• Nie Znaleziono Wyników

3 Przejście do całek podwójnych

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "3 Przejście do całek podwójnych"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

Wskazówka do ostatniego zadania z listy 1

Antoni Kościelski

1 Treść zadania

Należy wykazać, że

B(a, b)Γ(a + b) = Γ(a)Γ(b), gdzie

B(a, b) =

Z 1 0

xa−1(1 − x)b−1dx oraz Γ(a) =

Z 0

xa−1e−xdx.

2 Idea rozwiązania

Bierzemy lewą stronę wzoru B(a, b)Γ(a + b) =

Z 1

0

xa−1(1 − x)b−1dx



·

Z 0

ya+b−1e−ydy



= . . .

i przekształcamy ją tak długo, aż otrzymamy prawą stronę. Kłopot polega na tym, że nie bardzo wiadomo co zrobić z taką lewą stroną. Żadnej z tych całek nie potrafimy wyliczyć. Mopżemy zastosować jednak bardziej skomplikowaną technikę polegającą na przejściu do całek podwójnych.

3 Przejście do całek podwójnych

Jeżeli przekszałcamy wyrażenie postaci

Z b a

f (x)dx

!

·

Z d c

g(y)dy

!

,

to każdą z tych całek możemy potraktować jako ustaloną liczbę C i możemy sko- rzystać z wzoru

C ·

Z b a

h(z)dz =

Z b a

C · h(z)dz.

Po dwukrotnym skorzystaniu z powyższego wzoru otrzymujemy

Z b a

f (x)dx

!

·

Z d c

g(y)dy

!

=

Z d c

Z b a

f (x)dx

!

· g(y)dy =

=

Z d c

Z b a

f (x) · g(y)dx

!

dy =

Z d c

Z b a

f (x) · g(y)dxdy.

Analogicznie pokazujemy, że

Z b a

f (x)dx

!

·

Z d c

g(y)dy

!

=

Z b a

Z d c

f (x) · g(y)dydx.

1

(2)

2

Przy okazji pokazaliśmy, że wzór

Z b a

Z d c

k(x, y)dydx =

Z d c

Z b a

k(x, y)dxdy

zachodzi przynajmniej dla niektórych funkcji dwóch zmiennych. W rzeczywistości wzór ten jest słuszny dla właściwie wszystkich funkcji i będziemy z tego korzystać.

4 Pierwszy krok

Mamy więc

B(a, b)Γ(a + b) =

Z 1

0

xa−1(1 − x)b−1dx



·

Z 0

ya+b−1e−ydy



=

=

Z 0

Z 1 0

xa−1(1 − x)b−1ya+b−1e−ydxdy

i możemy wewnętrzną całkę scałować przez podstawienie t = x · y (wprowadzamy nową zmienną t, która jest iloczynem stałej y i zmiennej x, po której całkujemy).

Dalej powinniśmy przestawić całki i zmienić kolejność całkowania. Niestety, wy- konane przekształcenie (podstawianie) uzmiennia granicę całkowania wewnętrznej całki, a to powoduje dalsze komplikacje. Podany wzór na przestawianie całek wy- maga bowiem stałych granic całkowania.

5 Ciąg dalszy

Jeżeli mamy już wzór postaci

B(a, b)Γ(a + b) =

Z 0

Z y 0

k(t, y)dtdy, to bierzemy pomocniczą funkcję

p(t, y) =

( 0 t > y 1 t ¬ y . Wtedy

Z y 0

k(t, y)dt =

Z y 0

p(t, y) · k(t, y)dt =

Z y 0

p(t, y) · k(t, y)dt +

Z y

p(t, y) · k(t, y)dt =

=

Z 0

p(t, y) · k(t, y)dt oraz

Z 0

Z y 0

k(t, y)dtdy =

Z 0

Z y 0

p(t, y) · k(t, y)dtdy =

Z 0

Z 0

p(t, y) · k(t, y)dtdy.

Teraz już można przestawić całki. Trzeba jeszcze zauważyć, że

Z 0

Z 0

p(t, y)·k(t, y)dtdy =

Z 0

Z 0

p(t, y)·k(t, y)dydt =

Z 0

Z t

p(t, y)·k(t, y)dydt.

Dalsze rachunki nie powinny sprawiać trudności.

Cytaty

Powiązane dokumenty

[r]

Oka- zuje się jednak, że można za nową zmienną podstawić iloraz funkcji liniowych pod

Oblicz objętości brył powstałych przez obrót figur z poprzedniego zadania dookoła osi

[r]

Obliczyć obj etość dolnej cz 

Obliczyć pole obszaru ograniczonego krzywymi z dwóch poprzednich

Zastosowanie twierdzenia Fubiniego do całek

Wykorzystując I regułę Guldina obliczyć położenie środków ciężkości podanych figur jednorodnych:.. (i) półkole o