• Nie Znaleziono Wyników

1. 2. Pływanie – nauka skoku startowego

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "1. 2. Pływanie – nauka skoku startowego"

Copied!
3
0
0

Pełen tekst

(1)

1.

2. Pływanie – nauka skoku startowego

a. 1. Cele lekcji

i. a) Wiadomości Uczeń zna:

• przepisy dotyczące startów,

• technikę wykonania skoku startowego,

• niebezpieczeństwa wynikające ze skoków „na główkę” do płytkiej lub nieznanej wody.

ii. b) Umiejętności Uczeń:

• potrafi samodzielnie wykonać rozgrzewkę pływacką,

• potrafi wykonać skok startowy,

• doskonali pływanie określonymi stylami.

iii. c) Postawy Uczeń:

• przejawia wytrwałość w dążeniu do celu,

• stosuje samokontrolę podczas wykonywania zadań,

• wspomaga słabszych uczniów w wykonywaniu zadań.

iv. c) Sprawność motoryczna Uczeń:

• zwiększa wydolność organizmu,

• rozwija orientację podczas pływania pod wodą,

• wzmacnia siłę mięśni obręczy barkowej i kończyn dolnych.

b. 2. Metoda i forma pracy

Indywidualna, strumieniowa, metoda realizacji zadań ruchowych: naśladowcza, zadaniowa; metoda nauczania ruchu: kompleksowa, syntetyczna.

c. 3. Środki dydaktyczne

Deski do pływania

(2)

d. 4. Przebieg lekcji

i. a) Faza przygotowawcza 1. Zbiórka klasy, podanie zadań lekcji.

2. Rozgrzewka na brzegu basenu. W postawie wykonujemy krążenia ramion w tył (praca ramion do grzbietu). Przechodzimy do opadu w przód – pracujemy ramionami jak w pływaniu kraulem (krążenia w przód). W siadzie na desce, na podłodze, pracujemy nogami jak w pływaniu stylem grzbietowym (zwracamy uwagę na obciągnięcie stóp i zwrócenie ich ku środkowi) oraz stylem klasycznym. W siadzie na brzegu basenu wznosimy nogi w górę – „nożyce”. Wykonujemy serię skłonów w przód i w bok. W postawie, wznosząc ramiona, bierzemy krótki, ale głęboki wdech ustami – następnie wydychamy powietrze ze skłonem w przód i opuszczeniem ramion.

ii. b) Faza realizacyjna

1. Dzieci pływają. Wykonują ćwiczenia doskonalące technikę pływania, wybrane przez nauczyciela w zależności od stopnia zaawansowania grupy.

2. Nauka skoku startowego. Uczniowie wykonują serię przeskoków przez liny torowe. Zwracamy uwagę na kolejność zanurzania poszczególnych części ciała (ramiona, głowa, tułów, nogi).

3. Pozycja wyjściowa – siad na brzegu basenu, stopy zaczepione o przelew, ramiona w górze, głowa między ramionami. Pochylamy się w przód. Unosząc lekko biodra i tracąc równowagę odpychamy się lekko od ściany i wykonujemy wślizg do wody. Pod powierzchnią wody wytrzymujemy poślizg i wypływamy na powierzchnię. Powtarzamy ćwiczenie kilka razy.

4. Ćwiczenie jak wyżej, jednak teraz pozycją wyjściową jest klęk jednonóż.

5. To samo zadanie wykonujemy z przysiadu.

6. Wydłużamy fazę lotu. Wykonujemy wślizg do wody z półprzysiadu. Zwracamy uwagę, by ciało było usztywnione w czasie lotu.

7. Z półprzysiadu (palce stóp zaczepione o krawędź basenu, ramiona z tyłu) wykonujemy odbicie z równoczesną zamachową pracą ramion. Po fazie lotu (ciało napięte, wyprostowane)

zanurzamy się w odległości ok. 2 m od ściany, wytrzymujemy pod wodą poślizg, wynurzamy się.

8. Wykonujemy skok startowy z brzegu, po czym staramy się jak najdalej dopłynąć poślizgiem.

9. Przechodzimy na słupek startowy. Zaczepiamy palce stóp o krawędź słupka, ciało pochylamy nieco w przód, lekko uginamy nogi, ramiona w przodzie. Wykonujemy skok startowy przez tracenie równowagi ciała.

10. Pozycja wyjściowa taka sama jak w poprzednim ćwiczeniu. Jednak teraz próbujemy odbić się od słupka i wydłużyć fazę lotu. W czasie ćwiczenia zwracamy uwagę, by dzieci nie unosiły głowy, ponieważ uderzają wtedy klatką piersiową o powierzchnię wody. Częstym błędem jest też brak naprężenia ciała i uginanie nóg w czasei lotu. Bezpośrednio po wynurzeniu udzielamy wskazówek kolejnym ćwiczącym.

11. Nauczyciel stojący na brzegu basenu trzyma drążek – uczniowie wykonują skok startowy przez drążek.

12. Po skoku startowym wykonujemyruchy lokomocyjne jak w pływaniu kraulem, stylem motylkowym i klasycznym.

(3)

iii. c) Faza podsumowująca

1. Ćwiczenia uspokajające. Wyławianie krążków z wody lub dowolna zabawa w wodzie.

2. Wyjście z wody, zbiórka w dwuszeregu. Omawiamy lekcję, chwalimy dzieci, które najładniej wykonywały ćwiczenia. Przypominamy uczniom, jakie zagrożenia czekają na nieostrożnych pływaków skaczących „na główkę”. Pożegnanie.

e. 5. Bibliografia

1. Bartkowiak E., Pływanie. Program Szkolenia Dzieci i Młodzieży, COS Warszawa, Warszawa 1997.

2. Bartkowiak E., Pływanie sportowe, COS Warszawa, Warszawa 1999.

3. Dybińska E., Wójcicki A., Wskazówki metodyczne do nauczania pływania, AWF Kraków, Kraków 2002.

4. Kalinowski A., Roszko R., Pływanie – poradnik metodyczny, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1986.

5. Wiesner W., Nauczanie – uczenie się pływania, AWF Wrocław, Wrocław 1999.

f. 6. Załączniki

brak

g. 7. Czas trwania lekcji

45 minut

h. 8. Uwagi do scenariusza

Lekcja przeznaczona jest dla uczniów klasy V szkoły podstawowej.

Konspekt nie zawiera ćwiczeń doskonalących technikę pływania, gdyż każdy z nauczycieli powinien dobrać je w zależności od zaawansowania grupy, którą prowadzi.

Cytaty

Powiązane dokumenty

1) Dane w odniesieniu do dolnej wartości opałowej (NCV). Kotły są seryjnie wyregulowane i sprawdzone dla nastawienia EE/H. Z fabrycznie ustawioną liczbą Wobbego równą 15,0 kWh/m3

6B Element graficzny na stronie WWW, który ma charakter często reklamowy (BANER) 7A Jest ostatnim członem adresu internetowego, charakteryzuje rodzaj

Jeden uczeń kozłuje piłkę, starając się dojść do kosza i wykonać rzut, drugi z rękami założonymi z tyłu próbuje zastąpić drogę koledze i nie dopuścić go do kosza..

Przechodzimy przez odwróconą ławeczkę, starając się wykonać następujące elementy: przysiad, półobrót z wspięciem na palce, przejście tyłem, przeplot przez szarfę,

Dzieci stają przodem do siebie, trzymając się za ręce, stopy stykają się palcami.. Równocześnie obaj uczniowie wykonują opad tułowia w tył aż do wyprostowania ramion, po

Z odbicia od ściany basenu, płyniemy na piersiach (potem na grzbiecie), wykonując szybkie, naprzemianstronne ruchy ramionami (nogi nie pracują).. Zabawa polega na tym, kto

Zanurzamy głowę (przysiad w wodzie) i przez wydech staramy się zrobić jak najładniejsze (największe, najdłużej płynące itd.)

Sam skok przez skórę jest punktem kulminacyjnym rytuału górniczego wta- jemniczenia, który odbywa się zgodnie z ustalonym scenariuszem.. Każdy z kandydatów staje kolejno na