Podatki samorządowe
Pierwszą grupą dochodów własnych JST są wpływy z ustalonych i pobieranych na podstawie odrębnych ustaw podatków. Zaliczamy do niej następujące podatki:
1. Podatek od nieruchomości 2. Podatek rolny
3. Podatek leśny
4. Podatek od środków transportowych 5. Opodatkowanie w formie karty podatkowej
6. Podatek od spadków i darowizn 7. Podatek od czynności cywilnoprawnych
Drugą grupą dochodów własnych gminy stanowią wpływy z opłat. Ustawa o dochodach j.s.t.
szereguje wpływy z opłat jako:
a) wpływy z opłaty skarbowej, b) wpływy z opłaty targowej,
c) wpływy z opłaty miejscowej, uzdrowiskowej i od posiadania psów
d) wpływy z opłaty eksploatacyjnej – w części określonej w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo geologiczne i górnicze Dz. U. z 1994 r. Nr 27, poz. 96
e) i z innych opłat stanowiących dochody gminy, uiszczanych na podstawie odrębnych przepisów.
Kiedy i na jakich zasadach zapłacimy podatek od spadków i darowizn ?
USTAWA z dnia 28 lipca 1983 r.
o podatku od spadków i darowizn
• Podatek od spadków i darowizn jest typowym podatkiem majątkowym mającym na celu obciążenie przysporzonego majątku w sposób nieodpłatny czyli pochodzący z tytułu :
- Dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego, - Darowizny, polecenia darczyńcy,
- Zasiedzenia,
- Nieodpłatnego zniesienia współwłasności,
- Zachowku - jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez sąd darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu,
- Nieodpłatnej renty, użytkowania oraz służebności.
! Opodatkowaniu podlegać więc będzie każde nabycie własności rzeczy, do którego stosować się będą choćby odpowiednio przepisy o przeniesieniu
własności, czy każdego nabycia praw majątkowych. W skład spadku bowiem wchodzą różnego rodzaju prawa, a więc nie tylko prawo własności rzeczy, lecz także prawa obligacyjne, jak wierzytelności, czy też ograniczone
prawa rzeczowe.
• Istotą podatku od spadków i darowizn jest to, że
opodatkowuje się nim nieodpłatny przyrost majątku oparty na osobowych powiązaniach osobistych i rodzinnych, a nie –jak w podatku dochodowym od osób fizycznych –czysty przyrost
majątku wynikły z własnej pracy podatnika bądź jego kapitału.
• Wzajemny stosunek ustawy o podatku od spadków i darowizn i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Zgodnie z art. 2 ust.1 pkt 3 u.p.d.o.f. z opodatkowania podatkiem
dochodowym wyłączone zostały m.in. Przychody podlegające przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Oznacza to w konsekwencji, że w prawie polskim ustawa o podatku od spadków i darowizn jest ustawą szczególną w stosunku do
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
• Wysokość podatku
W ustawie o podatku od spadków i darowizn zastosowano stawki podatkowe, których wysokość została uzależniona od osobistego stosunku nabywcy własności rzeczy i prawa majątkowego. Dlatego też w art. 14 ust. 1 u.p.s.d., posługując się skrótem myślowym i pewnym uproszczeniem, ustalono, że „wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczany jest nabywca”.
Reasumując wysokość podatku jest zróżnicowana w zależności od wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych oraz od stosunku osobistego nabywcy do osoby, od której lub po której została nabyta własność rzeczy prawa majątkowego, a w związku z tym od grupy podatkowej , do której został zaliczony nabywca. Ustawodawca dzieli wszystkich nabywców na trzy grupy podatkowe.
• Organ podatkowy ustala zatem na dzień zaistnienia obowiązku podatkowego takie okoliczności jak:
a) Kwoty wartości minimów podatkowych
b) Kwoty decydujące o zaliczeniu do poszczególnego szczebla skali podatkowej
c) Wartość rynkową rzeczy i praw majątkowych
- Pozostałe elementy stanu faktycznego, a więc także zaliczenie do poszczególnych grup podatkowych, ocenia na dzień
prowadzenia postępowania wymiarowego
.
Grupy podatkowe
• Nabywcy rzeczy i praw majątkowych podlegający
opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn zostali przyporządkowani do trzech grup podatkowych, przy czym kryterium przyporządkowania stanowi osobisty stosunek nabywcy od osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Przy zaliczaniu nabywców do określonych grup podatkowych stosunek osobisty między
nabywcą prawa własności rzeczy lub praw majątkowych może wynikać z pokrewieństwa, małżeństwa lub powinowactwa albo też może nie być stosunkiem osobistym. Ten ostatni przypadek dotyczy nabywców zaliczonych do III grupy i
oznaczonych mianem „inni nabywcy”, co wskazuje, że jest to katalog otwarty w odróżnieniu do katalogów odnoszących się do grupy II i III.
Do I grupy podatkowej zaliczamy:
• • małżonka,
• zstępnych (np. syn, córka, wnuki),
• wstępnych (np. matka, ojciec, dziadkowie),
• pasierba,
• zięcia,
• synową,
• rodzeństwo,
• ojczyma,
• macochę i
• teściów.
Do II grupy podatkowej zaliczamy:
• • zstępnych rodzeństwa (np. siostrzeniec, bratanek),
• rodzeństwo rodziców (np. wuj, ciotka),
• zstępnych i małżonków pasierbów,
• małżonków rodzeństwa (np. mąż siostry) ,
• rodzeństwo małżonków (np. brat żony),
• małżonków rodzeństwa małżonków (np. mąż siostry męża),
• małżonków innych zstępnych (np. żona wnuka).
Trzecia grupa podatkowa to pozostali
nabywcy.
Zasada stosowania minimum podatkowego.
• Zgodnie z literalnym brzmieniem
:
art. 9 ust. 1 u.p.s.d., opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwoty wskazane w ustawie. Kwoty ustanowione zostały odpowiednio na poziomie:• 9.637 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej,
• 7.276 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej,
• 4.902 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
• Jak z powyższego wynika, również przy konstrukcji minimum
podatkowego ustawodawca kierował się względami rodzinnymi; im bliższy związek zbywcy z nabywcą, tym kwota wolna od podatku jest wyższa, a więc obciążenie podatkowe niższe.
