Geoinformacja w tworzeniu i zarządzaniu siecią Natura 2000

GEOINFORMACJA W TWORZENIU

I ZARZ¥DZANIU SIECI¥ NATURA 2000

GEOINFORMATION IN CREATING

AND MANAGING NATURA 2000 NETWORK

Europa jest zbudowana na szacunku dla ró¿nych istot – i ta ró¿norodnoœæ czyni j¹ bogat¹.

Ró¿norodnoœæ biologiczna naszego kontynentu powinna byæ zawsze traktowana z szacunkiem. Zachowanie tego naturalnego dziedzictwa jest zadaniem bliskim sercu wielu Europejczyków.

(Bjerregaard R., 1996) Piotr Dobrzyñski, Anna Strojek

Ministerstwo Œrodowiska

S³owa kluczowe: Natura 2000, geoinformacja, system zarz¹dzania, INSPIRE Keywords: Natura 2000, geoinformation, management system, INSPIRE

Wprowadzenie

Europejska Sieæ Ekologiczna Natura 2000 jest inicjatyw¹ maj¹c¹ na celu ochronê ró¿no-rodnoœci biologicznej na terytorium Unii Europejskiej. Kraje cz³onkowskie s¹ zobowi¹zane do wyznaczenia na swoim terytorium obszarów Natura 2000, które tworz¹ ogólnoeuro-pejsk¹ sieæ ochrony przyrody. Obszary Natura 2000 s¹ wyznaczane na podstawie dwóch dyrektyw: Dyrektywy Rady z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dyrektywa ptasia, 1979) oraz Dyrektywy Rady z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dyrektywa siedliskowa, 1992). Przepisy wynikaj¹ce z Dyrektyw zosta³y przeniesione do polskiego prawa, przede wszystkim do usta-wy o ochronie przyrody (Ustawa, 2004) oraz do rozporz¹dzeñ Ministra Œrodowiska w spra-wie typów siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roœlin i zspra-wierz¹t (Rozporz¹dzenie... , 2000) w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków (Rozporz¹dzenie... , 2004) oraz w sprawie opracowania projektu planu ochrony (Rozporz¹dzenie... , 2005).

Wyznaczanie obszarów na podstawie dyrektyw

Dyrektywa ptasia ma na celu ochronê ptaków, ich gniazd oraz naturalnych siedlisk w któ-rych wystêpuj¹. W za³¹czniku 1 do dyrektywy wymienione s¹ gatunki ptaków, które podlegaj¹ specjalnym œrodkom ochrony, gdy¿ s¹ one zagro¿one wyginiêciem, podatne na szczególne zmiany w swoich œrodowiskach lub uznane za rzadkie ze wzglêdu na niewielkie populacje lub ograniczone lokalnie rozmieszczenie (art. 4). Ka¿de z pañstw cz³onkowskich, kieruj¹c siê wy-tycznymi dyrektywy ptasiej, wyznacza na swoim terytorium obszary specjalnej ochrony – OSO (Special Protection Areas). Obszary te s¹ wyznaczane dla obszarów l¹dowych oraz morskich, przy czym kryteria ich wyboru s¹ okreœlane przez ka¿de z pañstw cz³onkowskich. Dyrektywa siedliskowa ma na celu zapewnienie ró¿norodnoœci biologicznej poprzez ochro-nê siedlisk przyrodniczych, gatunków zwierz¹t oraz roœlin. Za³¹cznik 1 i 2 do dyrektywy zawiera listê siedlisk i gatunków dla których nale¿y wyznaczyæ obszar Natura 2000. Ka¿de z pañstw cz³onkowskich wyznacza na swoim terytorium specjalne obszary ochrony – SOO (Special Area of Conservation). Za³¹cznik 3 dyrektywy zawiera kryteria na podstawie któ-rych mo¿e zostaæ wyznaczony SOO. W tym celu niezbêdne jest ocenienie wystêpowania danego typu siedliska lub gatunku na proponowanym obszarze, stosunku powierzchni ob-szaru do powierzchni siedliska lub gatunku w ca³ym kraju, zanalizowanie stopnia ochrony struktury i funkcji siedliska, stopnia odizolowania populacji ¿yj¹cej na danych obszarze w stosunku do jej naturalnego zasiêgu oraz ocena globalnych wartoœci terenu dla ochrony danego typu siedliska lub gatunku.

Obszary które zawieraj¹ typy siedlisk lub gatunki roœlin i zwierz¹t uwa¿ane za prioryteto-we, s¹ automatycznie uznawane za obszary o takim znaczeniu dla ca³ej Wspólnoty. Pozosta³e obszary po wyznaczeniu przez kraj cz³onkowski s¹ weryfikowane przez Wspólnotê pod wzglêdem szeregu kryteriów. Oceniana jest powierzchnia obszaru, jego po³o¿enie w koryta-rzach ekologicznych bêd¹cych trasami wêdrówek gatunków z za³¹cznika 2, liczba typów siedlisk przyrodniczych z za³¹cznika 1 lub gatunków z za³¹cznika 2 oraz wartoœæ obszaru dla danego regionu biogeograficznego.

Wyznaczenie obszarów ptasich i siedliskowych na terenie Wspólnoty odbywa siê przez ich identyfikacjê w jednym z regionów biogeograficznych: alpejskim, atlantyckim, kontynental-nym, makaronezyjskim i œródziemnomorskim (po rozszerzeniu Unii Europejskiej dodano jesz-cze regiony borealny i pannoñski). Polska nale¿y do regionów: alpejskiego i kontynentalnego.

Metodyka utworzenia sieci Natura 2000 w Polsce

Minister Œrodowiska jest organem odpowiedzialnym za sporz¹dzenie listy Obszarów Spe-cjalnej Ochrony ptaków i Specjalnych Obszarów Ochrony siedlisk. Prace nad wdra¿aniem sieci Natura 2000 w Polsce rozpoczê³y siê w latach 1998–2000 od projektów „Wdra¿anie Dyrektywy Ptasiej i Siedliskowej w Karkonoskim Parku Narodowym” i „Koncepcja sieci Natura 2000 w Polsce”, których celem by³o przetestowanie procedur identyfikacji obszarów Natura 2000 i opracowanie wstêpnej koncepcji sieci Natura 2000. Pocz¹tkowa lista propo-nowanych obszarów zosta³a utworzona na podstawie posiadanych informacji na temat par-ków narodowych, rezerwatów przyrody, obszarów chronionego krajobrazu, pomnipar-ków przy-rody, stanowisk dokumentacyjnych, u¿ytków ekologicznych lub zespo³ów

przyrodniczo-krajobrazowych, (m.in. baza KSOCH) oraz danych pochodz¹cych z programu CORINE Biotopes (program CORINE Biotopes realizowany w Polsce od 1993 roku, gromadzi infor-macje o obszarach obejmuj¹cych biotopy wa¿ne dla ochrony rzadkich i zagro¿onych w Europie gatunków roœlin i zwierz¹t oraz mapê pokrycia terenu w CORINE Land Cover w skali 1:100 000). W przypadku gatunków roœlin, dane na temat liczebnoœci poszczególnych populacji s¹ dostêpne tylko w ograniczonym zakresie. W pewnych sytuacjach posi³kowano siê wiêc baz¹ danych Atlasu Rozmieszczenia Roœlin Naczyniowych w Polsce, która wpraw-dzie nie zawiera danych liczbowych o poszczególnych populacjach, ale np. nagromadzenie stanowisk na niewielkim obszarze sugeruje, ¿e gatunek wystêpuje stosunkowo czêsto. G³ów-nym problemem podczas wyznaczania obszarów by³ brak inwentaryzacji przyrodniczej, któ-ra wskaza³aby dok³adne rozmieszczenie siedlisk i gatunków z za³¹czników obu dyrektyw. Jednym z efektów takiego podejœcia by³o wyznaczanie obszarów du¿ych powierzchniowo, przez ³¹czenie kilku niewielkich obszarów w jeden wiêkszy. Mia³o to zagwarantowaæ, ¿e dane siedlisko lub gatunek znajdzie siê w wyznaczanym obszarze, jednak prowadzi³o rów-nie¿ do w³¹czania obszarów zurbanizowanych. W oparciu o przyjêty schemat opracowano i przygotowano bazê danych wykorzystuj¹c program MS Access.

W grudniu 2001 roku rozpocz¹³ siê kolejny projekt „Wdra¿anie koncepcji sieci Natura 2000 w Polsce”, w ramach którego dokonano uzupe³nienia i dopracowano wstêpn¹ krajow¹ listê obszarów proponowanych do sieci oraz wskazano korytarze ekologiczne ³¹cz¹ce g³ówne ob-szary sieci Natura 2000. Projekt zak³ada³, ¿e zadanie zostanie wykonane przez Wojewódzkie Zespo³y Realizacyjne (WZR) pod kontrol¹ Instytutu Ochrony Przyrody PAN oraz Zak³adu Ornitologii PAN. Z uwagi na ograniczony czas przeznaczony na realizacjê projektu, inwentary-zacja siedlisk i gatunków, dla których wyznaczane s¹ obszary Natura 2000, by³a oparta g³ównie o materia³y bêd¹ce w dyspozycji WZR, a tylko w niewielkim zakresie zosta³a przeprowadzona w terenie. Jej wyniki zosta³y uwzglêdnione przy weryfikacji (aktualizacji) Standardowych For-mularzy Danych i mia³y wp³yw na pozostawienie lub usuniêcie danego obszaru z listy. W ramach projektu opracowano bazê danych przestrzennych, zawieraj¹c¹ zapis granic poszcze-gólnych obszarów OSO i SOO. Materia³em Ÿród³owym by³y zarówno mapy opracowane na kalkach lub kopiach map topograficznych, jak te¿ dane w postaci numerycznej, które w znacz-nej czêœci okaza³y siê ma³o precyzyjne. Wszystkie mapy zosta³y opracowane w skali 1:100 000 na podk³adzie map topograficznych. Baza danych przestrzennych by³a zastosowana do obli-czenia powierzchni obszarów, okreœlenia form pokrycia terenu i udzia³u form ochrony przyro-dy w stosunku do obszarów, jak równie¿ okreœlenia relacji do ostoi CORINE Biotopes. Uzyska-ne wyniki obliczeñ zosta³y wprowadzoUzyska-ne do baz danych opisowych.

W maju 2004 r. Polska przekaza³a do Komisji Europejskiej 72 obszary specjalnej ochrony (OSO) ptaków oraz 184 specjalne obszary ochrony (SOO) siedlisk. Obszary te wyznaczone zosta³y zgodnie z rozporz¹dzeniem Ministra Œrodowiska w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 (Rozporzadzenie..., 2004).

Obszary Natura 2000, zgodnie z wymogami technicznymi Komisji Europejskiej w zakre-sie tworzenia europejskiej bazy danych Natura 2000, zosta³y wyznaczone w skali 1:100 000. Przyjêta skala nie oddawa³a przebiegu granic w sposób identyfikowalny w terenie. Na prze-³omie lat 2005 i 2006 zdecydowano siê przyst¹piæ do uszczegó³owienia i opisu przebiegu granic 565 obszarów Natura 2000 o ³¹cznej powierzchni 5 500 000 ha w skali co najmniej 1: 25 000 i wiêkszej, jeœli jest taka dostêpna. W sk³ad tej liczby wesz³y: 72 OSO (przekazane do Komisji Europejskiej w 2004 r.), 192 SOO (przekazane w 2005 r.), 77 potencjalne OSO i 224 potencjalne SOO. Uznano, ¿e opis granic obszarów Natura 2000 powinien byæ

sporz¹-dzony na najbardziej aktualnym podk³adzie kartograficznym o najwy¿szej rozdzielczoœci, który pozwoli na precyzyjne dowi¹zanie siê do obiektów mo¿liwych do zidentyfikowania w terenie. Wykorzystano: dane satelitarne dostêpne w archiwum firmy Techmex, dane wekto-rowe pochodz¹ce z nadleœnictw, obszarów chronionych i Pañstwowego Rejestru Granic oraz technologiê GPS. Dla ok. 21% ³¹cznej d³ugoœci granic obszarów Natura 2000 jako materia³ s³u¿¹cy sprecyzowaniu przebiegu granicy zastosowano zdjêcia satelitarne z satelity IKONOS o rozdzielczoœci 1 m (kana³ bliskiej podczerwieni). Dla pozosta³ej czêœci u¿yto zdjêcia panchromatycznych z satelity IRS o rozdzielczoœci 5 m. Wykorzystanie jako podk³a-du ortofotomapy, obok pomocniczych warstw wektorowych, pozwoli³o wykorzystaæ za-wart¹ na zdjêciach informacjê przyrodnicz¹ do podejmowania decyzji o ostatecznym prze-biegu granicy obszaru. Na terenach leœnych, pozostaj¹cych w administracji Lasów Pañ-stwowych, do sprecyzowania granic obszarów wykorzystano Leœn¹ Mapê Numeryczn¹. Granice obszarów poprowadzono w miarê mo¿liwoœci po granicach oddzia³ów leœnych, co w przysz³oœci u³atwi administrowanie i zarz¹dzanie obszarami. W przypadku gdy granica obszaru lub jej czêœæ bieg³a wspó³bie¿nie do granicy innej formy ochrony np. parku narodo-wego, krajobrazowego czy rezerwatu, odwo³ywano siê do oficjalnej granicy obszaru chro-nionego pozyskiwanej od jednostki nim zarz¹dzaj¹cej. Sprecyzowane granice obszarów Na-tura 2000 s¹ prezentowane na jednolitym podk³adzie topograficznym w skali 1:50 000 na opracowanych, zgodnie z wytycznymi z Komisji Europejskiej, arkuszach map (ok. 2000 sztuk).

W kolejnych latach liczba obszarów by³a stopniowo powiêkszana, w maju 2007 r. przeka-zanych zosta³o 107 OSO ptaków oraz 286 SOO siedlisk. W ramach dalszego poszerzania sieci, w lipcu 2007 r. wyznaczone zosta³y kolejne nowe 75 SOO siedlisk i 17 OSO ptaków. £¹cznie Polska przekaza³a listê 364 specjalnych obszarów ochrony siedlisk oraz 124 obszarów specjal-nej ochrony ptaków (obecnie trwaj¹ prace nad rozporz¹dzeniem wyznaczaj¹cym te obszary). Przesy³anie danych do Komisji Europejskiej odbywa siê przez przekazanie: bazy danych przestrzennych, bazy opisowej oraz map dla ka¿dego z obszarów. Informacja o obszarach jest zapisana w formularzu SDF (Standard Data Format). Forma zapisu danych w formula-rzu zosta³a okreœlona w decyzji Komisji z dnia 18 grudnia 1996 r. w sprawie uk³adu informa-cji dotycz¹cych proponowanych obszarów sieci Natura 2000 (Decyzja..., 1996), która do-k³adnie okreœla jaka informacja o danym obszarze musi siê znaleŸæ w utworzonym dla niego formularzu danych. Formularz zawiera: informacjê umo¿liwiaj¹c¹ identyfikacjê obszaru, lo-kalizacjê w terenie (wspó³rzêdne geograficzne, wysokoœæ n.p.m., powierzchnia, po³o¿enie w regionie administracyjnym oraz regionie biogeograficznym); informacjê przyrodnicz¹; opis terenu; informacjê o ochronie terenu; opis prowadzonej dzia³alnoœci na obszarze i wokó³ niego; informacje o relacjach obszaru z ostojami CORINE; mapê obszaru w skali 1:100 000 oraz dokumentacjê fotograficzn¹.

System zarz¹dzania sieci¹ Natura 2000

Prace nad informatycznym systemem zarz¹dzania sieci¹ Natura 2000 rozpoczêto w Pol-sce pod koniec 2004 roku. Prace nad rozwijaniem tego systemu trwaj¹ do dnia dzisiejszego. System ma na celu wspomaganie realizacji zapisów rozporz¹dzenia Ministra Œrodowiska w sprawie trybu i zakresu opracowania projektu planu ochrony dla obszaru Natura 2000 (Roz-porzadzenie..., 2005), zapewnienie bie¿¹cej informacji o stanie obiektów, zapewnienie

p³asz-czyzny integracji wszystkich istniej¹cych zasobów informacyjnych oraz wspomaganie w procedurze ocen oddzia³ywania na œrodowisko.

Informatyczny system zarz¹dzania danymi w ramach Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000 w Polsce s³u¿y do zarz¹dzania danymi o obszarach. Zarz¹dzanie obszarami zosta³o podzielone na trzy poziomy. System umo¿liwia wprowadzanie i aktualizacjê danych w zale¿noœci od przypisanych do danego poziomu uprawnieñ:

m Poziom lokalny – wprowadzanie i aktualizacja informacji oraz przesy³anie ich na poziom regionalny (wykonuj¹ wyznaczeni opiekunowie obszarów).

m Poziom regionalny – gromadzenie i zatwierdzanie danych dostarczonych przez pod-leg³e jednostki lokalne oraz przesy³anie ich na poziom centralny (wojewodowie). m Poziom centralny – gromadzenie danych dostarczanych przez jednostki regionalne,

zarz¹dzanie ogólnokrajow¹ baz¹ danych, przesy³anie danych na poziom regionalny. Z poziomu centralnego mo¿liwe jest wyeksportowanie danych na poziom europejski (do plików zgodnych ze struktur¹ bazy danych oprogramowania „Natura 2000 Ne-twork Software”).

Aby uruchomiæ system zarz¹dzania nale¿y siê zalogowaæ w oknie powitalnym systemu (rys. 1). Do prawid³owego dzia³ania systemu oraz wymiany danych miêdzy jego poziomami, konieczne jest zdefiniowanie poszczególnych opiekunów obszarów. W oknie mapy wyœwie-tlaj¹ siê warstwy (klasy obiektów) dla ca³ego województwa (zarz¹dca regionalny i lokalny) lub Polski (zarz¹dca centralny).

Aplikacjê Natura 2000 uruchamia siê z przycisków na pasku zadañ programu Geomedia 5.1 (rys. 2). Jest ona równie¿ zintegrowana z programem ArcGIS 9.x (rys. 3). Mo¿na j¹ uruchomiæ w trybie podgl¹du danych opisuj¹cych ka¿dy obszar w formacie formularza SDF, zgodnie z decyzj¹ Komisji Europejskiej w sprawie uk³adu informacji dotycz¹cych pro-ponowanych obszarów sieci Natura 2000 (Decyzja..., 1996).

Baza danych Natura 2000 sk³ada siê z kilkudziesiêciu tysiêcy rekordów, z czego oko³o po³owê stanowi¹ informacje przyrodnicze o obszarach Natura 2000 (np. tabela roœlin wystê-puj¹cych na tych obszarach zawiera ponad 9800 rekordów). Pomimo tak du¿ych rozmiarów baza danych jest ci¹gle rozszerzana. Aktualizowane s¹ w niej informacje przyrodnicze opisu-j¹ce poszczególne obszary oraz stale uzupe³niane i aktualizowane s¹ informacje o strukturze w³asnoœci i u¿ytkowaniu obszarów (rys. 4).

Aplikacjê Natura 2000 mo¿na uruchomiæ w trybie filtrowania danych (tzw. zaawansowa-ne przegl¹danie) co umo¿liwia, zw³aszcza na poziomie centralnym i wojewódzkim, ³atwiej-sze przeszukiwanie bazy gromadz¹cej informacje ju¿ o blisko 500 obszarach. Mo¿liwe s¹ równie¿ wielokrotnie zagnie¿d¿one zapytania do bazy. Aplikacjê mo¿na uruchomiæ tak¿e w trybie edycji danych (poprawianie, dodawanie, usuwanie), w którym mo¿liwa jest edycja danych opisowych (rys. 5) oraz danych wektorowych z wykorzystaniem narzêdzi GIS udostêpnianych przez firmy ESRI lub Intergraph.

Aplikacja Natura 2000 umo¿liwia eksport i import danych (opisowych i geometrycz-nych) z ka¿dego poziomu zarz¹dzania. Procedura wymiany danych wymaga zdefiniowania zarz¹dcy obszaru na poziomie lokalnym i regionalnym (rys. 6). Dla bezpieczeñstwa danych zaimplementowano w systemie mechanizm weryfikacji poprawnoœci przeprowadzonej mo-dyfikacji. System umo¿liwia porównanie danych z przed i po imporcie, i podjêcie w ten sposób decyzji o poprawnoœci modyfikacji i zatwierdzeniu importu lub jego odrzuceniu.

Do ka¿dego obszaru Natura 2000 musi zostaæ sporz¹dzony plan ochrony. Materia³y do planu ochrony powinny byæ zbierane z wykorzystaniem technologii GIS. Taka forma nie

Rys. 4. Przyk³adowa informacja o gatunkach wystêpuj¹cych w obszarze

tylko u³atwia wykonanie wy-druków map stanowi¹cych czêœæ dokumentacji planu, ale umo¿liwia elastyczne i dyna-miczne wykorzystywanie ze-branych danych w przysz³ym zarz¹dzaniu ochron¹ obszaru. Aby u³atwiæ opiekunom odbiór opracowanych przez wykonawców przestrzen-nych baz daprzestrzen-nych obszarów, przygotowano aplikacjê wspó³-pracuj¹c¹ z systemem i weryfi-kuj¹c¹ poprawnoœæ opracowa-nia tych baz, zarówno pod wzglê-dem strukturalnym jak i geo-metrycznym (rys. 7).

Wybór programu GIS jaki pos³u¿y autorowi planu do stworzenia odpowiednich warstw cyfrowych, a tak¿e wybór odwzorowania

geo-Rys. 6. Edycja danych

graficznego w jakim bêd¹ sporz¹dzone te warstwy nie jest, z uwagi na obecny rozwój sys-temów GIS i ich interoperacyjnoœæ, kwesti¹ zasadnicz¹. Znacznie wa¿niejsze jest zachowa-nie ogólnych zasad georeferencyjnoœci danych i materia³ów kartograficznych oraz ich pre-cyzji i odpowiedniej jakoœci. Ca³oœæ informacji musi byæ spójna przestrzennie dlatego ka¿dy materia³ kartograficzny w³¹cznie ze szkicami terenowymi musi umo¿liwiaæ prawid³owe na-wi¹zanie do przestrzeni geograficznej.

Udostêpnianie informacji o obszarach

Bardzo istotnym sposobem weryfikacji oraz uzupe³niania bazy danych Natura 2000 jest jej udostêpnienie w Internecie. Pozwala to na dostêp do informacji o tworz¹cej siê sieci wszystkim zainteresowanym, w tym m.in. organizacjom pozarz¹dowym, co umo¿liwia jej weryfikacjê i jest realizacj¹ zapisów dyrektywy INSPIRE w zakresie dostêpu do danych o œrodowisku.

Portal Natura 2000 jest dostêpny pod adresem www.mos.gov.pl/natura2000 i prezentuje pe³n¹ informacjê o wszystkich zg³oszonych przez Polskê do Komisji Europejskiej obszarach Natura 2000 (rys. 8). Strona internetowa przygotowana zosta³a przy wsparciu finansowym Unii Europejskiej w ramach Porozumienia BliŸniaczego PHARE PL/IB/2001/EN/02 „Wdra¿a-nie Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000 na tere„Wdra¿a-nie Polski”. Strona zawiera narzêdzie GIS umo¿liwiaj¹ce proste analizy przestrzenne z wykorzystaniem bazy obszarów Natura 2000 oraz warstw administracyjnych (powiatów i województw), co w znacz¹cy sposób u³atwia wyszukiwanie i prezentowanie obszarów (rys. 9).

Dodatkowo portal umo¿liwia przegl¹danie opisowej bazy danych obszarów zgodnej z formatem SDF w ca³oœci i fragmentarycznie, z zastosowaniem kreatora zapytañ do bazy. Po wybraniu szukanego siedliska lub gatunku podawana jest informacja o obszarach Natura 2000, w których one wystêpuj¹. Dla ka¿dego z obszarów do³¹czona jest mapa oraz formu-larz SDF.

Obecnie z wykorzystaniem technologii GIS – pomiarów GPS, ortofotomap lotniczych i satelitarnych – prowadzona jest inwentaryzacja przyrodnicza obszarów Natura 2000. Jej wyni-ki zasil¹ system zarz¹dzania sieci¹ Natura 2000, pozwol¹ na dok³adn¹ lokalizacjê siedlisk i gatunków wystêpuj¹cych w danym obszarze oraz stan¹ siê podstaw¹ zarz¹dzania obszarami.

Natura 2000 a dyrektywa INSPIRE

Dyrektywa ustanawiaj¹ca infrastrukturê informacji przestrzennej (INfrastructure for SPatial

InfoRmation in Europe) we Wspólnocie Europejskiej zosta³a przyjêta przez Parlament

Euro-pejski i Radê 14 marca 2007 r (Dyrektywa INSPIRE, 2007). Ma ona na celu zapewnienie dostêpu do danych przestrzennych, poprawê ich jakoœci oraz wspólne korzystanie z danych przestrzennych posiadanych przez pañstwa cz³onkowskie Unii Europejskiej. Dyrektywa do-tyczy przede wszystkim danych o œrodowisku i ma na celu szerzenie i udostêpnianie o nim informacji. Obszary Natura 2000 nale¿¹ do tematu danych przestrzennych zawartych w pkt. 9 za³¹cznika 1 do dyrektywy jako „obszary chronione”, gdy¿ s¹ one wyznaczane na

podsta-wie prawa miêdzynarodowego oraz krajowego. Przetransponowanie dyrektywy do prawa polskiego, co ma nast¹piæ do po³owy 2009 r., spowoduje koniecznoœæ zastosowania jej za³o¿eñ do danych o obszarach Natura 2000. Dotyczy to przede wszystkim przyjêcia profilu metadanych oraz udostêpniania danych o obszarach Natura 2000 w ramach tworzonej infra-struktury.

Podsumowanie

Wyznaczanie obszarów Natura 2000 odbywa siê na podstawie dwóch dyrektyw Unii Europejskiej, ustawy oraz rozporz¹dzeñ. Do tej pory wyznaczono 364 obszary siedliskowe oraz 124 obszary ptasie. Bior¹c pod uwagê, ¿e wyznaczanie obszarów zbli¿a siê ku koñcowi, niezmiernie wa¿nym elementem jest zarz¹dzanie istniej¹c¹ sieci¹. Tworzony system zarz¹-dzania ma na celu gromadzenie danych, ich aktualizowanie oraz sprawne przesy³anie infor-macji o obszarach pomiêdzy trzema poziomami zarz¹dzania – lokalnym, regionalnym i cen-tralnym. Wykorzystanie geoinformacji w tworzeniu sieci umo¿liwi³o dok³adne wyznaczanie granic obszarów i ich odniesienie w terenie. Udostêpnianie w Internecie bazy danych Natura 2000, zawieraj¹cej zarówno informacje o po³o¿eniu obszarów jak i informacje przyrodnicze, ma na celu szerzenie informacji o œrodowisku w Polsce. Jest to zgodne z zapisami w dyrek-tywie INSPIRE, której celem jest udostêpnianie, wymiana oraz poprawa jakoœci danych – przede wszystkim danych o œrodowisku.

Literatura

Decyzja..., 1996: Decyzja Komisji Europejskiej z dnia 18 grudnia 1996 r. Nr 97/226/EC w sprawie uk³adu informacji dotyczacych proponowanych obszarów Narura 2000. Official Journal of the European Com-munities No. L. 07/1 24.4.97.

Dyrektywa INSPIRE, 2007: Dyrektywa ustanawiaj¹ca infrastrukturê informacji przestrzennej we Wspólno-cie Europejskiej przyjêta przez Parlament Europejski i Radê 14 marca 2007 r. Official Journal of the European Communities No. L. 108/1 25.4.2007.

Dyrektywa ptasia, 1979: Dyrektywy Rady Europy z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa. Dz.U. L 103 z 25.4.1979.

Dyrektywa siedliskowa, 1992: Dyrektywy Rady Europy z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory. Dz.U. L 206 z 22.07.1992, s.7-50.

Rozporz¹dzenie..., 2000: Rozporz¹dzenie Ministra Œrodowiska z 30 marca 2005 r. w sprawie trybu i zakresu opracowania projektu planu ochrony dla obszaru Natura 2000. Dz.U. Nr 61, poz. 549.

Rozporz¹dzenie..., 2004: Rozporz¹dzenie Ministra Œrodowiska z dnia 21 lipca 2004 r. w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków Natura 2000. Dz.U. Nr 229, poz. 2312 i 2313.

Rozporz¹dzenie..., 2005: Rozporz¹dzenie Ministra Œrodowiska z dnia 16 maja 2005 r w sprawie typów siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roœlin i zwierz¹t, wymagaj¹cych ochrony w formie wyznaczenia obszarów Natura 2000. Dz.U. Nr 94, poz. 794.

Summary

European Ecological Network Natura 2000 is aimed at environmental protection in the European Union. Identification of areas takes place by means of indicating valuable natural habitats, species of birds, animals and plants valuable from the point of view of the EU. In the places where they occur, after fulfilling several criteria the Natura 2000 areas are determined. Poland began collecting infor-mation necessary to establish the network in the years 1998-2000. In the beginning the inforinfor-mation was collected on the basis of two directives so called wild birds directive and habitat directive and then on the basis of the law on nature preservation and a number of ordinances issued by the Ministry of Environment. In 2004, the first nature conservation areas within the EU Natura 2000 project were submitted to the European Commission and in the subsequent years the network was extended and supplemented. At present, the works of identifying the areas are coming to the end. The collected natural information about the areas provided the basis for creation of data management system. Constantly supplemented system assures up-to-date information about the boundaries of the areas, ownership structure and necessary nature information. The need to make reference to the boundaries of the areas in the terrain as another form of nature preservation in Poland resulted in the necessity of their more precise definition. Data on the areas are made available by means of a website which is aimed at popularization of information about Natura 2000 in Poland. The INSPIRE Directive adopted this year will have an important impact on Natura 2000 network.

mgr in¿. Piotr Dobrzyñski piotr.dobrzynski@mos.gov.pl mgr in¿. Anna Strojek anna.strojek@mos.gov.pl

Rys. 1. Okno powitalne systemu

Piotr Dobrzyñski,

Anna Strojek

Rys. 8.

Rys. 9.