V KK 100/2005 Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna
Przepis art. 2 kk statuuje normatywny warunek odpowiedzialności za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie. Dla przypisania takiej odpowiedzialności, a zatem przypisania skutku w przypadku zaniechania, owo zaniechanie musi być bezprawne, oparte wyłącznie na powiązaniu normatywnym ze skutkiem. Osoba odpowiadająca za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie musi się charakteryzować określonymi cechami. Innymi słowy mówiąc, z art. 2 kk wynika, że sprawca wobec dobra chronionego normą zajmuje pozycję gwaranta zapobiegnięcia skutkowi (…).
III KK 23/2005 Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna
1. Pracownikiem w rozumieniu art. 220 § 1 kk jest osoba określona w art. 2 kp.
2. Przy przestępstwach popełnionych przez zaniechanie, prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi (art. 2 kk) może wynikać także z aktu wykonawczego do ustawy.
V KK 375/2004 Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna
Jeśli skutek stanowiący ustawowe znamię przestępstwa popełnionego przez zaniechanie jest następstwem bezprawnych zachowań wielu osób, to zważywszy na treść art. 2 kk, może być on przypisany tym tylko, które nie wykonały ciążącego na nich prawnego, szczególnego obowiązku zapobiegnięcia skutkowi i tylko wtedy, gdy w nastąpieniu skutku urzeczywistniło się niebezpieczeństwo, które wykonanie tego obowiązku miało odwrócić.
II AKa 164/2013 Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie Z
art. 2 k.k. wynika, że odpowiedzialności karnej za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie podlega ten tylko, na kim ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi.
II AKa 196/2012 Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie
Przyjmując, że art. 23 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jest źródłem obowiązku prawnego wynikającego z art. 2 k.k., a więc tego, że małżonek jest obowiązany prawnie do zapobieżenia niebezpieczeństwa grożącemu współmałżonkowi, chociażby poprzez ostrzeżenie go przed takim niebezpieczeństwem, jako że obowiązek gwaranta jest związany w takim przypadku z przekonaniem o możliwości liczenia na pomoc współmałżonka - to jednak o obowiązku tym decyduje faktyczne funkcjonowanie małżeństwa (a nie wystarcza sam prawny związek).
II AKa 48/2012 Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie
Art. 2 k.k. uzależnia odpowiedzialność za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie od szczególnego obowiązku prawnego ciążącego na sprawcy niedopuszczenia do tego skutku. Oznacza to, że za przestępstwo skutkowe z zaniechania nie może odpowiadać każdy, jak to zachodzi przy działaniu, ale tylko ten, kto pełni funkcje gwaranta ochrony danego dobra, kogo obciąża obowiązek prawny, a nie tylko obowiązek społeczny czy moralnoobyczajowy, więc ten kto ma pozycję gwaranta zapobiegnięcia skutkowi. Omawiane przestępstwo jest przestępstwem indywidualnym.
III KK 132/12 - postanowienie SN - Izba Karna z dnia 09-10-2012 Ocena stopnia szkodliwości społecznej czynu
Z punktu widzenia oceny możliwości stosowania dyrektywy płynącej z art. 1 § 2 KK, znaczenie ma sytuacja, jaka istniała w czasie popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu.
II KK 13/09 - wyrok SN - Izba Karna z dnia 23-06-2009
Okoliczności wpływające na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu; stwierdzenie przez sąd "nieznacznego" stopnia społecznej szkodliwości czynu
1. Przepis art. 115 § 2 KK ma charakter przedmiotowo-podmiotowy z dominacją okoliczności z zakresu strony
przedmiotowej. Sąd dokonując oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego w kontekście dyspozycji art. 115
§ 2 KK winien przeanalizować rodzaju i charakteru naruszonego dobra prawnego, czy postaci zamiaru.
Zbędnie dla oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest wskazywanie na opinię kuratorską o
oskarżonym, czy też postawę jego dzieci w trakcie procesu, albowiem to czyn sprawcy ma być karygodny, czyli społecznie
szkodliwy w stopniu wyższym od subminimalnego.
2. Sąd czyniąc rozważania w zakresie oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego nie uznał stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego za znikomy, lecz posłużył się terminem, że nie jest on znaczny. Oczywistym jest, że są to dwa różne określenia wartościujące. Nieznaczny stopień społecznej szkodliwości czynu wyklucza stosowanie art. 1 § 2 KK, a możliwe jest warunkowe umorzenie postępowania.
WA 31/08 - wyrok SN - Izba Wojskowa z dnia 26-08-2008 Ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu
Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia, a wszystkie z wymienionych okoliczności związane są z czynem, jego stroną przedmiotową i podmiotową (postać zamiaru, motywacja), zaś każdy z występujących w sprawie faktów podlega oddzielnej ocenie, bowiem jedne mogą mieć mniejszy, inne większy wpływ na ocenę stopnia społecznej szkodliwości i ocena tego stopnia musi spełniać wymogi oceny kompleksowej - całościowej.
II AKa 154/99 - wyrok SA Warszawa z dnia 23-06-1999
Zasady odpowiedzialności karnej za czyn: zachowanie się człowieka a visa absoluta
Czynem może być tylko zachowanie się człowieka, będące "wytworem jego woli", a zachowania ( ruchy ), wykonywane wyłącznie pod wpływem siły zewnętrznej - przymusu fizycznego - czynem nie są, o ile sprawca sile tej nie mógł się oprzeć ( vis absoluta ).
