• Nie Znaleziono Wyników

pomiaru obiektów biomedycznych

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "pomiaru obiektów biomedycznych"

Copied!
82
0
0

Pełen tekst

(1)

Fizyczne metody i aparatura do pomiaru obiektów biomedycznych

13.05.2020 r

Nieinwazyjne metody obrazowania

dr inż. Elżbieta Szul-Pietrzak

1

(2)

Podstawy fizyczne

(3)
(4)

𝑴 𝒁, 𝑨 < 𝒁 ∙ 𝒎𝒑 + 𝑨 − 𝒁 ∙ 𝒎𝒏

∆𝑴 = 𝒁 ∙ 𝒎𝒑 + 𝑨 − 𝒁 ∙ 𝒎𝒏 − 𝑴 𝒁, 𝑨

Defekt masy

(5)

Średnia energia wiązania na nukleon

Trwałość jąder atomowych

zależy od:

• jądrowych siły przyciągania pomiędzy nukleonami (oddziaływanie

bezpośrednie z sąsiadem)

• ilości nukleonów w jądrze (A) najtrwalsze: 25≤A≤150

jądra ciężkie A ≥ 210 - rozpad

• stosunku N/Z

• parzysto – parzyste (N i Z) trwalsze od nieparzystych

∆𝑀 ∙ 𝑐2 𝐴

(6)

Promieniotwórczość – rozpad jąder

A Z

A-4 Z-2

4 2 α

(7)

Promieniotwórczość – rozpad jąder

A Z

A Z-1

0

+1 e

νe

(8)

Promieniotwórczość – rozpad jąder

A Z

A Z+1

0

-1 e

νe

~

(9)

Promieniotwórczość – rozpad jąder

(10)

Promieniotwórczość – rozpad jąder

(11)

Postulat Plancka

Postulat Plancka (1900) – prawo opisujące emisję światła przez ciało doskonale czarne znajdujące się w danej temperaturze. Zgodnie z nim emisja (i absorpcja) światła odbywa się w porcjach (kwantach) o energii

𝑬 = 𝒇𝒉 = 𝒉𝒄 λ

gdzie f – częstotliwość drgań oscylatorów h – stała Plancka, h=6,6253·10-34Js

(12)

Energia cząstek elementarnych

Teoria względności Einsteina – związek miedzy energią i masą

𝑬 = 𝒎𝒄𝟐 lub 𝒎 = 𝑬

𝒄𝟐

masa kwantu

𝒎 = 𝒉𝒇 𝒄𝟐

pęd

𝒑 = 𝒎𝒄 = 𝒉𝒇

𝒄 = 𝒉 𝝀

(13)

Fale de Broglie’a

Natura falowa materii – ruch cząstki o pędzie p można opisać ruchem fali o długości

λ = 𝒉

𝒎𝒗 = 𝒉

𝒑

(14)

Fale de Broglie’a

Np.: ruch elektronu w polu elektrycznym (ΔV)

𝒆∆𝑽 = 𝟏

𝟐 𝒎𝒗𝟐 λ = 𝒉

𝟐𝒆𝒎∆𝑽

po podstawieniu e = 1,6·10-19C i m = 9,1·10-31 kg λ = 𝟏,𝟐𝟐𝟒 𝒏𝒎

∆𝑽

dla ΔV = 104 V λ = 0,012 nm – promieniowanie X

(15)
(16)

Źródła promieniowania jonizującego

(17)

Źródło promieniowania X

Zjawisko termoemisji

Oddziaływanie elektron – materia

hamowanie

Uwolnienie energii w postaci promieniowania

(18)

Mechanizm hamowania

𝑣

pole elektromagnetyczne – ruch cząstki

oddziaływanie elektrony i jądro atomu – pole elektryczne

zaburzenia pola

elektromagnetycznego – źródło promieniowania 𝑬𝒌 = 𝒎𝒗𝟐 𝑈

𝟐 = 𝒆𝑼 𝒉ν𝒎𝒂𝒙 = 𝒆𝑼

ν𝒎𝒂𝒙 = 𝒄 λ𝒎𝒊𝒏

λ𝒎𝒊𝒏 = 𝒉𝒄 𝒆𝑼 λ𝒎𝒊𝒏[𝒎] = 𝟏, 𝟐𝟒

𝑼 ∙ 𝟏𝟎−𝟗

(19)

Mechanizm hamowania

𝑣

Elektron przeskakuje na wyższy poziom energetyczny Elektron przekazuje część energii

elektronom z wewnętrznych powłok

Powrót do stanu podstawowego emisja

kwantu

wzbudzenie

relaksacja

(20)

Widmo promieniowania X

𝑰 = 𝑪𝒁𝒊𝑼𝟐

𝐶 − stała charakterystyczna lampy

𝑍 − liczba atomowa pierwiastka lampy 𝑖 − natężenie prądu anodowego

𝑈 − napięcie anodowe

 Widmo ciągłe i widmo charakterystyczne

 λ𝒎𝒊𝒏 − krótkofalowa granica

promieniowania zależy od U (wzrost U - zmniejszenie λ𝒎𝒊𝒏 - gwałtowny wzrost I)

λ𝒎𝒂𝒙 maksimum wypromieniowanej energii (zwiększenie U – przesunięcie w kierunku fal krótszych)

 Głębokość wnikania – bardziej przenikliwe – fale krótsze

(21)

Widmo promieniowania X

𝑰 = 𝑪𝒁𝒊𝑼𝟐

𝐶 − stała charakterystyczna lampy

𝑍 − liczba atomowa pierwiastka lampy 𝑖 − natężenie prądu anodowego

𝑈 − napięcie anodowe

 Widmo ciągłe i widmo charakterystyczne

 𝝀𝒎𝒊𝒏 − krótkofalowa granica

promieniowania zależy od U (wzrost U - zmniejszenie 𝝀𝒎𝒊𝒏 - gwałtowny wzrost I)

λ𝒎𝒂𝒙 maksimum wypromieniowanej energii (zwiększenie U – przesunięcie w kierunku fal krótszych)

 Głębokość wnikania – bardziej przenikliwe – fale krótsze

(22)

Widmo promieniowania X

𝑰 = 𝑪𝒁𝒊𝑼𝟐

𝐶 − stała charakterystyczna lampy

𝑍 − liczba atomowa pierwiastka lampy 𝑖 − natężenie prądu anodowego

𝑈 − napięcie anodowe

 Widmo ciągłe i widmo charakterystyczne

 𝜆𝑚𝑖𝑛 − krótkofalowa granica

promieniowania zależy od U (wzrost U - zmniejszenie 𝜆𝑚𝑖𝑛 - gwałtowny wzrost I)

𝝀𝒎𝒂𝒙 maksimum wypromieniowanej energii (zwiększenie U – przesunięcie w kierunku fal krótszych)

 Głębokość wnikania – bardziej przenikliwe – fale krótsze

(23)

Widmo promieniowania X

𝑰 = 𝑪𝒁𝒊𝑼𝟐

𝐶 − stała charakterystyczna lampy

𝑍 − liczba atomowa pierwiastka lampy 𝑖 − natężenie prądu anodowego

𝑈 − napięcie anodowe

 Widmo ciągłe i widmo charakterystyczne

 λ𝒎𝒊𝒏 − krótkofalowa granica

promieniowania zależy od U (wzrost U - zmniejszenie λ𝒎𝒊𝒏 - gwałtowny wzrost I)

λ𝒎𝒂𝒙 maksimum wypromieniowanej energii (zwiększenie U – przesunięcie w kierunku fal krótszych)

 Głębokość wnikania – bardziej przenikliwe – fale krótsze

λ𝒎𝒂𝒙 𝒊𝟏

𝒊𝟏 > 𝒊𝟐 > 𝒊𝟑 𝒊𝟐

𝒊𝟑

(24)

Źródła promieniowania α, β, ϒ

• Radiofarmaceutyki - wiązki znakowane izotopem promieniotwórczym gromadzące się w określonych organach

(25)

Oddziaływanie promieniowania z materią

(26)

Oddziaływanie promieniowania fotonowego (X, ϒ) z materią

Zjawisko fotoelektryczne

Rozproszenie comptonowskie

Tworzenie par elektron – pozyton

(27)

Zjawisko fotoelektryczne

𝒉𝝂 = 𝟏

𝟐 𝒎𝒗𝟐 + 𝑾

pochłonięcie fotonu przez atom i emisja elektronu z powłoki leżącej w pobliżu jądra

 fotoelektron jonizuje sąsiednie atomy

 traci energie kinetyczną

 ulega rekombinacji

– połączeniu z jonem dodatnim (atom obojętny)

połączeniu atomem obojętnym (jon ujemny)

(28)

Zjawisko fotoelektryczne

𝒉𝝂 = 𝟏

𝟐 𝒎𝒗𝟐 + 𝑾

pochłonięcie fotonu przez atom i emisja elektronu z powłoki leżącej w pobliżu jądra

 Zasięg działania zależy od energii pochłoniętej

w zastosowaniach medycznych energia (50-200 keV)

zasięg 0,02-4,5 mm

(29)

Rozproszenie comptonowskie

rozproszenie fotonu na quasi-swobodnym elektronie

 zderzenie sprężyste z elektronem duża energia fotonu - elektron

można traktować jako swobodny

 jonizacja środowiska

 kolejne zjawisko comptonowskie

lub absorbcja w zjawisku fotoelektrycznym

(30)

Tworzenie par elektron – pozyton

polega na zamianie (konwersji) fotonu w parę: pozyton i elektron

 energia równoważna masie elektronu E= 0,511 MeV

 duża energia fotonu > 1,022 MeV –

 unicestwienie foton – uwolnienie negatonu i pozytonu

(elektronów o przeciwnych ładunkach)

(31)

Tworzenie par elektron – pozyton

polega na zamianie (konwersji) fotonu w parę: pozyton i elektron

 jonizacja środowiska kosztem energii kinetycznej

 utrata energii, połączenie pozytonu z negatonem – emisja dwóch fotonów

 wyemitowane fotony – zjawisko fotoelektryczne i comptonowskie

(32)

Absorbcja promieniowania

Prawo absorbcji

𝑰=𝑰𝟎𝒆−𝝁𝒙

I0 , I– natężenie promieniowania przed i po przejściu przez badany obiekt x – grubość obiektu

µ - liniowy współczynnik osłabienia

(33)

Detekcja promieniowania jonizującego

Detektory śladowe – skraplanie pary wodnej na elektronach i jonach dodatnich

Detektory scyntylacyjne – zjawisko radioluminescencji,

Detektory jonizacyjne – jonizacja gazu pod wpływem promieniowania α, β, γ,

Detektory półprzewodnikowe – uwalnianie nośników prądu pod wpływem promieniowania γ.

(34)

Schemat licznika scyntylacyjnego

badany narząd

prezentacja wyników kryształ

przebieg prądu

(35)

Detektory jonizacyjne

(36)

Detektory półprzewodnikowe

(37)

Detektory półprzewodnikowe

Charakterystyka:

Bardzo małe prądy ciemne nA, które można zmniejszyć chłodząc do temperatury ciekłego azotu

Bardzo dobra czasowa zdolność rozdzielcza <1ns

Małe wymiary obszaru czynnego – możliwość budowy złożonych układów

Rozdzielczość pozycyjna rzędu mikrometrów

(38)

Rodzaje tomografii

Tomografia promieniowania X - TK lub CT (Computed Tomography)

Emisyjna tomografia komputerowa pojedynczych fotonów - SPECT (Single Photon Emission Computed Tomography)

Pozytonowa tomografia emisyjna - PET (Positron Emission Tomography)

(39)

Nośnik informacji

TK – wartość współczynnika osłabienia promieniowania X SPECT - rozkład aktywności izotopu ϒ-promieniotwórczego

PET - rozkład aktywności izotopu β+-promieniotwórczego

(40)

Tomografia komputerowa TK (CT)

(41)

TK – podstawy fizyczne

Efect Comptona – osłabienie µ

𝜇

𝐶

= 𝜎

𝐶

𝑁

𝐴

𝐴 𝜌𝑍

A – liczba masowa, Z – liczba atomowa, NA – liczba Avogadra, 𝜌 –gęstość

(42)

TK – podstawy fizyczne

Dla pierwiastków lekkich (H, C, N,O Na, Mg, P, S, Cl, K, Ca) A = 2Z

𝜇

𝐶

= 𝜎

𝐶 𝑁𝐴

2

𝜌= const 𝜌

𝜇

𝐶𝑇

= ෍

𝑖

𝑘

𝑖

𝜇

𝐶𝑖

𝑘𝑖– stężenie masowe i-tego pierwiastka

(43)

Współczynnik osłabienia promieniowania

Wykres s 65

woda – tkanka miękka

alkohol – tkanka tłuszczowa hydrokyapatyt – tkanka kostna

(44)

TK – jednostki Hounsfielda

𝐻𝑈 = 1000 𝜇

𝑡𝑘𝑎𝑛𝑘𝑖

− 𝜇

𝑤𝑜𝑑𝑦

𝜇

𝑤𝑜𝑑𝑦

pomiary względne - uproszczenie

(45)

Skala Hounsfielda

(46)

Współczynniki osłabienia (120kV)

Struktura ustrojowa HU

Plazma krwi 22

Erytrocyty 93

Skrzep 74

Obrzęk 19

Tkanka tłuszczowa -84

Tkanka mięśniowa 67

Wątroba 71

Trzustka 64

Kora mózgowa 36

Tkanka kostna Ok. 1000

Tkanka zmieniona nowotworowo 26-90

(47)

Zasada działania

(48)

TK – zasada działania

(49)

Schemat działania tomografów I generacji

(50)

Schemat działania tomografów II generacji

(51)

Schemat działania tomografów III generacji

(52)

Schemat działania tomografów IV generacji

(53)

Rekonstrukcja obrazu

𝑑

𝐼0 𝐼1

𝑑

𝐼0 𝐼2

𝑑

𝜇1 𝜇1 𝜇2

𝑑

𝐼0 𝐼𝑛

𝑑 𝜇1 𝜇2

𝑑 𝜇𝑛

𝑰𝟏=𝑰𝟎𝒆−𝝁𝒅 𝑰𝟐=𝑰𝟎𝒆−(𝝁𝟏+𝝁𝟐)𝒅

𝑰𝒏=𝑰𝟎𝒆−(𝝁𝟏+𝝁𝟐+⋯+𝝁𝒏)𝒅

(54)

Rekonstrukcja obrazu

𝐼0

𝐼0 𝐼0

𝐼1 𝜇11 𝜇12

𝐼0 𝐼2

𝜇21 𝜇22

𝑷𝟑 = 𝝁𝟏𝟏 + 𝝁𝟐𝟏

𝑰𝟐=𝑰𝟎𝒆−(𝝁𝟏+𝝁𝟐)𝒅 𝑷𝟏 = 𝝁𝟏𝟏 + 𝝁𝟏𝟐

𝑷𝟐 = 𝝁𝟐𝟏 + 𝝁𝟐𝟐

𝑷𝟒 = 𝝁𝟏𝟐 + 𝝁𝟐𝟐

𝐼3 𝐼4

Matryce 256x256 do 1024x1024 d = (1 - 0,1) mm

(55)

Rekonstrukcja obrazu – poziom okna

(56)

TK (typu działo elektronowe) – zasada działania

działo elektronowe

pompy próżniowe

układ odchylający wiązka e układ ogniskujący

układy elektroniczne detektory

wiązka promieniowania X

łóżko anody

(57)

TK zastosowania

wirtualna endoskopia jelita grubego

wielopłaszczyznowa rekonstrukcja serca i naczyń

wieńcowych

przekrój poprzeczny (krwiak okołoaortalny – gwiazdki)

endoskopia wirtualna (odwarstwiona błona wewnętrzna – gwiazdka)

(58)

TK zastosowania

Krwiak śródmózgowy (gwiazdka) otoczony rozległym obrzękiem lewej półkuli mózgu

(strzałki)

Krwiak nadtwardówkowy (gwiazdka). Przemieszczenie struktur wewnątrzczaszkowych

na prawą stronę i ucisk lewej komory bocznej

postrzał okolicy czołowej.

Krew w komorach bocznych mózgu (gwiazdki)

stan po pęknięciu tętniaka mózgu.

(59)

TK zastosowania

Kolorowe mapy odzwierciedlające ukrwienie mózgu (a–c). Mapa przepływu krwi (CBF) umożliwiająca różnicowanie obrazu martwicy (kolor czerwony) i penumbry, czyli obszaru upośledzonego przepływu zagrożonego martwicą (d)

(60)

TK zastosowania

Arteriografia TK tętnic mózgowych po dożylnym podaniu środka cieniującego. Tętniak częściowo wypełniony skrzepliną (gwiazdka).

(61)

Tomografia SPECT i PET

(62)

Zasada pomiaru PET i SPECT

Wykorzystanie nuklidów promieniotwórczych

Wprowadzenie do organizmu

radiofarmaceutyka – tzw. kontrastu

Detekcja promieniowania gamma

(63)

Radionuklidy w medycynie

(64)

Pierwiastki emitery β

+

Nuklid Okres

połowicznego rozpadu

Emax [keV]

11C 20,4 min 961

13N 10,0 min 1190

15O 2,4 min 1730

18F 1,83 h 635

38K 7,64 min 2680

62Zn 2,3 h 660

68Ga 1,14 h 1900

82Rb 1,27 min 3400

122I 3,60 min 3210

(65)

Zasada pomiaru PET

Anihilacja

• wyemitowany z jądra pozyton napotyka znajdujący się w pobliżu elektron i obie

cząstki „anihilują” - następuje zamiana masy na energię

• energia emitowana jest w postaci dwóch

kwantów promieniowania gamma - każdy o energii 511 keV, które rozchodzą się wzdłuż linii prostej w przeciwnych kierunkach

(66)

PET –

zasada pomiaru β

+

(67)

PET – zasada pomiaru promieniowania ϒ

(68)

Lokalizacja położenia miejsca anihilacji

(69)

PET – schemat tomografu

(70)

PET – różne układy pomiarowe

(71)

PET – zasada pomiaru β

+

∆𝑡 = 2𝑥 𝑐

(72)

SPECT – podstawy fizyczne

Rozpad promieniotwórczy ϒ

Przejście ze stanu wzbudzonego do stanu o niższej energii

Emisja fotonu ϒ – kwantu promieniowania elektromagnetycznego o dużej energii

(od 1 MeV do 4 MeV)

Często towarzyszy rozpadom α i β (powstałego jądra - stan wzbudzony )

(73)

SPEC – izotopy promieniotwórcze

technet - 𝑇𝑐99𝑚, tal - 𝑇𝑙201, jod - 𝐼123, 𝐼131

Przykładowe widmo technetu

(74)

SPECT – zasada pomiaru promieniowania ϒ

(75)
(76)

SPECT – schemat układu pomiarowego

(77)

Charakterystyka różnych metod obrazowania

(78)

Charakterystyka różnych metod obrazowania

(79)

Przykłady urządzeń

(80)

PET – urządzenie

(81)

PET/CT Gemini Philips

Współczesne skanery to urządzenia PET- CT; składające się zarówno ze skanera PET jak i nowoczesnego tomografu komputerowego. Oba badania wykonywane są bezpośrednio po sobie (w ramach jednej procedury) a konstrukcja urządzenia oraz nowoczesne

oprogramowanie umożliwiają nałożenie obrazów. Uzyskujemy więc obraz funkcji narządów z możliwością dokładnej lokalizacji

anatomicznej.

(82)

Literatura

• Moore J, Zouridakis G (ed.), Biomedical technology and devices handbook. CRC Press Boca Raton, London,

New York 2004.

• Hrynkiewicz A, Rokita E (red), Fizyczne metody diagnostyki medycznej i terapii. PWN, Warszawa 2000.

• Jaroszyk F, Biofizyka Podręcznik dla studentów, PZWL, Warszawa 2002.

• Cierniak R, Tomografia computerowa. EXIT, Warszawa 2005

Cytaty

Powiązane dokumenty

Group 2 consisted of 101 patients who had hibernation and/or non-transmural scar, who were accepted as the group having viable myocardium.. Haematological parameters within 30 days

Positron emission tomography ( 18 FDG-PET) in the detection of medullary thyroid carcinoma metastases..

Impact of positron emission tomography/computed tomography in the management of patients with epithelial ovarian carcinoma after treatment.. Arch Gynecol

The patient was referred for another 18F-FDG PET/CT examination which showed moderately increased metabolic activity around the aortic valve with SUV max 4.1, SUV r(liver)..

• wyzwalanie prospektywne EKG (prospective ECG trig- gering), w którym zbieranie danych rozpoczyna się po określonym czasie od załamka R w każdym cyklu pracy serca; zaletami tej

„ogólnodo- stępna” diagnostyka PET opiera się głównie na ocenie metabolizmu glukozy, a inne, bardziej szczegółowe, badania można przeprowadzać jedynie w ośrodkach

U naszych chorych wynik badania PET/CT spowodowa³ zmianê stopnia zaawansowania raka prze³yku (upstaging) u 3 chorych (25 proc.).. Wartoœæ diagnostyczna badania PET/CT i CT

Podsumowuj¹c, zwracamy uwagê, ¿e w wybranych przy- padkach chorych z rakiem ¿o³¹dka badanie PET/CT jest przy- datn¹ metod¹ diagnostyczn¹ w ocenie zaawansowania gu-