Ogólne wymagania edukacyjne niezbędne do otrzymania przez ucznia poszczególnych śródrocznych i rocznych ocen z fizyki

Ogólne wymagania edukacyjne niezbędne do otrzymania przez ucznia poszczególnych śródrocznych i rocznych ocen z fizyki

stopień dopuszczający (treści konieczne wymagań edukacyjnych) otrzymuje uczeń, który opanował:

 umiejętność opisu zjawisk bez ich interpretacji,

 znajomość definicji wielkości fizycznych, ich jednostek, wzorów,

 znajomość pojęć fizycznych,

 interpretacje symboli,

 umiejętność wymienienia danych i szukanych,

 umiejętność wyszukiwania z tekstu odpowiednich informacji,

stopień dostateczny: (treści podstawowe wymagań edukacyjnych) otrzymuje uczeń, który opanował wymagania na ocenę dopuszczający, a ponadto:

 umiejętność i staranność ilustrowania zagadnień na rysunku, szkicu, wykresie, schemacie, tabeli,

 zaproponowanie metody rozwiązania zadania,

 znajomość i rozumienie praw oraz sensu fizycznego wielkości,

 podanie związków występujących między wielkościami fizycznymi,

 wyrażanie wielkości szukanych za pomocą wielkości podanych w treści zadania

 dostrzeganie związków logicznych w obrębie prezentowanych treści,

stopień dobry: (treści dopełniające wymagań edukacyjnych) otrzymuje uczeń, który opanował wymagania na ocenę dostateczny, a ponadto:

 umiejętność interpretacji wykresów, tabel itp.

 umiejętność dostrzegania ograniczonego zakresu stosowalności praw fizyki i modeli,

 dokonanie obliczeń rachunkowych i podanie odpowiedzi,

 umiejętność zaplanowania kolejności wykonywanych czynności np. podczas doświadczenia,

 umiejętność przedstawienia wyników pomiarów na wykresie i interpretacja tego wykresu,

stopień bardzo dobry: (treści rozszerzone wymagań edukacyjnych) otrzymuje uczeń, który opanował wymagania na ocenę dobry, a ponadto:

 umiejętność analizy wyników zadania,

 umiejętność oceny wyników zadania w odniesieniu do rzeczywistości,

 umiejętność omówienia wyników pomiarów i lub obserwacji

 umiejętność stosowania teorii w praktyce,

 umiejętność uogólniania i wyciągania wniosków,

stopień celujący otrzymuje uczeń, który opanował wymagania na ocenę bardzo dobry, a ponadto:

 rozwiązuje zadania złożone o wysokim stopniu trudności,

 osiąga sukcesy w konkursach pozaszkolnych z dziedziny fizyki

Sposoby i zasady oceniania z fizyki

1. Ocenie podlegają kontrolne prace pisemne (sprawdziany 30-45 minutowe, kartkówki 10-15 minutowe obejmujące do 3 ostatnich lekcji, testy), karty pracy na zajęciach, odpowiedzi ustne, pracę ucznia podczas zajęć, wykonywanie doświadczeń, projekty, zadania domowe, udział w konkursach fizycznych.

2. Oceny z kontrolnych prac pisemnych oceniane są w skali punktowej.

3. Kontrolne prace pisemne obejmujące najważniejsze zagadnienia omawiane w danym półroczu są obowiązkowe. Jeśli uczeń z przyczyn losowych nie przystąpił do ich napisania, to musi uczynić w terminie ustalonym przez nauczyciela. W przypadku nieusprawiedliwionej obecności uczeń otrzymuje ocenę niedostateczną.

4. W dzienniku elektronicznym nieobecność podczas kontrolnej pracy pisemnej jest zaznaczana znakiem „x”, który zamieniamy jest na ocenę po napisaniu pracy pisemnej.

5. Uczeń ma prawo do poprawy oceny ze sprawdzianu. Poprawa odbywa się po zajęciach ucznia w terminie ustalonym z nauczycielem nie przekraczającym 14 dni daty sprawdzianu.

6. Uczeń przychodzący po minimum 1-tygodniowej usprawiedliwionej nieobecności nie jest pytany w pierwszym dniu nieobecności. Termin zaległych prac i nadrobienia zaległości uzgadnia z nauczycielem.

7. Uczeń jest zobowiązany do przynoszenia zeszytu przedmiotowego, podręcznika, materiałów wskazanych przez nauczyciela.

8. Zeszyty przedmiotowe nie podlegają ocenie.

9. Uczeń ma prawo do 1 nieprzygotowania w trakcie półrocza, które zgłasza na początku zajęć.

10. Uczeń z orzeczeniem lub opinią z poradni psychologiczno-pedagogicznej ma prawo do zmiany tych zasad oraz dostosowania wymagań edukacyjnych do swoich możliwości i dysfunkcji na podstawie odpowiednich dokumentów

11. Zadania domowe mogą być sprawdzane w formie kartkówek zawierających zadania o bardzo zbliżonej treści.

12. Ocena śródroczna i roczna nie jest średnią ocen otrzymanych w danym okresie. Ocena ta wynika z głębokiej analizy wszystkich otrzymanych ocen ze szczególnym zwróceniem uwagi na postęp edukacyjny ucznia.

Warunki jakie musi spełniać uczeń w celu uzyskania wyższej niż przewidywana rocznej oceny klasyfikacyjnej.

Przedstawić zeszyt pracy, lub inne materiały wymagane w ciągu roku.

Zakres materiału określony w podstawie programowej zaliczyć na ocenę wyższą w terminie nie przekraczającym rocznej rady klasyfikacyjnej.

Uczeń, który do dnia ostatniego zebrania z rodzicami (prawnymi opiekunami) nie podejmował prób poprawy sprawdzianów może stracić możliwość uzyskania oceny wyższej.

FIZYKA ZAKRES PODSTAWOWY

Cele kształcenia – wymagania ogólne

I. Wykorzystanie pojęć i wielkości fizycznych do opisu zjawisk oraz wskazywanie ich przykładów w otaczającej rzeczywistości.

II. Rozwiązywanie problemów z wykorzystaniem praw i zależności fizycznych.

III. Planowanie i przeprowadzanie obserwacji lub doświadczeń oraz wnioskowanie na podstawie ich wyników.

IV. Posługiwanie się informacjami pochodzącymi z analizy materiałów źródłowych, w tym tekstów popularnonaukowych.

Treści nauczania – wymagania szczegółowe

Wymagania przekrojowe.

I. Uczeń:

a. przedstawia jednostki wielkości fizycznych, opisuje ich związki z jednostkami podstawowymi; przelicza wielokrotności i podwielokrotności;

b. posługuje się materiałami pomocniczymi, w tym tablicami fizycznymi i chemicznymi oraz kartą wybranych wzorów i stałych fizykochemicznych;

c. prowadzi obliczenia szacunkowe i poddaje analizie otrzymany wynik;

d. przeprowadza obliczenia liczbowe posługując się kalkulatorem;

e. rozróżnia wielkości wektorowe i skalarne;

f. tworzy teksty, tabele, diagramy lub wykresy, rysunki schematyczne lub blokowe dla zilustrowania zjawisk bądź problemu; właściwie skaluje, oznacza i dobiera zakresy osi;

g. wyodrębnia z tekstów, tabel, diagramów lub wykresów, rysunków schematycznych lub blokowych informacje kluczowe dla opisywanego zjawiska bądź problemu; przedstawia te informacje w różnych postaciach;

h. rozpoznaje zależność rosnącą bądź malejącą na podstawie danych z tabeli lub na podstawie wykresu; rozpoznaje proporcjonalność prostą na podstawie wykresu;

i. dopasowuje prostą do danych przedstawionych w postaci wykresu;

interpretuje nachylenie tej prostej i punkty przecięcia z osiami;

j. przeprowadza wybrane obserwacje, pomiary i doświadczenia korzystając z ich opisów; wyróżnia kluczowe kroki i sposób

postępowania oraz wskazuje rolę użytych przyrządów i uwzględnia ich rozdzielczość;

k. przestrzega zasad bezpieczeństwa podczas wykonywania obserwacji, pomiarów i doświadczeń;

l. wyznacza średnią z kilku pomiarów jako końcowy wynik pomiaru powtarzanego;

m. posługuje się pojęciem niepewności pomiaru wielkości prostych;

zapisuje wynik pomiaru wraz z jego jednostką oraz z uwzględnieniem informacji o niepewności;

n. przeprowadza obliczenia i zapisuje wynik zgodnie z zasadami zaokrąglania oraz zachowaniem liczby cyfr znaczących wynikającej z dokładności pomiaru lub z danych;

o. wyodrębnia zjawisko z kontekstu, nazywa je oraz wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla jego przebiegu;

p. przedstawia własnymi słowami główne tezy tekstu popularnonaukowego z dziedziny fizyki lub astronomii;

q. przedstawia wybrane informacje z historii odkryć kluczowych dla rozwoju fizyki.

Klasa I LO 1 godzina tygodniowo

II. Uczeń:

a. rozróżnia pojęcia położenie, tor i droga;

b. do opisu ruchów posługuje się wielkościami wektorowymi:

przemieszczenie, prędkość i przyspieszenie wraz z ich jednostkami;

c. opisuje ruchy prostoliniowe jednostajne i jednostajnie zmienne, posługując się zależnościami położenia, wartości prędkości oraz drogi od czasu;

d. opisuje ruch jednostajny po okręgu posługując się pojęciami okresu, częstotliwości i prędkości liniowej wraz z ich jednostkami;

e. wyznacza graficznie siłę wypadkową dla sił działających w dowolnych kierunkach na płaszczyźnie;

f. stosuje zasady dynamiki do opisu zachowania się ciał;

g. rozróżnia opory ruchu (opory ośrodka i tarcie); omawia rolę tarcia na wybranych przykładach;

h. wskazuje siłę dośrodkową jako przyczynę ruchu jednostajnego po okręgu;

i. rozróżnia układy inercjalne i nieinercjalne; posługuje się pojęciem siły bezwładności;

j. posługuje się pojęciami pracy mechanicznej, mocy, energii kinetycznej, energii potencjalnej wraz z ich jednostkami; stosuje zasadę zachowania energii mechanicznej do obliczeń;

k. doświadczalnie:

i. demonstruje działanie siły bezwładności,

ii. bada związek między siłą dośrodkową a masą, prędkością liniową i promieniem w ruchu jednostajnym po okręgu.

III. Grawitacja i elementy astronomii.

I. Uczeń:

a. posługuje się prawem powszechnego ciążenia do opisu oddziaływania grawitacyjnego; wskazuje siłę grawitacji jako przyczynę spadania ciał;

b. wskazuje siłę grawitacji jako siłę dośrodkową w ruchu po orbicie kołowej; oblicza wartość prędkości na orbicie kołowej o dowolnym promieniu; omawia ruch satelitów wokół Ziemi;

c. opisuje stan nieważkości i stan przeciążenia oraz podaje warunki i przykłady jego występowania;

d. opisuje budowę Układu Słonecznego i jego miejsce w Galaktyce;

posługuje się pojęciami jednostki astronomicznej i roku świetlnego;

e. opisuje Wielki Wybuch jako początek znanego nam Wszechświata;

zna przybliżony wiek Wszechświata, opisuje rozszerzanie się Wszechświata (ucieczkę galaktyk).

Klasa II LO – 1 godzina tygodniowo

I. Uczeń:

a. opisuje proporcjonalność siły sprężystości do wydłużenia; posługuje się pojęciem współczynnika sprężystości i jego jednostką;

b. analizuje ruch drgający pod wpływem siły sprężystości posługując się pojęciami wychylenia, amplitudy oraz okresu drgań; podaje przykłady takiego ruchu;

c. analizuje przemiany energii w ruchu drgającym;

d. opisuje drgania wymuszone i drgania słabo tłumione; ilustruje zjawisko rezonansu mechanicznego na wybranych przykładach;

e. doświadczalnie:

i. demonstruje niezależność okresu drgań ciężarka na sprężynie od amplitudy;

ii. bada zależność okresu drgań ciężarka na sprężynie od jego masy;

iii. demonstruje zjawisko rezonansu mechanicznego.

V. Termodynamika.

I. Uczeń:

a. opisuje zjawisko rozszerzalności cieplnej: liniowej ciał stałych oraz objętościowej gazów i cieczy;

b. odróżnia przekaz energii w postaci ciepła między układami o różnych temperaturach od przekazu energii w formie pracy;

c. posługuje się pojęciem energii wewnętrznej; analizuje pierwszą zasadę termodynamiki jako zasadę zachowania energii;

d. wykorzystuje pojęcie ciepła właściwego oraz ciepła przemiany fazowej w analizie bilansu cieplnego;

e. posługuje się pojęciem wartości energetycznej paliw i żywności;

f. wymienia szczególne własności wody i ich konsekwencje dla życia na Ziemi;

g. opisuje zjawisko dyfuzji jako skutek chaotycznego ruchu cząsteczek;

h. doświadczalnie:

i. wyznacza ciepło właściwe metalu posługując, się bilansem cieplnym,

ii. demonstruje rozszerzalność cieplną wybranych ciał stałych.

VI. Elektrostatyka.

I. Uczeń:

a. posługuje się zasadą zachowania ładunku;

b. oblicza wartość siły wzajemnego odziaływania ładunków, stosując prawo Coulomba;

c. posługuje się pojęciem pola elektrycznego; ilustruje graficznie pole elektryczne za pomocą linii pola; opisuje pole jednorodne;

d. opisuje jakościowo rozkład ładunków w przewodnikach i znikanie pola elektrycznego wewnątrz przewodnika (klatka Faradaya);

e. opisuje kondensator jako układ dwóch przeciwnie naładowanych przewodników, pomiędzy którymi istnieje napięcie elektryczne oraz jako urządzenie magazynujące energię;

f. doświadczalnie:

i. ilustruje pole elektryczne oraz układ linii pola wokół przewodnika,

ii. demonstruje przekaz energii podczas rozładowania kondensatora (np. lampa błyskowa, przeskok iskry).

Klasa III LO – 2 godziny tygodniowo

I. Uczeń:

a. posługuje się pojęciami natężenia prądu elektrycznego, napięcia elektrycznego oraz mocy wraz z ich jednostkami;

b. rozróżnia metale i półprzewodniki; omawia zależność oporu od temperatury dla metali i półprzewodników;

c. stosuje do obliczeń proporcjonalność natężenia prądu stałego do napięcia dla przewodników (prawo Ohma);

d. stosuje I prawo Kirchhoffa jako przykład zasady zachowania ładunku;

e. opisuje sieć domową jako przykład obwodu rozgałęzionego; wyjaśnia funkcję bezpieczników różnicowych i przewodu uziemiającego;

f. wykorzystuje dane znamionowe urządzeń elektrycznych do obliczeń;

g. opisuje zasadę dodawania napięć w układzie ogniw połączonych szeregowo i jej związek z zasadą zachowania energii;

h. opisuje funkcję diody półprzewodnikowej jako elementu przewodzącego w jednym kierunku oraz jako źródła światła;

i. opisuje tranzystor jako trójelektrodowy, półprzewodnikowy element wzmacniający sygnały elektryczne;

j. doświadczalnie:

i. demonstruje I prawo Kirchhoffa,

ii. bada dodawanie napięć w układzie ogniw połączonych szeregowo,

iii. demonstruje rolę diody jako elementu składowego prostowników i źródło światła.

VIII. Magnetyzm.

I. Uczeń:

a. posługuje się pojęciem pola magnetycznego; rysuje linie pola magnetycznego w pobliżu magnesów stałych i przewodników z prądem (przewodnik prostoliniowy, zwojnica);

b. pisuje jakościowo oddziaływanie pola magnetycznego na przewodniki z prądem i poruszające się cząstki naładowane; omawia rolę pola magnetycznego Ziemi jako osłony przed wiatrem słonecznym;

c. opisuje zjawisko indukcji elektromagnetycznej i jej związek ze względnym ruchem magnesu i zwojnicy lub zmianą natężenia prądu w elektromagnesie; opisuje przemiany energii podczas działania prądnicy;

d. opisuje cechy prądu przemiennego;

e. opisuje zasadę działania transformatora oraz podaje przykłady jego zastosowania;

f. doświadczalnie:

i. ilustruje układ linii pola magnetycznego,

ii. demonstruje zjawisko indukcji elektromagnetycznej i jego związek ze względnym ruchem magnesu i zwojnicy oraz ze zmianą natężenia prądu w elektromagnesie.

IX. Fale i optyka.

I. Uczeń:

a. opisuje rozchodzenie się fal na powierzchni wody i dźwięku w powietrzu na podstawie obrazu powierzchni falowych;

b. opisuje jakościowo dyfrakcję fali na szczelinie;

c. stosuje zasadę superpozycji fal; podaje warunki wzmocnienia oraz wygaszenia się fal; opisuje zjawisko interferencji fal i przestrzenny obraz interferencji;

d. analizuje efekt Dopplera dla fal w przypadku, gdy źródło lub obserwator poruszają się znacznie wolniej niż fala; podaje przykłady występowania tego zjawiska;

e. opisuje zjawiska jednoczesnego odbicia i załamania światła na granicy dwóch ośrodków różniących się prędkością rozchodzenia się światła; opisuje działanie światłowodu jako przykład wykorzystania zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia;

f. rozróżnia fale poprzeczne i podłużne; opisuje światło jako falę elektromagnetyczną; opisuje polaryzację światła wynikającą z poprzecznego charakteru fali;

g. opisuje widmo światła białego jako mieszaniny fal o różnych częstotliwościach;

h. opisuje przykłady zjawisk optycznych w przyrodzie;

i. doświadczalnie:

i. obserwuje wygaszanie światła po przejściu przez dwa polaryzatory ustawione prostopadle,

ii. demonstruje rozpraszanie światła w ośrodku.

X. Fizyka atomowa.

I. Uczeń:

a. analizuje na wybranych przykładach promieniowanie termiczne ciał i jego zależność od temperatury;

b. opisuje dualizm korpuskularno-falowy światła; wyjaśnia pojęcie fotonu oraz jego energii;

c. opisuje jakościowo pochodzenie widm emisyjnych i absorpcyjnych gazów;

d. interpretuje linie widmowe jako skutek przejść między poziomami energetycznymi w atomach z emisją lub absorpcją kwantu światła;

rozróżnia stan podstawowy i stany wzbudzone atomu;

e. opisuje zjawiska jonizacji, fotoelektryczne i fotochemiczne jako wywołane tylko przez promieniowanie o częstotliwości większej od granicznej.

XI. Fizyka jądrowa.

I. Uczeń:

a. posługuje się pojęciami pierwiastek, jądro atomowe, izotop, proton, neutron, elektron do opisu składu materii; opisuje skład jądra atomowego na podstawie liczb masowej i atomowej;

b. zapisuje reakcje jądrowe stosując zasadę zachowania liczby nukleonów i zasadę zachowania ładunku;

c. wymienia właściwości promieniowania jądrowego; opisuje rozpady alfa, beta;

d. posługuje się pojęciem jądra stabilnego i niestabilnego; opisuje powstawanie promieniowania gamma;

e. opisuje rozpad izotopu promieniotwórczego; posługuje się pojęciem czasu połowicznego rozpadu;

f. stosuje zasadę zachowania energii do opisu reakcji jądrowych;

posługuje się pojęciami energii wiązania i deficytu masy; oblicza te wielkości dla dowolnego izotopu;

g. wskazuje wpływ promieniowania jonizującego na materię oraz na organizmy żywe;

h. wymienia przykłady zastosowania zjawiska promieniotwórczości w technice i medycynie;

i. opisuje reakcję rozszczepienia jądra uranu 235U zachodzącą w wyniku pochłonięcia neutronu; podaje warunki zajścia reakcji łańcuchowej;

j. opisuje zasadę działania elektrowni jądrowej oraz wymienia korzyści i niebezpieczeństwa płynące z energetyki jądrowej;

k. opisuje reakcję termojądrową przemiany wodoru w hel zachodzącą w gwiazdach;

l. opisuje elementy ewolucji gwiazd; omawia supernowe i czarne dziury.

Warunki i sposób realizacji

Podstawę programową fizyki w zakresie podstawowym otwierają cele ogólne określające główne zadania kształcenia na tym etapie edukacyjnym. Uwzględniając kumulatywność wiedzy i umiejętności zdobytych w szkole podstawowej oraz ze względu na spiralny charakter kształcenia do podstawy programowej, wprowadzono nowe treści powiększające zasób wiedzy i kompetencji przedmiotowych. Stanowią one niezbędne uzupełnienie wykształcenia ogólnego w zakresie fizyki.

Uczenie fizyki powinno odwoływać się do przykładów z życia codziennego. Należy kłaść nacisk przede wszystkim na umiejętność identyfikacji zjawisk, znajomość warunków ich występowania i przebiegu. Ważnym elementem jest kształtowanie umiejętności budowania prawidłowych związków przyczynowo-skutkowych. Podczas zajęć fizyki wskazane jest aby analiza jakościowa była priorytetowa w stosunku do analizy ilościowej. Sprawne wykonywanie obliczeń i oszacowań ilościowych jest ważną umiejętnością, ale nie może być uważane za główny cel nauczania na tym poziomie.

Uczniowie kończący edukację na poziomie podstawowym powinni być przygotowani do funkcjonowania we współczesnym świecie oraz postrzegać rolę fizyki jako fundamentu techniki i różnych gałęzi wiedzy przyrodniczej. Należy rozbudzać w nich ciekawość świata i umiejętność poszukiwania wiedzy, jednocześnie rozwijając krytyczne podejście do informacji i opinii. W procesie tym kluczową rolę odgrywa nauczyciel i szkoła między innymi poprzez zróżnicowanie form pracy z uczniami (np.

metoda projektu, nauczanie przez działanie, odwrócona lekcja).