“Być człowiekiem sumienia to znaczy wymagać od siebie, podnosić się z własnych upadków i ciągle na nowo
się nawracać”
Jan Paweł II
(Homilia, Skoczów, 1995 r.)
Kalendarium
18.05.1920
Urodził się Karol Wojtyła jako syn Karola i Emilii Wojtyłów, w kamienicy pod adresem Rynek 2 w Wadowicach
1930-1938
Nauka w Państwowym Gimnazjum im. Marcina Wadowity w Wadowicach
1938-1939
Studia polonistyczne na Uniwersytecie
Jagiellońskim w Krakowie
1942-1946
Formacja i studia teologiczne w konspiracyjnym
Książęco-Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Krakowie
1946-1948
Studia na uniwersytecie Angelicum w Rzymie
Kalendarium
1.11.1946
Święcenia kapłańskie z rąk Księcia Kardynała Adama Stefana Sapiehy w Kaplicy Pałacu
Arcybiskupów Krakowskich.
16.12.1948
Promocja doktorska na Uniwersytecie
Jagiellońskim w Krakowie
28.09.1958
Konsekracja biskupia w katedrze wawelskiej (konsekratorzy: abp Eugeniusz Baziak, bp Franciszek Jop i bp Bolesław Kominek)
29.05.1967
Urzędowa wiadomość o nominacji kardynalskiej (decyzja papieża Pawła VI)
16.10.1978
Wybór kardynała Karola Wojtyły na papieża, który przyjął imię Jana Pawła II
Kalendarium
25.01-1.02.1979
Pierwsza zagraniczna pielgrzymka
(Dominikana, Meksyk, Bahamy)
13.05.1981
Zamach na Placu Św.
Piotra – Jan Paweł II został poważnie ranny
11-15.04.1984
Rzymski Jubileusz Młodych, który stał się początkiem tradycji Światowych Dni Młodzieży
1996
Publikacja
autobiograficznej książki
„Dar i tajemnica”, napisanej z okazji 50.
rocznicy święceń kapłańskich
14-15.08.2004
2004.08.14-15
Ostatnia zagraniczna pielgrzymka
(Lourdes, Francja)
2.04.2005
W wigilię święta Miłosierdzia
Bożego Jan Paweł II odszedł do Domu Ojca
Kalendarium
1.05.2011
Beatyfikacja przez Papieża Benedykta XVI
27.04.2014
Kanonizacja przez papieża Franciszka
Dzieciństwo
Karol Wojtyła / Jan Paweł II
Karol Józef Wojtyła (Jan Paweł II) urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach, jako syn Karola Wojtyły i jego żony Emilii z Kaczorowskich. Atmosfera panująca
w domu rodzinnym, jego otoczenie, dzieciństwo i bliskie osoby silnie wpłynęły na rozwój duchowy i
intelektualny przyszłego Papieża.
Lolek
Życie rodzinne
Mały Karol Józef Wojtyła, zwany przez najbliższych Lolkiem, od dzieciństwa doświadczał czułej opieki i miłości najbliższych. We wspomnieniach znajomych
zachował się obraz Emilii Wojtyłowej, która z przekonaniem często mówiła: „Zobaczycie, mój Lolek
będzie kiedyś wielkim człowiekiem”. Niezawodnym przyjacielem dziecięcych lat Karola był jego starszy brat Edmund. Doskonały student medycyny, a potem lekarz znajdował czas na wspólne wycieczki z Lolkiem,
grę w piłkę nożną i na rozmowy. Niestety, w wieku dwunastu lat Karol pozostał sam z ojcem, który starał
się wychować syna na dobrego człowieka. W kształtowaniu charakteru Karola wspierały go trzy
ważne miejsca: kościół, szkoła, teatr.
Kościół
Kształtowali go kapłani, będący jego katechetami, opiekunami ministrantów i zaangażowani w Sodalicję Mariańską, m.in. ks.
Kazimierz Figlewicz, czy ks.
Edward Zacher.Jego
najmłodsze lata naznaczone były również kontaktami z siostrami nazaretankami, prowadzącymi ochronkę dla dzieci w Wadowicach, do której chodził również mały Lolek.
Wsparcie
Szkoła
Karol od 1926 roku rozpoczął swą edukację w czteroklasowej szkole powszechnej. Jego klasa była bardzo liczna (ponad 60 uczniów). Chłopcy uczyli się języka polskiego, religii, arytmetyki, śpiewu, a także rysunku, prac ręcznych i gimnastyki. Jego koledzy
wspominali Lolka jako zdolnego ucznia i dobrego kolegę. W 1930 roku rozpoczął naukę w ośmioklasowym Gimnazjum.
Teatr
Karol od dziecka był
zaznajamiany przez ojca z literaturą polską. Edukacja szkolna pozwoliła mu poznać i rozsmakować się w narodowej literaturze klasycznej i
literaturze światowej. Jako gimnazjalista grał w Antygonie, Balladynie, Nie-boskiej
komedii. Ale niepowtarzalny sposób deklamowania poezji czy innych tekstów przekazał mu Mieczysław Kotlarczyk.
Kapłaństwo
Wydarzenia II wojny światowej zmusiły Karola Wojtyłę do przerwania studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim i podjęcia pracy fizycznej w krakowskich zakładach chemicznych „Solvay”, celem uniknięcia deportacji do przymusowej pracy w Niemczech. W roku 1941 Karol stracił ostatnią bliską mu osobę – ojca, który zmarł po długiej, ciężkiej chorobie. Rok później młody Wojtyła rozpoczął studia w Metropolitalnym Wyższym
Seminarium Duchownym w Krakowie,a 1 listopada 1946 roku przyjął święcenia kapłańskie. Następnie wyjechał do Rzymu na studia na papieskim Athenaeum Angelicum (obecnie Papieski Uniwersytet Świętego Tomasza z Akwinu), gdzie badał m.in. zagadnienie wiary u Św. Jana od Krzyża. Tytuł doktorski uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Kapłaństwo
W roku 1948 ks. Karol Wojtyła objął funkcję wikarego i katechety w parafii Niegowić. Wkrótce został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. Poznał tam grupę studentów, którzy stali się jego najbliższymi
przyjaciółmi. Jednym z czynników spajających to środowisko było upodobanie do przemierzania górskich szlaków i kontaktu z naturą. Latem organizowali piesze wycieczki w góry i spływy kajakowe, zimą jeździli na
nartach. Zdarzało się, że ks. Karol odłączał się od grupy i w spokoju modlił się, kontemplował. Jak wspominają, wyprawy z nim bywały formą rekolekcji w
drodze lub okazją do rozwiązania życiowych problemów.Początkiem lat 50-tych został wysłany na
urlop w celu dokończenia pracy habilitacyjnej.
Publikował w krakowskiej prasie katolickiej (miesięczniku „Znak” i „Tygodniku Powszechnym”), pisał eseje filozoficzne. Od roku 1954, przez prawie 25
lat, wykładał teologię i etykę na wydziale filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W oczach studentów był wykładowcą wymagającym, lecz
otwartym na dyskusję i sprawiedliwym.
Kapłaństwo
W roku 1958 został mianowany Biskupem pomocniczym, a następnie Arcybiskupem Krakowa
(1964 r.), stając się najmłodszym, 43-letnim, Arcybiskupem na świecie. Wizytował parafie, odwiedzał
klasztory, otworzył proces beatyfikacyjny siostry Faustyny Kowalskiej. Spotykał się ze środowiskiem
artystycznym i naukowym. Kolejnym krokiem było dołączenie do Kolegium Kardynalskiego (1967 r.), również jako najmłodszy członek tego gremium.
Współpracował z Prymasem Polski Kardynałem Stefanem Wyszyńskim zwanym Prymasem Tysiąclecia,
odwiedzał zagraniczne parafie i uniwersytety. W roku 1976 prowadził w Watykanie rekolekcje
wielkopostne.16 października 1978 roku Ksiądz Kardynał Karol Wojtyła został wybrany na Biskupa
Rzymu.
Jako Papież przyjął imię Jana Pawła II.
Papież Pielgrzym
Podróżował po całym świecie.Pierwsza podróż apostolska Jana Pawła II do ojczyzny przebiegała pod
hasłem „Gaude Mater Polonia”. To wtedy padły pamiętne słowa Ojca Świętego „Niech zstąpi Duch
Twój i odnowi oblicze Ziemi. Tej ziemi!”. Słowa te miały szczególne znaczenie dla społeczeństwa polskiego, w którym krystalizowała się idea zmiany systemu politycznego. Mówi się, że bez tej pielgrzymki
nie byłoby „Solidarności” i późniejszego obalenia ustroju komunistycznego. Podczas tej wizyty Jan Paweł
II odwiedził po raz pierwszy jako Papież swoje rodzinne miasto – Wadowice. Poniżej zdjęcia z pierwszej pielgrzymki do Wadowic 7.06.1979 r.
Papież odbył jeszcze 7 kolejnych pielgrzymek do Polski. Ostatnią w 2002 r.
„Czas próby polskich sumień trwa” – słowa te wypowiedział Jan Paweł II
w Skoczowie, Bielsku-Białej i Żywcu.
Pielgrzymki do Ojczyzny
II wizyta
Podróż pod hasłem „Pokój Tobie, Polsko, Ojczyzno
moja!”. Nawiązując do okresu stanu wojennego,
Papież starał się dać Polakom wiarę i nadzieję.
IV wizyta
Wizyta pod hasłem „Bogu dziękujcie, ducha nie gaście”. Odwiedzając
wolną już Polskę.
V wizyta VIII wizyta
Ostatnia pielgrzymka ph.
„Bóg bogaty w miłosierdzie”.
Podczas tej wizyty Jan Paweł II poświęcił Sanktuarium
Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach.
Żegnaj
"Szukałem jedności ze wszystkich mych sił i będę kontynuować to aż do końca".
● 2005.04.02 W wigilię święta Miłosierdzia Bożego Jan Paweł II odszedł do Domu Ojca
● 2005.04.08 Ceremonia pogrzebowa
Beatyfikacja Kanonizacja
Proces beatyfikacyjny i kanonizacyjny Jana Pawła II rozpoczął się właściwie żądaniem santo subito (wł. "święty natychmiast"), który
był zwrotem pojawiającym się na transparentach zgromadzonych osób podczas uroczystości
pogrzebowych papieża Jana Pawła II na Placu św. Piotra w Watykanie 8 kwietnia 2005 roku. W ten sposób wierni Kościoła katolickiego domagali się od przyszłego papieża, jeszcze przed jego wyborem, aby niezwłocznie po rozpoczęciu nowego pontyfikatu podjął procedurę
zmierzającą do kanonizacji Jana Pawła II.
