J E S T E Ś C U D E M D O O D K R Y C I A N I E P R O B L E M E M D O N A P R A W I E N I A

W O R K B O O K O D K R Y W A N I E

C U D U

02 Odkrywanie

03 Dusza / prawdziwa natura 04 Piwnica - zakazy

05 Piwnica - nakazy

06 Piwnica - problem do naprawienia 07 Piwnica - co powiedzą inni

08 Intencja 09 Intencja

10 Zorro - zatrzymanie 11 Zorro - zamknij się 12 Zorro - zaufaj 13 Zorro - zadziałaj 14 Słowo

15 Salon / CUD 16 Co powiesz Ty 17 Czego nie chcę 18 Czego pragnę 19 Lęk

20 Balkon miłości

S P I S T R E Ś C I

ODKRYWANIE -

zmiana intencji z lęku na miłość w podchodzeniu do siebie i do życia

ZATRZYMANIE -

wykreowanie przestrzeni na spotkanie ze sobą

OTWARTOŚĆ -

gotowość na zmianę

OBSERWACJA -

kreowanie przestrzeni pomiędzy sobą a swoimi myślami i emocjami

CIEKAWOŚĆ -

klej pomiędzy odkrywaniem i obserwowaniem i miłością

AKCEPTACJA -

zaprzestanie kłótni z rzeczywistością

ROZPOZNANIE -

określenie miejsca, z którego startuję

UGRUNTOWANIE -

określenie miejsca, do którego się wybieram, przewartościowanie i określenie czego w życiu pragnę

STAWIENIE SIĘ -

wzięcie odpowiedzialności za swoje życie

DZIAŁANIE -

akcja

O D K R Y W A N I E

E W E L I N A S T E P N I C K A . P L

W sercu każdego z nas skrywa się głos, swego rodzaju odczucie. Ma je każdy z nas, nie ważne w co wierzymy i jak nazwiemy. To odczucie mówi nam, kiedy robimy coś w zgodzie ze sobą, a kiedy wbrew sobie. Jedni nazywają to głosem serca, inni intuicją – ja nazywam to Duszą.

Przez lata pracy z przeróżnymi ludźmi zauważyłam interesujący fenomen. Otóż, gdy żyjemy w zgodzie z tym głosem, nasze życie nabiera spójności, czujemy wewnętrzną integrację, stajemy się bardziej kreatywni. I nawet w trudnych momentach znajdujemy w sobie wewnętrzną siłę, która pomaga nam przez nie przejść. Natomiast kiedy idziemy przez życie wbrew Duszy i nawet gdy pozornie wszystko wydaje się być okay, to odczuwamy wewnętrzną pustkę i tęsknotę za czymś, czego nie możemy określić – tej pustki nie jest w stanie wypełnić nawet najpiękniejszy dom czy samochód.

Gdy byliśmy małymi dziećmi, ten głos był w nas bardzo donośny, pragnienia Duszy wyraźne, a chęć ich realizacji nieokiełznana. Wierzyliśmy całym sobą, że dosłownie wszystko w życiu jest możliwe.

Jednak życie na Ziemi ma to do siebie, że owiane jest chmurą zapomnienia i z upływem czasu ogrom uwarunkowań i norm społecznych, którymi jesteśmy bombardowani przez lata, buduje w naszej podświadomości ściany ograniczeń, które dzień po dniu co raz bardziej tłumią głos naszej Duszy.

Ściany te z czasem stają się grube, ciemne i szczelne, tworząc coś, co ja nazywam piwnicą.

Cztery główne ściany PIWNICY to: zakazy, nakazy, problem do naprawienia i co powiedzą inni.

D U S Z A / P R A W D Z I W A N A T U R A

ZAKAZY

Czego nie wypada mi robić?

Czego nie powinnam/powinienem robić?

Czego nie da się zrobić?

Co jest dla mnie niemożliwe?

Co bym zrobił/a inaczej gdybym wiedział/a, że wszystko w życiu jest możliwe i to JA decyduję co się da, a czego nie da się zrobić?

P I W N I C A

E W E L I N A S T E P N I C K A . P L

NAKAZY

W co wierzę, że muszę robić lub powinnam/powinienem robić i dlaczego?

Jakie rzeczy robię na co dzień tylko dlatego, że wierzę, że muszę lub powinnam/powinienem je robić?

Co przestałbym/przestałabym robić, gdybym wiedział/a, że tak naprawdę nie muszę nic i wszystko w życiu jest moim wyborem?

P I W N I C A

PROBLEM DO NAPRAWIENIA

Co jest ze mną nie tak?

Gdzie widzę w sobie problem do naprawienia?

Co zrobiłbym/zrobiłabym inaczej, gdybym nie wierzył/a, że mam ten problem?

Kto sprawił, że uwierzyłam/em, że mam ten problem?

O C E A N S W I A D O M O S C I . C O M

P I W N I C A

CO POWIEDZĄ INNI

Co takiego robię na co dzień, tylko dlatego, że wierzę, że gdybym tego nie robił/a to inni przestaliby mnie kochać, szanować, akceptować?

Czyjej opinii obawiam się najbardziej?

Co bym dziś zrobił/a inaczej, gdybym nie obawiał/a się opinii innych ludzi?

P I W N I C A

Cokolwiek robimy w naszym życiu kieruje nami jakaś intencja. Jest to coś, co nas napędza, inspiruje i imotywuje. W życiu są dwie główne intencje: LĘKU i MIŁOŚCI. Gdy robimy coś z lęku, to nie ważne jak zacne czy wartościowe to jest, prędzej czy później kończy się to dla nas cierpieniem.

Natomiast, gdy robimy coś z miłości, to nie istotne czy jest to drobna, czy wielka rzecz, każda z nich bowiem przynosi nam poczucie spełnienia, radości i wewnętrznej spójności. To ćwiczenie z intencją jest takim „pakowaniem piwnicy”. Zrozumienie naszej intencji, pomoże nam niezmiernie w przeprowadzce i podjęciu decyzji na temat tego co zabieramy ze sobą do salonu a co zostaje w piwnicy. Usiądź w przestrzeni własnej ciszy i przeskanuj swoje życie: dom, praca, relacja intymna, relacje przyjacielskie, ciało, rozwój, kreacja itp. i zapytaj się siebie, w której z tych przestrzeni kierujesz się miłością, a w której lękiem? Wycisz się, włącz swoją ulubioną muzykę, możesz zapalić świeczkę. To nie ma być pochopne wypisanie kilku słów, to ma być medytacja, która pozwoli Ci spotkać siebie takiego, jakiego do tej pory jeszcze nigdy nie spotkałeś. Krok po kroku pytaj się siebie np. czy w pracy, w której jestem, jestem z miłości czy z lęku? Czy kocham to, co robię? A może robię to, ponieważ boję się, że nie znajdę nic lepszego i że sobie nie poradzę? Czy jestem w swojej relacji intymnej z miłości, czy z lęku? Zacznij od głównych aspektów życia, takich jak dom, praca, a następnie idź dalej do tych drobnych decyzji, które podejmujesz w ciągu każdego dnia, np.: czy to jak się ubieram, czeszę, maluję, pokazuję innym jest prawdziwe? I znów: czy robię to z miłości, czy może z lęku? Czy to co jem, jak się wysławiam, jak postępuję jest prawdziwe? Obserwuj również, czy są w Twoim życiu rzeczy, które kochasz robić, czy jednak intencja, która Tobą kieruje wypełniona jest lękiem. Na przykład, często jemy zdrowo i to jest cudowne. Jednak zazwyczaj robimy to z lęku przed chorobą lub nadwagą, a nie z miłości do naszego cudownego ciała.

Podziel kartkę na dwie rubryki, w jednej wypisz wszystko co robisz z lęku a w drugiej to co robisz z miłości. Bądź dla siebie wyrozumiały/a. To ćwiczenie nie jest łatwe i może wywołać w Tobie wiele przeróżnych emocji, ale zaufaj, że warto je wykonać.

I N T E N C J A

E W E L I N A S T E P N I C K A . P L

L Ę K M I Ł O Ś Ć

Gdy już wypiszesz co robisz z lęku a co z miłości, to czeka Cię kolejne zadanie. Spójrz raz jeszcze na swoją listę i zobacz jaką zmianę w swoim życiu możesz wprowadzić już dziś po to, by być bliżej prawdy swojej Duszy. Zmiany możesz dokonać na dwa sposoby. W niektórych sytuacjach możesz być gotowy aby zmienić intencję, a w niektórych zobaczysz, że koniecznością jest zmiana całej sytuacji.

I N T E N C J A

Z M I A N A I N T E N C J I Z M I A N A S Y T U A C J I

ZATRZYMANIE

Ćwiczenie jest proste, ale nie łatwe. Znajdź w ciągu dnia 20 minut tylko dla SIEBIE. Możesz wypić w ciszy kawę lub herbatę (bez telefonu czy komputera), zabrać siebie na spacer, rower lub wziąć kąpiel z bąbelkami. Ale zrób to tak naprawdę! Pamiętaj, że umysł będzie chciał Cię zwieść. Nie daj się.

Staw się dla siebie i swojej Duszy. W ciągu dnia obserwuj jakie wymówki znajduje Twój umysł, by się nie zatrzymać. Co Ci mówi? Jakich argumentów używa? Wieczorem usiądź w swojej ciszy i napisz kilka słów w zeszycie na temat tego jak się czułaś/eś w przestrzeni zatrzymania. Cudownie jak w domu, czy może dziwnie, głupio, niewygodnie?

Z O R R O

E W E L I N A S T E P N I C K A . P L

ZAMKNIJ SiĘ

ZAMKNIJ SIĘ – znaczy zamknąć się na świat a otworzyć na siebie. Dać innym wolne na cały dzień i pozostać w obserwacji własnych schematów myślowych. Ta przestrzeń pomaga nam poznać siebie zupełnie z innej strony, jak i również uczy nas słuchać innych, bez potrzeby zmieniania ich na siłę, ratowania czy naprawiania. W swojej prostocie, to ćwiczenie jest w stanie zmienić Twoje życie i relacje z ludźmi dookoła Ciebie. A więc zamknij się na cały dzień i obserwuj swój umysł i to jakie myśli w nim krążą, a wieczorem odpowiedz na następujące pytania.

Jakie rady daję innym?

Jaka jest moja intencja tych rad?

Czy może niektóre z tych rad są bardziej dla mnie niż dla innych? Jeżeli tak, to które są dla mnie?

Jaki nawyk umysłu mam najbardziej rozwinięty?

Np. narzekanie, plotkowanie, ocenianie, naprawianie, dziękowanie, słuchanie, akceptowanie, obserwowanie.

Z O R R O

ZAUFAJ

Spędź dzisiejszy dzień na zastanowieniu się nad przestrzenią zaufania. Jaką rolę odgrywa ono w Twoim życiu. Posiedź w ciszy i zastanów się nad tym, a następnie odpowiedz na poniższe pytania.

Czy ufam sobie?

Jeżeli nie, to w jakich kwes ach nie i dlaczego?

Czy wierzę w ideę, że życie jest po mojej stronie?

Jeżeli nie, to dlaczego?

Czy zdarzył mi się taki moment w życiu, kiedy poczułam/em całą/całym sobą, że „obrażam się na życie”?

Jeżeli tak, to co takiego się wtedy wydarzyło?

Jak zmieniłoby się moje życie, gdybym wiedział/a, że wszechświat jest po mojej stronie i wspiera mnie w mojej podróży?

Z O R R O

E W E L I N A S T E P N I C K A . P L

ZADZIAŁAJ

Lekcja zadziałaj jest prosta, ale jak zwykle nie łatwa, bowiem wymaga tego, co Dusza kocha najbardziej tańcząc tu na Ziemi - czyli AKCJI! Wypisz 10 pragnień Twojej Duszy, od tych najdrobniejszych po te największe i ZRÓB jedną z nich dziś. STAW SIĘ dla siebie. Już czas! Nie leń się, nie słuchaj umysłu i jego wymówek, po prostu staw się do życia i staw się dla siebie i staw się dla Duszy.

1

2

3

4

5

6

7

8

Z O R R O

Słowo to jedno z najpotężniejszych narzędzi, jakie dostaliśmy w prezencie jako istoty ludzkie.

Słowa są żywe, mają moc budowania, jak i rujnowania. Zarówno słowa wypowiedziane na głos, jak i te noszone w myślach, mogą być cegłami, które budują dom dla Twojej Duszy, lub młotem pneumatycznym, który go rozwala.

Ćwiczenie polega na obserwacji Twojego słowa przez cały dzień. Po pierwsze, na ile Twoje słowo jest Twoim prawem? Czy mówisz prawdę? Czy Twoje tak jest tak, a nie jest nie? Czy Twoje słowo jest spójne z Twoimi odczuciami i czynami? Czy jest tam synchronia, czy może raczej mówisz jedno, czujesz drugie, a robisz trzecie? W dzisiejszych czasach naprawdę trudno jest być wiernym swoim słowom. Jednakże to tak bardzo ważne dla nas, naszej Duszy i ludzi dookoła nas również.

Po drugie, jakich słów używasz na co dzień? Wyobraź sobie, że Twoje słowa to pożywienie dla Twojej Duszy i Dusz ludzi obecnych w Twoim życiu. Czym karmisz siebie i otaczający Cię świat? Budujesz czy rujnujesz? Karmisz czy głodzisz? To bardzo ważne i niełatwe pytania. Bądź dla siebie wyrozumiały/a.

Idź przez dzień obserwując swoje schematy i w miarę możliwości zmieniaj swoje słowa na bieżąco.

Stań się uważny/a. Wyobraź sobie, że każde dotknięcie Twojego słowa jest niczym dotknięcie magicznej różdżki, która nadaje kształt i kolor Wszechświatowi, który Cię otacza.

Zatrzymaj się w ciszy i zastanów się nad słowami, których używasz i następnie wypisz te, które jeszcze są destrukcyjne, a obok każdego z nich napisz jego pozytywny zamiennik.

S Ł O W O

E W E L I N A S T E P N I C K A . P L

Salon to przestrzeń naszej wewnętrznej prawdy, to dom, to spójność z głosem naszej Duszy. Ma on również 4 ściany, jednak zupełnie innego rodzaju ściany. Te ściany wspierają nasz rozwój, rozbudzają kreację, odkrywają ukryte w nas potencjały i uczą słuchać głosu Duszy oraz śpiewać jej piosenkę.

CUD

To ćwiczenie ma na celu pomóc Ci odkryć drzemiące w Tobie cuda. Umysł, sam z siebie, nie ma nawyku by skupiać się na pozytywach. To z pozoru proste ćwiczenie pomoże mu się tego nauczyć.

Dokończ zdanie:

JESTEM CUDOWNA/CUDOWNY W…

Znajdź jak najwięcej cudów w sobie. Nie daj się zwieść umysłowi. Jak już je wypiszesz, przeczytaj je sobie na głos, a następnie nagraj na telefon i wysłuchaj. Słuchaj głosu swojej Duszy, która będzie Ci przypominać jakim CUDEM jesteś i ucz się przyjmować swoją własną miłość.

JESTEM CUDOWNY/CUDOWNA W:

S A L O N

To ćwiczenia ma na celu pomóc Ci wdrożyć głos Twojej Duszy w życie. To, co powiesz Ty, a raczej Twoja Dusza, jest najważniejsze. To tak naprawdę bardzo trudna lekcja. To przestrzeń szczerości z Duszą i nie wtrącania się w życie innych.

Czy jestem pierwszą osobą, do której idę po radę?

Jeżeli nie, to dlaczego? Jeżeli tak, to dlaczego?

Czy słucham swoich rad?

Jeżeli nie, to dlaczego? Jeżeli tak, to dlaczego?

C O P O W I E S Z T Y

E W E L I N A S T E P N I C K A . P L

Jesteś w salonie i czas na zaprojektowanie mebli. Zacznij projektowanie od rozejrzenia się po swoim życiu i zobaczenia czego w nim nie chcesz. Popatrz na rzeczy, ludzi, nawyki, myśli i inne przestrzenie życia i odpowiedz na poniższe pytania.

Co ze mną nie rezonuje?

Czego w życiu nie chcę doświadczać?

Co mi nie służy?

Co mnie nie wspiera?

Jeżeli czujesz, że coś jeszcze jest warte zapisania, to śmiało, zrób listę wszystkiego co Ci przyjdzie do głowy i serca:

CZEGO NIE CHCĘ?

Projektowania salonowych mebli ciąg dalszy.

Zajrzyj do głębin swojej duszy i odpowiedz na poniższe pytania.

Czego pragnę?

Jakie są moje marzenia?

Czego chcę w życiu doświadczyć?

W co wierzę?

Co ze mną rezonuje?

Co mnie wspiera?

Zastanów się nad tym, czy zadawanie sobie powyższych pytań i znajdowanie odpowiedzi na nie, jest dla Ciebie łatwe czy może nie do końca?

CZEGO PRAGNĘ?

E W E L I N A S T E P N I C K A . P L

Wydawałoby się, że lęk to nasz odwieczny wróg. Tyle razy tak nam go przedstawiano. Całe życie z nim walczyliśmy lub od niego uciekaliśmy. To ćwiczenie ma na celu pokazać Ci lęk w nieco innym świetle. Lęk to cząstka Twojego umysłu, to podświadomość przepełniona ścianami, to maleńkie, wewnętrzne dziecko, które narzeka, buntuje się i ogranicza nas. Jednak lęk nie robi tego, dlatego że jest zły, a dlatego, że cierpi. Tyle lat spędził uwięziony w ścianach piwnicy. To część nas, która tak bardzo uwierzyła, że nie da się wyjść poza zakazy i nakazy, którymi bombardowano nas od dziecka.

Lęk nie szuka walki, nie chce naszej ucieczki i cierpi w obliczu naszej ignorancji.

Lęk pragnie naszej miłości i zrozumienia, szuka naszej uwagi, zatrzymania i wysłuchania.

To dość kontrowersyjne podejście do lęku. Jednak próbowaliśmy wszystkiego innego i nic nie działało. Przyszedł czas na miłość. Zazwyczaj, gdy schodzimy do piwnicy na spotkanie z lękiem, bierzemy ze sobą kij bejsbolowy i walimy nim ze złością na prawo i lewo lub uciekamy w kompulsywność, depresję czy nałogi. Przyszedł czas na to, by zejść tam z herbatą i ciastkiem w ręku oraz miłością w sercu. Ukochanie lęku jest drogą do kompletnego ukochania siebie. Im bardziej go ukochamy, tym mniejszy się on stanie. Daj sobie czas z tą lekcją. To nie jest łatwe, jednak absolutnie możliwe i niesamowicie wyzwalające. Wyobraź sobie lęk jako małe dziecko, a nie cień, demona czy wroga. Zlęknione dziecko, które szuka wysłuchania. I jeśli to dziecko przyjdzie do Ciebie dziś w ciągu dnia, nie uciekaj tym razem, otwórz drzwi swojego serca, zapytaj, jak ma na imię i co ma Tobie do przekazania, i słuchaj go z miłością i otwartością. Wypisz wszystkie informacje jakie przyniesie Ci Twój lęk. Popatrz na to oczyma miłości, świadomości i zrozumienia.

INFORMACJE, KTÓRE PRZYNIÓSŁ MI MÓJ LĘK:

L Ę K

Balkon to taki moment w naszym życiu, gdzie po tym jak się już rozgościliśmy w salonie, odkrywamy, że zmiana naprawdę jest możliwa. Stojąc na balkonie odkrywamy ważną prawdę, a mianowicie zdajemy sobie sprawę z tego, że świat nie ma ścian innych niż nasz umysł. Czujemy całym sobą, że życie jest po naszej stronie, że zmiana jest w zasięgu naszej ręki i że jedyne co nas przed tym zatrzymuje, to nie inni ludzie, ale nasz własny lęk. To moment, kiedy miłość i potencjały pukają do naszych drzwi, a my zamiast stać z otwartymi ramionami i je witać, uciekamy biegiem do piwnicy.

Niesamowitym fenomenem jest to, że miłość jest czymś, czego pragniemy najbardziej, ale jest również czymś, czego najbardziej się lękamy. Nie można żyć w zgodzie z Duszą bez wpuszczenia miłości do domu. Już czas otworzyć się na to, że miłość to tak naprawdę nasza prawdziwa natura, nasze istnienie, nasz dom!

Co uważam na temat miłości?

Czy jestem godny/a miłości?

Jeżeli tak, to dlaczego? Jeżeli nie, to dlaczego?

B A L K O N M I Ł O Ś C I

E W E L I N A S T E P N I C K A . P L

Ciało jest świątynią naszej Duszy i zadbanie o nie jest niesamowicie ważne. Nasza Dusza bardzo często rozmawia z nami właśnie poprzez ciało, zwłaszcza wtedy, kiedy naprawdę opornie idzie nam słuchanie jej. Również to jak dbamy o swoje ciało, jest informacją dla naszej Duszy o tym, jak bardzo dbamy o nią i o to, by było jej wygodnie. To ćwiczenie pomoże Ci odnaleźć się w swoim ciele i poczuć je na nowo, tak jak pewnie nigdy do tej pory tego nie czułaś/eś. Obserwuj swoje ciało cały dzień, świadomie z miłością i ciekawością.

Czy moje ciało daje mi jakieś wyraźne sygnały?

Jeśli tak, to czy ich słucham i reaguję na nie?

Jeśli nie reaguję, to dlaczego?

Czy dbam o swoje ciało i czy robię to z intencji miłości czy lęku?

Czy zaniedbuję swoje ciało?

Jeśli tak, to dlaczego?

C I A Ł O

Jak by to było, gdybyś zebrał/zebrała wszystkie ćwiczenia i włożył/włożyła je w jeden dzień? Tak, to właśnie znaczy żyć w zgodzie z głosem Duszy. Stąpać po ziemi z Duszą pod rękę, żyć w prawdzie, miłości, pokorze, radości i połączeniu z całym Wszechświatem. To są wieżyczki naszego pałacu. To moment w naszym życiu, kiedy umysł z Duszą za rękę i Bogiem w sercu STAWIAJĄ SIĘ do życia!

Baw się Kochanie, tańcz tak jakby cały Wszechświat należał do Ciebie. Nie lękaj się w momentach zapomnienia, które jeszcze nie raz Cię odwiedzą. Zatrzymaj się wtedy w ciszy i pamiętaj, że choć zapomnienie bywa głębokie, to pamięć jest jeszcze głębsza i nie ważne co się wydarzy, to miłość już zawsze, przyprowadzi Cię do domu.

ŻYCIE:

- wstań

- spotkaj się ze sobą - pomedytuj 5 minut - popisz w pamiętniku - idź na spacer

- zatrzymaj się - zamknij się

- szanuj swoje słowo - kreuj

- zrób 1 rzecz, która Cię ciekawi - zadbaj o ciało

- zrób raz dziennie coś innego - ŻYJ

Ż Y C I E

E W E L I N A S T E P N I C K A . P L

N O T A T K I

N O T A T K I

E W E L I N A S T E P N I C K A . P L

N O T A T K I

N O T A T K I

E W E L I N A S T E P N I C K A . P L

N O T A T K I

N O T A T K I

E W E L I N A S T E P N I C K A . P L

S T A W S I Ę D O Ż Y C I A

E W E L I N A S T E P N I C K A . P L

Y O U T U B E / E W E L I N A S T E P N I C K A I N S T A G R A M / E W E L I N A S T E P N I C K A

F A C E B O O K / E W E L I N A S T E P N I C K A