• Nie Znaleziono Wyników

Rozpatrujemy zagadnienie Cauchy'ego:

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Rozpatrujemy zagadnienie Cauchy'ego:"

Copied!
5
0
0

Pełen tekst

(1)

Regularna teoria zaburze«

Rozpatrujemy zagadnienie Cauchy'ego:

( ˙x = f (t, x, ε),

x(t 0 ) = x 0 , (1)

gdzie 0 < ε  1 nazywamy maªym parametrem.

Rozwi¡zania tego zagadnienia poszukujemy w formie:

x ε (t) = x 0 (t) + εx 1 (t) + ε 2 x 2 (t) + . . . + ε n−1 x n−1 (t) + O(ε n ) i nazywamy asymptotycznym rozwini¦ciem wzgl¦dem maªego parametru ε dla x ε (t).

Przykªad 1. Znajd¹ asymptotyczne rozwini¦cie rozwi¡zania zagadnienia Cauchy'ego ( ˙x = 6 t ε − x 2 ;

x(1) = 1 + 3ε (2)

wzgl¦dem maªego parametru ε.

Rozwi¡zanie: Rozwini¦cia szukamy w postaci:

x ε (t) = x 0 (t) + εx 1 (t) + ε 2 x 2 (t) + O(ε 3 ) (3) Ró»niczkujemy

˙x(t) = ˙x 0 (t) + ε ˙x 1 (t) + ε 2 ˙x 2 (t) + O(ε 3 ) (4) nast¦pnie kªadziemy (3)-(4) w równaniu ˙x(t) = 6 t ε − x 2 (t) :

˙x 0 (t) + ε ˙x 1 (t) + ε 2 ˙x 2 (t) + O(ε 3 ) = 6

t ε − x 0 (t) + εx 1 (t) + ε 2 x 2 (t) + O(ε 3 )  2

oraz w warunku pocz¡tkowym x(1) = 1 + 3ε

x 0 (1) + εx 1 (1) + ε 2 x 2 (1) + O(ε 3 ) = 1 + 3ε

Porównuj¡c skªadniki przy tych samych pot¦gach ε dostajemy zagadnienia na wyznaczenie x 0 (t), x 1 (t), x 2 (t) :

ε 0 :

( ˙x 0 = −x 2 0 ; x 0 (1) = 1, ε 1 :

( ˙x 1 = 6 t − 2x 0 x 1 ; x 1 (1) = 3, ε 2 :

( ˙x 2 = −x 2 1 − 2x 0 x 2 ;

x 2 (1) = 0.

(2)

Kolejno szukamy rozwi¡za« powy»szych zagadnie«. Dla ε 0

˙x 0 = −x 2 0 ⇒ − 1

x 2 0 dx = dt ⇒ − Z 1

x 2 0 dx = Z

dt ⇒ 1

x 0 = t + C ⇒ x 0 = 1 t + c, Korzystaj¡c z warunku pocz¡tkowego x 0 (1) = 1, mamy

x 0 (t) = 1

t . (5)

Dla ε 1 wykorzystuj¡c (5)

˙x 1 = 6

t − 2x 0 x 1 ⇒ ˙x 1 = 6 t − 2x 1

t . (6)

Jest to równanie liniowe pierwszego rz¦du. Najpierw szukamy rozwi¡zania ogólnego równania jednorodnego:

˙x 1 = − 2x 1

t ⇒

Z 1

x 1 dx 1 = −2 Z 1

t dt ⇒ x 0 1 (t) = Ct −2 .

Teraz metod¡ uzmienniania staªej rozwi¡zania szczególnego równania niejednorodnego

x e 1 (t) = C(t)

t 2 ⇒ e x 0 1 = C 0 (t)t 2 − 2C(t)t

t 4 .

Wstawiaj¡c x e 1 , x e 0 1 do (6) mamy C 0 (t)t 2 − 2C(t)t

t 4 = 6

t − 2C(t)

t 3 ⇒ C 0 (t) = 6t ⇒ C(t) = 3t 2 , wi¦c e x 1 (t) = 3t 2 · t −2 = 3. Zatem rozwi¡zanie ogólne równania (6) ma posta¢

x 1 (t) = C t 2 + 3.

Korzystaj¡c z warunku pocz¡tkowego x 1 (1) = 3 dostajemy rozwi¡zanie x ( t) = 3.

Dla ε 2 stosujemy (5) oraz x 1 (t) = 3 :

˙x 1 = −x 2 1 − 2x 0 x 2 ⇒ ˙x 2 = −9 − 2

t x 2 . (7)

Równie» jest to równanie liniowe pierwszego rz¦du. Wyznaczamy rozwi¡zanie ogólne równania jednorodnego:

˙x 2 = − 2x 2

t ⇒

Z 1

x 2 dx 2 = −2 Z 1

t dt ⇒ x 0 2 (t) = C 2 t −2 .

Stosujemy metod¦ uzmienniania staªej do otrzymania rozwi¡zania szczególnego równania niejed- norodnego

e x 2 (t) = C 2 (t)

t 2 ⇒ x e 0 2 = C 2 0 (t)t 2 − 2C 2 (t)t

t 4 .

Wstawiaj¡c x e 2 , x e 0 2 do (7) mamy C 2 0 (t)t 2 − 2C 2 (t)t

t 4 = −9 − 2C 2 (t)

t 3 ⇒ C 2 0 (t) = −9t 2 ⇒ C 2 (t) = −3t 3 , wi¦c e x 2 (t) = −3t 3 · t −2 = −3t. Zatem rozwi¡zanie ogólne równania (7) ma posta¢

C

(3)

Korzystaj¡c z warunku pocz¡tkowego x 2 (1) = 0 dostajemy rozwi¡zanie x 2 (t) = t 3

2

− 3t.

Wstawiaj¡c otrzymane wyniki do (3) mamy rozwi¡zanie asymptotyczne postaci:

x ε (t) = 1

t + 3ε + 3ε 2  1 t 2 − t



+ O(ε 3 ).

Przykªad 2. Znajd¹ asymptotyczne rozwini¦cie rozwi¡zania zagadnienia Cauchy'ego

 

 

¨

x = −ε ˙x − 10;

x(0) = 0;

x 0 (0) = 1

(8)

wzgl¦dem maªego parametru ε.

Rozwi¡zanie: Warto tutaj zaznaczy¢, »e jest to równanie okre±laj¡ce ruch ciaªa rzuconego pionowo w powietrze je»eli opory powietrza s¡ brane pod uwag¦ (proporcjonalne do pr¦dko±ci).

W równaniu tym przy±pieszenie ziemskie g ≈ 10m/s 2 , natomiast ε = m k , gdzie k to wspóªczynnik zaburzenia, a m to masa ciaªa.

Rozwini¦cia szukamy w postaci:

x ε (t) = x 0 (t) + εx 1 (t) + ε 2 x 2 (t) + O(ε 3 ) (9) Ró»niczkuj¡c mamy

˙x(t) = ˙x 0 (t) + ε ˙x 1 (t) + ε 2 ˙x 2 (t) + O(ε 3 )

¨

x(t) =¨ x 0 (t) + ε¨ x 1 (t) + ε 2 x ¨ 2 (t) + O(ε 3 ) (10) Kªadziemy (9)-(10) w równaniu oraz w warunkach pocz¡tkowych:

 

 

¨

x 0 (t) + ε¨ x 1 (t) + ε 2 x ¨ 2 (t) + O(ε 3 ) = −ε ˙x 0 (t) − ε 2 ˙x 1 (t) − 10 + O(ε 3 );

x 0 (0) + εx 1 (0) + ε 2 x 2 (0) + O(ε 3 ) = 0;

˙x 0 (0) + ε ˙x 1 (0) + ε 2 ˙x 2 (0) + O(ε 3 ) = 1.

Porównuj¡c skªadniki przy odpowiednich wykªadnikach ε dostajemy zagadnienia Cauchy'ego na wyznaczenie x 0 (t), x 1 (t), x 2 (t) :

ε 0 :

 

 

¨

x 0 (t) = −10;

x 0 (0) = 0;

˙x 0 (0) = 1,

ε 1 :

 

 

¨

x 1 (t) = − ˙x 0 (t);

x 1 (0) = 0;

˙x 1 (0) = 0,

ε 2 :

 

 

¨

x 2 (t) = − ˙x 1 (t);

x 2 (0) = 0;

˙x 2 (0) = 0,

(4)

Kolejno szukamy rozwi¡za« powy»szych zagadnie«. Dla zagadnienia przy ε 0

 

 

¨

x 0 (t) = −10;

x 0 (0) = 0;

˙x 0 (0) = 1,

 

 

x 0 (t) = −5t 2 + C 1 t + C 2 ; x 0 (0) = 0;

˙x 0 (0) = 1,

 

 

x 0 (t) = −5t 2 + C 1 t + C 2 ; C 2 = 0;

C 1 = 1

⇒ x 0 (t) = −5t 2 + t.

Dla zagadnienia przy ε 1

 

 

¨

x 1 (t) = − ˙x 0 (t);

x 1 (0) = 0;

˙x 1 (0) = 0,

 

 

¨

x 1 (t) = 10t − 1;

x 1 (0) = 0;

˙x 1 (0) = 0,

 

 

x 1 (t) = 5 3 t 31 2 t 2 + C 1 t + C 2 ; x 1 (0) = 0;

˙x 1 (0) = 0,

 

 

x 1 (t) = 5 3 t 31 2 t 2 ; C 2 = 0;

C 1 = 0

⇒ x 1 (t) = 5 3 t 3 − 1

2 t 2 . Dla zagadnienia przy ε 2

 

 

¨

x 2 (t) = − ˙x 1 (t);

x 2 (0) = 0;

˙x 2 (0) = 0,

 

 

¨

x 2 (t) = −5t 2 + t;

x 2 (0) = 0;

˙x 2 (0) = 0,

 

 

x 2 (t) = − 12 5 t 4 + 1 6 t 3 + C 1 t + C 2 ; x 2 (0) = 0;

˙x 2 (0) = 0,

 

 

x 2 (t) = − 12 5 t 4 + 1 6 t 3 ; C 2 = 0;

C 1 = 0

⇒ x 2 (t) = − 5

12 t 4 + 1 6 t 3 . Wstawiaj¡c otrzymane wyniki do (9) mamy rozwi¡zanie asymptotyczne postaci:

x ε (t) = −5t 2 + t +  5 3 t 3 − 1

2 t 2

 ε +



− 5

12 t 4 + 1 6 t 3



ε 2 + O(ε 3 ).

Dla tego zagadnienia wyznaczmy dokªadne jego rozwi¡zanie i porównajmy z rozwi¡zaniem asymptotycznym otrzymanym przed chwil¡.

Rozwi¡»my najpierw równanie ¨x = −ε ˙x − 10, ε > 0. Jest to równanie liniowe drugiego rz¦du o staªych wspóªczynnikach. Równanie charakterystyczne dla cz¦±ci jednorodnej jest postaci:

k 2 + εk = 0, ⇒ k(k + ε) = 0, ⇒ k 1 = 0, k 2 = ε.

St¡d rozwi¡zanie ogólne równania jednorodnego ma form¦

x 0 (t) = C 1 + C 2 e −εt .

Stosujemy metod¦ przewidywa« do wyznaczenia rozwi¡zania szczególnego (przypadek rezonan- sowy), mamy

x(t) = At, e A = const.

Licz¡c e x 0 (t) = A, x e 00 (t) = 0 oraz wstawiaj¡c do równania niejednorodnego otrzymujemy

10

(5)

Zatem z zasady superpozycji otrzymujemy rozwi¡zanie ogólne:

x(t) = C 1 + C 2 e −εt − 10 ε t.

Teraz wyznaczmy rozwi¡zanie szczególne speªniaj¡ce warunki pocz¡tkowe (czyli rozwi¡zanie (8)):

 

 

x(t) = C 1 + C 2 e −εt10 ε t;

x(0) = 0;

˙x(0) = 1

( x(t) = C 1 + C 2 e −εt10 ε C 1 = −C 2 ; C 2 = − 10+ε ε

2

⇒ x(t) = 10 + ε

ε 2 1 − e −εt  − 10

ε t. (11) Porównajmy otrzymane wyniki (11) z (10). Poniewa» e x = 1 + x + x 2!

2

+ x 3!

3

+ x 4!

4

+ . . . , wi¦c

1 − e −εt = εt − 1

2 ε 2 t 2 + 1

6 ε 3 t 3 − 1

24 ε 4 t 4 + . . . . St¡d

x(t) = 10 + ε

ε 2 1 − e −εt  − 10

ε t =  10 ε 2 + 1

ε

  εt − 1

2 ε 2 t 2 + 1

6 ε 3 t 3 − 1

24 ε 4 t 4 + . . .



= 10

ε t − 5t 2 + 5

3 εt 3 − 5

12 ε 2 t 2 + t − 1

2 εt 2 + 1

6 ε 2 t 3 − 1

24 ε 3 t 4 − 10 ε t

= −5t 2 + t +  5 3 t 3 − 1

2 t 2

 ε +



− 5

12 t 4 + 1 6 t 3



ε 2 + O(ε 3 ).

W przykªadzie tym widzimy, »e rozwi¡zanie dokªadne i asymptotyczne s¡ jednakowe. Jednak»e, zazwyczaj otrzymanie rozwi¡zani ogólnego (b¡d¹ te» przeksztaªcenie go do rozwi¡zania asympto- tycznego) jest bardzo trudne.

Przykªady do samodzielnej pracy:

Zadanie: Znale¹¢ asymptotyczne rozwi¡zania zagadnienia Cauchy'ego wzgl¦dem maªego para- metru ε:

a)

( ˙x = 4εt − 2 x ;

x(1) = 1 + ε, b)

( ˙x = 4εt − x 2 ; x(1) = 1 + 2ε,

c)

( ˙x = −5εt + 2 x ;

x(1) = 2, d)

( ˙x = e x−t + εx;

x(0) = −ε,

Cytaty

Powiązane dokumenty

Równania różniczkowe zwyczajne liniowe rzędu drugiego o stałych współczynnikach.

Rozwi¡zanie: Równie» jest to niejednorodne równanie drugiego rz¦du o staªych wspóªczynnikach o prawej stronie w postaci quasi-wielomianu x cos 2x.. (25) Rozwi¡zanie: Jest

Tak jak w rachunku funkcji jednej zmiennej minima i maksima lokalne funkcji dwóch zmiennych nazywamy ekstremami lokalnymi.

W celu wyznaczenia RORN stosujemy zasad¸e RORN = RORJ + RSRN, przy czym RORJ wyzna- czamy zgodnie z schematem podanym w poprzednim paragrafie, a RSRN możemy zbudować stosuj¸ ac

Rozwi¡zaniem (caªk¡ szczególn¡) równania nazywamy ka»d¡ funkcj¦, która speªnia równanie dla wszystkich warto±ci zmiennej z pewnego przedziaªu.Caªk¡. ogóln¡

W Małej Delcie jest dowód, że dowolny wielokąt można pociąć na części, z których ułoży się prostokąt (a nawet kwadrat) – mówimy, że dowolny wielokąt jest równoważny

W paragra e tym omówimy metod¦, zwan¡ metod¡ rozdzielania zmiennych, pozwalaj¡c¡ w niektórych przypadkach znale¹¢ analityczn¡ posta¢ rozwi¡za«. Czasami nazywa si¦ j¡

Matodę rozwiązania rów- nania zastosowaną w dowodzie powyższego twierdzenia nazywamy matodą