• Nie Znaleziono Wyników

Scenariusz lekcji I. Cele lekcji 1)

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Scenariusz lekcji I. Cele lekcji 1)"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

Scenariusz lekcji

I. Cele lekcji

1)

Wiadomości Uczeń:

• wie, jak ułożyć dłonie przy chwycie piłki ręcznej,

• wie, na czym polega technika podania piłki ręcznej,

• zna przepisy gry w piłkę ręczną,

• wie, na czym polega współpraca w zespole,

• zna własne uzdolnienia motoryczne,

• wie, dlaczego należy systematycznie podejmować wysiłek o charakterze wytrzymałościowym,

• wie, że intensywność tętna zależy od wysiłku fizycznego.

2)

Umiejętności Uczeń:

• umie ułożyć ręce w „koszyczek” w momencie chwytu piłki,

• potrafi prawidłowo podać piłkę partnerowi,

• potrafi zbadać w każdej chwili swoje tętno,

• umie wcielić się w rolę zawodnika lub sędziego,

• podejmuje samodzielnie decyzje w czasie gier i zabaw ruchowych,

• samodzielnie dobiera ćwiczenia doskonalące wytrzymałość,

• potrafi zastosować proste techniki relaksacji,

• potrafi dostosować wysiłek fizyczny do swoich możliwości organizmu.

II.

Metody pracy

Metoda naśladowcza – ścisła, zadaniowa – ścisła oraz zabawowo - naśladowcza.

III.

Środki dydaktyczne

Piłki ręczne, pachołki, znaczniki.

IV. Przebieg lekcji

1) Faza przygotowawcza

a) Sprawy organizacyjno - porządkowe:

• zbiórka i powitanie,

• sprawdzenie gotowości do zajęć,

• podanie tematu,

• przypomnienie zasad bezpieczeństwa na lekcji.

b) Przygotowanie organizmu do wysiłku – rozgrzewka:

• rozdanie piłek ręcznych każdemu ćwiczącemu (należy zwrócić szczególną uwagę na sposób rozdania i zbiórki sprzętu sportowego, jasno i wyraźnie określamy tryb postępowania);

• wybieramy jednego ucznia, który kozłując piłkę ma poruszać się w różnych,

wybranych przez siebie kierunkach, a pozostali mają za nim nadąży również kozłując piłkę;

• berek z kozłowaniem piłki – wybrany uczeń kozłując piłkę goni pozostałych, dotknięciem przekazuje swoje zadanie dogonionemu uczniowi;

• uczniowie kozłują piłkę na określonym terenie, starają się wolną ręką wybić piłkę przebiegającemu obok ćwiczącemu, chroniąc swoją piłkę. Osoba która straci swoją piłkę w określonym przez nauczyciela miejscu wykonuje 5 przysiadów i wraca do zabawy.

2)

Faza realizacyjna

Ćwiczenia wykonujemy w formie strumieniowej.

a) Uczniowie ustawieni rzędem twarzą do ściany w odpowiedniej odległości od niej, poruszają się krokiem dostawno - odstawnym wykonują podania i chwytają odbitą piłkę

(2)

rękoma ułożonymi w „koszyczek” (pokaz prawidłowo ułożonych rąk). Gdy warunki na sali pozwalają na rzuty o ścianę dookoła sali, to ćwiczymy cały czas, gdy jest to niemożliwe, to ten odcinek kozłujemy piłkę (2–3 okrążenia sali).

b) Uczniowie ćwiczą jak wyżej ale podania wykonujemy kozłem (zwracamy uwagę na prawidłowo ułożoną rękę rzutną).

c) Zbieramy połowę piłek, wyznaczamy 3 uczniów, którzy kozłując piłkę mają dogonić pozostałych i dotknąć ręką. Uciekający są bezpieczni gdy posiadają piłkę. Zadaniem uciekających jest podawanie piłek do osób aktualnie gonionych przez berków. Osoby złapane wykonują określone przez nauczyciela ćwiczenie i wracają do zabawy.

d) Zbieramy pozostałe piłki i dzielimy grupę na cztery zastępy:

• Zadanie 1 – wyznaczony zastęp otrzymuje jedną piłkę, zadaniem tej grupy jest tak podawać do siebie piłkę aby dotknąć nią jak największą liczbę uczniów. Pozostałe trzy zastępy uciekają. Osoba z piłką może zrobić tylko trzy kroki. W określonym czasie liczymy punkty za każdą złapaną osobę. Zadanie to wykonuje każdy zastęp.

• Zadanie 2 – rozgrywamy mecz pomiędzy zespołami, punkty zdobywa się, gdy zawodnik dotknie piłką określonej ściany. Uczeń z piłką może zrobić tylko trzy kroki.

Nie można kozłować piłki. Boiskiem jest sala gimnastyczna, bramkami – przeciwległe ściany. Zawody rozgrywamy pierwszy zespół z drugim, trzeci z czwartym, następnie zwycięzcy i pokonani między sobą. Sposób rozegrania spotkań zależy od nauczyciela i jest dowolny.

3) Faza podsumowująca a) Ćwiczenia oddechowe.

b) Zbiórka, podsumowanie lekcji, wyróżnienie najlepiej ćwiczących.

c) Sportowe pożegnanie.

V. Bibliografia

1)

Dziak A., Zagrożenie dla narządu ruchu u polskich dzieci, Materiały z Interdyscyplinarnej Konferencji Naukowej, IS, Warszawa, 1995.

2)

Gagne R., Briggs L., Wager W., Zasady projektowania dydaktycznego, WSiP, Warszawa, 1992.

3)

Lachowicz L., Organizacja wychowania fizycznego i sportu w szkole, AWF w Gdańsku, Gdańsk, 1987.

4)

Lohmann W., Bieg, skok, rzut, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa, 1972.

5)

Pacinowski S., Problemy oceny szkolnej, PZWS, Warszawa, 1966.

6)

Program usportowienia uczniów, GKKFiS, Warszawa, 1981.

7)

Strzyżewski S., Wychowanie fizyczne poza salą gimnastyczną, WSiP, Warszawa, 1997.

8)

Zuchora K., Rola szkoły w kształtowaniu aktywności ruchowej, Roczniki Naukowe PWN, t. XIX., Warszawa, 1974.

VI.

Czas trwania lekcji 45 minut

Cytaty

Powiązane dokumenty

j) Nauczyciel poleca poszczególnym grupom opracować po jednym fragmencie analizy SWOT: mocne strony, słabe strony, szanse oraz zagrożenia rozwoju turystyki w Polsce.. Informuje

kartki papieru, blok, kredki, flamastry, nożyczki gazety i czasopisma IV. Ogłoszenie piszemy wtedy, gdy chcemy coś kupić, sprzedać, zamienić, oddać itp. Zawiadomienie - gdy mamy

d) Zadania dla uczniów pracujących w grupach. • Wykonajcie eleganckie zaproszenie dla dyrektora szkoły z okazji zbliżającego się przedstawienia teatralnego przygotowanego przez

Materiał edukacyjny wytworzony w ramach projektu „Scholaris – portal wiedzy dla nauczycieli” współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu

Ustal wysokość miesięcznej raty, zakładając, że raty mają być równej wielkości i oprocentowanie w skali roku 9%?.

Dzielimy klasę na kilkuosobowe zespoły. Każdy zespół odczytuje jedną prośbę Ziemi do dzieci i zapisane na przygotowanych kartkach umieszcza na tablicy pod napisem: „Miłośnicy

c) Cel wychowawczy: Ponieważ uczeń wie, ze większość rzeczowników jest rodzaju żeńskiego, uczy się dzięki temu szacunku do kobiet; Dzięki sentencjom zawartym w lekcji uczy

W przypadku trudniejszych zadań bezpośrednie zastosowanie klasycznej definicji prawdopodobieństwa bywa kłopotliwe, do bardzo ważnych narzędzi uzupełniających należy metoda