Pedicure korekcyjny. Dolegliwości kończyn dolnych wymagające zabiegów korekcyjnych

Pedicure korekcyjny

Dolegliwości kończyn dolnych wymagające zabiegów korekcyjnych

Pielęgnacja stóp jest niezmiernie ważną dziedziną kosmetyki. Zadbane stopy świadczą o kulturze osobistej i są oznaką dbałości o higienę. Ważne jest, aby pielęgnować stopy i całe kończyny dolne już od najmłodszych lat. Nadmierne przeciążanie nóg, w połączeniu z krótkim czasem odpoczynku, może spowodować poważne zaburzenia krążenia i wpłynąć na pogorszenie stanu stawów, kości i skóry.

Do najczęściej spotykanych dolegliwości kończyn dolnych należą:

 wrastające paznokcie;

 nagniotki;

 brodawki;

 modzele;

 pękające pięty;

 odparzenia;

 nadmierna potliwość stóp;

 żylaki;

 płaskostopie;

 paluch koślawy;

 obrzęki;

 grzybica międzypalcowa;

 grzybica potnicowa stóp;

 stopa atlety;

 drożdżyca stóp;

 zespół stopy cukrzycowej.

Wrastające paznokcie

Objawem wrastających paznokci jest zwiększone zagięcie płytki paznokciowej.

Nadmierny ucisk powoduje wybrzuszenie paznokcia i zagięcie ku dołowi jego

brzegów. Brzegi ranią otaczające tkanki miękkie, w wyniku, czego w obrębie wałów paznokciowych powstaje obrzęk i pojawia się ból (stan zapalny). Leczenie: do pielęgnacji w domu zalecany jest płyn do wrastających paznokci; paznokcie należy obcinać na prosto i nosić wygodne obuwie.

Nagniotki

Są to uwypuklone zgrubienia naskórka nad małymi, wystającymi wyniosłościami kostnymi. Charakteryzują się centralnie ułożonym rdzeniem, który sięga głęboko do unaczynionej i unerwionej warstwy skóry. Każdy ucisk tego miejsca powoduje ból, który zwiększa się podczas chodzenia. Leczenie polega na stosowaniu maści lub płynów zmiękczających i złuszczających.

Brodawki

Brodawki mają różną wielkość, pokryte są nierówną, hiperkeratotyczną

powierzchnią. Mogą przyjmować różne kształty i występują w różnej liczbie, często w postaci zlanej. Brodawki mogą być szare, ciemnobrunatne lub w kolorze skóry.

Najczęściej występują pod płytką paznokciową lub na podeszwach stóp (narażonych na tarcie mechaniczne).

Modzele

Są to ograniczone, okrągłe lub owalne zgrubienia zrogowaciałej warstwy naskórka.

Tworzą się na stronie podeszwowej. Twardy modzel może powodować ból, jeśli ugniata okoliczne unerwione tkanki. Leczenie polega na stosowaniu preparatów złuszczających i zmiękczających oraz ścinaniu zgrubiałej warstwy omegą lub frezami.

Pękające pięty

Do przyczyn pękających pięt należą: brak witamin, nadmiernie zgrubiały naskórek oraz brak higieny i pielęgnacji. Po codziennym myciu należy przecierać pięty

pumeksem, dezynfekować i używać kremów złuszczających. Raz w tygodniu można stosować kąpiel z dodatkiem soli.

Odparzenia

Najczęściej występują w postaci pęcherzy i otarć naskórka. Powodem ich powstawania jest twarde i niewygodne obuwie oraz przegrzanie stóp. W celu uniknięcia odparzeń należy nosić wygodne i przewiewne obuwie oraz bawełniane skarpety, a stopy posypywać talkiem. Leczenie polega na smarowaniu

odparzonego miejsca maścią cynkową i nałożeniu jałowego opatrunku.

Nadmierna potliwość stóp

Przyczyną występowania nadmiernej potliwości jest noszenie nieprzewiewnego obuwia oraz skarpet ze sztucznego tworzywa. Potliwość może być także skutkiem wewnętrznych zaburzeń organizmu lub stanów chorobowych oraz ogólnego stanu napięcia nerwowego. Przy nadmiernym poceniu stóp ważne jest zachowanie właściwej higieny. Leczenie: po każdym myciu nóg należy wcierać płyny przeciwpotowe, moczyć stopy w naparze z szałwii i pokrzywy.

Żylaki

Przyczynami powstawania żylaków są: kruche ściany naczyniowe, nadmierne

rozciągnięcie naczyń oraz praca w pozycji stojącej i ciąża. W przypadku wystąpienia żylaków należy nosić elastyczne pończochy lub bandażować stopy, a podczas wypoczynku nogi umieszczać wyżej niż tułów.

Płaskostopie

Przyczyną powstania płaskostopia (charakteryzującego się bardzo niskimi lub obniżającymi się łukami porzecznymi) są między innymi: nieodpowiednie obuwie, otyłość, ciąża, częste noszenie ciężarów. Leczenie płaskostopia prowadzi się pod kierunkiem lekarza po uprzednim ustaleniu jego przyczyny. Bardzo pomocne są wkładki ortopedyczne i obuwie lecznicze, które stanowią zabezpieczenie przed powstawaniem lub pogłębianiem się deformacji.

Paluch koślawy (hallux)

Koślawy paluch jest schorzeniem występującym głównie u kobiet. Przy bardzo zaawansowanym zniekształceniu, paluch zachodzi od góry lub od dołu na drugi

palec. Skłonność do tej choroby jest dziedziczna, ale powodować ją mogą także ciasne, wąskie buty na zbyt wysokich obcasach. Zapobieganie i leczenie to przede wszystkim noszenie właściwego obuwia. Podczas leczenia można także stosować nagrzewanie, kąpiele solankowe, wykonywanie ćwiczeń polegających na zginaniu i odwodzeniu palucha. Ważne jest, aby zaopatrzyć się we wkładki i obuwie

ortopedyczne. Możliwa jest również interwencja operacyjna.

Obrzęki

Obrzęk stóp jest najczęściej spowodowany słabym krążeniem lub niskim ciśnieniem krwi. Leczenie: jeżeli przyczyną obrzęku stóp nie są określone choroby, to warto stosować odpowiednią gimnastykę, masaż i relaks.

Grzybica międzypalcowa

Grzybica objawia się zaczerwienionym, zmacerowanym, popękanym naskórkiem, który łatwo się oddziela. Grzybica może rozprzestrzeniać się na całą stopę – wówczas skóra jest zaczerwieniona i łuszczy się, czasem pojawiają się również drobne pęcherzyki.

Grzybica potnicowa stóp

Ma ona podobne wykwity do wyprysków czy potnicy. Swędzące pęcherzyki różnej wielkości występują na przegubach stopy po stronie podeszwowej. W przypadku grzybic należy unikać długiego moczenia stóp.

Stopa atlety

Jest to grzybica stóp sportowców i osób uczęszczających na pływalnie, siłownie, korty tenisowe. W tym przypadku istotny jest związek między chorobami infekcyjnymi a trybem życia i wykonywanym zawodem.

Drożdżyca stóp

Przyczyną drożdżycy jest nadmierna potliwość, cukrzyca, otyłość lub praca związana z częstym moczeniem stóp. Objawia się widocznymi zmianami w obrębie skóry oraz zmianą wyglądu paznokci. Drożdżaki wywołują stan zapalny i sączenie w szparach międzypalcowych. Ważną rolę w zapobieganiu schorzeniu odgrywa

niedopuszczenie do maceracji naskórka.

Zespół stopy cukrzycowej i zalecenia pielęgnacyjne

Cukrzyca jest chorobą przewlekłą z zaburzeniami metabolicznymi węglowodanów i lipidów. Zmiany w tkankach i narządach wewnętrznych dokonują się stopniowo. Są to zmiany niedokrwienne i eutroficzne tkanek sprzyjające uszkodzeniom i maceracji naskórka. Skóra jest bardzo wrażliwa na różnego rodzaju czynniki mechaniczne, które prowadzą do zakażenia. Z kolei neuropatia (uszkodzenia nerwów zmniejszające uczucie bólu) to uszkodzenie układu wegetatywnego i obniżenie stopnia potliwości powodujące suchość skóry i powstawanie pęknięć, co sprzyja infekcji wtórnej.

Zmiany w kościach i deformacje stopy są powodowane urazami mechanicznymi, chemicznymi i termicznymi, które prowadzą do otarć naskórka, nadżerek, owrzodzeń i infekcji. Osoby, u których zaobserwowano zespół stopy cukrzycowej, muszą być pod stałą opieką lekarską.

Przed przystąpieniem do pedicure’u ważne jest, aby przeprowadzić wywiad z pacjentem oraz obejrzeć stopę, szczególnie zwracając uwagę na:

 zabarwienie;

 suchość;

 pęknięcia;

 macerację;

 zgrubienia na palcach;

 odciski;

 nadżerki;

 owrzodzenia;

 grzybicę stóp i paznokci;

 drożdżaki;

 infekcje bakteryjne.

Po zaobserwowaniu którejkolwiek z dolegliwości, należy zalecić wizytę u lekarza w celu jej wyleczenia.

Zabieg pedicure’u u osób z zespołem stopy cukrzycowej należy przeprowadzać nadzwyczaj ostrożnie, zwracając przy tym uwagę na:

 moczenie stóp w letniej wodzie;

 delikatny peeling;

 delikatne obcinanie i oczyszczanie paznokci.

Zabieg musi być wykonany tak, aby nie uszkodzić skóry i nie spowodować jej urazu.

Uszkodzenia mogę doprowadzić do powstania nadżerek lub owrzodzeń, a upośledzone krążenie krwi będzie tylko utrudniało gojenie się naskórka.

Zalecenia dotyczące pielęgnacji domowej przy zespole stopy cukrzycowej:

 stopy powinny być myte w letniej wodzie;

 w przypadku suchości stóp należy je nacierać kremem;

 w przypadku nadmiernego pocenia się stóp należy je pudrować;

 należy nosić wygodne i miękkie obuwie, aby niwelować ocieranie;

 należy unikać drobnych zadrapań, zranień;

 należy unikać obrażeń cieplnych, szczególnie w okresie zimowym;

 każdą zmianę kończyn dolnych powinno się od razu leczyć;

 trzeba regularnie kontrolować stan skóry stóp.

Techniki korekcyjne przy nieskomplikowanych problemach stopy

Pedicure powszechnie kojarzy się z upiększaniem stóp, to znaczy regulowaniem długości płytek paznokci, malowaniem ich, peelingiem i masażem. Pedicure korekcyjny to kompleksowa, specjalistyczna i bezbolesna usługa, która poprawia zdrowie i komfort życia pacjentów, a w niektórych przypadkach jest podstawą do przeprowadzenia dalszych zabiegów upiększających.

Usuwanie odcisków

Odciski usuwa się bardzo starannie, cążkami lub skalpelem. Korzeń jest wycinany, a miejsce po nim dezynfekowane i zaklejane opatrunkiem.

Usuwanie modzeli

Modzele usuwa się przy użyciu skalpela lub omegi. Zabieg wykonywany jest do momentu zaobserwowania lekkiego zaróżowienia skóry. Następnie, na namydlonej stopie, używa się tarek i pumeksów.

Usuwanie wrastających paznokci

Wrastające paznokcie usuwa się za pomocą dłutka. Dłutko wycina paznokieć w miejscu jego wrastania. Następnie, przy użyciu gruboziarnistego pilnika, opiłowuje się płytkę paznokciową. Podczas zabiegu używa się płynów zapobiegających

ponownemu wrastaniu – nasączone tamponiki przykładane są do miejsc narażonych (tampon musi być codziennie wymieniany na świeży).

Klamry korygujące wrastające paznokcie

Dziedzina nauki, która zajmuje się leczeniem wrastających paznokci to podologia.

W początkowej fazie wrastania paznokci wykorzystuje się akryl. Nakładany jest on grubą warstwą na boki wrastającej płytki, a jej środek jest wyrównywany ze względów estetycznych.

Nałożona klamra podnosi boczne, wrastające brzegi i powoduje tym samym

zmniejszenie nacisku na wał paznokciowy. Efektem tego zabiegu jest zmniejszenie się dolegliwości bólowych, przeciwdziałanie powstawaniu obrzęków i stanów

zapalnych. Klamry pozwalają uniknąć interwencji chirurgicznej, można je stosować we wszystkich stadiach chorobowych wrastania paznokcia i nie jest przy tym

potrzebny czas na rekonwalescencję. Klamry mogą być wygładzane przy użyciu żelu lub akrylu, co często stosuje się w okresie letnim ze względu na konieczność noszenia odkrytego obuwia. Klamry mogą mieć postać wąskiego paska naklejanego na wał paznokciowy, mogą być druciane, trzyczęściowe lub metalowe.

Klamra w postaci wąskiego paska z tworzywa sztucznego przyklejana jest na płytkę paznokciową. Działa ona elastycznie, odginając brzegi paznokcia ku górze.

Klamra metalowa jednoczęściowa może być zakładana tylko przez dobrze

wyszkolonego fachowca. Zabieg często przeprowadzany jest w znieczuleniu, a po jej nałożeniu nie jest możliwa regulacja naprężenia.

Zakładanie klamry drucianej trzyczęściowej wymaga specjalistycznych umiejętności.

Można regulować jej naprężenie i stosować ją podczas stanów zapalnych. Należy pamiętać o tym, że po jej założeniu może dojść do nadmiernego rogowacenia skóry w obrębie wału paznokciowego.

Przed założeniem klamry należy zmatowić paznokieć. Klamra musi dokładnie okalać cały paznokieć, ale nie może wystawać. Najlepiej jest wyznaczyć ołówkiem środek paznokcia, po czym nałożyć klamrę z kropelką kleju i przykleić ją na wyznaczony wcześniej punkt, dociskając na całej jej powierzchni. Klamrę kształtuje się

indywidualnie dla każdego pacjenta poprzez szlifowanie płytki paznokcia.