• Nie Znaleziono Wyników

Zastosowanie grafów przepływu sygnału do analizy układu Leonarda ze stabilizującym sprzężeniem zwrotnym

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Zastosowanie grafów przepływu sygnału do analizy układu Leonarda ze stabilizującym sprzężeniem zwrotnym"

Copied!
10
0
0

Pełen tekst

(1)

Seria: ELE.ITRYKA z. 30 lir kol. 298

TERESA WRÓBLEWSKA Katedra Elektrotechniki Teoretycznej i Ogólnej

ZASTOSOWANIE GRAFÓW PRZEPŁYWU SYGNAŁU DO ANALIZY UKŁADU LEONARDA 7.E STABILIZUJĄCYM SPRZĘiENIU ZWROTNYM

Streszczenie. W artykule przedstawiono i omówiono sposób analizy układów elektromaszynowych w oparciu o metodę gra­

fów przepływu sygnału.

Przykładowo przeprowadzono analizę układu Leonarda ze stabilizującym sprzężeniem zwrotnym. Zastosowano metodę su­

perpozycji dla grafu mającego więcej niż jeden sygnał wej­

ściowy.

Otrzymana tą metodą ostateczna tranamitancja pozwala na dalszą statyczną i dynamiczną analizę układu.Analizy doko­

nano posługując się jednym z wybranych warunków stabilno­

ści przebiegu zmiennych wyjściowych w układzie.

Teoria grafów przepływu sygnału pozwala na graficzne przedstawienie i rozwiązanie dowolnego układu liniowych równań różniczkowych, przy równo­

czesnym uwydatnieniu pewnych relacji pomiędzy wielkościami reprezentowa­

nymi przez zmienne w tym układzie.

Takim liniowym układem równań da się opisać przykładowy układ Leonarda ze sprzężeniem zwrotnym (rys. 1). Ułatwieniem w rozwiązaniu końcowego grar.

fu będzie zasada superpozycji, którą można zobrazować rysunkiem (rys. 2)

(2)

Rys. 2

Graf posiadający kilka sygnałów wejściowych rozwiązujemy dla każdego wejścia osobno. Całkowity sygnał wyjściowy jest sumą składowych sygnałów wyjściowych:

Wyliczenie w ten sposób transmitancji wydatnie upraszcza zagadnienie.

Założenia:

1. Prądnica główna układu Leonarda jest wzmacniaczem liniowym.

2. Pomija się oddziaływanie prądów wirowych i histerezy.

3. Pomija się oddziaływanie twornika.

4. Zakłada się stałość: strumienia 0 , prędkości obrotowej n^, momentu bezwładności J oraz momentu obciążenia (aktywnego).

5. Zakłada się zerowe warunki początkowe.

Przy takim założeniu transmitancję przejścia transformatora można wyzna­

czyć tak, jakby był on obciążony tylko opornością czynną r ^ + r2 - Rys. 3

Wydzielmy początkowo do anali­

zy sam transformator stabilizacyj­

ny (rys. 3), który zasila oddziel­

ne uzwojenie sterujące generatora głównego w układzie Leonarda.Zada­

niem transformatora jest wytworze­

nie przepływu proporcjonalnego do pochodnej napięcia U^. Nastąpi to wtedy, gdy siła elektromotoryczna, po stronie wtórnej transformatora jest dużo większa od siły elektro­

motorycznej w obwodzie sterującym

t l i 2i>

z2t dt z2 dt

(3)

Wówczas prąd I2 będzie określony wzorem

_x

H i 1

2t z2t r1s ’ r2s

I 2 (P) = UL(PJ 1 + p(T---+-T2--f

gdzie odpowiednie stałe czasowe wynoszą

Ł 1t _ Ł1t.

Tlt = r1t + r 1d = ^ '1b = rit + rid

Ł2t _ Ł2t

.

l2t = r2t + r2 = ^ r2s = r2t + r2

Wprowadzając oznaczenia:

Ts - Tn

+

T2t

-

COEh

= L2t *

z1t 1 z2t r1s ’ r2s

otrzymujemy ostatecznie

PT' I2 (p) = UŁ (P) 1 + PT

Zależności dla pozostałych części obwodu są następujące:

al obwód wzbudzenia generatora

, ,

®1G^P> " ®2G^p) EG (p) = G --- 1 + p g T---- gdzie

©2G(p) = z2 I2(p)

’M i ’1

®1G<P> * - V *1 po podstawieniu powyższego otrzymamy

U^(p) U^(p).pT2z2 r z i " 1 + p r ; - EG (p) = kG --- 1 + pffT

(1)

(2 )

(3)

(4)

(4)

bl obwód główny od strony generatora

UL (p) = EG (p) - I(p) . r g

przy założeniu

*18 c) obwód główny od strony silnika

uL (p) = EjjCp) + I(p) Rm

stąd

.

UL (P J - W I(P> * ---W7.---

(5)

(6)

d) z równania momentów wyznaczamy

n(p) = -J7K P ) - I

(7)

p

m

K oparciu o równania (4)-(7) narysowano całkowity graf układu (rys. 4).

Powyższy graf jest grafem złożonym z dwóch sygnałów wejściowych:

1) napięcia zasilającego obwód wzbudzenia generatora 2) prądu obciążeniowego Iffl.

Stosując metodę superpozycji otrzymamy odpowiednie sygnały wyjściowe.

Rys. 5

(5)

Na podstawie rys. 5

n'(p) = ¿’(^(p)]

z. k r

1 Ł G 1 1

U 1(pJ 77 T 7 & T IC -T3-

w ; p

~ kGz2pT2 k-ZppTu RG .Rp kE k„ f. .r kGZ2pT 2

1 + n w p y + ię + t t t ; [1 +

podstawiając

f J <R G + V .

^0kmkE " m

RG + Rli = Rg U, (p)

r 1kE

oraz przekształcając odpowiednio powyższy wzór otrzymamy:

ntp)=

“o R^ pTm(1+BCT)

pTm( H ^ h U p T s ) ^ ^ B W ) l H p T s )lU p T m) + ^ ( U p T ^ ^ p T ^ (8)

i ostatecznie

i(p) = V 1 * PTS>

p3TsTn>Z:T+p2(TsTm+Z?T- W T+T2Tm TT kG ,+p( Tm+-CT+V kGz2T2 ) + 1 6

Ka podstawie (rys. 6)

(6)

rítp) =

T .1 RG kGz2pT2

m ir ¡ 1 Rm U + p T g U I + E C T )

. kGz2p 2 .HG , 1 kGz2pT2

1 1 U + p c T J U + p T g ) ’\ r T O ¡ "

’ükm kE

1 í1+p2 T ) ( 1 + p T sT

w p r o wa dz a ją c p o pr zednie oznaczenie

' (p)”

pTmCU^T)VlVpT)- ^ [l1+BOTni+PTS)pIm+ ^ V 2 Pl2 V V 2 P(r2+l1+BErni+P!rfl)]

oraz zakładając

otrzym am y

I R

-SL-£ = dni

(P)

4

- ón., I (1 +p£T) (1 +pTg) + ^ kGz2pT'2

^ ^ :

p ’V g E T + p (Ts V Tn ? T + T SC T + T '2Tm kGz2 +p< V V £ T+T2kGz2 } + 1 (9)

(7)

Sumując wyniki (8) i (9) otrzymujemy całkowity sygnał wyjściowy

n(p) = n'(p) + n" (p)

i(p) =

n0 (1+PTs )- [(1+pCT8 ) + V 2 P TJ

P ^ . I / ^ d m W W i W m ^ kGz2 )+p(Tm+Ta^ T +T2kGz2 )+1 (*»

Otrzymany tą drogą wynik pozwala na analizę własności dynamicznych układu.

1) Wartości początkowe i końcowe dla t = 0 p — <— n = 0

dla t — ~ p = 0 nU8t = nQ - ńn,

2) Analizy stabilności dokonamy rozpatrując równanie charakterystyczne

P Tm TsC T + ? (Tm Ts + Tm £ T + Ts ^ T + Tm T2 kGz2 } + + p(£7T + + Tg + z2 kG T'2) + 1 = 0

Równanie to należy do typu równań

( 1 1 )

3 2

ap + bp + cp + 1 = 0 ( 1 2 )

Warunek stabilności układu o takim równaniu charakterystycznym określa np.

kryterium stabilności Hurwitza

' b 1 a c

Układ Leonarda bez sprzężenia zwrotnego jest układem stabilnym.Ograni­

czenia stabilności należy zatem szukać w sprzężeniu. Należy tak dobrać e—

lementy transformatora stabilizującego by została spełniona nierówność (13) określająca warunek stabilności układu. Elementem decydującym o speł­

nieniu tej nierówności będzie oporność dodatkowa r ^ . Kładziemy:

r1d + r 1t = rx

(8)

o r a z :

T' Ł 2t Z 1t a

2 " ir2 t + r 2 U r 1d + r 1tJ z2t " r x

g d z i e

, _ Ł2t z1t r2+r2t Z2t

t = Ł ^ ... + - A l . = b + h i

3 r 1 t + r 1d r 2 t + r 2 r x

g d z i e

w ó w c z a s r ó w n a n i e charakterystyczne przejmuje postać

T +

>3 |ST T m (tí + íll)] + p 2 [(ET+Tm ) (b' + í l i ) + T m r

+ z2 k G !4 ] + P [S T + Tm + b ' +

+ * 7 + Z2 k G k \

+ 1 = C

g d z i e

. L lt a = r T . T m (b + JLI)

b = C T +Tm )(b' + +i7 T.V z2 kQ Tm f-

» ^11 af

c = ¿ 7 T + T + b + — + z9 kp

m rx 2 G rx

Podstawiając wprowadzone wielkości do równania (13) otrzymamy

bc - a > 0

(9)

a więc

[£T+V ł » T m + ^ z2 kG Tm f •]*

. [l7T+Tm+l5+ ii* + z2kG f-j-CT Tn (b + ^LŁ) > 0

Z równania tego dla interesującego nas przypadku szczególnego wyznacza­

my wartość opornika rx = r it + r1d ^ w ^en 3P0S°k dobieramy transforma­

tor stabilizujący tak, że układ pozostaje stabilnym.

LITERATURA

[1] Lagasse J.: "Teoria obwodów elektrycznych". WNT 1965.

[2] Siwiński J.: "Automatyka napędu elektrycznego". PWN 1960.

[?] Andriejew W.P., Sabinin J.A.: "Podstawy napędu elektrycznego".WNT 1966 [4] Robiszo, Byawer, Rober: "Naprawliennyje grafy i ich priłożenije k elek-

triczeskim ciepiam i maszinami". Moskwa-Leningrad 1962.

HPhiuEHlilhŁ ri'A®OB llPOTEKAHŁ.n GwrHAJIA HJln AHAJHn3A Cl.GTŁinill JIEOHAI'ÄA GO CTABV.®iŁhPyiUiiŁi"i OEPATHOh GBubbU

P e 3 ki m e

3 c i a T Ł » n p e n c T a B J i e H u p a c c M o T p e H c n o c o ó n p o B e , n e H n a a H a n z 3 a s j i e K T p o M a -

I D H H H U X c z c T e M u e T O Ä O M rpac*)OB n p o T e K a H H H c z r H a n a .

ÄJia n p z M e p a n p o B e s e a o a H a j i n 3 c z c T e M b i J l e o a a p a a c o C T a 6 n Jin3 n p y » m e ä o ó p a T - h o M C B a 3 ŁK>. I l p z M e H e H o u e T O Ä c y n e p n o 3 H U H H » a a rpa ip a , m i e i o m e r o C B u m e o a h o t o B x o f l H o r o C H T H a n a . n o J i y u e a a a a , s t w i « e T o n o M , o K O H u a T e j i b a a a n e p e a a T O A a a a (JiyHKUHa p a3p e m a e T n p o B e c T H C T a T z n e c K M i i z a n H a i i z M e c K u f i a a a j i K 3 C M C T e u u Aaa-

J1H 3 n p o B e s e H o a a o c H O B e o f l a o r o H 3 o 6 p a H H o r o y c a o B z a y c T o a n H B O C T z n p o ó e r a b u x o a h h x n e p e u e H H H X b c z c T e u e .

(10)

APPLICATION OP PLOW SIGNAL GRAPHS FOR AN ANALYSIS OP THE LEONARD SYSTEM WITH STABILIZING FEEDBACK

S u m m a r y

In this article there is presented and discussed the way analyzing e- lectromachinery systems based on the flow signal graphs method.As an exam­

ple there was carried out an analysis of the Leonard system with the sta­

bilizing feedback. A supperpositioning method was applied for a graph which has more than one input signal. The received by this method final transmittance allows to make a further static and dynamic analysis of this system. The analysis was carried out by help cf one of the selected sta­

bility conditions process of the input variable in this system.

Cytaty

Powiązane dokumenty

teraz drogę krytyczną C,. Ponieważ graf D,. jest bezkonturowy, więc droga ta istnieje. Ponieważ droga C,. najwcześniejszy węzeł względem węzła O); niech będzie to

Cyklem Eulera nazywamy tak¡ zamkni¦t¡ drog¦ prost¡, która przechodzi przez wszystkie kraw¦dzie grafu (oczywi±cie przez ka»d¡ tylko jeden raz).. 37

Przez metodę dokładną rozwiązywania układu równań liniowych rozumiemy metodę, która (przy braku błędów zaokrągleń) daje dokładne rozwiązanie po skończonej liczbie

Ciąg c liczb naturalnych jest ciągiem graficznym, jeśli istnieje graf prosty, którego stopnie wierzchołków odpowiadają elementom ciągu c. Twierdzenie (Havel 1955,

skojarzenie o minimalnej (maksymalnej) wadze – szukamy w obciążonym grafie takiego skojarzenia, aby suma wag jego krawędzi była możliwie najmniejsza (największa)..

Ka»da dziewczyna chce wyj±¢ za m¡», przy czym ka»da z nich godzi si¦ po±lubi¢ tylko pewnych chªopców spo±ród wszystkich.. Chªopcy natomiast nie maj¡ nic

Zidentyfikowano poszczególne bloki modelu symulacyjnego układu: zależności napięcia indukowanego w cewce generatora od prędkości magnesów, obwodu wejściowego cewki

Algorytm programu zawartego w pliku jest bardzo prosty i składa się z dwóch pętli, z których pierwsza odpowiada za filtrację cyfrową, a druga aktualizuje współczynniki