• Nie Znaleziono Wyników

Technologiczno-społeczne oblicza XXI wieku

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Technologiczno-społeczne oblicza XXI wieku"

Copied!
560
0
0

Pełen tekst

(1)

Technologiczno-społeczne

oblicza XXI wieku

(2)
(3)

Technologiczno-społeczne oblicza XXI wieku

pod redakcją Damiana Gałuszki, Grzegorza Ptaszka

i Doroty Żuchowskiej-Skiby

(4)

© Copyright by Authors Kraków 2016

ISBN 978-83-65705-09-9 Redakcja naukowa:

Damian Gałuszka (AGH w Krakowie) Grzegorz Ptaszek (AGH w Krakowie) Dorota Żuchowska-Skiba (AGH w Krakowie)

Redakcja językowa (język angielski): Aleksander Skrzypek Recenzja:

Prof. dr hab. Kazimierz Krzysztofek Prof. dr hab. Janusz Mucha Prof. nadzw. dr hab. Barbara Gąciarz Prof. nadzw. dr hab. Maria Nawojczyk Prof. nadzw. dr hab. Leszek Porębski Dr hab. Jacek Gądecki

Redakcja językowa: Maciej Kiełbas Korekta: Kinga Stępień

Projekt okładki, skład: LIBRON

Na okładce wykorzystano fotografię autorstwa Aleksandry Przegalińskiej Wydanie książki dofinansowane ze środków Prorektor ds. Studenckich AGH na działalność statutową Koła Studentów Socjologii AGH

Wydanie książki dofinansowane przez Akademię Górniczo-Hutniczą im. Stanisława Staszica w Krakowie (dotacja podmiotowa na utrzymanie potencjału badawczego nr 11.11.430.158).

Publikacja wydana na licencji CC-BY-NC-ND 3.0 Polska

Wydawnictwo LIBRON – Filip Lohner al. Daszyńskiego 21/13

31-537 Kraków tel. 12 628 05 12 e-mail: office@libron.pl www.libron.pl

(5)

Spis treści

Damian Gałuszka, Grzegorz Ptaszek, Dorota Żuchowska-Skiba

Uspołecznianie technologii u progu

czwartej rewolucji przemysłowej 11

Socialising of Technology on the Threshold of the Fourth Industrial Revolution

EMOCJE, PRYWATNOŚĆ, POTRZEBY

Małgorzata Osowiecka, Monika Błajet-Grabowska

Czy pisanie bloga może być terapią?

Pisanie ekspresyjne a radzenie sobie z chorobą

nowotworową 33

Can Writing a Blog Be a Therapy?

Expressive Writing and Coping with Cancer

Łucja Kapralska, Agata Maksymowicz

„Internet? Zapomnij o prywatności”.

Rozważania o ekshibicjonizmie w dobie Internetu

i nowych technologii 51

„Internet? Forget about Privacy”. A Discussion on Exhibitionism in the Era of the Internet and New Technologies

Marta Juza

Wpływ komputerów i Internetu na sposób

zaspokajania ludzkich potrzeb afiliacyjnych 75 The Impact of Computers and the Internet on the Way

of Fulfilling Human Affiliation Needs

(6)

Joanna Bierówka

Jak dorośli Polacy korzystają z Internetu,

poszukując informacji – rekonesans badawczy 103 How do Polish Adults Use the Internet to Search for Information –

Reconnaissance Research

PRZESTRZEŃ, MIASTO

Wiktor Uhlig

Miasto ekologiczne informacyjnie. Innowacyjność i ekologia informacji w rewitalizacji 135 The Informationally Ecological City. Innovativeness

and Information Ecology in Revitalization

Kinga Kimic

Preferencje i oczekiwania użytkowników Internetu jako podstawa kształtowania hotspotów

w przestrzeniach publicznych miast 159 Preferences and Expectations of Internet Users as a Basis

for Development of Hotspots in Urban Public Spaces

Dorota Flizikowska

Wsparcie współrządzenia za pomocą koncepcji

crowdsourcingu w realiach miast polskich 183 Augmenting Participatory Governance Using Crowdsourcing

in the Reality of Polish Cities

Przemysław Rura

Walking-with-video. O roli technologii

w realizacji badań jakościowych 209 Walking-with-video. The Role of Technology in Realization

of Qualitative Research

(7)

Karolina Zięba

Wykorzystanie danych skaningu laserowego do inwentaryzacji i modelowania 3D Twierdzy Kraków oraz wsparcia procesu rewaloryzacji

zabytkowej architektury militarnej 225 The Use of Laser Scanning Data for Inventory

and 3D Modelling of Fortress Krakow and to Support the Revalorization of Historic Military Architecture

ROZWÓJ, GOSPODARKA, PRACA

Marzena Mamak-Zdanecka

Kompetencje cyfrowe w warunkach czwartej

rewolucji przemysłowej 253

Digital Competences under the Fourth Industrial Revolution

Patrycja Kumięg

Konsekwencje wzrastającego udziału

nowoczesnych technologii w przedsiębiorstwach

dla pracowników oraz edukacji 271

The Consequences of Increasing Participation of New Technologies in Enterprises for Employees and Education

Katarzyna Rabiej-Sienicka

Czy wirtualny coworking to nasza przyszłość? 297 Virtual Coworking. Is It the Future?

Róża Szafranek

Społeczne zmiany w postawie wobec

pracy zawodowej u specjalistów z branży IT 315 Social Changes in Attitude towards Professional Work

of Specialists from the IT Industry

(8)

Sebastian Skolik

Instytucjonalizacja reguł i automatyzacja

działań w projektach Wikimedia 335

The Institutionalization of Rules and Automation of Actions in the Wikimedia Projects

Katarzyna Grzeszkiewicz-Radulska, Aneta Krzewińska

Wykorzystanie nowoczesnych technologii

w ankietach wspomaganych komputerowo 355 Up-to-date Technology Application in Computer-assisted Surveys

Adrian Knapczyk

Idea sterowania procesami w rolnictwie

z poziomu smartfona 373

The Idea of the Control of Processes in Agriculture by Smartphone

BEZPIECZEŃSTWO IPRYWATNOŚĆ

Sylwia Gwoździewicz, Dariusz Prokopowicz

Prawo do ochrony informacji i danych osobowych w cyberprzestrzeni w dobie rozwoju bankowości

internetowej 391

The Right to Protection of Information and Personal Data in the Cyberspace in the Age of the Internet Banking Development

Vasyl Gulay

Zagrożenia bezpieczeństwa informacyjnego jednostki w realiach współczesnej psychologiczno-informacyjnej wojny (na przykładzie wojny hybrydowej Federacji

Rosyjskiej przeciwko Ukrainie) 421

Threats to Person Information Security in the Realities of the Modern Information-psychological War (on the Example of “Hybrid War” of the Russian Federation Against Ukraine)

(9)

Marcin Szurpicki

Prawo autorskie na portalach społecznościowych 443 Copyright at Social Media

Katarzyna Peplinska

Performans dronów. Drony jako współczesne

narzędzie inwigilacji i dyscypliny 461 Drones’ Performance. A Drone as a Contemporary

Tool of Surveillance and Discipline

Piotr A. Zwarycz

Drony – Wielki Brat patrzy z góry? 481 Drones – Does Big Brother Look Down on Us?

Jarosław Kowalski

Cena prywatności w Inteligentnych Sieciach

Energetycznych 507

A Price of Privacy in the Smart Grids

Kamil Muzyka

Gdzie asteroidy kruszą, tam surowce lecą.

Prawne aspekty wydobywania kopalin

w przestrzeni kosmicznej 527

You Can’t Get Valuable Metals Without Breaking Up Asteroids.

The Legal Aspects of Space Resource Extraction

Noty oautorach 551

(10)
(11)

Damian Gałuszka, Grzegorz Ptaszek, Dorota Żuchowska-Skiba AGH w Krakowie

Uspołecznianie technologii u progu czwartej rewolucji przemysłowej

Socialising of Technology on the Threshold of the Fourth Industrial Revolution

(12)
(13)

Streszczenie

W artykule omówiono wybrane zagadnienia związane z wpływem nowoczesnych technologii, w tym inteligentnych maszyn, na różne aspekty życia człowieka u progu czwartej rewolucji przemysłowej. Autorzy wychodzą z założenia, że jakakolwiek skrajna postawa wobec technologii prowadzi na poznawcze ma- nowce. Rozwój technologiczny przynosi bowiem różnorodne konsekwencje dla człowieka, społeczeństwa, gospodarki i środowiska. Z jednej strony pozwala on pokonać ograniczenia człowieka i wzmocnić jego potencjał, wymuszając zarazem rozszerzenie terminu podmiotowości i sprawczości na rzeczy, które stają się faktycznymi uczestnikami relacji społecznych. W rezultacie wzrastający udział nowoczesnych technologii we współczesnych społeczeństwach prowadzi do istotnych zmian w przestrzeni zarówno komunikacji, jak i w sferze konsumpcji, zmieniając dotychczasowe praktyki, poprzez wprowadzanie maszyn zdolnych do interakcji z człowiekiem oraz coraz łatwiejsze korzystanie z nowoczesnych urządzeń. Uspołecznienie technologii staje się dziś ważnym trendem w nowo- czesnym społeczeństwie, które wymaga szerokiej analizy jego skutków. Rodzi bowiem szereg dylematów i problemów wymagających przedefiniowania wielu klasycznych pojęć, które dotąd w naukach społecznych były zarezerwowane wyłącznie dla aktywności człowieka, a dziś muszą obejmować również tech- nologie i superinteligentne maszyny. Procesy te wymykają się prostej opozycji technofobia–technofetyszyzm i stanowią nowe wyzwanie dla naukowej refleksji.

Słowa kluczowe: nowoczesne technologie, superinteligentne maszyny, czwarta rewolucja przemysłowa.

Abstract

In the article the selected issues related to the influence of new technologies on various aspects of life of a human being on the treshold of the Fourth In- dustrial Revolution, including inteligent machines, are discussed. The authors assume that any extreme attitude to technology leads up to a cognitive blind alley. Technological development brings different consequences for a man, society, economy and environment. On one hand, it allows to overcome hu- man limitations and strenghten its potential, in the same time enforcing the extention of the subjectivity term and agency of things which become real participants of social relations. As a result, a growing contribution of modern technologies to contemporary societies leads to essential changes in the area of communication as well as of area of consumption, modifying the currect practises through implementing machines enabling to interact with a human being and use of modern devices increasingly easier. Socialization of technology is becoming today an important trend within a modern society that demands

(14)

a broaden analysis its consequences. This in fact rises a number of dilemmas and problems requiring a redefining classical concepts that in social sciences have been reserved so far for an activity of a man, and today must embrace technolo- gies and superinteligent machines too. These proceses are out of a standard of a simple opposition: technophobia – technofetishism and represent a new challenge for a scientific reflection.

Keywords: new technologies, superintelligence machines, fourth industrial revolution.

(15)

Ubóstwiam technologię!

Paul Virilio w rozmowie z Nicholasem Zurbruggiem (Armitage 2001: 157)

Wprowadzenie

Zdaniem Klausa Schwaba świat zmieniający się pod wpływem technologii, w którym urządzenia zaczynają komunikować się w inteligentny sposób z człowiekiem, stanowi zapowiedź nowej rewolucji – tzw. czwartej rewolucji przemysłowej (Fourth Industrial Revolution).

W czwartej rewolucji przemysłowej tkwi potencjał do wzmoc­

nienia pozycji jednostki i społeczności, ponieważ stwarza nowe możliwości rozwoju gospodarczego, społecznego i oso­

bistego. Ale też może prowadzić do marginalizacji niektórych grup, wyostrzać nierówności, tworzyć nowe zagrożenia dla bezpieczeństwa i podważać ludzkie relacje (Schwab 2016a).

W dyskusji nad wpływem technologii na jednostki i społeczeń- stwo wyłaniają się zatem dwa przeciwstawne punkty widzenia:

technofetyszystyczny i technofobiczny. Pierwszy z nich prezentu- ją technooptymiści, czyli m.in. zwolennicy transhumanizmu, tj. idei, według której postęp technologiczny przyczyni się do wzmocnie- nia ludzkiego potencjału, a także pozwoli człowiekowi pokonać czysto ludzkie ograniczenia (Kurzweil 2013). Z kolei drugi punkt

(16)

16 | D. Gałuszka, G. Ptaszek, D. Żuchowska-Skiba

widzenia – technopesymistyczny – prezentują neoluddyści, którzy w postępie technologicznym dostrzegają m.in. zagrożenie dla pracy będącej jednym z filarów społeczeństwa (por. Jones 2006; Ford 2009).

Obecnie w odniesieniu do technologii stajemy przed podobny- mi problemami społecznymi czy ekonomicznymi, na które zwracał uwagę Karol Marks w Zarysie krytyki ekonomii politycznej i które zarazem krytykował. Jak podkreśla Michel Löwy: „Marks nie ma wątpliwości, że technologia kapitalistyczna oznacza degradację i intensyfikację pracy: bardziej zaawansowana technologicznie maszyna zmusza robotnika, by pracował dłużej niż człowiek dziki, czy nawet dłużej niż on sam, gdy jeszcze miał do dyspozycji bardziej podstawowe i prymitywne narzędzia” (Löwy 2008). Współcześnie jednak ta zaawansowana technologicznie maszyna, jaką jest robot – co podkreślają neoluddyści – pozbawia człowieka pracy, ukazując mu swoją kapitalistyczną wyższość i uprzywilejowanie (wydajność maszyny, a co za tym idzie – zysk ekonomiczny, jest nieporówny- walnie bowiem większa od wydajności człowieka czy nawet grupy ludzi). Wobec takich sytuacji pojawiają się nowe problemy społecz- no-ekonomiczne, z którymi kraje Zachodu już próbują się mierzyć.

Jednym z nich jest problem podatków zdrowotnych i społecznych płaconych przez pracowników, dzięki którym można sfinansować bieżące wydatki emerytalne czy zdrowotne. Z czyich pieniędzy będą opłacane zobowiązania socjalne, jeśli praca ludzka zostanie całko- wicie zastąpiona przez roboty? Ten problem Unia Europejska chce rozwiązać poprzez całkowite obciążenie kosztami zdrowotno-eme- rytalnymi robotów, zwanych „elektronicznymi osobami” (electro- nic persons). W projekcie dokumentu z maja 2016 r., nad którym pracowała Komisja Europejska, wyraźnie napisano, że ponownej analizy w odniesieniu do robotów wymagają zagadnienia związane z podatkami i odpowiedzialnością prawną (Prodhan 2016). Podobny problem dotyczy odpowiedzialności ubezpieczeniowej w sytuacji wypadku spowodowanego przez autonomiczny pojazd. Departa- ment Transportu Stanów Zjednoczonych już pracuje nad regulacjami prawnymi i wiele wskazuje na to, że producenci oprogramowania pojazdu będą przejmować odpowiedzialność od właściciela pojazdu

(17)

Uspołecznianie technologii… | 17

i jego ubezpieczyciela w sytuacji, kiedy dojdzie do wypadku. Takie zapewnienia padły ze strony m.in. Volvo. Prawo, jak widać, w pew- nych zakresach nie jest dostosowane do postępu technologicznego.

Pytań i problemów związanych ze współpracą człowieka z su- perinteligentnymi systemami czy maszynami jest jednak o wiele więcej. Pojawiają się one nie tylko w obszarze społecznym, psy- chologicznym, ale również ekonomicznym, gospodarczym bądź politycznym. W niniejszym tekście chcemy zwrócić uwagę na wy- brane problemy, z jakimi już powoli się zmagamy, stojąc u progu czwartej rewolucji przemysłowej.

Społeczny charakter technologii

Rozwój robotyki zaowocował nie tylko tworzeniem coraz to now- szych i efektywniejszych urządzeń, które odciążają człowieka w re- alizowaniu przez niego codziennych czynności, takich jak sprzą- tanie, pranie, gotowanie. Powstające dziś roboty mają społeczny charakter, są zaprogramowane i zaprojektowane do podejmowania interakcji z człowiekiem (Alač, Movellan, Tanaka 2013: 133). Taki charakter ma np. skonstruowany w 2010 r. robot Aiko, określany przez jego konstruktora mianem „idealnego towarzysza”1. Został on wyposażony w realistyczne, silikonowo-gumowe ciało kobiety, jego ręce poruszają się prawie jak ludzkie. Komunikację z ludźmi umożliwia mu system rozpoznawania mowy i syntezator głosu oraz kamery zastępujące oczy, dodatkowo reaguje on na bodźce zewnętrzne, np. siłę uścisku i temperaturę. Zna matematykę, potrafi czytać mapę, umie sam wysłać formularze podatkowe. Jeśli trzeba, zrobi kawę lub herbatę, powie, jaka jest pogoda, przeczyta na głos artykuł z gazety lub przypomni o wzięciu lekarstw2.

1 http://www.asimo.pl/modele/aiko-robot-humanoidalny.php (dostęp:

21.08.2016).

2 Opis robota szczegółowo został przedstawiony na stronie http://www.

asimo.pl/modele/aiko-robot-humanoidalny.php (dostęp: 21.08.2016).

(18)

18 | D. Gałuszka, G. Ptaszek, D. Żuchowska-Skiba

Projektowane współcześnie roboty społeczne pełnią funkcje opiekunów, terapeutów, nauczycieli itp., tym samym stanowią one protezy związków międzyludzkich (Ilnicki 2012: 22). Powoduje to powstanie zupełnie nowej formy bliskości z maszynami, które stają się swoistymi substytutami człowieka lub istot żywych (Turkle 2013: 22–23, 56–57). Roboty społeczne przestają pełnić wyłącznie instrumentalną rolę, są zdolne zniwelować poprzez swą obecność poczucie samotności ludzi i stać się ich towarzyszami, opiekuna- mi, powiernikami, interlokutorami. Takie funkcje realizowane przez maszyny zdecydowanie wykraczają poza tradycyjne wyko- rzystanie technologii do wykonywania czynności niedostępnych, trudnych lub nieprzyjemnych dla człowieka. Ich rola nie ogranicza się dziś do wydania leków, przygotowania posiłków, podawania to- warów z wyższych półek czy rozpoznawania kolorów. Nowoczesne maszyny umożliwiają prowadzenie rozmów, wchodzą w interakcje z człowiekiem, rozpoznają go. Powoduje to nawiązywanie z nimi re- lacji mimo świadomości ograniczeń, które mają. Dla osób starszych, chorych, niepełnosprawnych, ale również dzieci roboty społeczne mogą odgrywać szczególnie istotną rolę jako opiekunowie i towa- rzysze, powodując, że nie będą oni czuli się osamotnieni i opusz- czeni (Turkle 2013: 142–173).

Społeczny charakter robota niekoniecznie musi oznaczać, że ma on przypominać wyglądem człowieka lub istotę mającą cechy anatomiczne żywego stworzenia, jak choćby ręce, uszy, oczy itp.

Uspołecznienie maszyn wykracza poza ich fizyczną konstrukcję i obejmuje przede wszystkim możliwość wchodzenia w multimodal- ne interakcje z ludźmi (Alač, Movellan, Tanaka 2013: 133). W takim rozumieniu proces ten obejmuje niemal wszystkie urządzenia tech- nologiczne, którymi otoczony jest współczesny człowiek. Sprawia to, że dziś nowoczesne technologie w jakimś sensie zawsze są społeczne.

Zarówno roboty kuchenne, jak i systemy sterowania domem, wraz ze znajdującymi się w nim urządzeniami elektronicznymi, posia- dają interfejs służący do interakcji z użytkownikiem (Ilnicki 2012:

22). Powoduje to istotne zmiany, dotąd bowiem na nasze słowa lub spojrzenia reagował tylko inny człowiek albo wytresowane zwierzę.

(19)

Uspołecznianie technologii… | 19

Inteligentne sterowanie

Maszyny zawsze wymagały uruchomienia, do którego potrzebne było użycie siły fizycznej. Początkowo była to dźwignia, z czasem gdy narzędzia stawały się coraz bardziej skomplikowane i wyma- gały osłon, które chroniły je przed zanieczyszczeniami, pojawił się włącznik. Włączanie za pomocą jednego przycisku „włącz/wyłącz”

spowodowało, że sam sposób funkcjonowania wykorzystywanego sprzętu, zwykle złożony, został ukryty przed użytkownikiem. Spra- wiło to, że wiedza na temat działania maszyn najczęściej sprowadza się do wyobrażonego, ukrytego działania (Golka 2015: 195–198).

Proces ten uległ w ostatnich latach pogłębieniu. Współcześnie funkcjonujące urządzenia uruchamiane są dotykiem, co sprawia, że są proste w obsłudze, intuicyjne, można z nich nawet korzystać bez znajomości liter i umiejętności czytania. Skutkuje to wytwo- rzeniem „mentalności dotyku”, która jeszcze bardziej odwraca uwagę człowieka od sposobów działania i budowy nowoczesnych narzędzi (Golka 2015: 198). Dodatkowo automatyzacja i informaty- zacja sprawiają, że technologie stają się coraz bardziej przyjazne dla osób je obsługujących. W dzisiejszych czasach skomplikowanymi i inteligentnymi narzędziami może się posługiwać niemal każdy, dzięki intuicyjnemu oprogramowaniu, podpowiadającemu za po- mocą komunikatów głosowych, co należy nacisnąć, aby urządzenie prawidłowo działało (Krzysztofek 2012: 29). Maszyny są dziś też włączane i sterowane głosem, co sprawia, że inicjowanie i wchodze- nie z nimi w relacje staje się jeszcze łatwiejsze i zaczyna nabierać charakteru zbliżonego do interakcji podejmowanych z innymi ludźmi lub istotami żywymi w rzeczywistości społecznej. Badania Sherry Turkle pokazują, że tylko w pierwszym kontakcie z nowo- czesnymi technologiami interesuje nas sposób ich działania, potem ważniejszą rolę odgrywa nawiązana komunikacja. Nawet otworze- nie mechanizmu maszyny i obejrzenie jej części nie pozwalają dziś przeciętnemu użytkownikowi zrozumieć zasad jej oprogramowania.

W rezultacie roboty i inne urządzenia uspołecznione stanowią dla niego nieprzejrzysty system zachowań. Powoduje to w odniesieniu

(20)

20 | D. Gałuszka, G. Ptaszek, D. Żuchowska-Skiba

do maszyn społecznych podejmowanie podobnych praktyk jak do ludzi i innych istot żywych, które też stanowią nieprzejrzyste sys- temy zachowań (Turkle 2013: 32–33, 148–149).

Maszyny jako aktywni użytkownicy stosunków społecznych

W rezultacie maszyny stają się dziś aktywnymi uczestnikami sto- sunków społecznych (Mucha 2009: 28). Zaczynają być swoistymi aktorami, którym nie sposób odmówić sprawstwa. Dotąd zdolność tę przypisywano wyłącznie ludziom, a maszynom pozostawiano tylko mechaniczną przyczynowość (Domańska 2008: 34).

Tradycja humanistyczna opierała się na założeniu podmio­

towego podejścia do narzędzi. Ludzie mieli nad nimi władzę, konfigurowali je i formatowali pod kątem własnych potrzeb w  twórczym ich eksploatowaniu. Obecnie należy mówić o wzajemnych konfigurowaniu i formatowaniu (Krzyszto­

fek 2012: 29).

Nie pozostaje to bez wpływu na sam kształt współczesnych spo- łeczeństw. Takie myślenie obecne jest w nurcie refleksji naukowej określanej jako Actor-Network Theory (ANT). W koncepcji tej termin „społeczeństwo” zastąpił „kolektyw”, złożony z różnych aktorów: ludzi, rzeczy bądź idei, które działają na siebie wzajemnie i tworzą sieci powiązań (Latour 2010: 46–47). Rezultaty ich współ- pracy, powstające w wyniku połączenia ludzkich i nie-ludzkich działań, trudno przyporządkować poszczególnym podmiotom (Kil 2012: 360). Aktorzy funkcjonują bowiem w sieci zależności z in- nymi, co sprawia, że są zarówno źródłem czynności, jak i stanowią cel działań innych ludzi i nie-ludzi (Latour 2010: 52–53).

Dziś kontakty sieciowe z ludźmi oraz rzeczami są maszynowo zapośredniczone i utrzymywane za pomocą urządzeń sieciowych (Turkle 2013: 33). Powoduje to obawy związane z nadejściem ery,

(21)

Uspołecznianie technologii… | 21

w której ludzie zdominowani przez technologię nie będą w sta- nie się przed nią bronić (Postman 1995). Życie w tym nowym typie rzeczywistości będzie niosło ze sobą – obok korzystania z dobrodziejstw technologicznych – również istotne ograniczenia w sferze wolności oraz prywatności i intymności (Krzysztofek 2012: 20). Jednocześnie jednak dzięki technologii „człowiek dys- ponuje coraz większą inteligencją pomocniczą, zmaterializowaną w narzędziach” (Krzysztofek 2012: 36). Zyskuje możliwość dostępu do informacji oraz ma szansę na budowanie nowych wspólnot i uczestnictwa w wir tualnych społecznościach. Tym samym zmia- ny wywoływane w społeczeństwie przez stale rosnący w nich udział uspołecznionych technologii trudno jednoznacznie ocenić jako pozytywne lub negatywne. Wymaga to więc pogłębionej refleksji nad ich kierunkami oraz konsekwencjami, jakie mają dla rozwoju społecznego oraz człowieka.

Technologiczny solucjonizm i technooptymizm

Technologizacja życia we wszystkich jego przejawach stanowi dziś znaczący trend. Rodzi to szereg pytań o przyszłość człowieka oraz społeczeństwa, gospodarki, polityki, kultury. Neil Postman, ceniony teoretyk mediów, zwracał uwagę w swojej krytykującej stechnicy- zowane społeczeństwo książce Technopol, że „każda technologia jest zarazem ciężarem i błogosławieństwem; nie albo – albo, lecz tym i tym jednocześnie” (Postman 1995: 13). W tym krótkim zda- niu ujawnia się dualistyczny charakter technologii, która może wymykać się prostej dychotomii technofetyszyzm–technofobia, stanowiącej obecnie dwa główne nastawienia wobec wpływu tech- nologii na życie społeczne (Łach 2012: 34). Jak twierdzi Evgeny Morozov, zwolennicy nowoczesnych rozwiązań, których określa mianem technologicznych solucjonistów (solutionism), już dziś oferują konkretne produkty i usługi umożliwiające rozwiązywanie najważniejszych problemów ludzkości – zazwyczaj za pomocą re- dukcji złożonych problemów i niejednoznaczności społecznych do

(22)

22 | D. Gałuszka, G. Ptaszek, D. Żuchowska-Skiba

formy algorytmów (Morozov 2013). Przykładem takiego redukcjo- nizmu i algorytmizacji może być zjawisko gamifikacji, która polega na „zastosowaniu mechanizmów i rozwiązań znanych z gier cyfro- wych w przestrzeniach i praktykach społecznych, które wcześniej nie miały nic wspólnego z grami” (Bomba 2014: 294). Konkretną ilustracją zgamifikowanej praktyki społecznej może być rozwój oso- bisty. Umożliwia to Superbetter, aplikacja mobilna przygotowana na urządzenia z systemami Google Android i Apple iOS, w której realizacja określonych zadań (questów) wiąże się z kwantytatywną gratyfikacją – użytkownik otrzymuje punkty w nagrodę za osiąg- nięcie założonego celu, mogącego być dowolnie definiowanym przez użytkownika aplikacji. Autorka Superbetter Jane McGonigal (ceniona projektantka gier wideo) zapewnia, że zaledwie 10 minut dziennie poświęcone na grę w Superbetter pozwala na osiągnięcie sukcesów w zdobywaniu kolejnych celów3. Okazuje się, że złożony problem (np. lęku społecznego) może być sprowadzony do kilku prostych kroków i przepracowany nie w relacji do drugiego czło- wieka (psychologa, terapeuty), a samodzielnie. Wystarczyć ma tylko aplikacja zainstalowana na smartfonie i pilne podążanie ścieżką wyznaczoną przez algorytm zaszyty w aplikacji.

Do myśli Morozova odwołuje się także Wojciech Orliński, który w jednym ze swoich tekstów przekonuje, że technooptymizm roz- przestrzenia się nie tylko dzięki wysiłkom głównych beneficjentów tego procesu [przedsiębiorców z Doliny Krzemowej, czy szerzej – przedstawicieli sieciowej arystokracji (Bard, Söderqvist 2006)], ale też w wyniku przesadnego entuzjazmu, określanego też mianem

„hajpu” (hype), jaki panuje wśród dziennikarzy technologicznych (Orliński 2016). Hype budowany w publikacjach na internetowych stronach i kanałach filmowych wiąże się z zasadniczymi korzyścia- mi finansowymi dla producentów zachwalanych sprzętów. Kolejne premiery tzw. inteligentnych urządzeń, na przykład smartfonów, doskonale to ilustrują. Nowy telefon nie jest absolutnie artyku- łem pierwszej potrzeby, jednak niemal tradycją w kręgu państw 3 Por. opis na stronie głównej Superbetter: https://www.superbetter.com/.

(23)

Uspołecznianie technologii… | 23

wysokorozwiniętych stało się oczekiwanie w kilkudniowych kolej- kach na zakup nowego modelu iPhone’a (Griffin 2015). Przykładów takiego technologicznego poświęcenia i uwikłania dostarczają też polscy konsumenci. Piotr Żabicki przywołuje dantejskie sceny z 2004 r. (czyli na trzy lata przed smartfonową rewolucją zapocząt- kowaną przez Apple), kiedy to kilka tysięcy osób forsowało wejścia łódzkich marketów elektronicznych w nadziei na zakup tańszego urządzenia – aparatu cyfrowego czy przenośnego odtwarzacza muzyki (Żabicki 2007: 11).

Technologia i konsumpcja

Gdzie należy szukać źródła tak silnej potrzeby nabycia nowego gadżetu technologicznego? Być może w powiązaniu technologii z kulturą popularną, mediami i konsumpcją (Żabicki 2007: 41–44).

W efekcie powstaje system społeczny, w którego ramach technolo- gia staje się nie tylko elementem spektaklu posiadania (np. nowego modelu iPhone’a), ale też nośnikiem dla treści medialnych, które z jednej strony propagują kulturę postępu, a z drugiej wzbudzają w potencjalnych konsumentach przekonanie o pozytywnych efek- tach zaangażowania w technologiczny progres.

To zaangażowanie ma coraz częściej osobisty charakter. Sonia Livingstone, psycholog społeczna z London School of Economics, przekonuje, że doszło do prywatyzacji konsumpcji mediów. Opi- suje ona tę zmianę jako przejście od publicznej „kultury ulicy”

(street culture) do zindywidualizowanej i modernistycznej „kultury sypialni” (bedroom culture), w której centralne miejsce zajmują media ekranowe, umiejscowione w fizycznej przestrzeni włas- nego pokoju (Livingstone 2007: 9). Co więcej, opisywane wyżej uspołecznienie maszyn, a także proces ich miniaturyzacji oraz upowszechnienie mobilnego dostępu do Internetu sprawiły, że oderwaliśmy się od ograniczeń stacjonarnych rozwiązań. W efekcie centrum konsumpcji mediów niekoniecznie mieści się dziś w sy- pialni, czy nawet miejscu zamieszkania, ale przyjmuje raczej formę

(24)

24 | D. Gałuszka, G. Ptaszek, D. Żuchowska-Skiba

spersonalizowanej usługi, dostępnej na wyciągnięcie ręki poprzez stale nam towarzyszące urządzenia mobilne. Ma to swoje istotne konsekwencje, ponieważ nielimitowany i całodobowy dostęp do zasobów sieciowych nie jest nam dany całkowicie bezkosztowo.

Do wspomnianych już ograniczeń w sferze prywatności warto dodać problemy natury psychologicznej. Już od kilku lat opisuje się nowy fenomen określany mianem FoMO (fear of missing out), który polega na dyskomforcie odczuwanym przez osoby mające wrażenie, że ciągle je coś omija i przez to „nie są na czasie” z naj- nowszymi informacjami (Popiołek 2015: 67). Zjawisko to przyjęło na sile w momencie popularyzacji portali społecznościowych, czyli kolejnych technologicznych artefaktów, które towarzyszą nam od stosunkowo krótkiego czasu, lecz stanowią dziś jeden z głównych elementów technologicznej codzienności wielu internautów. Por- tal społecznościowy reprodukuje inne rodzaje treści medialnych i funkcjonuje dzięki ich obecności – stanowi więc doskonały przykład remediacji (Bolter, Grusin 2000: 45). Jednak współczes- na, spersonalizowana technologia umożliwia uczestnikom sieci społecznościowych manipulowanie własnym wizerunkiem w celu wywarcia pozytywnego wrażenia na innych bądź zyskania cyfrowej sławy. Nie są wymagane tutaj specjalistyczne umiejętności czy wiedza technologiczna, gdyż opcje retuszu zdjęć posiadają obecnie nawet stosunkowo proste smartfony, a cała procedura poprawy internetowego wizerunku polega na paru kliknięciach w ekran urządzenia. Być może warto sobie zadać pytanie o sens wysiłku, jaki często wkładamy w to, by „być na czasie” z napływem informacji w sieciach społecznościowych. Należy mieć świadomość, że część z nich może być efektem świadomej manipulacji, którą zbyt często przyjmujemy za coś autentycznego z życia wirtualnego znajomego.

Podsumowanie

Wydaje się, że w błędzie pozostają zarówno technologiczni entu- zjaści, którzy progres techniczny rozpatrują głównie w kategoriach

(25)

Uspołecznianie technologii… | 25

pozytywnych efektów, jak i neoluddyści, dla których opisywane przemiany są swego rodzaju pułapką rozwojową. Popadanie w któ- rąkolwiek z tych skrajności prowadzi raczej na poznawcze manow- ce – bez względu na aspekt rozwoju społeczno-technologicznego, który nas aktualnie interesuje.

Musimy zawsze pamiętać, że to człowiek jest tym, który udosko- nala technologię, tworzy inteligentne maszyny, konstruuje roboty.

Jak zauważa Melvin Kranzberg, technologia nie jest ani dobra, ani zła, ani też neutralna, a rozwój technologiczny ma często konse- kwencje dla środowiska, społeczeństwa i ludzi, które wykraczają daleko poza cel technicznych urządzeń i związanych z nimi praktyk (Kranzberg 1986). Stuart Russell, profesor informatyki na Uni- wersytecie Kalifornijskim w Berkeley, zwraca uwagę, że roboty – superinteligentne maszyny – mogą stanowić zagrożenie dla ludzi, jeśli zabraknie nam rozwagi przy ich projektowaniu (Russell 2016:

52). Aby tego uniknąć, powinniśmy, zdaniem Russella, tworząc in- teligentne maszyny, przestrzegać trzech żelaznych zasad. Pierwsza z nich dotyczy maksymalizacji respektowania ludzkich wartości przez maszynę, co znaczy, że „nie może ona mieć żadnych własnych celów ani wbudowanego pragnienia własnego istnienia” (Russell 2016: 53). Druga zasada związana jest z tym, że maszyna nie może mieć pewności, jakie są ludzkie wartości. Choć z czasem może się ona czegoś dowiedzieć na temat ludzkich wartości, nigdy nie powinna w tym względzie osiągnąć całkowitej pewności (to może uchronić człowieka przed działaniem maszyny polegającym na zablokowaniu własnego wyłącznika). Natomiast trzecia zasada od- nosi się do zdobywania przez maszynę wiedzy na temat ludzkich wartości wskutek obserwowania wyborów dokonywanych przez ludzi (tzw. uczenie ze wzmocnieniem odwrotnym).

Choć zdaniem Russella superinteligentne maszyny mogą po- jawić się dopiero najwcześniej za kilkadziesiąt lat, nie powinniśmy tych problemów ignorować, tym bardziej że już dziś pojawia się wie- le dylematów w związku z coraz większym udziałem maszyn i inte- ligentnych systemów w naszym życiu. Erik Brynjolfsson i Andrew McAfee podpowiadają nam, jak dylematy te można rozstrzygnąć.

(26)

26 | D. Gałuszka, G. Ptaszek, D. Żuchowska-Skiba

Ich zdaniem „w drugiej epoce technologicznej będziemy się mu- sieli jeszcze dogłębniej zastanowić nad tym, czego tak naprawdę chcemy i jakie wyznajemy wartości – zarówno na poziomie indy- widualnym, jak i społecznym. Nasze pokolenie odziedziczyło po przodkach więcej możliwości przeobrażania świata, niż oni sami kiedykolwiek mieli. To niewątpliwie powód do optymizmu, pod warunkiem wszakże, że będziemy w stanie dokonywać rozsądnych wyborów” (Brynjolfsson, McAfee 2015: 202).

* * *

Liczymy, że książka, którą oddajemy w ręce Czytelników, stanowić będzie przegląd najważniejszych zjawisk społecznych związanych z rozwojem technologicznym na przełomie trzeciej i czwartej re- wolucji przemysłowej, a także stanie się źródłem inspiracji dla pogłębionych i wyważonych analiz tego wpływu. Ze względu na duże zróżnicowanie i zakres zjawisk wynikających z wzrastającego udziału nowych technologii we współczesnym świecie rozdziały tworzące książkę zostały podzielone na cztery części. Pierwsza z nich skoncentrowana jest na ukazaniu przemian w prywatności i zacieraniu granic pomiędzy tym, co prywatne i publiczne w prze- strzeni mediów cyfrowych. W rozdziale tym przedstawione zostały również analizy zmieniających się potrzeb afiliacyjnych w dobie indywidualizmu sieciowego oraz sposobów korzysta nia z Internetu.

Druga część dotyczy ukazania przestrzeni miejskiej z perspekty- wy technologii cyfrowych. Trzecia, najbardziej zróżnicowana pod kątem tematycznym, obejmuje problematykę rozwoju, gospodarki i pracy. Rozdziały tworzące tę cześć koncentrują się na przedsta- wianiu nowych form współpracy oraz konsekwencji rosnącego udziału nowoczesnych technologii w gospodarce, co wymusza zmiany, powodując konieczność kształcenia kompetencji cyfro- wych, niezbędnych dla sprawnego funkcjonowania w nowym typie społeczeństwa. Poruszają też tematykę zagrożeń wynikających z rozwoju technologicznego i prezentują praktyczne możliwości zastosowania nowoczesnych technologii w badaniach ankietowych

(27)

Uspołecznianie technologii… | 27

oraz rolnictwie. Czwarta część zorientowana jest na przedstawienie zagadnienia bezpieczeństwa. Poruszana w poszczególnych rozdzia- łach treść dotyczy zagrożeń w sieci, kwestii związanych z ochroną informacji i danych osobowych oraz aspektów prawnych korzy- stania z zasobów sieciowych.

Bibliografia

Alač, M.; Movellan, J.; Tanaka, F. (2013). Jak uspołecznić robota: Organiza- cja przestrzenna i multimodalne interakcjesemiotyczne w laboratorium robotyki społecznej. Avant, 1.

Armitage, J. (ed.) (2001). Virilio Live. Selected Interviews. London: Sage.

Bard, A.; Söderqvist, J. (2006). Netokracja. Nowa elita władzy i życie po ka- pitalizmie, przeł. P. Cypryański. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.

Brynjolfsson, E.; McAfee, A. (2015). Drugi wiek maszyny. Praca, postęp i dobro- byt w czasach genialnych technologii, przeł. B. Sałbut. Warszawa: MT Biznes.

Bolter, D.J.; Grusin, R. (2000). Remediation. Understanding New Media.

Cambridge: MIT Press.

Bomba, R. (2014). Gry komputerowe w perspektywie antropologii codzienności.

Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.

Domańska, E. (2008). Problem rzeczy we współczesnej archeologii, [w:]

J. Kowalewski, W. Piasek, M. Śliwa (red.), Rzeczy i ludzie. Humanistyka wobec materialności. Olsztyn: Instytut Filozofii Uniwersytetu Warmiń- sko-Mazurskiego.

Ford, M. (2009). The lights in the tunnel. Automation, accelerating, technology and the economy of the future. Acculant Publishing.

Golka, M. (2015). Aparycje współczesności. Warszawa: Oficyna Naukowa.

Griffin, A. (2015). iPhone 6s released: Apple fans queue outside shops as new handset goes on sale. http://www.independent.co.uk/life-style/gadget- s-and-tech/news/iphone-6s-released-apple-fans-queue-outside-shop- s-as-new-handset-goes-on-sale-10516397.html (dostęp: 3.08.2016).

Ilnicki, R. (2012). Projektowanie społecznych robotów – wyzwanie dla tech- nonauki i sztuki. Zeszyty Artystyczne, 22.

(28)

28 | D. Gałuszka, G. Ptaszek, D. Żuchowska-Skiba

Jones, S.E. (2006). Against technology: from the luddites to neo-luddism. New York: Routledge.

Kil, A. (2012). Nowe media jako nasi wspólnicy. O sprawczości technologii na podstawie myśli Bruno Latoura. Teksty Drugie, 6.

Kranzberg, M. (1986). Technology and History: „Kranzberg’s Law”. Techno- logy and Culture, 3.

Krzysztofek, K. (2012). Zmiana permanentna? Refleksje o zmianie społecznej w epoce technologii cyfrowych. Studia Socjologiczne, 4.

Kurzweil, R. (2013). Nadchodzi osobliwość. Kiedy człowiek przekroczy granice bio- logii, przeł. E. Chodkowska, A. Nowosielska. Warszawa: Kurhaus Publishing.

Latour, B. (2010). Splatając na nowo to, co społeczne. Wprowadzenie do teorii aktora-sieci, przeł. A. Derra, K. Arbiszewski. Kraków: Wydawnictwo Universitas.

Livingstone, S. (2007). From family television to bedroom culture: young people’s media at home. http://eprints.lse.ac.uk/2772/1/From_family_te- levision_to_bedroom_culture_(LSERO).pdf (dostęp: 3.08.2016).

Löwy, M. (2008). Krytyka postępu technologicznego. http://monde-diploma- tique.pl/LMD71/index.php?id=5_4 (dostęp: 3.08.2016).

Łach, T. (2012). Strach przed postępem – kilka uwag o nurtach antytechnicz- nych. Kultura i Wartości, 4.

Morozov, E. (2013). To save everything, click here: the folly of technological solutionism. New York: Public Affairs.

Mucha, J. (2009). Uspołeczniona racjonalność technologiczna. Naukowcy z AGH wobec cywilizacyjnych wyzwań i zagrożeń współczesności. War- szawa: Wydawnictwo IFIS PAN.

Orliński, W. (2016). Magiczny proszek, czyli skąd się bierze hajp. http://wy- borcza.pl/duzyformat/1,127290,20094936,magiczny-proszek-czyli-skad -sie-bierze-hajp-orlinski.html (dostęp: 3.08.2016).

Popiołek, M. (2015). Serwisy społecznościowe w przestrzeni internetowej – (social)mediatyzacja życia codziennego. Zeszyty Prasoznawcze, 1.

Postman, N. (1995). Technopol. Triumf techniki nad kulturą, przeł. A. Tanal- ska-Dulęba. Warszawa: PIW.

Prodhan, G. (2016). Europe’s robots to become ‘electronic persons’ under draft plan. http://www.reuters.com/article/us-europe-robotics-lawmaking-i- dUSKCN0Z72AY (dostęp: 10.07.2016).

(29)

Uspołecznianie technologii… | 29

Russell, S. (2016). Czy powinniśmy obawiać się robotów? Świat Nauki, 7.

Schwab, K. (2016a). The fourth industrial revolution. Geneva: World Eco- nomic Forum.

Schwab, K. (2016b). Shaping the fourt industrial revolution. https://www.

project-syndicate.org/commentary/fourth-industrial-revolution-human -development-by-klaus-schwab-2016-01 (dostęp: 1.09.2016).

Turkle, S. (2013). Samotni razem. Dlaczego oczekujemy więcej od zdobyczy techniki, a mniej od siebie nawzajem, przeł. M. Cierpisz. Kraków: Wy- dawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Żabicki, P. (2007). Technologiczna codzienność. Internet – bank – telewizja.

Warszawa: Trio.

(30)
(31)

EMOCJE

PRYWATNOŚĆ

POTRZEBY

(32)
(33)

Małgorzata Osowiecka, Monika Błajet-Grabowska Uniwersytet SWPS (Sopot)

Czy pisanie bloga może być terapią? Pisanie ekspresyjne a radzenie sobie z chorobą nowotworową

Can Writing a Blog Be a Therapy?

Expressive Writing and Coping with Cancer

(34)
(35)

Streszczenie

Artykuł dotyczy radzenia sobie z chorobą nowotworową w formie ekspresyjne- go pisania na blogach. Życie ze świadomością choroby nowotworowej jest dla wielu kobiet źródłem problemów natury psychologiczno-społecznej. Choroba i związane z nią oddziaływania lecznicze okazują się bardzo silnymi stresorami.

Psychospołeczny proces dostosowania zazwyczaj trwa przez wszystkie fazy doświadczania choroby (Izdebski 2007). Kobiety z chorobą zagrażającą życiu konfrontują się z nowymi i nieoczekiwanymi problemami, które wpływają na ich adaptację; wiele z nich wiąże się z oczekiwaniami społecznymi: rolą partnerki (żony), matki, opiekunki, przyjaciółki (Sormanti 2010). W związku z tym bardzo ważny jest proces radzenia sobie z chorobą, który może przebiegać na wiele sposobów. Popularne dziś jest pisanie w Internecie na temat choroby w po- staci bloga. Cindy K. Chung i James W. Pennebaker (2007) zauważają, że liczba blogów wzrasta w czasie społecznych niepokojów, a ludzie piszą częściej, kiedy doświadczają trudnych emocji. Ekspresyjne pisanie może być sposobem terapii (formalnej bądź podejmowanej samodzielnie w domu) polegającej na ekspresji emocji (Smyth, Nazarian, Arigo 2008). Programy terapeutyczne kładą nacisk na ujawnianie, identyfikowanie oraz nazywanie trudnych emocji (Smyth, Helm 2003). Pisanie na temat trudnych przeżyć może być sposobem terapii, uzyski- wania społecznego wsparcia oraz poprawiania funkcjonowania poznawczego, w tym twórczego myślenia (Osowiecka, Sterczyński 2016). W artykule autorki podejmują próbę integracji teoretycznych perspektyw dotyczących pisania na blogach w chorobie nowotworowej oraz opisują wyniki przeprowadzonej przez siebie analizy jakościowej blogów pisanych przez kobiety cierpiące na nowotwory.

Słowa kluczowe: blogi, choroba nowotworowa, pisanie ekspresyjne, twór- czość, radzenie sobie, emocje.

Abstract

Living with the awareness of cancer is for many women a source of psycho-social problems. Disease and therapy tend to be a very strong stressor. A psychoso- cial process of adjustment usually lasts through all phases of experiencing this disease (Izdebski 2007). Women living with a life-threatening disease confront with a new and unexpected set of problems that affect their adaptation; many of them are associated to social expectations: the role of a partner (wife), a mother, a babysitter, a friend (Sormanti 2010). Therefore, it is a very important process of dealing with the disease which can occur in many ways. Writing a blog about the disease on the Internet is popular today. Chung & Pennebaker (2007) note that the number of blogs increases during social unrest and people write more often

(36)

when experiencing difficult emotions. Expressive writing can be a way of ther- apy (formal or made by yourself at home) involving the expression of emotions (Smyth, Nazarian, Arigo 2008). Treatment programmes insist on disclosing, identifying and naming difficult emotions (Smyth, Helm 2003). Writing about painful experiences can be a way of therapy, a way of receiving social support and an attempt to improve cognitive functioning, including creative thinking (Osowiecka, Sterczyński 2016). This paper will attempt to integrate theoretical perspectives for blogs focused on cancer writing and we will describe the results of our qualitative analysis of blogs written by women suffering from cancer.

Keywords: blog, cancer, expressive writing, creativeness, coping with, emotions.

(37)

Wprowadzenie

„Pojawia się w najmniej oczekiwanym momencie i wywraca ży- cie do góry nogami. Wywołuje przerażenie i sprawia, że rodzi się mnóstwo pytań, często bez odpowiedzi. Diagnoza brzmi jak wy- rok – okrutny i bezwzględny” – pisze na swoim blogu Dorota.

„Resztkami sił próbuję z nią walczyć. Wiem, że pozytywne myślenie wiele pomaga w przezwyciężeniu wielu chorób, ale tak mi ciężko myśleć pozytywnie. Brak rozmowy na GG powoduje, że czuję się bardzo samotna, osaczona przez tę wredną chorobę” – pisze Joanna.

Powyższe cytaty pochodzą z blogów prowadzonych przez kobiety cierpiące na różnego rodzaju nowotwory. Choroba nowotworowa jest bez wątpienia trudnym doświadczeniem. Podczas gdy inne for- my radzenia sobie zawodzą, chorzy zaczynają przedstawiać swoje doświadczenia w Internecie, gdzie mogą liczyć na wsparcie i po- zwolić sobie na ekspresyjne opisanie swoich przeżyć. Fenomen ten jest niezwykle interesujący zarówno dla psychologów praktyków, jak i dla naukowców, zainteresowanych oddziaływaniem pisania bloga i zależnością sposobu jego prowadzenia na dobrostan cho- rego. Brakuje jednak naukowej wiedzy dotyczącej użyteczności pisania bloga podczas choroby zagrażającej życiu.

Celem niniejszego artykułu jest uzupełnienie wiedzy psycholo- gicznej o nowe dane dotyczące radzenia sobie ze śmiertelną chorobą za pośrednictwem Internetu. Dzięki zawartym w nim danym moż- liwa będzie dalsza eksploracja przyczyn pisania za pośrednictwem bloga ekspresji swoich problemów zdrowotnych w Internecie. Dane

(38)

38 | Małgorzata Osowiecka, Monika Błajet-Grabowska

te pozwolą na aranżowanie eksperymentów w tej dziedzinie, a tak- że, być może, ukażą rolę Internetu w wyrażaniu własnych stanów psychicznych. Zdobyte informacje mogą przełożyć się na prak- tyczne zastosowanie Internetu w celach terapeutycznych, w tym przypadku w zmaganiu się z chorobą nowotworową. W niniej- szym artykule w pierwszej kolejności dokonamy analizy jakościo- wej blogów kobiet piszących w okresie swojej choroby. Następnie postaramy się nawiązać do pisania jako formy radzenia sobie ze schorzeniem. Na końcu zaprezentujemy nasze plany badawcze.

Radzenie sobie w chorobie nowotworowej

Psychiczna adaptacja do choroby nowotworowej jest procesem dynamicznym i złożonym. Obejmuje ona zarówno zjawiska we- wnątrzpsychiczne, związane ze zmianami w obszarze „ja” osoby dotkniętej chorobą, jak i zmiany w jej funkcjonowaniu społecznym (Wysocka-Bobryk, Procner, Tchórzewska 2001). Choroba nowo- tworowa łączy się z poczuciem olbrzymiej niepewności i zagroże- nia, a także bardzo często izoluje chorego od rodziny i znajomych.

Rozpoznanie raka, akceptacja oraz przezwyciężenie choroby są dla kobiety indywidualnym problemem psychicznym i fizycznym (Ślubowska, Ślubowski 2008). Choroba może również zmniejszyć kobiecą zdolność bilansowania czasu i energii skierowanych na opiekę nad innymi (partnerami, dziećmi) ze względu na działania służące trosce o siebie, które mogą być bardzo istotne dla jej życia i dobrego samopoczucia. Kobieta, mierząc się z własnymi proble- mami, próbuje zadbać o potrzeby ważnych dla niej osób. Nierzadko stawia wtedy potrzeby innych ponad swoje (Drat-Ruszczak 2011;

Sormanti 2010). Wszystkie te czynniki wpływają na zauważalny u chorych kobiet wyższy poziom depresji, a niższy – satysfakcji z ży- cia (Sormanti 2010). Istnienie związku pomiędzy depresją a nowo- tworami było wielokrotnie potwierdzone empirycznie. Jak podaje Iwona Trzebiatowska (2002), depresja jest najczęściej występującym zaburzeniem psychicznym w chorobie nowotworowej. Satysfakcja

(39)

Czy pisanie bloga może być terapią… | 39

z pozytywnej wzajemnej relacji, pomocy i pełnego zrozumienia przez partnera wpływa na lepszą akceptację psychologiczną. Brak lub niewystarczające emocjonalne wsparcie ze strony partnera mogą wpływać na złą adaptację i nasilenie negatywnych efektów związanych z chorobą (Han i in. 2005). Niewątpliwie wpływ na taką sytuację ma także negatywne nastawienie społeczeństwa do chorób nowotworowych, co wytwarza u pacjentów poczucie izolacji i braku akceptacji otoczenia.

Pojawiające się podczas choroby zmiany (m.in. ciała, tworzo- nych relacji) wpływają na rozwój psychospołeczny oraz na istotne dla dobrostanu jednostki aspekty funkcjonowania, takie jak dobre samopoczucie, identyfikacja, koherencja, plany na przyszłość, moż- liwości rozwoju osobistego i relacji. Straty te są nieuniknione i jest ich dużo. Plany krótko- i długoterminowe muszą zostać przeorga- nizowane, tak samo jak i podstawowe założenia oraz oczekiwania chorych wobec siebie (Sormanti 2010). Wiele kobiet doświadcza również skutków ubocznych leczenia, takich jak zmęczenie, bóle, uderzenia gorąca, problemy ze snem. Te fizyczne zmiany mogą utrudniać kobietom spełnianie się w ich codziennych zadaniach (Trzebiatowska 2002).

Pisanie bloga w czasie choroby nowotworowej

Cechą definicyjną blogowania jest interaktywność pomiędzy piszą- cym a czytelnikiem. Większość autorów (Rodzvilla 2002; Heilferty 2009) określa blog jako często aktualizowane, chronologicznie uporządkowane wpisy na stronie internetowej z możliwością uzy- skania informacji zwrotnej od czytelnika. Ponadto w przypadku większości blogów wpisy te są archiwizowane i umieszczane w od- wrotnym porządku chronologicznym, tj. od najstarszego wpisu do najnowszego. Taka forma ekspresji zyskuje coraz większe uznanie, gdyż pozwala na powstanie nowych relacji bez względu na cza- sowe i geograficzne ograniczenia. W związku z tym daje większą i szybszą możliwość rozpowszechniania. Pisanie blogów staje się

(40)

40 | Małgorzata Osowiecka, Monika Błajet-Grabowska

coraz popularniejszym środkiem opisywania doświadczeń przeży- wanych podczas choroby nowotworowej. Osoby doświadczające choroby zagrażającej życiu nie tylko poszukują wsparcia na interne- towych grupach dyskusyjnych, forach bądź czatach. Niektórzy wolą wyrażać siebie i swoje myśli oraz uczucia właśnie na blogu. Część osób chorych, które postanowiły pisać bloga na temat doświadczeń związanych z przeżywaną chorobą, nigdy wcześniej nie korzystały z takiej formy ekspresji. Pozwala ona na wymianę myśli i uczuć po- między osobą chorą, jej bliskimi, a także zupełnie obcymi osobami.

Blogi z opisami doświadczeń choroby nowotworowej zawierają in- formacje, które mogą pomóc zrozumieć rodzinie i innym zdrowym osobom emocje towarzyszące chorym. Do pozytywnych skutków pisania bloga możemy zaliczyć także wsparcie i wzmocnienie ze strony czytelników, zmniejszenie dystansu i ograniczenie izolacji, często będącej wynikiem choroby nowotworowej. Pisanie bloga to też wielokrotnie sposób radzenia sobie ze stresem, niepewnością i ciągłymi zmianami, które towarzyszą chorobie. Jednak należy zwrócić również uwagę na negatywne konsekwencje, które mogą być efektem tego typu ekspresyjnych wpisów. Są to: zranienie uczuć autora poprzez wpis na jego blogu, niezrozumienie ze strony czy- telników lub brak zainteresowania prowadzonym blogiem.

Pisanie bloga jako forma terapii

Cindy K. Chung i James W. Pennebaker (2007) zauważają, że liczba blogów wzrasta w czasie społecznych niepokojów, a ludzie piszą częściej, kiedy doświadczają trudnych emocji. Dla przykładu ana- lizy prowadzone wśród około tysiąca Amerykanów piszących blogi w okresie zamachu 11 września 2001 r. wykazały, że po ataku terro- rystycznym znacznie wzrosła liczba odniesień do zbiorowości, czę- ściej używano słów jednoznacznie negatywnych oraz pokazujących zaangażowanie społeczne. Markus Wolf, Florian Theis i Hans Kordy (2013) wykazali, że kobiety chorujące na anoreksję i piszące blogi częściej stosują słowa związane z jedzeniem i mniej z emocjami.

(41)

Czy pisanie bloga może być terapią… | 41

Dlatego też mogą mieć problemy z powrotem do zdrowia i wspierają się w trwaniu w chorobie (blogi tzw. „pro-ana”). James W. Penneba- ker, Tracy J. Mayne i Martha E. Francis (1997) twierdzą, że pisanie o emocjach pomaga tylko wtedy, kiedy dotyczy ono starań w zro- zumieniu przyczyn jakichś trudnych wydarzeń i pozwala łatwiej radzić sobie z doświadczeniem traumatycznym poprzez aktywne poszukiwanie sensu i umożliwienie zrozumienia stresującej sytu- acji (Boals, Klein 2005). Pacjenci w tych internetowych narracjach o chorowaniu opisują szczegółowo własne doświadczenia i w czasie rzeczywistym relacjonują życie w trakcie leczenia. Ponadto otrzy- mują informacje zwrotne i wsparcie od rodziny, przyjaciół, a przede wszystkim zupełnie nieznanych sobie osób.

Ekspresyjne pisanie jako forma radzenia sobie

Wiele badań pokazuje, że pisanie ekspresyjne o własnych emo- cjach poprawia dobre samopoczucie. Jest ono wykorzystywane jako forma terapii. Tego typu terapię można prowadzić w instytu- cjach formalnych albo samodzielnie w domu w ramach autoterapii (Smyth, Nazarian, Arigo 2008). Główna korzyść z pisania ekspre- syjnego polega na tym, że jest to bezpieczny proces opisywania własnych emocji, bez wymogu mówienia o nich wprost i używania słów. Brak konieczności konfrontacji jest dla większości piszących znaczną ulgą, która umożliwia głębokie i szczere opisanie faktycz- nych przeżyć, a nie tych, które są społecznie akceptowane. Bardzo ważne jest nazwanie emocji (Smyth, Helm 2003), ale również zro- zumienie wagi i znaczenia danych przeżyć. Tomasz Maruszewski i Elżbieta Ścigała (1995) mówią o rekodowaniu emocji jako procesie ich lepszego rozumienia. W ich teorii ludzkie emocje pokazywane są za pomocą trzech rodzajów kodów: obrazowym (reakcje soma- tyczne, cielesne, odczucia emocjonalne), werbalnym (etykieta słow- na) oraz abstrakcyjnym (rozumienie, przewidywanie zamiarów).

Jest możliwe, że człowiek wie, że dane reakcje ciała (np. ból brzucha, ból głowy) związane są ze złością i umie nazwać tę emocję, jednak

(42)

42 | Małgorzata Osowiecka, Monika Błajet-Grabowska

nie wie, dlaczego tak się czuje w tym momencie. Dopiero przy- znanie przed samym sobą, że jest chory/chora i może czuć złość, jest procesem terapeutycznym (w teorii rekodowania nazywa się to semantyzacją – gdy z kodu werbalnego przechodzimy do kodu abstrakcyjnego). Ważnym procesem jest też desemantyzacja, kiedy mamy już wykształcony pewien obraz własnej osoby, a choroba zmienia nasze postrzeganie samego siebie. Wtedy musimy niejako na nowo stworzyć siatkę naszych pojęć i reorganizować wiedzę.

Karen A. Baikie i Kay Wilhelm (2005) podkreślają, że w pisaniu ekspresyjnym dużą wagę należy przykładać do samego procesu pisania, a nie stylu, formy, słownictwa, poprawności ortograficznej i gramatycznej itp. Już sam proces twórczy związany z artykuło- waniem swoich najskrytszych przekonań może powodować lepsze funkcjonowanie społeczne i poznawcze. Małgorzata Osowiecka i Radosław Sterczyński (2016) dowiedli, że pisanie na temat trud- nych przeżyć może nie tylko poprawić dobrostan osoby piszą- cej, ale także przyczynić się do poprawy jej zdolności twórczych.

W badaniu na ten temat prezentowano respondentom zdjęcia ko- biet z Bang ladeszu, które zostały oblane kwasem. Niemal wszyscy uczestnicy badania po obejrzeniu fotografii odczuwali znaczący dystres. Po przeglądnięciu zdjęć część osób miała możliwość napi- sania o swoich emocjach związanych z tym doświadczeniem. Oka- zało się, że osoby badane z grupy piszącej ekspresyjnie miały wyższe wyniki na skali myślenia dywergencyjnego w zakresie giętkości oraz oryginalności pomysłów (różnorodności oraz nietypowości), jeśli porównano je z grupą kontrolną.

Analiza jakościowa blogów

W trakcie analizy jakościowej poddano analizie blisko sto blogów pisanych przez kobiety żyjące z chorobą nowotworową. Blogi zo- stały wytypowane według kryterium popularności. Z każdego bloga wybrano losowo kilka wpisów, które analizowane były pod kątem struktury, formy i sposobu odnoszenia się do choroby. Oceniono

(43)

Czy pisanie bloga może być terapią… | 43

również stopień emocjonalności analizowanych wpisów. Badania przeprowadzono na przełomie marca oraz kwietnia 2016 r.

Zdecydowana większość autorek analizowanych blogów obec- nie wciąż zmaga się z chorobą. Mniejszość pisze bloga, kiedy już wy- zdrowiała. Żaden z blogów nie dotyczył choroby najbliższej osoby (np. żony, matki). Zdarzyło się, że blog prowadzony był przez oso- bę, która przejęła jego prowadzenie po śmierci pierwotnego autora.

Postaramy się w tym miejscu omówić najważniejsze cechy cha- rakterystyczne analizowanych blogów. Da się zauważyć, że w pierw- szym stadium choroby osoby zazwyczaj piszą o „Ja”, natomiast przy wychodzeniu z choroby częściej kierują słowa do czytelników.

Psycholodzy dowiedli (np. Stirman, Pennebaker 2001), że depresja oraz stan psychologicznego dystresu potęgują używanie słów od- noszących się do „Ja” (w tym czasowników wskazujących na włas- ne działanie i odczucia emocjonalne). Kiedy człowiek ma lepszy nastrój, skutkuje to poprawą jego samopoczucia, poszerzeniem pola uwagi, nastawieniem na świat zewnętrzny, a nie na własne wnętrze. Kobiety bardzo często personifikują chorobę, piszą o niej jak o istocie ludzkiej, która jest w stanie wykonywać czynności, jak np. „odbieranie” (bliskich) czy „atakowanie” (mnie). Kobiety nada- wały chorobie różne nazwy, np. „rack & roll”, „nieborak”, „burak”,

„srak”. Da się zauważyć, że nazwy te w większości mają humory- styczny wydźwięk. Taki mechanizm obronny jest próbą oswojenia choroby, która dzięki nadaniu jej etykiety słownej przestaje być straszna i niezrozumiała, dlatego może zostać włączona w część psychicznego doświadczenia danej osoby. Obserwuje się żartobliwe pisanie o chorobie, np.: „nie taki chłoniak straszny, jak go malują”,

„Nie jestem chora na raka, to rak jest chory na mnie” czy w formie pisania o raku jako mężu „do grobowej deski”. Zjednej strony w ten sposób osoby chore konfrontują się z własnymi przeżyciami emocjonalnymi. Czasami podświadomie odczuwając, że inaczej nie są w stanie mówić o swoich problemach. Z drugiej strony niektóre kobiety mają tendencję do negatywnej regulacji emocji albo te dwie formy – pozytywna i negatywna – występują u nich w podob- nym natężeniu w jednym wpisie. Przykładową formą negatywnej

(44)

44 | Małgorzata Osowiecka, Monika Błajet-Grabowska

regulacji emocji są hiperbolizacje, np.: „nowotwór mnie niszczy, nie mam żadnych szans”, „nikt mnie nie akceptuje”, „jestem w naj- gorszej sytuacji z możliwych”. Aaron T. Beck (1967) wspomina o katastrofalnym myśleniu jako jednym z wyznaczników depresji w zaproponowanym modelu depresyjnej triady. Katastrofizm doty- czy tutaj własnej teraźniejszości i własnej przyszłości, a także relacji z innymi, a raczej – strachu przed całkowitym zerwaniem społecz- nych więzi. Tego typu rozumowanie polega na wyolbrzymianiu problemów, objawów, reakcji otoczenia itp., które poprzez nadanie rozmaitych etykiet stają się jeszcze trudniejsze do zaakceptowania (np. nagminne używanie słów „nigdy”, „zawsze”, „nikt”, „najgor- sza” itp.). U kobiet, które często stosują hiperbolizacje w swoich wpisach, dostrzec można również koncentrację wokół choroby, negatywnych aspektów życia, a nawet pisanie wprost o tym, że jedynie blogowanie podtrzymuje je przy życiu, ale jednocześnie nie oczekują pomocy i wręcz rezygnują z różnych form wsparcia ze strony innych ludzi (np. „Nie chcę, aby ktoś komentował ten wpis”, „proszę, zostawcie mnie wszyscy w spokoju”, „poradzę sobie sama, bez łaski!”). Tego typu kobiety są skłonne do pisania o swoim bólu, stracie, smutku.

Co innego dostrzegamy u kobiet mających tendencję do prosze- nia o wsparcie zarówno konkretne (np. wszelkie zbiórki pieniędzy, zakładanie fundacji, ubieganie się o 1% podatku na walkę z choro- bą), jak i emocjonalne. Tego typu kobiety koncentrują się raczej na sferach niezwiązanych z chorobą nowotworową, np. opisują własne życie rodzinne, skupiają uwagę czytelnika na swoim hobby, piszą o swoich dzieciach. Relacjonują również swoje leczenie, podają nazwy leków, preparatów, prowadzą wykazy sklepów z perukami albo dokładnie streszczają przebyte zabiegi. Co ciekawe, ta kate- goria wpisów również dotyka niejednokrotnie trudnych emocji i doświadczeń; pojawiają się przekleństwa, które jednak przeplatane są częściej treściami konkretnymi albo neutralnymi.

Da się zauważyć, że w blogach prowadzonych przez kobiety cho- rujące na nowotwór brakuje jednej, powtarzalnej struktury. Blogi są w postaci pamiętnika, zawierają dialogi czy wiersze, niektóre

(45)

Czy pisanie bloga może być terapią… | 45

przyjmują formę wideobloga lub fotobloga. Jest to uzależnione od preferowanego sposobu regulacji emocji, umiejętności, konkret- nych możliwości, obserwacji innych tworzących w ten sam sposób czy rad innych blogerów. Czynnikiem wspólnym wszystkich nar- racji jest eklektyczny charakter form pisania o własnych emocjach;

blogi są ekspresją skrywanych lęków i próbą nadania jasnej struk- tury swoim myślom. Wśród innych funkcji, które poprzez pisanie bloga realizuje jego autorka, można wymienić także poszukiwanie wsparcia społecznego (co zapewniają komentarze, liczba odsłonięć i udostępnień), dzielenie się swoimi doświadczeniami, co może tworzyć w efekcie pewnego rodzaju grupę wzajemnego wsparcia i pomocy, a także przynosić konkretne rozwiązania (np. dotyczące leków, leczenia, lekarzy itp.).

Istnieją dowody na to, że ekspresyjna narracja może pomóc zmniejszyć psychospołeczne skutki uboczne choroby (Kleinman 1988; Frank 1998). Przede wszystkim pozwala zaadaptować się oso- bie chorej do nowej sytuacji, a także daje możliwość zrozumienia jej myśli i uczuć otoczeniu.

Po drugie, nigdzie narracje o przeżywanej chorobie nie są prze- kazywane szerzej, bardziej obrazowo i tak szczegółowo jak na blo- gach. Wzrost znaczenia blogerów, a także coraz szersza dostępność różnych form blogowania – zarówno pisemnych, jak i obrazowych – motywuje do korzystania z tego typu sposobów radzenia sobie z chorobą nowotworową i coraz częściej staje się swoistą terapią dla chorujących na nowotwór kobiet.

Plany badawcze

Nasze dotychczasowe badania mają charakter analiz jakościowych.

W dalszych krokach warto skorzystać z gotowych kwestionariu- szy i obiektywnych wskaźników emocjonalności wypowiedzi na blogach, a także mierzalnego wsparcia społecznego, celem analiz ilościowych. W toku analiz jakościowych widać, że kobiety wyko- rzystują różne sposoby radzenia sobie z chorobą, które odpowiadają

Cytaty

Powiązane dokumenty

Szacuje się, że w tym czasie na ziemiach polskich przebywało około 10 tysięcy Żydów.. Kolejna fala pogromów tej narodowości nastąpiła w

Pięć złotych zasad bezpiecznego korzystania z internetu przygotował T-Mobile Polska wraz z Fundacją Digital University, realizujący wspólnie program edukacyjny

Istotne jest zatem przypomnienie z jednej strony zarzutów, które potem powtarzano przy kolejnych wydaniach zbioru (czyniła to m.in. Rzońca: Premodernizm Norwida – na

Cecha ta odnosi się do dwóch sfer: obiektywnej, związanej z historią miejsca, jego niezmiennym trwaniem powodującym, że można mó- wić o trwałości i „prawdziwości

Doch scheint er für kurze Zeit Trost zu schöp fen, als sich, durch die Droge bewirkt, beim alten Arzt, wieder Lebenskraft zu regen scheint, wenn es auch nur „des Lebens

M im o to daje się zauw ażyć (nie obcy dzisiaj) bardzo oficjalny i d aleki od zro zu m ien ia stosunek urzędów adm inistracji państw ow ej do zabytków.. Podczas

ADSL (Asymetric Digital Subscriber Line) – jest to technika asymetryczna, znaczy to że prędkość transmisji do abonenta jest większa niż prędkość strumienia danych od

 proponowanie konsumentom nabycia usług finansowych, które nie odpowiadają potrzebom tych konsumentów ustalonym z uwzględnieniem dostępnych przedsiębiorcy informacji