Prawo gospodarcze publiczne
Prowadzący: Remigiusz Bilicki remigiusz.bilicki@uwr.edu.pl
Opracowano na podstawie podręczników
Plan zajęć:
- Pojęcie publicznego prawa gospodarczego.
- Źródła publicznego prawa gospodarczego.
- Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń.
- Pojęcie działalności gospodarczej i jej wyznaczniki.
Plan zajęć:
- Organy administracji gospodarczej, w tym: organy unijne, minister właściwy do spraw gospodarki, organy
samorządowe w obszarze działalności gospodarczej.
- Pojęcie przedsiębiorcy. Przedsiębiorcy wykonujący
akcesoryjną działalność gospodarczą. Mikro-, mali i średni przedsiębiorcy.
- Ogólne zasady podejmowania i wykonywania działalności
gospodarczej.
Plan zajęć:
- Koncesja i zezwolenie jako decyzje administracyjne
uprawniające do wykonywania działalności gospodarczej.
Istota prawna działalności gospodarczej regulowanej.
- Kontrola działalności gospodarczej i jej ograniczenia.
Kontrola jako element nadzoru materialnoprawnego nad działalnością gospodarczą.
- Prywatyzacja pośrednia (pojęcie i przebieg procesu). Pojęcie
prywatyzacji bezpośredniej.
Plan zajęć:
- Policja gospodarcza (na przykładzie dozoru technicznego oraz ciężarów policyjnych) a reglamentacja gospodarcza.
- Regulacja sektorów infrastrukturalnych (pojęcie, cele, właściwe organy) .
- Samorząd gospodarczy (izby gospodarcze) i zawodowy w
Polsce.
Plan zajęć:
- Pomoc publiczna a wspieranie gospodarki. Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców.
- KOLOKWIUM
KOLOKWIUM
- 45 min
- 3 pytania opisowe
Literatura:
1. A. Borkowski, A. Chełmoński, M. Guziński, K. Kiczka, L. Kieres, T. Kocowski, M. Szydło, Administracyjne prawo gospodarcze,
Wrocław 2009.
2. J. Grabowski, L. Kieres, A. Walaszek-Pyzioł, M. Biliński, R.
Blicharz, T. Długosz, K. Horubski, K. Kiczka, T. Kocowski, M.
Szydło, A. Żurawik (red. serii R. Hauser, Z. Niewiadomski, A.
Wróbel), System prawa administracyjnego. Publiczne prawo gospodarcze. Tom 8A, Warszawa 2018.
3. J. Grabowski, L. Kieres, A. Walaszek-Pyzioł, R. Blicharz, T.
Długosz, K. Horubski, K. Kiczka, M. Pawełczyk, M. Swora, M.
Szydło, T. Włudyka, A. Żurawik (red. serii R. Hauser, Z.
Niewiadomski, A. Wróbel), System prawa administracyjnego.
Publiczne prawo gospodarcze. Tom 8B, Warszawa 2018.
Literatura uzupełniająca:
1. K. Kokocińska, A. Trela, Publiczne prawo gospodarcze w orzecznictwie, Poznań 2011.
2. A. Powałowski (red.), Prawo gospodarcze publiczne, Warszawa 2017.
3. M. Szydło, Swoboda działalności gospodarczej, Warszawa 2005.
4. L. Kieres (red.), Nowe problemy badawcze w teorii publicznego prawa gospodarczego (z uwzględnieniem samorządu terytorialnego),
Wrocław 2010.
5. K. Strzyczkowski, Prawo gospodarcze publiczne, Warszawa 2011.
6. M. Jabłoński, K. Kiczka (red.), Współdziałanie podmiotów publicznych i prywatnych w sferze gospodarki komunalnej, Przegląd Prawa i
Administracji. Tom XCVIII, Wrocław 2014. 7. J. Gola, T. Kocowski (red.), Przedsiębiorca w społecznej gospodarce rynkowej. Trybunały, sądy, wolność gospodarcza, Przegląd Prawa i Administracji. Tom CIII, Wrocław
2015.
Wykaz aktów prawnych:
1. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. [Dz.U.97.78.483 ze zm.]
2. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców [Dz.U.19.1292 ze zm.]
3. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy [Dz. U.19.1291 ze zm.]
4. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorców [Dz.
U.19.1079 ze zm.]
5. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
[Dz.U.18.649 ze zm.]
6. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej [Dz.U.18.650]
7. Ustawa z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej [Dz.U.18.1629]
8. Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej [Dz.U.17.2168 ze zm.]
9. Ustawa z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym [Dz.U.19.1500 ze zm.]
10. Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów [Dz.U.19.1171]
Wykaz aktów prawnych:
11. Ustawa z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych [Dz.U.17.2152]
12. Ustawa z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym [Dz.U.19.1302 ze zm.]
13. Ustawa z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników [Dz.U.18.2170 ze zm.]
14. Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych [Dz.U.19.869 ze zm.]
15. Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym [Dz.U.19.506 ze zm.]
16. Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym [Dz.U.19.511 ze zm.]
17. Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa [Dz.U.19.512 ze zm.]
18. Ustawa z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej [Dz.U.19.712 ze zm.]
19. Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych [Dz.U.18.1986 ze zm.]
20. Ustawa z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców [Dz.U.17.2278]
21. Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów. [Dz.U.19.369 ze zm.]
22. Ustawa z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. [Dz.U.19.59]
23. Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym. [Dz.U.19.667]
24. Ustawa z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług [Dz.U.19.178]
Wykaz aktów prawnych:
25. Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne [Dz.U.17.1393]
26. Ustawa z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach [Dz.U.18.1491]
27. Ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach [Dz.U.19.713]
28. Ustawa z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze [Dz.U.18.1285 ze zm.]
29. Ustawa z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych [Dz.U.19.579]
30. Ustawa z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle [Dz.U.18.1267 ze zm.]
31. Rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 7 czerwca 1927 r. o prawie przemysłowym.
[Dz.U.27.53.468]
32. Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
[Dz.U.18.1265 ze zm.]
33. Ustawa z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej. [Dz.U.19.1482 ze zm.]
34. Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne [Dz.U.19.755 ze zm.]
35. Art. 34-37, art. 45-66, art. 101-109 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej [Dz.
Urz. UE z 7.06.2016 r., C 202.47]
Pojęcie prawa gospodarczego
Przedmiotem regulacji prawnych są zagadnienia związane z działalnością gospodarczą, czy też funkcjonowaniem
gospodarki.
Normy prawa regulujące zachowania uczestników życia
gospodarczego.
Publiczne prawo gospodarcze a prywatne prawo gospodarcze.
Prywatne prawo gospodarcze – regulacje dot. stosunków prawne pomiędzy uczestnikami obrotu gospodarczego.
Opierają się ona na zasadzie wzajemnej autonomiczności i równorzędności podmiotów.
Przedsiębiorca, stosunki majątkowe
Publiczne prawo gospodarcze określa funkcje państwa w gospodarce, zadanie oraz kompetencje organów państwowych,
mechanizm podejmowania decyzji przez organy państwowe
oraz praw a i obowiązki adresatów.
Publiczne prawo gospodarcze a prywatne prawo gospodarcze.
Kryteria pozwalające rozróżnić normy prawa gospodarczego publicznego od prawa prywatnego:
Kryterium interesu publicznego Kryterium metody regulacji
Kryterium adresata normy
Publiczne prawo gospodarcze jako część prawa publicznego.
Materialne prawo publiczne:
Część prawa składająca się norm bezwzględnie obowiązujących, które służą realizacji dobra publicznego (interesu publicznego), to jest określają treść tego interesu, określają i wskazują te zachowania
jednostek gospodarczych, jakich ten interes wymaga, tworzą i wyposażają w odpowiednie instrumenty prawne organy władzy
publicznej powołane do stosowania tych norm.
Przedmiotem regulacji prawnych są zagadnienia związane z działalnością gospodarczą, czy też funkcjonowaniem gospodarki.
Normy prawa regulujące zachowania uczestników życia gospodarczego.
Pojęcie publicznego prawa gospodarczego.
Regulacje prawne :
1. Tworzą prawne gwarancje wolności gospodarczej, swobody dysponowania własnością, swobody umów i wreszcie wolności zrzeszania się, będą swoistymi filarami gospodarki rynkowej.
2. Mają za zadanie porządkowanie lub nawet sterownie przez
państwo w imię tzw. interesu publicznego.
Pojęcie publicznego prawa gospodarczego.
Materialne prawo publiczne:
Część prawa składająca się norm bezwzględnie
obowiązujących, które służą realizacji dobra publicznego (interesu publicznego), to jest określają treść tego interesu, określają i wskazują te zachowania jednostek gospodarczych, jakich ten interes wymaga, tworzą i wyposażają w odpowiednie
instrumenty prawne organy władzy publicznej powołane do
stosowania tych norm.
Pojęcie publicznego prawa gospodarczego.
Zespół norm regulujących pozycję organów administracji
publicznej (organów wykonywania funkcji administracji
publicznej) oraz ich sytuację ustaloną w celu określenia statusu
podmiotów działalności gospodarczej w formach władczych lub
przy stosowaniu innych publicznoprawnych form działania tej
administracji tworzy w polskim systemie prawa odrębną grupę
norm prawnych – prawo administracyjne gospodarcze.
Pojęcie publicznego prawa gospodarczego.
Rola organów publicznych działających w oparciu o prawo publiczne:
1. Na podstawie upoważnień wynikających z norm powszechnie obowiązujących ma określać za pomocą aktów generalnych i indywidualnych szczegółowe obowiązki lub prawa jednostki.
2. Ma również sprawować nadzór nad przestrzeganiem przez jednostki ustalonych dla nich praw i obowiązków.
3. Określa również zasady działania władzy publicznej na
obszarze prawa prywatnego (zarządzanie mieniem
publicznym)
Podział prawa publicznego gospodarczego.
1. Normy stanowiące o organizacji administracji publicznej uprawnionej i równocześnie odpowiedzialnej za interwencjonizm państwa w gospodarce. Przedmiot regulacji zaznacza się również w formach prawnych realizacji zadań administracji gospodarczej (środki prawne realizacji zadań). Tak wyznaczony przedmiot regulacji prawa administracyjnego (publicznego) wyznacza ustrój gospodarczy państwa oraz zasady jego przestrzegania (ochrony) - ustrojowe prawo administracyjne gospodarcze
2. Materialne prawo administracyjne gospodarcze wypełniają
regulacje normatywne, określające przesłanki prowadzenia i
podejmowania działalności gospodarczej.
Pojęcie publicznego prawa gospodarczego.
Przedmiotem regulacji norm prawa gospodarczego są stosunki
prawne pozostające w bezpośrednim lub pośrednim związku z
wykonywaniem działalności gospodarczej, w których co
najmniej jedną stroną jest podmiot posiadający status prawny
przedsiębiorcy lub ubiegający się o jego uzyskanie.
Pojęcie publicznego prawa gospodarczego.
Prawo gospodarcze, rozumiane jest jako swoista metoda
badania zjawisk prawnych, jest szczególnego rodzaju sposobem
postrzegania i oceny tradycyjnych instytucji prawnych pod
kątem ich przydatności do osiągania zamierzonych celów
ekonomicznych, determinowanych zarówno podstawowymi
wymogami gospodarki rynkowej, jak też konstytucyjnymi
zasadami ustroju społeczno-gospodarczego oraz celów
określonych w długo- i średnioterminowych programach
polityki gospodarczej państwa.
Funkcje państwa wobec gospodarki w społecznej gospodarce rynkowej.
Art. 20 Konstytucji RP
Społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej, własności prywatnej oraz solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecznych stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej.
Zasady ogólne prawa publicznego.
1. Zasada legalizmu
2. Zarówno jednostka jak i władza publiczna poddana jest prawu 3. Prawo jednostki do sądu
4. Tworzenie podstaw do zapewnienia dobra publicznego
5. Domniemanie, że administracja publiczna realizuje dobro publiczne w formach niewładczych, a wykorzystywanie władztwa publicznego jest wyjątkiem
6. W dziedzinie zarządu mieniem czynności prawne i inne działania organów powinny być zgodne z normami prawa prywatnego oraz prawa publicznego
7. Organ władzy publicznej ma obowiązek podjęcia działań, jeżeli dobro publiczne tego wymaga
Zasady ogólne prawa publicznego.
1. Zasada równości wobec prawa i władz publicznych 2. Zasada wolności gospodarczej
3. Zasada ochrony własności
4. Zasada, że administracja ma władczo wkraczać za pomocą aktów generalnych i aktów administracyjnych tylko wtedy gdy ma do tego upoważnienie wynikające z przepisów ustrojowych
5. Zasada ochrony wolności i praw nabytych 6. Zasada trwałości decyzji
Zasady swoiste prawa publicznego gospodarczego.
1. Zasada ochrony bezpieczeństwa publicznego i porządku publicznego 2. Zasada ochrony prawidłowego funkcjonowania gospodarki rynkowej 3. Zasada ochrony zasobów narodowych
4. Zasadę ochrony interesów politycznych i gospodarczych państwa w stosunkach z zagranicą
5. Zasada prawidłowego gospodarowania mieniem publicznym
Źródła publicznego prawa gospodarczego.
Art. 87 Konstytucji RP 1. Konstytucja RP
2. Ratyfikowane umowy międzynarodowe 3. Ustawy
4. Rozporządzenia
5. Akty prawa miejscowego
6. Uchwały Rady Ministrów i zarządzenia ministrów
Źródła publicznego prawa gospodarczego.
Art. 87 Konstytucji RP
1. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.
2. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa
Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów,
które je ustanowiły, akty prawa miejscowego.
Źródła publicznego prawa gospodarczego.
Art. 90 Konstytucji RP
1. Rzeczpospolita Polska może na podstawie umowy
międzynarodowej przekazać organizacji międzynarodowej
lub organowi międzynarodowemu kompetencje organów
władzy państwowej w niektórych sprawach.
Źródła publicznego prawa gospodarczego.
Art. 8 Konstytucji RP
1. Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio, chyba że
Konstytucja stanowi inaczej.
Źródła publicznego prawa gospodarczego.
Art. 8 Konstytucji RP
1. Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio, chyba że
Konstytucja stanowi inaczej.
Źródła publicznego prawa gospodarczego.
Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców
Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorców
Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy
Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Źródła publicznego prawa gospodarczego.
Art. 92 Konstytucji RP
1. Rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu.
2. Organ upoważniony do wydania rozporządzenia nie może
przekazać swoich kompetencji, o których mowa w ust. 1,
innemu organowi
Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń.
Warunki prawne istotne z punktu widzenia skutecznego działania mechanizmów rynkowych:
1) ochronę prawa własności 2) wolność gospodarczą
3) swobodę zawierania umów
4) ochronę swobodnej i uczciwej konkurencji
Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń.
Art. 20 Konstytucji RP
Społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej, własności prywatnej oraz solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecznych stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej
Polskiej.
Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń.
Art. 21 Konstytucji RP
1. Rzeczpospolita Polska chroni własność i prawo dziedziczenia.
2. Wywłaszczenie jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy jest
dokonywane na cele publiczne i za słusznym
odszkodowaniem
Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń.
Art. 22 Konstytucji RP
Ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na
ważny interes publiczny.
Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń.
Art. 31 Konstytucji RP
1. Wolność człowieka podlega ochronie prawnej.
2. Każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych.
Nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje.
3. Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.
Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń.
1. Podstawę ustroju gospodarczego państwa stanowi system gospodarki rynkowej, ale z drugiej strony zakładana jest również realizacja podstawowych interesów RP
2. System gospodarki rynkowej opiera się na zasadzie wolności działalności gospodarczej, która traktowana jest jako zasada ustroju gospodarczego państwa oraz jako gwarancja wolności podstawowych, w tym w szczególności własności prywatnej.
3. Zasada wolności działalności gospodarczej nie jest rozumiana w sposób absolutny, a jej realizacja dopuszczalna jest w granicach wyznaczonych przepisami ustaw, które powinny uwzględniać ważny interes publiczny.
4. Korzystanie z wolności działalności gospodarczej nie może przy tym naruszać przyrodzonej i niezbywalnej godności człowieka (art. 30 Konstytucji RP) i powinno być urzeczywistnieniem zasady sprawiedliwości społecznej w państwie.
Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń.
1. Wolność gospodarcza jako wolność prawnie chroniona i prawo (wolność) podstawowe.
2. Publiczne prawo podmiotowe o charakterze negatywnym (prawo do obrony) jako element wolności gospodarczej (wolności prawnie chronionej)
3. Prawo do ochrony przed bezprawną ingerencją w wolność ze strony podmiotów innych niż organy władz publicznych jako element wolności działalności gospodarczej (wolności prawnie chronionej)
4. Prawo do pozytywnych (materialnych) świadczeń ze strony
państwa (organów władzy publicznej)
Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń.
Ustawa Prawo przedsiębiorców:
Kierując się konstytucyjną zasadą wolności działalności gospodarczej, a także innymi zasadami konstytucyjnymi mającymi znaczenie dla przedsiębiorców i wykonywanej przez nich działalności gospodarczej, w tym zasadami praworządności, pewności prawa, niedyskryminacji oraz zrównoważonego rozwoju, uznając, że ochrona i wspieranie wolności działalności gospodarczej przyczyniają się do rozwoju gospodarki oraz do wzrostu dobrobytu społecznego, dążąc do zagwarantowania praw przedsiębiorców oraz uwzględniając potrzebę zapewnienia ciągłego rozwoju działalności gospodarczej w warunkach wolnej konkurencji,
uchwala się, co następuje:
Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń.
Art. 2 PpU
Podejmowanie, wykonywanie i
zakończenie działalności gospodarczej
jest wolne dla każdego na równych prawach.
Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń.
Swoboda działalności w ujęciu podmiotowym (art. 8 PpU)
„Przedsiębiorca może podejmować wszelkie działania, z wyjątkiem tych, których zakazują przepisy prawa.
Przedsiębiorca może być obowiązany do określonego zachowania tylko na podstawie przepisów prawa”
Domniemanie swobody podejmowania i prowadzenia działalności przez wszystkich przedsiębiorców:
- swoboda podejmowania działalności (z wyjątkiem sytuacji regulowanych zezwoleniem lub koncesją)
- swoboda prowadzenia działalności (z uwzględnieniem ograniczeń o charakterze policyjno- administracyjnym)
- swoboda w konkurowaniu z innymi podmiotami (z wyjątkiem sytuacji nieuczciwej konkurencji)
- swoboda w zakresie zbywania własnych towarów i usług oraz kształtowania cen (z wyjątkiem sytuacji monopolistycznych)
- swoboda w zakresie decyzji o zaangażowaniu kapitału - swoboda w zatrudnianiu
- swoboda w zakresie sposobu prowadzenia działalności
Pojęcie wolności działalności gospodarczej i jej ograniczeń.
Prawne ograniczenia działalności gospodarczej muszą spełniać następujące wymogi:
1. Wymóg celu ze względu na który ograniczenie ma nastąpić – konieczność realizacji dobra wspólnego, określonego celu publicznego.
2. Wymóg ustanowienia odpowiednich prawnych nakazów lub zakazów jako środków zapewniających realizację celu – środki muszą być dla
ustawodawcy dozwolone.
3. Wymóg przydatności ograniczenia danego prawa – musi być oparte na racjonalnych przesłankach.
4. Wymóg konieczności ograniczenia danego prawa – ograniczenie jedynie w zakresie niezbędnym do realizacji określonego celu
5. Wymóg zachowania proporcjonalności – utrzymanie proporcji między stopniem uciążliwości a wynikającymi korzyściami dla interesu
publicznego
Pojęcie działalności gospodarczej i jej wyznaczniki. .
Art. 3 PpU
Działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa,
wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.
Pojęcie działalności gospodarczej i jej wyznaczniki.
- działalność zarobkowa - jest nastawiona na zarobek
- działalność zorganizowana – w szerokim sensie oznacza to poddanie działalności gospodarczej regulacji prawnej, która spełnia funkcję organizacji działalności gospodarczej, wskazując wymogi, które muszą być spełnione do
podjęcia i prowadzenia działalności gospodarczej.
- działalność ciągła – działalność nie może być wykonywana incydencjalnie, jednostkowo lub okazjonalnie.
- - działalność we własnym imieniu – działalność prowadzona samodzielnie w tym znaczeniu, iż prowadzi ją konkretny podmiot, który w ramach stosunków
prawnych, w których występuje, jest podmiotem w sensie prawnym samodzielnym, a wszelkie prawa i obowiązki związane z prowadzoną
działalnością nabywa bezpośrednio.
Pojęcie działalności gospodarczej i jej wyznaczniki.
- działalność zarobkowa - jest nastawiona na zarobek
- działalność zorganizowana – w szerokim sensie oznacza to poddanie działalności gospodarczej regulacji prawnej, która spełnia funkcję organizacji działalności gospodarczej, wskazując wymogi, które muszą być spełnione do
podjęcia i prowadzenia działalności gospodarczej.
- działalność ciągła – działalność nie może być wykonywana incydencjalnie, jednostkowo lub okazjonalnie.
- - działalność we własnym imieniu – działalność prowadzona samodzielnie w tym znaczeniu, iż prowadzi ją konkretny podmiot, który w ramach stosunków
prawnych, w których występuje, jest podmiotem w sensie prawnym samodzielnym, a wszelkie prawa i obowiązki związane z prowadzoną
działalnością nabywa bezpośrednio.
Pojęcie działalności gospodarczej i jej wyznaczniki.
Art. 5 PpU
1. Nie stanowi działalności gospodarczej działalność
wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia
10 października 2002 r. O minimalnym wynagrodzeniu za pracę, i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie
wykonywała działalności gospodarczej.
Pojęcie działalności gospodarczej i jej wyznaczniki.
Art. 6 PpU
Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1. działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego;
2. wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów;
3. wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. O wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina;
4. działalności rolników w zakresie sprzedaży, o której mowa w art. 20 ust.
1c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. O podatku dochodowym od osób fizycznych.
Organy administracji gospodarczej
Art. 7, pkt. 4) PpU
organ – właściwy w sprawach podejmowania, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej organ administracji publicznej, inny organ władzy publicznej, z wyłączeniem sądów,
a także organ samorządu zawodowego.
Art. 1. PpU
Ustawa określa zasady podejmowania, wykonywania i zakończenia działalności gospodarczej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym prawa i obowiązki
przedsiębiorców oraz zadania organów władzy publicznej w
tym zakresie.
Organy administracji gospodarczej
Art. 10 PpU.
1. Organ kieruje się w swoich działaniach zasadą zaufania do przedsiębiorcy, zakładając, że działa on zgodnie z prawem, uczciwie oraz z poszanowaniem
dobrych obyczajów.
2. Jeżeli przedmiotem postępowania przed organem jest nałożenie na przedsiębiorcę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie uprawnienia, a w
tym zakresie pozostają niedające się usunąć wątpliwości co do stanu faktycznego, organ rozstrzyga je na korzyść przedsiębiorcy.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli:
1) w postępowaniu uczestniczą podmioty o spornych interesach lub wynik postępowania ma bezpośredni wpływ na interesy osób trzecich;
2) odrębne przepisy wymagają od przedsiębiorcy wykazania określonych faktów;
3) wymaga tego ważny interes publiczny, w tym istotne interesy państwa, a w szczególności jego bezpieczeństwa, obronności lub porządku publicznego.
Organy administracji gospodarczej
Art. 11
1. Jeżeli przedmiotem postępowania przed organem jest nałożenie na przedsiębiorcę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie uprawnienia, a w sprawie pozostają wątpliwości co
do treści normy prawnej, wątpliwości te są rozstrzygane na korzyść przedsiębiorcy, chyba że sprzeciwiają się temu sporne
interesy stron albo interesy osób trzecich, na które wynik postępowania ma bezpośredni wpływ.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeśli wymaga tego ważny interes publiczny, w tym istotne interesy państwa, a w szczególności jego bezpieczeństwa, obronności lub porządku
publicznego.
Organy administracji gospodarczej
Art. 12
Organ prowadzi postępowanie w sposób budzący zaufanie przedsiębiorców do władzy publicznej, kierując się zasadami
proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania.
Art. 27.
Organy działają w sprawach związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej wnikliwie i szybko, posługując się
możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do ich
załatwienia.
Organy administracji gospodarczej
Art. 12
Organ prowadzi postępowanie w sposób budzący zaufanie przedsiębiorców do władzy publicznej, kierując się zasadami
proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania.
Art. 27.
Organy działają w sprawach związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi
środkami prowadzącymi do ich załatwienia.
Art. 14.
Organ bez uzasadnionej przyczyny nie odstępuje od utrwalonej praktyki rozstrzygania spraw w takim samym stanie faktycznym i
prawnym.
Organy administracji gospodarczej
Art. 12
Organ, w zakresie swojej właściwości, udziela przedsiębiorcy informacji o warunkach podejmowania, wykonywania i
zakończenia działalności gospodarczej.
Art. 34. 1.
Przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie
wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub
zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja
indywidualna).
Organy administracji gospodarczej
Rada Ministrów:
1) wytycza kierunek rozwoju gospodarczego w skali kraju i poszczególnych sektorów;
2) inicjuje opracowanie programów społecznych i gospodarczych oraz uchwala je i przedstawia do wiadomości Sejmu oraz zapewnia ich wykonanie;
3) uchwala projekt ustawy budżetowej oraz wnosi go do Sejmu;
4) przygotowuje i przyjmuje projekty ustaw oraz wnosi je do Sejmu w celu uchwalenia;
5) współpracuje z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Polski w Unii Europejskiej;
6) reprezentuje Polskę w stosunkach z organami Unii Europejskiej;
7) zapewnia wykonanie ustaw i wydaje rozporządzenia;
8) przygotowuje organizację wykonywania funkcji państwa przez administrację rządową, wnosząc do Sejmu projekty ustaw, na mocy których przeprowadza się podział zadań na podstawie kryteriów specjalizacji administracji gospodarczej i jej właściwości terytorialnej;
9) koordynuje i kontroluje pracę rządowej administracji gospodarczej;
10) kieruje wykonaniem budżetu państwa;
11) zapewnia kontrolę i nadzór w gospodarce.
Organy administracji gospodarczej
Rada Ministrów:
Prezes Rady Ministrów, z własnej inicjatywy lub na wniosek członka Rady Ministrów, może, w drodze zarządzenia, tworzyć organy pomocnicze Rady
Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów, a w szczególności:
1) stały komitet lub komitety Rady Ministrów w celu inicjowania, przygotowania i uzgadniania rozstrzygnięć albo stanowisk Rady Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów w sprawach należących do zadań i kompetencji
tych organów;
2) komitety do rozpatrywania określonych kategorii spraw lub określonej sprawy;
3) rady i zespoły opiniodawcze lub doradcze w sprawach należących do zadań i kompetencji Rady Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów.
Prezes Rady Ministrów, tworząc wskazywane wyżej organy pomocnicze, określa ich nazwę, skład, zakres działania oraz tryb postępowania.
Organy administracji gospodarczej
Ministrowie są naczelnymi organami administracji gospodarczej i kierują określonymi działami administracji
rządowej lub wypełniają zadania wyznaczone im przez Prezesa Rady Ministrów. Zakres działania ministra kierującego
działem administracji rządowej określają ustawy. Minister kierujący działem administracji rządowej wydaje
rozporządzenia. Rada Ministrów, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, może uchylić rozporządzenie lub zarządzenie
Ministra.
Kierowanie określonym działem administracji rządowej przez ministra oznacza pełnię kompetencji kierowniczych oraz domniemanie
kompetencji ministra w sprawach wyraźnie nieuregulowanych przez przepisy prawne.
Organy administracji gospodarczej
Minister Przedsiębiorczości i Technologii:
1) kształtowania warunków podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej;
2) podejmowania działań sprzyjających wzrostowi konkurencyjności oraz innowacyjności gospodarki polskiej;
3) formułowania założeń współpracy gospodarczej z zagranicą;
4) współpracy z organizacjami międzynarodowymi o charakterze gospodarczym oraz prowadzenia działań w zakresie kształtowania i realizacji zasad wymiany handlowej Unii Europejskiej z krajami trzecimi,
w tym w szczególności w ramach wspólnej polityki handlowej Unii Europejskiej;
5) promocji gospodarki, w tym wspierania rozwoju eksportu i inwestycji polskich za granicą oraz wspierania napływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych;
6) kontroli obrotu z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa
państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi;
7) wprowadzania środków administrowania obrotem z zagranicą towarami i usługami, a także sprawy przywozu
i wywozu technologii.
Organy administracji gospodarczej
Nadzór nad spółkami z udziałem Skarbu Państwa:
1) zasady nadzoru właścicielskiego nad spółkami z udziałem Skarbu Państwa:
a) definiują cele nadzoru właścicielskiego oraz sposoby ich osiągnięcia,
b) opisują kompetencje, procedury i kryteria doboru, zasady wynagradzania członków oraz organizację i ocenę pracy organu nadzorczego/pełnomocnika wspólnika, 584
c) przedstawiają procedury i kryteria doboru oraz zasady wynagradzania, jak również kontrolę i ocenę pracy organu zarządzającego,
d) opisują sposób monitorowania sytuacji ekonomiczno-finansowej oraz społecznej spółek z udziałem Skarbu Państwa, w oparciu o Zintegrowany System Informatyczny,
e) przedstawiają sposób nadzorowania grup kapitałowych,
f) proponują wzorcową umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania;
2) kierunki polityki właścicielskiej w zakresie zbywania akcji/udziałów należących do Skarbu Państwa:
a) które ujmują zasady zbywania akcji/udziałów należących do Skarbu Państwa, oparte na założeniu, iż: zbycie majątku państwowego może nastąpić jedynie w uzasadnionych sytuacjach i przy zabezpieczeniu interesów Skarbu Państwa – akcje/udziały należące do Skarbu Państwa mogą być zbywane
przez podmioty uprawnione do wykonywania prawa z tych akcji/udziałów wyłącznie za zgodą Rady Ministrów, która określa również tryb ich zbycia,
b) Rada Ministrów dokonuje oceny zasadności zbycia akcji/udziałów należących do Skarbu Państwa w oparciu o wniosek dotyczący konkretnej spółki – wniosek wymaga przedstawienia dokumentów
określających: proponowany tryb zbycia, w tym opis procedury wyłaniania nabywcy; wycenę sporządzoną przynajmniej dwiema metodami; cenę sprzedaży lub sposób jej ustalenia i sposób zapłaty;
projekt umowy; uzasadnienie odnoszące się do skutków ekonomicznych i społecznych zbycia.
Organy administracji gospodarczej
Zadania władzy publicznej, w zakresie interwencji publicznej w gospodarce realizują, stosownie do prawa przedmiotowego,
centralne organy administracji rządowej.
Powoływane są najczęściej przez Prezesa Rady Ministrów.
Organami zwierzchnimi wobec centralnych organów
administracji gospodarczej są zazwyczaj Prezes Rady Ministrów
lub właściwi ministrowie.
Organy administracji gospodarczej
Do centralnych organów administracji gospodarczej zaliczamy m.in.:
Głównego Inspektora Transportu Drogowego,
Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, Głównego Lekarza Weterynarii, Głównego Inspektora Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa, Głównego
Inspektora Sanitarnego, Głównego Inspektora Farmaceutycznego, Głównego Inspektora Ochrony Środowiska,
Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, Inspektora do spraw Substancji i Preparatów Chemicznych,
Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, Prezesa Wyższego
Urzędu Górniczego, Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego, Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, Prezesa
Urzędu Zamówień Publicznych, Urząd Dozoru Technicznego.
Organy administracji gospodarczej
Do zadań np. Inspekcji Transportu Drogowego należy:
1) kontrola:
a) przestrzegania właściwych obowiązków lub warunków przewozu drogowego,
b) przestrzegania przepisów ruchu drogowego w zakresie i na zasadach określonych w Prawie o ruchu drogowym,
c) przestrzegania szczegółowych zasad i warunków transportu zwierząt,
d) wprowadzonych do obrotu ciśnieniowych urządzeń transportowych pod względem zgodności z wymaganiami technicznymi, dokumentacją techniczną i prawidłowością ich oznakowania,
e) rodzaju używanego paliwa,
f) dokumentów związanych z wykonywaniem publicznego transportu zbiorowego, g) prawidłowości uiszczenia opłaty elektronicznej;
2) prowadzenie postępowania administracyjnego, w tym wydawanie decyzji administracyjnych na zasadach określonych w ustawie, a także podejmowanie innych czynności w niej przewidzianych, w sprawach:
a) licencji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego,
b) zezwoleń w międzynarodowym transporcie drogowym i zezwoleń na przewóz kabotażowy, c) formularzy jazdy, 586
d) zaświadczeń na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy, e) świadectw kierowcy,
f) certyfikatów;
3) podejmowanie czynności dotyczących zezwoleń zagranicznych i zezwoleń ministra właściwego do spraw transportu.
Organy administracji gospodarczej
Niezależne organy administracyjne (regulacyjne) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,
Prezes Urzędu Transportu Kolejowego, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego.
Niezależne organy regulacyjne mają charakter organów wykonawczych i są centralnymi organami administracji rządowej.
W odróżnieniu od naczelnych organów administracji gospodarczej nie są umocowane do stanowienia prawa powszechnie obowiązującego.
W znaczącej części naczelne organy administracji gospodarczej przyjmują
w drodze rozporządzeń normy prawne wiążące niezależne organy regulacyjne przy wykonywaniu funkcji regulacyjnej.
Zadania i kompetencje tych organów regulacyjnych są zawarte w krajowych i unijnych aktach normatywnych.
Organy administracji gospodarczej
Agencje rządowe:
1) agencje mające status prawny centralnych organów administracji rządowej Agencje mające status prawny centralnych organów administracji rządowej
funkcjonują na zasadach charakterystycznych dla tego rodzaju swoistych organów administracji publicznej (np. Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencja Wywiadu).
2) agencje działające w formie kapitałowych spółek prawa handlowego Polska Agencja Prasowa S.A
3) agencje wykonawcze.
Agencje wykonawcze są powołanymi w drodze ustaw
państwowymi osobami prawnymi, zaliczanymi do jednostek sektora finansów publicznych, nadzorowanymi zazwyczaj przez właściwych ministrów.
Agencja Mienia Wojskowego
Organy administracji gospodarczej
Zadania terenowych organów administracji rządowej wobec działalności gospodarczej:
1) wojewoda;
2) organy rządowej administracji zespolonej w województwie, w tym kierownicy zespolonych służb, inspekcji i straży;
Inspekcja Handlowa, Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, Inspekcja Farmaceutyczną, Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa, Inspekcja
Weterynaryjną, Inspekcja Transportu Drogowego, Państwowa Inspekcja Sanitarną.
3) organy niezespolonej administracji rządowej;
4) jednostki samorządu terytorialnego i ich związki, jeżeli wykonywanie przez nie zadań administracji rządowej wynika z odrębnych ustaw lub z zawartego porozumienia;
5) starosta, jeżeli wykonywanie przez niego zadań administracji rządowej wynika z odrębnych ustaw;
6) inne podmioty, jeżeli wykonywanie przez nie zadań administracji rządowej wynika z odrębnych ustaw.
Organy administracji gospodarczej
Zadania jednostek samorządu terytorialnego wobec gospodarki:
1) Sprawowanie jurysdykcji administracyjnej w zakresie podejmowania i prowadzenia (wykonywania) działalności gospodarczej przez przedsiębiorców.
2) Sprawowanie jurysdykcji administracyjnej w zakresie podejmowania i prowadzenia (wykonywania) działalności gospodarczej przez przedsiębiorców.
3) Prowadzenie rejestrów działalności gospodarczej regulowanej.
4) Nadzór bieżący i kontrola nad przedsiębiorcami
Pojęcie przedsiębiorcy.
Art. 4. PpU
1. Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której
odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.
2. Przedsiębiorcami są także wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej
przez nich działalności gospodarcze
Pojęcie przedsiębiorcy.
KC Art. 431.
1.Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa wart.331§1, prowadząca we własnym imieniu
działalność gospodarczą lub zawodową.
Art. 432.
§1. Przedsiębiorca działa pod firmą.
§2. Firmę ujawnia się we właściwym rejestrze, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.
Art.433.
§1. Firma przedsiębiorcy powinna się odróżniać dostatecznie od firm innych przedsiębiorców prowadzących działalność na tym samym rynku.
§ 2. Firma nie może wprowadzać w błąd, w szczególności co do osoby przedsiębiorcy, przedmiotu działalności przedsiębiorcy, miejsca działalności,
źródeł zaopatrzenia.
Pojęcie przedsiębiorcy.
Przedsiębiorstwo:
Art.551 KC
Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników
niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.
Obejmuje ono w szczególności:
1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4)wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5) koncesje, licencje i zezwolenia;
6) patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8) tajemnice przedsiębiorstwa;
9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej
Działalność akcesoryjna
Podmioty niebędące przedsiębiorcami, wykonujące działalność gospodarczą jako dodatkową w stosunku do swojej działalności statutowej.
Stowarzyszenia – Prawo o stowarzyszeniach
Stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych.
Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności.
Stowarzyszenie opiera działalność na pracy społecznej swoich członków. Do prowadzenia swych spraw stowarzyszenie może zatrudniać pracowników, w tym swoich członków.
Fundacje – Ustawa o fundacjach
Fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności
takich,
jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami.
Muzea
Mikroprzedsiębiorca
mikroprzedsiębiorca – przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch
ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów
i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający
równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie
przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro
Mały przedsiębiorca
mały przedsiębiorca – przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch
ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz
b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz
z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec
jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro –
i który nie jest mikroprzedsiębiorcą
Średni przedsiębiorca
średni przedsiębiorca – przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku
z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
a)zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów
i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający
równowartości w złotych
Ogólne zasady podejmowania i
wykonywania działalności gospodarczej.
1. Rejestracja przedsiębiorców Krajowy Rejestr Sądowy składa się z:
1.Rejestru przedsiębiorców,
2.Rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
3.Rejestru dłużników niewypłacalnych.
Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej Zadania:
prowadzenie ewidencji przedsiębiorców, którzy są osobami fizycznymi
dostarczenie informacji o podmiotach gospodarczych w zakresie wskazanym w ustawie
umożliwienie korzystania z danych, które są bezpłatnie udostępniane
możliwość ustalenia terminu i zakresu zmian wpisów w CEIDG i identyfikacja tych zmian z podmiotem, które je wprowadził.
Podstawowe obowiązki przedsiębiorcy
1. Obowiązek wpisu do KRS lub CEIDG
2. Obowiązek uzyskania wpisu w rejestrach i ewidencjach specjalnych (REGON, NIP)
3. Oznaczenie firmy
4. Dokonywanie transakcji pieniężnych
5. Obowiązek wykonywania działalności gospodarczej na zasadach uczciwej konkurencji, poszanowania dobrych
obyczajów oraz słusznych interesów konsumentów.
6. Obowiązek posiadania odpowiednich uprawnień
zawodowych
Koncesja i zezwolenie jako decyzje administracyjne uprawniające do wykonywania działalności gospodarczej.
Istota prawna działalności gospodarczej regulowanej.
Art. 37. 1. Wykonywanie działalności gospodarczej w dziedzinach mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny
interes publiczny wymaga uzyskania koncesji wyłącznie, gdy działalność ta nie może być wykonywana jako wolna albo po uzyskaniu wpisu do rejestru działalności
regulowanej albo zezwolenia.
Działalność reglamentowana: ograniczenie wolności działalności gospodarczej w imię ochrony interesu publicznego. Przywiera ona zazwyczaj określoną formę prawną. Dla jej podjęcia konieczna jest akceptacja organów władzy publicznej. Wyjawia się ona w postaci decyzji administracyjnej. Decyzja warunkuje podjęcie decyzji reglamentowanej.
Działalność regulowana: ustanawiana tylko na mocy ustawy. Ustawa określa warunki działalności. Nie trzeba przechodzić procedury administracyjnej dot. zgody.
Art. 44. PpU
1. Koncesja, zezwolenie albo wpis do rejestru działalności regulowanej uprawniają do wykonywania działalności gospodarczej na terenie całego kraju i przez czas
nieokreślony, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.
Koncesja
Koncesja jest najczęściej udzielana w takich sferach działalności, które
1.
uprzednio były objęte monopolem ze strony państwa
Koncesjonariuszom przyznaje się zazwyczaj wyłączność w odniesieniu do prowadzonej działalności
Wykonując wynikające z koncesji uprawnienia koncesjonariusz nie tylko prowadzi określoną działalność gospodarczą, ale równocześnie realizuje pewne, ściśle określone, zadania publiczne.
Koncesje są kontraktami długoterminowymi
Art. 54 Konstytucji RP zakazuje koncesjonowania prasy.
Koncesja
1.
Katalog działalności koncesjonowanej zgodnie z art. 46 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
1.poszukiwania, rozpoznawania złóż węglowodorów oraz kopalin stałych objętych własnością górniczą, poszukiwania lub rozpoznawania kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla, wydobywania kopalin ze złóż, podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji, podziemnego składowania odpadów oraz podziemnego składowania dwutlenku węgla;
2.wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;
3.wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i energią;
4.przesyłania dwutlenku węgla w celu jego podziemnego składowania;
5.ochrony osób i mienia;
6.rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych, z wyłączeniem programów rozpowszechnianych wyłącznie w systemie teleinformatycznym, które nie są rozprowadzane naziemnie, satelitarnie lub w sieciach kablowych;
7.przewozów lotniczych;
8.prowadzenia kasyna gry.
Koncesja
1.
Katalog działalności koncesjonowanej zgodnie z art. 46 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
1.poszukiwania, rozpoznawania złóż węglowodorów oraz kopalin stałych objętych własnością górniczą, poszukiwania lub rozpoznawania kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla, wydobywania kopalin ze złóż, podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji, podziemnego składowania odpadów oraz podziemnego składowania dwutlenku węgla;
2.wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;
3.wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i energią;
4.przesyłania dwutlenku węgla w celu jego podziemnego składowania;
5.ochrony osób i mienia;
6.rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych, z wyłączeniem programów rozpowszechnianych wyłącznie w systemie teleinformatycznym, które nie są rozprowadzane naziemnie, satelitarnie lub w sieciach kablowych;
7.przewozów lotniczych;
8.prowadzenia kasyna gry.
Zezwolenie
1.
Art. 41. PpU
1. Uzyskania zezwolenia wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie określonym w odrębnych przepisach.
2. Organy zezwalające oraz warunki wykonywania działalności objętej zezwoleniem, w szczególności zasady oraz tryb udzielania, odmowy udzielenia, zmiany, zawieszenia, cofnięcia albo ograniczenia zakresu zezwolenia, określają odrębne przepisy, o ile niniejsza ustawa nie stanowi
inaczej.
Art. 42.
Organ zezwalający udziela zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej przedsiębiorcy spełniającemu wymagane prawem warunki
uzyskania zezwolenia.
Koncesja a zezwolenie
1.
1) zezwolenie nie oznacza rezygnacji państwa z monopolu i najczęściej nie dotyczy działalności objętej monopolem. Odwrotnie jest w przypadku koncesji;
2) zezwolenia nie dotyczą dziedzin działalności gospodarczej objętych koncesjami;
3) zezwolenia są wydawane w wyniku sprawdzenia możliwości wykonywania działalności gospodarczej przez danego przedsiębiorcę, który spełnia określone prawem warunki wykonywania tej działalności. W koncesji występuje dodatkowo element uznaniowości;
4) niezależnie od przyjętej nazwy zezwolenia są decyzjami administracyjnymi i
podlegają ochronie oraz wzruszeniu według zasad przyjętych w przepisach kodeksu postępowania administracyjnego;
5) zezwolenia mają charakter decyzji związanej,
6) udzielenie zezwolenia następuje w trybie postępowania administracyjnego bez istotnych modyfikacji;
7) wydanie zezwolenia na wykonywanie niektórych rodzajów działalności gospodarczej wiąże się przede wszystkim z wyrażeniem zgody na utworzenie w sensie prawnym pewnej organizacji, za pomocą której można prowadzić działalność objętą
zezwoleniem;
8) o zezwolenie mogą ubiegać się również podmioty państwowe, co nie jest możliwe w przypadku koncesji.
Działalność regulowana
Art. 43. PpU
1. Jeżeli odrębne przepisy stanowią, że dany rodzaj działalności jest działalnością regulowaną, przedsiębiorca może wykonywać tę działalność, jeśli spełnia warunki określone tymi przepisami i po uzyskaniu wpisu do właściwego rejestru działalności regulowanej.
2. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej dokonuje wpisu na wniosek przedsiębiorcy, po złożeniu przez przedsiębiorcę
do organu prowadzącego rejestr działalności regulowanej oświadczenia o spełnieniu warunków wymaganych prawem do wykonywania tej działalności. Przedsiębiorca podlegający wpisowi
do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej może złożyć wniosek wraz z oświadczeniem również w urzędzie
gminy, wskazując organ prowadzący rejestr działalności
regulowanej.
Działalność regulowana
3. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej, w drodze decyzji, odmawia wpisu przedsiębiorcy do rejestru:
1) jeżeli wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej wpisem;
2) jeżeli przedsiębiorcę wykreślono z rejestru tej działalności regulowanej w wyniku wydania przez organ prowadzący rejestr decyzji o zakazie wykonywania przez przedsiębiorcę działalności objętej wpisem w okresie 3 lat poprzedzających
złożenie wniosku;
3) w przypadkach określonych w odrębnych przepisach.
(…)
6. Przedsiębiorca przechowuje wszystkie dokumenty niezbędne do wykazania spełniania warunków wymaganych prawem do wykonywania działalności
regulowanej.
7. Spełnianie przez przedsiębiorcę warunków wymaganych prawem do wykonywania działalności regulowanej podlega kontroli, w szczególności przez organ prowadzący rejestr tej działalności. Przepisy art. 40 stosuje się odpowiednio.
