Wykład 2
Kinematyka Kinematyka
Wrocław University of Technology
Ruch
Kinematyka podaje opis ruchu bez uwzględniania przyczyn i warunków, w jakich dany ruch powstaje.
Ruch ciała – zmiana połoŜenia w stosunku do innych ciał, które uwaŜamy za nieruchome. Ciała takie nazywa sięukładem odniesienia.
Poruszające sięciało jest cząstką(np. elektron) albo porusza sięjak cząstka (punkt materialny).
Punkt materialny to ciało modelowe, obdarzone pewnąmasąo rozmiarach takich, Ŝe podczas rozwaŜania danego ruchu moŜna zaniedbać(rozmiar zero wymiarowy).
Ruch
Podczas ruchu punkt materialny zmienia swoje połoŜenie w przestrzeni. Zbiór punktów po których porusza sięstanowi tor ruchu.
RUCH
PROSTOLINIOWY KRZYWOLINIOWY
- Płaski - Przestrzenny
Długośćprzebytego odcinka toru stanowi drogęciała.
PołoŜenie i przemieszczenie
PołoŜenie ciała, czyli współrzędnąpunktu, wyznacza sięwzględem pewnego punktu odniesienia, najczęściej początku osi.
POCZĄTEK
KIERUNEK DODATNI
KIERUNEK UJEMNY
ZmianępołoŜenia od punktu x1do innego punktu x2nazywa się przemieszczeniem ∆x:
∆x = x
1– x
2Przemieszczenie jest wektorem (posiada kierunek i wartość!)
Pochodne funkcji elementarnych
0 ) x ( '
f =
Funkcja stała:
f ( x ) = const
Funkcja potęgowa:
f ( x ) = x
nf ' ( x ) = n ⋅ x
n−1x ) x (
f =
x 2 ) 1 x ( '
f =
x ) x (
f = f ' ( x ) = 1
x ) 1 x (
f =
x
2) 1 x ( '
f = −
Pochodne funkcji elementarnych
Funkcja wykładnicza:
e
x) x (
f = f ' ( x ) = e
xx ) 1 x ( '
f =
Funkcja logarytmiczna:
x ln ) x (
f =
Funkcje trygonometryczne:
x sin ) x (
f = f ' ( x ) = cos x
x cos )
x (
f = f ' ( x ) = − sin x tgx
) x (
f = 1 tg x
x cos ) 1 x ( '
f =
2= +
2ctgx )
x (
f = 1 ( 1 ctg x )
) x ( '
f = − = − +
2Prędkość
1
2 x
x x= −
∆
∆ t = t
2− t
1Prędkość średnia
START STOP
t x t
t x v
śrx
∆
= ∆
−
= −
1 2
1 2
Prędkość
Graficzna interpretacja pochodnej
nachylenie krzywej
Nachylenie = prędkośćśrednia
Prędkość
Szybkość średnia
Prędkośćchwilowa
t droga s
śrcała
= ∆
dt dx t
t x t t x t
v x
t
x t
=
∆
−
∆
= +
∆
= ∆
→
∆
→
∆
) ( ) lim (
lim
0 0Prędkośćchwilowa
Przyspieszenie
t v t
t
t v t a
śrv
∆
= ∆
−
= −
1 2
1
2
) ( )
(
• Przyspieszenie średnie w określonym przedziale czasu definiuje sięjako zmianęprędkości podzieloną przez zmianęczasu.
• W układzie SI jednostkąprzyspieszenia jest m/s2.
Przyspieszenie
Przyspieszenie chwilowe występuje wtedy gdy ∆t => 0
2 2
0
) ) (
(
"
) ) (
( ) ' ( ) lim (
dt t x t d
dt x t t dv t v
t v t t a v
x t
= = = =
∆
−
∆
= +
→
∆
Nachylenie prostej p1p2= przyspieszenie średnie
nachylenie w punkcie p1= przyspieszenie chwilowe w p1
Ruch jednostajnie przyspieszony
0
0
−
= −
∆
= ∆
t x x t v
śrx
2
0x x
śr
v v = v +
t a v
v
x=
0x+
x⋅ v
śr= ( v
x+ v
x+ a
x⋅ t ) = v
x+ a
x⋅ t 2 1 2
1
0 0
0
t x t x
a
v
0x x 02
1 ⋅ = −
+
0 0 22 1 a t t
v x
x = +
x+
x→
t v a
x= v
x−
0x→
Ruch jednostajnie przyspieszony
ZaleŜnośćpomiędzy przemieszczeniem ciała poruszającego się ze stałym przyspieszeniem a prędkością:
2 0
0
2
1 a t t
v x
x = +
x+
xt a v
v
x=
0x+
x⋅
x x x
a v t = v −
02 0 0
0
0
2
1
−
+
−
+
=
x x x x x
x x
x
a
v a v
a v v v
x x
) (
2
02 0
2
v a x x
v
x=
x+
x−
→
→
Ruch w przestrzeni - połoŜenie
PołoŜenie punktu w przestrzeni jest określone przez współrzędne.
W układzie kartezjańskim współrzędne punktu A to (x1, y1, z1).
Z
Y
X
A
0
z1
x1
y1
r r = [x
1, y
1, z
1] r
Ruch w przestrzeni - przemieszczenie
Przemieszczenie ∆r z punktu B = (x2, y2, z2) do punktu A = (x1, y1, z1):
∆r = (x1-x2, y1-y2, z1-z2)
Z
Y
X
A
0
z1
x1
y1 z2 B
x2 y2
∆r
Ruch w przestrzeni - prędkość
t r t t
r v
śrr
∆
= ∆
−
= −
v v v v
1 2
1 2
Prędkość średnia:
Prędkośćchwilowa:
dt r d t
t r t t r t
v r
t t
v v
v v v
∆ =
−
∆
= +
∆
= ∆
→
∆
→
∆
) ( ) lim (
lim
0 0dt v dz dt
v dy dt
v
x= dx ,
y= ,
z=
dt k j dz dt i dy dt dx dt
r
v = d = ˆ + ˆ + ˆ v
v
] , , [ v
xv
yv
zv v =
2 2 2
z y
x
v v
v v
v v = = + +
Ruch w przestrzeni - przyspieszenie
t v t t
v aśr v
∆
= ∆
−
= −
v v v v
1 2
1 2
Przyspieszenie średnie:
Przyspieszenie chwilowe:
dt v d t
t v t t v t
a v
t t
v v
v v v
∆ =
−
∆
= +
∆
= ∆
→
∆
→
∆
) ( ) lim (
lim
0 02 2 2
2 2
2
,
, dt
z d dt a dv dt
y d dt a dv dt
x d dt
a
x= dv
x=
y=
y=
z=
z=
z k j d y i d x k d
j dv i dv
dv v
a d
xˆ
yˆ
zˆ ˆ ˆ ˆ
2 2 2
2 2
2
+ +
= +
+
=
= v v
]
,
,
[ a
xa
ya
za v =
Spadek swobodny
Spadek swobodny to ruch ciała wyłącznie pod wpływem siły cięŜkości.
W chwili początkowej ciało spoczywa i następnie puszczone porusza się ruchem jednostajnie przyspieszonym pod wpływem siły grawitacyjnego oddziaływania Ziemi i tego ciała.
Przyśpieszenie z jakim spada swobodnie ciało jest stałe i wynosi g = 9,81 m/ s2. Kierunek ruchu jest pionowy, więc drogę w spadku swobodnym zaznaczamy symbolem h.
Wzór na drogę dla spadku swobodnego przyjmuje postać:
v0= 0 m/s s = h a = g
2 t h g
⋅
2=
Rzut poziomy
v0
x y
Rzut poziomy
x y
g a a
y x
=
=0
t v x x
v v
x x x
0 0
0
+
=
= w kierunku osi x:
w kierunku osi y:
2 0
0 0
2 1gt t v y y
gt v v
y y y
+ +
= +
=
Rzut poziomy – tor ruchu
x = v
0t
y = h + ½ g t
2Eliminując czas t t = x/v0
y = h + ½ g (x/v0)2
y
x h
Parabola
v01 v02> v01
2 2
2
01 x
v h g
y
+
=
Równanie toru ruchu:
Rzut poziomy – czas ruchu
g t 2 h
= y = h + ½ g t
2Ruch będzie trwał do momentu gdy y = 0
y
x h tp=0
tk= tc Całkowity czas zaleŜy tylko od
wysokości początkowej h!
tc= tk- tp
2
2 0 = h + 1 gt
cRzut ukośny
vi
x y
α
vix viy
Prędkość początkowa: vi= vi[α]
Składowe prędkości:
Kierunek x: vix= vicos α Kierunek y: viy= visin α
PołoŜenie początkowe: x = 0, y = 0
Rzut poziomy – tor ruchu
x y
• Ruch jest przyspieszony (a = g = 9.81m/s2)
• Składowa pozioma prędkości jest stała
• Ruch w pionie i poziomie są niezaleŜne.
9.81m/s2
Rzut poziomy – równania ruchu
PRZYSPIESZENIE
PRĘDKOŚĆ
POŁOśENIE
= 0 a
x81
2.
9 s
g m a
y= =
α
i
cos
x
v
v = v
y= v
isin α + gt
α cos t v
x =
i 22 sin 1 gt t
v
y =
iα +
Xruch jednostajny
Y
ruch przyspieszony
Rzut poziomy – tor ruchu
Eliminując czas t
y
x - równanie paraboli
2 2 2
2 2
2
cos tan 2
cos 2 cos
sin
v x x g
y
v gx v
x y v
i i i
i
α α
α α α
+
=
+
=
y = bx + ax
22
2 sin 1 cos
gt t
v y
t v x
i i
+
=
=
α α
α
icos v t= x
Rzut poziomy – czas trwania ruchu
y
x Wysokość końcowa wynosi y= 0 po
upływie czasu ∆t
t = 0
∆t g
t = 2 v
isin α
∆
t g
v
i+ ∆
= sin 1 2
0 α
2
1 2
sin gt
t v
y =
iα +
)
22 ( sin 1
0 = v
i∆ t α + g ∆ t
Rzut poziomy – zasięg rzutu
Gdy ciało spadnie oznacza to, Ŝe y = 0.
Stanie się to w czasie trwania rzutu ∆t.
Z α
ycos t v x =
iα cos t v Z =
i∆
g t = 2 v
isin α
∆
( ) 2 α 2 sin α cos α
sin =
g
Z 2 v
i2sin α cos α
=
g Z = v
i2sin( 2 α )
Rzut poziomy – zasięg ruchu
0.50 75
0.00 0
0 90
0.87 60
1.00 45
0.87 30
0.50 15
sin (2 α) α (deg)
• Największy zasięg jest dla kąta wyrzutu 450
• Zasięgi są takie same dla kątów α
and (90
0– α)
g
Z = v
i2sin( 2 α )
Rzut poziomy – rozkład prędkości
prędkość końcowa = prędkości początkowej (zasada zachowania energii)
Z
Rzut poziomy – tor ruchu
g tg =visin
α
Na maksymalnej wysokości vy= 0
2
1 2
sin gt
t v
y =
iα + gt
v
v
y=
isin α +
2 tg = ∆t
g
i
gt
v +
= sin α 0
2
1 2
sin
gg
i
t gt
v
H = α +
2 2 2 222 sin )
( sin
g gv g
H v
iα +
iα
= −
2 2 2
2 sin
g
H = gv
iα
Przyspieszenie styczne
Przyspieszenie styczne charakteryzuje szybkość zmiany liczbowej wartości prędkości ruchu.
dt a v
s= dv
gdy to ruch nazywa się jednostajnym;
gdy to jest to ruch jednostajnie zmienny.
= 0 a v
s≠ 0
= const a v
sPrzyspieszenie normalne
Przyspieszenie styczne charakteryzuje szybkość zmiany kierunku prędkości ruchu.
R a
nv
=
2v
W ruchu prostoliniowym:
a v
n= 0
n
s
a
a a v v v
+
=
Przyspieszenie całkowite:
Ruch po okręgu
n
s
a
a v v
⊥
W ruchu po okręgu przyspieszenie normalne annazywa przyspieszenie dośrodkowym ad.
R
a
da
sZawsze spełniony jest warunek, Ŝe
Ruchem jednostajnym po okręgu nazywa się ruch w którym
R a v
a
s d2
0 =
= v
v
Ruch po okręgu
dt d α ω ≡
Prędkość kątowa (pseudowektor)
Parametry ruchu po okręgu:
• okres ruchu
• częstotliwość obiegu
Związki między wielkościami kątowymi i liniowymi w ruchu po okręgu
Przyspieszenie kątowe (pseudowektor)