Aborcja Prawo polskie o aborcji
„Aborcja - to wydalenie płodu z macicy przed osiągnięciem przez niego zdolności do samo- dzielnego życia. Wydalenie płodu może być samoistne (poronienie samoistne) lub celowe”.
W Polsce prawo od 1956 roku do 1993 roku dopuszczało aborcję. Obecna ustawa z dnia 7 stycznia 1993 roku delegalizuje aborcję poza trzema wyjątkami (nie przewiduje się żadnych kar dla kobiet poddających się aborcji). Preambuła ustawy, artykuł 1 i artykuł 4a (0 wyjąt- kowych sytuacjach dopuszczających aborcję) otrzymały następujące brzmienie: Ustawa z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach do- puszczalności przerywania ciąży: Uznając, że życie jest fundamentalnym dobrem człowieka, a troska o życie i zdrowie należy do podstawowych obowiązków państwa, społeczeństwa i obywatela; uznając prawo każdego do odpowiedzialnego decydowania o posiadaniu dzieci oraz prawo dostępu do informacji, edukacji, poradnictwa i środków umożliwiających ko- rzystanie z tego prawa, stanowi się, co następuje: Art.1.Prawo do życia podlega ochronie, w tym również w fazie prenatalnej w granicach określonych w ustawie.
Art. 4a. 1. Przerwanie ciąży może być dokonane wyłącznie przez lekarza, w przypadku gdy:
1) ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej,
2) badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu,
3) zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego.
Prawo, które chroni życie dziecka od poczęcia do narodzin, funkcjonuje także na Malcie i w Irlandii. W pozostałych krajach Europy prawo dopuszcza dokonanie aborcji na żądanie ko- biety.
Metody przerywania ciąży
Aborcji można dokonać różnymi sposobami. „Generalnie dzieli się je na dwie główne kate- gorie: chirurgiczne i farmakologiczne. Podczas aborcji przeprowadzanej chirurgicznie za- wartość macicy (embrion lub płód, łożysko i rozbudowana wyściółka macicy) zostaje usu- nięta. Używa się w tym celu różnych metod, zależnych od stopnia zaawansowania ciąży, kwalifikacji osoby przeprowadzającej aborcję, podejścia preferowanego w lokalnym środo- wisku medycznym oraz od dostępnego sprzętu”.
W Polsce najbardziej popularna metoda to rozszerzenie szyjki macicy i łyżeczkowanie. zwa- ne „skrobanką”. Tę metodę przerywania ciąży stosuje się podczas pierwszych trzech miesię- cy życia dziecka. Lekarz najpierw rozszerza mechanicznie szyjkę macicy, a następnie usuwa płód za pomocą łyżeczki (metalowej pętli umieszczonej na końcu długiej rączki) i szczyp- czyków. Przerwanie ciąży metodą rozszerzania i łyżeczkowania nie jest obecnie zalecane
przez WHO (Światową Organizację Zdrowia), ponieważ ryzyko powikłań jest w tym przy- padku dwukrotnie większe niż na przykład przy metodzie próżniowej”.
Metoda próżniowa polega na odsysaniu płodu do rurki którą wprowadza się przez szyjkę do jamy macicy. Rurka (zwana kanikulą) jest połączona z pompą elektryczną, która stanowi źródło zasysania, aby płód został wyciągnięty na zewnątrz. W USA w celu zmniejszenia ry- zyka okaleczenia szyjki macicy czy perforacji i (przebicia) macicy stosowane są rurki małe i giętkie.
Aborcja farmakologiczna wywoływana jest za pomocą pigułki aborcyjnej RU-486 (mifepri- ston) lub zastrzyku metotreksatu. Środki te stosuje się do 45. dnia ciąży. Podaje się najpierw trzy tabletki o zawartości 600 miligramów mifepristonu i wywołujący skurcze macicy miso- prostol. Odbywa się to najczęściej w warunkach. szpitalnych, ponieważ kobieta musi pozo- stać przez kilka godzin pod obserwacją lekarza. Działanie mifepristonu polega głównie na zablokowaniu progesteronu - hormonu, który jest niezbędny dla podtrzymania ciąży. Zaha- mowanie rozwoju płodu powoduje jego śmierć i wydalenie w trakcie silnego krwawienia Proces ten trwa do 7 dni. RU~486 wywołuje często u kobiet poczucie wyczerpania, uszko- dzenie funkcji nadnerczy, silne bóle podbrzusza, nudności, niekiedy problemy z układem krążenia i zapaści.
W Polsce, Portugalii, Irlandii i Włoszech pigułka RU486 nie jest dopuszczona do stosowa- nia.
Aborcja a seks
Najczęściej do aborcji skłania się kobieta opuszczona przez partnera. Tę życiową sytuację potwierdzają wyniki badań. Mężczyźni, którzy nie chcą podjąć się opieki nad dzieckiem, uciekają od problemu, dystansują się emocjonalnie od partnerki i nakłaniają ją do dokonania aborcji. Niedojrzała postawa ojca dziecka powoduje u kobiety uczucie żalu, osamotnienia i zranienia Po dokonanej aborcji u około 10-13% kobiet ujawniają się różnego typu zaburze- nia seksualne, np. anorgazmia (brak orgazmu).
Syndrom poaborcyjny
Nie ma zgodności wśród psychiatrów i psychologów, czy aborcja ma negatywne skutki psy- chologiczne dla kobiety, która jej dokonała. Jednak przegląd badań z lat 1995-2009, za- mieszczony w roku 2011 w „The British Journal of Psychiatry”, zawiera konkluzje, stwier- dzające istotną korelację między poddaniem się aborcji a zwiększonym ryzykiem Wystąpie- nia problemów psychicznych, z których pewną część można w wyraźny sposób określić jako
wynik aborcji".
Do wielkiej dyskusji nt. syndromu poaborcyjnego przyczyniła się samobójcza śmierć brytyj- skiej malarki Emmy Beck w 2007 roku oraz książka Karin Struck pt. Widzę moje dziecko we śnie (Niemcy 1992, tłumaczenie polskie 2006 rok).
Karin Struck [wym. Sztruk] -znana niemiecka pisarka i publicystka, związana z ruchami le- wicowymi, zdecydowała się w swojej książce opisać negatywne skutki psychiczne po prze- bytej aborcji. Spotkał ją wówczas ze strony środowiska ostracyzm”, izolacja i bojkot nie- mieckich firm wydawniczych. Autorka przekonywała, że aborcja nie może być wyzwole- niem, lecz kobieta powinna otrzymać rzetelną informację o skutkach przerwania ciąży.
„Kto naprawdę, a nie tylko werbalnie, respektuje osobistą wolność kobiety znajdującej się W trudnej sytuacji z powodu ciąży, musi jej mówić całą prawdę, a także prawdę o zespole po- aborcyjnym, a nie powinien jej zbywać półprawdami i półzatajeniami”.
Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatrów dokonało w 1987 roku rozróżnienia dwóch ze- społów zaburzeń, jakie mogą wystąpić po aborcji, i podało ich kryteria diagnostyczne. Do zaburzeń posttraumatycznych (Post Traumatic Stress Disorder PTSD) należą: Post Abortion Distress (rozpacz) + PAD i Post Abortion Syndrom (syndrom postaborcyjny) - PAS. Z anali- zy przeprowadzonych badań wynika, że zespół PAD występuje w ostrej formie u około 15%
kobiet. Ta świadomie przeżywana rozpacz po śmierci dziecka trwa na ogół około roku. Na- tomiast zespół PAS (syndrom postaborcyjny) nie zależy od światopoglądu, wyznania i wraż- liwości moralnej kobiety. Syndrom postaborcyjny zaczyna się zwykle kilka lat po zabiegu, najczęściej jednak w okresie klimakterium. Może go też wywołać urodzenie następnego dziecka lub niemożność jego urodzenia. Kliniczny obraz tego syndromu objawia się dużym niepokojem, niezadowoleniem z życia, poczuciem beznadziejności, depresją. Często wystę- pują zaburzenia poczuciem beznadziejności, depresją. Często występują zaburzenia relacji z najbliższymi, niechęć do współżycia, seksualnego, silne lęki, koszmary senne. Często zespół ten, niepoddany terapii, może towarzyszyć kobiecie aż do śmierci.
W sytuacji naturalnej śmierci dziecka, także w przypadku samoistnego poronienia, matka może rozładować wszystkie negatywne emocje, smutek, żal. W przypadku przerwania ciąży do takiego rozładowania emocji często nie dochodzi. Natomiast następuje silna racjonaliza- cja, mechanizm obronny polegający na fałszowaniu rzeczywistości. Przynosi to kobiecie ulgę szczególnie zaraz po tzw. zabiegu. Dopiero później przychodzi zgorzknienie, poczucie mniejszej wartości i wyrzuty sumienia, które trudno zagłuszyć. Większość kobiet w wyniku aborcji doświadcza poczucia winy, zaburzeń snu, a także braku poczucia bezpieczeństwa i braku oparcia w najbliższej osobie.
Kiedy dziewczyna oznajmiła chłopakowi, że zostali rodzicami, powiedział: „Dziwne… tak przecież uważaliśmy, ale nie martw się. Pozbędziemy się tego raz dwa i będzie po krzyku...”
Zaproponujcie możliwie najlepsze rozwiązanie dla tej dziewczyny.
Powikłania poaborcyjne w organizmie kobiety Dzielimy je na: bezpośrednie, wczesne i późne.
1. Do bezpośrednich należą: możliwe urazy mechaniczne ścian macicy, krwawienia, niekie- dy krwotoki. Udoskonalenia techniczne doprowadziły do zmniejszenia się liczby powikłań tego typu.
2. Powikłania wczesne to przede wszystkim zapalenia narządów rodnych.
3. Powikłania późne to: częstsze występowanie ciąży pozamacicznej, niepłodność wtórna, występowanie zakłóceń w przebiegu następnych ciąż.
