedynym odchyleniem od ich fizjologii

było

nieprze- suwranie

^się

przez nie

^treści

pokarmowej, przez co zniesiono mechaniczne oezyszczanie

się

jelita przez

przesuwającą treść.

Dzięki

natomiast uzyskaniu

zamkniętej pętli

jelita szczegó-lnie na

błonę śluzową

jelita grubego

mogły dłużej oddziaływać

komórki bak- teryjne, które w warunkach normalnych nie

znajdują

tam odpowiednich warunków do bytowania i

są

szybko wydalane wraz z

kał-em.

W przy-- padku odcinków jelita cienkiego zastosowana metoda

pozwoliła

po-

twierdzić

wnios ki badaczy

japońskich

(4,5)

dotyczące różnk

we

wrażli­

wości

jelita cienkiego i grubego.

Rozpatrując

pod tym

kątem

widzenia uzyskane wyniki

badań własnych należy stwierdzić, że

mimo stworzenia

~zczególnie dogodnych dla bakterii warunków w jelicie

wstępującym

i poprzecznym nie stwierdzono powstania widocznych zmian anatomo-

patologicznych, ja'k

również podwyższenia

miana homologicznych hem3-

glutynin po wprowadzeniu zarazków do jelita poprzecznego.

Może

to

f ^{Nr 4 Pa!e~ka okcęiniey o lll,B4 363}

I; ^{świadczyć o} niewrażliwości tych odcinków, a tym samym mogą oine nie

!ff . .. odgrywać roli w patogenezie tej choroby.

ff( .,. W warunkach

doświadczenia

uzyskano

.zbliżone

miano homologicz-

1 '. ^{nych dla użytego szczepu} przeciwciał po wprowadzeniu pałeczek do

rI dwunastnicy, jelita czczego, biodrowego i ślepego. Występujące też po

~ .• . . ·<; pierw~z)'.m wprowa_dzeniu zmian~ ~natomopatologiczne . · ~ tych odcin-

lW,:.. kach Jehta

pozwalaJą

przypuszczac, ze u psa

są

one wrazhwe na ten za-

t::~ ^{razek. Choć} u psów nie powstaje wyraźny obraz chorobowy (7), infekcja

f;(

¹ może dać

w efekcie

zakażenie

w postaci bezobjawowej lub

też chorobę

fj,' przebiegającą bardzo łagodnie, w postaci poronnej.

li/

Interesujące było wystąpienie łagodniejszy:ch

zmian anatomopatolo-

ff ;: gicznych , po wtórnym wprowadzeniu tego samego szczepu

pałeczki okręż­

fg. ^n~

¹

^{cy typu} serol?gi!Cznego O ~ 11 :B4, przy czym podanie _go po rnz trze~i

~ . me

wywołało

zadnych zmian uchwytnych

gołym

okiem. ObserwaC)a

~ fr ta wydaje się b yć tym , ciekaws za, że tak w chwili drugiego, jak i trze-

t·, ciego wprowadzenia

używanego

szczepu aktualny pO!ziom homologicz-

J ;. ^ny,ch przeciwciał był bardzo niski.

-,'·> Hiroki (11) zaobserwował, że przy kolejnych zakażeniach dzieci tym

i ·:, samym szczepem występują łagodniejsze objawy chorobowe. Fakt ten

f, ^wiązał on z aktualnie wyookim poziomem przeciwciał. Być może jednak,

• ie w przypadku

pałeczki okrę~nky większe

znaczenie od

odporności

hu-

t moralnej posiada odporność typu miejscowego oparta na działaniu bodźca

t.f:..

~· na

zakończenia

nerwów czuciowych (12). Badania

własne wskaizywałyby

j ^{na to,} że istnieje miejsoowa naby:ta odporność na zakażenie pałeczką

~::

okrężnricy

typu O lll:B4

nliezależnie

od

odporności

humoralnej, Wprawdzie . badania te nie

udlzielają

wskazówek ro do czasu trwania tej miejscowej

f odporności, ale w odniesieniu do niemowląt, które z wiekiem uzyskują t ,

normalną niewrażliwość

na

zakażenie

omawianym za' razkiem, nawet r-

krótkotrwała

swois ta

odporność może

nie

być

bez znaczenia .

Jeżeli

w tyn:i }, ; przypadku zjawisko to miałoby miej'sce, wtedy zapobieganie tej groźnej,

,.. szczególnie u dzieci, chorobie powinno

polegać właśnie

na

wywoływaniu

;

odporności

przez

·zetknięcie się błony śluzowej

jelita z

tą bakterią.

~; Ten ostatni aspekt zagadnienia wydaje

slię być

szczególnie

ważny

t i godny daJszych

badań,

który ch ce-Iem· winno

-być ·wyjaśnienie

tego ·

N _problemu.

WNIOSKI

1. Wprowad1zenie do wyizolowanych odcinków jelita cienkiego i

ślepe­

go psa hodowli E.coli O 111 :B4

wywołuje

miejscowe zmiany zapalne i ogólny odczyn immunologiczny. Zjawiska tego nie obserwowano w sto- sunku do jelita

wstępującego

i poprzecznego.

2. Zastosowanie

bodżca

po raz drugi daje

słabszy

odczyn lokalny a identyczny lub prawie identyczny odczyn ogólnoimmunologiczny.

3. Zastosowanie

bodżca

po rnz trzeci nie powoduje odczynu lokal- nego, a odczyn ogólnoimmunologicZ111y jest podobny do odczynu po dru- gim zastosowaniu

bodźca.

Równocześnie ;:iragnę złożyć serdeczne podziękowania dr dr R. Węgrzynowi­

czowi, ^J. Dejnece ⁱ D. Ziębie, pracownikom Katedry Fizjologii Zwierząt Wydz.

Weterynaryjnego WSR we Wrocławiu za pomoc

w

operacyjnym przygotowaniu psów.

364 S. Zaleski Nr 4

C. 3

a JI e c

K H

B.'Il15IHl1E TIA.'I04Kl1

E.COLI

THITA 0111 : B4 HA MAKPOOPf AHM3Mbl

I. CsH3b

Me)l(.łl.Y

'MOCTHOH rpeaKUHeH .BBe.n.eHHblX 6mnepHH B OT.D.eJibHble ceKTOpb! KHWe4- IIHKa co6aKH, a BhH::Tyna1 1rne-M cooeo6pa3Hb!X r::iMor.,yTblHHH

C o .n. e

'P

:lK a 'H H e

11ocJie,n.oaaHbl 6bIJI!! B3,poCJlble cooaKH, KOTOpb1'M Bbll13HJIHpoBaHO !!3 UHll.\eBO,Tl e.ne.u;yromue ceKTOpbl KHUJetJHHKa: <luoidenium, j€junum, ileum, caecum, colon ascending

lł

transversum.

Ka)l(,n.oił

co6aKe · n30J1JHpOBa-Ho O.D.ltH ceKTop , KttmetJHHKa.

B

ST!! ceKTOpbl BBe,n:eHo Tp1H pa3a E.coli Ol

11 :

B

4•

DocJie nepaoro B1Be,11;eHHH B dudenum, jejunum, ileum H caecum, KOHCTaT111poBaHo B03pacra·HHe fOMOJIOMlJOOKllX rOMOfJIYTbllll. ;!IH .n.o TIITpa OT I : 160 .n.o I : 320, a raK)Y.t>

BhlCTY'fi3HHe

aHaTOMonaTOJIOrttlJecKHX -nepeMeH

BH,łl.HMOli

lJ8· CT.H CJ!ll3ll'CTOH o60JJOtJK,H ST,IX ceKTOpOB.

Bropoe ooe,n.eHHe iBhl3BaJJo yiBeJIH1Jem1e -rtt11pa noxc:lKee '11a nepBoe a TaK:lKe BbJCTynaHHe

BO

yJKe MeHee OTtJeTJJl!,BblX aHaTOMOnaroJJorHtJeCKHX nepeMeH.

TpeTbe Ba,e.n.enu,e < Bbl3BaJIO YBeJJH'tJeH!!e Tl!Tpa ,KaK

npe)l(,łl.e,

HO aHaTOMonaroJJOrHtJeCKHX nepeMeH - He KOHCTaTH P,OBa'HO.

TpoeKpaTHOe B < BeAeHHe

6a.KTepHił

B colon ascendens acer.n.a •BhI3blBaJ,o He3HatJ11TeJ1bHOe yseJIHtJeH11e 11H'I'pa

roMOfJlyYbllH'!ł.Ha,

nepeMeH attaTOMOilaTO, JJOf· HIJeCKHX He KOHCTaTnpoaa111a.

TpoeK,paraoe aae.n.eHHe 6ah"Tep!!il: B colon transversum He BhJ3•BaJio y co6a'K aHaToMc- naToJiorntJeoKHX nep<::MeH H yBeJI,l!'lJeH!!H T!!Tpa fOMOrJJYTbHl!!H.

5. Z

a

1

eski

THE ACTION OF E. COLI O 111 : B 4 ON THE MACROORGANISM

I. The connexion between the local reaction to the introduction of the genn into

the

<lifforeint , parts of the .inte-stine of a dog and the appearaince of specific

hemagglutinines

Summary ·

For the study adul;t

dogs

used in whom foHowing ,parts of 1/he inte,stines were comple,tely isolate<l from the alimentary canal : duodenum, jejunum, ileum, caecum and ascend'ing ami transverse colon. In one dog a single part was dsolated.

lnto these parts E. coli O

111 :

B

4

was introiduced three times.

After the first int.Toduction into the duodenum, jejunum, !ileum and caecum an increase of homologie hemagglutinines was noted to , the titer from 1 :

160

to

1 : 320

and the arppearance of anatomopathological changes of the visible part

of

the mucosus membrane of these segments.

The second introduction of E. coli brought about an inc, rease of titer to the amount similar as du,ring the firs,t introduction and the appearance of slighter anatomopathological changes.

The third introduction also brought about an increase of the titer as .pre-

viously, no anatomopathological changes were found.

Nr 4

Pałeczka okrężnicy O

111

:B4

365

The introduction of the germ three times into the ascending colon brought about every time a slight increase of titer of hemagglutinines and no anatomo- pathologkal changes were found during each introduction of the sa1d

·

germ.

The i!ntroducition of the germ

,

three times into the transverse colon brought a· bout no anatomopathological crhanges and no increase

.

of titer of hemagglutinines as well in none of the dogs in que-stion.

PIŚMIENNICTWO

1. Adam A.:

Sauglingsenteritis, G. Thiem-Verlag, Stuttgart 1956. - 2.

Kirby A.

C.,

Hall E.

G.,

Coackley W.:

Lance.i,

(ii),

201, 1950. - 3.

Ferguson

W.

W., June

R. C.: Am. J. Hyg., 55, 155, 1952. - 4.

Koya

G.,

Kosakai N., Kono M., Mori M., Fukasawa Y.:

Japan. J. Med. Sci Biol. 2, 197, 1954. - 5.

Koya

G.,

Kosakai N., Fukasawa

Y.: Japan. J. Med. Sci. Biol. 6, 655, 1954. - 6.

Zaleski S., Stec E.:

Roczniki PZH, 9, 367, 1958. - 7.

Zaleski S., Cepryńska-Ciekawa M.:

Roczniki PZH, 7, 163, 1956. - 8.

Rogalski

Z.: Informac

ja ustna. -

9.

Węgrzynowicz

R.,

Dejneka

J

.,

Zięba

D.: Zeszyty Nauk. WSR

Wrocław,

Werk,rynaria 6, 3, 1959. - 10.

Speranskaja E. N.:

Metodyka Operacji Na Psach i Chroniczinych

Dośwdadczeń

w Fizjologii, PZWL Warszawa 1955.

11.

Hiroki H.:

VI. Internat. Kongr. M'icrobiol., Rom 1953. - 12.

Muromcew S:

Izmiencziwost Milk,roorgani=ow i Problemy Immuniteta, Moskwa 1953 na podst.:

Flek

L.: Zjawiska i Mechanizmy

Odpornościowe,

Zeszyty Problemowe „Kosmosu",

nr 3, Warszawa 1956.