A R C H I V E S o f
F O U N D R Y E N G I N E E R I N G
Published quarterly as the organ of the Foundry Commission of the Polish Academy of Sciences
ISSN (1897-3310) Volume 11 Special Issue
3/2011 282 – 288
49/3
Wpływ wybranych modyfikatorów na parametry stereologiczne węglików
w żeliwie chromowym
A. Studnicki*, J. Suchoń
Katedra Odlewnictwa, Politechnika Śląska, ul. Towarowa 7, 44-100 Gliwice, Polska
* Kontakt korespondencyjny: e-mail: andrzej.studnicki@polsl.pl Otrzymano 25.07.2011; zaakceptowano do druku 27.07.2011
Streszczenie
W artykule przedstawiono wyniki badań stereologii węglików w modyfikowanym żeliwie chromowym odpornym na zużycie ścierne.
W składzie modyfikatorów były następujące pierwiastki: bor, niob, wanad, cer i lantan (MZR), azot. W tabelach i na wykresach pokazano wpływ użytych modyfikatorów na takie parametry stereologiczne węglików jak: wielkość, obwód, współczynnik kształtu i udział objętościowy.
Słowa kluczowe: Żeliwo chromowe, Węgliki chromu, Parametry stereologiczne
1. Wprowadzenie
Żeliwo chromowe jest cenionym tworzywem odlewniczym wykorzystywanym do produkcji odlewów pracujących w środowiskach ściernych, rzadziej udarowo-ściernych [1÷4].
Warunkiem rozszerzenia obszaru zastosowania żeliwa chromowego jest uzyskanie w tym stopie zadawalającej odporności na inicjowanie i propagację pęknięć, czyli żeliwa o dobrej ciągliwości. Wiadomo, że mechaniczne i trybologiczne własności żeliwa chromowego zależą głównie od struktury metalograficznej powstającej w czasie krystalizacji odlewu.
Strukturę żeliwa chromowego można opisać jako strukturę kompozytu in situ, w którym twarde węgliki rozmieszczone są w osnowie stanowiącej element nośny. W celu zwiększenia własności plastycznych żeliwa węglikowego należy dążyć do krystalizacji struktury składającej się najlepiej z drobnych węglików o zaokrąglonych kształtach równomiernie rozmieszczonych w plastycznej.
Podstawowe pierwiastki żeliwa chromowego, tj. żelazo, chrom i węgiel kształtują w tym stopie jego główne składniki fazowe, które nadają mu określone własności użytkowe czyli wysoką odporność na zużycie ścierne. Wprowadzanie do tego układu innych pierwiastków np. niklu i molibdenu miało głównie na celu poprawę jego własności wytrzymałościowych np. poprzez zmianę morfologii węglików czy ułatwienie obróbki cieplnej osnowy. Nie należy dążyć do zmiany charakteru żeliwa chromowego, do zaburzenia układu strukturalnego węgliki chromu-osnowa poprzez np. wprowadzenie znacznych ilości dodatków stopowych, które utworzą całkowicie nowe fazy.
Jedną z podstawowych metod poprawy własności użytkowych tworzyw odlewniczych bez zmiany podstawowego składu fazowego stopu jest zabieg modyfikacji. Proces ten jest często niejednoznacznie i różnie interpretowany.
Fraś [5] rozumie pojęcie modyfikacji jako „zabieg polegający na wprowadzeniu do kąpieli pewnych substancji, zwanych modyfikatorami, które nawet w znikomych ilościach istotnie zwiększają gęstość ziaren w metalu, czyli ich liczbę w jednostce
objętości. Konsekwencją większej gęstości ziaren jest poprawa właściwości mechanicznych metalu, zmniejszenie stopnia segregacji składników i skłonności metalu do pęknięć na gorąco.”
Zwiększenie gęstości ziaren świadczy o zwiększonej zdolności metalu do zarodkowania zmieniając kinetykę krystalizacji.
Modyfikatory ze względu na mechanizm ich działania polegający na zwiększeniu gęstości zarodków krystalizacji można podzielić w następujący sposób [5]:
1. zmniejszające kąt zwilżania zarodka z podkładką i napięcie powierzchniowe na granicy ciecz-zarodek,
2. zwiększające gęstość podkładek do zarodkowania (pod- kładkotwórcze),
3. hamujące prędkość wzrostu ziaren.
Wymienione powyżej mechanizmy działania modyfikatorów mogą występować wspólnie co ma często miejsce w wielu rzeczywistych procesach.
W prezentowanej pracy zastosowano modyfikatory w postaci mieszanin rozdrobnionych żelazostopów (FeNb, FeV), proszku węglika boru (B4C), metali ziem rzadkich (MZR). W kilku przypadkach kąpiel metalową po wprowadzeniu modyfikatorów przedmuchiwano aktywowanym w łuku elektrycznym azotem.
Wprowadzenie do ciekłego żeliwa chromowego pierwiastków wysokotopliwych, które dodatkowo mogą tworzyć wysoko- topliwe związki (węgliki, azotki) w największym stopniu powinno spowodować zwiększenie gęstości zarodków krystalizacji poprzez ich podkładkotwórcze działanie.
2. Materiał i metodyka badań
Do badań procesu modyfikacji wybrano żeliwo chromowe o zawartości 2-3,5 %C i 12-25 %Cr, w którym fazą węglikową jest głównie węglik typu M7C3. Na rysunku 1 zaznaczono na rzucie powierzchni likwidus układu potrójnego Fe-Cr-C interesujący autorów obszar badawczy. Obszar ten rozciąga się od żeliw podeutektycznych do nadeutektycznych. Podstawowe „ścieżki”
krystalizacji pierwotnej w tym obszarze to:
1. żeliwo podeutektyczne
ciecz → austenit pierwotny → eutektyka (+Cr7C3) 2. żeliwo eutektyczne
ciecz → eutektyka (+Cr7C3) 3. żeliwo nadeutektyczne
ciecz → węglik pierwotny Cr7C3 → eutektyka (+Cr7C3) W pracy przyjęto następujące założenia przy wyborze żeliwa chromowego i modyfikatorów do badań:
zakres zmienności udziału masowego węgla i chromu:
2 ≤%C ≤3,5; 12≤%Cr≤25;
stosunek Cr/C≥6;
żeliwo podeutektyczne, okołoeutektyczne i nadeutektyczne;
składniki modyfikatorów w postaci proszków B4C, FeNb, FeV oprócz MZR;
sumaryczny udział masowy modyfikatora ≤0,6%;
wielkość ziaren rozdrobnionego modyfikatora ≤0,25 mm;
przedmuchiwanie kąpieli aktywowanym w łuku elektrycznych azotem;
Rys. 1. Rzut powierzchni likwidus układu Fe-C-Cr [6]
z zaznaczonym obszarem badań
Szczegółowe oznaczenie wytopów przedstawiono w tabeli 1.
Wytopy wykonano w tyglowym piecu indukcyjnym o wyłożeniu obojętnym i pojemności 20 kg. Materiały wsadowe i pomocnicze którymi dysponowano przygotowując namiary to:
żeliwo chromowe wyjściowe o składzie: 2,82%C;
17,69%Cr; 0,56%Mn; 0,64%Si; 0,49%Ni; 0,030%S;
0,050%P wytopione w warunkach przemysłowych w piecu elektrycznym łukowym;
złom stalowy;
żelazostopy: FeCr015, FeCr800;
grafit;
odtleniacze: Al; FeTi;
modyfikatory(mieszaniny B4C, FeNb, FeV, MZR – tabela 1);
azot.
Po uzyskaniu odpowiedniej temperatury ciekłego żeliwa w piecu (dla żeliwa z 2%C -1540oC, 2,8%C i 3,5%C – 1520oC) przeprowadzano w piecu odtlenianie Al i FeTi.
Modyfikację przeprowadzono w dobrze wygrzanej kadzi dodając na jej dno odpowiedni modyfikator. Jako modyfikatorów użyto związki i ich mieszaniny. Udział masowy poszczególnych składników modyfikatorów w stosunku do masy ciekłego metalu podano w tabeli 1. W przypadku zastosowania azotu, kąpiel przedmuchiwano gazem aktywowanym w łuku elektrycznym ok.
5 min.
Po spuście metalu i odczekaniu ok. 20 s zalewano formy (próbniki ATD).
Z odlewów uzyskanych w próbnikach ATD-C i ATD-Is pobrano próbki do wykonania zgładów wykorzystanych do analizy parametrów stereologicznych węglików w badanym żeliwie chromowym. Odlewy stygnące w tych dwóch próbnikach różnią się szybkością stygnięcia (czas krystalizacji pierwotnej w odlewu w próbniku ATD-Is jest około dwa razy dłuższy od czasu krystalizacji pierwotnej w próbniku ATD-C). Na rysunku 2 przedstawiono stanowisko badawcze ATD oraz sposób pobrania próbek do wykonania zgładów.
Próbki do badań ilościowych przygotowano wg standardowych metod - szlifowanie i polerowanie. Po wypolerowaniu zgłady poddano procesowi trawienia w celu głębokiego wytrawienia osnowy żeliwa. Jako odczynnik zastosowano wodę królewską.
Tabela 1.
Wykonane wytopy i ich oznaczenie C
Cr n= 2 %C s= 2,8 %C w= 3,5 %C
W= 25 %Cr
nW0 nW1 nW2 nW3
sW0 sW1 sW2 sW3
wW0 wW1 wW2 wW3 wW4 wW4a
S= 18 %Cr
nS0 nS1 nS2 nS3 nS4 nS4a
sS0 sS1 sS2 sS3 sS4 sS4a
N=12 %Cr
nN0 nN1 nN2 nN3
Oznaczenie modyfikatorów:
0 – bez modyfikatora, 1 – 0,25 %B4C, 2 – 0,30 %FeNb,
3 – 0,25 %FeNb+0,15%FeV+0,20 %MZR,
4 – 0,05 %B4C +0,25 %FeNb+0,15 %FeV+0,15 %MZR, 4a – 0,05 %B4C +0,25 %FeNb+0,15 %FeV+0,15 %MZR +azot
Rys. 2. Stanowisko badawcze ATD i sposób pobierania próbek do badań ilościowych z odlewu pomiarowego
Przeprowadzona analiza dyfrakcji rentgenowskiej pozwoliła na zidentyfikowanie występujących w badanych żeliwach chromowych podstawowych faz. Stwierdzono, że badane żeliwa chromowe składają się z osnowy o zmiennym udziale fazy α i oraz z fazy węglikowej o dominującym udziale węglików typu
M7C3. W żeliwach nadeutektycznych grupy wW_ stwierdzono również udział węglika typu M23C6. Na rysunku 3 pokazano przykładowy dyfraktogram żeliwa chromowego pod- eutektycznego modyfikowanego mieszaniną FeNb+FeV+MZR.
Rys. 3. Dyfraktogram rentgenowski i zdjęcie struktury żeliwa chromowego podeutektycznego- wytop sS3
Badania ilościowe wykonywano przy powiększeniach od 200x do 600x na dziesięciu polach (zdjęciach) dla każdego zgładu.
Analizę ilościową struktury przeprowadzono na podstawie zdjęć wykonanych w połowie promienia zgładu za pomocą programu NIS ELEMENTS BR 3.10. W skład programu (pakietu) wchodzą dwie aplikacje, pierwsza (NIS ELEMETS F) do przechwytywania obrazu z kamery oraz druga (NIS ELEMETS BR 3.10) do wykonywania obliczeń parametrów stereologicznych (zliczania wydzieleń, współczynników kształtu, długości, powierzchni i objętości itp.). Typowa obróbka obrazu polegała na wydobyciu z obrazu informacji zawartej w kolorze.
3. Parametry stereologiczne węglików
Średnie wartości parametrów stereologicznych węglików w badanych żeliwach chromowych posłużyły do wstępnej oceny stopnia działania użytych modyfikatorów na węgliki w badanych żeliwach chromowych. W tabeli 2 przykładowo zestawiono komplet średnich wartości analizowanych parametrów tylko dla żeliwa chromowego podeutektycznego grupy sS_, a na rysunku 4 pokazano histogramy rozkładu ilości węglików w klasach ich wielkości.
Tabela 2.
Zestawienie średnich wartości parametrów stereologicznych fazy węglikowej badanych żeliw chromowych (próbki pobrane z odlewów ATD-C i ATD-Is z indeksem „i”)
Oznaczenie
próbki Powierzchnia
A [µm2]
Obwód P
[µm] Długość L [µm] Szerokość B [µm]
Współczynnik kształtu B/L
Udział objętościowy węglików [%]
sS0 11,03 11,51 4,87 0,96 0,197 22,06
sS0i 14,43 14,78 6,31 1,16 0,189 25,55
sS1 13,86 14,83 6,56 0,94 0,143 28,28
sS1i 17,38 14,83 6,49 1,03 0,159 30,07
sS2 10,88 13,55 6,02 0,85 0,141 27,99
sS2i 15,34 14,50 6,49 0,84 0,129 23,79
sS3 4,14 6,96 2,74 0,83 0,303 13,56
sS3i 8,75 9,95 3,90 1,16 0,297 16,92
sS4 13,59 14,44 5,76 1,52 0,264 25,12
sS4i 19,15 16,11 6,31 1,81 0.287 24,17
sS4a 6,96 9,44 3,75 1,04 0,277 24,76
sS4ai 131,63 59,92 27,87 2,23 0,080 24,76
Rys. 4. Histogramy rozkładu ilości węglików Na w klasach ich wielkości P – żeliwo podeutektyczne niemodyfikowane sS0 oraz modyfikowane mieszaniną FeNb+FeV+MZR – sS3
Intensywne zmniejszenie średniej wielkości powierzchni, jak i długości wydzieleń węglikowych następuje w wyniku modyfikacji żeliwa mieszaninami złożonymi zawierającymi żelazoniob, żelazowanad i miszmetal (modyfikator nr 3). Nieco mniejszy wpływ zauważono w przypadku stosowania mieszaniny modyfikującej w której dodatkowo oprócz wyżej wymienionych
wprowadzono węglik boru (modyfikator nr 4). Działanie modyfikatora nr 2 czyli samego żelazoniobu należy uznać za niewielkie. Na podstawie przeprowadzonych badań nie można jednoznacznie stwierdzić korzystnego wpływu samego węglika boru na rozdrobnienie fazy węglikowej. Przyczyny tego stanu można dopatrywać się w znacznym zwiększeniu udziału
objętościowego fazy węglikowej w stopach modyfikowanych większą ilością samego węglika boru (modyfikator nr 1). Wydaje się, że technologia modyfikacji węglikiem boru jest bardzo złożona, nie można dopuścić do całkowitego jego rozpuszczenia w ciekłym stopie, gdyż wtedy węglik boru nie staje się heterogenicznym zarodkiem krystalizacji a tylko bierze udział w tworzeniu dodatkowej fazy węglikowej.
Modyfikacja mieszaninami wysokotopliwych pierwiastków, tj.
Nb i V z miszmetalem powoduje kilkuprocentowe zmniejszenie udziału objętościowego węglików, szczególnie w niskowęglowym badanym żeliwie chromowym. Ponadto stwierdzono istotny wpływ tych modyfikatorów na kształt wydzieleń węglikowych, przejawiające się zmniejszeniem ich długości przy jednoczesnym wzroście ich szerokości. Przyczyniło się to do około dwukrotnego zwiększenia współczynnika kształtu (K=B/L), co może sugerować zmniejszenie smukłości wydzieleń, a być może ich koagulację. Sądzić można, że jest to spowodowane zwiększeniem napięcia powierzchniowego modyfikowanych węglików związane z obecnością metali ziem rzadkich. Ta zmiana kształtu węglików najprawdopodobniej korzystnie może wpłynąć na własności użytkowe odlewów (może zwiększać ich odporność na warunki udarowe pracy).
4. Parametry stereologiczne węglików w funkcji użytych modyfikatorów
Na podstawie wyników pomiarów opracowano wykresy prezentujące wpływ poszczególnych modyfikatorów i szybkości stygnięcia odlewu na podstawowe parametry stereologiczne węglików. Na rysunkach 5 do 10 przedstawiono powyższe wykresy dla poszczególnych badanych grup żeliwa chromowego.
Rys. 5. Wpływ rodzaju modyfikatora i szybkości stygnięcia odlewu na parametry stereologiczne węglików w żeliwie chromowym - grupa żeliwa nN_: C = ok. 2% i Cr = ok. 24%
Rys. 6. Wpływ rodzaju modyfikatora i szybkości stygnięcia odlewu na parametry stereologiczne węglików w żeliwie chromowym - grupa żeliwa nS_: C = ok. 2% i Cr = ok. 18%
Rys. 7. Wpływ rodzaju modyfikatora i szybkości stygnięcia odlewu na parametry stereologiczne węglików w żeliwie chromowym - grupa żeliwa nW_: C = ok. 2% i Cr = ok. 24%
Rys. 8. Wpływ rodzaju modyfikatora i szybkości stygnięcia odlewu na parametry stereologiczne węglików w żeliwie chromowym - grupa żeliwa sS_: C = ok. 2,8% i Cr = ok. 18%
Rys. 9. Wpływ rodzaju modyfikatora i szybkości stygnięcia odlewu na parametry stereologiczne węglików w żeliwie chromowym - grupa żeliwa sW_: C = ok. 2,8% i Cr = ok. 24%
Rys. 10. Wpływ rodzaju modyfikatora i szybkości stygnięcia odlewu na parametry stereologiczne węglików w żeliwie chromowym - grupa żeliwa wW_: C = ok. 3,5% i Cr = ok. 24%
Analizując te wykresy można stwierdzić korzystne działanie modyfikatorów będących mieszaninami wysokotopliwych i węglikotwórczych pierwiastków (Nb i V) oraz metali ziem rzadkich (MZR). W każdej badanej grupie żeliwa to zaobserwowano. Na podstawie przeprowadzonych badań nie można jednoznacznie stwierdzić korzystnego wpływu prostych modyfikatorów, tj. węglika boru i żelazoniobu na parametry stereologiczne. Szczególnie interesujące wydaje się działanie węglika boru, który jest wysokotopliwym związkiem i powinien stanowić podkładkę austenitu. Niestety nieumiejętnie dodawanie go do ciekłego żeliwa podczas modyfikacji może spowodować jego nadmiernie rozpuszczanie się. Węglik boru dostarcza wtedy tylko pierwiastki do tworzenia twardych faz węglikowych, a nie tworzy podkładek do krystalizacji austenitu. Należy więc go wprowadzać do ciekłego żeliwa na krótko przed zalewaniem form.
4. Podsumowanie
Wyniki badań stereologii fazy węglikowej były podstawą do oceny skuteczności poszczególnych modyfikatorów. Można uznać, że zastosowanie złożonych modyfikatorów przyniosło najlepsze efekty w postaci rozdrobnienia struktury i poprawienia współczynnika kształtu węglików. Mieszanina żelazoniobu, żelazowanadu z miszmetalem prawie we wszystkich grupach żeliw poprawia parametry stereologiczne powodując nieznaczny spadek udziału objętościowego węglików chromu. Jest to prawdopodobnie związane z silnie węglikotwórczym działaniem niobu i wanadu, których drobne węgliki najpierw krystalizują z cieczy i stają się podkładkami do krystalizacji austenitu. Podobna sytuacja jest z działaniem modyfikatora nr 4, gdzie dodatkowo wprowadzony jest węglik boru. W wyniku przeprowadzonych działań nie stwierdzono jednoznacznie korzystnego działania węglika boru, co może być spowodowane jego rozpuszczaniem w stopie ponieważ obserwuje się wzrost udziału objętościowego węglików. Węglik boru może być doskonałą podkładką do zarodkowania austenitu ale nie powinien ulec rozpuszczeniu przed rozpoczęciem krystalizacji austenitu. Rozwiązaniem tego problemu może być prawdopodobnie wprowadzenie go do ciekłego żeliwa łącznie z mikroochładzalnikami np. w postaci rozdrobnionego złomu stalowego [7].
Podziękowania
Pracę wykonano dzięki finansowaniu przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego projektu badawczego własnego N N507 370135.
Literatura
[1] Sakwa W., Jura S., Sakwa J.: Odporne na ścieranie stopy żelaza. Część I Żeliwo. Wyd. ZG STOP, Kraków 1980.
[2] Podrzucki Cz.: Żeliwo. Struktura Właściwości Zastosowanie.
T.1 i 2, Wyd. ZG STOP, Kraków 1991.
[3] Gierek A.: Kierunki doskonalenia stopów odpornych na zużycie w wyniku udarowo-erozyjnego (erozyjno-
udarowego) oddziaływania minerałów. Hutnictwo, ZN Pol.
Częstochowskiej, nr 140 , Częstochowa 1988, s.53.
[4] Gierek A.: Zużycie ścierne metalowych elementów roboczych. Skrypt Pol.Śl., nr 1752, Gliwice 1993.
[5] Fraś E: Krystalizacja metali. WNT, Warszawa 2003 [6] Chicco B., Thorpe W.R.: On the solidification of pure C-Cr-
Fe alloys. Cast Metals 1973, T.5, nr 4.
[7] Kopyciński D.: Analysis of the structure of castings made from chromium white cast iron resistant to abrasive wear.
Archives of Foundry Engineering, vol. 9, Issue 4, 2009, p.109-112
The influence of chosen modifiers on stereological parameters of carbides of
chromium cast iron
Abstract
The results of investigations of stereological carbides in the modified wear resistance chromium cast iron resistant were introduced in the article. There were following elements: boron, niobium, vanadium, cerium and lanthanum (RE), nitrogen in the composition of modifiers.
The influence of used modifiers on such stereological parameters of carbides as: size, perimeter, shape coefficient and volume fraction was showed in tables and on diagrams.
