Propositions
accompanying the dissertation Building Castles in the (Dutch)
Air: Understanding the Policy Deadlock of Amsterdam Airport
Schiphol 1989 – 2009
by Menno Huijs
1. The Schiphol case shows that there’s a need for more people who dare to play the role of the medieval fool in our society, especially when ways of thinking and acting have become that self-evident that they resist reflection.
2. The Schiphol case illustrates that questions are likely to be more effective than statements when attempting to loosen policy deadlocks.
3. If the Schiphol case is emblematic for Dutch spatial planning practice, attempts of the national government to include citizens in the decision making process cannot be taken seriously. 4. The rather one-dimensional focus of the conventional Dutch
mainport policy during the past 20 years on attracting and accommodating physical flows through physical expansions and infrastructure investments has as much been caused by the success of the strong economic coalition favoring this storyline, as by the lack of fully fledged alternatives (focus on added value and knowledge development) that could work to mobilize actors and resources and that could be acted upon.
5. In order to understand political deadlocks, and outcomes of complex decision making processes in general, better in the future it is at least as useful to study the differences in the collections of music, movies and books of the people involved as it is to study the extent to which the rational decision making model has been applied.
6. Considering that people have strong incentives to manipulate statistics in the case of wicked policy problems, as numbers are used to legitimize or dispute claims for resources and privileges,
the proper research question to ask for the policy analyst is ‘What incentives do people have to make the numbers appear high or low?’ instead of seeking for the best alternative.
7. The fact that the strongest policy stories are a mix of apocalyptic myths and utopian hopes, the fact that such stories can only result in the organization of one’s own disappointment (as they are infeasible), and the fact that we know all this and still go on to develop such stories, shows that the human being is not capable to fully embrace the complexity and ambiguity of real life.
8. The importance of messing things up, understood as sweeping away the solid ground beneath our feet, is greatly underestimated in western culture, within which failure is not an option, myths and rituals are cherished and certainties and final solutions are deemed desirable.
9. Despite the ambition of most PhD’s to contribute to bridging the gap between scientific research and practice, most PhD trajectories end up reproducing this gap.
10. Considering that few things have produced more suffering among humans than strong commitments to implementing utopian visions of the good, the search for a form of morality acceptable to everyone in the sense that everyone would have to submit to it, endangers freedom and should therefore be avoided.
These propositions are regarded as opposable and defendable,
and have been approved as such by the supervisor prof. dr.
Stellingen
bij het proefschrift Building Castles in the (Dutch) Air: Understanding the Policy Deadlock of Amsterdam Airport Schiphol
1989 – 2009 van Menno Huijs
1. De Schiphol casus illustreert dat onze samenleving behoefte heeft aan mensen die de rol van middeleeuwse nar durven te spelen, vooral in situaties waarin we te maken hebben met vanzelfsprekende manieren van denken en handelen waarop niet meer wordt gereflecteerd.
2. De Schiphol casus illustreert dat bij pogingen om beleidsimpasses te doorbreken het stellen van vragen waarschijnlijk meer effectief is dan het poneren van ‘statements’.
3. Als de Schiphol casus representatief is voor de Nederlandse planningspraktijk, dan moeten we de pogingen van de nationale overheid om burgers bij het besluitvormingsproces te betrekken niet al te serieus nemen.
4. De nogal eenzijdige invulling van het Nederlandse mainportbeleid van de afgelopen 20 jaar, gefocust op het aantrekken en accommoderen van fysieke stromen door investeringen in de fysieke infrastructuur, is niet alleen het gevolg van het succes van een sterke economische coalitie die hierop inzette, maar ook het gevolg van het gebrek aan goed ontwikkelende alternatieven met een focus op toegevoegde waarde en kennisontwikkeling, die in concrete acties konden worden omgezet en die andere actoren en middelen hadden kunnen mobiliseren.
5. Om in de toekomst beleidsimpasses en uitkomsten van complexe besluitvormingsprocessen beter te kunnen begrijpen, is het tenminste net zo nuttig om de verschillende collecties van muziek, boeken en films van de betrokkenen te bestuderen, als de mate waarin het rationele besluitvormingsmodel wordt toegepast.
6. Ervan uitgaande dat mensen sterke stimulansen hebben om statistieken te manipuleren in het geval van complexe beleidsproblemen, omdat deze getallen worden gebruikt om bepaalde claims voor middelen en privileges te legitimeren dan wel te marginaliseren, zou de beleidsanalist zich meer moeten toeleggen op het beantwoorden van de vraag ‘Welke incentives hebben mensen om bepaalde uitkomsten hoog of laag te laten zijn?’ in plaats van te zoeken naar het beste alternatief.
7. Het feit dat de overtuigendste beleidsverhalen een mix zijn van apocalyptische mythen en utopische hoop, het feit dat zulke beleidsverhalen automatisch resulteren in de organisatie van teleurstelling (want ze zijn niet te realiseren) en het feit dat we dit allang weten en toch doorgaan met het construeren van dergelijke verhalen, illustreert dat mensen niet in staat zijn om de complexiteit en ambiguïteit van het leven te omarmen. 8. Het belang van het ter discussie stellen van alledaagse
vanzelfsprekendheden wordt onderschat in de westerse cultuur, waar falen geen optie is, mythen en rituelen worden omarmd en zekerheden en definitieve oplossingen het hoogst gewaardeerd worden.
9. In weerwil van de ambitie van veel promovendi om met hun onderzoek bij te dragen aan het dichten van de kloof tussen wetenschappelijk onderzoek en de praktijk, zorgt het merendeel er uiteindelijk voor dat deze kloof wordt gereproduceerd. 10. Wanneer we ervan uitgaan dat weinig zaken meer lijden onder
de mensheid hebben veroorzaakt dan het najagen en doorvoeren van specifieke utopische ideeën over wat goed is, dan moet de zoektocht naar een moraliteit die door iedereen word geaccepteerd (in de zin dat iedereen zich eraan onderwerpt) worden vermeden, omdat het vrijheid in gevaar brengt.
Deze stellingen worden opponeerbaar en verdedigbaar geacht en zijn als zodanig goedgekeurd door de promotor prof. dr. G.P. van Wee.
