Odczytywanie informacji genetycznej –
przepis na białko
Przepływ informacji genetycznej
• DNA jest nośnikiem informacji genetycznej.
• Czyli w DNA zakodowana jest informacja o budowie i funkcjonowaniu każdego
organizmu.
• Na podstawie tej informacji organizm wytwarza sobie tylko właściwe białko.
• To białka decydują o cechach organizmów.
• Różnorodność i niepowtarzalność organizmów polega na różnorodności i niepowtarzalności ich białek.
• Aby z DNA powstało białko muszą zajść dwa podstawowe procesy:
1. transkrypcja 2. translacja
Transkrypcja
• Droga do powstania białka, a co za tym idzie i cechy organizmu, jest długa.
• Informacja, zapisana w DNA musi być, przepisana na RNA.
• Proces przepisania informacji genetycznej z DNA na RNA nazywamy transkrypcją.
• Transkrypcja prowadzi do skopiowania fragmentu DNA z wykorzystaniem reguły komplementarności zasad.
• Transkrypcja (czyli powstanie mRNA) zachodzi w jądrze komórkowym.
• Transkrypcji zawsze podlegają jedynie fragmenty DNA.
Translacja
• W cytoplazmie powstaje kompleks mRNA- rybosom
• W cytoplazmie musi być obecny tRNA, który transportuje do rybosomu
odpowiednie aminokwasy.
• Rybosom odczytuje kodon na mRNA i łączy się z odpowiednim antykodonem tRNA
• Po przyłączeniu dwóch cząsteczek tRNA rybosom łączy dostarczone przez nie aminokwasy.
• Rybosom uwalnia pozbawiony
aminokwasu tRNA i przesuwa się na mRNA do kolejnego kodonu.
• Rybosom, przesuwający się po mRNA, jak zamek błyskawiczny łączy
aminokwasy kodowane przez kolejne trójki nukleotydów.
• W ten sposób powstaje cząsteczka
białka o ściśle określonej kolejności
aminokwasów.
• Gen, to fragment nici DNA, kodujący jedno białko.
• W procesie transkrypcji powstaje mRNA, będący komplementarną kopią fragmentu DNA.
• mRNA przemieszcza się do cytoplazmy i łączy z
rybosomem.
• W procesie translacji
następuje odczytanie kodu
genetycznego z mRNA i
synteza białka.
Co jest potrzebne do translacji?
CO? PO CO?
mRNA tRNA
syntetazy
aminoacylo-tRNA
rybosomy aminokwasy
czynniki białkowe
matryca
funkcja adaptorowa;
konieczne, bo aminokwasy nie rozpoznają kodonów funkcja adaptorowa;
konieczne, bo aminokwasy nie rozpoznają kodonów środowisko; enzym
substraty
regulatory
Kod genetyczny
• Język kodu genetycznego jest bardzo skomplikowany, ale czytelny dla komórki. Rozszyfrowanie tego języka zajęło naukowcom wiele lat i jest jednym z największych osiągnięć genetyki.
• Kod genetyczny jest zapisany w języku chemicznym i polega na kombinacjach ułożenia zasad azotowych w nici DNA .
• Informacja genetyczna jest zawarta w sekwencji (kolejności) nukleotydów..
• Trzy kolejne nukleotydy DNA, stanowią znak kodu genetycznego wyznaczający jeden, ściśle określony aminokwas
• Znak ten nazywamy kodonem.
• Trzy kolejne nukleotydy kodują informację tak jak litery tworzą słowa. Słowa KOT i KTO
zawierają te same litery, ale zmiana ich kolejności powoduje zmianę znaczenia słów. I podobnie jest z językiem kodu genetycznego. Kodon UCA przyłącza aminokwas serynę, a UAC tyrozynę.
• Kod genetyczny, funkcjonuje podobnie jak język i tak jak słowo „zamek” może oznaczać trzy różne zamki, jeden aminokwas może być zakodowany przez różne kodony, np. aminokwas alanina przez GCU, GCC, GCA, GCG. Dzieje się tak dlatego, że kodonów mamy (4 x 4 x 4 = 64), a aminokwasów 20.