PRO/ENGINEER ĆW. Nr ………….
WYKORZYSTANIE ZALEŻNOŚCI MATEMATYCZNYCH W GENERACJI ELEMENTÓW
NA PRZYKŁADZIE MODELOWANIA PODKŁADKI
Dla wielu operacji łatwym sposobem utworzenia modelu jest wykorzystanie zależności matematycznych i wcześniej zdefiniowanych wielkości charakterystycznych jako parametrów modelu. Dzięki takiemu podejściu można później zmieniać wielkości elementów tylko
poprzez zmianę wartości danego parametru.
1. Wykorzystanie parametrów i zależności matematycznych dla modelowania podkładki falistej
Modelowanie zaczynamy od wprowadzenia parametrów charakterystycznych dla modelowanego elementu.
Należy wejść do zakładki Tools/Parameters i wybrać polecenia jak na Rys.1.
Rysunek 1 Określenie parametrów
Jako wielkości przyjmujemy:
DZ- średnica zewnętrzna podkładki SZER- szerokość
GR- grubość L_FAL- liczba fal A_FALI- amplituda fali
Do modelowania podkładki falistej można użyć polecenia Insert/Variable Section Sweep lub wybrać z prawego panelu to polecenie. W poleceniu tym wybieramy Solid a następnie rysujemy trajektorię co można zrealizować otwierając szkicownik z menu głównego. (RYS2) W szkicowniku narysowano okrąg i jego wymiar przyjęto jako parametr DZ- w tym celu w wchodzimy w Tools/Relations i wpisujemy numer wymiaru z ekranu= DZ np. sd0=DZ.
(RYS3). W tym momencie automatycznie zmieniana jest wielkość trajektorii.
Rysunek 2 Szkicownik dla Variable Section Sweep
Rysunek 3 Wprowadzenie zależności wymiarowych
Po wyjściu ze szkicownika należy zdefiniować profil, co realizujemy poprzez wywołanie lokalnego szkicownika z opcji polecenia Variable Section Sweep (Rys4). Po jego wywołaniu otwiera się on automatycznie na płaszczyźnie prostopadłej do trajektorii.
Rysunek 4 Wywołanie lokalnego szkicownika
W tym przypadku narysowano prostokąt o wymiarach SZERxGR, w pewnej odległości od trajektorii. Ponownie korzystamy z polecenia Tools/Relations w celu określenia odległości:
Dla tego przypadku (Tylko dla tego- w waszym numery wielkości mogą być inne) (RYS5):
SD4=SZER SD3=GR
Rysunek 5 Relacje wymiarowe dla podkładki
Gdybyśmy w tym momencie zatwierdzili operację (bez zdefiniowania sd5 która jest
odległością od linii referencyjnej czyli naszą amplitudą dla podkładki falistej, otrzymalibyśmy podkładkę płaską (Rys6).
Rysunek 6 Sposób otrzymania podkładki płaskiej
Jeżeli nie wprowadziliśmy odległości od linii referencyjnej do relacji powyżej możemy dostać się tam z powrotem wchodząc jeszcze raz do szkicownika lokalnego lub jeżeli wyszliśmy z polecenia Variable Section Sweep przez wybór tego polecenia na drzewku operacji i
wybranie przyciskiem myszy polecenia Edit Definition i jeszcze raz wchodzimy do polecenia Tools/Relations. (RYS7).
Ponieważ przebieg trajektorii podkładki falistej jest w funkcji sinusa musimy zastosować następujący wzór:
SD5=SIN(TRAJPAR*360*L_FAL)*A_FALI
Trajpar- to parametr zmieniający się w zakresie (0,1) dla wykonania pełnego obrotu parametr mnożymy przez 360
Rysunek 7 Relacje dla stworzenia fal
Po zatwierdzeniu otrzymujemy szukany model (RYS8)
Rysunek 8 Model podkładki\
Model ostatecznie ma postać:
