Test obejmuje stan prawny na dzień 01.07.2015 r. rozumiany w teście jako „aktualny stan prawny”
1. Zgodnie z art. 11 k.p.k. instytucję umorzenia absorpcyjnego można zastosować, gdy:
a) toczy się postępowanie o występek zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 5, jeżeli orzeczenie wobec oskarżonego kary byłoby oczywiście niecelowe ze względu na rodzaj i wysokość kary prawomocnie orzeczonej za inne przestępstwo, a interes pokrzywdzonego temu się nie sprzeciwia;
b) toczy się postępowanie o występek zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 3, jeżeli orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności byłoby oczywiście niecelowe ze względu na rodzaj, charakter i wysokość kary prawomocnie orzeczonej za inne przestępstwo, a interes pokrzywdzonego jest z tym zgodny;
c) toczy się postępowanie o występek zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 5, jeżeli orzeczenie wobec oskarżonego kary byłoby niezasadne ze względu na wysokość kary prawomocnie orzeczonej za inne przestępstwo;
d) toczy się postępowanie o występek zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 3, jeżeli orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności byłoby oczywiście niecelowe ze względu na rodzaj, charakter i wysokość kary prawomocnie orzeczonej za inne przestępstwo, a interes pokrzywdzonego jest z tym zgodny.
2. Gdy doszło do przedawnienia karalności:
a) sąd powinien przed wszczęciem przewodu sądowego wydać postanowienie o umorzeniu postępowania, zaś po wszczęciu przewodu sądowego – wyrok uniewinniający;
b) prokurator powinien wydać zarządzenie o odmowie wszczęcia postępowania - gdy jeszcze go nie wszczął - a gdy je już wszczął powinien wydać postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego;
c) prokurator zawsze powinien wydać postanowienie o umorzeniu postępowania, bez względu na to, czy już je wszczął, czy jeszcze nie;
d) prokurator powinien wydać postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania - gdy jeszcze go nie wszczął - a gdy je już wszczął powinien wydać postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego
3. Sąd rejonowy:
a) orzeka w pierwszej instancji wyłącznie w sprawach wskazanych w ustawie, zaś co do zasady to sąd okręgowy orzeka w pierwszej instancji we wszystkich sprawach;
b) orzeka w pierwszej instancji także w sprawach o niektóre zbrodnie;
c) nigdy nie rozpoznaje środków odwoławczych;
d) orzeka w pierwszej instancji we wszystkich sprawach, z wyjątkiem spraw przekazanych ustawą do właściwości innego sądu, a nadto rozpoznaje środki odwoławcze w wypadkach wskazanych w ustawie.
4. Spory o właściwość między sądami równorzędnymi rozstrzyga ostatecznie:
a) Sąd Najwyższy;
b) sąd apelacyjny;
c) sąd wyższego rzędu nad sądem, który pierwszy wszczął spór;
d) prezes sądu wyższego rzędu nad sądem, który pierwszy wszczął spór.
5. Zgodnie z art. 49 k.p.k. pokrzywdzonym jest między innymi:
a) osoba fizyczna lub osoba prawna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo;
b) wyłącznie osoba fizyczna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo;
c) osoba fizyczna lub osoba prawna, której dobro prawne zostało chociażby pośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo;
d) wyłącznie osoba prawna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo.
6. Zgodnie z art. 52 k.p.k. w razie śmierci pokrzywdzonego prawa, które by mu przysługiwały, mogą wykonywać:
a) wyłącznie wstępni, zstępni, rodzice i rodzeństwo lub osoby pozostające na jego utrzymaniu;
b) osoby najbliższe lub osoby pozostające na jego utrzymaniu, a w wypadku ich braku lub nieujawnienia – prokurator działając z urzędu;
c) wyłącznie osoby najbliższe lub osoby pozostające na jego utrzymaniu;
d) wyłącznie prokurator.
7. Zgodnie z art. 54 k.p.k. jeżeli akt oskarżenia wniósł oskarżyciel publiczny, pokrzywdzony może złożyć oświadczenie, że będzie działał w charakterze oskarżyciela posiłkowego aż do czasu:
a) zakończenia pierwszego przesłuchania oskarżonego przed sądem;
b) zamknięcia przewodu sądowego;
c) rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej;
d) wniesienia aktu oskarżenia do sądu.
8. Tzw. subsydiarny akt oskarżenia:
a) musi być sporządzony i podpisany przez pełnomocnika;
b) może być sporządzony osobiście przez pokrzywdzonego.
9. W razie śmierci oskarżyciela prywatnego:
a) śmierć ta nie tamuje biegu postępowania, a osoby najbliższe lub osoby pozostające na utrzymaniu zmarłego mogą przystąpić do postępowania w charakterze oskarżyciela posiłkowego jedynie do czasu wydania wyroku w pierwszej instancji;
b) postępowanie zawiesza się, a osoby najbliższe lub osoby pozostające na utrzymaniu zmarłego mogą wstąpić w jego prawa w terminie zawitym 3 miesięcy od dnia śmierci oskarżyciela prywatnego, w przeciwnym razie sąd lub referendarz sądowy może umorzyć postępowanie;
c) śmierć ta nie tamuje biegu postępowania, a osoby najbliższe lub osoby pozostające na utrzymaniu zmarłego mogą przystąpić do postępowania w charakterze oskarżyciela posiłkowego w każdym stadium postępowania;
d) postępowanie zawiesza się, a osoby najbliższe lub osoby pozostające na utrzymaniu zmarłego mogą wstąpić w prawa zmarłego w terminie zawitym 3 miesięcy od dnia śmierci oskarżyciela prywatnego, w przeciwnym razie sąd lub referendarz sądowy umarza postępowanie.
10. Pokrzywdzony w drodze powództwa cywilnego może w postępowaniu karnym dochodzić roszczeń:
a) majątkowych wynikających bezpośrednio z popełnienia przestępstwa;
b) majątkowych i niemajątkowych wynikających bezpośrednio z popełnienia przestępstwa;
c) majątkowych wynikających bezpośrednio lub pośrednio z popełnienia przestępstwa;
d) nie może w ogóle dochodzić roszczeń cywilnych w tej drodze, a jedynie w drodze postępowania przed sądem właściwym do rozpoznawania spraw cywilnych.
11. Tzw. votum separatum, czyli zdanie odrębne:
a) może dotyczyć tylko orzeczenia i składane jest przy jego podpisywaniu albo w ciągu 7 dni od jego podpisania przez innych członków składu orzekającego;
b) może dotyczyć zarówno orzeczenia, jak i jego uzasadnienia i składane jest przy podpisywaniu orzeczenia albo – gdy dotyczy uzasadnienia – przy podpisywaniu uzasadnienia;
c) nie może dotyczyć orzeczenia, ale może dotyczyć jego uzasadnienia i składane jest przy podpisywnaiu tego uzasadnienia;
d) w aktualnym stanie prawnym instytucja taka nie obowiązuje.
12. Osoba podejrzana:
a) to osoba, co do której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów albo której bez wydania takiego postanowienia postawiono zarzut w związku z przystąpieniem do przesłuchania w charakterze podejrzanego;
b) to osoba, co do której nie wydano postanowienia o przedstawieniu zarzutów ani której nie postawiono zarzutu w związku z przystąpieniem do przesłuchania w charakterze podejrzanego, jednak co do której zachodzi podejrzenie, że może być sprawcą czynu zabronionego;
c) to synonim „podejrzanego”;
d) to synonim „oskarżonego”.
13. Oskarżony w postępowaniu karnym może mieć jednocześnie:
a) nie więcej niż czterech obrońców;
b) nie więcej niż trzech obrońców;
c) nie więcej niż dwóch obrońców;
d) tylko jednego obrońcę.
14. Obrońcą w postępowaniu karnym może być:
a) wyłącznie adwokat lub radca prawny;
b) wyłącznie adwokat;
c) adwokat, radca prawny lub osoba najbliższa;
d) wyłącznie radca prawny.
15. Postanowienia uzasadnia się:
a) zawsze;
b) tylko w konkretnych wypadkach wskazanych w ustawie;
c) co do zasady, chyba że ustawa zwalnia od tego wymagania;
d) tylko gdy podlega zaskarżeniu.
16. Tzw. społeczne zatrzymanie polegające na tym, że każdy ma prawo ująć osobę, dotyczy sytuacji:
a) ujęcia osoby na gorącym uczynku przestępstwa lub w pościgu podjętym bezpośrednio po jego popełnieniu i tylko gdy zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub gdy nie można ustalić jej tożsamości;
b) ujęcia osoby wyłącznie na gorącym uczynku przestępstwa i tylko gdy zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub gdy nie można ustalić jej tożsamości;
c) ujęcia osoby wyłącznie w pościu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa i tylko gdy zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub gdy nie można ustalić jej tożsamości;
d) ujęcia osoby wyłącznie w razie popełnienia przez nią zbrodni, nie dotyczy natomiast występków.
17. W razie wezwania podejrzanego i niestawienia się przez niego na to wezwanie bez usprawiedliwienia prokurator:
a) może wystawić list gończy;
b) może zatrzymać podejrzanego i sprowadzić go przymusowo;
c) powinien wystąpić do sądu z wnioskiem o zatrzymanie i sprowadzenie przymusowe podejrzanego, sam jednak nie może dokonać takiej czynności;
d) powinien wystąpić do sądu z wnioskiem o tymczasowe aresztowanie podejrzanego.
18. Zatrzymanego należy natychmiast zwolnić po upływie:
a) 48 godzin od chwili zatrzymania, jeżeli do tego czasu nie zostanie przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania i 24 godzin od przekazania do dyspozycji sądu, jeżeli w tym czasie nie doręczono mu postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania;
b) 72 godzin od chwili zatrzymania, jeżeli do tego czasu nie zostanie przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania;
c) 24 godzin od chwili zatrzymania, jeżeli do tego czasu nie zostanie przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania i 48 godzin od przekazania do dyspozycji sądu, jeżeli w tym czasie nie doręczono mu postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania;
d) 12 godzin od chwili zatrzymania, jeżeli do tego czasu nie zostanie przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania i 24 godzin od przekazania do dyspozycji sądu, jeżeli w tym czasie nie doręczono mu postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania.
19. Tymczasowe aresztowanie można zastosować:
a) tylko w przypadku, gdy osobie przedstawiono zarzuty w formie postanowienia, nie można zaś wobec osoby, której przedstawiono zarzuty ustnie tzn. przystąpiono do jej przesłuchania w charakterze podejrzanego przed wydaniem takiego postanowienia, rozpoczynając przesłuchanie od informacji o treści zarzutu;
b) zarówno w przypadku, gdy osobie przedstawiono zarzuty w formie postanowienia, jak rónież wobec której przedstawiono zarzuty ustnie tzn. przystąpiono do jej przesłuchania w charakterze podejrzanego przed wydaniem takiego postanowienia, rozpoczynając przesłuchanie od informacji o treści zarzutu;
c) wobec świadka;
d) wobec osoby podejrzanej, która nie uzyskała jeszcze w toku postępowania statusu podejrzanego.
20. Wniosek o zastosowanie tymczasowego aresztowania w toku postępowania przygotowawczego prokurator składa do:
a) w przypadku zbrodni – do sądu okręgowego, w okręgu którego prowadzi się postępowanie, a w przypadku występków – do sądu rejonowego, w okręgu którego prowadzi się postępowanie;
b) sądu właściwego do rozpoznania sprawy o dane przestępstwo w pierwszej instancji;
c) sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie przygotowawcze, a w wypadkach niecierpiących zwłoki – do jakiegokolwiek sądu rejonowego;
d) prokutrator sam wydaje postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania i nie składa takiego wniosku do sądu.
21. W przedmiocie wniosku podejrzanego o uchylenie środka zapobiegawczego złożonego w toku postępowania przygotowawczego:
a) rozstrzyga prokurator najpóźniej w ciągu 14 dni od dnia złożenia wniosku;
b) rozstrzyga prokurator najpóźniej w ciągu 10 dni od dnia złożenia wniosku;
c) rozstrzyga prokurator najpóźniej w ciągu 7 dni od dnia złożenia wniosku;
d) rozstrzyga prokurator najpóźniej w ciągu 3 dni od dnia złożenia wniosku.
22. W razie zatrzymania, a następnie zastosowania tymczasowego aresztowania okres tymczasowego aresztowania liczy się od dnia:
a) wydania postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania;
b) uprawomocnienia się postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania;
c) zatrzymania;
d) osadzenia w areszcie śledczym po wydaniu postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania.
23. W razie wpłacenia sumy pieniężnej tytułem poręczenia majątkowego, wpłacone środki:
a) ulegają obligatoryjnie przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa tylko w razie ucieczki lub ukrywania się podejrzanego/oskarżonego, zaś w razie innego bezprawnego utrudniania postępowania ulegają takiemu przepadkowi fakultatywnie, jeśli zaś podejrzany/oskarżony nie zachowywał się w taki sposób, zwraca się mu wpłaconą przez niego sumę pieniężną, przy czym w razie orzeczenia kary pozbawienia wolnosci zwraca się dopiero gdy stawi się do zakładu karnego celem rozpoczęcia odbywania kary;
b) zawsze ulegają przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa, bez względu na późniejsze zachowanie podejrzanego/oskarżonego po wydaniu postanowienia o zastosowaniu poręczenia majątkowego;
c) ulegają fakultatywnie przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa i tylko w razie ucieczki lub ukrywania się podejrzanego/oskarżonego, jeśli zaś podejrzany/oskarżony nie zachowywał się w taki sposób, zwraca się mu wpłaconą przez niego sumę pieniężną, przy czym w razie orzeczenia kary pozbawienia wolnosci zwraca się dopiero gdy stawi się do zakładu karnego celem rozpoczęcia odbywania kary;
d) aktualny stan prawny przewiduje jedynie instytucję poręczenia społecznego i poręczenia osoby godnej zaufania, nie ma zaś instytucji poręczenia majątkowego.
24. Tytułem środka zapobiegawczego można orzec:
a) przepadek przedmiotów przestępstwa;
b) umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym;
c) zakaz prowadzenia pojazdów określonego rodzaju;
d) zatrzymanie.
25. W sprawach, w których rozpoznanie w pierwszej instancji należy do właściwości sądu okręgowego, prowadzi się:
a) zawsze dochodzenie;
b) zawsze śledztwo;
c) dochodzenie, a śledztwo w razie zarzucania podejrzanemu popełnienia zbrodni;
d) dochodzenie, a śledztwo w razie zarzucania podejrzanemu popełnienia zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności powyżej 10 lat.
26. Tzw. zażalenie na bezczynność organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze przysługuje w razie nie otrzymania powiadomienia przez osobę lub instytucję składającą zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa w ciągu:
a) 6 tygodni od dnia złożenia zawiadomienia;
b) 3 tygodni od dnia złożenia zawiadomienia;
c) 7 dni od dnia złożenia zawiadomienia;
d) ustawodawca nie przewiduje zażalenia w takim przypadku, można złożyć wyłącznie skargę na przewlekłość postępowania w trybie odrębnej ustawy.
27. Tzw. dochodzenie w niezbędnym zakresie z art. 308 k.p.k.
a) dotyczy tylko dochodzenia i można prowadzić je w ciągu 30 dni od dnia pierwszej czynności podjętej w sprawie;
b) dotyczy tylko dochodzenia i można prowadzić je w ciągu 5 dni od dnia pierwszej czynności podjętej w sprawie;
c) dotyczy zarówno śledztwa, jak i dochodzenia i można prowadzić je w ciągu 30 dni od dnia pierwszej czynności podjętej w sprawie;
d) dotyczy zarówno śledztwa, jak i dochodzenia i można prowadzić je w ciągu 5 dni od dnia pierwszej czynności podjętej w sprawie.
28. Śledztwo powinno być ukończone w ciągu:
a) 3 miesięcy, z możliwością przedłużenia;
b) 2 miesięcy, z możliwością przedłużenia;
c) 1 roku, z możliwością przedłużenia;
d) 1 roku, bez możliwości przedłużenia.
29. Prokurator może:
a) powierzyć Policji prowadzenie śledztwa w określonym zakresie albo tylko dokonanie poszczególnych czynności, jednak nie może przekazać śledztwa w całości do prowadzenia Policji;
b) powierzyć Policji prowadzenie śledztwa w całości, w określonym zakresie albo tylko dokonanie poszczególnych czynności, może także sam prowadzić całe śledztwo;
c) powierzyć Policji wyłącznie dokonywanie poszczególnych czynności śledztwa;
d) wyłącznie osobiście prowadzić śledztwo, zaś Policja może tylko prowadzić dochodzenie.
30. Na „przedstawienie zarzutów” składają się:
a) trzy czynności – sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów, niezwłoczne ogłoszenie tego postanowienia i przesłuchanie podejrzanego;
b) dwie czynności – sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów i niezłoczne ogłoszenie tego postanowienia;
c) jedna czynność - sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów.
31. Wydanie postanowienia o zamknięciu śledztwa jest obowiązkowe:
a) w razie istnienia podstaw do wniesienia aktu oskarżenia;
b) w razie istnienia podstaw do umorzenia śledztwa;
c) w razie istnienia podstaw do wystąpienia do sądu z wnioskiem o umorzenie postępowania i zastosowanie środka zabezpieczającego;
d) nigdy nie jest obowiązkowe wydanie takiego postanowienia.
32. Prokurator może prowadzić własne dochodzenie w razie:
a) w każdym przypadku, gdy uzna to za uzasadnione;
b) wydania postanowienia o prowadzeniu w sprawie własnego dochodzenia ze względu na wagę lub zawiłość sprawy albo gdy szkoda wyrządzona lub grożąca przekracza 200.000 zł;
c) wydania postanowienia o prowadzeniu w sprawie własnego dochodzenia ze względu na wagę lub zawiłość sprawy;
d) w aktualnym stanie prawnym prokurator nie może już prowadzić dochodzenia.
33. Tzw. umorzenie rejestrowe:
a) dotyczy tylko dochodzenia i tylko sytuacji, gdy w ciągu 5 dni od jego wszczęcia nie udało się wykryć sprawcy, zaś dane uzyskane dotychczas nie stwarzają dostatecznych podstaw do wykrycia sprawcy w drodze dalszych czynności;
b) dotyczy zarówno dochodzenia, jak i śledztwa i tylko sytuacji, gdy w ciągu 5 dni od ich wszczęcia nie udało się wykryć sprawcy, zaś dane uzyskane dotychczas nie stwarzają dostatecznych podstaw do wykrycia sprawcy w drodze dalszych czynności;
c) jest możliwe tylko w przypadku śledztwa w sprawie o występek zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 5, jeżeli orzeczenie kary byłoby oczywiście niecelowe ze względu na rodzaj i wysokosć kary prawomocnie orzeczonej na inne przestępstwo, a interes pokrzywdzonego temu się nie sprzeciwia;
d) dotyczy tylko dochodzenia i tylko sytuacji, gdy w ciągu 30 dni od jego wszczęcia nie udało się wykryć sprawcy, zaś dane uzyskane dotychczas nie stwarzają dostatecznych podstaw do wykrycia sprawcy w drodze dalszych czynności.
34. Prawomocnie umorzone postępowanie przygotowawcze (zarówno śledztwo, jak i dochodzenie) w fazie in personam można wznowić:
a) w każdym czasie i w każdej sytuacji;
b) tylko wtedy, gdy ujawnią się nowe istotne fakty lub dowody nie znane w poprzednim postępowaniu albo w razie umorzenia absorpcyjnego;
c) niezależnie od przyczyny, ale na niekorzyść podejrzanego tylko w ciągu 6 miesięcy od prawomocnego umorzenia postępowania;
d) nie można go wznowić, kompetencję do uchylenia prawomocnego postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego ma tylko Prokurator Generalny.
35. W razie skierowania sprawy na posiedzenie w trybie art. 339 k.p.k. - zamiast na rozprawę – w związku z wnioskiem prokuratora o warunkowe umorzenie postępowania:
a) sąd wydaje wyrok warunkowo umarzający postępowanie albo kieruje sprawę na rozprawę – gdy uzna, że warunkowe umorzenie byłoby nieuzasadnione albo gdy oskarżony sprzeciwia się warunkowemu umorzeniu;
b) sąd wydaje postanowienie warunkowo umarzające postępowanie albo kieruje sprawę na rozprawę – gdy uzna, że warunkowe umorzenie byłoby nieuzasadnione albo gdy oskarżony sprzeciwia się warunkowemu umorzeniu;
c) sąd wydaje wyrok warunkowo umarzający postępowanie, a gdy stwierdzi, że warunkowe umorzenie byłoby nieuzasadnione albo gdy oskarżony sprzeciwia się mu, wydaje wyrok skazujący albo uniewinniający bez kierowania sprawy na rozprawę;
d) sąd wydaje wyrok warunkowo umarzający postępowanie i nie podejmuje oceny, czy warunkowe umorzenie postępowania jest uzasadnione albo nie, gdyż jest związany wnioskiem prokuratora zgodnie z zasadą skargowości;
36. Losowanie składu orzekającego ma miejsce, gdy:
a) w akcie oskarżenia zarzuca się popełnienie zbrodni zagrożonej karą dożywotniego pozbawienia wolności albo 25 lat pozbawienia wolności, tylko na wniosek prokuratora złożony w ciągu 7 dni od dnia wniesienia aktu oskarżenia;
b) w akcie oskarżenia zarzuca się popełnienie zbrodni zagrożonej karą dożywotniego pozbawienia wolności albo 25 lat pozbawienia wolności, tylko na wniosek prokuratora złożony w ciągu 7 dni od dnia wniesienia aktu oskarżenia lub na wniosek obrońcy złożony w ciągu 7 dni od dnia doręczenia mu odpisu aktu oskarżenia;
c) w akcie oskarżenia zarzuca się popełnienie każdej zbrodni, bez względu na grożącą za nie karę, tylko na wniosek prokuratora złożony w ciągu 7 dni od dnia wniesienia aktu oskarżenia lub na wniosek obrońcy złożony w ciągu 7 dni od dnia doręczenia mu odpisu aktu oskarżenia;
d) w akcie oskarżenia zarzuca się popełnienie zbrodni zagrożonej karą dożywotniego pozbawienia wolności albo 25 lat pozbawienia wolności, tylko na wniosek obrońcy złożony w ciągu 7 dni od dnia doręczenia mu odpisu aktu oskarżenia.
37. Oddalenie wniosku dowodowego następuje:
a) przed rozprawą – zarządzeniem przewodniczącego składu orzekającego, a w trakcie rozprawy – postanowieniem sądu, zarówno zarządzenie, jak postanowienie wymagają uzasadnienia;
b) postanowieniem sądu, wymaga uzasadnienia;
c) postanowieniem sądu, nie wymaga uzasadnienia;
d) zawsze zarządzeniem prezesa sądu, nie wymaga uzasadnienia.
38. Na rozprawie nie mogą być obecne nawet wyjątkowo (czyli nawet za zezwoleniem przewodniczącego):
a) osoby znajdujące się w stanie nie licującym z powagą sądu;
b) osoby niepełnoletnie;
c) osoby uzbrojone.
39. Rozprawa główna zaczyna się od:
a) odczytania aktu oskarżenia;
b) przesłuchania oskarżonego;
c) wywołania sprawy;
d) przesłuchania pokrzywdzonego.
40. Przerwa w rozprawie nie może trwać dłużej niż:
a) 35 dni;
b) 21 dni;
c) 14 dni:
d) 7 dni.