Orędownik Samorządu, 1935, R. 11, nr 8/9

ORGAN ZWIĄZKU GMIN W OJEW ODZTW A SLĄSKIEGO

Wydawca:

Związek Gmin Woj, Śl,

Red. i Adm.: Katowice, Pocztowa 7,11

Nr. 8-9 Katowice, sierpień-wrzesień 1935 r. Rok XI

A r t y k u ł d y s k u s y j n y

Podatek wojskowy

Nie wszystkie gminy w Województwie Śląskiem pobierają podatek wojskowy. Tyim jednak gminom, wzgl. podatk owcom tych gmin, które podatek woj­

skowy pobierają, sprawiło wykonanie przepisów o tym podatku nie jedną przykrość. Każdy bowiem podatkowiec, zajmujący się wymiarami tegoż podat­

ku wie, że przepisy o środkach prawnych, przysłu­

gujących płatnikom; od wymiaru, zawierają lukę i nie stanowią w jakim trybie należy załatwię spory, po- wstć l -» pomiędzy płatnikiem a władzą wymiarową, tj. (gc aą na Śląsku.

Trawą tą zajmują się intensywnie zaintereso­

wane gminy, również Związek Gmin, wystąpił z me- morjałeim do władz nadzorczych. Ostatnio oparła się sprawa o władze naczelnie, które zapowiedziały unor­

mowanie kwestii w Województwie Śląskiem.

Kwiestija może zostać rozwiązana w każdej gmi­

nie bez zmiany 'obowiązujących przepisów o podatku wojskowym.

Zdanie to wysnuło się z następującego rozważa­

nia:

Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia. 29 listopada 1930 r. iJDz, U. R. P. Nr. 82, poz.

645) zmieniło ustawę z dnia 23 maja 1924 r. o poi- wszechnym obowiązku wojskowym w brzmieniu ogło- szoneim obwieszczeniem Ministra Spraw Wojskowych z dnia 8 marca 1928 r. i(0z. U. R. P. Nr. 46, poz. 458).

Artykuł 90 ustawy otrzymał następujące brzmie­

nie;

Osoby zwolnione w całości lub częściowo od obowiązku służby wojskowej (art. 38, C, D, E i art, 60) płacą podatek wojskowy, który w całości luib w części może być przekazany na rzecz 'gmin miej­

skich i wiejskich. Wysokość i sposób poboru podat­

ku oraz jego podział między Państwo a gminy ustali rozporządzenie Rady Ministrów.

Artykuł 3 naprowadzonego wyżej rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 29 listopada 1930 r., zmieniającego, ustawę o powszechnym obowiązku wojskowym postanawia, że rozporządzenie to obo­

wiązuje na całym obszarze Rzeczypospolitej a zmiana postanowień artykułu 90 ustawy obowiązuje od 1 sty­

cznia 1930 r.

Na podstawie tegoż rozporządzenia Rada Mini­

strów wydała rozporządzenie z dnia 24 sierpnia 1931 r. O! podatku wojskowym. T o rozporządzenie regu­

luje jasno obowiązek podatkowy jak również wymiar i pobór podatku. Artykuł 16 stanowi o środkach prawnych, służących podatnikom, zamieszkałym i obowiązanym do płacenia zasadniczego podatku woj­

skowego doi gmin poza obszarem Województwa Ślą­

skiego', Nie stanowi jednak artykuł 16 o środkach prawnych, służących płatnikom zamieszkałym na te­

renie Województwa Śląskiego. Praktyka wykazała dość wyraźnie, jak koniecznie potrzebne jest usunię­

cie tej luki w artykule 16. Skargi wniesione przez płatników do Wojewódzkiego Sądu Administracyjne­

go od decyzji władz wymiarowych, odrzucających od­

wołania od wymiaru, odrzucił również tenże sąd, uza­

sadniając odrzucenie skargi swą niewłaściwością do orzekania w tych sprawach.

środki prawne dla płatników zasadniczego po­

datku wojskowego w Województwie Śląskiem uregu­

lować imożnaby statutem miejscowym wzgl, gminnym.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 sierp­

nia 1931 r. o podatku wojskowym, na podstawie u- stawy o powszechnym obowiązku wojskowym w brzmieniu art. 1 punkt 1 i art. 3 rozporządzenia Pre­

zydenta Rzeczypospolitej z dnia 29 listopada 1930 r.

upoważnia wszystkie gminy na obszarze Rzeczypos­

politej do poboru zasadniczego podatku wojskowego,

więc też gminy na o!bszarz,e Województwa Śląskiego.

Rozporządzenia Rady Ministrów nadało zasadniczemu podatkowi wojskowemu charakteru samoistnego po­

datku gminnego. Pobór samoistnego podatku komu­

nalnego nastąpić może na terenie Województwa Ślą­

skiego1 tylko na podstawie przepisów ustawy o tym- czasowem uregulowaniu; finansów komunalnych w Województwie Śląskiem. Otóż artykuł 16 tejże usta­

wy postanawia, że gminom miejskim na ich obszarze a powiatowym związkom komunalnym poza obsza­

rem; gmin miejskich wolno za zgodą Rady Wojewó­

dzkiej prócz podatków wymienionych w tej ustawie, pobierać podatki obciążające inine źródła, nie wymie­

nione w ustawie. Ola gmin miejskich istnieją wobec tego warunki doi wydania statutu o pobici-aniu zasad- niczego podatku wojskowego, gdyż ogólno państwowa ustawa wzgl. rozporządzenie Rady Ministrów naka­

zują pobór tegoż podatku a ustawa o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych w Województ­

wie Śląskiem nie sprzeciwia się temu.

Po połączeniu wszystkich przepisów tu napro­

wadzonych, mógłby statut taki otrzymać brzmienie następujące :

S t a t u t miasta . . . ...

iz dnia ... 1935 r, o> zasadniczym podatku wojsk owym.

Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 1931 r. o podatku wojskowym (Oz.

U. R. P. Nr, 89, poiz. 697) oraz ma podstawie artykułu 16 ustawy z dnia 14 kwietnia 1924 ir. o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych w Województ­

wie Śląskiem (Oz. U. Śl. Nr. 10, poz. 47) w brzmieniu

•rozporządzenia Wojewody Śląskiego z dnia 8 lip ca 1926 r. (Dz. ŁJ. Śl, Nr. 17, poz, 30) z uwzględnieniem zmian wprowadzonych ustawą z dnia 7 grudnia 1927 r. (Dz. U. Śl. Nr. 26, polz. 418) oiriaz ustawą z dnia 23 marca 1933 r. (Dz. U. Śl. Nr, 9, poz. 16) i na podsta­

wie uchwały Rady Miejskiej z dnia ...

pobierać będzie Magistrat zasadniczy podatek woj­

skowy na rzecz m ia s ta ...

§ I-

Zasadniczy podatek wojskowy opłacają:

a) przeniesieni do rezerwy w myśli art, 60 ustawy o powszechnym obowiązku; wojskowym;

b) uznani przy poborze za zupełnie niezdolnych do służby wojskowej w pospolitcm ruszeniu z bronią lub bez broni (art. 38 C, iD, u. o, p. o, w.)

c) uznani przy poborze iza zupełnie niezdolnych doi służby wojskowej (art. 38 E, u. o, p, o. w,);

d) uznani w czasie odbywania czynnej służby wojskowej na zasiądzie orzeczenia wojskowo-lekar­

skiej komisji s z p ita ln e j za zdolnych do służby wojsko­

wej tylko w pospolitem ruszeniu (art. 38, C, D) lub za zupełnie niezdolnych ido służby wojskowej (art. 38 E),

Tf 8

f , ,

jeżeli obniżenie ich zdolności fizycznej nie pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową;

e) uznani w czasie odbywania czynnej służby wojskowej w drodze rewizji przez wojskowo lekar­

skie komisje rewizyjne za zdolnych do służby woj­

skowej tylko w pospolitem ruszeniu i(art. 38 C. D.) lub za zupełnie niezdolnych do służby wojskowej (art.

38 E) jeżeli nie przesłużyli czynnie więcej niż 5 mie­

sięcy kalendarzowych, a obniżenie ich zdolności fi­

zycznej nie pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową.

§ 2.

Z pośród oisób wymienionych w § 1 są zwolnione od obowiązku opłacania zasadniczego' podatku woj­

skowego:

a) utrzymywani kosztem samorządu gminnego lub dobroczynności publicznej;

ib) uznani Za zupełnie niezdolnych do służby woj­

skowej (art, 38 E) i niezdolni zarazem ani do pracy fizycznej ani umysłowej, jeżeli nie osiągają dochodu, podlegającego państwowemu: podatkowi dochodo­

wemu;

c) od obowiązku opłacania podatku wojskowego są zwolnieni również ci, którzy w czasie mobilizacji wstąpili ochotniczo do wojska łub marynarki wojen­

nej — jeżeli; następnie zostaną uznani za zdolnych do służby w pospolitem ruszeniu (art. 38 'C, D.) lub też za zupełnie niezdolnych do służby wojskowej (art, 38 E), a to bez względu na czas przesłużony czynnie w wojsku,

§ 3 .

W poszczególnym roku podatkowym są zwolnie­

ni od obowiązku opłacania podatku wojskowego;

a) ci z pośród uznanych przy poborze za zdol­

nych do służby wojskowej i przeniesionych w myśl art. 60 — ust. 2 u. o. p. o, w, do rezerwy, którzy w myśl art. 81 wymienionej ustawy w danym roku podatkowym odbywali ćwiczenia wojskowe lufo też służbę wojskową;

b) cii iz pośród uznanych przy poborze za zdol­

nych do służby wojskowej w pospolitem ruszeniu z bronią lub bez broni (art, 38 C, O. ustawy o> p. o.

w,), którzy w myśl art. 84 wymienionej ustawy w da­

nym roku podatkowym odbywali służbę wojskową;

o) ci z pośród osób wymienionych w § 1, którzy w myśl art. 46 u. o, p, o. w, powołani zostali do służ­

by pomocniczej, jeżeli nie są już zwolnieni całkowicie od podatku w myśl § 2;

d) c;i z pośród osób wymienionych w § 1, którzy przed poborem ukończyli oonajmniej 1 stopień przy­

sposobienia wojskowego; i po poborze w danym roiku podatkowym, conajmniej przez 6 miesięcy brali nadal czynny udział w priacy przysposobienia wojskowego;

e) od obowiązku opłacania zasadniczego podatku wojskowego w danym roiku podatkowym są zwolnie­

ni również ci z pośród osób wymienionych w § 1, któ­

3 rzy jako pracownicy bezrobotni są zarejestrowani w państwowych urzędach pośrednictwa pracy i któ­

rzy w tym okresie pozostawali bez pracy przynaj­

mniej dwa miesiące, a pozatem nie osiągają dochodu podlegającego państwowemu podatkowi dochodowe­

mu.

§ 4.

Zasadniczy podatek wojskowy wynosi:

a) dziesięć złotych rocznie d la osób, wykazanych w § 1 lit. a) oraz osób uznanych za zupełnie niezdolne do służby wojskowej (art. 38 E) u, o.

p. o. w. bez względu n a to, czy kategorję tę uzyskały przy poborze (§ 1 lit, c), czy też w czasie odbywania c z y n n e j służby na zasadzie orzeczenia wojskowo-lekarskiej komisji szpi­

talnej (§ 1 lit, d) lub w drodze rewizji na zasa­

dzie orzeczenia wojskowo-lekarskiej komisji rewizyjnej i(§ 1 lit, e);

ib) piętnaście złotych rocznie dla osób uznanych

?a zdolne doi służby w pospoliteim ruszeniu bez broni {art. 38 iD) u. o. p. o. w. bez względu na to, czy 'kateigorję tę uzyskały przy poborze (§ 1 lit. fo) czy też w czasie odbywania czynnej słu­

żby n a zasadzie 'orzeczenia wojskowo - lekar- ikiej komisji szpitalnej (§ 1 lit, d) lub w drodze rewizji na zasadzie orzeczenia wojskowo- lekarskiej komisji rewizyjnej i(§ 1 lit, e);

c) dwadzieścia złotych rocznie dla osófo uznanych za zdolne dio służby w pospolitem ruszeniu z bronią i(art, 38 C) u, o. p, o, w, bez względu na to, czy kategorję tę uzyskały przy poborze (§ 1 lit. ib) czy też w czasie odbywania czyn­

niej służby na zasadzie orzeczenia wojskowo- lekarskiej komisji szpitalnej (§ 1 lit. d) lub w drodze rewizji na zasadzie orzeczenia woj- skowoi-lekarskiej komisji rewizyjnej (§ 1 lit. e).

§ 5 .

Obowiązek opłacania zasadniczego podatku woj­

skowego p o w s ta je :

a) dla osófo wymienionych w § 1 lit. a) z dniem 1.

stycznia tego roku kalendarzowego, który na­

stępuje bezpośrednio po przeniesieniu danej o- solby do rezerwy w myśl art, 60 u, o, p, o, w.;

fo) dla osób wymienionych w § 1 lit. fo—e z dniem 1. stycznia tego roku kalendarzowego, który na­

stępuje bezpośrednio po1 wydaniu orzeczenia przez komisję poborową i(§ 1 lit. fo, c) względnie przez komisję szpitalną (§ 1 lit, id) lufo rewizyjną

(§ 1 lit. e).

Dla osófo, które uchyliły się od obowiązku sta­

wienia się do poboru we właściwym terminie, obo­

wiązek opłacania podatku wojskowego powstaje z dniem 1. stycznia tego roku kalendarzowego, który następuje bezpośrednio1 po roku, w którym uchylający się od poboru ukończył lat 21,

Obowiązek opłacania zasadniczego podatku woj­

skowego gaśnie:

a) z powodu śmierci, powołania, ochotniczego wstąpienia do wojska lub marynarki wojennej w myśl art, 68 u. o. p. w., lub wstąpienia przed osiągnięciem wieku, określonego w niniejszym paragrafie lit, fo, e, do zakonu i złożenia ślufoów zakonnych;

fo) z końcem tego roku kalendarzowego, w którym osofoy wymienione w § 1 lit. a), ukończą 40 lat życia;

c) z końcem tego roku kalendarzowego, w którym osofoy wymienione w § 1 lit. fo— e ukończą 50 lat życia.

§ 7>

Ustalenie osófo obowiązanych do opłacenia za­

sadniczego podatku wojskowego, należy co do osófo wymienionych w § 1 lit. a, fo, o, do powiatowych władz administracji ogólnej, co do osób zaś wymie­

nionych w § 1 lit, d, e, do właściwych powiatowych komend uzupełnień.

§ 8 .

[Podatek wymierza Magistrat i uwidacznia należ­

ną kwotę podatkową w nakazach płatniczych. Po­

datek płatny jest w ciągu 30 dni po otrzymaniu na­

kazu płatniczego.

§ 9 .

Przeciwko wymiarowi podatku służy płatnikowi środek prawny odwołania się do władzy wymiarowej w ciągu 28 dni po doręczeniu nakazu płatniczego.

Przeciwko decyzji władzy wymiarowej przysłu­

guje płatnikowi prawo wniesienia skargi w drodze po­

stępowania administracyjnego w terminie 14-dnioi- wynr po doręczeniu! decyzji.

§ 10 .

Nieuiiszczoiny w terminie podatek ściągnięty b ę­

dzie w drodze przymusowej z doliczeniem kosztów egzekucyjnych, odsetek i kar >za zwłokę według norm obowiązujących przy podatkach państwowych.

§ 11.

Statut niniejszy wchodzi w życie po zatwier­

dzeniu przez władzę nadzorczą i ogłoszeniu przez Magistrat z d n ie m ...

... d n ia ... 1935 r.

M a ig i s t r a t ,

* * *

Nieco gorzej przedstawia się sprawa dla gmin wiejskich ze względu na postanowienia artykułu 16 ustawy o tyimczasowem uregulowaniu finansów ko­

munalnych, który przyznaje powiatowym związkom komunalnym prawo pobierania i ni n y e h podatków na obszarze gmin wiejskich. Wydziały Powiatowe jednak nie odmówiłyby przelaniu ich praw z ar tyk u-

§

6

łu 16 na gminy, gdy chodziłaby o; zatwierdzenie ni­

ch wał wzgl. statutów -— gmin w sprawie zasadnicze­

go podatku wojskowego, ho rozporządzenie Rady Ministrów upoważnia gminy do poboru tegoż podatku a nie Wydziały Powiatowe. A więc i gminy wiejskie nie napotykałyby na wielkie trudności przy uregulo­

waniu poboru podatku wojskowego statutem gmin­

nym.

Statut miejski czy wiejski usunąłby lukę w środ­

kach prawnych, gdyż instancje decydujące w wszyst­

kich innych sporach o pobór podatków komunalnych, właściwe byłyby również do spraw zasadniczego po­

datku wojskowego1.

Kto z podatkowców gmin Województwa Śląskie­

go' jest innego zdania?

Byt.

OKÓLNIKI

Zarządu Związku Gmin Woj. Śl.

Biuro Zw iązku G m in p rzyp o ­ mina gminom zalegającym , n a ­

desłan ie danych statystycznych o położeniu g o sp o d a rcze m gmin w Salach 1930/31-1934/35. F o r­

m u larz w ystaliśm y p rzy okól­

niku z dnia 25 lipca 1935 r. L. dl.

@78/35. W zór form u larza poda­

liśmy w „Orędow niku1 8 Nr. 7 za lip ie c rb.

— o ----

Związek Gmin Województwa Śląskiego, Katowice, dnia 27-go sierpnia 1935 r, L. dz, 712/35.

■Do

Magistratu — Zarządu' gminnego w ...

Komisja przy Związku Gmin Województwa Ślą­

skiego' dla spraw dostarczania gminom wody opraco­

wała projekt urnowy o dostarczenie gminom wody przez Państwo wie Zakłady Wodociągowe.

W załączeniu przesyła Zarząd Związku Gmin od­

pis tegoż projektu do wiadomości tamtejszego Zarzą­

du gminnego1.

Zaznacza się, że wobec różnych okoliczności i warunków zachodzących w pojedynczych gminach przy zawieraniu umowy o dostawę wody załączone­

go projektu nie będzia można zastosować w dosłow- neim jego ‘brzmieniu do> każdego wypadku, a zatem służyć ma zainteresowanym gminom jako wzór.

Zarząd Związku Gmin Woj, Śląskiego Przewodniczący

D r. K o c u

Umowa o dostawę wody

Między przedsiębiorstwem państwowem „Pań­

stwowe Zakłady Wodociągowe na Górnym Śląsku"

(skrót; P, Z, W.), zastąpiomeim w myśl statutu, za­

twierdzonego rozp. Rady Ministrów z dnia 21. grudnia 1931 r. (Monitor Polski mir. 3, 1932 r.) przez Dyrekcję w osobach:

a gminą, związkiem gmin, związkiem zaopatrywania (skrót: Odbiorca wody) zastąpioną (ym) przez —

zostaje zawartą umowa o dostawę wody z zastrzeże­

niem zatwierdzenia jej przez Radę Admindistracyjmą przedsiębiorstwa, — na warunkach następujących:

I, I l o ś ć w oi d y.

Woda użytkowa. (Woda do picia i potrzeb gospo­

darczych).

§ 1-

P. Z. W, zobowiązują się dostarczać wodę w iloś­

ci żądanej przez Odbiorcę, a Odbiorca wody obowią­

zuje się pobierać wodę do picia i potrzeb gospodar­

stwa domowego i komunalnego ou'az przemysłu. W razie niedostarczenia przez P. Z. W. żądanej ilości wody, Odbiorca ma prawo dobierać wodę z innych zakładów względnie od innych dostawców. W razie niezdatności do picia dostarczanej przez P. Z. W. wo­

dy, Odbiorca ma prawo pobierać zdatną do- picia wo­

dę od innych dostawców na koszt P. Z, W,

Odbiorca wody obowiązany jest ma żądanie po­

dawać P. Z. W. ilościowy wykaz ludności z poprzed­

niego roku zamieszkałej na jego obszarze zaopatry­

wania,

§ 2 .

P. Z. W. 'dostarczać będą wodę przez połączenie sieci wodociągowej Odbiorcy wody z państwowym rurociągiem ... w miejscach oznaczonych na załączonym zlanie, stanowiącym integralną część urnowy, a ustalonych wspólnie z Odbiorcą.

Za szkody i straty powstałe skutkiem nieunik­

nionych przerw w dostarczeniu wody P, Z. W. nie ponoszą żadnej odpowiedzialności.

W razie z góry przewidzianych przerw w do­

stawie wody dla wykonania napraw, wymiany mecha­

nizmów, rewizji itp, P. Z. W. porozumią się z Odbior­

cą wody co! do godzin możliwie dogodnych na zatrzy­

manie dostawy. Obie strony zobowiązują się komu­

nikować sobie wzajemnie wszelkie braki, jakie zau­

ważą w urządzeniach wodociągowych, celeim możli­

wie rychłego idh usunięcia,

5

Ustalenie ilości wody (wodomierze).

§ 3 .

Ilość pobranej przez Odbiorcę wady (§ 1) usta­

lania będzie na podstawie odczytów wodomierzy, do­

konywanych każdego miesiąca przez osoby upoważ­

nione do tego przez P. Z. W, Powiadomiony o tern Odbiorca może uczestniczyć przy tem ustalaniu 'oso­

biście lub przez swego zastępcę. —

Gdy P. Z. W. lub Odbiorca przekonają się, że wodomierz od czasu ostatniego odczytania pracuje nieprawidłowo, lub że musi być wymieniony celem naprawy, wówczas będzie przyjęta, jako przeciętne dzienne zużycie wody w okresie czasu od ostatniego ustalenia do' nowego odczytania wzgl. wstawienia na­

dającego się do użytku wodomierza, — taka ilość wody, jaka była pobiera,na przeciętnie dziennie w 3-oh poprzednich miesiącach. —

§ 4.

P. Z. W. dostarczać ibędą wodę jedynie według wodomierzy urzędownie wypróbowanych, 'dostarczo­

nych i założonych przez własne organa w punktach wymienionych i uzgodnionych po myśli § 2,

Wszelkie roboty i czynności przy tych wodomie­

rzach wykonywać będą jedynie upoważnione do tego organa P. Z. W.

Odbiorca ma prawo- żądać zbadania wodomie­

rza, przyczem koszty związane z każdorazowem wy­

jęciem i wstawieniem wodomierza na żądanie Odbior­

cy wody pokrywać będzie Odbiorca wody, jeżeli po zbadaniu okaże się, że wodomierz działa należycie.

Przy korzystaniu z wodomierza Odbiorca będzie obowiązany stosować się do ogólnie obowiązujących w tej mierze przepisów, oraz warunków, jakie będą ustalone przez P. Z, W.

Opłata za wodę.

§ 5 .

Opłata za wodę w yn o si...groszy za 1 m3.

P. Z. W, zastrzegają sobie prawo zmiany powyż­

szej opłaty za uprzedniem 3-miiesięczneim pisemnem zawiadomieniem, Podwyżka opłaty wymaga uprzed­

niej zgody Śląskiej Rady Wojewódzkiej. Należność za pobraną wodę winien Odbiorca wpłacić do kasy P, Z. W. w ciągu jednego miesiąca licząc od daty do­

ręczenia rachunku. Wpłacenie zaliczek jest zawsze 'dopuszczalne,

W razie giryiby P, Z. W. przyznały Innemu swe­

mu, odbiorcy niższą opłatę zasadniczą, aniżeli gminie ..., wtenczas P, Z. W. obowiązane są, tę niższą opłatę zastosować również wobec gminy

O ile inne Zakłady Wodociągowe, dostarczające wodę na terenie Województwa śląskiego, pobierałyby

przy równych warunkach doistawy niższą opłatę od opłaty zasadniczej, przewidzianej w niniejszym para­

grafie, wtedy zobowiązują się P. Z, W. przyznać gmi­

nie ... taką samą opłatę zasadniczą.

II. U r z ą d z e n ii a w o d o e i ą g o w e Szyby wodomierzowe.

§ 6 .

Szyby wodomierzowe budują -P. Z, W. na włas­

ny

na miejscach uzgodnionych z Odbiorcą.

Odgałęzienia (połączenia) od rurociągów państwowych.

§ 7-

Nowe odgałęzienia od rurociągów państwowych mogą być wykonane przez Odbiorcę wody jedynie za zezwoleniem P. Z. W.

Projekt sporządzony w 4-ch egzemplarzach we­

dług przepisów policyjno-budowlanych ma zawierać pian sytuacyjny odgałęzienia.

'Budowa musi być wykonana ściśle wedle za­

twierdzonego1 projektu.

Wykonanie połączenia odgałęzienia od rurociągu państwowego' nie może wywołać przerwy w działa­

niu głównych rurociągów państwowych. Nawierce­

nie, lub połączenie rurociągu państwowego' może być dokonanie jedynie w obecności organu technicznego P. Z. W.

Odbiorca wody obowiązany jest O' dokładnym te r­

minie rozpoczęcia robót zawiadomić P, Z. W. na 3 dni naprzód, celem możności wydania odpowiednich

zarządzeń dla dozorowania zamierzonych robót.

Odbiorca wody ponosi koszta, połączone z bu­

dową odgałęzienia, jako też i jego ubocznych urzą­

dzeń.

Gzęść odgałęzienia '(połączenia) od rurociągu państwowego do pierwszej zasuwy na odgałęzieniu wraz z, zasuwą staje się własnością P. Z. W. Dalsza część jest własnością Odbiorcy,

Odbiór odgałęzień.

§ 8.

0 wykończeniu robót należy zawiadomić P. Z, W. w celu zbadania wykonanych urządizcń.

Po zbadaniu przez P. Z. W, tych urządzeń, o ile nie ma zastrzeżeń, może Odbiorca wody oddać je do użytkowania.

Zwrot wydatków,

§ 9.

Koszta połączone z odbiorem wykonanego odga­

łęzienia od państwowego rurociągu do pierwszej za­

suwy ponosi Odbiorca wody.

Utrzymanie, nadzór i używanie istniejącycih odga­

łęzień.

§ 10 ^.

Odbiorca wody obowiązany je-st utrzymać swoje odgałęzienia rurociągowe i przynależne do nich do­

datkowe urządzenia wodociągowe własnym kosztem i w dobrym stanie, tudzież starać się o> bezzwłoczne usunięcie wszelkich na nich uszkodzeń.

Organom P. Z. W. w każdej porze służy prawo przedsiębrania własnym 'kosztem kontroli staniu od­

gałęzień rurociągowych i przynależnych urządzeń.

Sieć wodociągowa Odbiorcy wody,

§ 11 .

Zawarcie tumów dodatkowych c© do używania przez P, Z. W, sieci wodociągowej Odbiorcy, pozo­

stawia się zainteresowanym stronom.

Używanie gruntów.

§ ¹² .

Odbiorca wody zobowiązuje się zezwolić P. Z.

W. na bezpłatne używanie jego gruntu na wybudowa­

nie urządzeń wodociągowych (ułożenie rurociągu, wy­

budowanie szybików do wodomierzy, wentyli po­

wietrznych, zasuw itp.), na wybudowanie przewo­

dów telegraficznych i telefonicznych oraz na wyko­

nanie reperacyj i 'Oględzin tychże urządzeń z zastrze­

żeniem praw osób trzecich.

P. Z. W. natomiast obowiązują się po każdo- razowem wykonaniu robót, powierzchnię gruntu przyprowadzić do należytego' porządku i poprzednie­

go stanu w przeciągu dwuclh lat od ukończenia robót..

Odpowiedzialność za szkody.

§ 13.

Odbiorca wody odpowiada za wszelkie szkody, które wyrządzone zostały P. Z, W, na urządzeniach wodociągowych w obrębie swego- obszaru konsumcyj- nego z winy odbiorcy z prawem regresu do osób trze­

cich z wyjątkiem takich uszkodzeń, które powstały wskutek odbudowy górniczej, wpływów tektomiciz- myeh lub wskutek ,,vis major”,

W wszystkich wypadkach Odbiorca wody obo­

wiązany jest do wydania potrzebnych zarządzeń zmierzających ido zapobieżenia szkodom lub zmniej­

szenia straty,

§ 14.

P. Z. W. nie mogą być pociągnięte do odpowie­

dzialności za szkody lub straty powstałe Odbiorcy lub jego konsumentom wskutek budowy, utrzymania, iłub unieruchomieni a wodociągu P. Z. W,

Nie wyklucza to odpowiedzialności cywilno­

prawnej P, Z. W. z § 823 i nast, k. c.

III. C z a s t rw a n i a u m o w y.

Przerwanie dostawy woidy,

§ 15.

P. Z. W. uprawnione są po upływie jednego mie­

siąca, następującego uprzedniemu .zawiadomieniu władz nadzorczych Odbiorcy wody o zamiarze zam­

knięcia wody, do> wstrzymania dostawy wody i przer­

wania połączeń Odbiorcy wody z państwowemi ru­

rociągami ma koszt Odbiorcy w wypadkach, gdy ten­

że w ciągu 6 tygodni, licząc od daty wezwania sprze­

ciwiła się lub niewykonywa z niniejszej umowy pły­

nących zobowiązań lub, o ile nie dopełnia na czas ii w całości przyjętych na siebie ciężarów.

Wypowiadanie umowy.

§ 16.

Rozwiązanie umowy może nastąpić przez każdą ze stron po uprz-edniem rocznem wypowiedzeniu na koniec roku kalendarzowego'. Wypowiedzenie winm- mo ibyć dokonane listem poleconym najpóźniej do dnia 2. stycznia każdego1, roku.

Przedterminowe rozwiązanie umowy może nastą­

pić tylko za wyraźną zgodą obu stron wyrażoną w formie pisemnej,

W wypadku rozwiązania niniejszej umowy przez Odbiorcę wody, jest ten obowiązany usunąć na włas­

ny koszt wszelkie połączenia wzgl, odgałęzienia od państwowych rurociągów w przeciągu jednego mie­

siąca, w przeciwnym razie P. Z. W, uprawnione są usunąć je na koszt Odbiorcy wody; w razie rozwią­

zania omowy przez P. Z. W., odwrotnie.

Odbiorca wody nie ma prawa do żądania od P.

Z. W. zwrotu kosztów z tytułu założenia połączeń wraz z ich przynależnościami,

Ważność umowy.

§ 17-

Umowa niniejsza po podpisaniu jej przez obie stromy staje się ważną z d n ie m ...

Z tym dniem tracą ważność wszelkie poprzed­

nio' zawarte umowy i zobowiązania dotyczące zaopa­

trzenia o d b io r c y ... , a w szczególności umo­

wa z d n ia ...

Przelanie praw na osoby trzecie,

§ 18-

Prawa i obowiązki, wynikające :z niniejszej umo­

wy mogą być przez Odbiorcę przelane na osoby trze­

cie tylko za pisemną zgodą P. Z. W.

Zażalenia Odbiorcy wody.

§ 19.

Zażalenia Odbiorcy wody, mogące wyniknąć z ty­

tułu wykonywania niniejszej umowy wnosić należy przez Dyrekcję P. Z. W. do Rady Administracyjnej przedsiębiorstwa.

Miejsce prawne.

§ 20.

Dla ewentualnych sporów, wyniknąć mogących z niniejszej urnowy ustala się Sądy przedmiotowe — właściwe z siedzibą w Katowicach.

Opłaty stemplowe,

§ 2 1 .

Wszelkie opłaty i należności stemplowe przypa­

dające od niniejszej umowy ponoszą P. Z, W,

§ 22 ^.

Urnowa niniejsza spisana została w 2-ch jedno­

brzmiących egzemplarzach, z których oryginał zatrzy­

mały ,P. Z, W., zaś drugi egzemplarz Odbiorca wo>- dy.

Katowice, d n ia ... 193.. r.

Ulgi w spłacie zaległości w samo­

istnych podatkach komunalnych

Katowice, dnia 12 sierpnia 1935 r.

W O' j e w o d a Ś 1 ą s k i Nr. Sm. 15/2/2.

Dotyczy: ulgi w spłacie zaległości w samoistnych podatkach komunalnych.

W Dzienniku Ustaw R. P. z dnia 20 maja 1935 r.

Nr. 36, poz. 259 — ogłoszone zostało rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych iz dnia 8 miaja 1935 r.

wydane w porozumieniu z Ministrem Skarbu w spra­

wie ulgowej .spłaty zaległości w samoistnych daninach komunalnych.

Wobec zapytań ze strony niektórych samorządów co do stosowania powołanego rozporządzenia, Urząd Wojewódzki wyjaśnia, iż rozporządzenie to obowią­

zuje na obszarze Woje w. Śląskiego1 i że przepisy jego odnoszą się oczywiście do tych z wymienionych w rozporządzeniu podatków, które pobieranie są na obszarze Województwa,

Co się tyczy przepisów ust, 2 § 2 rozporządzenia, to należy je stosować, przyjmując analogiczne do art.

62 ustawy z dnia 11 sierpnia 23 r. o tymczasowem u- regulowaniu finansów komunalnych (D, U, R. P. Nr, 106, poz, 884) — postanowienia ustawy o tymczaso­

wem uregulowaniu finansów komunalnych w W oje­

wództwie Śląskiem,

Panowie Przewodniczący Wydziałów Powiato­

wych (Dróg Powiatowych) wydadzą analogiczne wy­

jaśnienie gminom powiatu.

W o, j e w o d a w/z. (L. Mailthomme) p. o. II. Wicewojewody.

— o— »

Katowice, dnia 3. paźdz. 1935 r, W o j e w o d a Ś l ą s k i

Nr. BG. 1/52/1

Dotyczy: Odszkodowanie za wystawienie kart cyrkula- ęyjnydh i przepustek gra­

nicznych.

Urząd Wojewódzki Śląski upoważnia miniejszem P. P, Starostów i Dyrektorów Policji doi przekazania w wypadkach nieodzownej potrzeby i wskazanych dobrem służby — poszczególnych czynności w zakre­

sie przyjmowania wniosków o karty cyrkulacyjne i przepustki graniczne, wypełnienia formularzy tychże i ich wydawania Magistratom, Urzędom Gminnym i Naczelnikom Okręgów Urzędowych za oidpowiedmiem ryczałtem po 5 groszy {pięć groszy) od wypełnienia jednego formularza karty cyrkuliacyjnej względnie przepustki granicznej,

Asygnowanie należności za powyższe czynności nastąpi — w odniesieniu; do> kart cyrkulacyjnych — jednorazowo po ukończeniu akcji na podstawie ra­

chunków, sporządzanych przez poszczególne Magi­

straty, Urzędy Gminne wzgl. Okręgi Urzędowe, ak­

ceptowanych przez PP. Starostów, odnośnie zaś do miast Chorzowa i Katowic oraz gmin na obszarze po­

wiatu katowickiego----potwierdzonych przez miejsco­

wego Dyrektora Policji.

Asygnowanie należności za przepustki graniczne nastąpi kwartalnie z dołu za przedłożeniem rachunku w trybie ustalonym wyżej dla kart cyrkulacyjnych.

Niniejsze zarządzenie jest rozszerzeniem zarzą­

dzenia z dnia 24, lipcia 1933 r. Nr. IBG, I — 18/7, któ- rem załatwiono tylko' sprawę kart cyrkulacyjnych — i obowiązuje od dnia 1. kwietnia 1935 ir.

Pobieranie jakichkolwiek opłat administracyjnych od stron za manipulacje związane z wystawieniem kart cyrkulacyjnych ii przepustek granicznych jest za­

bronione.

W o j e w o d a w/z, (Dr. Sal oni)

W ice w ⁰ 'je w oda,

Orzecznictwo Najwyższego Try­

bunału Administracyjnego

Nr, 1008 S,

Nałożenie grzywny z art. 116 ust, i ustawy o pań­

stwowym podatku dochodowym (poz, 411/25 Dz, Ust,) może mieć miejsce tylko wówczas, gdy służbodawca nie wypełni swego ustawowego obowiązku obliczenia i wpłacenia podatku dochodowego od uposażeń w myśl art, 112 ustawy, nie zaś wtedy, ody obliczenie to i wpłata n a s tą p i w wysokości, zdaniem władzy,

niezgodny z ustawą, (Teza).

Na skutek skargi Ogólno-Miejscowej Kasy Chorych na powiat Katowice na orzeczenie Śląskiego1 Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach z 7 maja 1932, w przedmiocie grzywny i podatku dochodowego od -u- posażeń za czas od 1 stycznia 1927 'do: 30 listopada 1931, iN. T. A. uchylił orzeczenie, dotyczące grzyw­

ny, jako niezgodne z, ustawą, pozat-em oddali! skargę jako nie-uzasadnion,

(Wyrok z 28 stycznia 1935 1. rej, 6927/32).

Uzasadnienie.- Przy kontroli potrąceń podatku dochodowego od uposażeń stwierdzono, iż skarżąca, potrącając tern podatek od uposażeń s.wych pra­

cowników, rni-e potrąciła go od części tych upo­

sażeń, wypłacanych tytułem tak zwanego dodatku mieszkaniowego. Na tej zasadzie do­

konany został wymiar w myśl art. 113' ustawy o po­

da tku dochodowym (poz. 411/25 Mz. Ust.) w kwocie, odpowiadającej niedopłaconemu podatkowi od do­

datków mieszkaniowych, tudzież nałożona została grzywna z art. 116 cyt. ustawy w kwocie 200 zł.

W odwołaniu domagała się skarżąca uchylenia tak wymiaru, jak i grzywny, uzasadniając swe żąda­

nie charakterem urzędników Kas Chorych na terenie Górnego Śląska jako urzędników samorządowych o- raz 'faktem, iż władze skarbowe od dodatków miesz­

kaniowych, wypłacanych urzędnikom państwowym i komunalnym, podatku dochodowego od uposażeń na podstawie okólników Ministerstwa Skarbu nie po­

bierają. Ponadto zarzuciła skarżąca, iż obowiązków swych z art. 112 dopełniła, potrącając podatek do­

chodowy od uposażeń, zaś co ido opodatkowania do­

datku mieszkamiowęgo zasięga -inifoirma-cyj u władz skarbowych i zgodnie z te-mi informacjami podatku -od tych dodatków nie potrącała.

Odwołania tego władza pozwana dwiema decy­

zjami z 7 maja 1932 nie uwzględniła,

W skardze domaga się skarżąca uchylenia obu decyzyj z motywów, podanych’ w odwołaniu, a ponad­

to orzeczenia, iż od podatku dochodowego od uposa­

żeń pracwuilków Kas Chorych nie mogą być pobierane doda tikii komunalne.

-N. T. A, rozważył, co następuje;

O ile chodzi o nałożenie grzywny z art. 116 ust.

1, to N. T, A. uznał, iiż nastąpiło1 -om© niezgodnie -z u- stawą. Przepis art. 116 ust. 1 przewiduje nałożenie grzywny ma służbodaweę, który nie spełni obowiązku wpłacenia podatku w myśl art. 112, a to analogicznie do wypadku nie-u-d zielenią na wezwanie władzy in- loirmacyj i t. p. (art. 94 w związku iz art. 56 i 59 u- gtawy). Otóż przedmiotem ochrony karnej jest w tych wszystkich wypadkach spełnienie formalnego o- ibowiiązlku w stosunku do władzy skarbowej w zakre- .sie, niespornym dla zobowiązanego, a bez względu na rzetelność istotnej treści oświadczeń skierowanych w wypełnieniu tego obowiązku, która to treść chro­

niona jest specjaimemi przepisami (art, 96). Zasto­

sowanie zatem grzywny z art, 116 ust, 1 ustawy o podatku dochodowym może mieć miejsce tyilkoi wów­

czas, gdy służbodawca nie wypełni swego ustawo­

wego obowiązku obliczenia i wpłacenia podatku do­

chodowego od uposażeń w myśl art, 112 ustawy, nie zaś wtedy, gdy obliczenie to i wpłata nastąpi w wy­

sokości, zdaniem władzy, niezgodnej z ustawą. Ten stan faktyczny mógłby być — w razie zachodzących innych warunków — przedmiotem sankcji karnej z art. 116 ust. 2 i powołanego- w nim art, 96 ustawy, gdy jednak warunki tej sankcji nie zachodzą, prawo władzy ogranicza się do dokonania wymiaru w myśl art. 113 ustawy i brak podstaw prawnych do zastoso­

wania sankcji karnej. Skoro izaś nie spor nem jest, iż skarżąca obliczenia i wpłaty podatku od uposażeń swych pracowników dokonywała, a tylko- kwestja prawna, dotycząca podstawy tego obliczenia, jest przedmiotem sporu, między skarżącą a władzą, brak było w tym stanie faktycznym warunków do- zastoso­

wania przepisu kair-nego- art, 116 ust. 1.

Natomia-st dalszych zarzutów skargi nie mógł N.

T. A. uwzględnić. Ustawa nie przewiduje zwolnie­

nia 'dodatków mieszkaniowych urzędników państwo­

wych -i samorządowych od podatku dochodowego- z Działu II ustawy — jeśli z-aś Minister Skarbu w gra­

nicach swych uprawnień z -art, 126 ustawy zarządz-ił -niepobieranie i; umarzanie w pewnych wypadkach tego .podatku, to zarządz-emie takie nie może być pod­

stawą do nabycia praw do- analogicznych ulg przez osoby, d-o- których zarządzenie Ministra Skarbu nie odnosiło się bezpośrednio. Brak z-atem podstaw prawnych do żądania zwolnienia od podatku dodat­

ków mieszkaniowych, wypłacanych pracownikom skarżącej. Żądanie wreszcie skargi, dotyczące -po­

datku komunalnego, nie było przedmiotem postępo­

wania administracyjnego w niniejszej sprawie, nie m-oż-e zatem być -przez N. T. -A. rozpoznanie z, uwagi na przepis art. 83 ust, 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z 27 października 1932 poz. 806 Dz.

Ust,

W tym stanie rzeczy N, T. A, uchylił orzeczenie, dotyczące wymiaru grzywny, jako- niezgodne z usta­

wą, -a dalej idące żądania skargi, oddalił.

9 Nr. 1045 S.

Budynek, użytkowany w całości na mocy zezwól©' nia właściwej władzy, chociażby nie posiadaj połącze­

nia z istniejącą w danej miejscowości siecią kanaliza­

cyjną, mi© może być uważany za budynek niewykoń­

czony w rozumieniu art, 54 p, 6 u. o. s, (Teza), Skargę J. P. mia orzeczenia Wydziału Skarbowego Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego ;z 30 marca 1932, w przedmiocie opłaty stemplowej, iN. T. A, oddalił,

jako nieuzasadnioną,

(Wyrok z 10 kwietnia 1935 1, irej, 4829 32).

Uzasadnienie: Od protokołu licytacyjnej sprze­

daży nieruchomości Smolna K, 465 z daty 16 grud­

nia 1931, wymierzył Sekretarjat Sądu Grodzkiego w Rybniku nakazem płatniczym z 20 stycznia 1932 J. P.

opłatę stemplową według 4% stawki.

W odwołaniu od powyższego wymiaru podatnik zarzucił, że przeniesienie nieruchomości nie podlega w danym wypadku opłacie na zasadzie art. 54 p. 6 u, o. s., ponieważ budowa nabytego przez nie(go do­

mu, rozpoczęta w rokiu 1930, nie została jeszcze u- kończona, albowiem nie zostały dotychczas przepro­

wadzone wymagane koniecznie roboty w suterenach.

Do odwołaniia podatnik załączył zaświadczenie Miej­

skiego Urzędu Budowlanego w Rybniku z 27 stycznia 1932, stwierdzającego, że budynek, o który chodzi, n;i© jest jeszcze zupełnie wykończony z powodu bra­

ku w suterenach urządzania odwadniającego.

Śląski Urząd Wojewódzki, Wydział Skarbowy, orzeczeniem iz 30 marca 1932 odwołaniia nie uwzględ­

nił, zaznaczając w uzasadnieniu, że Urząd Budowla­

ny w dniiu 7 stycznia 1931 uznał dom za wykończony i oddał go jako zdatny do użytku i że budynek speł­

nia już swe zadanie, gdyż [faktycznie jest w całości użytkowany.

Powyższe orzeczenie stanowi przedmiot skargi do iN. T, A., w której skarżący zarzuca, że pozwana władza wbrew stanowi faktycznemu ustaliła, iż spor­

ny budynek należy uważać za wykończony, że nie przeprowadziła koniecznych w tym wzyględzie ba­

dań, przez co dopuściła się wadliwości postępowania, że wreszcie pozwania władza rntie zbadała fcwestji, czy przeniesienie budynku nie jest zwolnione od opłaty na zasadzie art. 54 p, 7 u. o. s.

N. T. A. rozważył, co1 następuje:

Pozwana władza ustalenie, iż budynek był w da­

cie jego przeniesienia wykończony, oparła na za­

świadczeniu Magistratu m, Rybnika z 15 marca 1932, stwierdzaijącem, że urzędowy odbiór nowowybudo- wanego 'domu, o1 który w niniejszym sporze chodzi, nastąpił w dniu 7 stycznia 1931, w której to dacie budynek został uznany i oddany jako zdatny do użyt­

kowania. Deeydująeem kryterjum dla uznania no­

wo wybudowanego budynku za wykończony jest jego zdatność do używania, Wynika to, jak to słusznie

stwierdza pozwana władza w odpowiedzi na skargę, iz przepisu punktu 7 art, 54 u. o, s. Jeśli tedy sporny budynek jeszcze w dniu 7 stycznia 1931 został przez właściwą władzę uznamy i oddany jako zdatny do u- żytkowaniia, co zresztą w sprawie niniejszej nie jest sporne, to pozwana władza miała wszelką podstawę do wysnucia z powyższego stanu faktycznego wnioi- slku, iż budynek ten był już w powyższym terminie wykończony. Okoliczność, że w miejscowościach, w których istnieje sieć kanalizacyjna, dany budynek nie został połączony z tą siecią, jest dla uznania tego domu za wykończony nieistotną, jeśli powołana ido tego władza budowlana uznała tenże dom mimo to zdatny do używania.

Nie jest trafny zarzut skargi, że wobec odmowy przez władzę zwolnienia z art, 54 p. 6 u. o. s., należa­

ło rozpatrzeć sprawę pod kątem widzenia przepisu, zawartego' w p. 7 tegoż artykułu, albowiem z ustępu 2 omawianego artykułu wynika, że osoby, roszczące sobie prawo do zwolnień, przewidzianych w punk­

tach 6 i 7, winne same nietylko powołać się na wa­

runki, uzasadniające te zwolnienie, lecz także istnie­

nie tych warunków udowodnić.

Z powyższych powodów N. T, A. uznał skargę zia nieuzasadnioną i orzekł jej oddalenie.

—Oi—

I, Komunalny dodatek do państwowego podatku do­

chodowego,

a) Zwolnienia i stosunek dodatku do podatku, 1. Zwolnienie osób duchownych od komunalnego podatku dochodowego1, przysługujące tym osobom w b, dz, pruskiej z mocy rozporządzenia królewskiego z do, 23, 9. 1867 r, i(Zb. ust. pr. str. 1648) nie sprze­

ciwia się art, XV iKonfcardatui, zawartego' ze Stolicą Apostolską (Dz. Ust. poiz, 501/25), a tem,samem nie zostało uchylone art. XXV tego1 Konkordatu.

Zasada prawna ustalona w wyroku N. T, A. z dni, 19. 4. 1929 r. 1. rej. 2223/27 Z, W, (1) Nr. 80 S.

W N-rze 10 , (Orędownika Samorządu" opubli­

kowany został wyrok iN. T. A. z dn, 3. 2. 1928 r.

1. rej, 975/26 w podobnej sprawie. N, T. A. uznał mianowicie, że „do zwolnień od danin komunal­

nych na obszarze ib, dzielnicy pruskiej obowiązu­

jące dotychczas w tym względzie przepisy ustaw i rozporządzeń pruskich (§ 31 uistawy o daninach komunalnych z dn. 14. 7. 1893 r., § 1 roizp, z dnia 23. 9. 1867 r. i § 2 uistawy ;zi dn, 16. 9. 1909 r.) nie zostały zmienione", Ponadto p. Nr. 4.

2. Ulgi rodzinne, przyznane płatnikom państwo­

wego1 podatku dochodowego z art. 26 ustawy o pań­

stwowym podatku dochodowym, (poz. 411/25 Dz.

Ust.) (2) są bez wpływu na wysokość dochodu po­

datkowego, będącego podstawą wymiaru komunalne­

go dodatku ido tego podatku, pobieranego w ib, dziel­

nicy pruskiej ma zasadzie art, 24 ust, 2 ustawy.

10 Zasada prawna ustalona w wyroku N, T. A, z dn.

8. 5. 1929 r. 1. rej. 2368/27: Z. W. Nar. 103 S.

3. 20%-ową podwyżka stopy państwowego po­

datku 'dochodowego, wynikająca z art. 26 ustawy o państwowym podatku dochodowym (Dz. Ust, poz. 411 z ir. 1925): l(2) jest bez wpływu ima wymiar komunalne­

go dodatku do tego podatku, pobieranego w fo. dziel­

nicy pruskiej ,ma zasadzie art, 24 ust, 2 ustawy na pod­

stawie dochodu podatkowego, podlegającego według art. 6 stawy opodatkowaniu na rzecz Państwa.

Wyrok N. T. A. z 18. -0. 1929 r. 1. rej. 4692 27:

Orzecznictwo Sądów Polski r, 1930, Nr, 106, 4. Przepis § 1 p. 3. rozporządzenia kró­

lewskiego’ z dnia 23, 9. 1867 ;r. )(Zib, ust. pr. sir.

1648) nie zwalnia dochodu z prywatmeigoi majątku du­

chownych katolickich i ewangelickich od opodatko­

wania na rzecz samorządowych związków w b, dziel­

nicy pruskiej.

Zasada prawna ustalona w wyroku N. T, A, z dn, 23, 3. 1932 r, .1. rej. 9805/30.

Z. W, 1) Nr. 552 ;S. „Samorząd Miejski*’ Nr. 9 z 1922 r, str. 559— 560, Ponadto p. Nr, 1,

5) Uposażenia urzędników Państwowego Banku Rolnego nie są wolne na zasadzie ustawy z dn, 17. 3, 19131 r. (Dz, Ust, poz. 192) od komunalnego dodatku do państwowego podatku dochodowego, pobieranego w b, dzielnicy pruskiej i (górnośląskiej części woje­

wództwa Śląskiego1 nia zasadzie art*. 34 ustawy o po­

datku dochodowym (poz, 411/25 Dz. Ust, 2).

Wyrok N, T. A. z dn, 15. 5. 1934 r, 1. rej, 8947—

8950/32:

„Samorząd Terytorialny" Nr, 2/3 z 1934 r, str.

268, „Orędownik Samoirządiu" Nr. 7 z 1935 r.

I. Komunalny dodatek do państwowego podatku do­

chodowego.

b) Właściwość terytorjailma gmin do poboru dodatku.

1. Związki komunalne na obszarze b, dzielnicy pruskiej i górnośląskiej części województwa śląskiego nie są uprawnione do pobierania 'dodatku komunał - nego do państwowego podatku dochodowego, jeżeli wymiar podatku dochodowego nastąpił ze względu ma siedzibę przedsiębiorstwa poza powyższym obszarem, chociażby nawet przedsiębiorstwo to czerpało dochód ze źródeł, położonych mai wymiemiomym obszarze.

Zasada prawna, ustalona w wyroku N. T. A. z dnia 11. 4, 1930 r. 1. rej. 2210 28; Z. W. Nr. 299 S,

„Samorząd Miejski" Nr. 7 z 1930 r. str. 328 po­

daje nieco odmienną (własną) redakcję: „Dodatek komunalny do państw ow. podatku dochodowego może pobierać tylfco> ten związek samorządowy, na obszarze którego znajduje się miejsce opodat­

kowania całego dochodu płatnika, czyli miejsce wymiaru państw, podatku dochodowego, Jeśli

więc siediziba płatnika państw owego p odatku do­

chodowego znajduje się poza obszarem ib. dzielnicy pruskiej, to komunalny dodatek do1 państwowego podatku dochodowego1 w ogóle pobrany być nie może".

2. Do pobrania komunalnego dodatku do pań­

stwowego' podatku dochodowego^ ma prawo ta gmina, względnie ten powiatowy związek komunalny, na którego obszarze znajduje się miejsce opodatkowa­

nia płatnika państwowego podatkiem dochodowym.

Wyrok N. T, A, z dn. 6. 3. 1931 r. 1. rej, 6505/29,

„Samorząd Terytorialny" Nr. 1/2 z 1932 ir. str, 141.

3. Rozstrzygnięcie, którą gminę należy uważać za gminę przypisu podatku w rozumieniu art. 8 lit. f, śl. u. f. k, (Dz. Ust. Śl. poz, 30 z 1926 r.) nie należy do właściwości wojewódzkiego sądu administracyj- neog.

Wyrok N. T. A. z dn. 25. 10. 1932 r. 1. rej. 2417/30:

„Samorząd Miejski” Nr. 24 z 1932 r, str. 1315—

1316.

1) Urzędowy Zbiór Wyroków Najwyższego Trybunału Ad- minis trący jn ego,

2) Obecnie Dz, Ust, R. P. Nr, 76 z 1934 r, poz, 715,

Przegląd ustaw, rozporządzeń itp.

DOKONYWANIE ZGŁOSZEŃ I UISZCZANIE SKŁADEK ZA PRACOWNIKÓW, PODLEGAJĄ­

CYCH UBEZPIECZENIU OD WYPADKÓW.

Rozporządzeniem Ministra Opieki Społecznej z dn, 19 ilipca 1935 r, (Dz. U. Nr. 54, poz, 355) ustalono sposób 'dokonywania' zgłoszeń i, uiszczania składek za pracowników, podlegających tylfcoi ubezpieczeniu od: wypadków w zatrudnieniu i chorób zawodowych, z wyjątkiem: pracowników rolnych. Pracodawcy zgłaszają pracowników nie indywidualnie, imiennie, lecz jedynie raz ma kwartał przesyłają ubezpieczalmi ogólne zestawienie wynagrodzeń zainteresowanych pracowników i opłacają składki również raz na kwar­

tał.

Przepisy powyższego rozporządzenia mają zasto­

sowanie również i w stosunku ido pracowników sa­

morządowych, o ile ci ubezpieczeni są we własnym zakresie związków samorządowych w zakresie cho­

robowym i 'emerytalnym,

ZNACZKI POCZTOWE DO URZĘDOWYCH PRZE­

SYŁEK LISTOWYCH.

W Nr. 24 Dzień. Utrzęd, pod poz. 137 ogłoszono pismo okólne Min. Spr. Wewn. z dn. 20 lipea 1935 r.

O' znaczkach pocztowych do urzędowych przesyłek listowych. Ministerstwo w piśmie tem wzywa związ­

ki samorządowe do używania znaczków pocztowych

ido urzędowej korespondencji jedynie w sprawach po- ruczonych, do przestrzegania postanowień § 5 p. 2 i 7 mozp. z dm. 22, VII. 1933 r. (Dz. U. Nr, 59, poz, 448), bowiem wtedy opłatę ponosi zainteresowany urząd lub adresat. W szczególności rozporządzenie to ma zastosowanie przy udzielaniu odpowiedzi na piśma urzędów skarbowych, inspektorów szkolnych i innych władz państwowych oraz wyjątków publicznó-praw- nych. Nie należy również naklejać znaczków na pis­

mach wysyłanych z urzędów w wykonaniu ustawo­

wych obowiązków zarządu gminy,

STOSOWANIE ROZPORZĄDZENIA Z DNIA 15. IV.

1935 R. O ULGACH W SPŁACIE ZALEGŁOŚCI PODATKOWYCH.

W sprawie powyższej Min. Skarbu wydało okól­

nik z dn. 24 sierpnia 1935 r, L, D. V, 25731/1/35 do wszystkich Izb Skarbowych, Urzędu Wojewódzkiego Śląskiego (Wydział Skarbowy) w Katowicach oraz do wszystkich Urzędów Skarbowych, treści następu­

jącej;

„W związku z wątpliwościami co do niektórych przepisów rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 15 kwilenia 1935 r. o ulgach w spłacie zaległości podat­

kowych (Dz, U, R, P, Nr, 29, poz. 225), wysuwanemu przez niektóre izby skarbowe, Ministerstwo Skarbu wyjaśnia co> następuje:

1) W wypadkach, gdy ma pokrycie zaległości 'po­

datkowych z przed; 1 kwietnia 1933 r, płatnik przed dniem wejścia w życie rolzpoirządzemiia zaofiarował swoją wierzytelność do Skarbu Państwa (§ 2 art. 103 ordynacji podatkowej oraz poprzednio obowiązujące okólniki), ulgom: podlega; tylko pozostała część zale­

głości, po zmniejszeniu o zaofiarowaną wierzytelność, bez względu na to, czy przelew tej wierzytelności do kas skarbowych nastąpił również przed dniem wej­

ścia w życie tego rozporządzenia, czy też po tym dniu albo też wcale jeszcze nie nastąpił.

2) Przewidziany w ust, 1) § 13 rozporządzenia termin 15 maja 1935 r,. dla zrzeczenia się ulg daw­

nych nie obowiązuje płatników, którzy w latach 1933/34, 1934/35 nie mieli przypisanego podatku i pra­

wo do ulg z mocy tego; roizpoirządzenia nabyli dopiero na podstawie postanowień pkt. 7) wyjaśnień do § 3 i następnych, zawartych w okólniku z 'dnia 18 czerw­

ca 1935 r, L. D. V. 22099/1/35 (Dz, Urz. Min, Skarbu Nr, 17, poz, 409, str, 569). Dla tych płatników ter­

min zrzeczenia się wyznacza się na dzień 1 sierpnia 1935 r.

3), Postanowienia, zawarte w pkt, 8) okólnika z dnia 18 czerwca 1935 r, IL. D. V. 22099/1/35 (Dlz, Urz, Min, Sk. Nr. 17, str, 569), w myśl których podanie o rozłożenie na raty bieżących; podatków winno być wniesione przed doręczeniem płatnikowi upomnie­

nia, nie naruszają w niazem postanowień ust, (2) § 11

powołanego na wstępie rozporządzenia, w myśl któ­

rych służy dyrektorowi izby skarbowej prawo przy­

wrócenia lub przedłużenia płatnikowi terminu, bieg­

nącego po1 'doręczeniu upomnienia, w ciągu; którego płatnik obowiązany jest uiścić wymienioną w upom­

nieniu należność. Jeżeli więc płatnik nie wniesie podania O1 rozłożenie na raty lub odroczenie należ­

ności bieżącej pnzed doręczeniem mu upomnienia mo­

że wnieść podanie o przywrócenie terminu, o którym mowa w ust, (2) § 11 rozporządzenia, a które to po­

danie z natury rzeczy będzie wniesione zawsze po doręczeniu płatnikowi upomnienia. Przy tej sposob­

ności przypomina się jednak, że przywrócenie lub przedłużenie terminu, o którym mowa w ust. (2) § 11, może nastąpić — jak przepis ten głolsi — tylko „w (przypadkach szczególnie uzasadnionych'1,

4) Przy stosoiwamiu; ulg w podatku od nierucho­

mości wobec płatników, którzy wnieśli podanie o1 u- morzenie części podatku; spoiwoidu próżnoistaniia, nie­

wypłacalności lokatorów i t. p., mia podstawie okól­

nika z dnia 21 grudnia 1933 r. ;L, D. V. 49212 3 33, na­

leży postępować w sposób analogiczny, jaki określo­

ny został w okólniku z dnia 17 kwietnia 1935 r. L, D, V, 15444 1"35 [(Dz, Urz, Mim, Skarbu Nr. 11, poz. 273, cz. I okólnika, wyjaśnienia db § 11 ust, (1) p, 1) w od- niesieiniiu do niezałatwiionych; oidwołań. Pod uwagę zatem należy brać te tylko podania, które iza.łatwiotnie zostały ostatecznie w terminie do dnia 1 czerwca 1935 r, wzgl. najpóźniej 15 lipoa 1935 r, w związku z postanowieniami pktu 9) okólnika z -8 czerwca 1935 ir. L. D. V, 22099 1 35 (Dz. Urz, Min. Skarbu Nr. 17, str. 569)“.

UPOWAŻNIENIE IZB I URZĘDÓW SKARBOWYCH DO OGRANICZANIA I ROZKŁADANIA NA RATY ORAZ DO UMARZANIA NADZWYCZAJNEJ DA­

NINY M AJĄTKOW EJ I PODATKU MAJĄTKO­

WEGO.

W sprawie powyższej Min, Skarbu wydało; oikóil- jniik z dn, 26 sierpnia L. D. V, 26218 1 35 do wszyst- feielh Izb Skarbowych, Urzędu Wojewódzikiego Ślą­

skiego' (Wydzia Skarbowy) w Katowicach oraz wszy­

stkich Urzędów Skarbowych, treści następującej:

,,1. Upoważnia się Izby Skarbowe i Urząd Wo­

jewódzki Śląski (Wydział Skarbowy) do:

1) zezwalania na ratalną spłatę i odraczania spła­

ty zaległości w nadzwyczajnej dninie mjątkowej bez względu na wysokość zaległości — na okres czasu, nieprzekraczający 6 miesięcy;

2) umarzania zaległości w nadzwyczajnej daninie majątkowej w wypadkach stwierdzonej nieściągalnoi- ści do1 kwoty 1.000 zł. dla 'poszczególnych płatników w ciągu roku budżetowego;

3) zezwalania na ratalną spłatę zaległości w po­

datku majątkowym doi kwoty 50 000 zł. bez ograni-

12 czem a czasu, do kwoty zaś 200 000 zł. na okres cza­

su, miieprzekraicziająey 2 łat;

4) odraczania spłaty zaległości w podatku ma­

jątkowym ma okres czasu, niep r zekr a c zaj ący 6 mie­

sięcy;

5) umarzania zaległości w podatku majątkowym w wypadkach stwierdzonej nieściągalności do kwoty 10 000 zł. dla poszczególnych: płatników w ciągu roku (budżetowego.

Nieściągalność podatku majątkowego i nadzwy­

czajnej daniny majątkowej zachodzi w wypadkach:

a) jeżeli przeprowadzona egzekucja pozostała bez skutku, ponieważ płatnik nie poisiada żadnego majątku, ani też przychodów, z których możnaby po­

kryć zaległości;

ib) jeżeli wdrożona egzekucja została zaniechana, ponieważ z egzekucji mie uzyska się suimy wyższej od kosztów egzekucyjnych,

II. Upoważnia się Urzędy Skarbowe do:

1) zezwalania na ratalną spłatę i odraczania spła­

ty zaległości, w nadzwyczajnej daninie majątkowej bez względu na wysokość — na okres czasu, nieprze- kraczający 2: miesięcy;

2) zezwalania ma ratalną spłatę zaległości w po­

datku majątkowym do' kwoty 50 000 zł. — na okres czasu, nicprzekraczający 6 miesięcy i do kwoty 20 000 zł, — na okres czasu, nieiprzekraczający 18 miesięcy;

3) odraczania spłaty zaległości w podatku m ająt­

kowym do kwoty 50 000 zł, — na okres czasu, nie- przeikraczający 2 miesięcy".

Z posiedzenia Rady Miejskiej w Mikołowie

Mikołów, 3, 9. 1935. Na ost. posiedź. Rady Miej­

skiej, odbytem dnia 2 fo, im. przyjęto do wiadomości protokoł rewizyjny Głównej Kasy Miejskiej za mie- siiące lipiec i sierpień for. oraz sprawozdanie lekarza szkolnego za rok 1934/35. Udzielono1 wyjątku z iza- kazu budowlanego na budowę domu mieszkalnego małżonkom Janow i i Marji Kwaśniokom, pp. Alfre­

dowi Zajuszowi, iKiarołowi Wochniiikowi, Wincentemu.

Sobkowi, Wilhelminie Moikowej, Ernestowi Besle- rowi i Elżbiecie Fryschowej. DP, Karolowi Sodoman- nowi zezwolono na 'budowę kanału na ul. Kościelnej.

iDtla lepszego rozwoju płanit uchwalono wyfoud, cie­

plarnię przy plantach miejskich. PP, Karolowi Woch- imikowi, Franciszce Stafoiikowej, małżonkom Janowi i Małgorzacie Brachackiim oraz małżonkom Alojzemu i Marcie Suchoniom ludizielonoi zezwolenia; na zapisa­

nie hipoteki zabezpieczającej na rzecz miasta na II.

miejscu. 'Następnie przyjęto statut miejscowy, dot.

używania publicznej rzeźni miejskiej w Mikołowie i u- ohwalonioi zaciągnąć pożyczkę na ibudowę baraku dila bezdomnych z Banku Gospodarstwa Krajowego w wysokości 40 000 zł. Po długotr wałem sporze miasta z E, O. L, O' dostawę prądu elektrycznego doszło na­

reszcie do ugody, na podstawie której, zawarto umo­

wę dodatkową, iktórą Rada Miejska zatwierdziła. W końcu odbyło się posiedzenie tajne z 2-ima punktami obrad.

Drukarnia Antoniego Gorzelaka i Jana Wąsika, Katowice, ul, Kościuszki 39, — Telefon 302-19