Ś.p. o. Stanisław Wójcik

Joachim Roman Bar

Ś.p. o. Stanisław Wójcik

Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny 29/3-4, 271-272

1986

MATERIAŁY DO H ISTO RII I LITERATURY

PRAW A KANONICZNEGO W POLSCE

Prawo Kanonicznie 29 (1986) nr 3—4

S.P . O. S T A N IS Ł A W W Ó JC IK

W W arszawie dnia 3 sierpnia 1985 roku um arł ś.p. o. Stanisław Wójcik ze zgromadzenia oo. redem ptorystów, pochowany w dniu 6 sierpnia na Cmentarzu Wolskim. N ależał Zmarły do w ybitnych kapła­ n ów i zakonników w Polsce, napracował się w iele przez długie życie, praw ie do ostatniej chw ili czynny i zatroskany o drugich.

Urodził się o. Wójcik w m iejscow ości Ołpiny k. Jasła dnia 3 kw ietnia 1903 r. jako sy n Jana i A ntoniny z domu Niziołek. Formację zakonną i kapłańską uzyskał w sem inariach oo. redem ptorystów w Polsce, pier­ w sze śluby zakonne d o ży ł 24.08.1921 r., św ięcenia kapłańskie przyjął z rąk bpa Leona W ałęgi w Tarnow ie 29.06.1928 r. Specjalistyczne stu­ dia z zakresu prawa kanonicznego i z teologii m oralnej odbył w Rzy­ m ie na AngeMcum, uzyskał doktorat prawa kanonicznego na podstaw ie rozprawy De concurrentibus ad d elictu m ad norm am can. 2209 Cod.

I. Can. w 1931 r. Zdolny, p ełen in icjatyw y i zainteresowań, dobrze

w ykorzystał czas pobytu w Rzym ie, np. odbył praktyczne studium w Rocie Rzym skiej i w Kongregacji Soboru.

P o powrocie do kraju już w roku akadem ickim 1931/32 zaczął w y ­ kładać prawo kanoniczne w sem inarium zakonnym w Tuchowie, po­ tem jeszcze w ykładał teologię moralną i teologię duszpasterską. Pracę dydaktyczną ograniczyła wojna w ybuchła w 1939 r., później jednak znow u w w iększym w ym iarze godzin był w ykładow cą aż do 1960 r., dojeżdżając z w ykładam i do seminarium zakonnego.

Od 1950 r. był przez 3 lata przełożonym domu zakonnego w e Wro­ cław iu. Tutaj objął po o. Pirożyńskim redakcję czasopisma dla ka­ płanów Homo Dei. N astępnie przez 6 lat był przełożonym domu w G li­ w icach, a potem przez 3 lata w W arszawie przy kościele św. Benona. P rzeniesiony do domu w W arszawie przy ul. Karolkowej, pozostał już tutaj do końca życia, głów nie jako pracownik w redakcji Homo Dei. R ów nocześnie spełniał w iele innych obowiązków.

Zgodnie ze sw oim powołaniem zakonnym w ygłaszał corocznie 8 do 10 serii kazań rekolekcyjnych lub m isyjnych. Ceniony był zwłaszcza jako rekolekcjonista dla kapłanów i zakonnic.

Rosnące potrzeby Kościoła w Polsce po roku 1945 w ciągały o. W ój­ cika do różnych organów centralnych, skupionych przy Prym asie Polski. B ył w ięc o. Wójcik w latach 1953—1964 konsultorem dla spraw m ał­ żeńskich de m atrim on io rato non consummato, należał do kom isji Epi­

272

Materiały

skopatu dla spraw duchowieństwa, zajm ując się rehabilitacją kapła­ nów, był członkiem K onferencji W yższych Przełożonych Zakonów Mę­ skich, pracując w dziale rekolekcji i m isji, wielokrotnie przeprowadzał z polecenia Ks. Prym asa Polski w izytacje apostolskie w zakonach czy zgrom adzeniach zakonnych. Po Soborze W atykańskim II w iele czasu pośw ięcał odnow ie konstytucji zakonnych w kilku zgromadzeniach żeń­ skich, brał udział albo przewodniczył w związku z tym w kapitułach generalnych. Praca ta w ym agała w nikania w prawo partykularne i hi­ storię poszczególnych zakonów oraz zajm owała w iele czasu. Nadto jako znaw ca języka łacińskiego, o. W ójcik chętnie godził się n a dokonywa­ n ie tłum aczeń na język łaciński różnych dokumentów i pism, które trzeba było w ysyłać do Rzymu. Przez te prace zdobył o. Wójcik w ielką biegłość w załatwianiu naw et trudniejszych spraw adm inistracyjnych w zakonach.

Przez całe życie kapłańskie oddawał się o. W ójcik z zam iłowaniem i w ytrw ałością pracy pisarskiej. W 1939 r. zorganizował nowe pismo dla zakonów w Polsce pt. Pełnia Życia. Udało się mu wydać trzy nu­ m ery przed w ybuchem wojny. Także jeszczie przed wojną w ydał zbiór w skazań ascetycznych zaczerpniętych z dzieł św. Alfonsa Liguori (Z y ­ cie dla nieba, Tuchów 1939). Zaraz po w ojn ie (Wrocław 1947) w ydał

w łasne tłum aczenie Księgi Psalmów. W ydanie to zostało w znow ione w roku 1059 i 1988. Przygotowane przez niego Małe O ficjum o NMP i w y­ dane w 1958 r. służyło w Polsce prawie w szystkim zgromadzeniom za­ konnym żeńskim , aż do ostatnich lat.

N ie ukazało się w druku, ale służyło w m aszynopisie dzieło: D yrekto­ rium rekolekcjonisty osób zakonnych i duchowieństwa, W arszawa 1964, ss. 164.

N ależał o. Wójcik do w ybitnych znaw ców prawa kanonicznego, zw ła­ szcza prawa zakonnego i sakram entalnego, um iał w sposób praktyczny rozw iązyw ać różne tru d n ości Jego artykuły ogłaszane w czasopiśm ie

Homo Dei a czasem i w odbitkach, odznaczają się erudycją i umiarem duszpasterskim . Jako człow iek czynu i różnorakich zainteresowań, a w ięc biblijnych, ascetycznych, duszpasterskich, prawnych i moralnych, a nadto w ykładow ca kilku przedm iotów w sem inarium duchownym i publicysta, redaktor czasopisma, nie m iał czasu i w arunków dla pracy naukowej. Jego dorobek jest nieduży, jednak zwłaszcza dla życia za­ konnego i ascetyki kapłańskiej dość znaczący.

Życie ogrom nie pracomite i czynne o. Wójcika, naw et w sędziwych latach, oddane Bogu i ludziom, zakończyło się spokojnie po kilkudniowej chorobie w W arszawie, w otoczeniu w spółbraci zakonnych.

R.i.p.