P R Z E P I S Y
Z Z A K R E S U P R A W A ADMINISTRACYJNEGO
W
ydawnictwo pod nadzorem ministerstwa adm inistracji publicznejW arszaw a 1947 r.
łowiectwo , r y b o ł ó w s t w o i o c h r o n a p r z y r o d y
T R E Ś Ć Z E S Z Y T U :
ŁOWIECTWO.
Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 grudnia 1927 r. o prawie łowieckim
R^™™Z^ Zem-e ^ misiTa ®°*n.'c tw a z dr}ia 19 stycz nia 1928 r. o statucie wzorowym spółek łowieckich Rozporządzenie M inistra Rolnictwa z dnia 21 lutego 1929 r. w sprawie ustalenia ro ty przysięgi i wzoru
oznaki dla strażników łowieckich vs
Rozporządzeń.e Min.stra Rolnictwa z dnia 26 czerw ca 1929 r. o uznaniu dzikich indyków za zwierzęta
łowne oraz o wprowadzeniu dla nich czasu ochron nego ę
Rozporządzenie M inis.ra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 9 listopada 1932 r. o przekazaniu woje- wodom uprawn.enia, zawartego w ust. 2 art, 51 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 giudnia 1927 r. 0 prawie łowieckim oraz o uchyleniu mocy obow.ązującej rozporządzenia z dnia 9 maja 1931 r. o przekazaniu wojewodom niektórych uprawnień M inistra Rolnictwa, wynikających z art 51 wymienionego rozporządzeń.a Prezydenta Rzeczypospolitej
Rozporządzenie M inistra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 10 grudnia 1936 r o uznaniu muflonów za zwierzęta łowne
^Yyńerz^łown^ych^ n 'S' ' 3 ^ ° * n*c^wa * Reform Rolnych z dnia 14 maja 1947 r. o ochronie niektórych RYBOŁÓWSTWO.
Ustawa z dnia 7 marca 1932 r. o rybołówstwie
Rozporządzenie M nistra Rolnictwa z dnia 10 czerwca 1932 r. w sprawie ustalenia roty przysięgi i wzo.
ru oznaki dla strażników rybackich
Rozporządzenie Ministra Rolmc.iwa i Reform Rolnych z dnia 30 września 1932 r. o wzorze statutu spółki
rybackiej jeziorowej y
Rozporządzenie Min.stra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 27 października 1932 r. o ochronie ryb i raków na wodach otwartych
1 Reform Rolnych z dnia 27 lipca 1934 r- ° ustahniu wzoru sia',utu o °Uv o 'r ze n fu " i ^ m i i a n ac hT o b w od ó vT 3r y b ac Wch*1 ! d“ ia 25 marCa 1935 r ° ogłaszaniu orzeczeń Rozporządzenie M inistra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 25 marca 1935 r. o ustaleniu wzoru i za.
sadmczych warunków umowy o dzierżawę obwodu rybackiego
ozporządzen e M inistra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 13 czerwca 1935 r. o zasadach i sposobie
zarządzania funduzzem ochrony' rybołówstwa \
OCHRONA PRZYRODY.
Ustawa z dnia 10 marca 1934 r . o ochronie przyrody Rozporządzenie M inistra Wyznań Religijnych • • o uznaniu żółwia za gatunek chroniony
Rozporządzenie Minia ra Wyznań Religijnych o Państwowej Radzie Ochrony Przyrody
mitTtachą O c h r L ^ P r z y r o ^ yZnan Re)igijnych ‘ »świecenia Publicznego z dnia 25 lutego 1937 r. o Ko- Rozporządzenie Min.stra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z dnia 12 października 1938 r
o uznaniu żubra za gatunek chroniony F
n y Zrośllnd/!enie M;nistra 0 św ialy 2 dnia 29 sierpnia 1946 r. w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochro.
Ł X g raZffceeochrmr! e tra “ Wiaty Z dn 3 21 kwietnia 1947 r - 0 rejestrach tworów przyrody, uznanych za Oświecenia Publicznego z dnia 16 października 1935 r.
i Oświecenia Publicznego z dnia 14 listopada 1936 r.
Str.
2 14 16 17
17 17 17
18 29 30 32 33 3? 37 39
40 45 45 48 49 49 50
O B J A Ś N I E N I A :
zeszycie niniejszym zamieszczono przepisy ogólnokrajowego prawa łowieckiego i rybackiego oraz y’ 0 yczące ochrony przyrody. Pominięto przy tym postanowienia ustawy wodnej, dotyczące rybołów
^ P is y , r eZS i j Uącenybotówstwoe m o S ć . 6 W Z najbliższych zeszytów całoścI Prawa wodnego oraz Itly , : i i Zepisy uchyłone wyraźnymi postanowieniami późniejszych norm pominięto, natomiast w przypadkach,
^ •e rw , < n° n n? nie zesiała wyraźnie zm.eniona, ani uchylona, lecz tylko stała się nieaktualną, bądź też sam
% clrulrieni a" nas ^PniG odmiennle uregulowany w późniejszych przepisach, podano tekst normy rozstrzelo.
•> RrzeP'Sy objęte zeszytem podano z uwzględnieniem zmian wprowadzonych do dnia 1 października 1947 r.
< Najczęściej używane skróty: H
\ n “ T ^ ióo W yroków Najwyższego Trybunału Administracyjnego.
f ^ V ; ~ Zb,10r °>'2ec2-en Sądu Najwyższego. Orzeczenia Izby II. Karnej, innych skrótów, jako powszechni« zrozumiałych, nie objaśnia się.
2 PRZEPISY Z ZAKRESU PRAWA ADMINISTRACYJNEGO Ń r 12 1.
ROZPORZĄDZENIE
PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ z dnj^ 3 grudnia 1927 r.
o prawie łowieckim.
(Dz. U. R. P. z dnia 14 grudnia 1927 r. N r 110, poz. 934) w (brzmieniu uwzględniającym zmiany wprowadzone rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 l.pca 1932 r. o unormowaniu właściwości władz i trybu postępowania w zakresie adm inistracji ro l
nictwa i reform rolnych (Dz. U. R. P. Nr. 67. poz.
622).
Na podstawie art. 44 ust. 6 Konstytucji i usta
wy z dno 2 sierpnia 1926 r. o upoważn erim Prezydenta Rzeczypospolitej dto wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr.
78, poz. 443) postanawiam, co następuje:
Postanowienia wstępne.
Art. 1. W rozumieniu rozporządzenia mniej
szego wyraz „zwierzyna“ oznacza dzikie zwie
rzęta łowne, którymi są:
a) żubry, łosie, jelenie, daniele, sarny, kozice, dziki, bobry, świstaki, zające (szaraki i bielaka), króliki, w ewiórki, niedźwiedzie, rysie, żbiki, wilki, lisy, borsuki, kuny leśne (tumaki), kuny domowe (kamionki), tchó
rze, gronostaje, łasce, wydry, norki;
b) głuszcze, cietrzewie, jarząbki, pardwy, ku
ropatwy, przepiórki, bażanty, dropie, dro- pie-kami’onki (slrepety), żórawie, czarne bociany, czaple, słonki, dubelty, bekasy, bekasiki, kulony i kuliki, bataliony, derka
cze, łyski, nurk:, czajki, dzikie łabędzie, dzikie gęsi i dzikie kaczki oraz wszelkie inne ptactwo błotne i wodne, dzikie go
łębie, drozdy, kwiczoły, paszkoty, jako też ptaki krrukowate i drapieżne.
Ponadto Minister R o l n i c t w a może u.
znać w drodze rozporządzenia inne jeszcze ga
tunki zW erząt dzikich za zwierźęta łowne- 1. Kompetencje M inistra Rolnictwa, przewidziane w rozp. Prezydenta Rzeczypospolitej o prawie łowiec
kim, przejął M inister Rolnictwa i Reform, Rolnych.
2. P. rozp. M inistra Rolnictwa z dnia 26 czerwca 1929 r. o uznaniu dzikich indyków za zwierzęta łowne oraz o wprowadzeniu dia nich czasu ochronnego (poz.
4 niniejszego zeszytu) i rozp. M inistra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 10 grudnia 1936 r. o uznaniu muflonów za zwierzęta łowne (poz. 6 niniejszego
zeszytu).
A rt. 2. Przez „polowanie“ rozporządzenie nin'ejsze rozumie przywłaszczanie zw-erzyny oraz jej części użytecznych i płodów, tropienie, ściganie, łowień e zwierzyny, strzelanie do niej i inne czynności podobne, zmierzające do jej przywłaszczenia.
Powyższe czynności wykonywane w m'ej- scach ogrodzonych, z których zwierzyna wydo
stać się nie może (zwierzyńcach) i bażantar
niach nie są polowaniem w rozumieniu rozpo
rządzenia niniejszego.
1. Strzelanie do zwierzyny, chociażby bez jej za
właszczenia, wyczerpuje pojęcie „polowania“ w to i - mieniu art. 2 prawa łow eckiego z 3 grudnia 19^ ’ (w yrok S. N. z dma 9 ;IV 1934 r. 1. 2 K.227/34 Zb. Orz- I.K.S.N. Nr. 218/1934).
2. Wykonywanie czynności wchodzących w P°KC[®
polowania (art. 2 rozp. Prezydenta R zplitej z 3 grudn 1927 r., Dz. Ust. poz. 934) w miejscach ogrodzonyci- w razie ich bezprawności, stanowi _ przestępca zwykłej kradzieży- (w yrok S. N. z dnia 8<X 194
1. 2 K.942,34. Zlb. Orz. I.K.S.N. Nr. 151/1935).
Art. 3. Hodowanie zwierzyny należy w yłap' nie do właściciela polownia:
R o z d z i a ł I.
O polowaniu.
A rt. 4. Polowanie związane jest z własnoseń!
gruntu i należy do właśc cielą gruntu. . Domniemywa się, że własność gruntu me Je^
obciążona prawem polowania na rzecz innyc^
osób. Kto twierdzi, że ma na cudzym grt>nC.
prawo polowania w całości lub co do pewnyc^
gatunków zwierzyny, albo z innymi ograro^i niami, winien jest twierdzenie swoje udowodn •
ce- Po wejściu w życie rozporządzenia mnie, go obciążenie własności gruntu prawem P°* ' wan a nie może być ustanawiane; akty ten*
przeciwne są nieważne.
Art. 5. Właściciel gruntu może ciążące jego własności prawo polowania: wykupić za ' nę równą iloczynowi a pomnożenia sumy s dniego czystego dochodu rocznego z połowa przez liczbę dwadzieścia. jjj
Jeżeli właściciel prawa polowania me z^> , się na wykup lub cenę wykupu, właściciel g . ^ tu może żądać od właściwego sądu uSta' sny, ceny wykupu oraiz, po u-szcaen.u te]
zwolnienia gruntu od obciążającego go P polio w ani a.
R o z d z i a ł ! ! . O użytkowaniu polowania.
Art. 6. Właściciel polowania może
wać je samodz elnie, jeżeli obszar grun ’ ^ którym ma polowanie, jest nie mniejszy 0 ^ hektarów ciągłej powierzchni. Obszar ta ^
zarejestrowaniu go przez właściwego sta stanowi- obwód łowiecki własny. ^
Obszary lasów państwowych, uznane P.ą(,c zarząd lasów państwowych za odpowia. J0\j- wymaganiom ustępu pierwszego, , stanow- wody łowieckie własne Państwa. cZas
Obwód łowiecki własny powstaje nag0b:c nieoznaczony i istnieje lak długo, jak tego życzy właściciel, a jeżeli polowanie ,zoi a końc<1 puszczone w dzierżawę — najkrócej do
terminu dzierżawy. ^
Art. 7. Jeżeli obsaar polowania nie .fat3‘|egu obwodu łowieckiego własnego, właśc c-eJ^ e % polowania może użytkować je jedyn e
właścicielami innych obszarów połowa-
Ło w iec tw o, rybołów stw o i o chr on a pr zy r o d y
obszarze .nie mniejszym od stu hektarów ciągłej powierzchhi. Obszar taki po zarejestrowaniu go przez właściwego starostę stanowi obwód łowiecki wspólny.
A rt. 8. Obwód łowiecki wspólny winien bvć tworzony w ten sposób, ażeby obejmował cały obszar gminy po wyłączeniu, obszarów obwo..
dow łowieckich własnych, jeżeli nie zajdą w y
padki przewidziane niżej.
Gdy ohszar gminy p0 wy.łączeniu obszarów obwodow łowieckich własnych zawiera co naj-
^ i e j tys ąc hektarów ciągłej powierzchni, mc- w obrębie tej gminy utworzyć kilka obwo"
dow łowieckich wspólnych, z których każdy wmien mieć co najmniej pięćset hektarów cją.
Stej powierzchni.
Gdy obszar gminy po wyłączeniu obszarów obwodów łowieckich własnych nie stanowi cią
głej powierzchni, lecz składa się z kilku n:e_
2ylegających do s.ebie obszarów, z których p zd y obejmuje co najmniej sto hektarów z ka.
2dego z tych obszarów może być utworzony
°sobny obwód łowiecki wspólny.
Gdy gmina składa się z pewnej liczby wsi (kolonij, zaścianków), to z wsi, które po wyłą
czeniu obszarów obwodów łowieckich własnych jbają co najmniej po dwieście pięćdziesiąt hek-
‘arów ciągłej powierzchni, mogą być tworzone dsobne obwody łowiec k o wspólne.
W wypadkach przewidzianego wyżej tworze.
r‘ia kilku obwodów łowieck ch wspólnych w
°bręb e jednej gminy należy je tworzyć w ter.
JPosób, ażeby obszary tych obwodów łącznie Obejmowały cały obszar gminy po wyłączeniu obszarów .cbwodów łowieckich własnych.
Art. 9. Obwód łowiecki wspólny może bvć otworzony z obszarów kilku gm'n po wyłącze
niu obszarów obwodów łow eckich własnych leżeli za utwonzeniem takiego obwodu w vp0_
w.edzą s.ę w każdej z nich właściciele gruntów
‘Manow!ących więcej niż połowę obszaru.
Art. 10. Właściciel polowania, które ze Względu na swoje położenie n e może być włą- zone db obwodu łowieckiego wspólnego w tej
»mej gm nie i nie odpowiada warunkom u tw o . en,’a obwodu łowieckiego własnego, może ,^oje polowanie przyłączyć do (obwodu łowiec.
^eg0 wspólnego innej gminy, z którym tworzy ę ° obszar ciągłej powierzchni, lub wypuścić jo / dzierżawę właścicielowi przylegającego ob-
?*?du łowieckiego własnego, albo też w7. ąć w . zierżawę przylegający obwód łowiecki własny Użytkować swoje polowanie łącznie z polowal lem w tym obwodzie.
g e s t i a , czy dwa obszary polowania, wchodzące i , uwagę celem połączenia w myśl art. 10 rozporża- J<enia Prezydenta R. P. z 3 grudnia 1927 r. poz. 934
■bo yst- 0 prawie łowieckim, tworzą „obszar cąglej Wierzchni“ , oceniana być winna ze stanowiska fi.
¡ ^ nej możliwości przechodzenia w celach łowiec.
¡5« z jednego pbszaru na drugi bez przekroczenia I uych gruntów (w yrok N. T. A, z 21/XII 1930 r.
’ rej. 308 '20 Z. W. Nr. 330 A.
Art. 11. Wody publiczne, drogi publiczne lą
dowe i wodne nraz tory kolejowe, ja k również cudze drogi prywatne, na których właściciel gruntów drogą przedzielonych ma służebność pizechodu, nie stanowią przerwy w ciągłości powierzchni, obszaru ich jednak nie wlicza sie do obszaru tworzonego obwodu łowieckiego i nie mogą one stsinowić osobnych obwodów ło wieckich.
.1. Jak wynika... z postanowień, zawartych w art. 6 (ustęp 1) oraz w art. 7 i 10 prawa łowieckiego, dopuszczalność włączenia poszczególnego gruntu, do własnego obwodu łowieckiego uzależniona jest m. in.
od warunku, aby grunt ten wraz z danym obwodem łowieckim tw orzył obszar o ciągłości powierzchni, t. j. aby do_ tego obwodu pozostawał pod względem swego położenia w takim stosunku, że można z je.
dego na drugi przechodzić bez potrzeby wkraczania na grunty inne. Od tej zasady istnieje wyjątek, usta
nowiony w art. 11. Przepis ten głosi, że wody p u b li
czne lądowe i wodne, oraz tory kolejowe, ja k również cudze drogi prywatne, na których właściciel gruntów, drogą przedzielonych, ma służebność przechodu, n.e .stanowią przerwy w ciągłości powierzchni. Prawo
dawca ma na m yśli sytuację, w której wymienione wyżej drogi, wody itd. są faktycznie przerwą ciągłości powierzchni, a zatem sytuację, w której dwa lub wię
cej gruntów faktycznie tw orzyłyby nieprzerwaną po
wierzchnię, gdyby między nim i nie znajdowała się wo_
da, droga i d. i postanawia, że takie faktycznie istnie
jące przerwy nie mają być uważane a przerwy ciągło, ści odnośnych gruntów. Sytuacji, w których drogi, tory kolejowe itd. ciągłości powierzchni dwóch lub w ęcej gruntów nie przerywają, a tylko grunty te łączą, przepis o którym mowa, nie dotyczy. W następstwie tego — o ile chodzi o w ym 'en;one w nim kategorie dróg—ma on zastosowanie tylko do gruntów, znajdu
jących się po obu stronach drogi i c0 najmniej na odcinku, nadającym się do przejścia, przylegających bezpośrednio do drogi i na tym właśnie odcinku le
żących naprzeciwko siebie, (z motywów wyroku N. T. A. z dnia 22,T 1932 r. 1. rej. 1637/30 Z. W. Nr.
482 A ).
2. Według art. 11 prawa łowieckiego, cudze drogi p ry watne nie stanów ą przerwy ciągłości powierzchni ob
wodu łowieckiego wtedy tylko, jeżeli właścicielowi gruntów, drogą przedzielonych, przysługuje na odno.
śnej drodze służebność przechodu. Powyższy przepis odnosi się zatem do wypadków, w których droga p ry
watną przędz ela grunty tego samego właściciela, tak, żg służebność przechodu przez drogę związana jest z własnością gruntów, położonych po obu jej stro
nach. Powołany wyżej przepis nie przewiduje nato
miast wypadku, w którym droga biegłaby — ja k w niniejszej sprawie — granicą gruntów dwóch różnych właścicieli. Stosując jednak do wypadków takich w drodze analogią przepis art. 11 prawa łowieckiego, Przyjęć należy, że w wypadkach takich droga pryw a
tna wtedy nie stanowi przerwy w ciągłości powierzch
ni obwodu łowieckiego, jeżeli służebność przechodu przez drogę przysługuje właścicielom gruntów, poło.
żonych po obu stronach drogi; dopiero wówczas bo
wiem istnieje stan analogiczny do stanu, przewidzia
nego w cyt. art. 11, w którym służebność przechodu przez drogę związana jest z własnością gruntów po obu stronach drogi. Trybunał nie podzielił zatem zapatrywania pozwanej władzy, jakoby przepis art.
11 można było w drodze analog,i rozszerzyć również na takie wypadki, w których służebność przechodu przez drogę przysługuje tylko właścicielowi gruntu po jednej stronie drogi, (z motywów w yroku N. T.
A. z dnia 19 X11 1935 r. 1. rej. 3285/32 Z W Nr.
1. rej. 308/20 Z. W. Nr. 330 A.
4 PRZEPISY Z ZAKRESU PRAWA ADMINISTRACYJNEGO A rt. 12, Obwód łowiecki powstaje po upły
wie miesiąca od dnia zgłoszenia go przez wła
ściciela lub właścicieli gruntów w jego skład wchodzących do właściwego starosty, Starosta w ciągu miesiąca odmówi zarejestrowania, je
żeli zgłoszenie n e odpowiada przepisem ar-ty-- kułów 6 - - 11. Przepis ten nie dotyczy obwo.
dów łowieckch wbisnych Państwa, utworzo
nych z obszarów lasów państwowych (ustęp drugi airt. 6).
Jeżeli zarejestrowany obwód łowiecki z ja
kichkolwiek powodów przestanie odpowiadać warunkom wymienionym w artykułach 6—11, starosta poweźmie decyzję o znieś eniu ob
wodu.
A rt. 13. Jeżeli utworzeniu wspólnego obwo
du łowieck ego (art. 7 i 8) sprzeciwiają s ę wła..
ściciele gruntów stanowiących mniej niż poło
wę obszaru niezbędnego do utworzenia obwodu, to na wniosek właścicieli gruntów stanowią
cych więcej n'ż połowę tego obszaru obw >d wspólny będzie utwicrzony.
Przewidziany w ustęp e pierwszym wniosek wyrażony być ma w zgłoszeniu wspólnego ob
wodu łowieckiego ze szczegółowym w y c e n ie niem gruntów i ich właścicieli, którzy należeć będą do spółki łowieckiej obwodu (art. 14), oraz ze wskazaniem gruntów, których właścic ele sprzeciwiają się utworzeniu wspólnego obwodu
łowieckiego.
A rt. 14. Właściciele gruntów objętych wspól
nym obwodem Iow eckim stanowią spółkę ło.
wiecką, która posiada osobowość prawną.
Spółka działa na podstawie statutu nadanego jej przez starostę jednocześnie z zarejestrowa
niem obwodu łowieckiego według wzoru usta
lonego rozporządzeniem 'Ministra R o l n i c t w a , wydanym w porozumieniu z Ministrem
S p r a w W e w n ę t r z n y c h .
1. Kompetencje M inistra Spraw Wewnętrznych, przewidziane w prawie łowieckim, przejął M inister A dm inistracji PubI cznej, odnośnie zaś ierenów Z-em Odzyskanych — M inister Ziem Odzyskanych.
2. P. rozp. M inistra Rolnictwa z dnia 19 stycznia 1928 r. o statucie wzorowym spółek łowieckich (poz.
2 niniejszego zeszytu).
A rt. 15. Zgłoszeni obwodu łowieckiego ma być dokonywane za pośrednictwem zarządu gminy, który stwierdź", czy wiadomości podane w ogłoszeniu są zgodne z rzeczywistością ora?
zaświadczy tożsamość osób podpisanych. Zgło
szenie to sprawdzone i zaświadczone zarząd gminy przesyła staroście.
A rt. 16. Jeżeli obwód łowiecki obejmuje grunty znajdujące się w granicach nie jednej gm ny, zgłoszenie następuje zai pośrednictwem zarządu każdej gmmy, w której leży część zgła.
szanego obwodu.
Jeżeli obwód łowiecki obejmuje grunty znaj
dujące się w granicach nie jednego pow;atu, obwód ma być zgłoszony dc. wszystkich właści
wych starostów, zarejestrowany zaś przez sta
rostę tego powiatu, w którym leży największa część zgłaszanego obwodu.
A rt. 17. Obwód łowiecki wspólny może byc utwor&ony na czas nie krótszy icd lat sześciu, po wypuszczeniu go zaś w dzierżawę, istnieje co najmniej do końca terminu dzierżawy. Za
rząd spółki łow.eek.ej obwodu pełni swe obo
wiązki w ciągu lat sześć ¡u, poczem, o ile obwo łowiecki wspólny i jego spółka nadal maj4 istn eć, wybrany będzie nowy zarząd.
A "t. 18. Polowań, e może być wypuszczone w dzierżawę na czas nie krótsiy od łat szescun Umowa zawarta na czas 'krótszy jest niewa
żna.
A rt. 19. Przy wyborach zarządu i rozstirzy- gan.u innych spraw spółki na walnych zgrom-1' dzeniach spólniey pos adają ilość głosów za
leżną od obszaru ich posiadłości w ten sposu . że obszar do dwóch hektarów uprawnia do Je
dnego głosu i każde następne pełne dwa bRk>
ry uprawniają do jednego głosu więcej, żad®
jednak spólnik nie może posiadać głosów wię
cej niż o jeden mniej od pozostałej 1 czby i 10' sów.
A rt. 20. Spółka) łowiecka może użytkowy polowanie w obwodzie łowieckim wspólnym^ ' dynie przez wypuszczenie polowania w dNe -
żawę. :e
Podz'ał dochodu spółki uskutecznia ccrocz _ zarząd stosownie do obszaru gruntu należąceg
do poszczególnych spólników.
Przeinaczenie części dochodu na cele oc ny łowiectwa, W szczególności na utrzyma ^ straży łow eckiej (art. 22), jak również nai hodowlane należy do zakresu działania wab ^ zgromadzenia członków spółki i następuj®
drodze uchwały powziętej zwykłą w-ęksZ° c£\
głosów- Przeznaczenie dochodu na inny wymaga zgody wszystkich członków spot ■
A rt. 21. Do zakresu działania walnego madzenia członków spółki należy rów niej wzięć e uchwały co do zniesienia °p. 0d i rozwiązania spółki po upływie lat szesc ^
ich utworzenia, jeżeli były utworzone na
dłuższy. -kićb
A rt. 22. Właściciele obwodów
własnych, spółki łowieckie obwodów loW'-e ^ wspólnych i dzierżawcy polowania mo£- swój koszt ustanawiać straż łow.ecką. ^
Strażnikami łowieckimi mogą być pełnoletnie, własnowolne, będące obywam polskim , nie karane z.a zbrodnie, występ**
Pv—m ui , “ “ ‘ am. na ■ „ e l
■chodzące z chęci zysku, ani też za przekro- - ^ przewidziane w artykułach 77—80 rozpoW-^jii n a niniejszego i które czynią zadość warU^r oń potrzebnym do uzyskania pozwolenia na » z,3-
A rt. 23. Strażnik łowiecki win en by tw erdzony i zaprzysiężony przez staros ?
dług przepisanej roty. w ymu' Po zaprzysiężeniu strażnik łowiecki ot; * je stosowne zaświadczen.e i oznakę, ktoiT n.en nosić przy pełnieniu obowiąpków.
N r 12 ŁOWIECTWO, RYBOŁÓWSTWO I OCHRONA PRZYRODY 5 Rotę przysięgi oraz wzór oznaki usiali roz
porządzenie M nistra R o l n i c t w a , wydane w porozumieniu z Ministrem S p r a w W e w n ę t r z n y c h .
Jeżeli strażn'k łowiecki przestanie odpowia
dać warunkom przew'dzianym w artykule 22, Starost Si pozbawi go uprawnień strażnika ło
wieckiego oraz zarządzi odebranie wydanego zaświadczenia i oznaki.
P. rozp. M inistra Rolnictwa z dnia 21 lutego 1929 r.
w sprawie ustalenia roty przysęgi i wzoru oznak' dla strażników łowieckich (poz. 3 niniejszego zeszytu).
Art. 24. Strażnik' łowiecki obowiązany jest czuwać nad przestrzeganiem pr.zepsów rozpo
rządzenia nniejszego o ochronie łowiectwa i donos c władzy o wszelkich dostrzeżonych na
ruszeniach.
Strażnik łowiecki, pełniąc służbę, może:
o) żądać od osób spotkanych w obwiedzie ło wieckim z bronią psiną, narzędz ami ło
w ic k im i lub zwierzyną okazania karty łowieck ej, a jeżeli polują, również pisom, nej zgody właściciela lub dzierżawcy polo
wania;
b) odbierać za pokwitowaniem broń palną, inne narzędzia łowieck e i zwierzynę oso
bom spotkanym w obwodzie łowieckim, a nie pos adającym karty łowieckiej, oraz osobom polującym w obwodzie bez posia
dania pisemnej zgody właściciela lub dzierżawcy polowania;
c) zatrzymywać i przekazywać właściwej władzy osoby, których tożsamości i miej.
sca zamieszkania nie może ustalić, a któ
re zastał w powerzonym jego pie
czy obwodzie łowieckim na popełnia, niu jednego z przekroczeń przewidzia.
nych w artykułach 75 — 79 rozporzą
dzeń a niniejszego lub które spotkał w obwodz e z bronią palną, innymi narzę
dziami łowieckimi, albo ze zwierzyną, a osoby te pos'adania tych przedmiotów usprawiedliwić n:e micgą.
Strażnik łowiecki obowiązany jest odebraną broń i narzędz a łowieckie wraz z donies:en:em karnym doręczyć w ciągu dwudziestu czterech godzn najbl ższemu posterunkowi p o l i c j i , Zwierzynę zaś oddać właścicielowi lub dzier
żawcy polowania.
Punkcie rozwiązanej P olicji Państwowej przejęła ktilicja Obywatelska,
R o z d z i a ł III.
O ochronie łowiectwa.
1. O kartach łowieckich.
Art. 25. Nie wełno poloweć bez posiadan a karty łow'eckiej, wydanej przez właściwą w ła
dzę. Karta łowiecka ma zaw erać oznaczenie czasu jej ważności oraz wymienienie osoby u- Pfawnionej do polowania.
K arty łowieckie wydaje się na okresy: czter.
nastodniowy, jednoroczny i trzyletni, przyczym dwa ostatnie okresy liczy s'ę od dnia pierwsze
go marca.
P. § 22 rozp. M inistra Spraw Wewnętrznych z dnia 22 stycznia 1937 r. w spraw'e wykonania rozporządzę, nia Prezydenta Rzeczypospolitej o grandach Państwa (Dz. U. R. P. Nr. 12, poz. 84). Paragraf ten ma na.
stępujące brzmienie:
,,§ 22 (1) Polowania w strefie nadgranicznej bez specjalnego zezwolenia powiatowej władzy admini
stracji ogólnej są zakazane.
(2) Zezwolenia mogą być jednorazowe i okre
sowe.
(3) Osoby posiadające zezwolenia okresowe winny każdorazowo o zamiarze urządzenia polowania zaw’a- domić przynajmn ej na 12 godzin naprzód najbliższy organ ochrony granicy.
. ( f). Zezwolenia, o których mowa w paragrafie nin.ejszym,, .nie uprawniają do polowania na terenie
bliższym niż 200 m. od granicy“ .
A rt. 26. Uprawnieni do polowania winni, w czasie polowania mieć kartę łowiecką przy sobie.
Art. 27. K arty Łowieckie wydaje się osobom uprawn onym do polowania z tytułu pos'adania obwodu łow eckiego własnego, z tytu łu wzięc:a polowania w dzierżawę, lub też z tytułu U7v.
skania psemnego zezwolenia właścic ela lub dzierżawcy polowania. Cdas wsżności pisem
nego zezwolenia należy w nim oznaczyć.
WhIście el lub ^ dzierżawca polowania może wydać taką ilość pisemnych zezwoleń, aby na każdego posiadacza zezwolen'a przypadało co najmniej p:ęćd|:';es'.ąt hektarów powierzchni ob
wodu łowieckiego.
Art. 28. Wydania karty łowieckiej należv od.
mówić osobom:
1) które nie czynią zadość warunkom po
trzebnym do uzyskan a pozwolenia na broń;
2) które w ciągu ostatn eh hit dziesięciu były karane za popełnienie zbrodni lub wystęoku po
chodzącego z chęci zysku;
3) które w ciągu ostatn ch lat pięciu były ka
lane z mccy artykułów 77—79 rozporządzenia niniejszego.
Art. 29. Wydania karty łowieckiej można odmówić osobom, które w ciągu ostatnich lut p ęciu były karane z mocy artykułów 75 i 76
■rozporządzenia niniejszego.
Art. 30. Jeżeli po wydaniu karty łowieck'ej wyjdą na jaw okoliczności wyszczególn one w art. 28, kartę płowiecką należy unieważnić i o-
debr.sć, można zaś to uczynić, gdy wyjdą na jaw ckol cznośc , wyszczególnione w art. 29.
Art. 31. Jeże!' dz'erżawca polowan:a nie mr>.
ze otrzymać kurty łowieck ej lub zostanie jej pozbawiony, umowę drierżawną należy uznać ,za rozw ązaną z winy dzierżawcy. /
A rt. 31 prawa łow eck ego głosi, że 4eżeli dz’er.
żijwca polowania nie może otrzymać ka rty ł-owiec.
k ej lub zos'anie jej pozbawiony, umowę dzierżawną należy uznać za rozwiązaną z w in y dzierżawcy,
(3 PRZEPISY Z ZAKRESU PRAWA ADMINISTRACYJNEGO N r 12 Z przepisu tego nie wynika więc, aby odebranie
dzierżawcy polowania karty łowieckiej skutkowało z mocy samego prawa unieważnienie umowy dzierżaw
nej lub też pozbawiało go samo przez się możności dzierżawienia nadal polowania. Przepis ten nie daje władzy administracji ogólnej uprawnienia dc uzna
nia umowy dzierżawnej za rozwiązaną z w iny dzier
żawcy. Takiego uprawnienia nie dają też wspomnia
nym władzom inne przepisy prawa łowieckiego, a w szczególności jego art. 73, który — ja k trafnie w y
wodzi skarżący — przekazuje władzom,, w nim w y mienionym, jedynie opiekę nad łowiectwem i nad
zór nad przestrzeganiem przepisów tego rozporzą
dzenia.
Ponieważ więc umowa o dzierżawę -polowania jest umową prywatno.prawną, przeto uznanie je] za roz.
wiązaną z w in y dzierżawcy należy do kompetencji sądów powszechnych, powołanych^ do orzekania o ważności tego rodzaju umów także wówczas, gdy żądanie uznania umowy za nieważną opiera się na a rt 31 prarwa łowieckiego, (z motywów wyroku N.
T. A. z dnia 14/VI 1935 r. 1. rej. 8716/33 N r 1054.A/.
A rt. 32. Cudzoziemiec posiadający zezwole
nie na pobyt w Polsce na czas nie krótszy od jednego roku może otrzymać kartę łowiecką narównć z obywatelem polskim.
Cudzoziemiec posiadający zezwolenie na po
byt w Polsce krótszy od jednego roku może otrzymać kartę łowiecką za poręczeniem oby
watela polskiego, który sam posiada wairunld do uzyskania takiej karty. Władzą 'właściwą do wydania karty łowieckiej cudzoziemcowi w tym wypadku jest władza właściwa dla poręczy
ciela.
Poręezyc el odpow ada majątkowo za grzyw, ny nałożone na cudzoziemca za przekroczenia
przewidziane w rozporządzeniu niniejiszym.
Wojewoda może wydać kartę łowiecką cudzo
ziemcowi bez poręczenia obywatela polskego.
Dla przedstawicieli państw obcych oraz człon, ków dyplomatycznych misyj zagranicznych le.
gitymacja, wydana przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych, zastępuje kartę łowiecką.
Postanowienia powyższe stosuje się z zastrze
żeniem wzajemności.
Art. 33. K arty łowieckie wydają starostowie tych powiatów, w których osoby ubiegające się o wydanie kart i uprawnione do polowania za.
mieszku ją.
K arty łowieckie ważne są na obszarze całego Państwa.
Formę kart łowieckich ustali Minister R o !•
n i c t w a w porozumieniu z Ministrem S p r a w W e w n ę t r z n y c h .
Art. 34. Za wydanie karty łowieckiej pobie
ra się, oprócz opłat s t e m p l o w y c h przewi
dzianych w przepisach obowiązujących, zs: kartę czternastodniową złotych dwa, za kartę roczną złotych dziesięć i za kartę trzyletnią złotych trzydzieści. Opłaty te wpływają na dochód M i
nisterstwa R o l n i c t w a .
Funkcjonariusze zarządu lasów państwowych otrzymują karty łowieckie bezpłatnie.
1. P. dekret z dnia 3 lutego 1947 r. o opłacie skar
bowej (Dz. U. R. P. Nr. 27, poz. 107).
2. Wysokość opłat za k a rty łowieckie w okresie powojennym w drodze rozporządzenia nie -została jeszcze uregulowana.
O ochronie polowania.
Art. 35. N e wolno nikomu chodzić ze strzelbo lub innymi narzędziami do łowienia zwierzyny po cudzych gruntach, jeżeli nie stanowią one obwodu łowieckiego, na którym chodząccmi1 służy polowanie.
Przepis powyższy nie stosuje się do tycjh przed przedstawicieli władzy państwowej, któ
rzy w myśl przep isów obowiązujących wintij być przy spełnianiu swych czynności uzbrojeń w broń palną, a przebywają w obwodzie ło w ic kim w charakterze urzędowym.
Chodzenie ze strzelbą nie wyczerpuje pojęcia po
lowania; polowanie bowiem polega na p rz y w ła s z c z e niu zwierzyny -oraz jej części użytecznych i płodów trapieniu, ściganiu, łowieniu zwierzyny, strzelanie do niej i na innych czynnościach podobnych, zmie
rzających do je j przyw^Siczenia. (w yrok S. N, z dma 10 T li 1931 r. 1. I I 4 K 100/31 Zb. Orz. I. K. S. N. Nr.
288/1931)._
P. pod. art. 76 w yrok S. N. Y 19.V.1933 "r. 1. rej- 4 K. 260/33.
A rt. 36. Uprawniony do polowania może za
trzymać cudzego psa myśliwskiego włócząceg°
się w ob w o d zi łowieckim; w razie z a trz y m a j psa winien zawiadomić właściciela, jeśli z8S nie zna jego adresu, zarząd gminy, ;na której ob
szarze pies został zatrzymany.
W razie odebrania psa praez właściciela J1' prawniony do polowania może żądać
kosztów utrzymania psa i wynagrodzeni szkt>
wyrządzonych przez psa w obwodzie łowieckim.
Za psy myśliwskie uważać należy: psy we, gończe, charty, jamniki, foksteriery, trop^ ' ce (posokowce), płochacze (spaniele), a t a j.“
inne psy, używane do polowań na niedźwiedź i na dziki.
Art. 37. Uprawniony do .polewamia może za
bijać psy niemyśliwskie i koty włóczące się obwodzie łowieckim w odległości nie blizj52.
niż trzysta metrów od zabudowań gospoda skichYub trzydzieści metrów od drogi P blicznej.
Art. 38. Uprawnienia przewidziane w sr^
kulach 36 i 37 służą również właścicielo wi tu, nieuprawnionemu do użytkowania pol°
nia samodzielnie, na obszarze jego gruntu.
A rt. 39. Psów znajdujących się przy ■ .e ich właścicielach lub domownikach w łaścicieli uważa się za psy włóczące się.
Art. 40. Podbieranie jaj, wybieralnie p ^ i niszczenie gniazd ptaków jest wcbron_o Przepis ten nie dotyczy jaj i gniazd P^aK wymienionych w art, 50,
N r 12 ŁOWIECTWO, RYBOŁÓWSTWO I OCHHONA PRZYRODY 7 3. O niedo2wolonjrch sposobach łowienia
zwierząt.
Art. 41. Zabrania się łowienia zwierząt przy pomocy trutek, wnyków, samostrzałów, dołów—
estrokołow, lepu, ziarna rozmoczonego w spi
rytusie, żelaz, potrzasków, sideł, pułapek i in.
nych podobnych środków.
Czyni się wyjątek co do zwierząt wymienio
nych w .art. 50 i co do zwierząt uznanych z mo
cy przepisów prawa rybackiego za szkodliwe dla rybołówstwa, które to zwierzęta wełno chwytać w żelaza, potrzask', sidła i pułapki, jak również co do łowienia zwierząt dla celów naukowych i hodowlanych, przewidzianego w ustępie czwartym art. 51.
4. O ograniczeniach polowania i o czasie ochronnym.
Art. 42. Zabrania się polować podczas nabo
żeństwa w niedz ele i uroczyste święta w od
ległości mniejszej niż dwa kilom etry od świą
tyni.
Art. 43. Nie wolno polować w odległości mniejszej niż sto metrów od cudzych zabudo
wań mieszkalnych, jak również na cmenta
rzach.
Art. 44. Nie wolno polować na przelotne ptactwo łowne na wybrzeżu morskim w pasie kilometrowej szerokości.
Art. 45. Zabrania się polować iz chartami lub psami gończymi w obwodzie łowieckim mniej
szym od dwu tysięcy hektarów.
Art. 46. Polowanie na łosie ¡byki, a w woje
wództwach l w o w s k i m i s t a n i s ł a W o w s k i m na jelenie byki dopuszczalne jest jedynie w obwodach łowieckich o po
wierzchni co najmniej tysiąca hektarów.
Art. 47. Nie wolno polować w czasie mię
dzy zachodem a wschodem słońca.. Wyjątek sta
rowi. polowanie na słonki w czasie ciągu, na głuszcze i cietrzewie w czasie toku, na łosie i je
lenie na rykowisku, na kaczki na zlotach i prze
lotach oraz na dziki', w ilki, lisy i wydry na cza
tach.
Art. '48. Zabrania się polować na żubry, bo.
kry. koz'ce, św staki, na samice i cielęta: łesia, jelen a, daniela, na sarny.kozy i koźlęta, na nie
dźwiedzice od niedźwiedź ątek, na głuszce.kury, bażanty-kury, czarne bociany oraz w woje.
Wództwach: pomorskim, poznańskim, warszaw
skim, łódzkim, kieleckim, lubelskim, krakow- sk'm, l w o w s k i m , t a r n o p o l s k i m i s t a n i s ł a w o w s k i m na cietrzewie, kury.
Za cielęta: łosia, jelenia, daniela i koźlęta sarny uważa się młode zwierzęta tych gatun
ków w czas e do końca lutego następnego roku Po ich urodzeniu.
P. ponadto rozp. M inistra Wyznań Rei. i Oświecenia yubhcznego z dnia 12 października 1938 r. o uznaniu żubra za gatunek chroniony (poz. 20 niniejszego ze.
S2ytu),
Art. 49. Zabrania się polować w czasie niżej oznaczonym (czas ochronny) na zwierzęta na
stępujące:
łosie-byki
ijelenie.byki, daniele- rcg a cze
sarny — kozły
w województwach poznańskim i pomor
skim
w województwach zaś pozostałych zające szaraki
w województwach poznańskim i pomor
skim
w województwach zaś pozostałych zające.bielaki borsuki wiewiórki głuszce-koguty cietrzewie.koguty cietrzewie-kury
w województwach w i l e ń s k i m , n o - w o g r o d a k i m , białostockim, p o l e . s k i m i w o ł y ń s k i m
jarząbki pardwy
bażanty.koguty kuropatwy
w województwach w i l e ń s k i m , n o w o g r ó d z - k i m, b ałostockim, p o l e s k i m i w o ł y ń s k i m w województwach zaś pozostałych
w czasie od 15 grudnia do 31 sierpnia.
„ od 1 listopada do 31 sierpnia,
od 1 stycznia do 15 maja, od 1 lutego do 20 kwietnia
od 15 stycznia do 30 września, od 1 lutego
do 30 września, od 15 lutego do 31 paźdz ernika,
od 1 grudnia do 31 sierpnia,
od 1 marca do 31 października,
od 15 maja do 15 marca, od 1 czerwca do 15 sierpnia,
od 15 września do 15 sierpnia,
od 1 lutego do 15 sierpnia,
od 1 lutego do 15 sierpnia,
od 1 lutego do 31 sierpnia,
od 1 listopada do 31 sierpnia, od 1 grudma do 31 s erpnia,
8 PRZEPISY Z ZAKRESU PRAWA ADMINISTRACYJNEGO N r 12
przepiórki słonki bataliony
dzikie kaczory
dzikie kaczki (sami.
ce ij młode) oraz in
ne ptactwo wodne i błotne
dz kie łabędzie i dzi
kie gęsi
dropie, dropie. ka
mionki (strepety), dzikie gołębie, droz.
dy, kwiczoły, pasz
koty
ptaki krukowate i drapieżne z w yją t
kiem jastrzębi-gołę.
biarzy, krogulców, wron i srok
w czasie od przylotu do 31 s erpnia,
doi 15 maja do 15 sierpnia,
„ od 1 czerwca do 10 lipca,
„ od 1 czerwca do 10 lipca,
od 1 marca do 10 lipca, od 15 maja dioi 31 lipca,
od 1 lutego do 15 sierpnia,
od 1 lutego do 15 sierpnia, Art. 50. Przez cały rok wolno, polować na:
wilki, wydry, kuny domowe (kamionki), tc-hó rze, gronostaje, łas'ce, kró l'ki, jastrzębie-gołę.
biarze, krogólce, sroki i wrony oraz podbierać jaja, wybierać pisklęta i niszczyć gniazda w y
mienionych ptaków.
Zw'erzęta wymienione w ustępie poprzed
nim może zabijać i chwytać każdy nai własnym gruncie w obręb e swojej zagrody i w bezpo.
średnim jej sąsiećntwie aż do stu metrów od
ległości od zabudowań.
Art. 51. M hrster Rolnictwa i Reform Rol
nych może w drodze rozporządzenia na ozna.
czony w n'm okres czasu na obszarze całego Państwa lub jego części:
a) rozszerzcie czas ochronny dla zwierząt wymienionych w art. 49,
b) zabraniać całkowicie polowania na niektó
re ze zwierząt wymienionych w art. 49, c) wprowadzać czas ochronny dla dzików,
niedźwiedzi, rysi, żbików, lisów, kun leś.
nych (tumaków), norek i orłów,
d) wprowadzać czas ochronny dla/ zwierząt uznanych za łowne stosownie do ustępu ostatniego art. 1,
e) zezwalać na polowanie na zwierzęta w y
mienione w art. 48 % wyjątkiem żubra i bobra.
Nadto Minister Rolnictwa i Reform Rolnych może zezwakić na używanie środków zakaza
nych w art. 41 w celu zwalczania zwierząt w y
mienionych w art, 50.
Uprawnienia zawarte w artykule niniejszym Mńlister Rolnictwa i Reform Rolnych może przekazywać w drodze rozporządzenia woje
wodom.
Wojewoda może zeiz,walać w każdym czasie na odstrzał i łowienie środkami nieraniącymi dla celów hodowlanych i naukowych zwierząt wymienionych w art. 48, z wyjątkiem żubra i bobra oraz zwierząt wymień'onych w art. 49.
Przepis ten n'e ma zastosowania: do obszarów własnych Państwa, na których zezwolenie na odstrzał i łowienie środkami nieraniącymi wy
daje Minister Rolnictwa i Reform Rolnych.
P . rozp. M inistra Rolnictwa z dnia 26 czerwca 1929 r. o uznaniu dzikich indyków za zwierzęta łowne oraz 0 wprowdzeniu dla nich czasu ochronnego (poz. 4 niniejszego zeszytu) oraz rozp. M in is tra " Rolnictwa 1 Reform Rolnych z dnia 14 maja 1947 r. o ochronie niektórych zwierząt łownych (poz. 7 niniejszego ze
szytu) i z dnia 9 listopada 1932 r. o przekazaniu wo
jewodom uprawnienia, zawartego w ust. 2 art.
rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 grudnia 1927 r. o prawie łowieckim (poz. 5 niniej
szego zeszytu).
Art. 52. Wojewoda ogłasza corocznie w £rU"
dniu w dzienniku ur i z , ę d o w y m wykaz czasów ochronnych, obowiązujących w roku na
stępnym.
W myśl art. 38 rozp. Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 19 stycznia 1928 r. o organizacji i zakresie działania władz administracji ogólnej (Dz. U, R.
Nr. 80/1936, poz. 555) wojewoda wydaje pismo urzę
dowe „Dziennik Wojewódzki“ .
Ant. 53. Po upływie dziesięciu dni od rozpo
częcia czasu ochronnego sprzedawanie, kup0' wanie, przewożenie i przenoszenie objętej u- chroną zwierzyny oraz świeżych skór tej z a czyny, jak również podawan e takiej zwierzy
ny w jadłodajniach jest wzbronione. __ . Wyjątkowo można przewozić lub przenosić zwierzynę ze zwierzyńców i bażantarni, jeżeli S-?
ma pisemne zaświadczenie ich właściciela, r/e zwierzyna stamtąd pochcdz', i w zaświadcze
niu wskazano miejsce jej przeznaczenia- 5- O wprowadzaniu nowych gatunków
zwierzyny.
Art. 54. Wprowadzanie w celu hodowli n°
wych gatunków zwierzyny wymaga zezwolen c Ministra R o l n i c t w a !
R o z d k i a ł IV.
O wynagradzaniu szkód łowieckich i o ochron*
od tych szkód.
1- O wynagradzaniu szkód wyrządzany6**
przez zwierzynę i szkód czynionych podcZ”
polowania.
Art. 55. Szkody, wyrządzane w uprawach , plonach rolnych przez dziki, jelenie, dat*’01
N r 12 ŁOWIECTWO, RYBOŁÓWSTWO I OCHRONA PRZYRODY 9 sarny, obowiązany jest wyngradzsić właśckiel
obwodu łowieckiego, w którym zwierzyna wy.
rządzająca szkodę ma przypuszczalnie swoją ostoję, lub dzierżawca, jeżeli polowanie w ob
wodzie łowieckim jest wypuszczone w dzier
żawę.
Jeżeli zwierzyna wyrządzająca szkodę ma przypuszczalnie swoją ostoję w kilku obwodach, łowieckich, właściciele (dzierżawcy) tych ob
wodów odpowieidają solidarnie.
Art. 56. Jeżeli zwierzęta wymienione w arty
kule poprzednim, wyrządzające szkodę w upra
wach i plonach rolnych mają swoją ostoję na gruntach nie wchodzących do obwodu łowiec
kiego, obowiązek wynagrodzenia szkody ciąży na właścicielach tych gruntów na zasadach aritt. 55.
Art. 57. Uprawniony do polowdnia ma obo
wiązek wynagradzania szkód uczynionych przy wykonywaniu polowania przez niego samego, przez jego gości, służbę i najemn ków-
Art. 58. Jeżeli poszkodowany chce wynagro.
dzenia szkody dochodzić, winien w ciągu dni trzech po jej dostrzeżeniu żądanie wynagrodzę nia 'zgłosić obowiązanemu do wynagrodzenia oraz wójtowi ( n a c z e l n i k o w i , s o ł t y s o w i ) gm'ny, w której granicach leży grunt z wyrządzoną w uprawach i plonach ro l
nych szkodą.
Art. 59. Wójt, otrzymawszy zgłoszeni, w i
nien przed upływem następnych trzech dni Wdrożyć postępowanie ugodowe, wzywając strony do urzędu gminnego na dzćń na
stępny i skłaniać je do zawarcia ugody. Jeżeli ugoda w dniu tym lub w ciągu dalszych trzech dni zawarta nie zostanie, w ójt stwierdzi bezsku
teczność postępowania ugodowego i przekaże sprawę natychmiast przewodn lezącemu sądu rozjemczego do spraw o wynagradzanie szkód
łowieckich.
W myśl art. 1 ustawy z dnia 23 marca 1933 r. o częściowej zirianie w tro ju samorządu terytorialnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) i art. 30 dekretu z dnia 23 listopada 1944 r. o organizacji i zakresie działania samorządu terytorialnego (Dz. U. R. P. Nr. 14, poz.
74) organem zarządzającym i wykonawczym w gmL We wiejskiej jest zarząd gminy.
Art. 60. Sąd rozjemczy do spraw o wyna
gradzanie szkód łowieckich składa się z. prze
wodniczącego oraz z dwóch członków wybra
nych po jednym przez każdą stronę.
Przewodniczącego sądu rozjemczego crsz niezbędną ilość zastępców przewodn czącego w htiarę potrzeby dla każdej gminy m anuje na lat trzy starosta na wniosek wydziału powia
towego. Przewodniczący sądu rozjemczego i jego zastępcy winni być zaprzysiężeni przez sta
rostę według roty przewidzianej w przepisach
°bow'ązujących dla sędziów.
Zastępcy pełn ą obowiązki przewodniczącego kolejno, gdy przewodniczący z, ważnych przy.
czyn obowiązków swoich wykonywać nie może.
Art. 61. Po otrzymaniu sprawy o wynagro
dzenie szkody łowieckiej przewodniczący sądu rozjemczego wzywa obie strony do wyznacze
nia w c ągu: dni trzech po jednym przedstawi
cielu i zawiadamia zarazem o m ejscu i czas"e pierwszego zebrania sądu rozjemczego.
Jeżeli strona nie wyznaczy przedstawiciela lub ten się nie zgłosi, wyznaczy go przewodni czący.
Art. 62. Sąd rozjemczy niezwłocznie pc pierwszym zebraniu się przeprowadź' zbadanie szkody na miejscu.
O czasie badania przewodniczący zawiadom’
strony tak wcześnie, aby mogły być przy bada
niu olbecne.
Art. 63. Sąd rozjemczy przed wydaniem o~
rzeczeni a skłonią strony do zawarcia ugody, je
żeli zaś ugoda nie nastąpi, orzeka według su.
mierna o istnieniu i rozmiarach szkody oraz 0 wysokości należnego wynagrodzenia. Sąd
rozjemczy może przesłuchiwać świadków i bie
głych bez przysięgi-
Gdy sąd rozjemczy uzna ,iż przed nadejściem pory zbioru plonów nie można określić wyso
kości wynagrodzenia lub gdy którakolwiek' ze stron dom Ogać s:ę będzie ustalenia tej wysoko
ści dopiero z nadejściem pory powyższej, orze
czenie zapada jedynie co do istnienia i rozmia.
rów szkody, co z.aś do wysokości szkody i należ
nego wynagrodzenia zostaje odłożone do nadej.
ścia pory zbioru plonów.
Art. 64. Przewodniczący sądu rozjemczego lub jego czynny w sprawie zastępca n'e może pozostawać do stron lub ich przedstawicieli w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa aż do czwartego stopnia włącznie, przełożeństwa lub zależności, albo też być spólnikfem przed
siębiorstwa lub gospodarstwa prywatnego jed
nej ze stron. Przewodniczący lub jego czynny w sprawie zastępca obowiązany jest z urzędu baczyć, czy przeszkoda powyższa nie zachodzi 1 w raz e jej dostrzeżenia oddać przewodnictwo następnemu z kolei zastępcy, co do którego przeszkoda nie zachodzi.
Jeżeli przewodniczący lub jego czynny w sprawie zastępca z powodu przeszkody powyż
szej sam się nie wyłączy, może być wyłączony przez stronę.
Art. 65. Orzeczenie sądu rozjemczego za
wierać będzie postanowienie o kosztach postę
powania.
Do kosztów postępowania wliczać można je
dynie w*ydatki gotówką poczyń one przez prze
wodniczącego na pawiadamianie stron, na prze
jazd do miejsca szkody i na materiały pisemne oraz. poczynione przez sąd na opłacenie bie
głych, jeżeli sąd ich wzywał.
Art. 66. Jeżeli sąd rozjemczy nie stwierdzi szkody 1 wynagrodzeni® nie przyzna, koszty po
stępowania ponieść strona domagająca s ę w y
nagrodzenia szkody.
10 PRZEPISY Z ZAKRESU PRAWA ADMINISTRACYJNEGO N r 12 Jeżeli sąd rozjemczy przyzna wynagrodzeni
wyższe od dawanego w postępowaniu ugodo
wym, koszty postępowania poniesie strona o.
foowiązana do wynagrodzenia),
Jeżeli sąd rozjemczy przyzna wynagrodzenie równe lub mniejsze od dawanego w postępowa
niu ugodowym, koszty postępowania ponieś e strona uprawniona do wynagrodzenia lub stro
ny obie wedle orzeczenia sądu zależnie od oko
liczności sprawy.
«-Jeżeli na skutek wezwania1 sądu sitony zawrą ugodę na rozprawie, koszty ¡postępowania po
niosą po połowie.
Art. 67. Orzeczenie sądu rozjemczego zapa.
da większością głosów. W orzeczeń u należy podać imiona i nazwiska składu orzekającego, imiona i nazwiska stron, żądaniai i dowody stron, rozstrzygnięcie sprawy i powody, który mi sąd się kierował. Orzeczenie ma być podpi
sane przez wszystkich członków sądu.
Jeżeli który z członków sądu odmówi sweg”
podpisu, wtedy pozostali czynią o tym wzmian
kę na orzeczeniu, które będzie m ało taką moc, jak gdyby zostało podpisane przez wszystlćch.
Orzeczenie sądu rozjemczego winno być do
ręczone stronom w ciągu dni' trzech od dnia je go wydania.
Strona obowiązana do wynagrodzenia szkody winna w ciągu dni siedmiu od dnia doręczeń a orzeczenia wypłacić poszkodowanemu lub zło
żyć w u r z ę d z i e gnrnnym zasądzoną su
mę wynagrodzenia szkody oraz. w tymże termi
nie uiścć zasądzoną sumę kosztów postępo
wania.
Orzeczenie sądu rozjemczego ulega wykona
niu w drodze sądowej w trybie przymusowego wykonania alktów (stanowi tytu ł egzekucyjny dla sądów).
Art. 68. Od orzeczenia sądu rozjemczego służy stronie odwołanie do sądu okręgowego jedynie w tym wypadku, gdy naruszone zostały przewidziane w artykułach 61—67 przep'sv o postępowaniu. Odwołanie wnieść należy w cą gu dni siedmiu od dnia doręczenia orzeczenia sądu rozjemczego.
Art. 69. Jeżeli w ciągu dni czternastu od dnia zamknięcia! bezskutecznego postępowania ugodowego przed wójtem gm'ny sąd rozjemczy nie wyda orzeczenia, stronie poszkodowanej służy prawo udania się na zwykłą drogę są' dową.
2. O ochronie od szkód wyrządzanych przez zwierzynę.
Art, 70. Każdy może zabezpieczać' swe grun
ty od wdzierania się zwierzyny czyniącej "szko
dę w uprawach i plonach rolnych, urządzenia jednak poczynione w tym celu na jego. gruncie nie mają służyć do chwytama tej zwierzyny.
W szczególności wolno każdemu odstraszać taką zwierzynę od swoich gruntów straszydła
mi, ogniami nocnymi i t. p. środkami.
Gdyby wskutek przewidzianej w artykule ni
niejszym. ochrony od szkód zwierzę zrsniłc stę lub zabiło, uprawniony do polowania nie bę.
dzie mógł żądać odszkodowania.
Aut. 71. Uprawniony do polowania może grunty leżące w obrębie obwodu łowieckiego ochraniać od szkód czynionych przez zwierzy^
nę, wymienioną w art. 55, zapomocą ogrodzeń i innych środków, jednak w ten tylko sposób- ażeby środki te nie przeszkadzały .posiadaczom gruntów w prowadzenu gospodarstwa.
Art. 72. Jeżeli szkody wyrządzane przez w l- ki lub dziki przybierają poważne rozmiary, a właściciel lub dzierżawca polowania na obsza
rze, na którym zwierzyna ta ma swoją ostoję, nie przedsiębierze skutecznych środków celem zapob eżenia szkodom, starosta może na shu- tek podania osób poszkodowanych lub z urzęd11 zarządz ę obławę na koszt właścic ela lub dzier
żawcy polowania w celu przetrzebienia zwie
rząt powyższych. Osoby wykonywające obławę nie mogą zabijać zwierząt innych.
Osoby, k tó re złożyły podanie o zarządzenie obławy, obowiązane są dostarczyć bezpłatnie naganiaczy.
R o z d z i a ł V.
O władzach i postępowaniu.
Art. 73. Opieka nad łowiectwem i nadzór nad przestrzeganiem przepisów rozporządzeni2 3 niniejszego i rozporządzeń na jego podstawie wydanych należą do M iustra R o. 1 n i c t w a»
na obszarze województwa do wojewody i na 0 ' szarze powiatu do starosty.-
Przez wyraz „starosta“ rozumieć mtteży Po
wiatową władzę administracj ■' ogólnej, a PrZf wyraz „wojewoda“ — wojewódzką władzę ad
ministracji ogólnej.
Funkcjonariusze państwowi obowiązani ^ powiadamiać niezwłocznie miejscowego się luib najbliższy posterunek p o l i c j i O strzeżonych przez sieb'e w czasie pełn’eIj^ t swych chow ązków przekroczeniach przepi-U rozporządzenia niniejszego i rozporządzeń jego podstawie wydanych.
Funkcje Wojewodów na obszarze m. sb W'irs^vcje i m. Łodzi ^sprawują prezydenci tych miast, l*nó, zaś starostów na terenie pozostałych miast, S wiąeych powiaty miejskie, prezydenci miast. ^
1. Sposób przeprowadzania w yboru zarządu łowieckich unormowany jest w staitucie dla tych ^ t lek, przepisanym rozporządzeniem ministeria.ny ^ 19 stycznia 1928 r., poz. 161 Dz. Ust., w y d a n y m ^ podstawie art. 14 prawa łowieckiego. " ^ e^ jUfaJaiUa statutu wybór zarządu należy do zakresu dzv ¡jj walnego zebrania członków spółki (§ 7), a o
tego zebrania w inni być członkowie spółki za m eni przez ogłoszenie, wywieszone w siedzib- * ¿0, k i w miejscu, przeznaczonym do publikacji u pra
wych, co najmniej na 14 dni przed terminem
Nr 12 ŁOWIECTWO, RYBOŁÓWSTWO I OCHRONA PRZYRODY 11 nia, lub przez imienne zaproszenie, doręczone co naj
mniej na 2 dni przed terminem zebrania (§ 9). We
dług zaś art. 73 prawa łowieckiego nadzór nad prze
strzeganiem postanowień tego prawa oraz rozporzą
dzeń, wydanych na jego podstawie, należy na obsza
rze powiatu do Starosty, Z celu (ego nadzoru wynika dla Starosty prawo wstrzymywania z urzędu wszel
kiego postępowania osób interesowanych, niezgod
nego z prawem łowieckim lub z przepisami, wyda
nymi na jego podstawie, a więc także prawo unie
ważniania wyboru zarządu spółek łowieckich, doko
nanego niezgodnie ze statutem. — oczywiście, o ile niezgodność ta mogłaby mieć znaczenie istotne dla Wyniku wyboru. Uznanie tego prawa Starosty n'e Pozostaje bynajmniej w rozbieżności z § 15 statutu.
W tym bowiem przepisie przyznano członkom spółki prawo sprzeciwu przeciw ważności wyboru n'e po
stanowiono jednak, że unieważnienie wyboru może nastąpić tylko na skutek sprzeciwu, a tym samym nie ograniczono praw nadzorczych władzy. Zaznaczyć zarazem należy, że prawo władzy do unieważnienia z urzędu wyborów zarządu nie jest ograniczone pod Względem czasu. Natomiast dla sprzeciwu stron za
kreślono w § 15 statutu term in 7-dniowy. Termin (en W przypadkach, w których wybór odbył się bez zwołania walnego zebrania w sposób, przewidziany w § 9 statutu, liczy się oczywiście, nie od dnia w y boru, lecz od dnia, w którym sprzeciwiający dowie
dział się o wyborze, (z motywów w yroku N. T. A.
z dnia 31/V 1938 r. 1. rej. 314 36 Z. W. Nr. 1574 A) Art. 74. O ile postępowanie władz w arty
kule poprzednim wymienionych nie jest w roz
porządzeniu niniejszym określone, stosować na
leży obowiązujące przepisy ogólne o postępowa
niu władz administracyjnych.
P. art. 119 rozp. Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o Dostępowaniu adm inistracyj
nym (Dz. U. R. P. Nr. 36, poz. 341).
R o z d z i a ł VI.
Postanowienia karne.
Górne granice grzywien, określone w rozdz. V I Prawa łowieckiego, zostały podwyższone na zasadzie art. 1 dekretu z dnia 16 listopada 1945 r. o podwyż
szeniu grzywien, kar pieniężnych, kar porządkowych oraz nawiązek (Dz, U. R. P. Nr- 56, poz. 312) dziesię
ciokrotnie, t. j. do wysokości 500 zł. (art. 75 i 81), 2000 zł. (art. 76), 5000 zł. (art, 77 i 79 pklt. 2 i 80), 50.000 zł. (art. 78 pkt. 1), 25.000 zł, (art. 78 pkt. 2 ) . i 10.000 zł. (art. 79 pkt. 1).
Art. 75- Grzywną do p i ę ć d z i s i ę c i u złotych karany będzie:
1. kto nie okaże karty łowieckiej na żądań e osoby mającej nadzór nad przestrzeganiem przepisów o polowaniu;
2. kto wbrew postanowieniom rozpoiządze- nia niniejszego poluje w odległości mniej, szej niż sto metrów od cudzych zabudo
wań mieszkalnych lub kto poluje podczas nabożeństwa w niedzielę lub uroczyste święto w odległości mn ejszej od dwóch ki.
lometrów od świątyni lub na cmentarzu;
3. kto ze strzelbą lub innymi narzędziami do łowienia zwierzyny bezprawnie chodzi po
cudzych gruntach,
P. pod art. 76 w yrok S. N. z 19.V.1933 r. 1. rej.
4 K 260/33.
Art. 76. Grzywną do d w u s t u złotych lub aresztem do czterech tygodni, albo obiema tymi karaimi łącznie karany będzie:
1. kto wbrew postanowieniom rozporządze
nia niniejszego poluje bez uzyskania karty łowieckiej;
2. kto wibrew postanowieniem rozporządzeni
■niniejszego poluje na gruntach niestano- wiących obwodu łowieckiego;
3. kto poluje w cudzym obwodzie łowieckim bez zgody osoby uprawnionej do polo
wania;
4. kto wyda pisemne zezwolenie na polowa
nie w swoim obwodzie wbrew przepisowi ustępu drugiego art. 27;
5- kto poluje w czasie między zachodem a wschodem słońca wbrew postanowieniom art. 47;
6. kto poluje z chartami lub psami gończymi na obszarze mniejszym niż dwa tysiące hektarów;
7. kto poluje na przelotne pt2ctwo łowne na wybrzeżu morskim w pas ę kilometrowej szerokości;
8. kto podb era jaja, wybiera pisklęta lub niszczy gniazda ptaków niewymienionych w art. 50.
Na gruntach nie wchodzących w skład żadne
go obwodu łowieckiego nie wolne polować.
1. Zawłaszczenia padłej po strzale zwierzyny, nie można uzasadnić własnością gruntu; zawłaszczenie takie podpada pod przepis art. 76/2 prawa łowieckie go. (w yrok S. N. z dnia 30 V I 1931 r. 1. I I 4 K? 366/31 Zb. Orz. I. K. S. N. Nr. 358/1931).
2. Niezależnie'od zarzutów podniesionych w kasacji należy na mocy art. 516 k. p. k. stwierdzić obrazę prawa materialnego przez błędne zakwalifikowanie czynu przypisanego oskarżonemu, a polegającego na bezprawnym polowaniu na cudzym obwodzie łowiec kim, jako wykroczenie z art. 35 i p. 3 art. 76 rozp.
z dnia 3 grudnia 1927 r. (Dz. Ust,, poz. 934). Sąd me
rytoryczny przyjął błędnie, że sankcja karna zawarta w p. 3 art. 76 cyt. rozporządzenia o prawie łowieckim odnosi się też do wykroczeń przewidzianych w art.
35 cyt. rozp. Tymczasem wykroczenie z art. 35 cyt.
rozp. polega wyłącznie na chodzeniu ze strzelbą, lub innym i narzędziami do łowienia zwierzyny po cu
dzych gruntach, jeżeli nie stanowią one obwodu ło wieckiego, na którym chodzącemu służy polowanie.
Sankcja karna dla wykroczeń z art. 35 cyt. rozp.
przewidziana jest w p. 3 art, 75 cyt. rozp. Natomiast częściowo już nieobowiązujący obecnie (o czym po
niżej) p. 3 art. 76 cyt,, rozp. odnosi się wyłączenie dc naruszeń ust. Łszego art. 4 cyt. rozp. o praw:e ło
wieckim, polegających na naruszeniu cudzego prawa polowania.
Należy przy tym zaznaczyć, że uznając sprawcę w innym naruszenia cudzego prawa polowania •— nie można mu równocześnie przypisać wykroczenia z art.
35 p. 3 i art. 75 rozp. 0 prawie łowieckim, jeżeli cho
dzenie ze strzelbą lub innym i narzędziami łow iecki
mi po cudzym gruncie przedstawiało się wyłącznie jako środek wiodący do naruszenia cudzego prawa polowania. W tym wypadku bowiem przestępstwo naruszenia cudzego pratoa polowania wchłania w y
kroczenie z art. 35 rozp. 0 prawie łowieckim.
