25 LISTOPADA
„DZIEŃ PLUSZOWEGO MISIA”
HISTORIA PLUSZOWEGO MISIA
Historia Pluszowego Misia zaczęła się w 1902 roku kiedy to ówczesny prezydent Stanów Zjednoczonych
Teodore Roosevelt, będąc na polowaniu sprzeciwił się zabiciu młodego niedźwiadka.
Świadkiem tego wydarzenia był Clifford Berryman który uwiecznił tę historię na rysunku. Rysunek ukazał się w waszyngtońskiej gazecie, gdzie ujrzał go Morris Michton, właściciel sklepu z zabawkami.
Michton wpadł na pomysł, aby wykonać kilka zabawek przedstawiających misia i zobaczyć jak się
będą sprzedawały.
Jak można się domyślać, pluszowe misie
sprzedawały się znakomicie. Producent zwrócił się z prośbą do prezydenta o zezwolenie nadania
misiom imienia „Teddy” i tak się je nazywa do tej pory.
I tak od 118 lat misie towarzyszą dzieciom na całym świecie, dodając im otuchy, pocieszają
łagodząc lęk przed samotnością.
CIEKAWOSTKI O NIEDŹWIEDZIACH
Większość misiów przychodzi na świat zimą.
Mama – niedźwiedzica leży w wykonanej przez siebie norze i tuli dwoje, czasami troje niedźwiedziątek.
Tuż po narodzinach niedźwiadek wazy tyle co kostka masła. Pod koniec kwietnia po raz pierwszy wychodzi
na spacer. Przez cały czas trzyma się blisko mamy.
Woli podróżować na jej plecach zamiast samemu przebierać łapkami.
Niedźwiedziątka muszą nauczyć się wielu rzeczy
dzięki temu mogą przetrwać. Pierwsza lekcja to wspinaczka, aby w razie niebezpieczeństwa uciec
na drzewo.
Misie potrafią pływać od urodzenia i właściwie nie muszą się tego uczyć. Bardzo chętnie
wskakują do wody. Za to z łapaniem ryb idzie im troszkę gorzej. Obserwując mamę mogą
jednak nauczyć się wielu sztuczek.
W ciągu lata z malucha wyrasta całkiem duży niedźwiedź. Jesienią niedźwiadki zapadną
w zimowy sen.
Niedźwiedzie
polarne
Niedźwiedzie polarne są dobrze przystosowane do życia w lodowym środowisku Arktyki. Są bardzo
silne i swym szybkim krokiem mogą przemierzać
duże przestrzenie. Ich stopy pokryte są sierścią co daje im dużą stabilność przy poruszaniu się
po lodzie.
Pożywienie niedźwiedzi polarnych składa się głównie z fok. Polują czatując przy otworach
lodowych, przez które foki łapią powietrze lub skradają się do sztuk leżących na lodzie.
Latem, kiedy dostępne są większe obszary
pożywienie niedźwiedzi polarnych staje się bardziej zróżnicowane. Wówczas to małe gryzonie, lisy polarne, dorosłe kaczki i ich jaja stanowią ważne uzupełnienie jadłospisu niedźwiedzi. Niedźwiedzie
polarne tak jak ich krewniacy, mogą spożywać również pokarm roślinny np.: jagody, grzyby, mchy
trawy, morszczyn, szczaw itp.
Niedźwiedzie polarne spędzają większą część roku wzdłuż skutych lodem brzegów. Są zazwyczaj samotnikami aktywnymi cały rok. Poszukiwaniem
pożywienia zajmują się zarówno we dnie jak i w nocy.
Niedźwiedzie polarne są znakomitymi pływakami skaczą do wody głową do przodu lub zsuwają się
tyłem. Płynąc posługują się łapami. Nurkują
z otwartymi oczami i zamkniętymi nozdrzami. Potrafią wytrzymać długo pod powierzchnią wody. Po wyjściu
na ląd natychmiast otrząsają futro z wody.
W październiku i listopadzie niedźwiedzie wygrzebują legowisko w usypanych przez wiatr
ogromnych zaspach śnieżnych. Zazwyczaj tylko niedźwiedzice oczekujące na małe niedźwiadki
zapadają w nich w sen na dłuższe okresy.