1. Nauczyciel: Katarzyna Głuch 2. Przedmiot: wychowanie fizyczne 3. Klasa: 1tep
4. Temat lekcji: Jak obliczyć poprawne BMI, Kalkulator BMI 5. Data lekcji: 6.05.2020
Kalkulator BMI - wzór na prawidłowe BMI
Kalkulator BMI (Body Mass Index), czyli indeks masy ciała, to narzędzie, dzięki któremu można samodzielnie sprawdzić, czy nasza masa ciała jest prawidłowa. Wskaźnik BMI w sposób pośredni opisuje zawartość tkanki tłuszczowej w organizmie na podstawie proporcji masy ciała mierzonej w kilogramach do wzrostu w metrach. Sprawdź, czy twoje BMI jest prawidłowe.
Kalkulator BMI, czyli indeks masy ciała, został opracowany prawie 200 lat temu przez belgijskiego statystyka Adolfa Queteleta. Do powszechnego użytku wszedł w latach 70-tych XX wieku. Obecnie posługują się nim liczne
organizacje i ośrodki zajmujące się zdrowiem.
BMI (z ang. Body Mass Index - wskaźnik masy ciała) to wskaźnik, którego wynik pozwoli ci ocenić, czy twoja waga utrzymuje się w normie, czy nie. Żeby skorzystać z kalkulatora BMI, wystarczy wpisać dwie dane: masę ciała (w kilogramach) i wzrost (w centymetrach), i kliknąć "oblicz". Z tego samego kalkulatora mogą korzystać zarówno kobiety, jak i mężczyźni.
Wskaźnik BMI (body mass index, indeks masy ciała) to prosty wzór
matematyczny, który w sposób pośredni opisuje zawartość tkanki tłuszczowej w organizmie na podstawie proporcji masy ciała mierzonej w kilogramach do wzrostu w metrach. Stosowany jest dla dorosłych kobiet i mężczyzn w każdym wieku. W swojej pierwotnej postaci nie ma zastosowania u dzieci i młodzieży, jednak został zmodyfikowany oraz naniesiony na siatki centylowe osobno dla dziewcząt i chłopców, co pozwala na wykorzystywanie BMI również w pomiarach dzieci.
Wzór na obliczanie prawidłowego BMI wygląda następująco:
Przykład: BMI osoby ważącej 70 kg i mierzącej 175 cm będzie wynosiło: 70/
(1,75)2=22,86.
Przedziały wskaźnika BMI
Wskaźnik BMI jest używany do oceny wagi prawidłowej, ryzyka
zagrożenia otyłością i chorobami związanymi z nadmiarem tkanki tłuszczowej w organizmie. BMI może znajdować się w jednym z kilku wyszczególnionych przedziałów opisujących masę ciała:
Wartość Co oznacza?
BMI < 18,5 niedowaga
18,5 ≤ BMI ≤ 24,9 waga prawidłowa
25 ≤ BMI ≤ 29,9 nadwaga
BMI > 30 otyłość
Czasem wyróżnia się także przedział BMI > 35 (otyłość drugiego stopnia) oraz BMI > 40, który wskazuje na otyłość olbrzymią i bardzo duże zagrożenie chorobami powiązanymi z nadmierną masą ciała.
W swoich badaniach i ocenach stanu zdrowia populacji BMI używa Światowa Organizacja Zdrowia i inne ważne organizacje. Co bardzo ważne, wskaźnik ten został stworzony do opisywania zjawisk w skali populacyjnej, a nie
jednostkowej. Oznacza to, że w odniesieniu do dużych grup ludności daje wymierne informacje, natomiast stosowany do oceny wagi prawidłowej u pojedynczych osób może być bardzo mylący.
Indeks masy ciała został opracowany przez belgijskiego statystyka Adolfa Queteleta w 1832 roku. Matematyk nie zajmował się badaniem otyłości, a próbował zastosować metody rachunku prawdopodobieństwa w odniesieniu do fizycznych cech ciała człowieka.
Zauważył on, że masa ciała ma tendencje do zwiększania się zależnie od
rosnącej wysokości ciała. Formuła wymyślona przez Queteleta miała w szybki i łatwy sposób zmierzyć stopień otyłości w populacji, aby pomóc rządowi w przydzielaniu zasobów. Sam autor wskaźnika podkreślał, że nie powinien być on używany do opisywania stopnia otłuszczenia pojedynczej osoby.
W latach 40. XX wieku do oceny prawidłowej masy ciała zaczęto stosować tablice zależności wagi od wzrostu, które uwzględniały jednak proporcje i budowę ciała. W 1972 roku w "Journal of Chronic Disease" ukazała się publikacja przedstawiająca BMI jako nie w pełni satysfakcjonujący, ale użyteczny parametr opisujący zagrożenie otyłością.
Autor publikacji podkreślał, że BMI ma zastosowanie w badaniach
populacyjnych, a nie w indywidualnej ocenie prawidłowej masy ciała, jednak ze względu na prostotę i szybkość, wskaźnik zaczął wypierać tablice zależności wagi od wzrostu i znalazł zastosowanie we wstępnej diagnostyce.
BMI a płeć i rozmieszczenie tkanki tłuszczowej
Kobiety mają fizjologiczne uwarunkowania do gromadzenia większej ilości tkanki tłuszczowej, a przy tym naturalnie mają mniej mięśni niż mężczyźni. Kobieta i mężczyzna o podobnym wzroście i wadze będą mieli zbliżone BMI, ale z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że u kobiety tkanka tłuszczowa będzie stanowiła większy fragment masy ciała niż u mężczyzny.
To właśnie poziom tkanki tłuszczowej wiąże się z ryzykiem chorób, a nie sama masa ciała. Ponadto bardzo istotne jest rozmieszczenie tkanki tłuszczowej. Dużo większym ryzykiem zdrowotnym jest tłuszcz otaczający narządy wewnętrzne, tzw. wisceralna tkanka tłuszczowa niż tłuszcz podskórny.
Dużo więcej o zagrożeniu zdrowia mówi wskaźnik WHR (proporcja obwodu talii do obwodu bioder) niż BMI. Uogólniając, u kobiet częściej występuje otyłość pośladkowo-udowa (tłuszcz zgromadzony pod skórą), a u mężczyzn otyłość brzuszna (tłuszcz zgromadzony wokół narządów wewnętrznych).
Może się okazać, że kobieta o większej ilości tkanki tłuszczowej jest obarczona mniejszym ryzykiem chorób metabolicznych niż mężczyzna, u którego
większość tłuszczu gromadzi się wokół narządów wewnętrznych. Stąd każdy przypadek należy przeanalizować dokładnie, posługując się kilkoma
wskaźnikami.
BMI a masa mięśniowa
Mięśnie są gęstsze i cięższe niż tłuszcz, dlatego kilogram masy mięśniowej zajmuje nawet 3 razy mniejszą objętość niż kilogram tkanki tłuszczowej.
Nikogo nie dziwi, że dwie osoby o tej samej masie ciała mogą wyglądać
diametralnie różnie właśnie za sprawą proporcji masy mięśni do tłuszczu. BMI nie uwzględnia tych różnic.
Osoby o atletycznej budowie, regularnie uprawiające sport czy mocno
zbudowani mężczyźni są klasyfikowani jako osoby z nadwagą lub nawet otyłe.
Według indeksu masy ciała grozi im cukrzyca i choroby serca, co nie ma nic wspólnego z rzeczywistością, gdyż duża masa mięśniowa i aktywny styl życia pomagają zapobiegać chorobom.
BMI a masa kości
Stopień mineralizacji i gęstość kości to kolejny parametr, który istotnie wpływa na masę ciała. Dla osób o budowie drobno- i grubokościstej prawidłowa masa ciała będzie zupełnie inna. Ponadto BMI nie uwzględnia, iż z wiekiem gęstość kości maleje, a osoby starsze często chorują na osteoporozę, co zaniża ich masę ciała.
BMI a wiek
Wraz z wiekiem maleje masa mięśni i masa kości, a najczęściej ilość tkanki tłuszczowej rośnie. BMI nie uwzględnia tych zmian zachodzących w procesie
starzenia organizmu, przez co wyniki osób starszych są nieprawidłowo interpretowane jako lepsze niż w rzeczywistości.
