• Nie Znaleziono Wyników

Zmiany w organizacji kierowania przez państwo kulturą fizyczną w Polsce w okresie od 1984 do 2000 roku

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Zmiany w organizacji kierowania przez państwo kulturą fizyczną w Polsce w okresie od 1984 do 2000 roku"

Copied!
8
0
0

Pełen tekst

(1)

Tomasz Dubrawski

Zmiany w organizacji kierowania

przez państwo kulturą fizyczną w

Polsce w okresie od 1984 do 2000

roku

Prace Naukowe. Kultura Fizyczna 5, 129-135

2003

(2)

Tomasz D ubraw ski

ZMIANY W ORGANIZACJI

KIEROWANIA PRZEZ PAŃSTWO KULTURĄ FIZYCZNĄ W POLSCE W OKRESIE OD 1984 DO 2000 ROKU

S ł o w a k l u c z o w e : o r g a n i z a c j a , k i e r o w a n i e , k u l t u r a f i z y c z n a

A B S T R A C T

C han ges in organ ization o f n ation al m anagem ent o f physical cu ltu re in Poland in 1984 - 2000 K e y w o rd s: o r g a n i z a t i o n , m a n a g e m e n t , p h y s i c a l c u lt u r e A c c o r d i n g to the L a w o f P h y s i c a l C u l t u r e o f 3 rd Ju l y 1984, th e c e n tr a l o r g a n o f n a ­ tio n al a d m i n i s t r a t i o n r e s p o n s i b l e fo r p h y s i c a l c u lt u r e w a s G ł ó w n y K o m i t e t K u ltu r y F i z y c z n e j i S p o r t u ( M a i n C o m m i t t e e o f P h y s i c a l C u l t u r e a n d S p o r t ) . T r a n s i t o r y , in 1 9 8 5 - 8 7 , th is f u n c t io n w a s fu lfilled by G ł ó w n y K o m i t e t K u ltu r y F iz y c z n e j i T u r y s t y k i ( M a i n C o m m i t t e e o f P h y s i c a l C u l t u r e a n d T o u r i s m ) . It w as an o r g a n i z a t i o n a l m o d e l , w h ic h e x is te d in P o l a n d e a r l ie r , in 1 9 6 0 - 7 8 . A c c o r d i n g to th e L a w o f 2 3 ,d O c t o b e r 1987, th e r e w as e s t a b l i s h e d a n e w o rg a n : K o m i t e t d o S p r a w M ł o d z i e ż y i K u l tu r y F i ­ z y c z n e j ( C o m m i t t e e for Y o u th an d P h y s i c a l C u l t u r e ) , w h ic h s u r v i v e d till 1991. A c ­ c o r d i n g to the L a w o f 2 5 lh J a n u a r y 1991, th e r e w as e s t a b l i s h e d U r z ą d K u l t u r y F i ­ z y c z n e j i T u r y s t y k i ( D e p a r t m e n t o f P h y s i c a l C u l t u r e and T o u r i s m ) . It s u b s i s t e d till 1999, w h e n it has b e e n r e p l a c e d w ith U r z ą d K u l t u r y F iz y c z n e j i S p o r t u ( D e p a r t m e n t o f P h y s i c a l C u l t u r e an d S p o rt).

1. R ys h istoryczn y przem ian o rg a n iza cy jn y ch

Ustawa o kulturze fizycznej z 3 lipca 1984 r. nie zapewniła harm onijnego rozwoju tej dziedziny życia społecznego. Zakładała ona ścisłą kontrolę pań­ stwa nad stowarzyszeniami kultury fizycznej. Kierujący rozw ojem kultury fizycznej centralny urząd administracji państwowej, tj. G łów ny K om itet K ul­ tury Fizycznej i Sportu, był tylko quasi-resortem o małym stopniu n iezależno­ ści.

(3)

130 T o m a s z D u b r a w s k i

W ładze deklarowały upowszechnianie sportu, rekreacji i turystyki, g łó w ­ nie je d n a k rozwijały sport w y c zy n o w y 1. Pozytywem było tworzenie klas sportowych, szkół sportowych i szkół mistrzostwa sportowego. Miały być one właśnie zapleczem kadrowym dla sportu wyczynowego. W tym samym czasie wystąpiły wielkie problem y z zajęciami z wychow ania fizycznego w szkol­ nictwie powszechnym. Brakowało nauczycieli, sal gim nastycznych i ogólnie dostępnych obiektów sportowych.

Sport był uwikłany w politykę. Właśnie w tym czasie, gdy w kraju uchw alano ustawę o kulturze fizycznej, Polska bojkotowała igrzyska olim pij­ skie w Los Angeles w 1984 r. Działo się to pod naciskiem ZSRR, w atm osfe­ rze rewanżu za bojkot Igrzysk Olimpijskich w M oskwie w 1980 r. (ogłoszony przez zachodnie komitety olimpijskie po wkroczeniu wojsk radzieckich do A fganistanu w grudniu 1979 r.). Polski Komitet Olimpijski pod naciskiem ZSRR podjął uchwałę o bojkocie Igrzysk w Los Angeles (działo się to w maju

1984 r.)2.

Druga połowa lat osiem dziesiątych miała być okresem wychodzenia z ograniczeń stanu wojennego, ale sytuacja gospodarcza, społeczna i w e ­ wnątrzpolityczna przeszkodziła tym planom. Także reorganizacje władz kultu­ ry fizycznej utrudniały jej harmonijny rozwój. W marcu 1985 r. Biuro P o li­ tyczne KC PZPR — praktycznie najwyższy organ władzy w Polsce —- podjęło uchwałę zatytułowaną „Program rozwoju kultury fizycznej w Polsce do 1995 r.” Podległe gremium, jak im był ówczesny GKK FiS, podjął „resortow ą” uchwałę z dnia 27 maja 1985 r., która mówiła o realizacji partyjnych zaleceń. Był to jeden z ostatnich przejawów aktywności tegoż Komitetu. N a mocy ustawy z 12 listopada 1985 r. powołany został w j e g o miejsce G łów ny Komitet K ultu ­ ry Fizycznej i Turystyki. Wrócono więc do formuły organizacyjnej z lat 1960 - - I9 7 8 3.

Jednakże po dwóch latach doszło do kolejnej gwałtownej zmiany, w w y ­ niku uchw alenia 23 października 1987 r. ustawy o powołaniu M inistra Rynku W ewnętrznego; podporządkow ano mu sprawy związane z turystyką. U tw orzo­ ny też został nowy urząd: Komitet ds. M łodzieży i Kultury Fizycznej. PZPR chciała w ten sposób ożywić ruch m łodzieżowy pozostający od 1980 r. w sta­ nie zapaści. O soba Przewodniczącego Komitetu, obecnego Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego, j e g o energia i otwartość, korzystnie kontrasto­

1 J. G a j, E w o lu c ja str u k tu r o rg a n iz a c y jn y c h p a ń s tw o w e g o k ie r o w n ic tw a k u ltu rą fiz y c z n ą w P o l-

) s c e , „ W y c h o w a n ie F i z y c z n e i S p o r t” (d a lej: W F i S ) 1 9 8 9 , nr 2 , s. 1 0 9 - 1 2 7 .

L. S z y m a ń s k i, P o lity k a w za k r e s ie k u ltu ry f iz y c z n e j w o k re sie 1 9 8 1 - 1 9 8 9 , W r o c ła w nr 1 - 2 / 9 9 ,

s. 9 5 - 1 10.

(4)

wały z działaczami partyjnymi starszych generacji. Trzeba podkreślić, że sa­ mo połączenie spraw młodzieży i sportu — szerzej rozumianej kultury fizycz­ nej — nie było w Europie żadną now ością4.

Przy Radzie Europy działa Sekretariat Stanu ds. Młodzieży i Sportu. Po­ łączenie spraw młodzieży i sportu istniało również we: Francji, Irlandii, N o r ­ wegii, Finlandii. W Radzie Europy istniał też połączony Komitet ds. Edukacji, Kultury i Sportu, któremu podporządkow ano Komitet ds. R ozw oju i Sportu. Przyczynił się on do opracow ania i przyjęcia przez państwa członkow skie Unii Europejskiej konwencji dotyczącej dwóch spraw: bezpieczeństw a po d ­ czas imprez sportowych i zwalczania dopingu.

Gwałtow ne zmiany polityczne w Polsce, zapoczątkow ane rozmow am i O krągłego Stołu w iosną 1989 r., doprowadziły też do zmian w całokształcie kultury fizycznej. Sprawy związane z kulturą fizyczną o m aw iano podczas obrad tego gremium w kilku podzespołach: Podzespole ds. m łodzieży (kiero­ wali j e g o pracami ze strony rządowej — Leszek Miller, a opozycyjnej — A n ­ drzej Celiński, obecnie razem działający w SLD) i Grupie R oboczej ds. S to­ warzyszeń działającej w ramach Podzespołu ds. Stowarzyszeń i Samorządu Terytorialnego; dotyczy to również Podzespołu ds. Z d ro w ia5. Założeniem obrad było odbiurokratyzowanie i decentralizacja systemu kultury fizycznej.

W maju 1990 r. przestała obow iązyw ać ustawa dotycząca M inistra Rynku Wewnętrznego. Oznaczało to uwolnienie spraw turystyki w hierarchii urzę­ dów państwowych. Przyspieszyło ponadto prace nad pow ołaniem nowego urzędu mającego kierować całością spraw kultury fizycznej. Pierwsze czyta­ nie projektu ustawy o powołaniu Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki miało m iejsce w Sejmie j u ż 10 listopada 1990 r.° Drugie czytanie przeprow adzono 4 stycznia 1991 r. Ustawę przyjęto 216 głosami przy 12 sprzeciw ach i 46 wstrzymujących się od głosu. W Senacie zw rócono uwagę, że now a ustawa naw iązuje do uchw alonego z inicjatywy marszałka Józefa Piłsudskiego 28 stycznia 1927 roku rozporządzenia o powołaniu P aństwowego Urzędu W y ­ chow ania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego. W popraw kach w nie­ sionych przez Senat najbardziej istotne było zlikwidowanie odrębnych c e n ­ tralnych funduszy: kultury fizycznej i turystyki.

Ustawa uchw alona ostatecznie po przyjęciu poprawek Senatu 25 stycznia 1991 r. czyniła Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki centralnym o r­ ganem administracji państwowej, a Urząd był jed y n ie aparatem w y k o n a w ­

4 A. G órski, S p o rt a R a d a E u ro p y , W F iS 1/91, s. 120 i n.

5 Inform acje w: O k r ą g ły S t ó ł — k to j e s t kim , red. W . A d a m ie ck i, M . D om ań sk a, M . M o g ie ln ic k a , L. W u jec, W arszaw a 1989, s. 3 0 5 - 3 2 2 .

(5)

132 T o m a s z D u b r a w s k i

czym Prezesa U K F iT 7. R ozwiązanie to podtrzym ała ustawa o kulturze fizycz­ nej z 18 stycznia 1996 r., która stanowi w art. 5, pkt. 1, że: „Centralnym o rga­ nem administracji państwowej (w dziedzinie kultury fizycznej) je s t Prezes U K F iT ” .

Tak w krótkim zarysie przedstaw ia się historia zmian organizacyjnych w kierowaniu kulturą fizyczna przez państwo w Polsce po 1984 r. N ależy j e d ­ nak szczegółowo prześledzić zm iany w kom petencjach i usytuowanie kultury fizycznej w całokształcie zadań państwa. Okres 1984-2000 był w Polsce e p o ­ ką gwałtownych przemian zarów no politycznych (przywrócenie dem okracji), j a k i gospodarczych (zastąpienie socjalizmu dem okracją, pluralizmem i g o ­

spodarką rynkową).

2. R óżnice w k om p eten cjach n aczeln ych o rga n ów ad m in istracji p a ń ­ stw ow ej kieru jących k u ltu rą fizyczn ą

U stawa z 26 maja 1978 r. pow oływ ała do życia G łów ny Komitet Kultury Fizycznej i Sportu. Sprawy turystyki powierzono innemu, świeżo pow ołanem u organowi, tj. G łów nem u Komitetowi Turystyki . Zgodnie z postanow ieniami ustawy G K K FiS był organem centralnym administracji państwowej. N ie był sam odzielnym resortem. Pozostawał organem kolegialnym (art. 1, pkt. 2 i 3). Przypomnijmy, że w czasie, gdy uchw alano ustawę o kulturze fizycznej 3 lip- ca 1984, kierował nią w Polsce G K K F iS 9.

U praw nienia Komitetu były dość niejasne, tzn. mało precyzyjnie o k re ślo ­ ne. W art. 2, pkt. 1 wspom nianej ustawy bardziej konkretnie brzmiały k o m ­ petencje dotyczące rozmieszczenia, rozbudowy i wykorzystania obiektów sportowych. Dotyczyło to rów nież rozwijania produkcji sprzętu sportowego, upow szechniania kultury fizycznej i sportu. Z arów no Przewodniczącego K o ­ mitetu, ja k i je g o zastępców i członków pow oływ ał i odwoływał Prezes Rady M inistrów (art. 4). Potwierdzało to niską rangę tego urzędu, pozbaw ionego znamion sam odzielności. Przewodniczący Komitetu w j e g o imieniu w y d a w ał akty w ykonaw cze i zarządzenia. Przew odniczący G K K F iS pracował pod n a d ­ zorem Prezesa R M (art. 5).

R ozporządzenie Rady M inistrów z 12 lipca 1978 r. szczegółowo re g u lo ­ wało zakres obow iązków K o m ite tu 10. Było wśród nich: określanie zasad p rze­

7 „ D zien n ik U sta w ” 1 9 9 1 , nr 16, poz. 7 4 .

8 „ D zien n ik U sta w ” 1978, nr 14, p oz. 59.

’ B. Ryba, P o d s ta w y o r g a n iz a c ji k u ltu ry f iz y c z n e j, P oznań 1 9 89, s. 6 2 - 7 4 .

(6)

pro w a d zen ia zaw odów sportowych, prawa i obowiązki zawodników, kadry trenerskiej i sędziów (art. 2). Punkt 13, art. 2 przew idyw ał nadzór Komitetu nad akadem iam i w ychow ania fizycznego. Rozporządzenie RM przewidywało w § 8 nadzór Komitetu nad stowarzyszeniami kultury fizycznej. Ważnym u p raw nieniem GK K FiS było zapisane jeszcze w ustawie z 26 maja 1978 r. w ykorzystyw anie środków z utworzonego na mocy tej ustawy C entralnego F un d u szu R ozw oju Kultury Fizycznej i Sportu (art. 7).

U staw a o kulturze fizycznej z 3 lipca 1984 r. poszerzała kom petencje G K K F iS w tym i jej Przewodniczącego. N a w niosek Przewodniczącego G K K F iS Rada M inistrów miała określić formy pom ocy finansowej dla osób za jm ujących się sportem: zwrot utraconych zarobków, pomoc w adaptacji i nauce, zasiłki, nagrody, zapomogi oraz premie za wyniki sportowe (art. 20) j a k też stypendia (art. 21). Ustawa wprow adzała rejestr stowarzyszeń kultury fizycznej. W ładnym do dokonania wpisu stowarzyszenia do rejestru stow arzy­ szeń kultury fizycznej, którego zasięg działania przekraczał granice je d n e g o w o jew ództw a, był Przewodniczący GKKFiS. K olejnym istotnym u p ra w nie­ niem w prow adzonym przez w ym ienioną wyżej ustawę dotyczącym k o m peten­ cji Przew odniczącego Komitetu było sporządzanie przez niego rejestru dyscy­ plin sportow ych, których uprawianie w Polsce było d o z w o lo n e " .

Pod rządami ustawy z 3 lipca 1984 r. G K K FiS funkcjonow ał tylko 16 miesięcy.

Na mocy ustawy z 12 listopada 1985 r. powstał j a k o nowy organ adm in i­ stracji państwowej szczebla centralnego Główny Komitet Kultury Fizycznej

. . . . ] 7

i Turystyki. Wrócono więc do rozwiązania organizacyjnego z lat 1960-1978 \ N o w a ustaw a za centralny organ administracji państwowej w przeciwieństwie do ustaw y 1978 r. uznawała Przewodniczącego Komitetu, a nie cały Komitet (art. 6, pkt 3). Przewodniczącego powoływał i odw oływ ał Prezes Rady M ini­ strów. Przew odniczący powoływał swych zastępców i członków Komitetu, choć za zgodą Prezesa RM. Nastąpiło więc wyraźne w zm ocnienie Komitetu w obrębie administracji państwowej, choć daleko było do pozycji sam odziel­ nego resortu. Zgodnie z przepisami ustawy, P rzewodniczący G K K F iT dysp o ­ nował środkami budżetowymi przeznaczonymi na kulturę fizyczną i turystykę, p rognozow ał te wydatki przez zgłaszanie w niosków do planu państwowego. Połączeniu ulegały C entralny Fundusz Rozwoju Kultury Fizycznej i C entralny F u n d u sz Turystyki i Wypoczynku.

11 A. N o w a k o w s k i, G r a n ic e d o p u s z c z a ln o ś c i u p ra w ia n ia s p o r tu w P o ls c e , W F iS 1 9 95, nr 2 , s. 8 5 - - 8 7 .

(7)

134 T o m a s z D u b r a w s k i

Szczegółowy zakres kompetencji Przewodniczącego Komitetu zawierało aż w 19 punktach rozporządzenie Rady M inistrów z 27 listopada 1985 r.13 Szczególnie wiele uwagi poświęcono kompetencjom w zakresie dysponow a­ nia środkami dewizowymi j a k i pozyskiwaniu dewiz (rozbudowany § 2, pkt 12). Zarów no ustawa, j a k rozporządzenie RM zobow iązywały Komitet i samego Przewodniczącego do w spółpracy z wojewódzkimi i terenowymi organami administracji państwowej.

Po dwóch latach doszło do nowej reorganizacji. U staw ą z 23 października 1987 r. powołano Ministra Rynku Wewnętrznego, któremu przekazano całość spraw związanych z turystyką. Równocześnie pow ołano Komitet ds. M łodzie­ ży i Kultury Fizycznej j a k o centralny organ administracji w zakresie spraw młodzieży, sportu, kultury Fizycznej i w ypo c zy n k u 14.

Komitet miał koordynować i w spółpracow ać z takimi resortami, jak: oświata i wychowanie, zdrowie i opieka społeczna oraz szkolnictwo wyższe. Komitet znów ja k o organ kolegialny stawał się agendą Rady Ministrów. Były to ostatnie lata PRL i konieczne były nowe rozwiązania, mimo iż zdawano sobie sprawę z tego, że każda reorganizacja paraliżuje działalność w reorgani­ zowanej dziedzinie życia na okres około półtora ro k u 15.

W 1989 r. uchw alono now ą ustawę — Prawo o stowarzyszeniach, która zastąpiła Prawo o stowarzyszeniach z 1932 r. Organem rejestrującym stow a­ rzyszenie w m iejsce urzędu administracji państwowej stał się niezawisły sąd. S tow arzyszenia kultury fizycznej wyłączono j e d n a k spod działania nowej ustawy. Powołany ustaw ą ze stycznia 1991 r. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki przejął po dawnych przewodniczących: G K K FiS oraz G K K F iT kom petencje organu rejestrującego i nadzorującego stowarzyszenia. Stał się również w ich miejsce organem założycielskim dla przedsiębiorstw p a ństw o­ wych, związanych z produkcją sprzętu sportowego, turystyką (i zw iązaną z nią bazą h otelow ą i gastronomiczną). Przejął równocześnie nadzór nad in­ stytutami badawczymi w zakresie kultury fizycznej i szkoleniem kadr w ycho­ wania Fizycznego w szkołach wyższych.

Pogarszający się gwałtownie stan zdrowia szczególnie dzieci i młodzieży w latach dziew ięćdziesiątych zmusił władze państw ow e do podjęcia nowej próby całościow ego rozwiązania spraw związanych z kulturą fizyczną. 18 stycznia 1996 r. została uchw alona nowa ustawa o kulturze fizycznej16.

13 „ D zien n ik U sta w ” 1985, nr 6 3 , p oz. 3 3 3 .

14 „ D zien n ik U sta w ” 1987, nr 3 3 , p oz. 177 i 179.

15 L. J a czy n o w sk i, Z a ry s ro z w o ju k u ltu ry fiz y c z n e j. W arszaw a 1 9 93, s. 8 3 - 8 5 .

(8)

Zaliczono do niej takie dziedziny, jak: w ychow anie fizyczne, sport, rekreację ruchow ą i rehabilitację ruchow ą (art. 2, pkt 2). Art. 5 stanowił, że centralnym organem administracji państwowej w zakresie kultury fizycznej j e s t Prezes UKFiT. Nie czekając na j e g o działania, ustawowo uregulow ano ilość godzin wychow ania fizycznego w szkołach podległych Ministrowi Edukacji N a ro d o ­ wej. Z jednej strony świadczyło to o powadze sytuacji w dziedzinie w yc h o ­ wania fizycznego, z drugiej sprawiało, że sprawy zw iązane z kulturą fizyczną nie mogły się doczekać uregulow ania prawnego w tym zakresie.

R eform a administracji centralnej oraz terenowej i pow stanie silnego sa­ morządu terytorialnego w 1999 r. też nie ułatwiły działań Prezesowi UKFiT. Wzrosła ilość podmiotów, z którymi ten organ zm uszony był współpracować.

Rok 1999 przyniósł doniosłe zmiany w systemie administracji p a ństw o­ wej. Rząd przygotował reorganizację urzędów centralnych. U staw ą z dnia 25 czerwca 1999 r. powołano Polską Organizację Turystyki. Zgodnie z art. 24 miała ona podlegać do czasu powołania ministra w łaściw ego dla kultury fizycznej i turystyki Prezesowi U K F iT 17. Ministrem właściwym okazał się Minister Edukacji Narodowej. Ministrowi zgodnie z rozporządzeniem RM z 30 listopada 1999 r. podporządkow ano kulturę fizyczną i sport (§ 1, ust. 2, pkt 1). W praktyce został mu podporządkow any nowy urząd: Urząd Kultury Fizycznej i S p o rtu 18.

Z a k oń czen ie

B adany okres 16 lat — od 1984 r. do 2000 r. — obfitował więc w Polsce w liczne zmiany w organizacji państwa i j e g o aparatu administracyjnego. Zm iany te dotknęły też sfery szeroko pojętej kultury fizycznej (wraz ze spor­ tem i turystyką). N ie doprowadziły one je d n a k do powstania odrębnego re­ sortu reprezentow anego przez odpow iedniego ministra. Tak więc, pomimo uchw alenia dwóch ustaw o kulturze fizycznej (1984 r. i 1996 r.), ta dziedzina życia w Polsce nadal była i je s t stosunkowo słabo zarządzana. B olączką tego zarządzania była również kolegialność działania rządowych organów do spraw kultury fizycznej.

17 „D zien n ik U sta w ” 1 9 99, nr 6 2 , poz. 6 8 9 .

Cytaty

Powiązane dokumenty