W cieniu awangardy
Starter:
obraz: Osobiste wartości, René Magritte; kierunki w sztuce pierwszych dziesięcioleci XX wieku;
polecenie wyszukania informacji w Słowniku terminologicznym sztuk pięknych oraz innych dostępnych źródłach;
Rozdział: Teksty kultury
dwa ćwiczenia otwarte dotyczące psychoanalizy i poglądów Freuda; fotografia: Francis Picabia w swojej pracowni w Paryżu; Francis Picabia - życie i twórczość; obraz: Parada miłosna, Francis Picabia; informacje o obrazie; fotografia: Portret Cézanne’a, Francis Picabia (asamblaż); informacje o asamblażu; André Breton Geneza i perspektywa nadrealizmu (1941); ćwiczenie interaktywne i pięć ćwiczeń otwartych związanych z tekstem André Bretona;
Rozdział: Malarstwo metafizyczne
fotografia portretowa przedstawiająca Giorgia de Chirico; informacje o życiu i twórczości artysty;
obraz: Niepokojące muzy, Giorgio de Chirico; omówienie metody twórczej i nawiązań Giorgio de Chirico; Giorgio de Chirico, Pieśń miłosna; Erich Fromm "Zapomniany język"; pięć ćwiczeń otwartych (dwa zawierają odpowiedzi); ćwiczenie interaktywne;
Rozdział: Surrealizm
fotografia: Portret René Magritte’a; informacje o życiu i twórczości artysty; obraz: Groźna pogoda, René Magritte; Krystyna Janicka "Surrealizm"; ciekawostka o genezie obrazu Groźna pogoda;
ćwiczenie interaktywne; zestaw ćwiczeń otwartych; wskazówka dotycząca analizy porównawczej i interpretacji dzieł sztuki dla uczniów na poziomie rozszerzonym; obraz: Perspektywa: Madame Récamier Davida, René Magritte; Portret pani Récamier, Jacques-Louis David; informacja
o nawiązaniu René Magritte do XIX‑wiecznego arcydzieła Jacques’a‑Louisa Davida; trzy ćwiczenia otwarte i ćwiczenie interaktywne związane z obrazami;
Rozdział: Flash mob
fotografie współczesne: Yoga, flash mob na ulicy w Austin (Texas); Wszędzie woda, Austin (Texas), flash mob; Paris Zombie Walk; trzy ćwiczenia otwarte;
Rozdział: Zadaniowo
cztery ćwiczenia otwarte (w tym polecenie napisania interpretacji dzieła René Magritte’a Syn człowieczy); ćwiczenie interaktywne słowa klucze;
W cieniu awangardy
Osobiste wartości
René Magri e, fot.: cea +, Osobiste wartości, San Francisco Museum of Modern Art, licencja: CC BY 2.0[online], dostępny w internecie:
h ps://www.flickr.com/photos/centralasian/6601894623 [dostęp 9.12.2015 r.]
Sztuka pierwszych dziesięcioleci XX wieku, szukając nowej wizji świata, odeszła od tradycji zarówno w zakresie formy, jak i treści. Stery przejęli artyści awangardowi. Dominowała potrzeba oryginalności, liczyły się działania eksperymentalne, buntownicze, a nawet obrazoburcze. Powstało wiele nowych kierunków: ekspresjonizm, fowizm, kubizm, futuryzm, konstruktywizm, suprematyzm, neoplastycyzm, dadaizm i surrealizm. Większość z nich zanegowała dotychczasową estetykę, opartą na wartości obiektywnego piękna i postulowała rozszerzenie granic sztuki. Twórców fascynowały zdobycze nauki i techniki. Jedni wyznawali kult maszyny, innych pasjonowała geometria, teozofia czy psychoanaliza.
Zapanowała swoboda artystyczna i obyczajowa.
Już wiesz
Skorzystaj ze Słownika terminologicznego sztuk pięknych oraz innych dostępnych ci źródeł:
1) Ustal etymologię słowa „dada”, od której wywodzi się nazwa dadaizm.
2) Wypisz główne założenia i cele psychoanalizy Zygmunta Freuda.
3) Zapisz w punktach to, co Freud mówił o snach.
Teksty kultury
Ćwiczenie 1.1
Odpowiedz na pytanie, czemu służyła analiza i interpretacja marzeń sennych i fantazji w psychoanalizie.
Ćwiczenie 1.2
Powiedz, jak Zygmunt Freud interpretował koszmar senny.
George Grantham Bain, Francis Picabia w swojej pracowni w Paryżu, 1911, fotografia prasowa Collec on [online], dostępny w internecie: h p://commons.wikimedia.org/wiki/File:Francis_Picabia.jpg [dostęp 25.10.2015 r.]
Francis Picabia
1879–1953
Francuz kubańskiego pochodzenia, malarz, poeta, jeden z najważniejszych przedstawicieli dadaizmu, uważany za autora pierwszego obrazu abstrakcyjnego (Kauczuk, 1909). Podczas I wojny światowej przebywał w Nowym Jorku, gdzie współredagował czasopismo literackie „291”, a następnie wydawał pismo „391” (1917–1924 w Barcelonie, Zurychu i Paryżu), z którym współpracowała większość uczestników ruchu Dada. Na jego łamach publikowano m.in. wiersze, dowcipy rysunkowe Marcela Duchampa i Mana Raya oraz zjadliwe i pełne ironii uwagi o sztuce pióra Picabii. Artysta projektował też kultowe już dziś okładki tego pisma. Numer 12 ozdobiono słynną Moną Lizą z wąsami Marcela Duchampa. Twórczość Picabii nie poddaje się prostym klasyfikacjom. Był to artysta niezależny, pełen inwencji, o niepośledniej inteligencji i nieokiełznanym temperamencie, a przy tym stał się prekursorem antysztuki, postulującym destrukcję wszelkich wartości „na wesoło”. Do jego najsłynniejszych dzieł należą: Dama z zapałkami (1920), Klauni (ok. 1925) i Hera (1928).
Francis Picabia, Parada miłosna, 1917, olej na kartonie, 95 x 72 cm, kolekcja prywatna
[online], dostępny w internecie: h p://www.wikipain ngs.org/en/francis-picabia/love-parade [dostęp 25.10.2015 r.]
Parada miłosna (il. powyżej) to tzw. obraz mechanicystyczny, ironicznie odnoszący się do idei postępu technicznego i symbolizującej go maszyny. Gloryfikowana przez włoskich futurystów, dla Picabii nie stanowiła ona wcale miary nowoczesności. Skomplikowana konstrukcja złożona z tłoków, pomp
i przekładni, umieszczona w pustej abstrakcyjnej przestrzeni, jest więc celowo afunkcjonalna i absurdalna w swej bezużyteczności. Ta dziwna maszyna, w której doszukać się można aluzji erotycznych, więcej mówi o skrywanych instynktach i popędach człowieka, niż o rozwoju cywilizacji. Artysta, zapewne wbrew
sobie, stworzył piękny obraz, którego estetyka ma swoje źródło w precyzyjnym, technicznym rysunku oraz oszczędnej, wyrafinowanej, chłodnej kolorystyce.
Francis Picabia, Portret Cézanne’a, 1920, asamblaż (karton, zabawka, tusz), ilustracja w czasopiśmie „Cannibale” nr 1 Francis Picabia, licencja: CC 0[online], dostępny w internecie:
h ps://commons.wikimedia.org/wiki/File:Natures_Mortes._Portrait_of_C%C3%A9zanne,_Portrait_of_Renoir,_Portrait_of_Rembrandt.jpg?uselang=pl [dostęp 25.10.2015 r.]
Druga z prac (il. powyżej) jest kpiną z dzieł dedykowanych przez artystów wielkim mistrzom przeszłości.
Opisywane zwykle jako Hommage à... (‘Hołd dla...’), wyrażały one podziw i atencję dla geniuszy czy wirtuozów sztuki, nawiązując często do wypracowanych przez nich formuł wypowiedzi i stosowanych technik. Picabia w Portrecie Cézanne’a naruszył wszystkie reguły takich przedstawień. Tworząc swój asamblaż, posłużył się trywialnymi i tanimi materiałami – kartonem, na którym w nieregularnym otoku odręcznie „wykaligrafował” tuszem tekst inskrypcji, oraz pluszową zabawką, grającą tu rolę
dwuznacznego symbolu. Jest ona dadaistycznym „przedmiotem gotowym” (tzw. ready mades), a jednocześnie prześmiewczą figurą tradycyjnego malarstwa – sztuki figuralnej, przedstawiającej i mimetycznej, a więc naśladowczej wobec natury. W języku potocznym „małpowanie” jest jednak wyrażeniem pejoratywnym, oznaczającym bezmyślne, złośliwe lub karykaturalne powtarzanie jakiegoś wzoru, miny czy zachowania. Artysta szyderczo odniósł się więc do stylów i autorytetu wybitnych malarzy. Stworzona przez niego „martwa natura” jest zjadliwym atakiem na tradycyjny gatunek malarski.
André Breton
Geneza i perspektywa nadrealizmu (1941)
„Antytradycja”, której manifest w stylu frywolnym ułożył dla futurystów
Apollinaire, przybiera wraz z ruchem Dada charakter o wiele mniej platoniczny.
„Lekceważenie” dochodzi do paroksyzmu, następuje zupełna negacja wartości powszechnie uznanych: naprawdę myśli się o tabula rasa. Rozpacz staje się bezgraniczna i tylko humour noir pomaga ją przezwyciężyć: w Nowym Jorku Duchamp podpisuje swoim nazwiskiem reprodukcję Mony Lizy z domalowanymi wąsami, w Kolonii na wystawę Maxa Ernsta wchodzi się i wychodzi przez klozet, w Zurychu Hans Arp przedstawia jako struktury (organisations) przedmioty zgromadzone zgodnie z „prawem przypadku”, w Paryżu Picabia tworzy „obraz”, przybijając do podłogi pustą ramę z naciągniętymi sznurkami, do której ma być przywiązana żywa małpa, w Hanowerze Schwitters zaczął systemem „collage’u”
wznosić w swojej pracowni nieokreślony i niemożliwy do skończenia pomnik, na
“
Przeczytaj fragment tekstu André Bretona i wykonaj polecenia:
Ćwiczenie 2.1
Wskaż, w których krajach równolegle rozwijał się ruch dadaistyczny.
Ćwiczenie 2.2
Wymień materiały, które służyły do tworzenia nowej sztuki.
Ćwiczenie 2.3
Określ, co było istotą postulatów ruchu Dada.
Ćwiczenie 2.4
Zastanów się i powiedz, czy ironiczny komentarz Picabii dotyczący ślepej wiary w postęp techniczny jest nadal aktualny.
Ćwiczenie 2.5
Określ, czym właściwie jest Portret Cézanne’a. Uzasadnij swoją odpowiedź.
wygłupem
dyskredytowaniem uznanego artysty
bezpardonowym atakiem na tradycję malarską niezrozumiałą prowokacją
nowatorską instalacją obrazoburczym manifestem antyobrazem
[czymś innym?]
który składał dzień po dniu wszelkiego rodzaju niepotrzebne przedmioty, do odpadków kuchennych włącznie. Skąd się jednak bierze ta szaleńcza negacja, to bezlitosne obrazoburstwo, co się za nimi ukrywa? Niezależnie od historycznych, zewnętrznych dla sztuki przyczyn obrzydzenia, punktem newralgicznym jest to, że w oczach artysty świat zewnętrzny stał się nagle pustynią, a przedmiot
zewnętrzny, zdyskredytowany, odarty z wszelkiej wagi w swym
konwencjonalnym kształcie, po prostu nagle przestaje istnieć.
Ćwiczenie 3
Wskaż trzy techniki artystyczne, którymi posługiwali się dadaiści.
kolaż (collage) fotomontaż litografia
asamblaż (assemblage) fresk
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Malarstwo metafizyczne
Carl van Vechten, Potret Giorgia de Chirico, 1936
Carl Van Vechten, licencja: CC 0[online], dostępny w internecie: h ps://commons.wikimedia.org/wiki/File:Giorgio_de_Chirico_(portrait).jpg [dostęp 25.10.2015 r.]
Giorgio de Chirico
1888–1978
Włoski malarz, pisarz oraz autor teoretycznych i krytycznych tekstów o sztuce. Znawca i wielbiciel Fryderyka Nietzschego. Zwolennik tradycyjnego rzemiosła malarskiego. Jego zagadkowe dzieła z nurtu pittura metafisica, pełne cytatów z kultury śródziemnomorskiej i antyku, zawładnęły wyobraźnią surrealistów. Pod ich wpływem malowali m.in. Salvador Dali, Max Ernst i René Magritte. Do najsłynniejszych dzieł de Chirico zaliczane są: Tajemnica wyroczni (1910), Niepewność poety (1913), Czerwona wieża (1913), Niepokojąca podróż (1913), Tajemnica i melancholia ulicy (1914) oraz Hektor i Andromacha (1917).
Giorgio de Chirico, Niepokojące muzy, 1947 (replika obrazu z 1916 r.), olej na płótnie, 97 x 66 cm, University of Iowa Museum of Art
domena publiczna[online], dostępny w internecie: h p://n.wikipedia.org/wiki/File:The_Disquie ng_Muses.jpg [dostęp 25.10.2015 r.]
Giorgio de Chirico tworzył nieistniejące światy: umieszczał znane formy i pozornie zwykłe przedmioty w osobliwych kontekstach. Nienaturalny stan zawieszenia emanujący z obrazu Niepokojące muzy jest wynikiem zaburzenia percepcji przestrzeni wskutek zastosowania wielu kierunków i braku logicznych punktów zbiegu linii perspektywicznych w kompozycji. Mamy tu do czynienia z zagadkową sytuacją, która nie odnosi się do codziennego doświadczenia człowieka. Mimo że poszczególne elementy
przedstawienia można łatwo rozpoznać i opisać, składają się one na wizję spoza fizycznej rzeczywistości (gr. metà a ta physikà). Ekspresję i niepokój wzmaga wielokrotne zaburzenie proporcji i wielkości form, zwłaszcza monumentów czy rzeźb będących substytutami osób. Całość obrazu przenika kontrastowe światło tworzące ostre cienie. Barwy są nasycone i kładzione płaską plamą w obrębie kształtów opisanych czarnym konturem.
2. Giorgio de Chirico, Pieśń miłosna, 1914, oej na płótnie, 73 x 59 cm, Museum of Modern Art, Nowy Jork
domena publiczna[online], dostępny w internecie: h p://en.wikipedia.org/wiki/File:De_Chirico%27s_Love_Song.jpg [dostęp 25.10.2015 r.]
De Chirico programowo nawiązywał do antyku i z namysłem wybierał formy rzeźb klasycznych lub hellenistycznych, jak w Pieśni miłosnej. Obok głowy posągu umieścił wymowne symbole – gumową rękawiczkę, oznaczającą chorobliwe pożądanie, i zieloną piłkę. Kompozycję uzupełniają formy architektury oraz fragment odległego pejzażu. Całość zanurzona jest w poetyce snu lub marzenia na jawie, gwarantującej efekt niezwykłości i tajemniczości.
Erich Fromm
Ćwiczenie 4.1
Określ wrażenie, jakie wywarł na tobie obraz Pieśń miłosna. Erich Fromm
Zapomniany język
Większość naszych snów ma jedną cechę wspólną: nie rządzą nimi prawa logiki, której podporządkowane jest nasze życie na jawie. Kategorie czasu i przestrzeni przestają istnieć. Ludzie, którzy umarli, są w nich żywi; wydarzenia, które
w naszym śnie dzieją się teraz, wydarzyły się wiele lat temu. Śnią nam się dwa zdarzenia dziejące się równocześnie, choć w rzeczywistości nie mogłyby nastąpić w jednym czasie. Podobnie niewielką miarę przywiązujemy do praw przestrzeni. Z łatwością przemieszczamy się w odległe miejsce w jednej chwili, jesteśmy w dwóch miejscach naraz, scalamy dwie osoby w jedną lub zmieniamy jakąś osobę w kogoś całkiem innego. Zaiste, w naszych snach jesteśmy
stworzycielami świata, w którym czas i przestrzeń ograniczające wszelką aktywność naszego ciała nie mają władzy. [...] Pomimo jednak tych wszystkich dziwnych właściwości, gdy śnimy, nasze sny są dla nas realne; podobnie jak realne jest każde inne doświadczenie, którego doznajemy na jawie. We śnie nie ma żadnego „jak gdyby”. Sen jest obecnym realnym doświadczeniem, do takiego stopnia, że nasuwają się dwa pytania: Czym jest rzeczywistość? Skąd wiemy, że to, co śnimy, jest nierealne, a to, czego doświadczamy na jawie, realne? [...]
Język symboliczny to język, w którym wewnętrzne doświadczenia, uczucia i myśli są wyrażane tak, jakby były doświadczeniami zmysłowymi, wydarzeniami ze świata zewnętrznego. Jest to język, którego logika różni się od tej
konwencjonalnej, używanej za dnia, logika, w której nie czas i przestrzeń są kategoriami rządzącymi, lecz intensywność i kojarzenie. Jest to jedyny
uniwersalny język, jaki kiedykolwiek stworzyła ludzkość, wspólny dla wszystkich kultur i epok. Jest to język posiadający niejako własną gramatykę i składnię, język, który musi się rozumieć, jeśli ma się zrozumieć znaczenie mitów, baśni i snów.
“
Ćwiczenie 4.2
Wskaż cechy, którymi można określić obraz Pieśń miłosna. tajemniczy
nostalgiczny symboliczny dziwny absurdalny niejednoznaczny prowokujący zabawny inspirujący niepokojący odrealniony zaskakujący [inny?]
Ćwiczenie 5
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 6.1
Po lekturze fragmentu książki Ericha Fromma wyjaśnij, co jest istotą języka symbolicznego.
Ćwiczenie 6.2
Podaj przykłady symboli uniwersalnych, wspólnych dla wszystkich kultur i epok.
Ćwiczenie 6.3
Symbolem czego jest manekin? Wyjaśnij jego znaczenie, odwołując się do obrazu Giorgia de Chirica i prozy Brunona Schulza (np. Manekiny, Traktat o manekinach).
Surrealizm
Lothar Wolleh, Portret René Magri e’a, 1967, fotografia
Lothar Wolleh, licencja: CC BY 3.0[online], dostępny w internecie: h ps://commons.wikimedia.org/wiki/File:Rene_Magri e_by_Wolleh.jpg [dostęp 25.10.2015 r.]
René Magri e
1898–1967
Belgijski malarz‑surrealista, tworzący w konwencji oniryzmu (ujmujący rzeczywistość w kształt snu, marzenia lub koszmaru). Autor błyskotliwych i zagadkowych dzieł, przedstawiających realistycznie namalowane, pozornie zwykłe przedmioty, zaaranżowane w niecodzienne, często absurdalne lub paradoksalne kompozycje. Znaki rozpoznawcze twórczości Magritte’a to: prowokacja intelektualna, zerwanie z zasadami logiki, humor (często w tonacji noir) i skuteczne zbijanie z tropu przez
enigmatyczne lub metaforyczne tytuły oraz stosowanie efektu obrazu w obrazie. Do jego najsłynniejszych prac zaliczane są: Dola człowieka (1935), Terapeuta (1937), Gwałt (1945), Filozofia w buduarze (1947), Golconde (1953), Zamek w Pirenejach (1957) i Syn człowieczy (1964).
René Magri e, Groźna pogoda, 1929, olej na płótnie, 54 x 73 cm, Sco sh Na onal Gallery of Modern Art, Edynburg René Magri e, olej na płótnie, Na onal Gallery of Modern Art, Edynburg, domena publiczna[online], dostępny w internecie:
h p://www.wikiart.org/en/rene-magri e/threatening-weather-1929 [dostęp 25.10.2015 r.]
Krystyna Janicka
Surrealizm
Ciekawostka
Obraz Groźna pogoda powstał w sierpniu 1929 roku na wybrzeżu Morza Śródziemnego w okolicach Cadaqués koło Barcelony. Magritte spędzał tam wakacje u Salvadora Dalego w towarzystwie Paula Éluarda i jego żony Gali. „Wiszący wówczas w powietrzu” romans Dalego i Gali rzuca trochę światła na tajemniczą kompozycję Magritte’a, choć malarz, który z zasady nigdy nie tłumaczył swoich obrazów i ich tytułów, stanowczo temu zaprzeczał.
René Magritte w obrazie [...] Groźna pogoda ukazuje nad nisko leżącym horyzontem morskiego wybrzeża, w rozległej przestrzeni błękitnego nieba unoszące się trzy przedmioty: tors kobiecy, trąbę i krzesło. I chociaż na obrazie tym wszystkie rzeczy zachowują podobieństwo do rzeczywistych, to jednak rzeczywistość potoczna zostaje zakwestionowana, Dzieje się to przez znane z baśni i marzeń sennych, przeczące prawu ciążenia umieszczenie realnych przedmiotów w powietrzu. Przez odwrócenie lub po prostu zmianę skali realnej wielkości przedmiotów: tors, trąba i krzesło w obrazie Magritte’a, w porównaniu z linią wybrzeża, są w stosunku do niego nieproporcjonalnie wielkie, wręcz gigantyczne. I oczywiście przez niezwykłość samego zestawienia obok siebie tych trzech przedmiotów, prowokując doszukiwanie się jakiegoś utajonego sensu.
“
Ćwiczenie 7.1
Zinterpretuj tytuł obrazu Groźna pogoda. Wykorzystaj następujące propozycje:
wizja halucynacja imaginacja aluzja objawienie fantasmagoria omam ułuda urojenie zwidy wyobrażenie miraż fantom przewidzenie majak Ćwiczenie 7.2
Przypomnij, czym jest oniryzm.
Ćwiczenie 7.3
Wskaż innych malarzy, poetów lub pisarzy wykorzystujących sen jako motyw lub zasadę kompozycyjną swoich utworów.
Wskazówka
Inni surrealiści, np. Bolesław Leśmian, Franz Kafka, Bruno Schulz. Propozycja dodatkowego zadania dotyczącego analizy porównawczej i interpretacji dzieł sztuki dla uczniów na poziomie rozszerzonym:
René Magri e, Perspektywa: Madame Récamier Davida, 1949, olej na płótnie, 60 x 80 cm, kolekcja prywatna
René Magri e, domena publiczna[online], dostępny w internecie: h p://www.wikiart.org/en/rene-magri e/perspec ve-madame-recamier-by-david- 1949 [dostęp 25.10.2015 r.]
Jacques-Louis David, Portret pani Récamier, 1800, olej na płótnie, 173 x 243 cm, Musée du Louvre, Paryż
Jacques-Louis David, licencja: CC 0[online], dostępny w internecie: h ps://commons.wikimedia.org/wiki/File:Jacques-Louis_David_016.jpg [dostęp 25.10.2015 r.]
Odniesienia do Podstawy Programowej:
dostrzeżenie przemiany konwencji i praktyki ich łączenia (synkretyzm konwencji i gatunków) rozpoznanie aluzji literackich i symboli kulturowych
dostrzeżenie w dziełach trawestacji i wskazanie jej wzorców tekstowych dostrzeżenie i skomentowanie estetycznych wartości dzieła
przeprowadzenie analizy porównawczej dzieł
René Magritte w ciekawy sposób nawiązał do XIX‑wiecznego arcydzieła Jacques’a‑Louisa Davida. Zachowując kompozycję pierwowzoru, jego
kolorystykę, sposób oświetlenia i scenografię, zastąpił jednak „żywą” postać trumną, która przybrała charakterystyczną pozę Julii Récamier. W słynnym portrecie z okresu I Cesarstwa (tzw. empire) wytworna kobieta, spoczywająca w półleżącej pozie na szezlongu, jawi się jako posągowa piękność. Magritte powtórnie, tym razem przewrotnie, unieśmiertelnił ją „na wieki”, zamykając jej
“
Ćwiczenie 8.1
Oceń wersję Portretu pani Récamier pędzla Magri e’a.
Ćwiczenie 8.2
Odpowiedz na pytanie, czy dzieło Magri e’a można uznać za:
żart,
prowokację intelektualną, groteskę,
cytat artystyczny.
Ćwiczenie 8.3
Uzasadnij swoją odpowiedź w krótkiej formie pisemnej:
Uzupełnij
Ćwiczenie 9
Przeróbka oryginalnego dzieła Davida autorstwa Magri e’a jest
trawestacją parafrazą parodią kopią
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Flash mob
ciało w złamanym pod kątem prostym pudle funeralnym, ozdobionym antykizującymi okuciami. Antropomorficzny kształt trumny wywołuje
surrealistyczną grę świadomości z podświadomością. Widz pozostaje nieufny wobec tego, co widzi. Może nawet przeraża go trochę to makabryczne
skojarzenie. Artysta kpi z tradycji obrazu jako realnego przedstawienia i podważa
przypisaną mu funkcję reprezentacji rzeczywistości.
Yoga, flash mob na ulicy w Aus n (Texas)
Earl McGehee, licencja: CC BY 3.0[online], dostępny w internecie: h ps://commons.wikimedia.org/wiki/File:Acro_Yoga_Flash_Mob.jpg?uselang=pl [dostęp 25.10.2015 r.]
Wszędzie woda, Aus n (Texas), flash mob
Steven Polunsky, licencja: CC BY 2.0[online], dostępny w internecie: h ps://commons.wikimedia.org/wiki/File:Water_everywhere.jpg?uselang=pl [dostęp 25.10.2015 r.]
Paris Zombie Walk
tangi ber n, licencja: CC BY 1.0[online], dostępny w internecie: h ps://commons.wikimedia.org/wiki/File:Zombie_walk_paris_2013_-_35707_- _12_octobre_2013.jpg?uselang=pl [dostęp 25.10.2015 r.]
Ćwiczenie 10.1
Przedyskutujcie w klasie, czym popkultura różni się od subkultury i kontrkultury.
Ćwiczenie 10.2
Ustalcie, do której z nich można zaliczyć flash mob.
Ćwiczenie 10.3
Wyraźcie swoje zdanie w sprawie wykorzystywania zjawisk kontrkulturowych przez reklamę.
Zadaniowo
Wykonaj jedno z poniższych poleceń (do wyboru):
Ćwiczenie 11.1
Namaluj swój sen lub spróbuj opisać go w formie prozy poetyckiej.
Ćwiczenie 11.2
Odszukaj w internetowej galerii obrazów dzieło René Magri e’a Syn człowieczy (The Son of Man) z 1964 roku i napisz jego interpretację.
Ćwiczenie 11.3
Zaaranżuj własną kompozycję metafizyczną w formie kolażu lub fotomontażu, zestawiając ze sobą kilka zwyczajnych przedmiotów. Wykorzystaj zdjęcia lub wycinki z gazet. Nie zapomnij o ciekawym tytule pracy, opartym np. na grze słownej lub podwójnym znaczeniu wyrazów.
Ćwiczenie 12
Zaplanujcie w grupach dadaistyczny happening lub flash mob. Napiszcie scenariusz wydarzenia i określcie jego główne cele.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
